Seni sevmeye başlayınca yaşamaya da başladım ve sen bana sarılınca ben ilk defa evimde hissettim .

Hayat…aşk…adalet

DOĞU`NUN ASİL KADINLARI SİZ SUSMAYACAKSINIZ ÇÜNKÜ İHRA NOVA SİZİN SESİNİZ OLACAK, SİZİN ELİNİZİ ASLA BIRAKMAYACAK!! Kader bir örümcek misali hırsla ilmek ilmek ağlarını örmekte.. İhra Nova Zadeoğlu & Mir Mirhanoğlu ......Alıntılar..... "Mehir olarak ne istiyorsun kızım?" "Sadece talak hakkı ve Mir Ağa`nın yanından ayırmadığı silahını istiyorum", diyerek İmamın sorusunu yanıtladım. Mir Mirhanoğlu "Düğünde takılan takılar, kilosunun 5 katı altın, Dubaideki şirketlerimin yüzde elli bir hissesi, Van`da ki, Urfa`da ki, Antep`te ki bağların yüzde elli bir hissesi ve son olarak İstanbul ve İzmir`deki villanın tapusu", diye kendi isteklerini sıraladı. "Babaların vedası en ağırıdır derdi dedem. Kız evlat babanın incisidir. O inciyi başka birine teslim etmek çok zordur kopamazsın öyle kolay kolay demişti. Şimdi hiç beklemediğimiz bir anda ayrılık acısı benim dağ gibi babamın omuzlarına bindirilmişti. İlk defa çaresizlikten omuzlarının düşüklüğünü, boynunun büküklüğünü ve ağladığını görmenin acısı da benim omuzlarıma yüklenmişti..." "Anne yüreği hissedermiş evladını. Hissetmişti benim annem yürek yangınımı ve elinden hiçbir şey gelmediği için ışıl ışıl gözlerini gölgeler sarmıştı. İki gözümden öpmüştü. Beni senden kopardılar, ayrılık getirdiler der gibi. Bir anneye beklenmeyen vedanın ağırlığı yüklenmişti. Yüreği kanatılmıştı..." "İlk defa bir kızın ağabeyinin koluna girmesi bu kadar zordu. İlk defa bir ağabeye kız kardeşine kolunu uzatması bu kadar zordu. Çünkü bu defa uzatılan kol sözsüz bir elvadaydı..." Bu kitap tüm kadınlara, kızlara, annelere ve kızlarına, sesi kesilenlere...

Mardin`di burası aşkların yarım kaldığı, genç kızların töre uğruna evlendirildiği şehir.. Azad ile Dilan bu töreye kurban gitmişti, Azad sevdiği kadın ile evlenirken Dilan acı çekiyordu.. DİLAN KOZAN,Mardin`de güzelliği ile tanınmış Dilan KOZAN, diğer lakabı ile ŞEHRAZAT, Şehrazat özgürlüğüne düşkün demekti peki Dilan bu özgürlüğe ne zaman kavuşacaktı,evleneceği adam ailesinin veremediği sevgiyi de özgürlüğüde verebilecekmiydi.. Mardinin en ün sanmış Ağası AZAD ŞAHİN bu özgürlüğü sevdiği kadına verebilecekmiydi yada bu şehrin yarım kalan aşklarına mı dönüştürecekti aşkını.. "Dilan`ım çek vur beni ama bu herif ile gitme, eğerki gidersen ben o zaman ölürüm"... Gelin beraber Mardin töresi yüzünden evlenen bu iki gencin aşkını okuyalımm. Bence kitabımı beğeneceksiniz bi şans vermeyi unutmayınn😊

Uzun yıllar yurt dışında okuduktan sonra Mardine geri dönen ve sevdasına kavuşan Azat, Afşinin de onu sevdiğini öğrenir…

"Zırh ve Yara" Biri savaşın tam ortasında çelik gibi sertleşmiş, diğeri hayat kurtarmak için tüm incelikleriyle savaşan biri... Asker Vural Ege kılıç ve Doktor Eylül Şahinöz. İki zıt dünya, iki farklı mücadele. Vural Ege , emirlerle yaşayan, savaş alanında korkusuz ama duygularını bastırmış bir asker. Eylül ise hiçbir hayatı kaybetmeye tahammülü olmayan, merhametiyle inatçı bir doktor. Bir operasyonda ağır yaralanan Vural Ege , Eylül`ün görev yaptığı hastaneye getirildiğinde yolları kesişir. İlk anda bir çatışma başlar. Vural Ege , iyileşmeye direnirken, Eylül onun yaralarını sarmakta ısrarcıdır. Ancak bazı yaralar sadece bedende değil, ruhta da açılır. Vural Ege geçmişin yükünü taşırken, Eylül de onun zırhını kırabilecek tek kişi olduğunu fark eder. Fakat onları bekleyen sadece aşk değil, savaşın acımasız gerçekleridir. Vural Ege ve Eylül , hem birbirlerine hem de hayatın zorluklarına karşı direnebilecek mi? Yoksa kader, onları bambaşka yollara mı savuracak? Bazı yaralar görünmez... Bazı zırhlar ise kırılmaya mahkûmdur. "Zırh ve Yara" - Savaşın ortasında doğan, imkânsız bir aşkın hikâyesi.

“Seni kaybetmek istemiyorum.” Dudaklarının arasından dökülen kelamlar genç adamın ağır bir şekilde tebessüm etmesine sebep olmuştu. “Sen beni kendi ellerinle o deliğe soktuğunda zaten kaybettin, şimdi karşıma geçmiş seni kaybetmek istemiyorum nasıl diyebiliyorsun.?” Devran sert sesiyle konuşurken genç kız başını kaldırıp ona baktı. Kızaran ela gözlerinden bir damla yaş süzülürken sessiz kalmayı seçmişti. Zira söyleyecek bir kelamı kalmamıştı. 1970`lerde karadenizde geçen bir sevda hikayesi. Başlama tarihi: 19/03/2024

Ölüm, kabullenilmesi en zor gerçektir. Kimileri ölümle yaşar, kimileri ise ölüm hiç yokmuş gibi... Deniz, ölümü kabullenemeyen insanlardan yalnızca biridir. Sevdiği adam, Poyraz`ın ölümüyle hayatı birden altüst olur. Kendi canından geçecek kadar derin bir acı içindedir. Poyraz`ın yanına gitmeyi ve onunla yeniden kavuşmayı aklına koyduğu gece, izlediği bir reklam her şeyi sonsuza dek değiştirir. Ölüm artık bir son olmak zorunda değildir.

"Bazı yollar rastlantı değil, kaderin fısıltısıdır..." Diyarbakır`ın tozlu sokaklarında, yoksulluğun gururla yoğrulduğu bir evde büyüyen Rojin Gürbüz, ailesine destek olmak için her sabah umutla uyanan genç bir kadındır. Sessizliğin içinde güçlü, gözlerinin ardında ise bir hüzün saklıdır. Kalbinde ne zenginliğe özlem vardır ne de hayalleri lükse dair. Bir yanda, köklü Karabey Aşireti`nin genç lideri Ömer Asaf Karabey... Güç, para ve saygıyla çevrili bir dünyanın adamı. Ama o dünyanın ortasında kalbini hiç kimseye açmamış, sessiz bir yalnızlık taşır içinde. Ta ki yolunu, sesini yükselten bir kızla kesiştirene kadar... Bir okul projesi vesilesiyle başlayan karşılaşmaları, zamanla hem hayranlığa hem de derin bir aşka dönüşecektir. Ancak biri gücün, diğeri onurun temsilcisi olan bu iki insanın yolu; sadece kalpleriyle değil, geçmişin gölgesiyle de sınanacaktır. "Aşk bir tohum gibidir, ne kadar bastırırsan bastır filizlenir."

Gerçek ailesini bulan Derin artık sevdayı, dostluğu, ihaneti tadacaktı. Yakında Deniz Kıyısındaki Çiçek sizlerle… Güneşli ve Çiçek Kokulu günler dilerim… *** Hikayede şiddet, küfür, argo gibi tetikleyici unsurlarda içerebilir. Lütfen rahatsız olacak, etkilenecek kişiler okumasın. Hikaye tamamen bana aittir. Kendi hayal gücümün ürünüdür. Olan olaylar yada sözler hepsi benim hayal gücümün ürünüdür. Fotoğraf Pinterest’den alınsada, kurgunun ismi de yazımı da tamamen şahsıma aittir.

Hikâyemin hangi noktasındayım bilmiyorum ama orta yerinden okuyorsun beni. Bazı adımlar atılmalı, bazı yollar yürünmeli, bazı anlar yaşanmalıydı. Bazı insanlar gitmeli, bazılarıysa kalmalıydı. Hayat bir şekilde yolunu bulmalıydı. Bir şekilde akmaya devam etmeliydi. ☆☆☆☆ Elvin Erden düğün günü sevdiği adam tarafından karnında üç aylık bebeği ile terk edilince yaşadığı şokla kaza geçirir. Kader onu Poyraz Karaaslan ile karşılaştırınca bunun gideceği noktayı ikisi de kestiremez. Kimse bilmezdi ama bir hikâye bitmeliydi ki yeni bir hikâye başlayabilsin. Bu kimin hikâyesiydi?

Watpadd düzenlene kadar buradan yayınlayacağım. Asker kurgusu olarak yazdığım ilk kurgudur.İlk başları klişe olsa da ilerleyen bölümlerinde aslında öyle olmadığını fark etmenizi sağlayacak bir kurgu. Ve şunda belirtmek istiyorum kitabımda daha çok ruhları yaralı olan insanların birbirlerine nasıl şifa olup iyileştirdiğini okuyacaksınız.Kitabıma şans vermeniz beni mutlu eder. TANITIM Babaannesinin ölümüyle doğuya tayinini isteyen hemşire Ayperi. Orada görev yapan demir timiyle tanışır.Gerçek aşkı ve aileyi olmayı gittiği yerde bulan hemşirenin hikayesi... Yağız Ege ❤️ Ayperi Buraya kadar gelip kitabıma bir şans verdiyseniz keyifli okumalar... 🤗🤗

‘Uzaktan sevmek alnımıza yazılmış bir yazı.’ Okuduğum bir sözün hayatımı anlatacağını nereden bilebilirdim ki?

Tahir`in irisleri hayal kırıklığıyla çevrildi Leyla`nın harelerine. "Bana inanmıyorsun." Bir soru değil tesbit cümlesiydi adamın dilinden dökülenler. "Kalbini açıp göstersen dahi inanamayacak hale getirdin beni Tahir." Hissizdi Leyla`nın sesi. Gözleri ise fırtınanın ardından kıyıya vuran durgun denizleri andırıyordu. "Leyla-" "Dinle Tahir." Deyip yutkundu Leyla. Ardından küçük bir nefes alıp devam etti. "Bütün bu anlattıkların doğru olsa bile sen benim sana olan güvenimi inancımı sarsmadın bitirdin!" "Biliyorum. Biliyorum yaptığım herşey yanlıştı ama terapiye başladım hatta senin istediğin, daha önce randevu aldığın doktora bak..." Cebinden doktorun verdiği küçük ilaç şişesini çıkarıp Leyla`ya gösterdi. "Buradan dönünce söz seninle gideceğim terapiye, uzun bir izne de çıkacağım. Dilekçemi verdim. Herşey ama herşey sadece senin istediğin gibi olacak. Yeterki bana inan yanımda ol." Tahir`in böyle samimi içten halini en son ne zaman gördüğünü hatırlamıyordu. Belki de çok eskilerde onunla evlendiği ilk zamanlardaydı o günler. O zamanlar hep bir umudu vardı ama sonra düştükleri kısır döngü iyi olan ne varsa yok etmişti. Belki doğru söylüyordu Tahir ama bunların önemi kalmamıştı. Öyle ya insanın umudu kalmayınca geriye kalanların da bir önemi olmuyordu. "Birşey söylemeyecekmisin Leyla." "Umarım bu söyledikleri yapar bundan sonra iyi biri olursun." "Bu da ne demek?" "Bundan sonra ben yokum demek." "Gidemezsin Leyla. Bensin yaşayamazsın." Bir adım yaklaştı karısına adam ama Leyla geri adım atıp eski mesafeyi korudu. "Sensiz senden önce nasıl yaşadıysam senden sonrada pek tabi yaşayabilirim." "Beni seviyorsun." "Seni eskiden seviyordum." "Eskiden demek... Eskiden! Ne değişti birkaç günde. Daha günler önce tedaviyi kabul edersem gitmeyeceğini söyleyen sen değilmiydin?" Sesi yükselmeye başladı Tahir`in. "Evet bendim. Eğer o gün söylediklerimi kabul edip beni eve hapsetmeseydin belki geri dönüşümüz olabilirdi." "Herşey bitmiş konuşma! Nasıl çabalıyorum görmüyor musun?" Tahir`in sonunda kendini tutamayarak bağırıp elindeki ilaç dolu şişeyi duvara fırlatmasıyla Leyla`nın dudakları acıyan, umutsuz bir ifadeyle büküldü. Duvarda parçalanıp yerlere dağılan cam parçalarına baktı ilk defa yaşamadığı hayal kırıklığıyla, sonrada delirmiş gibi odanın içinde dört dönen adama. Onun sabrıda çabasıda bu kadardı... 🥀🥀🥀 Sevdası uğruna bebeğini yitiren Leyla ve Hırsları uğruna her şeyini kaybeden mesleği elinden alınan Tahir`in hikayesi. - - - ❗️Bu kitapta ismi geçen olay kişi ve kurumların gerçekle hiç bir ilgisi yoktur.❗️

Bizim aşkımız, rüyalarımda başlayan; zamanın sınavından geçerek en derinlerimize ilmek ilmek işleyen büyük bir sevdaydı.... Yolun sonunda ise elimizde kalan, Kaybolmuş bir bakış, koparılmış bir gülüş olacaktı. Bir kaza... Yeni bir dünyaya uyanış.... Destansı bir aşk... Kader, bazen aşkın en büyük sınavıdır. İki ruhun zaman ötesinde kesiştiği noktada başlayan bir aşk hikayesi... Zamanla kaderin çizdiği yolun kıyısına savrulan bu iki ruh daha güzel kavuşmaların baş kahramanı olacaktı. Mesafeler bitecek ve biz seninle kavuşmanın en güzelini yaşayacağız sevgilim... Bu hikaye kesinlikle bir hayal ürünüdür. Bilimsel ve tarihi bilgi içermemektedir.

Bu adam benim ölümüm olacak sanıyordum, meğer mucizemmiş.

Sallantıda olan taze bir evlilik. Aşk, engeller, çatışma ve gerçek dostluk... Alması güç kararlar, yapması zor seçimler, unutması meşakkatli sevdalar, aşılması gereken mesafeler ve yıllanmış bir gönül yarası. Bu hikâyenin sonu nereye varacak, buyrun beraber görelim. {05.08.17}

Alt-üst olan hayatlar, zorluklarla karşı karşıya kalınan bir sevda ve bu hikayeyi anlatan mektuplar... Yıllar sonra genç yüreklerde filizlenen taptaze bir aşk... "Korkuyorum Sibel, gözlerime bakınca anlayacaksın diye." - Eylül 2022

Kendimi güzel diye adlandıramazdım belki. Ne boyum uzundu, ne nefes kesen güzelliğim vardı; ne gözlerim renkliydi ne de ince belim, güzel bir fiziğim, kadife gibi sesim, bembeyaz tenim. Hikayelerden fırlamış bir kız değildim anlayacağınız. Zaten benimki de hikaye değildi. Hayattı. Yalnızca okuduğum öykülerdeki o güzel ve saf kızların, yakışıklı ve mükemmel erkeklerle olan aşk hikayeleri yoktur hayatta. Yolda yürürken güzel diye adlandırmayacağınız insanların da bir evlilikleri, sevdaları, hayatları olduğunu görürsünüz. Ben o sıradan insanlardan biriydim. Ne tesadüflere, planlara, çekişmelere; ne de eli silahlı adamlara, mafyalara, belalara dair bir iz vardı hayatımda. Aşkı güçlü kılan kalpteki zincirlerdir, yaşanan çekişmeli ve kaçırılmalı olaylar değil. Her aşkta ortak tek bir şey vardır, o da kaybetme korkusudur. Çünkü bir yerde sevgi varsa korku da baş gösterir. Sevileni kaybetme korkusu. İşte bu korkuyu herkes yaşar. Ben Hülya. Beraber büyüdüğümüz kapı komşum Sefa`ya aslında âşık olduğumu onu kaybedebileceğimi fark edince anladım. O ise zaten yıllardır kalbinde benim için bir sevda büyütmüştü.

Sevdasına geç kalan ve geçmişinden kaçan bir genç adam vardı. Bir gün geriye döndüğünde hiçbir şeyi bıraktığı gibi bulamamıştı. Sevdiği kadın kayıptı. Onu bulmaya çalışırken hayatın ve kendi içindeki sırların da kapıları kendisine aralanıyordu. • 11.07.18 • kurgu 01.09.18 • yayın

0551****: Kes artık halay çekmeyi! 0551****: uyumam gerek sahura kalkacağım 0551****: Başım şişti kardeşim nedir bu yaa 0551****: ben senin halay çekmeni dinlemek zorundamıyım hı? 0551****: lütfen sus. (Görüldü) Kitabımın çalınması veya kopyalanması durmunda adli işlemlemler başlatılacaktır. Kurgu bana aittir. Gerçek hayattan esinlenerek kurgulanmıştır.

Sevgisini başkasına harcamış biri sevebilir miydi tekrar? Geçmişi peşini bırakmazken önüne bakabilecek miydi? Aileden yaralı iki ruh birbirini sarabilecek miydi? “Bükre gibisin Gökşin. Onun kadar eşsiz, rahatlatıcı, dingin ama bir o kadarda yalnız.”

Leyal: Güçlü, cesur ve inatçı… Zengin bir ailenin aykırı kızı olmasına rağmen, rahat bir hayatı değil, adaleti seçti. Zorbalıklarla dolu geçmişine ve ailesine duyduğu mesafeye rağmen, vatanı ve çocukları için yüreğini ortaya koydu. "Demir Savcı" lakabıyla ün salan Leyal, Elazığ’da teröristlerin hedefi haline geldi. Tehditlere aldırmadan savaştı ama tehlike her geçen gün daha da yaklaştı... Devran: İlk aşkı vatan olan, disiplinli ve sert mizacıyla tanınan bir komutan… Hayatını, geride gözü yaşlı bir eş bırakmayacak şekilde kurdu. Şehit mektubunu bile yazacak kadar kadere meydan okuyan Devran, ailesi dışında kimseyi üzmek istemedi. Fakat hesaba katmadığı biri vardı… İmkânsız gibi görünen bu aşkın sonu ne olacaktı? Yakışıklı ve sert mizacıyla bilinen Devran, içindeki neşeli ve aşık ruhu açığa çıkarabilecek mi? Gözü kara savcı Leyal, kalıplaşmış güzellik algısının aslında gerçek güzellik olmadığını Devran sayesinde fark edecek mi? Ve en önemlisi, tüm zorluklara rağmen bu aşk mutlu sonla bitecek mi? Bu hikâye, aşk, adalet ve fedakârlık arasında sıkışmış iki güçlü ruhun, birbirlerini bulma ve tamamlama mücadelesini anlatıyor… "Kanun kalemle, savaş kurşunla yazılır… Ya aşk?"

Ölümün kıyısında yaşayan. Var olmak ve yok olmak arasında kalmış. Yaralı ruhuna rağmen o yaraları tek başına sarmaya çalışan. Bir kadın o Arin Bakırcı. Kırık kanatlarına rağmen uçmaya çabalayan ama her defasında yere çakılan biriydi o. Hayatı`nın sonuna kadar acı mı çekecekti, yoksa tüm acılara göğüs gerip savaşacak mıydı?

``Gül!!`` Kulaklarımda çınlıyordu adım. Kalbim heyecanla dolmuştu ama tepki veremiyordum. Bütün duygularımı anlatmaya yetecek kelimeler yoktu içimde. Ben neredeydim, kaybolmuş muydum bir anda? Hayatımın ellerimden kayıp gidişi gözlerimin önüne sürüklendi. Küçük bir toz bulutu zihnimin önünü kapattı. Nefes sıklığım ölümün pençesinde dolandı. Neden ben diye düşündüm, neden bu kadar çaresizlik vardı hayatımda. Vücudumun acısını bana unutturan tek şey üzerimde hissettiğim annemin dokunuşlarıydı hayalimce. Kendimi avutmaya küçükken başlamıştım. Annesizlik insana bu kadarını borçluydu çünkü. Şimdi sesini duymamla yaşadığımı hissediyordum tekrardan. Beni bilmediğim uçurumun kenarına çıkarıp alan o adam bana daha fazlasını vermişti. Uzaktan duyuyordum adımı haykırışını. Bu koca ormanın içinde çınladı ismim kulaklarımda. Ben miydim o? Endişeyle sesini titreten o acı ben miydim? Onu görmüştüm kırık toprakların etrafında. Koşar adım geliyordu bana sanki yerde canıyla cebelleşen kendisiydi. Belli belirsiz bakışımda korku gördüm. O belirsizlikte bile yana yakılan elinden kayıp giden bazı şeylere şahit oldum. ``Gül!`` Bedenimin yanına diz çöktü. ``İyi misin?`` Yüzümü avuçlarının arasına aldı kırmaya korktuğu bir kuru gül gibiydim. Elleriyle saçlarımı kenara itti. Her yanım toz toprak içindeydi. Ağzımı açtım kısık sesimle nefesler çeke çeke: ``Yekta?`` Dudaklarımı zar zor oynatıp konuşmaya çalıştım. Bedenimin yorgunluğu ben buradayım dercesine bağırıyordu. ``Benim Gül, dayan güzelim dayan bitti yanındayım.``