Hayatına son vermek isteyen bir kadın ve ölümün tanrısı. Silva intihar etmek üzere bir uçurumdan atladığında kendini beş tanrının hükmettiği Wienor`da bulur. Ölüm Krallığı`nda Ölüm Sarayında kendini bulan Silva yaşama son bir şans vermek isterken büyük bir tehlike sinsice diyara sızmaktadır. Ölüme ardından da Ölüm Tanrısına çekilen Silva kendinin de normal bir insan olmadığını öğrendikten sonra tehliklerle ve aşkıyla karşı karşıya kalacaktır. En korkunç sonun, ölümün tanrısıyla mutlu bir son düşlemek mümkün mü, üstelik kıyamet bu kadar yakınken? "Dile Ay Işığı, iste, emret. Ben de senin için her şeyi mümkün kılayım." Başlangıç Tarihi: 31.08.2024

Henüz bir yol arkadaşı yoktu ve bundan memnuniyet duydu. Doğrusu meraklı bir hanımın suallerine veyahut yol boyunca politikadan konuşacak beylerden gına gelmişti. Aydın`a giderken olabildiğince hazır olmaktı tek derdi. Ardında bıraktığı her şey bir bir karşısına çıkacaktı. Yalnız annesi ve o adam olmayacaktı. Annesinin hatırası zihnine üşüştüğünde yutkundu. Keşke son bir kez görebilseydi onu. Lakin artık olmazdı. Yıllardır o kadar uzaklaşmıştı ki annesinin akıbetini önemsememişti bile. Mektuplarını dahi o meşum haber geldikten sonra okuyuvermişti. Hayırsız bir evlattı, biliyordu. Pişmanlık boğazına ilmeğini geçirdiğinde bakışları pencereden dışarıya değdi. Bir kadın elinde küçük çocukla koşturuyordu. O hareketlilik sebepsizce ilgisini üzerine çekti. Korkunç görünümlü iki adam peşlerinden bağırıyor, karşılarına çıkan herkesi deyim yerindeyse çiğniyordu. Görüntü bakış açısından çıkana kadar pencereye eğildiğini fark etmedi bile. Sırtını koltuğuna dayayıp biraz önce gördüğü şey üzerine kafa yormamaya çalıştı. Kuvvetle ihtimaldir karı koca çekişmesiydi gördüğü, onu ilgilendirmezdi. Yere bırakmış olduğu valizini üst raflara yerleştirirken bu sefer de koridorda bir hengâme koptu. Ne olduğunu anlamak adına çıkacakken biraz önce iki adamdan kaçan kadın, paldır küldür içeriye daldı. Kadın nefes nefese kalmış; çocuğu sıkıca tutmuştu. Mavi gözleri heyecanından ötürü irice açılmış olan kadın nihayet konuştuğunda Murat`ı büyük bir çıkmazın içine sürükledi. "Lütfen bizi saklayın!" *** Yıllardır o şehir, bu şehir gezen ziraat mühendisi Murat, kendini tekrar bulmak adına bir kozaya sarmıştı. Niyeti geçmişten olabildiğince uzaklaşmak olsa da başına gelecekleri bilse yerinden kımıldamaz; işinin başına geçerdi...

Korkular dikkatsizliği getirir. Dikkatsizlikler ise ardında hataları. Hatalara ise bu dünyada yer yoktur. Her hatanın bedeli ve her bedelinde bir sonucu vardır. Siz bu sonuçları göze alır mısınız? "Benim sana ilk başta yazmam baştan sona bir hataydı." "Senin bana yazman başından beri hayatımdaki en güzel şeydi."

MAHİ, anlamı balıktı kendi gözyaşları içinde yüzen bir balık, gözyaşı döken âşığa neden bu denli benzetilirdi? İsmi kaderine ne kadar benzerdi insanın, hiç deniz görmeyen bir kadın neden kızına Mahi ismini koyardı?

Saçları şarap gibi kırmızı bu kadın daha ilk dakikadan bar`a girer girmez dikkatimi çekmişti. Kahretsin çok güzeldi vücudu ahenkle dans eden saçlarıyla çok güzel görünüyordu . 🌹🌹🌹🌹🌹🌹 Gece barda gördüğüm kadın şimdi karşımda ortağım olarak duruyordu.

Aksiyonun En Çarpıcı Serisi 🔥 Wattpad üzerinde yayınlanan "KAN KADER" kitabıdır.

Bir piyanist ve bir mafya lideri… Biri notalarla ruhları iyileştirirken, diğeri karanlığın hükmünü sürüyordu. Bir tesadüf, iki zıt dünyanın kesişmesine neden oldu. O gece, ne melodiler sustu ne de gölgeler dağıldı. Çünkü müziğin büyüsü, en derin sırların içinde bile yankılanmaya devam ederdi. Ve bazı karşılaşmalar, kaderi sonsuza dek değiştirirdi. Bir sır… Bir tutku… Ve her şeyin anahtarı olan Kırmızı Yakut. Zerya Karanis&BA diğer adıyla Gölge.⚜️

Bazılar vardı yaşamak için, bazılar vardı yaşatmak için. Araf yaşamak için, Aysima yaşatmak içindi. İki gencin kaderinin ipleri birbirine dolanmıştı. Öyle bir dolanmıştı kı kör düğüm olmuştu. Arkadaşları aracılığıyla tanışan iki genç... Birbirini taşıyabilecek sadece iki genç... . . Merhaba Sevgili Okurlarım, size Aysima ve Araf için kitap yazacağımı söylemiştim ve işte. İkisinin kitabı. DUYURU Yaramaz çocuk kitabını okumadan da anlayabilirsiniz. Lakin okursanız çok sevinirim. Bu kitapta tanışmalarından beri gerçekleşen olayları sizlere sunacağım. Küçük bir uyarı: Kaan ve Mavi kadar kolay olmayacak...

Bazı vedalar can yakar. Bizim vedamız hiç beklemedik bir anda olmuştu fakat kalbi birbiri için atan herkes mutlaka bir gün kavuşur.

Ailesi ile ettiği bir kavga sonucu parktaki bir bankta uyuya kalır. Gözlerini açtığında ise hiç bilmediği bir yerdedir ve çoğu şey eski zamanlara aittir. Zaman yolculuğu yapmıştır. Gittiği yerde kimseyi tanımıyordur, en azından o öyle sanıyordur. Tanımadığı bir genç onu evine davet eder ve bir süre misafiri olur ancak gencin büyük sırları vardır. Kız, genç ile ailesi arasındaki acı gerçekler ile yüzleşir. Genci, sırlarını ve orada edindiği yeni dostlarını korumak için geçmişin gerçeklerini göğüsleyip kendisini büyük birer yükün altına sokar. Ailesinin geçmişine biraz daha inen kız öğrendikleri karşısında onlara karşı daha çok kin besler; o sırada da hiç istemediği şeylere zorlanır ve sevdikleri tehlikedir.

"Arslan geri dönemez misin?" Derin bir nefes alıp parmaklarımla gözyaşlarımı sildim. "Lütfen geri dön ne olur! Sana çok ihtiyacım var ne olur! Arslan ne olur geri gel." Gözlerim masadaki rapora gitti. "Ben... ben ne yapacağımı bilmiyorum, korkuyorum. Sana çok ihtiyacım var lütfen. Yanımda olmana çok ihtiyacım var, kendimi çok yalnız hissediyorum. Lütfen mesajımı alınca ara beni olur mu?" ▪︎ -Siz: Hala sinirin geçmedi mi? Seninle konuşmam lazım. -Siz: Lütfen cevap ver artık acil konuşmamız gereken bir konu var. -Siz: Kaç ay oldu sakinleşmedin mi? Sana her şeyi açıkladım neden böyle davranıyorsun en azından konuşabiliriz değil mi? -Siz: Cevap vermeyecek misin? -Siz: Mesajları görünce geri dön lütfen! -Siz: Kaçarak bir şeyler halledilmiyor bunu biliyorsun. Aramızdaki sorunu aşamıyorsun tamam ama bu başka bir konu, benim senle gerçekten konuşmam gerek. -Siz: Seninle konuşmamız gereken bir konu var acil diyorum. Neden cevap vermiyorsun? -Siz: Tamam o zaman sana son kez bu mesajı atıyorum bir daha seni rahatsız etmeyeceğim ama bil ki bana ulaşamazsan çok geç olacak her şey için... Bazı şeylerin telafisi olmayabilir zamana bırakılamayan ne olur bana ulaş. Kitabın kurgusu bana aittir. Tüm hakları bana ait ve saklıdır.

İpek, hayalini kurduğu kariyeri elde etmek için her günü mücadeleyle geçiren genç bir kadın. Kuzey ise dışarıdan bakıldığında her şeyi olan, ama içinde hep bir eksiklik hisseden bir işadamı. Hayatlarında, her şey yolundaymış gibi görünse de, içsel boşlukları birbirlerinden habersizdir. Bir tesadüf, bir kafede yollarını kesiştirir. İlk bakışta, birbirlerine yabancı gibi görünen bu iki insan, farkında olmadan birbirlerinin hayatlarına dokunurlar. Kelimeler, paylaşılan anlar ve gülüşler, aralarındaki mesafeleri yavaşça siler. Ama aşk, her zaman olduğu gibi kolay bir yolculuk değildir. Geçmişin gölgeleri, duvarlar ve kırık kalpler, ikisini de test edecektir. Kalp Bağı, duyguların en derinlerine dokunan, kalbin en ince köşelerinde yankı bulan bir hikaye. Gerçek aşkın, bazen sabır ve cesaret gerektiren bir yolculuk olduğunu gösteren bu hikaye, sizi de kendi kalp bağınıza yolculuğa çıkarmaya davet ediyor.

8. Sınıfa giden Elif ile 7. Sınıfa gidip okulunun en yakışıklı erkeği olan Samet`in hikayesi

*Argo ve (hafif düzeyde) cinsellik içerir. "Burçak, ben seni öpmek istiyorum." Gözleri dudaklarıma indi. Düşmesinin etkisiyle kısalan mesafeye şöyle bir baktıktan hemen sonra başını kaydırarak dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Karar vermesi saniyelerini almıştı. Daha önce hiçbir isteğin bu kadar hızlı faaliyete döküldüğünü görmemiştim. `Yıllardır küllenmiş aşkın var bende` ve `Sana sana yanarım` gibi kült eserleri sevenlere, Birbirine bağlı üç arkadaştan ikisi, birbirine taban tabana zıt olmasına rağmen hâlâ arkadaşsa onları birbirine bağlayan bir tampon vardır. Küçük denebilecek kıyı kasabasının makul bir mahallesinde, hayatları her anlamda iç içe geçmiş dostların hikâyesi. Arkadaşlık, iş, dram ve elbette aşkın da etkisiyle pastadan çıkan ufak kaoslar, rutini şekillendirirken minimal bir hayat yaşamaya çalışmak, pek de mümkün değildi ne yazık ki. Olmaz dediğim her durumu ve girmem dediğim her olayı kristal kalitesinde izlemek, bir yerden sonra kabullendiğim bir durum haline gelmişti. Hayatımda biraz kaos ve drama olmasından şikayetçi değildim. Bildiğim şeylerin, hayal edemeyeceğim sonuçlarıyla kendi kafamın içine sıkışıp kalmanın hoş bir yanı yoktu elbette ama durduğum noktada bundan şikayet edemezdim. Hayat, önüme bir risk ve o riskin raporunu çıkarıp, seçeneklerimi önüme sunmuştu. Riski alıp almayacağımın beyin fırtınasında ya aklımı kaybedecektim ya da kalbimi. Şimdilik, ben iç güdülerime güvenmeye devam edecektim. İç güdülerimin bile üstündeki kişinin sunacaklarına ise güvenim sonsuzdu.

Alisa Yılmaz ~ Eren Korkmaz Hakkari`de yolları kesişen doktor ve asker`in hikayesi

Kendimi zor tutuyordum düşüp bayılmamak için. Allah`ım bu nasıl bir şeydi böyle. "Yalvartacak mısın kendine önünde diz mi çökeyim söyle? Eğer buysa istediğin yaparım, yalvarırım Gül" Deyip kolumu tutmaya yeltendi. Bana dokunmasına izin vermeden çektim sertçe. Gözlerimde hayal kırıklığı vardı. Başıma gelmesine en çok korktuğum şey. "Sakın! Dokunma bana! Hiçbir şey istemiyorum senden yoluma çıkma yeter." Sesimdeki hiddet beni yerle yeksan etti tıpkı karşımdaki adam gibi. Daha çok yaklaştı önümde. "Ne diyorsun sen Gül? Ağzından neler çıkıyor böyle? Amacın beni çıldırtmak mı?" Gözlerinden alevler çıkıyordu sanki. Benim gönlümde çıkan yangından habersizdi. "Rahat bırak artık beni yüzünü görmek istemiyorum. Senle ben... Ne sandın ya sen beni heh?" "Ne diyorsun sen Gül!" Demesiyle dayanamadım gözlümden akan yaşa mani olmadan düştü yere. Yekta aynı hızla baktı o yaşa yüzünde anlamsız bir duygu vardı. Görüyordum hissetmek istemesem de görüyordum her şeyi. Kolumdan tuttu kendine doğru çekti her zaman yaptığı gibi ama bu sefer farklıydı artık her şey değişmişti. Kendim sert bir şekilde çektim canımın yanmasını umursamadan. "Niye böyle yapıyorsun Gül? Ne oldu birden bire? Daha dün ya onu geçtim onca yaşadıklarımız... Ulan anlamıyorum kafayı yiyeceğim. Karşıma geçmiş bana git diyorsun şu söylediklerin ne demek oluyor? Bana bir şey söyle sakinleşeceğim, geçerli sayacağım bir şey?" Sakin olamıyordu ben ise çoktan yenilmiştim sesimin dahi çıkmaya dermanı yoktu. "Sana diyecek lafım yok var git yoluna, daha da karşıma çıkma bundan sonra." Dedim ifadesiz. "Gülll... Delirtme beni bak kendime sahip çıkamıyorum." Sesi haddinden fazla sert çıkıyordu. Yediremedim kendime tüm bu olanları. Gözlerimizden çıkan o alev körüklemişti yangınımı. "Gördüm sizi, gördüm tamam mı? O kadını öptüğünü gördüm." Dememle gözlerinden hızlı bir şok dalgası geçti. Artık ne anlam ifade ederdi ki bunca şeyden sonra Ah Yekta ah..... Yalancısın sen yalancı...

"Kadın parlayan bir aydı adam ise onun yegane ışıltısının sebebi olan geceydi... "

"Ali Asaf" ona ilk defa ismiyle seslenmiştim. "Yapma" "Neyi yapmayayım" anlamamıştım. Gözlerini kısıp "Bana ismimle seslenme. " "İyide senin ismin Ali Asaf değil mi?" Sesini yükselterek "San YAPMA dedim!İsmim Ali. Sana sadece Ali daha fazlası değil." Bu son sözleri ise kırılan kalbimin sesiydi. Ona artık Ali diyecektim sadece Ali. İsmini söylememi istesede artık benim için sadece Ali`ydi. Ruhumda iz bırakılmış nişaneler dolanıyordu. Bir bir etrafımı sarmış ve an kolluyorlardı. Kaçış yoktu ama benim de pes etmeye niyetim yoktu. Genç kurgu sevenleri kitabıma beklerim.

Elmacık kemikleri, dili kadar keskindi. Meleksi görünüşünün altında kömürleşmiş ruhu ... hem yanıyor, hem acı çekiyordu.

05**: Keşke diyorum 05**: Keşke yanımda olsaydın Eymen: Bak kaç mesajdır sabrediyorum, sonu gelsin diye Eymen: Ama gelmiyor o yüzden yüksek müsaadenle araya gireceğim Eymen: Sen kimsin ve ben nereden senin abin oluyorum?

Siz: Eğer bir gün gökyüzü bulutlara sarılmayı bırakırsa ve onları bir daha asla göremezsek Siz: Yağmurun ne olduğunu dahi unutursak Siz: Toprağın kuruduğuna şahit olursak Siz: İşte o zaman imkansız bir aşk denir 055*: Yine hangi sarhoş numaramı salladı anasını satayım

Bir insanı en çok ne heyecanlandıra bilirdi ki. Benimki fazlasıyla belliydi. Onun tek bir cümlesi bile kalbimin rotasının şaşmasına yetiyordu. Gülüşlerim esnasında film izlemekteydim sadece. Ondan gelen o mesaja kadar. "Filmini izleyip gülümsemeye devam et bebeğim çünki bende film gibi seni izlemekteyim." Hayır, düşmedim. Yere mısır tabağı devrildi, onu alıp kalkıyorum. 🤍 Larin Yılmaz & Alexander Prive Onların hikayesiydi bu. Kimisi için imkansız, kimisi için cringe, kimisi için tatlı bi aşkdı bu. Ama en önemlisi onlar içinse bembeyaz bi sayfa, yepyeni bi hayattı. Nefesti. Sevdaydı.

Kaderin seni seçtiğinde, kaçacak yerin kalmaz. Sırlar ve düşmanlarla dolu bu dünyada, Kaira gerçekte kim olduğunu keşfetmek zorunda. Ama bunun için önce hayatta kalmalı… Ve belki de kalbini düşmanına kaptırmamalı. Bu kitap ismi ve kapak fotoğrafı sadece bu kitaba aittir.

O gün, "Bir insan kaç kere ölür," demişti silahın namlusunu koluma sürterken. Geçmişi düşünürken acıyla gülümsedim. "Bir insan kaç kere ölür, gece yüzlü adam?" Ve, titreyen ellerimle tetiğe bastım. •••• Yerde bir hançer. Ve Canavar`dan önce hançere ulaşmaya çalışan 4 ayrı kişi. Araf hançere doğru koşuyor, elindeki fotoğrafı sıkı sıkıya tutarak. O fotoğraf Araf`a yaşam veriyor, Araf ise o yaşam için kendisini de etrafındakileri de ateşe veriyor. Eksen hançere doğru koşuyor, kendisini yavaşlatan yüklerden kurtulmak için ceplerini boşaltıyor. Cebinden çıkan tek şey erik, kalan yük Eksen`in ruhunda. Ödetmek istediği bedellerin yükü onu geriye çekiyor. Eksen`in koştuğu yoldan bir kadın hançere doğru koşuyor, Süveyda. Geçmişin gölgesi de onu kovalıyor. Baş koyduğu yolda yaşanacak her şeye razıydı ama yolu attığı her adımda kana bulanıyor. Eymen hançere doğru koşuyor, hançere ulaşmayı istemesinin sebebi diğerlerinden farklı. Hançeri canavara saplamaktansa, hançeri elde etmek isteyenlere saplamayı hedefliyor. Hepsi hançere ulaştığında Canavar da oradaydı. Hançeri almak için Canavar ile savaşmaları gerekiyordu. Ama dışarıdan bakan kimse canavarı ayırt edemedi, çünkü canavar artık hepsiydi...

Hiç bir savaş ta yenilmemiştim. Senin gözlerine yenilene kadar...