Korkular dikkatsizliği getirir. Dikkatsizlikler ise ardında hataları. Hatalara ise bu dünyada yer yoktur. Her hatanın bedeli ve her bedelinde bir sonucu vardır. Siz bu sonuçları göze alır mısınız? "Benim sana ilk başta yazmam baştan sona bir hataydı." "Senin bana yazman başından beri hayatımdaki en güzel şeydi."

İpek, hayalini kurduğu kariyeri elde etmek için her günü mücadeleyle geçiren genç bir kadın. Kuzey ise dışarıdan bakıldığında her şeyi olan, ama içinde hep bir eksiklik hisseden bir işadamı. Hayatlarında, her şey yolundaymış gibi görünse de, içsel boşlukları birbirlerinden habersizdir. Bir tesadüf, bir kafede yollarını kesiştirir. İlk bakışta, birbirlerine yabancı gibi görünen bu iki insan, farkında olmadan birbirlerinin hayatlarına dokunurlar. Kelimeler, paylaşılan anlar ve gülüşler, aralarındaki mesafeleri yavaşça siler. Ama aşk, her zaman olduğu gibi kolay bir yolculuk değildir. Geçmişin gölgeleri, duvarlar ve kırık kalpler, ikisini de test edecektir. Kalp Bağı, duyguların en derinlerine dokunan, kalbin en ince köşelerinde yankı bulan bir hikaye. Gerçek aşkın, bazen sabır ve cesaret gerektiren bir yolculuk olduğunu gösteren bu hikaye, sizi de kendi kalp bağınıza yolculuğa çıkarmaya davet ediyor.

8. Sınıfa giden Elif ile 7. Sınıfa gidip okulunun en yakışıklı erkeği olan Samet`in hikayesi

*Argo ve (hafif düzeyde) cinsellik içerir. "Burçak, ben seni öpmek istiyorum." Gözleri dudaklarıma indi. Düşmesinin etkisiyle kısalan mesafeye şöyle bir baktıktan hemen sonra başını kaydırarak dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Karar vermesi saniyelerini almıştı. Daha önce hiçbir isteğin bu kadar hızlı faaliyete döküldüğünü görmemiştim. `Yıllardır küllenmiş aşkın var bende` ve `Sana sana yanarım` gibi kült eserleri sevenlere, Birbirine bağlı üç arkadaştan ikisi, birbirine taban tabana zıt olmasına rağmen hâlâ arkadaşsa onları birbirine bağlayan bir tampon vardır. Küçük denebilecek kıyı kasabasının makul bir mahallesinde, hayatları her anlamda iç içe geçmiş dostların hikâyesi. Arkadaşlık, iş, dram ve elbette aşkın da etkisiyle pastadan çıkan ufak kaoslar, rutini şekillendirirken minimal bir hayat yaşamaya çalışmak, pek de mümkün değildi ne yazık ki. Olmaz dediğim her durumu ve girmem dediğim her olayı kristal kalitesinde izlemek, bir yerden sonra kabullendiğim bir durum haline gelmişti. Hayatımda biraz kaos ve drama olmasından şikayetçi değildim. Bildiğim şeylerin, hayal edemeyeceğim sonuçlarıyla kendi kafamın içine sıkışıp kalmanın hoş bir yanı yoktu elbette ama durduğum noktada bundan şikayet edemezdim. Hayat, önüme bir risk ve o riskin raporunu çıkarıp, seçeneklerimi önüme sunmuştu. Riski alıp almayacağımın beyin fırtınasında ya aklımı kaybedecektim ya da kalbimi. Şimdilik, ben iç güdülerime güvenmeye devam edecektim. İç güdülerimin bile üstündeki kişinin sunacaklarına ise güvenim sonsuzdu.

Alisa Yılmaz ~ Eren Korkmaz Hakkari`de yolları kesişen doktor ve asker`in hikayesi

Kendimi zor tutuyordum düşüp bayılmamak için. Allah`ım bu nasıl bir şeydi böyle. "Yalvartacak mısın kendine önünde diz mi çökeyim söyle? Eğer buysa istediğin yaparım, yalvarırım Gül" Deyip kolumu tutmaya yeltendi. Bana dokunmasına izin vermeden çektim sertçe. Gözlerimde hayal kırıklığı vardı. Başıma gelmesine en çok korktuğum şey. "Sakın! Dokunma bana! Hiçbir şey istemiyorum senden yoluma çıkma yeter." Sesimdeki hiddet beni yerle yeksan etti tıpkı karşımdaki adam gibi. Daha çok yaklaştı önümde. "Ne diyorsun sen Gül? Ağzından neler çıkıyor böyle? Amacın beni çıldırtmak mı?" Gözlerinden alevler çıkıyordu sanki. Benim gönlümde çıkan yangından habersizdi. "Rahat bırak artık beni yüzünü görmek istemiyorum. Senle ben... Ne sandın ya sen beni heh?" "Ne diyorsun sen Gül!" Demesiyle dayanamadım gözlümden akan yaşa mani olmadan düştü yere. Yekta aynı hızla baktı o yaşa yüzünde anlamsız bir duygu vardı. Görüyordum hissetmek istemesem de görüyordum her şeyi. Kolumdan tuttu kendine doğru çekti her zaman yaptığı gibi ama bu sefer farklıydı artık her şey değişmişti. Kendim sert bir şekilde çektim canımın yanmasını umursamadan. "Niye böyle yapıyorsun Gül? Ne oldu birden bire? Daha dün ya onu geçtim onca yaşadıklarımız... Ulan anlamıyorum kafayı yiyeceğim. Karşıma geçmiş bana git diyorsun şu söylediklerin ne demek oluyor? Bana bir şey söyle sakinleşeceğim, geçerli sayacağım bir şey?" Sakin olamıyordu ben ise çoktan yenilmiştim sesimin dahi çıkmaya dermanı yoktu. "Sana diyecek lafım yok var git yoluna, daha da karşıma çıkma bundan sonra." Dedim ifadesiz. "Gülll... Delirtme beni bak kendime sahip çıkamıyorum." Sesi haddinden fazla sert çıkıyordu. Yediremedim kendime tüm bu olanları. Gözlerimizden çıkan o alev körüklemişti yangınımı. "Gördüm sizi, gördüm tamam mı? O kadını öptüğünü gördüm." Dememle gözlerinden hızlı bir şok dalgası geçti. Artık ne anlam ifade ederdi ki bunca şeyden sonra Ah Yekta ah..... Yalancısın sen yalancı...

"Kadın parlayan bir aydı adam ise onun yegane ışıltısının sebebi olan geceydi... "

"Ali Asaf" ona ilk defa ismiyle seslenmiştim. "Yapma" "Neyi yapmayayım" anlamamıştım. Gözlerini kısıp "Bana ismimle seslenme. " "İyide senin ismin Ali Asaf değil mi?" Sesini yükselterek "San YAPMA dedim!İsmim Ali. Sana sadece Ali daha fazlası değil." Bu son sözleri ise kırılan kalbimin sesiydi. Ona artık Ali diyecektim sadece Ali. İsmini söylememi istesede artık benim için sadece Ali`ydi. Ruhumda iz bırakılmış nişaneler dolanıyordu. Bir bir etrafımı sarmış ve an kolluyorlardı. Kaçış yoktu ama benim de pes etmeye niyetim yoktu. Genç kurgu sevenleri kitabıma beklerim.

Hayatına son vermek isteyen bir kadın ve ölümün tanrısı. Silva intihar etmek üzere bir uçurumdan atladığında kendini beş tanrının hükmettiği Wienor`da bulur. Ölüm Krallığı`nda Ölüm Sarayında kendini bulan Silva yaşama son bir şans vermek isterken büyük bir tehlike sinsice diyara sızmaktadır. Ölüme ardından da Ölüm Tanrısına çekilen Silva kendinin de normal bir insan olmadığını öğrendikten sonra tehliklerle ve aşkıyla karşı karşıya kalacaktır. En korkunç sonun, ölümün tanrısıyla mutlu bir son düşlemek mümkün mü, üstelik kıyamet bu kadar yakınken? "Dile Ay Işığı, iste, emret. Ben de senin için her şeyi mümkün kılayım." Başlangıç Tarihi: 31.08.2024

Elmacık kemikleri, dili kadar keskindi. Meleksi görünüşünün altında kömürleşmiş ruhu ... hem yanıyor, hem acı çekiyordu.

Saçları şarap gibi kırmızı bu kadın daha ilk dakikadan bar`a girer girmez dikkatimi çekmişti. Kahretsin çok güzeldi vücudu ahenkle dans eden saçlarıyla çok güzel görünüyordu . 🌹🌹🌹🌹🌹🌹 Gece barda gördüğüm kadın şimdi karşımda ortağım olarak duruyordu.

Siz: Eğer bir gün gökyüzü bulutlara sarılmayı bırakırsa ve onları bir daha asla göremezsek Siz: Yağmurun ne olduğunu dahi unutursak Siz: Toprağın kuruduğuna şahit olursak Siz: İşte o zaman imkansız bir aşk denir 055*: Yine hangi sarhoş numaramı salladı anasını satayım

Bir insanı en çok ne heyecanlandıra bilirdi ki. Benimki fazlasıyla belliydi. Onun tek bir cümlesi bile kalbimin rotasının şaşmasına yetiyordu. Gülüşlerim esnasında film izlemekteydim sadece. Ondan gelen o mesaja kadar. "Filmini izleyip gülümsemeye devam et bebeğim çünki bende film gibi seni izlemekteyim." Hayır, düşmedim. Yere mısır tabağı devrildi, onu alıp kalkıyorum. 🤍 Larin Yılmaz & Alexander Prive Onların hikayesiydi bu. Kimisi için imkansız, kimisi için cringe, kimisi için tatlı bi aşkdı bu. Ama en önemlisi onlar içinse bembeyaz bi sayfa, yepyeni bi hayattı. Nefesti. Sevdaydı.

Bazılar vardı yaşamak için, bazılar vardı yaşatmak için. Araf yaşamak için, Aysima yaşatmak içindi. İki gencin kaderinin ipleri birbirine dolanmıştı. Öyle bir dolanmıştı kı kör düğüm olmuştu. Arkadaşları aracılığıyla tanışan iki genç... Birbirini taşıyabilecek sadece iki genç... . . Merhaba Sevgili Okurlarım, size Aysima ve Araf için kitap yazacağımı söylemiştim ve işte. İkisinin kitabı. DUYURU Yaramaz çocuk kitabını okumadan da anlayabilirsiniz. Lakin okursanız çok sevinirim. Bu kitapta tanışmalarından beri gerçekleşen olayları sizlere sunacağım. Küçük bir uyarı: Kaan ve Mavi kadar kolay olmayacak...

Kaderin seni seçtiğinde, kaçacak yerin kalmaz. Sırlar ve düşmanlarla dolu bu dünyada, Kaira gerçekte kim olduğunu keşfetmek zorunda. Ama bunun için önce hayatta kalmalı… Ve belki de kalbini düşmanına kaptırmamalı. Bu kitap ismi ve kapak fotoğrafı sadece bu kitaba aittir.

O gün, "Bir insan kaç kere ölür," demişti silahın namlusunu koluma sürterken. Geçmişi düşünürken acıyla gülümsedim. "Bir insan kaç kere ölür, gece yüzlü adam?" Ve, titreyen ellerimle tetiğe bastım. •••• Yerde bir hançer. Ve Canavar`dan önce hançere ulaşmaya çalışan 4 ayrı kişi. Araf hançere doğru koşuyor, elindeki fotoğrafı sıkı sıkıya tutarak. O fotoğraf Araf`a yaşam veriyor, Araf ise o yaşam için kendisini de etrafındakileri de ateşe veriyor. Eksen hançere doğru koşuyor, kendisini yavaşlatan yüklerden kurtulmak için ceplerini boşaltıyor. Cebinden çıkan tek şey erik, kalan yük Eksen`in ruhunda. Ödetmek istediği bedellerin yükü onu geriye çekiyor. Eksen`in koştuğu yoldan bir kadın hançere doğru koşuyor, Süveyda. Geçmişin gölgesi de onu kovalıyor. Baş koyduğu yolda yaşanacak her şeye razıydı ama yolu attığı her adımda kana bulanıyor. Eymen hançere doğru koşuyor, hançere ulaşmayı istemesinin sebebi diğerlerinden farklı. Hançeri canavara saplamaktansa, hançeri elde etmek isteyenlere saplamayı hedefliyor. Hepsi hançere ulaştığında Canavar da oradaydı. Hançeri almak için Canavar ile savaşmaları gerekiyordu. Ama dışarıdan bakan kimse canavarı ayırt edemedi, çünkü canavar artık hepsiydi...

Hiç bir savaş ta yenilmemiştim. Senin gözlerine yenilene kadar...

05**: Keşke diyorum 05**: Keşke yanımda olsaydın Eymen: Bak kaç mesajdır sabrediyorum, sonu gelsin diye Eymen: Ama gelmiyor o yüzden yüksek müsaadenle araya gireceğim Eymen: Sen kimsin ve ben nereden senin abin oluyorum?

Can sıkıntısından yazılmıştır hatalarım olabilir.. ☺️ (Abisinin komutuna yazan adela nın başına neler gelecek okuyalım ve görelim) 💌🪖

Acı, tamamıyla bedenlerini kapladığında çareyi benzin bidonlarında buldular. Önce aldıkları benzin ile boyunca bir yol çizdiler ebediyete uzanan. Ardından içlerini kasıp kavuran ateşin o uslanmaz koruyla renklendirdiler yollarını. Geçmişine bakmadan yürüdüler alevler içerisinde oluşturdukları yolda. Her bir adımda daha da sahip oluyorlardı karanlığa. Ve vicdan ruhlarını ebediyen terk ettiğinde, kölesi olacaklardı sahip olacaklar karanlığın... Not: Kitap kurgusu, kapağı ve tüm içeriği bakımından bana aittir. (Ç)alınması söz konusu bile değildir.

*Güneş`in ve Ay`in imkansız aşkı...* Başımı omzuna koydum, eliyle doğan ayı gösterdi, "Şunu gördün mü?" Başımı aya çevirdim ve başımı evet anlamında salladım, bende elimle batan güneşin oluşturduğu mükemmel manzarayı gösterdim, "Sen şunu gördün mü?" Bir süre duraksadı, "Evet, aynı sana ve saçlarına benziyor, gözümü alamıyorum." Kıkırdadım, "Sende aya benziyorsun, bende ondan ve senden gözümü alamıyorum."

"Ben güzel olmak istemiyorum ki." dedim fısıldar gibi bir sesle. Başını kaldırmadı. Ağlıyordu ama görmemi istemiyordu. " Sadece..." dedi boğuk çıkan sesiyle. Yutkunup devam etti. " Sadece benim güzelim olsan?" •° •° •° •° •° •° •° Elleri dizlerimin üzerineki ellerime uzandı. Titreyerek geri çekti. " Duyamaya bile katlanamıyor insanlar. Ama bu dünyada yaşanıyor bunlar." dedim titreyen sesimle. Ellerini yere koyup bana doğru kaydı. Ben sandalyede otururken o tam önümde dizlerinin üstündeydi. "Özür dilerim güzelim."dedi başını hafifçe dizime koymadan önce. Ne yapacağımı şaşırarak ellerimi kaldırdım yukarı. Geri çekmedim kendimi.Geri çekilemedim. Başını küçük bir çocuk gibi dizime yaslamıştı. Ardından dizimde bir ıslaklık hissettim. Omuzları sarsıldı sonra. " Kerem." diye mırıldandım onunla beraber ağlarken. "Ben güzel olmak istemiyorum ki." dedim fısıldar gibi bir sesle. Başını kaldırmadı. Ağlıyordu ama görmemi istemiyordu. " Sadece..." dedi boğuk çıkan sesiyle. Yutkunup devam etti. " Sadece benim güzelim olsan?"

İKİ DÜŞMAN MAFYA AİLESİ, BİR EVLİLİK ANLAŞMASI... Kanla yazılmış bir kader, tutkuyla mühürlenmiş bir savaş. Luca De Santis: Mafyanın acımasız varisi. Soğukkanlı, tehlikeli ve kontrol delisi. Isabelle Rose Moretti: Ailesini kurtarmak için kendi hayatını feda eden güçlü ve özgür ruhlu bir kadın. Bu evlilik, güç dengelerini değiştirirken, tutkunun ve tehlikenin sınırlarını zorlayacak. Luca’nın planında bir şey eksikti: Isabelle’in ruhunu ve kalbini fethetmek sandığından çok daha zor olacak. Ve bu savaştan galip çıkmak, artık sadece mafya kurallarıyla değil, kalplerinin derinliklerindeki arzularla da belirlenmeye başlayacak. Peki hangisi daha tehlikeli? Aileler arasındaki yıllarca süren çekişme mi, yoksa Luca ve Isabelle`in içlerindeki derin ve karmaşık duygular mı? "Kimse beni gül ve dikenleri konusunda uyarmadı." Luca De Santis

Hayallerinin peşinde koşan genç bir üniversitelinin dengesini hayatına giren iki genç adam alt üst eder. AŞK, İHTİRAS, GEÇMİŞ ve GELECEĞİN birbirine karıştığı romantik kurgunun sonunda İnci`nin kimi seçeceği merak konusu. NOT: KUZGUN SEZONU ve KARAMEL DÜŞLER birbiri ile bağlantılı iki kitap, ikisini beraber okuyabilirsiniz

Kilise, yeminini edecek gelin ve damat için süslenmişti. Bu görüntü içimi kan akıtma hırsı ile dolduruyordu. Mihraba doğru attığım her adım, kutsal olana hakaretti. Mermer zeminde yankılanan adım seslerim pederi ürkütmüş olacakki, hızlıca bedenini geldiğim yöne doğru çevirdi. Bakışları yüzümde gezindi bir süre ardından ellerimde tuttuğum bıçağı fark etmiş olacak ki birkaç adım geriye doğru sendeledi. Saat oldukça geç oldu dedi. Titreyen sesi sırıtmama neden olmuştu. Peder, Günah çıkartmak için asla geç değildir. Tanrının önüne çıkmam yakın ve hazır olmalıyım öyle değil mi? Yutkundu. Adımlarını itiraf kabinine yönlerdirdi, kabine girdiğinde onu takip ederek boş kabine girdim.Nefes alış verişleri hızlanmıştı. Hadi peder, fazla zamanım yok, sor hadi. Bana günahlarımı sor. Bir derin nefes çekti içine.Tanrı bağışlayandır kızım, günahlarını itiraf et dedi. Peder, Günahlarımı bildiğini biliyorum. Ben bugün sana daha özel bir günahtan bahsedeceğim. Henüz işlemediğim bir günahtan ve bu günahı duyduğunda beni bağışlamak yapacağı ilk şey olmayacak. Sana neden bu günahları işlediğimi anlatacağım.Hikayede Adem ve Havva vardı dimi Birbirleri için yaratılmış olan, birde yılan.. Onları cennetten kovduran o yasağı bir dua gibi fısıldayan, o kara yılan... Bu hikayede ben varım; Rossa, Bambina Rossa.. Adı, zamanı durduran bir oğlan çocuğu tarafından konulan, Bir anne tarafından kısa bir anlığına şevkat verilen, satıcısı tarafından son kez sevilen, kimsesiz rosso. Cehennem başından beri içine düşeceğim tek kuyuydu, benim gibi kızları bekleyen tek kader; eskimiş, ter kokulu bir çarşaf üzerinde sırt üstü uzanıp bacaklarını olabildiğince açmaktır. Ne garip öyle değil mi?, oysaki zina da günahtır ama bu kadere yenilseydim daha az günahkar olurdum gözünde. Ama ben daha onbeş yaşında iken, soysuz bir şeytan tarafında kirletilmemek için onun canını aldığımda, Günahların en büyüğünü işliyorum. söylesene bu adil mi? Histerik bir kahkaha attım. Senden dürüst bir cevap beklemiyorum korkma, sonuçta onun için çalışıyorsun. Devam ettim. Bu zamana kadar kendim için tek bir günah bile işlemedim ama yarın ilki olacak. Kalbim için günah işleyeceğim Peder. hiçbir günahım için af dilemiyorum ama yarın masum birinin canını kalbimi yaşatmak için alacağım. Tanrına yalnızca bu günahım için affedilmek istediğimi söyle. Ona sabahın ilk ışıklarına dek affım için yakar zira yarın bu bıçakla iki masumun canını almayı hiç istemem. Kabinden çıktığımda, Peder hala içerdeydi.Arkamdan sesi duyuldu. Tanrı seni bağışlasın, tanrı seni bağışlasın rosso.. Boş kilisede pederin affım için yakarışları yankılanyordu. Kilisenin büyük kapılarının önüne geldiğimde geriye doğru son kez baktım. Amin diye fısıldadı dudaklarım. AMİN...