Defne, annesini doğumda kaybetmiş, uzun yıllar boyunca anneannesi ve dedesiyle ufak bir kasabada yaşamış genç bir kız. Dedesinin ölümünün ardından, hayatının bu aşamasında babasının yanında olması gerektiğine inanan anneannesi, Defne`nin babasıyla iletişim kurmaya karar verir. Babası Cem Bey ise uzun yıllar sonra kızıyla tanışmayı kabul eder. Cem`in korkaklığı Defne`nin hayalkırıklığı yaşamasına sebep olur. İki yabancı, aynı evi paylaşmaya başladıklarında, aralarındaki boşluğu doldurmanın zorluğunu hissederler. Geç kalınmış bir baba-kız ilişkisinin içsel bir yolculuğunu başlamış olur. Aynı zamanda Defne hem babasına ,hem de babasının yaşadığı çevreye adapte olmaya çalışır. Defne yeni hayatında arkadaşlığı,aşkı ve yeni birçok şeyi daha öğrenecektir.

Bilemezdim en güzel sakarlığımla ona tutulup, kalbine doğru yolculuğa çıkacağımı.. *** "Dilruba bittin sen kızım, çocuk şöformuş ve şuan tam arkasında kim var bil bakalım." Son mesajı okurken sanki beynimden aşağı kaynar sular dökülüyordu. Önce mesajı doğru okudun mu diye tekrar gözden geçirdim. Doğru okumuştum. Kalbim hızla atarak başımı telefondan kaldırdım. Ağır çekimde ama öğle hızlı değil. Gözlerim dikiz aynasına kaydı ve şimşekler çaktı. Az önceki ateş saçan gözler aynıydı. Afeti devran meğersem şöformüş hemde kimin şöforü? Bahtsız bedevi Dilruba`nın. Peki o şoförün tam arkasında kim oturuyordu tabiki bahtsız Dilruba...

"Ne yani, kanka? Sadece tek bir gece kaçamak yapacağız. İnan, eşlerimizin ruhu bile duymaz." "Ben sadece bir şeyler içmeye gelirim, başka da olmaz."

Üniversite son sınıf öğrencisi olan Aylin, kiracı olduğu evden çıkarılınca yeni bir ev arayışına girer. Fakat okula yakın olan tüm evler fazla uçuk fiyatlara ve genelde öğrencilere satılmıyordur. Tam da ev arkadaşlı, uygun kiralı bir ev bulmuşken, ev arkadaşının, Bir kaç gün önce kafede arkadaşları aracılığıyla tanıştığı çocuk olduğunu farkeder Ancak iş işten geçmiştir. Kader mi yoksa planlı mıdır bilinmez, ancak artık ikisi aynı evi paylaşırlar Senaryo hayal ürünüdür, tüm hakları şahsıma aittir Kitabın erkek başrol modelinin Instagram hesabı: @oomeruygur Kendisinin kitaptan haberi var 🫶🏻

Aşçı Feride ve Yüzbaşı Yiğit Alp`in hikayesi. İkisinin de aklında evlilik düşüncesi yoktu. Anlamadıkları bir an da kendilerini evlilik masasında buldular. Kader ağlarını örmüştü . Bize de ayak uydurmak düştü.

Sokaklar... Yaşadığım zamanın özeti sokaklar. Ama ya bir gün aile olursa. Ben Arda. Bir telefon hayatımı baştan yazdı. Şimdi neler olucak. Küfür var

" Ben sevmeyi de sevilmeyi de senden öğrendim Meleğin Kızı..." Birce`ye aniden bir mesaj gelir Gelen mesaj anonimdir Hayatı değişir Bakalım bu değişikliğe sebep olan kim...

yıllar önce Mardin sokaklarında işlenen bir günah o günah gecesine şahit olan bir çocuk. günahın üzerinden yıllar geçse de en büyük hesaplaşma daha başlamamıştı. köklerini arayan Umay öğretmen. onu korumaya yemin etmiş bir Türk askerî Cihangir Ulusoy. Ezelden ebediyete kaderin zinciriyle bağlı olan bu iki kalp YARIM AY tamamlanan bilecek mi?

Umutsuzluk da bir umuttur...

Siz: Portakal sizin evinizde olabilir mi acaba? Aras: Portakal sevmem. Siz: ??? Kediden bahsetmiştim. 04.10.2025 & aras & lina <3

Leyla Akata… Annesinin ani kaybıyla sarsılmış, sevdiği adamın ihanetini sırtında bıçak gibi taşıyan, ruhu yorgun ama bakışları hâlâ umut arayan genç bir kadın. Ve tam da hayatın en ağır günlerinde, hiç beklemediği bir anda… Çetin Ediz Karanlı. Yaşça büyük, görmeden hisseden, bakmadan tanıyan, Leyla’ya ilk cümlesinde bile kendi gölgesini unutturan adam. Onun için bu hikâye bir “ilk görüş.” Aralarında kayda değer bir yaş farkı vardır… Ama kalp dediğin yaş hesabı yapmaz. Belki de, bazen kader kocaman bir şakayla başlar… Bir Garfield mesajıyla...

Doğduğu gün hastanede yapılan büyük bir hata sonucu yanlış aileye verilen, otizmli 17 yaşındaki bir genç kızın gerçek ailesine kavuşmasıyla başlayan sancılı uyum sürecini anlatıyor. Yıllardır bildiği düzenin bir anda değişmesi, yeni bir ev, bambaşka yüzler ve hiç bilmediği duygularla dolu bir yolculuk... Hem onun hem de gerçek ailesinin dünyası altüst olur.

Gerçekleşen bir kehanet son bedenlerine hapsolan reenkarne ruhlar...

6 yaşındaki Başak, bebekliğinden beri şiddet gördüğü ailesinin aslında kendi ailesi olmadığını öğrenir...

Bahar MELEK için hayatının dönüm noktası tek başına başka bir eve taşınmak olacaktı belkide. Sevgilisinin onu aldatması üzerine yaşadığı şokla tüm hayatını geride bırakıp ona sunulan yeni teklifi kabul etmişti. *** Hikayenin esas oğlanı olmak. Belki onun için en zor görevdi. Dinçer hayata 1-0 geriden başlamıştı çoktan. Konuşma yetisini kaybetmişti anne karnında. Duyup da bağıra çağıra cevap vermemek onu sessiz biri olmaya itmişti. Zaten istese de pek sesi yoktu yaşamın içinde.

Alara, sadece yeni bir liseye transfer olan sıradan bir kızdı... ama bu okulda birilerinin dikkatini çekeceğinden habersizdi.

"Bu şiir kitabı, aşkın en saf, en yakıcı ve en buruk hallerini dizelere döküyor. Özlemin gölgesinde, kalbin sessiz çığlıklarını, sevginin hem tatlı hem acı izlerini bulacaksınız. Her bir satır, kaybedilen bir anın, dokunulamayan bir hayalin ve yeniden yeşeren umudun yankısı. Aşk acısının derinliklerinde kaybolmaya, özlemin sızısında kendinizi bulmaya hazır mısınız?"

Özgür dirseklerin mutfak masasına yaslayıp öne doğru eğildi. "Seninle koşup oynamayı özledim." dedi Özgür. Burnunun ucuna doğru düşmüş olan gözlüğünü işaret parmağıyla eski yerine iterken. "Bende özledim" dedi Mutfak tezgahında uğraşırken. Başını yana çevirip kendisini izleyen Özgür`e bakarak. Özgür hafifçe tebessüm edip önünde ki bisküvili pastadan bir çatal aldı. Her zaman ki gibi bu tatlı da genç kızın yanındayken lezzetliydi. Yoksa, genç kız yanında yoksa bal, baklava olsa dahi tadını alamıyordu. "Şimdi de oyun oynayabiliriz" dedi Özgür hafif muzip sesiyle. Her zaman ki gibi, bir kaşını kaldırmış yüzünde hafif tebessümü vardı. "Ne?" Nükte`nin yüzünden şaşkınlık ve bir o kadar da anlayamamazlık okunuyordu. "Diyorum ki, eskisi gibi oyun oynaya biliriz. " "Ne oynayacakmışız? Nasıl olacak o?" Nükte`nin sesi alay doluydu. "Evcilik oynayabilriz. Sen anne olursun, ben baba." [Nükte: dikkat edince anlaşılabilen ince mâna. ] [Kapak tasarımı kendi şahsıma aittir. ]

En son ne zaman görmüştüm onu? 3 yıl? ya da 4? ‘’Bu bizim son görüşmemiz olacak Neva.’’ demişti Baran. Hayatımdan tamamen çıkıp giderken sadece bir cümle söylemekle yetinmişti. Altı kelime… Daha fazlasına gerek duymamıştı. Peki ya şimdi? Ne değişmişti? Beni ona hatırlatan neydi? Ansızın yanına çağırmasının bir sebebi olmalıydı. Sözünden döndürecek bir sebep.

"Tek gelmişsin... Bu `senden korkmuyorum` imajı mı?" Kaşlarını kaldırarak soğuk bir tonda konuştu. "Öyleyse söyleyeyim: benimle görüşmek için cesaret değil, hesaplı bir korku gerekir birazda." Bu sözlerine dudaklarımı büzerek elimi montumun cebindeki sigara paketine yönelttim, "Korku benden alınalı çok oldu. Cesareti de senin sofrana bırakmaya gelmedim. Bir anlaşma konuşacağız!" Kaşlarının hayretle kavislendiğini hissettim. "Anlaşma mı? Sokaklarda büyüyen bir kız şimdi benim masamdan pay mı istiyor? Kusura bakma ama batmak gibi hevesim yok!" ---------------- Sokaklarda büyüyen Nisa Argan... Artık kaybetmek nedir bilmeyen bir güç haline gelmişti. Annesi vefat ettiğinde ayakta durmanın ne demek olduğunu anlamıştı. Peşinde, kim olduklarını bile bilmediği bir grup vardı ve her hareketi onların kaderini belirleyebilirdi. Aras Demircan... Şehrin kurallarını kendi koyan adam. Tehlike onun yanında sıradan bir kelime, korku ise onun işine yarayan bir araç. Bir anlaşma... Bir oyun...Ve kaybedecek zamanları yok. Her hamleleri, her sözleri, hem kendi hayatlarını hem de şehirdeki dengeleri değiştirecek.

Gonca Altıntaş İstanbul`da doktorluk yapmaktadır. Bir gün ansızın memleketi Diyarbakır`dan gelen telefonla, hemen Diyarbakır`a gider. Onu bekleyen olaylar çıkmaz bir hikâye yelken açar.

Bu kitap sevgilime ithafen yazılmıştır... "Gerçek Hayat Hikayesidir"

Yağmur`un hayatı bir günde altüst olduğunda bu saatten sonra yapması gerekenlere karar vermek onun için kolay olmadı. Hayatında yeni bir düzen kurması gerekiyordu. Bunu yaparken sakladığı sırrı kimse öğrenmemeliydi. Yağmur için artık seçenekler değil tek bir seçenek vardı. Bir çok insanın hayatı ona bağlıyken, hayallerini bir kenara bırakarak kaderin onun için sunduğu hayatı yaşayacaktı. ‎7 ‎Nisan ‎2021 `de yazılmaya başlandı. Tüm Hakları Saklıdır.

"Beni seviyorsun Leyla!" "Seni eskiden seviyordum." "Eskiden demek... eskiden ha! Ne değişti birkaç günde. Daha günler önce tedaviyi kabul edersem gitmeyeceğini söyleyen sen değil miydin?" "Evet bendim. Eğer o gün söylediklerimi kabul edip beni eve hapsetmeseydin belki geri dönüşümüz olabilirdi." "Herşey bitmiş konuşma! Nasıl çabalıyorum görmüyor musun?" Tahir`in sonunda kendini tutamayayarak bağırıp elindeki ilaç dolu şişeyi duvara fırlatmasıyla Leyla`nın dudakları acıyan, umutsuz bir ifadeyle büküldü. Duvarda parçalanıp yerlere dağılan cam parçalarına baktı sonrada delirmiş gibi odanın içinde dört dönen adama. Tahir`in sabrıda çabasıda bu kadardı. "Nasıl çabaladığını görüyorum ama sana inanmak gelmiyor içimden Tahir. Hoşçakal." _ _ _

Bu bir anlaşmalı evlilik kurgusu. En azından onlar öyle sanıyordu. Savaş Ali pusulası bozuk bir gemi. Asude`nin kıyılarına demir atınca öğrenecek pusulasız da yön bulabileceğini. Pamuklara sarılarak büyütülen Asude... Egenin huzurlu kıyılarından Karadenizin hırçınlığına düştüğünde anlayacak oyun oynamanın meşakkatini. Bir denklemde olmaması gereken her şey bir araya geldi. Savaş Ali evlilik baskısından kurtulmak için Asude`ye bir teklifle gitti. Onun için uygun gelin zaten seçilmişti ama Savaş için bu kabul edilemezdi. Madem kaçamıyordu evlilikten, gelinine de kendi karar verebilirdi. Babaannesi bir gelin sahibi olacaktı, onun istediğinin tam tersi özelliklerde olması Savaş`ın suçu sayılmamalıydı. Ya da bu kanıya Asude`yi tanımadan varmasa mıydı? Savaş için bu plan her şeyiyle mükemmeldi aslında. Ayarsız dilini, ipe sapa sığmaz gülümsemelerini, oyunbaz hallerini görene kadar çok da emindi. Sonra onun aslında bir GÖNÜLÇELEN olduğu ile yüzleşti. İKİ OYUNBAZ, VASAT BİR PLAN VE PİYANGODAN ÇIKAN AŞK! Her şeyin karma karışık olması için lazım olan her şey onların elindeydi...