(İlk kitabı okumadan okuyabilirsiniz) Bazı doğum günleri dileklerle değil, vedalarla başlar… Duru, yirmi sekizinci yaş gününde kahkahalarla dolu bir evin ortasında, geçmişin hiç kapanmamış bir yarasıyla yüzleşir. Sevdikleri etrafındayken, kalbi onu beş yıl öncesine; bir düğün gününde başlayan ve kar altında biten bir ayrılığa sürükler. Rüzgâr… Bir asker. Görevleriyle duyguları arasında sıkışmış, sevdiğini korumak için ondan vazgeçmeyi seçmiş bir adam. Bir cümleyle biten bir ilişki, gözlerden kondurulan son bir öpücük ve hiç dinmeyen bir “ya şöyle olsaydı”… Yıllar sonra gelen bir atama, Duru’yu bu kez bambaşka bir yol ayrımına getirir. Hakkâri’de bir askerî kışla… Geçmişin izleri, bastırılmış duygular ve yeniden karşılaşma ihtimali. Aşk, görev, ayrılık ve cesaret… Bu hikâye; sevmenin bazen gitmek, güçlü olmanın ise kalabilmek olduğu anları anlatıyor. Bazı aşklar yarım kalır, bazıları ise tam da en uzak yerde yeniden başlar.

2055’te ülke ikiye bölündü: zengin Zirve ve açlıktan kırılan Çöküş Bölgesi. Her hafta gençler “Ölüm Bahçesi”nde bir paket yiyecek için öldürülüyor. Ailesini bu oyunda kaybeden Hera, artık sadece hayatta kalmak için değil, sistemi yıkmak için savaşıyor.

Aşçı Feride ve Yüzbaşı Yiğit Alp`in hikayesi. İkisinin de aklında evlilik düşüncesi yoktu. Anlamadıkları bir an da kendilerini evlilik masasında buldular. Kader ağlarını örmüştü . Bize de ayak uydurmak düştü.

Bütün benliğini vatanına adayan, onun aşkıyla tutuşan bir asker için ay yıldızdan başka sevda olamazdı. Kanının son damlası, bayrağının dalgalanması, son nefesi, milletinin istikbâli için feda edilirdi. Gönüle kor gibi düşen bir yaren bile, şehidin son örtüsüne el bastıran o kutlu yemini bozdurmazdı. Üsteğmen Selçuk Atagün`ün hayatı, kendisini vatan yemini ve sevdası arasında bıraktıracak bir kadınla tanıştığında tamamen değişecekti.

Yaşadığı büyük depremden sonra ailesini kaybetmiş genç bir kız ve hiç kızları olmayan Karalar. Kader mi onları bana getirmişti yoksa her şey planlımıydı? Karalar büyük bir gizemdi, çözülmesi imkansız derece de zor olan problemdiler ama ben çözecektim. Başka şansım yoktu.

Dinlemek için ne gerekir? Kulaklarını tıkasanda duyman yazılmışsa duyarsın. Nasibinde varsa o ses kalbine yazılır... Bazen... Sadece dinlemek yeter. Gerçek kurum kuruluş kişilerle ilgisi yoktur. Tamamen kurgudur.

Umutsuzluk da bir umuttur...

" Ben sevmeyi de sevilmeyi de senden öğrendim Meleğin Kızı..." Birce`ye aniden bir mesaj gelir Gelen mesaj anonimdir Hayatı değişir Bakalım bu değişikliğe sebep olan kim...

Bir aşk bir ömrün kaç döneminde sınanır… Bu hikayede aşk onların hayatlarının her döneminde sınav olmuştu… Fatih… Çocukluk hayalim… Gözümü açtığım ergenliğimde gördüğüm ilkim… Yolum… Sonum… Ömrümce tek sevdiğim… Benim bu aciz ruhum bedenimi terketmedikçe senden umudumu kesmeyeceğim… Alara… Beni cehennem azaplarından çekip alan, safir bakışlarıyla ruhuma işleyen kadın… Yıllar sonra dönsem; sende beni, benim seni sevdiğim gibi sever misin? Beni geri alıp kendinden görür müsün sevdiğim… Fatih Koralp Sezin&Alara Çetinoğlu… Bu onların hikayesi…

— "Allah`ım... Ailesini öldürdüğüm bir kıza nasıl bu kadar sırılsıklam aşık olabilirim?" — "Patron, belli ki kaderinde bu yazılıymış." — "Peki, bu kaderin gerçekleri gün yüzüne çıktığında Pınar da beni kabul edecek mi? Ailesinin katili olan bir adamı bağrına basacak mı?"

Minerva, dünyaya yalnız gelen bir çocuktu. Ve öyle sanıyordu ki yalnız da ölecekti. Ama hayat, bir çarpışmayla son bulmadı; asıl orada başladı. Zincirlerle örülü bir kader, küllerinden doğan bir kimlik ve bir daha asla göremeyeceği bir annenin kanıyla yazılmış duası... Minerva artık sadece sokaklarda hayatta kalmaya çalışan bir kız değil; o, büyünün hüküm sürdüğü bir dünyada şeytanlaşmış soy olan Decterx ailesinin varisi olan Leonardo Decterx `in kayıp kızıydı..... İkinci yaşamında annesinin ölümüne neden olan kişilerden intikamını almaya ant içmişti. Ama kendi geçmişi kadar karanlık bir gerçeği hâlâ bilmiyordu: Bazen gerçek, geçmişten gelen bir yankıdır. Nefretten doğan kin ise geleceğin aynasıdır....

Bahar MELEK için hayatının dönüm noktası tek başına başka bir eve taşınmak olacaktı belkide. Sevgilisinin onu aldatması üzerine yaşadığı şokla tüm hayatını geride bırakıp ona sunulan yeni teklifi kabul etmişti. *** Hikayenin esas oğlanı olmak. Belki onun için en zor görevdi. Dinçer hayata 1-0 geriden başlamıştı çoktan. Konuşma yetisini kaybetmişti anne karnında. Duyup da bağıra çağıra cevap vermemek onu sessiz biri olmaya itmişti. Zaten istese de pek sesi yoktu yaşamın içinde.

Bir görev uğruna evlendiği adamın zamanla mafya olduğunu öğrenir . Nefret ve hırsla onu yenmeye çalışır.... #nefret #aşk #intikam

Hayatlarının farklı yollarında yalnız kalan iki insanın, beklenmedik bir anda yolları kesişir. Umut, sevgi ve küçük yanlış anlamalarla örülü bu yolculuk, onları hem sınar hem de birleştirir. "Sevgiyle Örülmüş Hayat" aşkın iyileştirici ve dönüştürücü gücünü gözler önüne seren , sürükleyici bir hikâye.

Her zaman gördüğüm o siyah ejderhayı yine görüyordum arkası bana dönüktü ama yüzünü görebiliyorum o ise beni fark etmiyordu yüzündeki dikenlerin ucu altın rengindeydi siyah derisi göz kamaştırıyordu. Eski gördüklerimden tek farkı yerde kan vardı hemde çok fazla kan vardı ona yaklaştıkça kanın siyah ejderhadan geldiğini anladım. Biraz daha yaklaştım ve kafasının olduğu yere yakın oturdum acıyla inliyordu ne yapacağımı bilemediğim için gözlerim dolmuştu. Elimi kafasına doğru yaklaştırdığımda gözlerini açtı

Lara`nın özgürlüğünün ve ailesinin hayatının bedeli: Karan`ın mülkü olmak. Ne karısı, ne sevgilisi. Sadece onun hükümlüsü. Karan, Lara`yı nefretle kontrol ederken, bu tehlikeli yakınlık, her ikisinin de ruhunu yakan yakıcı bir arzuya dönüşmeye başlar. "Unutma, Lara. Benim sözüm kanundur. Ve benim hapishanemden kaçış yok."

Yolunu kaybeden yaprak, elbet birgün evini bulur... Rüzgar dindiğinde.

KİRAZ MAHALLESİ🍒 Her mahallenin kendine özgü bir kokusu, bir rengi, bir sırrı vardır. Kiraz Mahallesi ise, umutla acının, sevdayla mücadelenin, geçmişle geleceğin kesiştiği bir yerdir. Yaren Çetinsoy, hayatın yükünü sırtında taşıyan genç bir kadındır. Bazen suskunluğu ile konuşur, bazen gözlerindeki derinlikte sakladığı sırlarla... Onun hikâyesi yalnızca kendi kalbinin değil, bir mahallenin kaderini de fısıldar. Çünkü kimi insanlar geldikleri yeri değiştirmez; varlıklarıyla oraya yeni bir ruh kazandırırlar. Kiraz Mahallesi`nin taş sokaklarında yankılanan her adım, aslında insanın kendi iç yolculuğuna da ışık tutar. Burada küçük görünen anlar, büyük anlamlar taşır; sıradan bir tebessüm bile yeri geldiğinde bir kalbi İyileştirir. Bu kitap, bazen en büyük gücün sessiz kalmakta değil, kalbini açabilmekte saklı olduğunu hatırlatır. Ve Kiraz Mahallesi, her satırında bize şunu söyler: "İnsan, en çok kendine tutunarak ayakta kalır... ve bazen kader, hiç ummadığın bir sokak başında seni bekler."

Yağmur Damlaları, anonim bir mesajla başlayan sıradan görünen ama giderek karmaşıklaşan bir bağın hikayesi. lise son sınıf okuyan Narel Su Acar bir gece hiç tanımadığı bir erkekten mesaj alır. Kim olduğunu bilmediği bu kişiyle konuşmak istemez ama konuşma inatla sürer. İkisi de geri adım atmaz. Sorular, kısa cevaplar ve bitmeyen bir çekişme gecenin içine yayılır. Mesajlar ilerledikçe erkek, kendisiyle ilgili küçük ipuçları vermeye başlar. Narel`in her gün gördüğü biri olduğunu söyler. Kimliğini açık etmez ama konuşmayı da bırakmaz. Bu anonim bağ, meraktan çok daha fazlasına dönüşür. Bu hikaye; kimliklerin gizli kaldığı, inatların konuşmayı sürdürdüğü, ve gerçeğin yavaş yavaş yaklaştığı bir süreci anlatır. Yağmur damlaları, bir mesajla başlayan ve sonucu kimse tarafından tahmin edilemeyen bir hikayedir.

🌟 Peri Masalı Her aşk bir masaldır. Ama bazı masallar, sırlarla yazılır... Volkan, Alina’ya sadece âşık değil; ona sanki kaderinden kopup gelen bir parçayla bağlı. Gözlerinin içine her baktığında bir cennet görüyor, ama bu cennetin ortasında karanlık bir sır var. Alina`nın söyleyemediği, ama içini kemiren o şey—söyleyemediği, korumaya çalıştığı o sır—bu aşkın önünde sessiz bir duvar gibi duruyor. Volkan, kalbinin sesini dinleyip Alina’nın gerçeklerini keşfetmeye kararlı. Ama her cevap, yeni bir soru doğuruyor. Alina’nın suskunluğu, Volkan’ın kalbinde ikilemler yaratıyor. “Ya beni hiç sevmediyse?” diye geçiriyor içinden… Peki ya gerçek, düşündüğünden çok daha karmaşıksa? Aşk, cesaret ister. Sırlar, cesareti sınar. Ve bazen… En büyük savaş, kalbinle yüzleşmektir.

ANDREİ SAVİNKOV: Ölmeyi seven biririsini ilk defa görüyorum. SİZ: Bu da demek oluyor ki son görüşün olucak. ANDREİ SAVİNKOV: Neden öyle dedin ? SİZ: Öleceğimi biliyorum çünkü ANDREİ SAVİNKOV: Hiç kimse ne zaman öleceğini bilemez.. SİZ: Ama belirleye bilir intihar gibi mesala ANDREİ SAVİNKOV: Ölümün kurtuluş olacağını ne yaşıyarak öğrendin . SİZ: Öğrenemedim ama deniye bilirim. ANDREİ SAVİNKOV: Denemekle kalırsın.

Abla, o içeri kaçtı, bana görünmedi sanıyor ama onun sürprizi içeride. Aaaaaa diye bir çığlık geldi. Ne yaptınız kız Zeynebime?. ~Abla, o artık kurtulamaz. Nasıl kurtulamaz, ne yaptınız kıza yav? Geliyorum içeri, aç kapıyı. ~Açık kapı abla, gel artık. Geliyorum kızım. İçeri yürümeye başladım ,Bu da ne? Yok artık, gerçek olamaz bu! Şoku atlatıp, “Lan siz gerçekten kaçırdınız mı karşı mahalledeki Mert’in çetesini?”

Tenime değen iğneler bir bir verdiğim sözleri göğsüme kazırken, içimde tarifsiz bir burukluk vardı. Aklımdan hiç çıkmayan sorular zihnimin içinde bir zehir gibi yayılıyordu.Uzun kirpiklerin, gül dudakların.. Dudaklarının hemen sol üstüne yerleşmiş küçük ben, Ölmek istediğim mezarlık, nabzının attığı yer. Saçlarının arasına karışmış deniz dalgaları.. İki gözüm, göğsüme kazıdım seni. Yaşanmamışları unutmamak için çizdim bütün zerreni. Yasla başını göğsüme, saç tellerin dağılsın kalbimin üzerine. Nabzın nabzıma değsin.

Yıllarca sevgi görmemiş bir kız....... Yıllar sonra kendisini herşeyden çok sevicek bir aileye sahip olacaktı. Ve bunun adı "SEVGİ ATEŞİ"olucaktı.......

Gonca Altıntaş İstanbul`da doktorluk yapmaktadır. Bir gün ansızın memleketi Diyarbakır`dan gelen telefonla, hemen Diyarbakır`a gider. Onu bekleyen olaylar çıkmaz bir hikâye yelken açar.