Herkes doğar, büyür ve yaşar… Peki gerçekten “yaşamak” nedir? Bu roman, hayatta kalmak ile yaşamak arasındaki derin uçurumu, insanın kendi iç sesine ve karanlık yanlarına yaptığı yolculuğu anlatıyor. Bir yanda umutla örülü hayaller, diğer yanda yalnızlıkla sınanan kalpler… Her bölümde, yaşamın öğretilmeyen yüzüyle yüzleşecek, satırların arasından kendi hayatınıza dair izler bulacaksınız. “Yaşamak hiç öğretilmedi…” Belki de bu yüzden en çok, birbirimize hikâyelerle tutunuyoruz.

Umuda koşanlar hep engellere takılırmış...

Avukat Kadın & Savcı Adam ⚖︎ Üst komşunun evinden gelen müzik sesinden rahatsız olan Avukat İzgi Merza Soylu komşusuna yazar. Halbuki bilmediği bir şey vardır: Yazdığı adam, sevgilisinin ezeli rakibi olan "VSD" lakaplı boksör bir savcıdır. Kitapta geçen tüm kişi, yer, kurum ve kuruluşlar tamamen hayal ürünü olup, gerçeklikle hiçbir ilgisi yoktur. Her sahne kurgudan ibarettir. 28.03.2025🕯️

Bir havuz, bir adam ve bir tesadüf… Damla, her gün olduğu gibi seansına gelirken, bugün havuzda yalnızdır. Ancak, farkında olmadığı bir göz, onu izlemektedir. Alessio Costa, bir mafya adamı, suyun derinliklerinde kaybolan bu kadına ilgi duymaya başlar. Gizem, tehlike ve çekim… İkisi de birbirine doğru çekilirken, hayatları değişmek üzeredir.

Ölüme meyilli iki insan birbirine aşık olduğunda, birbirlerinin yaşaması için mücadele ederlermiş. Sen hiç, gözün yaşarmasın diye derin nefes almaya çalışıp, gökyüzüne doğru baktın mı? Siz bu sonuçları göze alır mısınız? "Benim sana ilk başta yazmam baştan sona bir hataydı." "Senin bana yazman başından beri hayatımdaki en güzel şeydi." Kitabı okuyun pişman olmayacağınıza garanti veririm. Seveceğinize %99,999999 eminiim

21 yıl ailesiz büyüyen Lara… Ansızın çalan bir kapı, hayatını tamamen değiştirebilir mi? Karadağ Ailesi’nin yıllardır içini yakan evlat hasreti, sonunda sona mı erecek? 🌺 Bir hırs… İnsana nelere mâl olurdu? Küçük bir kızın hayatına mı… Yoksa 21 yıl boyunca ailesiz büyümesine mi? 🌺 “Ben… nasıl davranacağımı bilmiyorum…” Sesindeki titremeye engel olamıyordu. “Şşt… Kendini bana bırak, yeter…” Genizden gelen bu kısık sesle beraber, belimdeki baskısı biraz daha arttı. Başını bana doğru eğmeye başlamıştı. Yaklaştıkça küçülüyordum. Parmaklarıyla saçlarımı geriye atıp, başını boynumun boşluğuna yaklaştırdı. Gözlerimi sımsıkı kapatmış, olacakları bekliyordum. “Bu kokun… beni öldürüyor…” Burnunu boynumda gezdirdiğinde nefesim kesilmişti. Bana doğru iyice yaklaştı, nefes almakta zorlanınca destek almak için ceketinden tutundum. Başını hafifçe kaldırdı, bu kez rotası dudaklarım olmuştu. Ellerini yüzüme götürüp, başparmağıyla yanağımı okşamaya başladı. Dudaklarına dokunan dudaklarım… Savunmasızdım. Üzerimde hissettiğim o baskı, kalbimin derinliklerine inmişti. Kendini yavaşça geri çektiğinde gözlerimi açtım. Onun koyulaşmış bakışları, gözlerime saplanmıştı.

klasik gerçek ailem kurgusudur Bİ ŞANS VERİN LÜTFEN EĞLENCE AMAÇLI YAZILMIŞTIR KIZIMIZI ÜVEY AİLESİ YETİMHANEDEN ALIYO AMA BİRAZ UMURSAMAZ DIŞARDAN ÇOK GÜZEL Bİ AİLE GİBİ GÖZÜKSELERDE İÇİRİDEN İŞLER FARKLIYDI PEKİ KIZIMIZI GERÇEK AİLESİ BULURSA NOLUR LÜTFEN Bİ ŞANS VERİN

Ellerim kanlıydı. Ellerimde kan vardı. Bu ellerde ruhunu öldürmüş bir kadının kanı vardı. Görünmez olmuştum artık göremiyordum kendimi, hoş aynadaki yansımam her ne kadar tersini de söylese işime geliyordu belki. Sol tarafıma dönmeden önce kesik bir nefes verdim ve bakışlarımı kendini asmış olan adama çevirdim. Şey sanırım intihar etmiş...

Küçüklüğünden beri ailesinden şiddet gördüğü sebebiyle evden kaçmak için hep okula giderdu. Asena 17 yaşındaydı abisi Azad düşman aşiretinin kızını kaçırmıştı ve berdele kurban gidicekti

Instagram: azimet340 Küçük yaşta evinde çıkan yangında hem anne babasını, hem sesini kaybeden Gül. Kalan hayatını teyzesinin yanında dilsiz Gül olarak geçirirken mahallede tanıştığı Akın. Ve Gül`ün bir organ mafyasının eline düşmesi yüzünden önce ayrılan sonra birleşen hayatlar. Gül Akın`ı çarpan bir araçla öldü sanarken Akın Gül`ü organ mafyasının elinde öldü sanıyor. Aradığın, özlediğin, öldüğünü sandığın insanı bulduğunu bilmeden bulmak, ama tanıyamamak. Sevdiklerini kaybederken aklı git gel olmak. Çocukluğum ateş ortasında kaldı benim Alevler bedenimden geçti, ruhum yandı benim. Bir yudum su eti söndürürde, yanan ruhuma bir deniz yetmedi benim. Sessiz çığlığım gökleri bulurken aklım durdu ruhum delirdi benim.

Sokakta yürüyordum. Kulağımda kulaklık vardı ve "Emir Can İğrek`ten" Nalan adlı şarkıyı dinliyordum. Hayatımın belki de en zor günlerini yaşıyordum. `Daha büyük felaketlerin yaklaşacağını bilmeden küçücük bir meseleyi dert ediyordum.`

Senden büyüğüm kızım! Abin sayılırım ben senin!" demişti küçük çocuk sinirle. "Değilsin lan! Değilsin işte?" diye cırladı küçük kız. "Lan mı?" gözlerini kocaman açarak şaşkınlıkla kıza bakıyordu çocuk. Ne kadar değişik bir kızdı bu böyle! Daha sonra kaşları hızla çatıldı. Boyundan büyük lafları vardı bu bücürün. Tam konuşacakken; "Kızım ayıp! Lan denir mi?" diye çıkıştı annesi, karşısındaki çocuğun annesine mahcubiyet dolu bir bakış fırlatırken. Emre abisi "Anne bir de kızına yarmagül diyoruz diye kızıyorsun" deyip bir kahkaha savurdu. Bunu duyan küçük çocuk da gülmeye başlamıştı! Küçük kız kaşlarını çattı usulca, sinirlenmişti onlara. Hemen bir şeyler düşündü ve basit planını o an uygulamaya koydu: hem abisi hem de o gıcık çocuk alınlarına birer taş yemiş ve kahkahaları, yerini tüm mahalleye yayılan, acı bir feryada bırakmıştı... 🖤Leyla Gül & Ömer 🖤 Yarmagül adında yayınlanan ilk ve tek kitappad kitabıdır... Tamamen şahsıma aittir!

Biraz dram biraz edebiyat ve romantiklik seviyorsanız, Ahsen`in hayatına bir şans vermenizi tavsiye ederim. İyi okumalar.💙✨ Okuduğunuz her şey hayal ürünüdür.

Profesyonel hırsız Lara karsu hiç beklemediği anda, güzellik yarışmasında hırsız olarak evine girdiği adamı görür... İyi Okumalar📖

Kan davası yüzünden başka bir bebekle değiştirilen Asmin`in hayatı, zorluklarla dolu bir yolculuğa dönüşür. Yıllar boyunca ailesinden uzakta, büyük acılar çekerek büyür. Ancak kader ağlarını örer ve Asmin, bir gün gerçek ailesini, yani anne, babası, üç abisi ve bir erkek kardeşini bulur. Gerçek ailesinin sıcaklığına ve sevgisine kavuşan Asmin, aynı zamanda kalbine de beklenmedik bir misafir alır. Bu yeni hayatında hem köklerini bulmanın huzurunu hem de aşkın heyecanını yaşar. Asmin`in hikâyesi, acı dolu bir geçmişin ardından gelen aile sevgisi ve umut dolu bir geleceğin hikâyesidir.

Hayalle gerçek arasında bir rüya... Bu benim yaşamım değil; bana emanet edilen trajik bir sonla hapishanede ölen eski bir hocanın, bir mahkumun sigara kağıdına yazıp biriktirdiği notlardan....

Lisede arkadaşlık bağı kuran ama bazı nedenlerden dolayı yolları ayrı düşen Afra ve Arda yıllar sonra aynı şehrin adliyesinde karşılaşırlar. Arda hayallerindeki polis üniformasını, Afra avukat cübbesi giymiştir. Aradan geçen 5 yıl birbirlerini tanımalarına engel olmamıştır. Aynı davada biri polis diğeri avukattı. Bu dava ile ortaya çıkan sırlar ve tozlu raflardan çıkan geçmiş her şeyi değiştirecektir. “Ben hep karanlıktım herkesi koyuma boyardım. Kimse beni istemediki beyazlıyım”

“Ne diye geldin yine? Anlamaz mısın? İstemem diyorum! Ne kırkındaki adama varırım ne de kuma olurum. Şimdi kimin adını ağzına aldıysan onunla gidesin. Bir daha kapımıza gelme!” Günçiçek sinirle bağırırken Selma Hanım hızla yerinden kalkıp Günçiçek’in koluna girdi. Kızı sinirlenirsin karşısındakinin yaşına bakmaz saçını başını yolardı valla! “Sen git Gülten, ben sana haber edecem.” Gülten hızla yerinden kalktı. Allah var korkuyordu Günçiçek’ten. “Tamam abla,” dedi Gülten hızla evden çıkarken. Gülten’in gidişiyle Günçiçek kolunu annesinden kurtarıp karşısına dikildi. Gözlerinde hayal kırıklığı vardı. “Ne haberi ana! Beni babam yaşımda adamlara mı vereceksiniz?” Selma Hanım yanlış anlaşıldığını fark ettiğinde hızla konuştu. “Yok kurban olduğum, yapar mıyım heç? Bu sefer gelen ne baban yaşındadır ne de evli. Bu sefer gelen çevre köyden Fırat Beydir.” Günçiçek’in kaşlarını şaşkınlıkla havaya kalktı. Fırat Bey mi? Fırat bey merhameti tanınan bir Beydi. Lakin bir kusuru vardı. Dilsizdi. Hatta bundan dolayı LALO derlerdi Fırat Beye. Günçiçek’in boğazında sert bir yutkunma geçti. Ne yapacaktı? Kabul edecek miydi? Düşündü. Eğer kabul etmezse laflar asla dinmeyecek, diller kız kardeşlerine kadar uzanacaktı. Daha fazla düşünmedi. İçten içe pişman olmamak için dua ederken son sözlerini söyledi. “Kabulümdür. Gelsin Fırat Bey.”

Mardin’in Dargeçit ilçesi… Toprak, sertti. İnsanlar da toprak gibi. Dağların gölgesinde, taş evlerin arasında büyüyen her çocuk törenin yasalarıyla yoğrulurdu. Kızlar için okul sadece bir kapıydı; açılırdı ama ardında genellikle karanlık bir oda beklerdi. Kumru, on beş yaşına yeni basmıştı. Gözleri kocaman, kalemi hızlıydı. Okul defterleri şiirlerle, gizli hayallerle doluydu. Öğretmeni Cahit Bey, onun zekâsını görünce “Bu kız köyden çıkacak, doktor olacak” derdi. Ama köyde böyle hayaller uzun sürmezdi. O gün kadınlar, annesinin kulağına eğilip fısıldadı: — “Kumru regl olmuş. Artık kız değil, kadın oldu.” Bu söz evin içine ateş gibi düştü. Çünkü Kumru’nun babası Hayri, borç içindeydi. Yıllar önce, Mardin’in on dört köyüne hükmeden Ciwan Asmar’dan borç almış, karşılığında tarlasını ipotek etmişti. Borcunu ödeyemeyince tek yol kızını vermekti. Ciwan Ağa, otuz üç yaşındaydı. Gözü kara, merhametsizliğiyle nam salmıştı. Bir bakışıyla köy meydanını susturur, bir sözüyle kan davası başlatırdı. Herkes ondan korkardı. Fakat Kumru’yu ilk gördüğü gün, içindeki taş kalp çatladı. Okul çantasını sırtına asmış yürürken Kumru, Ağa’nın zihnine kazınmıştı. O an kararını verdi: Bu kız onun karısı olacaktı. Aşiretin büyükleri toplandı. Odanın ortasında bir mangal közleniyor, duvarlarda silahlar asılıydı. Ciwan ağır adımlarla içeri girip Hayri’nin karşısına oturdu. — “Borç borçtur, Hayri. Tarlanı alırım, ya da kızını.” Hayri’nin gözleri yerdeydi. — “Ağa… Tarlamı alma. Kızım Kumru’yu sana verdim.” Kumru’nun annesi hıçkırıklarını yutarken, Kumru titreyen sesiyle karşı çıktı: — “Baba! Ben okumak istiyorum. Ben Ciwan Ağa’nın karısı olmam!” Ama o evde Kumru’nun sözü değil, törenin hükmü geçerdi. Ciwan, genç kıza baktı. Sertti, acımasızdı ama içinde yanıp duran bir şey vardı: Aşk mıydı, sahip olma hırsı mıydı, kendi bile ayıramadı. — “Sen benim olacaksın, Kumru. Benim gözümden bile sakınacağım.” O gece karar kesinleşti: On beş yaşındaki Kumru, otuz üç yaşındaki Ciwan Ağa’nın nikâhına verilecekti. Kumru’nun içindeki umut ateşi, bir anda küle dönüyordu. O, özgürlüğü hayal ederken, şimdi kendi cehennemine adım atıyordu.

Yaşamayı unutmuş biri için; yeni bir başlangıç ve son arasında hiçbir fark yoktu.

Selin normal sıradan bir kızdır,Ailesiyle beraber yaşar.En büyük hayali Aşçı olmaktır.Gittiği okulun müdiresi`nin yeğeni ve Çalışacağı Otelin CEO`su çıkana dek Bakalım neler olacak?

Kaderi birdi onların. Daha ilkokul çağında vuruldu Kaya Saygıner o yanağında iki koca çukur taşıyan ela gözlü kız çocuğuna. İki inatçı keçiydi onlar ne birbirlerinden vazgeçer ne de bir araya gelirlerdi. Büyüdüler, birbirlerinin en büyük zaafları oldular. Hatalar yaptılar. Yalanlar söylediler. Birbirlerine hasret kaldılar. Aşklarından yanıp tutuştular. Ama kaderleri birdi işte onların. Eninde sonunda dönüp varacakları liman yine aynıydı. Ya kabullenecekler ya da yüreklerini kavuran ateşte kül olup sonsuzluğa ereceklerdi.

"Bir şey söyle Gülşehide!" Uzun zaman sonra sevdiği adam tarafından ismi telaffuz edilince içinden bir şeyler kopup gitmişti sanki. Duyduğu çatırtı, yüreğinden ayrılan buz parçasına ait olmalıydı. Bakışlarını genç adamın yüzüne tırmandırdı. Hiçbir zaman uzun uzun bakamadığı yüzün her santiminde öfke belirtisi vardı, gözleri ise ayrı bir hikayeydi. Son cümlesindeki ses tonundan da anlayabildiği üzere kırgın ve bitkin bir adamın gözleriydi bunlar. Genç adamın bakışlarını çekmemesinden cesaret alarak iki alev çukurundan çekemedi gözlerini. Şimdiye kadar bunu yapmaktan hep haya etmişti. Ama yiğitliği kadar iffetine ve ahlakına da şahit olduğu adam bakışlarını çekmeyerek ona bir şeyler anlatmak ister gibiyken nasıl çekebilirdi bakışlarını? Harelerinin güzelliği yutkunmasına sebep oldu, bir an tüm yaşananları unutarak baktı genç adama. Sevdiğine kavuşmuş bir kadın gibi, birazdan gülümseyecekler ve birbirlerine sımsıkı sarılacaklarmış gibi baktı. Aklından geçenler onu şaşırtırken adamın bakışlarının da bir anlığına yumuşadığını fark etmişti. Evet, o da onun gibi hissetmiş olmalıydı. Hayır, bu kendini kandırmaktan başka bir şey değildi. Cihangir ona karşı filizlenen hislerini koparıp atalı çok olmuş olmalıydı. Kim kendisini bırakıp giden bir kadını hayırla yâd ederdi ki? İstiğfar çekerek bakışlarını önüne indirdi ve bu efsunlu ana son verdi. Cihangir odadan çıkmak üzere hareketlendi. Onunla konuşmak isterken, olanları anlatıp bir mazeret sunsun ve yüreğindeki yerine geri konsun isterken Gülşehide`nin aralarına ördüğü duvar buna mani oluyordu. Ne ileri gidebiliyordu ne geri. Konuşmadığı yetmiyormuş gibi bir de sevdasını hararetlendiren bakışlar atıyordu ona. Derdi neydi bu kadının? Tekrar sinirlendiğini hissediyordu ancak bu sefer siniri kendisineydi. Kadının onun yüreğindeki yeri değişmemişti ki. Kadının yapacağı açıklama ancak zihnindeki dengeleri düzeltebilirdi. Boğazını temizledi. "Şimdi gidiyorum, tekrar geleceğim." dedi. "Yalnız kalacağın bu süre zarfında sorularıma vereceğin cevapları düşünmek için yeterince fırsatın olacak." Kapıdan çıkmadan önce son bir şey söylemek için masanın üstünde elleri ile oynayan kadına döndü. Gülşehide baksaydı, adamın boynundaki hareketlenmeye şahit olacaktı. "Bir dahakine bu kadar tahammülkâr olmayacağım, Gülşehide."

Bazen hayatı gelişine yaşamak lazım dertleri boş verin hayatınıza yol verin Dertler çok mesela ben uçamıyorum İyi okumalar😝🎀

Gerçek ailem...