Aile ne demekti , Kan bağı baba olmak için yeterli miydi? Peki kan bağı ile kardeş olduklarına ne demeli Aynı anneden olmak bu kadar önemli miydi?

Bazı aşklar yarım kalırdı... Ve onlar yarım kalmıştı...

Yaşadığımız hayatlar aslında birer tercihtir .Bir şeylerden vazgeçebiliyorsanız size ait olanı daha bulamadığınızdan kaynaklanır. Aşk koşuları koşulsuz bırakır, En çok kaçtığımız yollar, asla dediklerimiz , yüzümüzü çevirdiğimiz koşulları yaşasaydık ne olurdu Yani aşık olmadığımız insanlarla olsaydık ,onlarla hayattı paylaşsaydık? Hepimiz istemeyiz değil mi ? İsteyip istememiz bile bir koşula dayanıyorsa Aşık olmamışsınızdır Siz Umudunuzu belki de Dalgaların getireceği Aşkınızı bulmamışsınızdır.........

17 yıl sonra gerçek ailesi ile tanışan Melin Yağmur Akça`nın hikayesi Klasik aile kitabır

Ada`nın eski yaşadığı sahil kasabasına dönmesi ile başlayan yeni hayatı.

||TAMAMLANDI|| "Peki seni en çok ne mutlu eder?"diye sordum. "Bir kere gülsen yeter..."dedi düşünmeden. "Sen gül, ben senin bir gülüşüne tutunur, ebediyen mutlu olurum..." -------------- Başlangıç 01/10/20 Final 19/12/21 #galatakulesi zirve 3/7/23

Daha ben on dördümü yeni bitirmiştim ki ebeveyn olmuştum. Çocukluğum on dördümün son gününe kadardı. Daha on beş yaşındayken bir anne bir baba olabilmek için saçımı süpürge etmiştim. Kardeşlerim için yapmadığım şey yoktu. Olmayacaktı da...

Sonra yazicam aciklama

Mutluluk veremiyorsanız acıda vermeyin kimsenin acısına acizliğine gülmeyin.

Çocukların bir seçim hakkı vardı. Seçenekler ise açık ve basitti. Ya ölürsün ya da öldürmek için yaşarsın. ♧ Bu bir savaş değil. Bu tek taraflı bir katliam... ♡ Seçiminin sorumluluğunu üstlen. Sorumluluk istemiyorsan hamle yapma. Bunu da kabul etmiyorsan öl. Bu herkes için en iyisi. Ölü ağırlık taşıma lüksümüz yok. ◇ Çocukluk mu? Öyle bir dönemimiz yok. Başından beri hep bu dünyanın içindeydik. ♤ "Savaşçı filan değiliz biz. Tek yaptığımız kurulu makinalar gibi komutlara uymak." "O halde isyanın sebebi neydi?" "Kurulumumuz arızalı işlenmişse demek..."

Annemin ver gitsin zaten işe yaramıyor dediğini duymuştum, sonrası zaten anlaşılabilir şekilde gerçekleşmişti. Ben kendimden vazgeçmiş, gurursuzca başımı öne eğip kaderimi kabullenmiştim. Biriyle evlenmeye hazır mıydım? Ya da kuma gidebilecek miydim?

Ben kimim, neredeyim? her yerde bir kalıntı var. korkuyorum! Anne, burada mısın? Baba, ya sen? Burası çok ıssız, kalabalık ve ben koskoca şehirde yepyeni bir hayattayım.

Adaleti kanunlarla, legal yollarla sağlayabileceğini düşünen savcının karşısına kendi adaletini sağlayan birisi çıkar. "Gerçekten mi? Çözümün sonunu düşünmeden sana göre kötü olan kişileri öldürmek mi? " "Evet savcı hanım ve bir kişi kötüyse tek bana göre değil herkese göre kötüdür. Kötü kötüdür çünkü kötü diye anılıyorsa iyi bir yanı yoktur. " "Yanılıyorsun G. K. bir kötü herkese göre kötü değildir. Çünkü iyilik ve kötülük göreceli kavramlardır. Sen de herkes gibi yakında anlayacaksın. "

Adaleti kanunlarla, legal yollarla sağlayabileceğini düşünen savcının karşısına kendi adaletini sağlayan birisi çıkar. "Gerçekten mi? Çözümün sonunu düşünmeden sana göre kötü olan kişileri öldürmek mi? " "Evet savcı hanım ve bir kişi kötüyse tek bana göre değil herkese göre kötüdür. Kötü kötüdür çünkü kötü diye anılıyorsa iyi bir yanı yoktur. " "Yanılıyorsun G. K. bir kötü herkese göre kötü değildir. Çünkü iyilik ve kötülük göreceli kavramlardır. Sen de herkes gibi yakında anlayacaksın. "

Sen benim denizime vuran ay ışığı kadar parlak ve güzelsin... Denize vuran ay ışığı gibisin kalbime vuran ışık gibi büyüleyicisin

Her zaman ve her daim insanın önünde yollar vardır ve bu yoların hangisi doğru hangisi yanlış asla bilemezsin ve bu da kaderin bir cilvesi mi desem oyunu mu desem bilemedim insanlara hep cazip gelir para saadet üstünlük bunların önemini sonradan anlarlar bazı aptal lar paranın ne kadar değersiz ve geçici olduğunu makamın bir anda gidebileceğini bilmezler oysaki o anda tadını çıkartırlar hayatın cilvelerini bir anda hayat öyle bir çerme takarki sana anlayamazsın nerden geldiğini nasıl düştüğünü bu dünya gelip geçici sanma ki sen kazık çakıcaksın kimse ölümsüz değil birbirimize yaptığımız aşağlamalar üstün görmeler küçümsemeler kimsenin kimseye saygısı yok taamülü kalmadı sinirlenip mal için kardeşini vuranlar karısı tuzu az diye dayak atanlar yan baktı diye adam dövenler arabanın kornasına bastı diye birbirini bıçaklayanlar bu dünyay o kadar kaptırmışlar ki kendilerini önlerini göremez hale geldiler bu telefonlar televizyonlar insanların o kadar beynini yıkıyorki artık kızın üs model telefonu varmış bende neden yok onura alıcam diye kıt kanaat geçinen annesi babasından zorla telefon aldıranlar heves artık kitap gezmek merak okumak değil o telefon almış o kıyafet almış vs vs başkası yapıyor diye yapanlar artık çoğalmış

Çok seviyorum bee

"İnsan birşeyleri konuşarak,bağırarak anlatır.İnsan acılarını haykırır ama benim sesim olmadığı için bunları yapamıyorum anlatamıyorum.beni tek birisi anlıyorsu konuşmadan şimdi o da yok"

Bazen  zamanı olmayan insanlar kendilerini bir kafesin içine kapatır, lafların sonu gelmeyen bir hayatın içinde kendilerine duvarlar örer. Hep ne der büyükler bir kuş kadar özgür, bir tilki kadar kurnaz olacaksın. Peki sen hangisiydin? Tilki mi yoksa kuş mu?

Her kalbin bir eşi vardır her evrende. sevilmek, artık bir nimet olmuştu herkeste. Belki başka bir evrende, belki başka bir evde. Bulacak sizi siz her ne kadar istemeseniz de. Her son yalnızca bir sondur diyenlere, kader her zaman tekrar eder diyenlere, inat.

Range Rover`dan inen genç adama doğru ilerlerken avuç içlerim çoktan terlemeye başlamıştı. Kızların arkamda gülerek beni izlediğini biliyordum onlarla böyle bir iddiaya girmem yeterince saçmayken böyle birisinin böyle bir arabadan inmesi daha saçmaydı. Parmaklarında yüzükler vardı, elinin hemen üzerinde gülümseyen emoji dövmesi de dikkatimden kaçmamıştı. Telefonla konuştuğu için arabanın önünde durmuş, bedenini kaputa yaslamıştı. Üzerindeki siyah uzun kaban o kadar kaliteli duruyordu ki sadece ona bakmakla ben bile ısınmıştım. Alnına dökülen saçlarının altındaki gözleri uzaklara bakarken korkuyla yutkundum. Onun gibi birisinden nasıl numarasını isteyecektim? Telefonu kapattığında derin bir nefes aldı fakat bunu yapan benmişim gibi karşısına geçtim. "Şey...rahatsız ettiğim için kusura bakmayın." diyerek söze başladığımda keskin bakışları beni buldu, vaktini harcayacağım için şimdiden suçlu hissetmiştim. "Arkadaşlarımla bir iddiaya girdik, kulağa saçma gelecek ama sizden telefon numaranızı...isteyecektim." Kaşları çatıldı fakat saçları onları örttüğü için sadece daha da keskinleşen ve memnun olmayan gözlerini gördüm. "Çocuk oyununa zamanım var gibi mi duruyor?" Çabucak başımı iki yana salladım. "Hayır elbette yoktur. Ben sadece almış gibi yapıp hemen gideceğim yoksa..." arabadaki hareketlilik ile gözüm ön camdan içeri kaydı ve elleri bağlı, yüzü kan içerisinde dudaklarının üzeri gri bantla kapatılmış adam görüş açıma girdi. Yapabildiği tek hareket elleriyle önümdeki genç adamı gösterip yardım istemekti.

Babasının ölümünde parmağı olan bir çetenin liderini arayan avukat İzel Karaman aradığı tehlikeli çete liderinin yıllar sonra eşi çıkacağını nereden bilebilir ki?

-Mutsuz Sonsuza… "Bu kitap size mutluluk değil, mutsuzluk vaat ediyor. Hayatın her zaman mutlu sonla biten masallardan ibaret olduğu yanılsamasının aksine, arka planda gizlenmiş, görmezden gelinmiş acı gerçekleri gözler önüne seriyor.” Bu kitap, hayatın acı gerçeklerinden kaçmayanlara ve mutlu sonlu masalların gerçek hayatı yansıtamayacağını bilenlere adanmıştır. Şimdi gelin birlikte Beril’in adım adım mutsuz sonsuzuna tanıklık edelim.

Ne en sevdiğim müziği bilirdi ne de en çok nefret nefret ettiğim rengi. Ne istediğim mesleği bilirdi ne de yaralarımı. Hiçbir doğum günümde yoktu mesela, düştüğümde, üşüdüğümde, kabus gördüğümde... Hiçbirinde yoktu işte. Öylesine yoktu ki sevmedi bile...

22 yaşında olan Ezgi bir gün bir adamla karşılaşır. Adama sinir olan Ezgi zamanla ona karşı birşeyler hissettiğini anlar...