Gazel babasından kaçarken biyolojik abisi onu kurtarmıştı ama bundan ikisininde haberi yoktu.... Abi-kardeş ve gerçek aile konuludur. Klasik mi bilemem ama bir şans verebilirsiniz🫶🏼

Hikâyemin hangi noktasındayım bilmiyorum ama orta yerinden okuyorsun beni. Bazı adımlar atılmalı, bazı yollar yürünmeli, bazı anlar yaşanmalıydı. Bazı insanlar gitmeli, bazılarıysa kalmalıydı. Hayat bir şekilde yolunu bulmalıydı. Bir şekilde akmaya devam etmeliydi. ☆☆☆☆ Elvin Erden düğün günü sevdiği adam tarafından karnında üç aylık bebeği ile terk edilince yaşadığı şokla kaza geçirir. Kader onu Poyraz Karaaslan ile karşılaştırınca bunun gideceği noktayı ikisi de kestiremez. Kimse bilmezdi ama bir hikâye bitmeliydi ki yeni bir hikâye başlayabilsin. Bu kimin hikâyesiydi?

Kapı açıldığında karşıma çıkan adamla gerildim. Uzun zaman olmuştu. Oldukça uzun. Ben yirmi yaşında olmuştum. O, yirmi beş. Seneler önce karşımda duran adamla, aynıydı. Sadece daha da, olgunlaşmış. Daha da devleşmiş. “Ahu..” diye mırıldandı tok bir sesle. 🦋 “Ahu!” Diye çıkışınca duraksadım. Gözlerini sıkıca yumarken, ısırdığı dudaklarıyla bir kaç küfürü yuttuğunu anlaybiliyordum. “Ben ne diyorum kızım?” “Abi-“ “Hay abini sikeyim!” Ağzım açık kaldı. “Muhabbet kuşu gibi sayıkladın. Abi de, abi.” ~~~

Kimi zaman bir pencere aralığı kadar yakındır aşk. Ve bazen, en tanıdık sokakta, en bilinmeyen duygular saklıdır. Kendi hâlinde bir mahallede, herkesin birbirini uzaktan tanıdığı, selamlaştığı o sıcak düzenin içinde iki kalp yavaşça birbirine yaklaşır. Ne büyük cümleler kurulur ne de büyük hatalar yapılır. Sadece bakışlar değişir, zaman yavaşlar ve içten bir hikâye başlar. Bu kitap, küçük adımlarla büyüyen, kalbe dokunan bir aşkı anlatıyor. Sessiz, sade ama güçlü. Tıpkı gerçek hayat gibi. Aynı sokakta büyüyüp birbirine yıllarca sadece "merhaba" diyen iki kalbin, bir akşam ezanı sonrası yolları kesişti. "Her tabelanın adı onu hatırlatıyordu. Ne zaman hatıralarımın yerine gerçeği gelecekti?"

Belinay:aaaa ilk defa bir numara tuttu lan 0544******: anlamadım kimsiniz? Belinay: çok doğru bir soru aslında seni anan benim için doğurmuş canım hamurunu benim için yogurmus 0544***: akşam akşam keçilerinimi kaçırdın efendi

“Onlar kim olduğumu biliyordu. Ama ben bilmiyordum. Şimdi ise... hepsi hatırlıyor olacak.” Aylin’in yeni bir ülkeye taşınması, sıradan bir başlangıç gibi görünüyordu. Ama bu yolculuk, onun kaderini baştan yazacak bir sırrın kapısını araladı. Bileğine takılan gelişmiş bir bileklik, içinde saklı güçleri uyandırdığında artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Taşıyıcı... Ne anlama geldiğini bilmediği bu kelime, geçmişiyle gelecek arasındaki köprünün anahtarıydı. Ailesi yıllardır bir sırrı gizliyordu — ve bu sır, sadece Aylin’in değil, tüm dünyanın dengesini değiştirebilirdi. Güvenilmez müttefikler, bilinmeyen düşmanlar ve kalbini zorlayan bir bağ... Çağrı’ya duyduğu yakınlık, Aylin’i cevaplarla yüzleşmeye iterken, kimi zaman en karanlık gerçekler en tanıdık yüzlerin ardında saklanır. “Ben kim olduğumu öğrenmeye değil... hatırlamaya geldim.”

"Üsteğmen... Evlensen ya benle." Dört kelime. İki hayatı bilinmez bir oyuna sürükleyen dört kelime. Peri`nin sığınacak bir liman ararken tutunduğu tek adam. Ve Mahir`in aklını susturup kalbini dinlemek zorunda kaldığı tek kadın.

*askeri kurgu* Hayatın her anında toz pembeliğin içinde bulunan, yalanlar ve yılanlar. Suçlamalar ve iftiralar. Bir timsahın gözyaşı kadar sahte bir hayat yaşadığından bir haber olmayan Masal, hayatın gerçekleri ile tokat gibi yüzleştiğinde hayatının bir noktasını yıllardır beynin içinde yaşayan diğer benliğinin devir alacağından bihaberdir. Katil benliği. İkinci bir yaşam şansı yakalayan Masal, bu yolda onu büyük yıkıma uğratan Yüzbaşından her ne kadar kaçmaya çalışsa da hayat kaybolduğu okyanusta yön göstermeye pek istekli değildir. § Annesi yüzünden hafızasını kaybetmek zorunda kalan Masal hiç tanımadığı birinin hayatı yaşamak zorunda kalır, kurduğu örgütün üyeleri bile ona ulaşamaz. İçinde hep bir boşluk ve anlamsızlık vardır. Annesinin ona verdiği hat üzeriden kendine sürekli mesaj atar ancak birşeyler ters gider. Mesaj attığı kişi kendi olduğu halde yanıt başka bir yerden gelmektedir bu duruma anlam veremese de konuşmayı sürdürmek için elinden geleni yapmaktadır. Masal: Bugün alt komşunun kızı balkonda dedikodu yaparken kafasına kedim düştü... Masal: Çok şükür kedime birşey olmadı Masal: Ama kız dengesini kaybedip düştü. Tek arkadaşım: Yanlış numaraya mesaj attınız herhalde diyeceğim ama kendi kendime mesaj göndermişim gibi gözüküyor? ¢ Asker kurgusudur...

Öngü Hilal`in ailesini bulmasıyla başına gelen olaylar

Bir gece. Bir yabancı. Ve geri dönülmez bir hata... Onu bir otelde gördü-karanlık bakışlarıyla, gizemli ve çekici. O gece, mantığını bir kenara bırakıp kendini ona teslim etti. Sabah olduğunda ise adam gitmişti. Ama ona bir parça bırakmıştı: Karnında büyüyen bir sır Günler sonra, o adam geri döndü. Bu kez daha karanlık, daha soğuk ve tehlikeli bir amaçla. Çünkü bu bir tesadüf değildi. Onu bulmuştu. Ve intikam almak için her şeyi göze almıştı. Ama bilmediği bir şey vardı: Artık sadece bir kadın değil, bir anneydi. Ve bebeği için her şeyi yapardı... Aşk ile nefret, tutku ile öfke arasında ince bir çizgi vardır. Peki, bu hikâyede kazanan kim olacak? Tek bir gece, her şeyi değiştirebilir. Ama gerçekte kim kimin hayatını mahvetti? 🚨🚧🚧Yetişkin içerik 🚧🚧🚨 13.03.2025 #Genç kız edebiyatı °Tüm hakları saklıdır.

"Ali Asaf" ona ilk defa ismiyle seslenmiştim. "Yapma" "Neyi yapmayayım" anlamamıştım. Gözlerini kısıp "Bana ismimle seslenme. " "İyide senin ismin Ali Asaf değil mi?" Sesini yükselterek "San YAPMA dedim!İsmim Ali. Sana sadece Ali daha fazlası değil." Bu son sözleri ise kırılan kalbimin sesiydi. Ona artık Ali diyecektim sadece Ali. İsmini söylememi istesede artık benim için sadece Ali`ydi. Ruhumda iz bırakılmış nişaneler dolanıyordu. Bir bir etrafımı sarmış ve an kolluyorlardı. Kaçış yoktu ama benim de pes etmeye niyetim yoktu. Genç kurgu sevenleri kitabıma beklerim.

Aşk mı? Yoksa esaret mi? Hayatın en çetin sınavı burada başlıyor. Senin hikayen sona mı yoksa yeni bir başlangıca mı yazıldı?

Ocak ile Aralık gibi çok yakın ama bir o kadar da uzak…

Elif, İstanbul’da üniversite okurken yaz tatilini geçirmek için ailesinin yanına döner. Ablasının nişanlısı Emir`le ilk defa uzun süreli vakit geçirmeye başlar. Emir, ilk başta Elif’i çocuk gibi görür ama sonra aralarında garip bir çekim oluşur. Birlikte geçirdikleri zamanlar sınırları zorlamaya başlar. İlk bakış, ilk yanlış dokunuş, yanlış zamanda gelen bir itiraf… Yasak, hem onları çeker hem de yakar. Ama sırlar ortaya çıkınca her şey yerle bir olur. Aile, utanç, vicdan, aşk ve arzu arasında sıkışan Elif ve Emir’in hikâyesi...

"Serçenin Kalbi" Bazı sessizlikler bir çığlıktan daha derindir. Bazı bakışlar bir kitabın sayfalarından daha fazlasını anlatır. Nova Akademi’nin gösterişli koridorlarında, gözlerden kaçan bir yalnızlık, saklanan bir sır ve yanlış anlaşılan duygular var. Yaz, her şeye sahip gibi görünen ama kendine bile itiraf edemediği eksiklerle dolu bir kız. Ömer ise sessizliğinde kaybolmuş, kelimelerle değil, varlığıyla iz bırakan bir çocuk. Peki, gerçekten görmek için bakmak yeter mi? Yoksa bazı kalplerin sesini duymak için cesaret mi gerek? ...

" İçindeki alevi sakın söndürme Mera! Yoksa sadece buz kütlesi olarak kalırsın " Babam bana bunları söylediğinde ben on altı yaşımdaydım. Ama babamın bilmediği bi şey vardı içimdeki alev on bäş yaşımdayken söndürülmüşdü.

Kimsesiz kaldığımı düşünürken rahmime yavrum düştü sonra ise hayatıma yavaş yavaş sen girdin. Nazlı & Kerem

*Bu kitap ne olursa yolundan dönmemiş, pusulası puslansa bile mücadelesine devam etmiş; anahtarının doğru kapıyı açacağına inananlara ithaf edilmiştir. Saatinizin durmaması dileğiyle. "O ne?" Kaşları çatıldı, işaret ettiğim zincire baktı. Yüzünde saniyeler içinde ufak bir gülümseme oluşurken elini cebine daldırdı. Kızına öğretmeye çalışan bir baba misali yüzüme dikkatlice baktı. Vereceğim her tepkiyi, yüzümün alacağı halleri kaçırmak istemiyor gibi bir hali vardı. "Pusula," Kendime engel olamayarak araya girdim. "Ormanda değiliz, biliyorsun değil mi?" Başını sallayıp güldü. Başı kahkahasının etkisiyle hafif arkaya düşerken ademelması gözler önüne serilmişti. "Senin olmayan hiçbir şeye güvenemezsin. Güvenemediğin her şey seni kaybeder." Yalnızlığında kaybolmamak için pusulayı yanında taşıyordu. "Senin olan bir şey güvenini boşa çıkarırsa?" Yüzündeki gülümseme silinirken ellerinin arasındaki pusulaya baktı. "Pusulan puslanır. Yine kaybolursun." - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Yasef ve Poyraz`ın anne ve babası, onlar daha çok küçükken kaybolur. Yasef, onları bulmak için yola çıkarken Poyraz`ı da yanına almayı ihmal etmez. Cebinde babasının pusulası, kalbinde kimsesizliğin ağırlığını taşıyan bir adam koca bir oyunun içine düşerse ne olur? Üstelik, hiçbir kuralın olmadığı bir oyuna. Yasef ve Poyraz`ın pusulaları şaşmak üzere, hangi saat onların zamanını ifade edebilir? Hangi anahtar onlar için doğru kapıyı açabilir? - - - - - - - - - -- HERHANGİ BİR ÇALINTI- KOPYALAMA DURUMUNDA YASAL YOLLARA BAŞVURULACAKTIR.

Başka bir kadının bedeninde uyanmıştım ve hamileydim! Fantastik evrenden başka bir fantastik evrene geçmekten daha kötü bir şey varsa o da başka bir kadının bedeninde kocasıyla uygunduz bir şekilde gözlerimi açmamdı. Üstelik kadın hamileydi ve adam bunu bir oyun sanıyordu! Bulduğum kitap yüzünden önce zamanda geriye gidip köle olarak satılmış şimdi ise bedenimden ayrılıp ruhumla baş başa kalmıştım. Bir de kadın ateş grubunda olduğu için artık bir ejderham vardı... Bölümler kısadır gönül rahatlığıyla okuyabilirsiniz.

Tesadüfen tanıdığı ve ona yardımcı olan avukatın, hayatının tam merkezine oturacağını nerden bilebilirdi Delfin. --------------------------- "Avukatın var mı? Avukat olmadan mahkemeye çıkamazsın" Gözlerimi devirdim tekrardan. "Hayır yok" Bir iki dakikalık sessizliğin ardından ağzını bir iki kere açıp kapayınca bıkkınca nefesimi dışarı üfledim. "Hadi hadi çıkar ağzındaki baklayı" "Aslında senin avukatın olabilirim istersen

Saklanmış duygular Susturulmuş bir geçmiş Ve yanlış zamanda Yanyana gelmemesi gereken iki yabancı Bazı hikayeler yeniden yazılmaz Ama bazıları... Hiç bitmemiştir zaten Bir şans vermenizi öneririm, ilk kurgum ancak alışılmışın disinda bir kurguduurr.

"Accidit in puncto quod non contingit in anno.” (Bir yılda olmayan, bir anda olur) Gerçekten öyle miydi? Balkonumda otururken karşımdaki karargâha bakıyordum. Önünde duran dört tankı gördüğümde sırtımı dikleştirip merakla onları izlemeye başladım. Hepsi tek tek indiğinde, ip gibi dizilmişlerdi. Albay olduğunu tahmin ettiğim kişi önce herkesi inceledi ve sert, itiraz istenmeyen tonla "Yüzbaşı Bintuğ Liva." diye seslendi. Bu isim, tüm orduyu sırtlayacak kadar güçlü, kuvvetliydi. Onunla karşılaşabilecek miydik? "Bir gün seninle ikinci kez karşılaşacağız, işte o zaman doğru olanı yapacağız."

"Her şeyini yağmurda kaybetmiş bir adama yağmuru sevdirmek gibidir hayat. Bir hayale tutnur insan. Oysa yarayı saranda aynı kişidir, yarayı açanda." Kara&Mavi ∞ 1. Sıfırıncı ders +18 2. Son şans +18

Hayatının bütün yükünü sırtlanmış genç bir kız ve onun hep yanında olan arkadaşları, peki ya bir gün o kızın hayatına gerçek ailesi girerse...

*SONRADAN EKLENEN NOT* •∆• Arkadaşlar bölüm sıralarına dikkat ederek okuyun lütfen, karışık gözüküyorlar. Bir türlü düzeltemediğim için bu notu ekliyorum. •∆• 0535*******: Ne geri zekalılığımı gördün acaba? Ha hoşaf ha hoş laf ne fark eder? Eşek yine eşek. (03:50) Eşeğin yine eşek olduğu cv`sinde yazıyor olabilirdi. Siz: Eşek yine eşekmiş! Eşek hoşaftan ne anlarmışmış peh, sen önce bi onun hoş laf olduğunu öğren sonra eşeği sorgula angut. (03:51) (Görüldü)