Psikoloji romanı

"Sana yardım edeceğim" sert ve erkeksi sesiyle konuşmuştu adam. Kelimeler ağzından hangi ara çıkmıştı hiç fark etmemişti. "Nasıl?" diye sordu kadın masmavi gözlerinden umut kırıntıları geçerken. Deli gibi merak ediyordu karşısında oturan daha bugün tanıdığı adamın ona nasıl yardım edeceğini. "Benimle evleneceksin" adamın ağzından dökülen iki kelime yetmişti kadının gözlerini irice açmasına. "Nee?" Allak bullak olmuş duygularına, mahv olmuş hisslerine, karışık düşüncelerine rağmen tek bir kelime çıkmıştı gökyüzü gözlü, gece karası saçlı kadının dudakları arasından... *** Acılı hayatlar... Kesişen yollar... İstanbul`dan Karadeniz`e kadar uzanacak sürükleyici bir aşk hikayesi... Efsa❤Yaman... Başlama tarihi: 02.10.2020

Kadem: Uğur, Şans İlerleyen Bölümlerde... ------- “beni seviyor musun?” dedi. “tam anlamıyla değil.” “o zaman evleneceğimizin de bir garantisi yok.” Dediğinde şoka girmiştim. “sen beni sadece tanımak istiyorsun anladığım kadarıyla, sana göre uygunsam da evlenmek.” “pazardan meyve seçmiyoruz, ben bunu demedim.” ------- “o zaman burada bitirelim, çok da istekli değilsin anladığım kadarıyla.” “olur.” dedim. “cesaretimle senin korkaklığının gölgesinde kalamam.” ------- “e bana da liste yaparsın artık.” Dedi Umut. “önce karar ver, sonra yaparım. Beni boşu boşuna yorma.” Dedim. “bakarız.” Dediğinde tekrar kıkırdadık. “iradene hastayım.” Dedi Can. “ben de diyetlere. Alerji yapıyorlar.” Dedi Umut. “o zaman neden kızı yoruyorsun oğlum?” dedi Seyit. “e hepinizin diyetisyeni vardı, benim olmasın mı?” ------- “beyaz atlı prensini bulmuşsun.” Dedi Bora göz kırparken. “beyaz atlı olduğunu sanmıyorum, önce güvenliği aramaya kalktı.” Dediğimde herkes kahkaha attı. “bu Can’ın başına birkaç kere daha gelmişti, onlardan birisi sanmıştır seni, o yüzden.” Dedi Seyit. “evlen de kurtul şu muhabbetlerden be kardeşim.” Dedi Bora. “iyice sardın sen de benim evliliğime, gören de emekli oldum hala evlenmedim zanneder.” Dedi Can. ------- “yanında ben varken hesap ödetmeyeceğimi bilmiyor musun?” dedi Umut. “bilmiyorum.” Dedim. “ayrıca yeni komşularıma da bir jest yapmak istedim.” dedim. “şimdi nemlendirici rujumu çıkartıp sürmem mi gerekecek?” diye sordu Bora. “ne yani şimdi prenses mi oldum?” dedi Can. “hesap kavgası yapmayacak mıyız?” dedi Seyit. ------- “ne kadar süre?” “bilmiyorum, neden bu kadar çok soru soruyorsun?” diye sordum. Terslememiştim. Sadece merak etmiştim. “merak ettiğimden. Peki o adam da orada olacak mı?” Sessiz kaldım. Kuzey’den bahsediyordu. “muhtemelen.” Dedim yutkunurken. “o zaman birlikte gideriz, benim de olmam işleri hızlandırır.” Dedi gözlerimin içine bakarken.

" Ne tuhaf değil mi?... İnsanoğlu kaderinden kaçtığını zannederken oysa kaderine kaçarmış süveyda." ➖️ " Öldürdün beni Vera. Bir gecede bin defa öldürdün." Ölse canı bu denli yanmazdı adamın lakin Vera canından öteydi. Şimdi nerede ne halde olduğunu bilmediği canı. Cânanı... ➖️

Sevgili yazarlar ve okurla ben organik ilaçsız tatlandırıcı deli 🤪 🤪 🤪 tanıştığıma sevindim

Bir bilinmezlik hikayesi…

"Aşk peki?" Diye sordum aniden. Neden sordum bilmiyorum, beynimde başka düşünceler varken neden seçe seçe bu soruyu seçmiştim bilmiyordum. Ama öyle hissetmiştim, bu soru sorulması lazımmış gibi gelmişti. "Aşk neden güzel?" Dedim sorumu daha da net hale getirerek. Bu sorunun karşısında acı kahveler bocalamıştı. Sanırım bu soruyu sormamı beklemiyordu. Aslına bakarsan ben de bu soruyu sormayı beklemiyordum. "Bilmiyorum." Dedi kafasını iki yana sallayarak. "Daha önce aşkı tatmadım. O yüzden bu soruya cevap vermem zor." Ona bakmaya devam ettim. Dudaklarımı birbirine bastırıp konuşmak ve konuşmamak arasında kaldım. "Daha önce sevgilim olmasına rağmen ben de aşkı tarif edemem." Diyerek kararımı verdim ve konuşmaya başladım. "Ama bence gerçek aşk sınırlar ötesidir." "Nasıl yani?" Diye sordu beni bölerek. Omuz silktim. "Sınırlar ötesi işte. Sevmem dediğin kişiyi seversin, yapmam dediğini yaparsın. Belki bu dünyada en sevmediğin insan tipi, o kişi gelince en sevdiğin oluverir. Sözlerini çiğnersin onun uğruna, affedersin, kabullenirsin." Dudaklarımı ıslattım. "Bana göre gerçek aşk budur. Sınırlar ötesi." Dedim başımı eğdiğimi yeni fark ederek. Başımı eğdiğim yerden kaldırdığımda bana bakan acı kahveleri görmek beni şaşırttı. Ona ne zaman baksam hep bana bakıyor oluyordu. Ama bu sefer bakışlarında başka bir ifade vardı. Hayranlık. Evet gözlerinde gördüğüm duygu buydu. Hayranlık. Yüzünde minik bir tebessüm ile bana hayran hayran bakan kişi Gazel Sakman Umuralp`ti. Neden bana böyle bakıyordu bilmiyorum ama çok güzel bakıyordu. Kalbim hızlandı bu bakış karşısında. İliklerime kadar heyecan kapladı bedenimi, uzun süre sonra gerçekten ilk defa hissettiğim bir duyguydu bu. Bu heyecanımın karşılığı ise gülümsemeyle sonlandı. Ben bir günde iki kez Gazel`e gülümsemiştim. Bu benim için bir mucizeden ibaretti.

Alışılmış şiirlerinden farklı bir üslup ve kuralsızlıklar ile oluşturulmuştur. Kitabım wattpadde de yayındadır. Şiirler bana aittir. Alıntı değil.

İki yaralı birbirini bulup, yaralarını sardı... Yeni dertlere karşı derman oldular birbirlerine, sonra ne mi oldu? mutlu olmalarına izin vermediler, rahat bırakmadılar onları... Aileleri baskı yaptı. Erkeğin sevdiği bir ilişki yürürdü. Sarp`ın yaptığı tam olarak buydu... ilişkilerine sahip çıkmak... Ahu ailesini geride bırakıcaktı...bırakması gerekirdi... Destek olmadılar, sonunda kader aile kavramını yerle bir etti... Bütün sırlar ortaya çıktığında, ortada el ele olayları izleyen çift ise Sarp ve Ahu`ydu... Ahu`nun sorunu aileyken Sarp`ın sorunu yalnızlıktı... sorunlar biterdi elbet, peki ya aşk?...

Kadın konağın en üst katına çıktı adam manzarayı izlerken kadının papatya kokusunu hiseti "Giyormusun" dedi adam "gidiyorum dedi kadın. Bidaha ne zaman gelicek sin taşın dile geldiği bu şehre." "Taşın dile geldiği bu şehre turna geldiği zaman gelicem" dedi kadın.

Yüzbaşı Kuzey BAYROVA. Namı diğer Fırtına. Korkusuz komutan. Vatanı için her şeyi göze alırken bir çift yeşil gözün her şeyi darmaduman edip ilk önceliği olması ise kaderin cilvesiydi. İSİMSİZ KAHRAMANLAR bütün acısı, vahşeti, göz yaşı ve aşkı ile burada. Sizde onların hayatına eşlik etmeye ne dersiniz? Çünkü ölmek gibi bir şeyde bile o, fazlasıyla güzeldi. İsimsiz Kahramanlar

Hayaller... Hayalleri çocuklara özel sanır herkes. Oysa bu onlar için geçerli değil. Onlar hayalperest, maceracı, kuşkucu, meraklı, heyecanlı, aşık, gururlu... onlar her şey. Onlar büyüyememiş çocuklar, çocukken büyümek zorunda kalmışlar. Şimdi diğer çocuklara yardım etmek için geliyorlar. Farkında değiller ama hepsinin tutkusu ve amacı aynı. Çocuklara hayal kurmayı öğretmek için birleşiyorlar. Onlar hayal kuran müzisyenler, hayalperestler! Evet, hayalperestler! Sadece çocuklara değil, aynadaki aksini kaybetmiş diğer insanlara da umut olmak için geliyorlar. Henüz birbirlerinden haberleri yok. Ama onların kaderleri, sarı kurdelelerle birbirine bağlı. Onlar bunun tesadüf olacağını düşünecek ama biz bileceğiz ki bu onların kaderler. Bu beş harika hayalperestin hikayesi. Onlar umudun ta kendisi! Birbirlerinin farkında olmadıkları kadar, kendilerinin de farkında değiller. Kendilerini bulmak için çıktıkları bu yolda hayal kurmayı tekrar öğrenecek, öğretecekler ve bu hayal yolunun sonunda birbirlerini bulacaklar. Bu yolun sonunda sizin de kendinizi bulmanız dileğiyle...

Bu Kitabın gerçek kişi veya kurumlarla bir ilgisi yoktur. Tamamen hayal ürünüdür. Ben Dilvan... Dilvan TİMURAĞAOĞLU. Mardin Kızıl Tepede, Kikan aşireti adı altında yaşamaya çalışıyorum, Babamsız... Annem Meral TİMURAĞAOĞLU. Ankara`da doğup büyümüş babamla İstanbul`da tanışmışlar ve severek evlenmişler... Bu şehirde büyük bir sevgiyle yaşamışlar ve evliliklerinden 2 sene sonra abim Berzan TİMURAĞAOĞLU dünyaya gelmiş... Abimden 2 sene sonra da ben... Mardin`i çok seviyorum ama buralarda yaşayamam. Başıma ne geldiyse bu topraklarda geldi. Gitmek istedim hem de bir çok kez, ama ya dedem saçlarımdan sürüye sürüye geri getirdi ya da başıma bela ettikleri Erbani aşiretinden Aram MİRANOĞLU geri getirdi... Ben 10 yaşındayken dedelerimiz söz vermişler aşirete ve birbirlerine ben ve Aramı evlendireceklerine dair... Ben bunu ancak 18 yaşımda öğrendim...

"Bir varmış, bir yokmuş..." Mutlu sonla biten masallar böyle başlar değil mi? Ama biz bugün sizlere farklı bir masal anlatacağız. "Bir zamanlar evrenin ve zamanın ötesinde çalışan bir şirket varmış. Bu şirket bir nevi insanlığın temeliymiş fakat bu gerçeği bilenler ise sadece birkaç kişiymiş..." Ama ya bir şeyler ters giderse? Ya bazı şeyleri saklamak aslında bir hataysa? İstenenden daha büyük bir patlama ve yangın... İşte bu şirketin sonunu getiren gerçekler. Peki ya son yeni bir başlangıcın habercisiyse? "Belki de her şey bitiyordu, belki de her şey yeni başlıyordu."

Hayat`ın sakin ve asayol hayatı sadece müzik ve kitaplardan ibaretti. Ta ki `Napıyonuz Lan` adlı gruba alınıp başka biriymiş gibi davranmaya başlayana kadar. Orada yaşadığı arkadaşlıklar hayatına nasıl etki edecekti.

12/01/2020 yazılı

Hayatı boyunca hiç arkadaşı olmayan ve ailesinden de sevgi görmeyen Nehir`in günün birinde onu gerçekden seven biriyle tanışması.. Fakat Nehir`in bilmediği şeyler vardır peki ya Nehir bu sırrı öğrenirse? "Bu bizim hikayemizdi. Ne olursa olsun bizim hikayemizdi." ~gerçeksevgibumu? ~beniniyesevmediniz?

Gerçek Bir hayat hikayesi ... Bir parça umut hayatı güzel bir hale getirir

Mayda, genç yaşta yaşadığı evlilik travmasından sonra hayatını tamamen değiştirmeye karar vermişti. Geçmişini geride bırakarak, yeni bir başlangıç yapmaya hazırlanıyordu. Tunahan ise, İngiltere`den Türkiye`ye geri dönüş yaparak hayatında yeni bir sayfa açmıştı. Ancak geçmişleri onları hala peşlerinden sürüklüyordu. Ege`nin mavi sularında, tesadüflerle kesişen yolları, bu iki yaralı kalbi sürpriz bir şekilde bir araya getirmişti. Belki de bu buluşma, ikisinin de geçmişle yüzleşmesine ve acılarıyla barışmasına yardımcı olacaktı. Ve belki de, içlerinde hala var olan sevgi ve bağ, yeniden filizlenecek ve onları mutluluğa taşıyacaktı. Gökçeağaç kasabasına yerleşen ve başarılı bir Spa merkezi açarak evim diyebildiği ailesinden kalan kır evinde yaşamaya başlayan Mayda için hayat sonunda sağlam temeller üzerine kurulmuştur. Ancak geçmişi onu rahat bırakmamaya kararlıdır. Aralarındaki kıvılcımı saklamak için bildikleri tek yol kavga etmektir. Birbirlerine ne kadar uygun olduklarını fark etmesine rağmen bunu görmezden gelmeye devam eder. Ancak bir noktada aralarındaki ilişki bir anda değişir. Daha fazlasını istediklerini kabullenme vakti gelmiştir; fakat önce geçmişleriyle yüzleşmeleri gerekir. Profesyonel ve sportif bir dalgıç olan Tunahan ile Pilates ve Yoga hocası olan Mayda, birbirine zıt karakterler olarak görünse de işin aslı şaşırtıcıdır. Aralarındaki mükemmel romantizm genç kadının geçmişi yüzünden tepetaklak olur. Fakat Mayda, bu sefer kaçmayacaktır. Çünkü Tunahan da gerçek bir aşk hikayesi için onunla birlikte savaşmaya hazırdır. Kapak için @prensesari ` ye çok teşekkür ederim. Yine şahane bir kapak yaptın. Ellerine sağlık canım benim:)) 27.04.2023 Cuma günü yazmaya başladım. Yayın tarihim, 29.04.2023

Yalan ve yanlış anlaşılmayla herşey karışmıştı. Nasıl toparlarım bilemedim işler dahada çıkılmaz hale geldi ama o benim bütün yanlışlarımın tek doğrusuydu. "Ne kadar zamansız da olsa, yanlış anlaşılma sonucuda meydana gelse " yine olsa yine onu tanımak için herşeyi başa sarardım. Onun kara gözlerindeki sızı`ydı beni ona çeken ulaşılmaz oluşuydu belkide beni cezbeden...

Yakmak bir zevkti, peki ya yanmak... Bazı şeylerin kararması ve değişmesini görmek zevk veriyordu. Peki ya kendi tenimin kararmasını görmek bana ne hissettiriyordu... *** Sizler benim ile birlikte bir yolculuğa çıkmaya ne dersiniz? Kadınların haklarının ellerinden alındığı ve hanedanlar tarafından yönetilen bir ülke ve tüm bunlara direniş göstermeye çalışan bir örgüt... Tüm bunlara rağmen ayakta durmaya çalışan ve hayallerini gerçekleştirmek için çabalayan bir kadının hikayesi sizlerle birlikte.

Ezgi, ne olursa olsun umudunu hiç kaybetmeyen kendi küçük dünyasına sığdırdığı onca insanla yaşamayı acısıyla tatlısıyla seven ve aynı zamanda işini aşkla yapan genç bir öğretmen. Ölmeden önce yapılacaklar listesinde bir madde daha eksiltmek isteyen Ezgi, ara tatil iznini ilk defa yurtdışına çıkarak geçirmeye karar verir. Hiç hesapta olmayan şeyler yaşanırken bulunduğu özel uçağın arızalanmasıyla kendini bir anda paraşütle atlarken bulur. Gözlerini açtığında yabancı bir ülkededir ve yanında ne telefonu ne de kimliği vardır. Kaderin ona çizdiği bu yolda; belki de asla yapamam dediği şeyleri yapacak, hiç olmadığı kadar çaresiz ve yalnız hissedecek ve aynı zamanda kalbinde çiçekler açtırtacaktı. Belki bize başka bir dünyanın kapılarını aralayacaktı. Baharat kokan bir dünyanın... Dilini, yemeklerini, geleneklerini dahi bilmediği bu ülkede daha başına ne gelebilirdi ki? Kim bilir? *Kapak resmi Pinterest Somkidlekkc hesabından alınmıştır.

Geceye doğan bir güneş var, Karanlıkta kaybolan umutlar, Her ışık, bir sözü açığa çıkarır, Ve her sözün içinde kaybolmuş bir geçmiş vardır.

Küçüklüğünden beri birlikte büyümüş iki insan. Sonradan ortaya çıkan gerçekler. Birlikte aşılamayan engeller birlikte yaşanan gün sonları. Engelleri beraber aşmaya cesaretiniz var mı ? İnkspired : Prankases

"Tek bir yasak var ölemezsiniz! O zaman başlıyoruz .Görev 1..." ---- Hızlı hızlı adımlarken kulağımda onun sesini duydum. Ölümcül bir saklambaçtı bu. O saydı ben nefes nefese tamamladım. Bir Ruhum kir İki Kayboldu seninki Üç Onu bulmak güç Dört Bütün günahları ört. Beş Seçtin onu eş Altı Gözlerimi kapattı Yedi Bekledi Sekiz Geçmişten eskiz Dokuz Artık sıkılmaya başlıyoruz On Son Bağlantı kesildi. Bu sefer gelen ses arkadaşımındı. "Sana tek başına gitmemeni söyledim. Budalalık bu!" "Çok geç!" Hızlı adımlarım karşımdaki kişiyi görmemle durdu. "Onu buldum!" Şaşkınlıkla dudaklarımdan firar eden kelimeler boğazımda düğümlenmişti. "Ne!" Birkaç saniyelik sessizlikten sonra endişeli bir ses tekrar kulağımı tırmaladı. "O burada..." "...çıkın ikinizde hemen oradan çıkın çabuk!" Sırılsıklam olmuş halimi umursamadım. Kulağımda bana bağıran arkadaşımın sesi artık çok uzaktan geliyordu. Yavaş yavaş ona yürürken ayaklarım beni zar zor tutuyordu. O da bana benimkinden daha hızlı adımlarla yaklaşmaya başladı. Aramızdaki sadece bir mesafe değildi yıllardı acıydı... Tam ortada buluşup göz göze geldiğimizde dudaklarından bir kelime döküldü lakin tam o sırada kaderin cilvesi olsa gerek büyük bir şimşek çaktı. Kelimesi fısıltıya dönüştü. Dudaklarını okuyamadım. Yağmur sesimizi bastıracak derecede yağıyordu. Ona ne dediğini soracakken gözlerimin önünde bir perde belirmişti. Başım döndü, dengemi sağlayamadım. Görüş alanım bulanıklaşmıştı. Bana neler olduğunu anlayamıyordum. Onun bakışları mı değişti? Çok bulanıktı ayırt edemiyorum fakat bu gördüğüm korku mu? Sırtımda bir sızı hissediyorum bedenim beni tutmuyordu yere düşerken beni tutan parmakları hissettim. Birlikte mi düştük? Sanırım bilincimi kaybediyorum. Ona sormam gerek ne demişti?