Onlar yetimhanede tanıştı ve günün birinde ayrılmak zorunda kaldılar. Ayrılırken birbirlerine söz verdiler. Giden gelecekti, kalan bekleyecekti. Yirmi yıl geçti. Giden yana yakıla aradı, kalan sabırla bekledi. Ve bir gün... Birbirlerini buldular. Ama tanıyamadılar. ✋🏻 Bu kitabın rengi kırmızı. KAN KIRMIZISI ♟ Yeraltı Kulübü, İstanbul`un en gözde gece kulüplerinden biridir. Şaşaası göz kamaştıran bu mekânda cebinin doluluğuna güvenen herkes sınırsızca eğlenebilir. Ancak perşembe geceleri içeriye girebilmek için sahip olduğunuz statü ya da ensenizin kalınlığı geçerli olmayacak. Sadece özel kişilerin erişebileceği karta sahipseniz kapılar size açılacak ve perşembe gecesinin karanlığıyla tanışabileceksiniz. Düzenlenen kafes dövüşlerinde hiçbir kural yok, ancak Yeraltı Kulübü`nün dövüş gecelerinden bile üstün tuttuğu tek kural var. Nehir ise hayatını aksiyondan uzak tutmaya özen gösteren, kendi hâlinde yaşayan bir kadındır. Fakat kader her zamanki gibi kendi planını devreye koyduğunda ve hiç ummadığı birinin sahtekârlığı yüzüne çarptığında hayatı birden rayından çıkar. Bulaştığı pislikten yakasını kurtarabilmek için sunulan teklifi kabul etmek zorunda kalır. Kimilerinin sahip olduğu statü ve parayla bile elde edemediği o kart avucuna bırakılır. Ve Nehir bir gece vakti, eline tutuşturulan paketle, Yeraltı Kulübü`nün önünde kendisini bulur. Birincisi paketin içerisinde ne olduğunu tahmin etmektedir. İkincisiyse Yeraltı Kulübü`nün yıkılmaz kuralından habersizdir. ♟ Entrika, gizem, gerilim, aksiyon okumayı sevenlere hitap edecek bir kurgudur.

Aileden gelen düşmanlık ve bu düşmanlıktan doğan aşk ve herşeyin altında gizlenen sır...

Yeldanin hayatı 7 yaşından sonra kabusa dönüyor.

Henüz iki haftalık çiçeği burnunda olan çift balayına gitmek üzere yola çıkarlar. Sadece Ay`ın aydınlattığı karanlık,yağmurlu havada ilerlerken yol kenarında arabası arızanlanmış,otostop çeken bir adamla karşılaşırlar. Arabalarına aldıkları adamın ruh hastası bir manyak olduğundan haberleri yoktur. Yolun sonunda kocasını kaybeden kadın, yıllarca takip edildiği adamın hayatının merkezinde bulur kendini.

"Hakan, kendine gel kardeşim. Sana göre mi o kız. Bu kız Camiden çıkmıyor, sen ise bardan çıkmıyorsun. Bu kız hiç bir yabancı erkeğin gözlerine bile bakmıyor, sen daldan dala konuyorsun. Bu kızın elinden Kur`an-ı Kerim düşmüyor, senin elinden içki kadehi. O kadar ortak yönünüz var ki sayayım mı daha?" ** Gülsima eğik başını birden kaldırarak gülümsedi. Buğulu gözleri gülüşüyle birlikte ışıl ışıl oldu. Benliğini tarifsiz bir mutluluk sarmışken, Hakan`ın yüzünde gezdirdi bakışlarını. Şaşkınlığın ve sevincin verdiği değişik bir ifade vardı yüzünde. "Camiye mi gidiyorsun? Namaz kılmaya mı başladın sen?" ** "Bu asansörden mi çıkıyorum katlara? Kaçıncı katta Hakan`ın odası?" diye sevinçle sordu. Hakan`ı görme ümidi kalbini heyecanlandırmıştı. Onu görmek ve onunla konuşmak için sabırsızlanıyordu. "Durun hanımefendi," dedi danışmadaki kız ayağa kalkarak. "Hakan Bey sizinle görüşmek istemiyor.

Siz: Dinle, Siz: Bu şarkım sana dinle Siz: Söyle, Siz: Nasıl sevdiğimi söyle

Hayatı boyunca dışlanan ve hor görülen birini düşünün bu kız çok başarılı ünlü bir oyuncu ve model olursa nasıl olurdu

Mafya beyimiz kıza aşık olur ve ona anonim olarak mesaj atmaya başlar sonra kızı kaçırır devamı kitapta

-“Acıtıyor”dedim fısıltıyla.”Hemde çok”

Lidya`nın polis babasının esrarengiz bir şekilde ölmesinin ardından Lidya babasının ölümünü araştırır.Babasının son günlerde bi örgütün peşine düştüğünü öğrenir babasının katilini bulmak için örgütün içine sızmaya çalışır fakat planlamadığı bir şekilde olaylar gelişmeye başlar. Novera ve Vespera aynı evrende geçiyor.İkisinde de spoiler yiyebilirsiniz istediğinizden başlayabilirsiniz

Ölümün kıyısında yaşayan. Var olmak ve yok olmak arasında kalmış. Yaralı ruhuna rağmen o yaraları tek başına sarmaya çalışan. Bir kadın o Arin Bakırcı. Kırık kanatlarına rağmen uçmaya çabalayan ama her defasında yere çakılan biriydi o. Hayatı`nın sonuna kadar acı mı çekecekti, yoksa tüm acılara göğüs gerip savaşacak mıydı?

TERS KÖŞELİ BİR KİTAPTIR😌 ...

Mirana sadece para kazanmak istiyordu . Aldığı karar ile evine gelen dairenin içindeki kuş görseli olan zarfı açtı ve icindeki üye kartını alıp bilgisayardan üyelik oluşturdu . Sadece tek yapması gereken onay beklemekti ...

Kapının açılmasıyla içeriye giren adamıma döndüm. Beklenti içinde baktığımda yüzünde ki piç sırıtışı hayra alametti demek ki. Bulmuştu. "Abi, buldum. 24 yaşında , okuyormuş ondan görmemişsin bu zamana kadar. Abisinin düğünü için gelmiş. Temelli dönüş . Adil Beyin en küçük kızı , görüştüğü kimse yok diye biliniyor . Soruşturdum biraz ama anneleri Zeren hanımdan çok yengeden çekiniyor herkes. Abileri çok üzerine düşüyor."dedi Kadir "Adı?"diye sordum sadece "Adı. Saye, Saye Yağızoğlu. Yağız aşiretinin gözdesi" dediğinde gönlüme ektiğim tomurcuk büyüdü. Saye... Benim Sayem... Bir düğünde gördüğüm kara gözlüm. Bu zamandan sonra bırakır mıyım seni?

-Bakma ula öyle! -Nasıl? -Karadeniz gibi...

Şiddet görerek büyüyen Dilşah`ın tek amacı kardeşleriyle birlikte babalarının onlara yaşattığı cehennemden kurtulmaktır. Bir yandan Dilşah`a takıntılı olan mafya ona kavuşabilmek için türlü oyunlar oynamaktadır. Annesinin nerede olduğu büyük bir bilinmezlikten ibarettir. Tüm bu olanların içinde Merih ve Dilşah`ın yolları bir sorgu odasında kesişir ve aralarında hiç kimsenin engel olamayacağı bir aşk yeşerir. Takıntılı bir mafya, şiddet gösteren tehlikeli bir baba, ortadan kaybolmuş bir anne, iki küçük kardeş, bir de aşık olduğu bir adam... Hayat onlar için hiç de çiçekli yollardan ibaret olmayacak.

Ben, Beritan… Töre evliliğinin, yani berdel geleneğinin kurbanı olan bir kadınım. Kendi isteğim dışında, hiç beklemediğim bir anda, bilmediğim bir hayata sürüklendim. Karanlık bir noktaya, soğuk bir yabancıya, hiç tanımadığım bir adama adım atmak zorunda kaldım. Ve o adımı atmamdaki sebep ne sevgi ne de istekti. Sadece bir kefaretti… Bir bedeldi. Bir borçtu. Ve benim kaderim, abimin hayatını kurtarmak için ödenen bir anlaşmaya sıkışıp kaldı. Bana öğretilen tek şey, bir kadının varlığının ailesinin borçlarını kapatmak için kullanılabilecek bir araç olduğuydu. Ve ben de o araç olmuştum. O adam… Tanımıyordum onu. Gözlerinde bana ait hiçbir şey yoktu. Ne bir tanıdıklık ne de bir sıcaklık… Sadece derin, uçsuz bucaksız bir soğukluk. Aramızda ne bir bağ vardı ne de bir ortaklık. Aynı çatı altında yaşayan, birbirine mecbur iki yabancıydık. Ve bu evlilik… Bir anlaşmaydı. Bir zorunluluk. Ama her geçen gün, her dakika, her nefeste… İçimden bir şeyler kopuyordu. Aşk yoktu. Sevgi yoktu. Aramızda yalnızca intikam vardı. Kırılmış, kararmış kalplerin oluşturduğu dipsiz bir boşluk… O adamın varlığında kayboluyordum, gözlerindeki soğuklukta eriyordum. Onun da bana karşı bir hissi yoktu. Ne bir ilgi ne de bir beklenti. Sadece birbirimize yabancıydık. Ve bu yabancılık, her geçen gün daha da büyüyordu. Ama sonra fark ettim… Sessizlik, bazen kelimelerden daha fazlasını anlatır. Onun gözlerine her baktığımda, o buz gibi bakışların ardında bir şeylerin gizlendiğini hissediyordum. Acı mıydı, öfke mi, yoksa geçmişin küllerine gömülmüş bir pişmanlık mı, bilmiyordum. Ama orada bir şey vardı. Ve beni en çok korkutan şey şu: Ya o soğukluğun ardında saklanan şey, bir gün bana dokunursa… Ya ben de değişirsem? Bu bir oyun değil. Bir masal hiç değil. Kimse mutlu bir son vaat etmiyor. Ama içimde bir korku var. Ya bu zorunluluk, hislerimi benden çalmak yerine bana bilmediğim bir şeyi öğretirse? Ya nefretin içinde sıkışmış duygular, zamanla başka bir şeye dönüşürse? Ya o adam, bir gün bana gerçekten bakarsa… Ve ben de ona bakmaya başlarsam? Bilmiyorum. Tek bildiğim şey, içimde sessizce büyüyen bir ihtimal. Ve en çok korktuğum şey, o ihtimalin bir gün gerçeğe dönüşmesi…

Bu çocuk gerçekten gıcık ama Sadece şımarık biri gibi Göründüğü gibi degildir belki eylül ön yargılı olma Ön yargı deģil ki uyuzun teki özürdilemekten bile aciz YENI KURGU GELİYOOOO DIĞER KITABIM GIBI BUNADA DESTEK OLURSUNUZ DEMI? 💜 güveniyorumm

mardinin en güçlü aşiretinin başındaki baban senden nefret ediyo en fazla ne olabilir ki

Ben Yağmur Demir. Koşulsuz güvendiğim bir ailem vardı. Benden asıl gerçekleri saklayan… Sevdiğim bir adam vardı. Yalanlar üzerine gizleyerek sakladığım…Abimin en yakın arkadaşı. Bir abim vardı, koşulsuz güvendiğim ama güvenimi boşa çıkartan… Ben Yağmur Demir. İnandığım, güvendiğim ne varsa hepsini birer birer kaybettim. Kaybediyorum. Kendimi kaybetmemek için aşkıma ve dostlarıma sığınıyorum. Ben annemin rahminden düşen bir lanetim. Hikayeye başlama tarihi : 28.08.2021 Hikayeye bitirme tarihi : 29.07.2023 Güncellenmektedir

yıllardır inciye aşık olan miran efe onu görmemesine rağmen asla ondan vazgeçmemiştir uzun senelerin ardından bir araya geldiklerinde hissettikleri ikisi içinde oldukça farklıydı

Mevsim Atay,İstanbul`a yeni atanmış bir cumhuriyet savcısıydı ve geçmişiyle ilgili gereksiz olarak gördüğü ne varsa gömüp yeni bir sayfa açmıştı ya da o öyle zannediyordu.Geçmişinden bir parça olan Utkan Saraçoğlu`yla tekrardan karşılaşana dek. Kimsenin öğrenmemesi gereken 3 gerçek vardı. Bu üç gerçeğin peşine düşen kişilerden birisi aydınlık birisi de sonu olmayan o korkunç karanlıktı. O 3 gerçek kimin elinde parlayacaktı? "...Mevsim dikkatli bir insandı. O kadar incelemeye rağmen o fotoğrafta göremediği bazı detaylar vardı. Birincisi Serap`ın parmağındaki mavi kamelya çiçeği yüzüğü. İkinci detay ise fotoğraftaki Serkan`ın gözlerinin birinin kahverengi birinin mavi olmasıydı. Bir diğeri de Serkan`ın boynundaki gümüş pusula kolyesiydi. Bunların üçünü Mevsim daha önce görmüştü. Göremediği tek şey albümdeki ultrason fotoğraflarında iki minik hücrenin olmasıydı. Yaşama tutunmaya çalışan iki minik mucize..."

Kitapta yazım ve noktalama yanlışı, mantık hataları vardır. Askıya alınmıştır. -Düzenlenecek- *Küfür/Argo *Madde kullanımı (Alkol,sigara, uyuşturucu...) *Cinsellik içerir. *Yaş Farkı İçerir. *Asker kurgusudur. *Taciz *İntikam! *İhanet / Aldatma *Aşk üçgeni *Anonim ‼️KİTAP PAD UYGULAMASINDA `UDUMBARA` ADIYLA YAZILAN İLK KİTAPTIR...‼️ ~ Ne ararsan burada. Eee, daha neyi bekliyorsun? UDUMBARA ! `Bin yılda bir açan nadide çiçek..." ❤️‍🔥 Efnan, çılgın arkadaş grubunun ısrarları ile ilk defa alkol alır. Peki bir bardak rakı nelere yol açabilir? ~ Efnan: Biliyor musun? Rakı beni ağlatıyormuş. Efnan: Biliyor musun? Rakı beni üzüyormuş. Efnan: Biliyor musun? Rakı beni kırıyormuş. Efnan: Bir dakika ya nereden bileceksin ki? Efnan: Hıhh! Sen neyi biliyorsun ki zaten. Efnan: Özür dilerim. Sen her şeyi bilirsin. Efnan: Banane. Özür falan dileyemem Bir zahmet her şeyi bil!

Mahalle kurgusudurrr.

Henüz bir yol arkadaşı yoktu ve bundan memnuniyet duydu. Doğrusu meraklı bir hanımın suallerine veyahut yol boyunca politikadan konuşacak beylerden gına gelmişti. Aydın`a giderken olabildiğince hazır olmaktı tek derdi. Ardında bıraktığı her şey bir bir karşısına çıkacaktı. Yalnız annesi ve o adam olmayacaktı. Annesinin hatırası zihnine üşüştüğünde yutkundu. Keşke son bir kez görebilseydi onu. Lakin artık olmazdı. Yıllardır o kadar uzaklaşmıştı ki annesinin akıbetini önemsememişti bile. Mektuplarını dahi o meşum haber geldikten sonra okuyuvermişti. Hayırsız bir evlattı, biliyordu. Pişmanlık boğazına ilmeğini geçirdiğinde bakışları pencereden dışarıya değdi. Bir kadın elinde küçük çocukla koşturuyordu. O hareketlilik sebepsizce ilgisini üzerine çekti. Korkunç görünümlü iki adam peşlerinden bağırıyor, karşılarına çıkan herkesi deyim yerindeyse çiğniyordu. Görüntü bakış açısından çıkana kadar pencereye eğildiğini fark etmedi bile. Sırtını koltuğuna dayayıp biraz önce gördüğü şey üzerine kafa yormamaya çalıştı. Kuvvetle ihtimaldir karı koca çekişmesiydi gördüğü, onu ilgilendirmezdi. Yere bırakmış olduğu valizini üst raflara yerleştirirken bu sefer de koridorda bir hengâme koptu. Ne olduğunu anlamak adına çıkacakken biraz önce iki adamdan kaçan kadın, paldır küldür içeriye daldı. Kadın nefes nefese kalmış; çocuğu sıkıca tutmuştu. Mavi gözleri heyecanından ötürü irice açılmış olan kadın nihayet konuştuğunda Murat`ı büyük bir çıkmazın içine sürükledi. "Lütfen bizi saklayın!" *** Yıllardır o şehir, bu şehir gezen ziraat mühendisi Murat, kendini tekrar bulmak adına bir kozaya sarmıştı. Niyeti geçmişten olabildiğince uzaklaşmak olsa da başına gelecekleri bilse yerinden kımıldamaz; işinin başına geçerdi...