Öylesine yazılmış bir kurgudur...

Ryu HwaYoung, ailesine geri döndi

“Onların bize yaptığı en büyük kötülük,bedenlerimize toplama alanlarında işkence etmeleri değildi.Umut hırsızlığı yapmalarıydı..” -Nazi kampında esir alınan milyonlarca insan arasında ,C 921 numaralı dansçı çingene kızına aşık olan sadist general İvan.. İnsana en zehirli acıyı sevdikleri verir çünkü insan en çok sevdiklerine koşulsuz güvenir .O gün C 921 numaralı Çingene kızı biliyordu.Ayakları kanayana kadar dans ettiği sürece ,umut ettiği sürece bir gün adaletsizlik bitecekti.İnsanlar yakılarak ,işkence görerek ölmeyecekti.Burada insanlar açlıktan değil umutsuzluktan ölüyordu.O tüm insanlığın umudu için dans etmeye devam edecekti…

açıklamada işte daha ne istiyorsun

2 eski sevgilinin tekrar karsilasmasi

Merhaba arkadaslar

İki farklı din... Birbiri için atan iki aşık kalp.

Hepimiz farklı ağızdan konuşuyoduk en sonunda "yeter" diye bağırdım . Hepsinin yüzü bana döndü. Elinde muratın saçlarını tutan melodi. Muratın siyah güneş gözlükleriyle oynayan az önce taraf tutup tezahürat yapan yiğit ve gizem. Safirle burun buruna nefret saçan gözlerle benim hakkımda tartışan aras ve safir. "Birbirimizi suçlamamız bizi gerçeklerden uzaklaştıryo, amacımız aynı artık en ufak hatada birbirimizi suçlamayı kesmeliyiz. " Bunula beraber safirin arasa bakıp "birimiz katilin önünde yem olsun belki o zaman bir şeyler öğreniriz " demesiyle yine herkes birbirine girmişti. Ailelerinin ölümünden kimin sorumlu oldunu bulmaya çalışan bir grup genç. Ailelerinin katilini bulabilcekmi yoksa onlar gibi onların izindenmi gidecekler.

İnatçı bir başkomiser ve daha inatçı bir şefin hikayesi

Lise 2.sınıf öğrencisinin ve normal olmayı özlüyorsundur.

sonbahardan

Ben kimim, neredeyim? her yerde bir kalıntı var. korkuyorum! Anne, burada mısın? Baba, ya sen? Burası çok ıssız, kalabalık ve ben koskoca şehirde yepyeni bir hayattayım.

Şiir hayattır tıpkı deniz gibi

Ne oldu bilmiyordum; Bir anda arkadaşım, ortağım gözümün önünde öldürüldü ve ben kendimi her yeri sarmış bir "Yapı`nın" içinde buldum

Herkesin yenilgisi vardır, benimde yenilgim; ailem. Ben her zaman tekdim. Taki o gelip hayatıma giren`e kadar...

"Gerçekten de ölülerin de sevdiğini düşünüyor musun?" Duraksadım. Bir kez daha utandım. Bu dediklerimi duymasını istemezdim. Bu kadar acınası ve zavallı bir insan olduğumu bilmesini istemezdim. "Evet. İnsanlar ruhlarıyla sever, bedenleriyle değil. Bedenler ölür, ruhlar değil." Dedim gözlerine bakmaya çalışarak fakat yapamadım. Simsiyah gözlerinde sonsuzluk var gibiydi ve ben o sonsuzlukta kayboluyor gibiydim. Gülümsediğini gördüm. Kalbim tekledi. İlk defa gülümsediğini görüyordum. Çok güzel gülümsüyordu. "Ölüler de sever," Dedi ve iç çekti. "Bu lafı sevdim."

Yaranı kendin sarmazsan kanamaya devam eden yara seni er yada geç öldürür.

Kan sudan yoğundur der pamira

Yetimhanede tanışıp arkadaş olan dört gencin hayatta kalma mücadelesinin anlatıldığı bu kitapta hayallere yer yok. Çünkü kimse onlara hayal kurmayı öğretmedi. *Dram ve arkadaşlık ağırlıklı bir roman olacaktır. Kötü çocukların değil iyi çocukların hikayesi.

Bize anlatılan töre hikayelerinde kız ve erkek zorla evlendirilir,oğlan kıza bir sürü zorbalık yapar ama iyi niyetli kızımız bu zorbalıklara katlanır ve sonunda erkek ve kız aşık olur, bir sürü olay yaşarlar ve hikayenin sonunda mutlu sona kavuşurlar. Oysa gerçekler çok farklıdır.Kızın elinden aşkı,geleceği elinden alınır ve kızı ölümüne kadar sürecek olan bir mutsuzluğa hükmederler.

Çocukların bir seçim hakkı vardı. Seçenekler ise açık ve basitti. Ya ölürsün ya da öldürmek için yaşarsın. ♧ Bu bir savaş değil. Bu tek taraflı bir katliam... ♡ Seçiminin sorumluluğunu üstlen. Sorumluluk istemiyorsan hamle yapma. Bunu da kabul etmiyorsan öl. Bu herkes için en iyisi. Ölü ağırlık taşıma lüksümüz yok. ◇ Çocukluk mu? Öyle bir dönemimiz yok. Başından beri hep bu dünyanın içindeydik. ♤ "Savaşçı filan değiliz biz. Tek yaptığımız kurulu makinalar gibi komutlara uymak." "O halde isyanın sebebi neydi?" "Kurulumumuz arızalı işlenmişse demek..."

Çok seviyorum bee

Annemin ver gitsin zaten işe yaramıyor dediğini duymuştum, sonrası zaten anlaşılabilir şekilde gerçekleşmişti. Ben kendimden vazgeçmiş, gurursuzca başımı öne eğip kaderimi kabullenmiştim. Biriyle evlenmeye hazır mıydım? Ya da kuma gidebilecek miydim?

Bir töre masalı