*Argo ve (hafif düzeyde) cinsellik içerir. "Burçak, ben seni öpmek istiyorum." Gözleri dudaklarıma indi. Düşmesinin etkisiyle kısalan mesafeye şöyle bir baktıktan hemen sonra başını kaydırarak dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Karar vermesi saniyelerini almıştı. Daha önce hiçbir isteğin bu kadar hızlı faaliyete döküldüğünü görmemiştim. `Yıllardır küllenmiş aşkın var bende` ve `Sana sana yanarım` gibi kült eserleri sevenlere, Birbirine bağlı üç arkadaştan ikisi, birbirine taban tabana zıt olmasına rağmen hâlâ arkadaşsa onları birbirine bağlayan bir tampon vardır. Küçük denebilecek kıyı kasabasının makul bir mahallesinde, hayatları her anlamda iç içe geçmiş dostların hikâyesi. Arkadaşlık, iş, dram ve elbette aşkın da etkisiyle pastadan çıkan ufak kaoslar, rutini şekillendirirken minimal bir hayat yaşamaya çalışmak, pek de mümkün değildi ne yazık ki. Olmaz dediğim her durumu ve girmem dediğim her olayı kristal kalitesinde izlemek, bir yerden sonra kabullendiğim bir durum haline gelmişti. Hayatımda biraz kaos ve drama olmasından şikayetçi değildim. Bildiğim şeylerin, hayal edemeyeceğim sonuçlarıyla kendi kafamın içine sıkışıp kalmanın hoş bir yanı yoktu elbette ama durduğum noktada bundan şikayet edemezdim. Hayat, önüme bir risk ve o riskin raporunu çıkarıp, seçeneklerimi önüme sunmuştu. Riski alıp almayacağımın beyin fırtınasında ya aklımı kaybedecektim ya da kalbimi. Şimdilik, ben iç güdülerime güvenmeye devam edecektim. İç güdülerimin bile üstündeki kişinin sunacaklarına ise güvenim sonsuzdu.

Tüm gözler Rosa`nın üzerindeydi. Yıllardır takım arkadaşları olan kişi aslında başından beri hepsini oyununun bir parçası yapmıştı. Herkes için birer hayal kırıklığı olmuştu, kardeşim dedikleri kişinin bir mafya olduğunu öğrenmek... onlar için ağır bir akşam yemeği yemelerine sebebiyet vermişti. Rosa Kane ve yalanlarla dolu hayatına tanıklık etmek istiyorsanız buyrun gelin.

Vip cehennemi isteyenler taktik veriyorum toplanın (ortağınızla beraber)

Korku en büyük silahtır ve herkes bu silahı bir gün kendine sıkmak zorundadır. Çünkü ilkler her zaman korkuyu,korku acıyı acı ise hüsranlar çıkarır ortaya. "İlk darbe herzaman ilke atılır." "Zamanla ise o ilk hep çürük kalır" "Arkadaki ise sadece izleyici kalır" Normal bir hayatı olan Eliz Erber bir gün ansızın çiçek ve not alması ile hayatının düzeni yavaş yavaş değişmeye başlar ve ortaya yeni sırlar çıkmaya başlar ama çıkan sırlar,yaşanılan olaylar bazı duygulara engel olamaz . "Güneş yıldızlar görünsün diye batar. Karanlık ışığın olsun yolun hep aydınlık olsun yıldız çiçeği"

Yıllar geçmişçesine sararmış, bir zamanlar beyaz olan gelinliğimin etek uçları yıpranmıştı. Çıplak ayaklarımda cam kırıkları, boğazımda yangın, dizlerimde yanıklarla yürüdüm asfalt zeminde. Etrafımda bir Allah’ın kulu yok. Yüksek binalar yeryüzüne inen bulutlardan nasibini almış, gökyüzü küle boğulmuştu. Sokaklar kül rengi… Ayaklarımda geçmişin katran karası, üzerimde zaman, tenimde kimsesizliğin dağlanmış yaraları, yüzümde yaşlarla yürüdüm. Attığım her adım, kemiklerime kadar işlerken, nefes almaya çalıştım. Cehennem çukurunda, zemheriyi yaşarken boşuna bir çabaydı ama insan yine de umut ediyordu. Oysa en tehlikelisiydi umut etmek. Bizim gibi yaşayanların zayıf noktasıydı. Size zarar vermek isteyenler, umutlarınızı çalıyordu çünkü alabilecekleri başka bir şey yoktu. Bu hikâye umudu çalınan bir kadına aitti. Direndim. Hayatın getirdiği tüm zorluklara karşı direndim. Çırpınmanın sonunun uçmak olduğunu sanırdım, oysa yüksekten düşmeye zemin hazırlıyormuş. Sen ne kadar yükseğe gitmek ister-sen, düşüşün o kadar kaçınılmaz oluyormuş. Konduğum ağaç dalının kırılacağını nereden bilebilirdim ki… Dizlerimin üzerine çöküp çığlık attım. Avazım çıktığı kadar bağırdım. Ne kadar bağırırsam bağırayım sesim çıkmadı. Konuşamadım. Nefes dahi alamadım. Ağzımı açıp tek söz dahi ede-medim. -15.02.2025-

Bu benliğini keşfedememiş bir kızın yani benim hikayem. Burada güzel şeyler ya da mutluluklar yok. Burada sadece biz varız... Kader ortağım ve ben...