545*******: Siz kimsiniz? Siz: AY SONUNDA Siz: Ay bi sakin olim öhm (Gönderilmedi) Siz: AY NE DİCEM Kİ (Gönderilmedi) Siz: Ne dicem bilmiom nası başlim?? (Gönderilmedi) Siz: Eşarbını yan bağlama Siz: Eşarbını yan bağlamağğ Siz: Ben söyleyim sen ağlama 545*******: ??? Kendini her an garip bir şekilde nezarethanede bulan kız, ve adalet peşinde koşan bir adam... Not: Her şey kurgudur. Argo, şiddet ve olumsuz örnek olabilecek davranışlar içerir. Şimdiden iyi okumalar:)

J- İnsanları neden öldürüyorsun M-Her önüme geleni öldürmüyorum Peter diğer bir adınla jisung , sadece kadın katillerini ve tecavüzcüleri öldürüyorum ondan seri katil diyorlar J- Ne demeye çalışıyorsun *Jisung elindeki tabancasını sıkıca kavradı ve minhoya doğrultmaya devam etti" M- Sizin sağladığınız sözde adaleti ben sağlıyorum iki tane kavgaya karıştığı için müebbet hapis alanı değil bir kadını sokak ortasında öldüresiye döven serbest bıraktığınız orosbuyu öldürüyorum J- Benimle bu şekilde konuşma hem sen bunu bizim sağladığımızı mı düşünüyorsun ha söylesene hakim karar veriyor buna M- Ne fark ediyor ya polis ya hakim ikisi de aynı şey J- Değil biz herkesi tuttuklarız sonrasını diğer kurumlar halleder M- Sonra sizde yan gelip yatarsiniz sonra benim de annem gibi diğer kadınlar ölür J- Kes sesini yere diz çök M- hiç sanmıyorum Peter *Minho bu dediğinin ardından jisung`un elindeki tabancasını bir hamle ile jisung`un elinden alıp Jisunga doğrulttu* M- Söylesene seni de öldürmem gerek değil mi nede olsa annemin ölümüne senin o iğrenç baban sebep oldu J- Sence bu benim suçum mu? M- Hah güldürme beni onu tutuklamadın kaçmasına izin verdin görmediğimi falan mı sanıyorsun J- Elimde olan bir şey deği- M- elinde olan bir şeydi *Minho jisung`a bir mermi sıktı* Jis öldüğünü düşünüyordu fakat yaşıyordu çünkü minho mermiyi ona değil yanında duran çam ağacına sıkmıştı Madem öyle neden öldürmedi? Ve şuan hangi cehenneme kaybolmuştu?

Leya, Küçüklükten beri ailesinden gördüğü sevgi ve ilgisizlik, şiddet, çocuklar arasında dışlanma sonucunda birini çizmiştir. Ancak bu sadece bir çizim olarak kalmayacak, hayali arkadaşı olacaktır. Resim konusunda çok yetenekli olan Leya, gündüzleri portre çizip para kazanırken geceleri sokak sanatçılığı yapmaktadır. Ancak insanlar şikayetçilerdir ve gizli gizli yapar. Bir gün polise yakalanır ama yakalandığı polis hayali arkadaşının, Kuki`nin tıpa tıp aynısıdır. Hem fiziksel, hem mental. Ancak ikisi de birbirini tanımıyordur…

Defne Yanlız bir gün işe gitmek için evden çıkmıştı fakat işyerinde bulduğu not onun hayatını tamamen değişterecekti

"Kıskanır rengini baharda yeşiller, Sevda büyüsü gibisin sen Firuze..." Firuze`nin kaderi, adını aldığı şarkıyla başlamış ve şekil almıştı. Biri yeri, diğeri gökleri andıran gözlerini dünyaya açtığında imtihanı belirlenmişti. Başkan`ın kızı olarak doğmak belki de masum bir bebeğin en büyük suçuydu. Ama kaderin cilvesi dedikleri bir gerçek vardı. Bir sevda büyüsü ile savruldu ve her şeyin en başına döndü. Köylü İbrahim`in kızı Firuze, aşkın kollarına düştü. Başkan`ın kızı olma suçu bu kez peşini bırakmadı. Alp. Herkesin Kahraman lakabı ile seslendiği, zamanla ona isim olan Kahraman Alp. Daha küçücük bir çocuk iken Başkan ve ailesini kurtardı. Hayatını hep büyük bir sorumluluk yükü ile geçirdi. Fakat bilmiyordu, bu yük hayatın ona verdiği en büyük ödüldü. Onun ödülü Sevda Büyüsü idi. Wattpad: missyazarr İnstagram: missyazarr_w Tiktok: missyazarr

Ölmek hep hayaldi şimdi gerçek mi oluyor... Ölmek her şeyden kurtulmanın en basit yolu olduğunu düşünen bir kızımız Bir yandan ölmeden öce mezun olduğunu ailesine göstermek istiyordu. Ve bir akşam bir komiserle karşılaşır ve yeni mecaralar onu bekler. "Ne çocuğu? " "Kız çocuğu" dedi bana

İsimler değişir, kimlikler silinir ama geçmiş asla peşinizi bırakmaz. Güneş, `Parla` adıyla yeni bir hayata tutunmaya çalışırken, bir yandan İstanbul`un nabzını tutan bir polis muhabiri olur, bir yandan da kayıp anılarının peşinden gider. Aşk, dostluk ve tehlikeli sırlar arasında geçen bu soluksuz hikaye, sizi bir dönüşümün kalbine davet ediyor.

Şarjörü doldurup atış kulaklığımı taktım. Karşımdaki hedefin kırmızı alanını delik deşik ederken rahatladığımı hissediyordum. Şarjördeki mermi bittiğinde atış kulaklığımı enseme indirip masanın üzerindeki mermilere uzandım. O sırada kulağıma dolan tok postal sesleri bana kimin geldiğini müjdeliyordu. Bir adamı yürüyüşünden tanıyor olmak garipti. Üsteğmen hala yanıma gelmemişti, merakla başımı geriye çevirdim. Arkamdaki masaya yaslanmış anlamlandıramadığım bakışlarla beni izliyordu. Bir eli yaslandığı masada, diğer eli de palaskasındaydı. Genelde omzuna asmaktan hoşlanmadığı bordo beresi ise tıpkı benimki gibi omzundaydı. Başımla kısa bir selam verip önüme döndüm. Tekrar pozisyon alıp hedefime odaklandım. Ben atış yaparken üsteğmen de yanımdaki alana girip atışa başlamıştı. Kavga eder gibiydik o an, kurşun seslerimiz ise sustuğumuz kelimelerimizi ifade ediyordu. İkimizin de kurşunları bitmişti, bakışlarımız birbirini bulduğunda yine o gizemli karaları karşıladı beni. Ben savaşmaya devam etmek ister gibi mermilere uzattım elimi, ama susmayı da beceremedim işte. ``Yurdunuzu arıyor gibisiniz üsteğmenim, gözleriniz sürekli bir arayışta sanki.`` Ona bir cevap hakkı tanımadan atış yapmaya başladım, silahımın tetiğine basmaya devam ederken yanımdaki adamın da pür dikkat beni izlediğini biliyordum. Son mermime de veda etmiştim. Başımı çevirdiğimde yine o bakışlara mahkum edildim. Aramızdaki birkaç adımlık mesafeyi sonlandırıp yanıma geldi, elini uzatıp atış kulaklığımı çıkardı. Aramızdaki tek engel o kulaklıkmış gibi biraz daha yaklaştı bana, gözlerime daha yakından baktı. ``Belki de yurdumu bulduğum için sürekli gözlerine bakıyorumdur teğmenim.`` Bordoya boyanırken aşka karışan iki yürekli askerin hikâyesi...

Bugün tam bir ay oldu buraya geleli. Dört duvarın arasındayım. Küf kokuyor burası, biraz da is. Derin bir koku çekiyorum içime, işte diyorum kendime; İşte benim yaşama sebebim bu. Zar zor sığdığım yatak bu gece bana dar olmakta kararlı, uyku denen o lanet şey girmiyor gözüme. Bedenim bir külçeden farksız, dört gündür uyumamışım. Yine girmiyor. Gözümü her kapattığımda cesetler beliriyor o karanlıkta. Ceset denmez ona, olsa olsa leştir o. Derdi amcam yanımda olsaydı. Haklı, leşti her biri. `İlk günler kusarsın sürekli, uyuyamazsın, rüyana girer kabus ederler.` Demişti amcam, şimdi söylediği her şeyi yaşıyorum. Apansız bir ürperti geliyor engel olamadığım, rüyalarımı kabus ediyorlar epey bir vakittir. Bunların hepsi birkaç aya mazi olacak, biliyorum. Ne artık rüyama girecekler, ne de leşlerini görünce kusacağım. Ben artık öldürmek için yaşayacağım. Ben kim miyim? Ben Dinçer, Dinçer Demirsoy. Başka da hiçbir şey değilim zaten. Hayatta bir şey olmak için işte şimdi tam da buradayım. Tek bir kelimeyle anlatamadığım bu şehirdeyim. Ölü kentteyim, ölü zırhlarının içindeyim, leşlerin her gün daha da arttığı bir mezarlıktayım.

Acı dolu geçmişine rağmen dimdik durabilen güçlü kadın karakterin hayatı...

Henüz bebekken birbirinden ayrılan ikiz kardeşlerin yıllar sonra ölüm ile yolları tekrar kesişti.

Nehir 27 yaşında özel eğitilmiş askerliği bırakıp Başkomiserlik yapmaya başlamıştır. Bu kitapta onun yaşadıklarını onun hayatını okuyacaz. (Bütün bölümler bittikten sonra düzenlenecek ve kafa dağıtmak için yazılmıştır). (Şans verirseniz sevinirim)

BAKIŞLARIM KARŞIMDAKİ ADAMA DÖNERKEN YILLAR ÖNCE BENİ TERK EDEN KOCAM OLDUĞUNU TEK BİR BAKIŞIYLA ANLAMIŞTIM. AMA O HÂLÂ 18 YAŞINDA TERK ETTİĞİ KARISI OLDUĞUMU BİLMİYORDU. ELLERİMİ UZATIRKEN KENDİMİ TANITMAKTAN GURUR DUYDUM. -MERHABA MİRZA BEY BEN AVZEM SONAT. YAZAR: BAHAR BOZKURT KİTAP: İNTİAŞK YAYINLANMA TARİHİ: 27/01/2025 DİKKAT: Ç(A)LINTI GİBİ BİR DURUMDA GEREKEN YERLERE BAŞVURACAĞIM!!! İYİ OKUMALAR DİLERİM HERKESE💐

Azra ortağıyla bir kumarhane işletmeye başlar ancak bununla insanları dolandırmak daha çetrefilli, zor bir iş haline gelir. Kumarhaneye sık sık gelen bir adam savcı çıkınca işler sarpa sarar bunun üzerine ikisi birden bir çok kez olduğu gibi adres değiştirir. Daha taşındıkları ilk gün, tam karşı dairede yaşayan adamın organize işler müdürü olduğunu öğrenirler.

“Geçmişin gölgesinde, aşk en yasak yerde filizlendi.” Ahsen Güneri, on yaşındayken annesiyle babasının boşanma davasında bir seçim yaptı: annesini değil, babasını seçti. Üç yıl sonra, annesine benzediği gerekçesiyle aynı baba tarafından evden kovuldu. O geceden sonra ortadan kayboldu. Ne bir iz ne bir ses… Sadece sustu. Ankara’da başlayan bu sessizlik, yıllar sonra İstanbul’un karanlık sokaklarına uzanacaktı. Polis olan babası Kenan Güneri, dört yıl boyunca onu aradı; görevden alındı. On yıl daha aradı; umudunu ve akıl sağlığını kaybetti. Dayanamadı, intihar edip yoğun bakıma kaldırıldı. Devlet, yıllar önce kapanan dosyayı yeniden açtı ve başına onu en iyi anlayacak kişiyi getirdi: Başkomiser Ecevit Karayel’i. Ecevit bu dosyayı kayıp bir kızı bulmak için değil, yıllar önce haksız yere kendisini hapse attıran Kenan’dan hesap sormak için aldı. Ama hesap başka, hayat bambaşkaydı. Soruşturma ilerledikçe kimliği belirsiz bir kadın ona yardım etmeye başladı. Onu doğru izlere yönlendirdi, geçmişin kapalı kapılarını araladı. Ecevit o kadına güvenmeye, onu düşünmeye, hatta ona kapılmaya başladı. Bilmediği tek şey vardı: O kadın, aradığı Ahsen’in ta kendisiydi. Ahsen, başka bir kimlikle Ecevit’in hemen yanı başındaydı. Ona geçmişiyle yüzleşmeyi öğretiyor, aynı anda kalbinin en derin yerlerine dokunuyordu. Aralarında doğan şey, geçmişle, sırlarla ve kan bağıyla yasaklanmış bir aşktı. Çünkü Ahsen, yalnızca kayıp bir kadın değil; Ecevit’in asla âşık olmaması gereken tek kişiydi. Bu bir kayıp vakası değil. Bu, bir kimliğin çöküşü, bir aşkın doğuşu, bir adamın kendi geçmişine karşı yürüttüğü psikolojik savaşın hikâyesi. Ankara’dan İstanbul’a uzanan bu yolculukta bazı sesler yalnızca kaybolmaz…

Yemeğinden çıkan şeyle restorantın sahibine hesap sormak için yazan Defne altınulak bir anda kendisini uluslararası tehlikeli bir mafyayı bitirmek için polislerle çalışmaya başlar... Nerden bile bilirdiki hayatının anlamını bulacağını Komiser & kız aşkı ...

Geçmişinde büyük bir sırrın olduğuna inanan ama hatırlayamadığı için bunu ispatlayamayan genç bir kadın... Yaşadığı ihanetten sonra ailesinden başka herkese gönlünün kapılarını kapatan, kendini yalnızca işine adayan genç bir adam... Ve DOLUNAY... Her şey dolunaylı bir gecede başlamıştı. Dolunaylı bir gecede devam etmişti. Ama dolunaylı bir gecede son bulmayacaktı. Çünkü kader buna izin vermeyecekti. Genç kadın, var olduğuna inandığı sırrı açığa çıkarmak için çok fazla beklemişti. Ancak ansızın masasında bulduğu not, daha fazla beklemeyeceğinin kanıtıydı. Artık yola çıkma zamanıydı. Hem de hiç tanımadığı genç bir adamla beraber.

Gözleri... Mavi gelincik tarlası gibi. Uçsuz bucaksız bir gelincik bahçesi. Karanlığıma ışık, hayatıma güzellik veren. ... Küçükken bana Gonca diyen herkese bağırıyormuş. O kadar çok içerliyormuş ki hasta oluyormuş. Ona sadece ben Gonca diyebilirim diyormuş. O zamandan sonra herkes bana Elfida demeye başlamış. Gonca`yı yalnızca Cesur Ali söylemiş. Bu durum hala öyle. Herkese Elfida, ona Gonca.

Doğu görevinden dönen Deniz, ablasının evine gider. ablasıyla konuştukça bir şeyler sakladığını fark eder. Deniz bir gün ölmüş sevgilisinin yaşadığını ve ablasıyla birlikte olduğunu öğrenir ve büyük bir ihanete uğrar. otoparkta ona ihanet eden sevgilisine silah doğrultur ve daha önce hiç tanımadığı gizemli bir adam karşısına çıkar.

İki laz bir araya gelirse ne olur. Çevik kuvvet polisi ve üniversiteli bir kızın inişli çıkışlı bolca inatlı hayatına göz atalım mı? Deniz gözlü kız ile Orman gözlü adamın karadenizin dalgaları gibi hırçın aşkı. Biraz kızalım biraz üzülelim. Bolca da gülelim. Ee hazırsanız başlayalim

Luna ve Aiden, iki ayrı dünyadan gelmiş olmalarına rağmen maskelerin ardında adalet arayışında birleşirler. Birbirlerinden habersiz, aynı suçluları farklı yöntemlerle cezalandıran bu iki kişi, bir operasyon sırasında istemeden karşı karşıya gelir. Her ne kadar yolları çakışsa da birbirlerine olan güvenleri zayıftır ve kişisel sırları aralarındaki gerilimi sürekli artırır.

Avukat Elvin Atakuş`un hikayesi... 🪶🪶🪶🪶🪶🪶🪶🪶🪶🪶🪶🪶🪶🪶🪶🪶 Arkamdan seslendi “Sizin her zaman haklının yanında duracağınızı biliyorum. Bu davanın detaylarını bir araştırın derim. Sonra kararınızı verirsiniz.” Arabayı çalıştırıp yanından geçerken küçük bir baş selamı verdim. 🪶🪶🪶🪶🪶🪶🪶🪶🪶🪶🪶🪶🪶🪶🪶🪶

" Seni gördüğüm zaman atan kalbim başka bir bedende atıyor gibiydi. İnsan bir kere gördüğü adama aşık olur muydu? Bir daha görmeyeceğini bile bile? Olurdu bence. Hayattı sonuçta. Önüne ne çıkaracağı belli olmayan, çıktığında da zamansız çıktığına söven biriydim. Bende şans olmadığı için kesin hiç beklemediğim anda çıkardı her şey ortaya. Hadi hayırlısı" Günlüğüm benim en iyi dostumdu. Sevdiğim adam orada saklıydı. Bir kaç kağıt parçasının arasına sıkışmıştı benim için. Söylemezdim çünkü bir defa görmüştüm onu. Peki hiç beklemediğim anda karşıma çıkarsa. Ya da abimin silah arkadaşı olursa

"Ateşle oynuyorsun." Evelyn başını hafifçe yana eğdi. burunları birbirine değiyor, nefesleri birbirine karışıyordu. "Ateşle oynamayı hep sevmişimdir, Evelyn. Ve sen... sen o ateşin ta kendisi gibisin." Evelyn bir adım daha yaklaştı. "O halde yanmaya hazır ol." Evelyn Moore & Nolan Grey

Bir gecelik eğlence... Bir kayıp... Ve geriye kalan sadece sorular... Dört yakın arkadaş, sıradan bir partinin ardından kendilerini korkunç bir olayın tam ortasında bulur. arkadaşlarından biri, gecenin sonunda yerde kanlar içinde bulunur. O artık yanlarında yoktur... ama bıraktığı sessizlikte yankılanan bir çığlık vardır: "Beni kim öldürdü?" Zaman ilerledikçe dostluklar test edilir, sırlar birer birer ortaya çıkar. Herkesin sakladığı bir şey vardır. Herkesin parmak izi bu geceye dokunmuştur. Peki ya katil hâlâ içlerinden biri mi? "Noira", bir cinayetin ardındaki karanlık sırları ve suçun gölgesinde çatırdayan arkadaşlıkları keşfe çıkaran çarpıcı bir gençlik gizemi...