"Bazen uzak bir köy, kaderin haritasını yeniden çizer." Henüz stajını yeni bitirmiş bir doktor olan Tutku Ay, kendine bile güvenemediği bir anda babasının zoruyla Gaziantep`in unutulmuş bir köyüne gönderilir. Kalabalıktan uzak, tenhalığın içinde mesleğine tutunmaya çalışırken, yolu geçmişi sırlarla dolu bir yüzbaşıyla kesişir: Dağhan Mert Kıraçlı. Onlar birbirine mecbur değil, birbirine anlaşmayla bağlı. Ama her anlaşmanın görünmeyen bir bedeli, her uzaklığın bir yakınlığı vardır. Ve bazı duygular, haritada yeri olmayan yerlerde filizlenir...

Bir uçak düşer. Sadece beş kişi hayatta kalır. Ama bu bir kaza değildir. Bu, geçmişin hesabıdır. Onlar sadece bedenleriyle hayattadır, ruhları yıllar önce ölmüştür. Sessizliğin içinde çalınan bir telefon, açılan bir kapı… Her bir mesaj, çözülmeyi bekleyen bir sır, bir suç, bir ihanet. Zaman hızla tükenirken, güvenin adı yok olur. Birbirlerine bakışlarında saklı binbir yalan, binbir pişmanlık… Bu sadece hayatta kalma savaşı değil. Bu, kendinle, geçmişinle ve karanlığınla hesaplaşma oyunu. “Kara Kutu” Korkunun, acının ve gerçeğin gökyüzünden düşüşü. Hazır mısın? Çünkü bu, ruhunun sınandığı bir yolculuk.

Yüreğime ilmek ilmek işledin kendini.

En son ne zaman görmüştüm onu? 3 yıl? ya da 4? ‘’Bu bizim son görüşmemiz olacak Neva.’’ demişti Baran. Hayatımdan tamamen çıkıp giderken sadece bir cümle söylemekle yetinmişti. Altı kelime… Daha fazlasına gerek duymamıştı. Peki ya şimdi? Ne değişmişti? Beni ona hatırlatan neydi? Ansızın yanına çağırmasının bir sebebi olmalıydı. Sözünden döndürecek bir sebep.

Rüzgar: Diyorum ki elinle işaret edip `bununla beraber yaptık` diyorsun. Rüzgar: Sorun da şu ki seni iki saat önce tanıdım! Deniz: Ne var? Deniz: Asosyal misin yoksa? Merak etme tanışma sorununu beraber çözebiliriz.

O, 2.04 boyuyla gölgeleri bile sustururdu. Sertti. Sinirliydi. Acımasızdı. Ve gerekmedikçe tek kelime etmezdi.bakışıyla bile diz çöktürürdü. Yakışıklılığı, aşiretin kadınlarının diline düşse de; onun gözünde tüm kadınlar aynıydı: Gereksiz, zayıf ve güvenilmez.Karizmatik duruşu ile herkesin arkasında konuştuğu ama önünde tek kelime edemediği bir adamdı.Adımları toprağı çatlattı, sesi duvarlara çarptı.Ve o gün Mardin’e döndüğünde…Herkes onun geldiğini değil, geçmişin tekrar uyandığını anladı. Hakan Bozdoğan, yıllar önce terk ettiği topraklara babasının cenazesi için döner. Ancak bu dönüş, sadece bir veda değil; yarım kalmış bir hesaplaşmanın başlangıcıdır.Annesi Maide Bozdoğan, geçmişte Bozdoğan Aşireti’ne ihanet eden bir kadının hâlâ yaşadığını, hatta cezasını çekmediğini söyleyerek oğluna tek bir emir verir: “Onu kendine nikâhla. Ceza yavaş olmalı. Nefes aldırmadan.”

“İnsanlar ay’a benzer, kimseye göstermedikleri karanlık bir yüzleri muhakkak vardır.”

Selam, ben Deniz. Evet evet, muhtemelen beni tanıyorsundur. Kaya’ların genç üyesi, Deniz Kaya derler bana. Beni ekranlarda görmüşsündür, genelde para ve gücün sembolü derler… Kıyafetimi, paramı, arabalarımı görmüşsündür. Peki ya hayatımı? Anlamak için baktın mı hiç gözlerime? Benim için her gücün bir zaafla geldiğini gördün mü gözlerimde? Hayır, görmedin. Çünkü sende bakmadın! Varis olmak için dünyaya getirildiğimi biliyor musun, annemin benden hep nefret ettiğini, kardeşlerimin benden sakladığı sırrı biliyor musun? Annenin benden neden nefret ettiğini bilmeden kaybettiğimi, babamın hayaletini sırtımda taşıdığımı biliyor musun? Peki ya Semih’in zincirlerinden kurtulup abime biat ettiğimde kaderime isyan edip tahtın dengesini bozduğumu? Ah evet, ben yaptım. Bununla da kalmadım, lideri devirdim, kan akıttım, acı çektim ama tüm bu adamlara bir kadının gücünü gösterdim. Beni bir piyon sandılar ancak ne ben bir piyondum ne de onlar satranç ustasıydı. Gece çöktü, sis dağıldı. Her gecenin bir sabahı olduğunu unutanlar yandı önce. Yakmak için yanmayı göze alanlar ateşten çıkamadı. Ama öğrendim ki Deniz’ler da yanarmış. Her şeyi düzene soktum dediğim an Semih Kaya’nın bana bıraktığı o lanetli miras beni bir adamın ayaklarına zincirledi. Geçmişte akıtılan kan, intikam isteyen adamlar ve bundan haberi bile olmayan bir varis. Ben ne yapmıştım? Miran Atalay’ı ben öldürmemiştim. Neden benim canımı yakacağını söylüyordu bu yeşil gözlü adam? “Zincirlerin şıkırtısı çabalarımın beyhude olduğunu yüzüme vuran alaycı bir melodi gibiydi. Karanlık bir odadaydım. Lanet olsun! Böyle olmayacaktı! Ben Atalay’ların evinden Lina’yı çıkartacaktım ve defolup gidecektik. Kapı kulak tırmalayan bir çığlıkla açıldı. Loş ışık bile gözlerimi yaktı. Büyük bir beden gördüm, bir tuşa bastığında ışık yandı. Bir sandalyeyi önüme çektiğinde sinirle yüzüne bakıyordum. Maskeli baloda dans ettiğim, gözlerine bakarak kandırmaya çalıştığım adam beni kandırmıştı. “Zincirler Kaya” dedi, sesi cehennemde yükselen alevlerin arasından bir fısıltı gibi geliyordu “neden boğazında biliyor musun?” Gözlerimi kıstım “lider seni öldürür” umursamadı bile beni. “Yavaş yavaş ölesin diye” Şeytanın inindeydim, cehennemin en dibindeydim ama biliyordum. Cehennemden çıkmak için şeytanla anlaşma yapmak gerekirdi.” ~Kaderine isyan et ve tahtın dengesini boz. Ancak unutma yeraltında böyledir, her güç bir zaafla gelir.

Bu kitap fazla aksiyon içerir. Benim kafamda kurduğum bir diziyi yazıya döküyorum:) İleride evleneceği kişiyle parmaklıklar ardında tanışan çiftimize merhaba deyin. Aras ve Esin. Macera ve aksiyonuyla nefes kesici bir kitap ile karşınızdayım. Bu sefer ciddi ciddi bir diziden uyarlama yok. Tek bir cümle dahi. Şuan Akgün Gökalp Taşkın`ın ağlamak üzere olduğunu varsayaraktan söylüyorum yakında bir sürprizim olacak. İsimsiz Gözler- Texting Ay Yüzlüm - Yarı Texting Son Yemin -Aşk Hikayesi- Ölmek İstemiyorum Adlı ilk dört kitabımı da okumanızı öneririm. Onlardan gelenlere hoşgeldiniz derim, yeni gelenlere benim gibi ters köşeci bir yazarı tercih ettiğiniz için teşekkür ederim. İYİ OKUMALARR DİLERİİİMMM

~Aydınlığın karanlığı serisi/1~ İstanbulun en büyük çetesine sahip olan Muratın, ayarlardır sevkiyatını yapamayı planladığı malların yerinin bilgisini, küçük bir hırsız çalmıştır. Ve bu küçük hırsız herşeyi mahvetmeden önce onu bulmak zorundadır. Öte yandan Ela, yaptığı küçük hırsızlıklardan, birini yaptığının sanarken, çaldığı cüzdanın içinde büyük bir günah barındığını bilmiyordur. Bu günah onun hayatını altüst etmek üzeredir. Mafyatik tarzıyla Murat, Kurnaz görünümlü küçük hırsız Ela`yı kaderinin parçası yapmak istediğini anladığında, kaçmak Ela için imkansız hâle gelecektir. Gecenin karanlığına sahip adamın tek umudu ufacıkta olsa bir ışık olur, ama kader nasibine bir ışık değil, kör karanlık vermiştir. Aşık olduğu kadın bile zifiri karanlık içindedir. Belkide aradıkları ışığı bir birlerinde bulacaklardır.

Timinin yaptığı bir hatayı üstlenerek ceza alan üsteğmen Hazen, hatasının bedeli olarak bulunduğu karargaha yeni gelecek olan Alaca timinin aralarına yeni katılacak üyesi ile yer değiştirir. Yeni timi Hazen`e önyargılı yaklaşırken timin komutasında ise Hazen`in yıllardır görüşmediği ve bir zamanlar bulmak için çok uğraştı abisi vardır. Hazen abisinin sebebini bilmediği nefreti ve yeni timinin ön yargısı ile mücadele ederken sürpriz bir kişide Hazen`i aklamak ve eski timinin ceza almasını engellemek için mücadele etmektedir. Tüm bu karmaşaların ortasında, her şey düzene oturmak üzereyken geçmişten çıkagelen biri ise Hazen ve abisi Gökmen arasındaki iplerin iyice gerilmesine sebep olacaktır. ###NOT: Bu hikayedeki olay, yer, zaman, kişi ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Gerçeklikle hiçbir bağlantısı bulunmamaktadır.###

Çiçek adlı, karanfil kokulu bir kız vardı, yaşadıklarına rağmen gülmeyi unutmayan. Bir kız vardı onca şeye rağmen mutlu olabilen. Bir kız vardı ne yaşarsa yaşasın vazgeçmeyen… Ama bir adam vardı ona bu hayattan umudunu kestiren. Bir adam vardı ona hayatı zindan eden. Bir adam vardı onun sevdiğini elinden alan… O adam sayesinde artık gülmeyen bir kız vardı…

" Nasıl ya! Nasıl yaaaaaahh! Bumu benim gelecekteki kocam?! Bu insan yavrusu çok küçük daha." " Onu başında düşünecektin Çisel. Kimse sana kendi kanadını kes demedi. Yönetici dedenin sana verdiği cezân bu. Bir insan oğluyla evleneceksin. Bu insan oğlu büyüyüp sana aşık olduğunda seninde kanadın yeniden çıkacak ve dünyana geri dönebileceksin. Ama unutma onun olmayacaksın." " Kes sesini Efken!" " Bana kızma Çisel sıkıyorsa dedene kız. " Çisel sinirle başını doğuya doğru çevirdi . " Yönetici Oganer! Seni ihtiyar bunaaaakkk. Komşu kralın adi oğluyla evlenmedim diye bu kadarda zalim ceza verilirmi yaaah! " Diye haykırdı resmen. Birden kulakları çınlatan o ses duyuldu. " O ceza sen kanadını kestiğin içinde seni AHMAK!! " Efken elleri kulaklarında sessizliği bekledi nir süre. Sonra, " Çisel..." Dedi kıza bakarak. " Bizim dünyamızda tek kanatlı biriyle kimse eş olmaz. Bunu sende biliyorsun." " Sence öyle bir derdim mi var benim. Ben sadece kendi topraklarıma dönmek istiyorum o kadar." Dedi kız Efken`in siyah kanatlarından tutup çekerek. Madem bir insan oğlu ile evlenmek cezam. Neden yetişkin biri değil. 100 yıldır burdayım. Bir 100 yıl dahamı bekleyeceğim. " Saçmalama Çisel ne 100 yılı. " " Evet biraz abarttım. Ama ben bir an önce bu ceza bitsin istiyordum."

Dünyanın en korkulan ismi, kanlı harflerle yazılmış bir efsane: CEZA. Ayperi Avcı, çocuk yaşta ailesini kaybettiğinde masumiyetini de gömdü. Sokaklarda büyüdü, acıyı dost edindi, intikamı tek amacı haline getirdi. On altı yaşına geldiğinde, mafyanın kalbine kanlı bir mesaj bırakarak adını dünyaya duyurdu. O günden sonra, adaleti kendi elleriyle sağlayan, suçlulara merhamet göstermeyen bir seri katile dönüştü. Ancak hedeflerinden biri, diğerlerinden farklıydı: Soner Volga Demirel. Türkiye`nin en büyük mafya lideri, dünyanın en çok aranan suçlusu. Onu öldürmek için yola çıkan Ayperi, karşısında kendisi kadar zeki, acımasız ve güçlü bir adam buldu. Oyun içinde oyun oynanırken, düşmanlıklarının arasına tehlikeli bir çekim sızmaya başladı. İki ölümcül avcı, birbirlerini alt etmeye çalışırken, içlerinden biri gerçekten düşecek mi? Yoksa bu savaşın kazananı olmayacak mı?

Onlar birbirini tanımayan dört kişiydiler, taki lisede farkında olmadan dördü de aynı sınıfa nakil alana kadar ilk andan belliydi onların arkadaşlığı, aşıklığı ama bilmemezlikten geldiler ortak yönleri vardı hepsi bir olay yüzünden nakil almıştı isteyerek gelmemişti hiç biri o sınıfa ortak acıları ve ortak eğlenceleri vardı ortak düşmanları oldu zamanla onlar biraz kuduruk bir dörtlü ama içleri de bir o kadar güzel ve özel belki onları okumak istersiniz o zaman bir disiplin meselesi başlasın bakalım

Hatalarımız değil miydi bizi birbirimize bağlayan? Kalp kırıklarıyla bin parçaya bölünmedik mi ikimizde? Biz birbirimizin sonu mu olacaktık?

Atalay babası Onur beyin verdiği ceza yüzünden Karadenize gitmek zorunda kalır arkadaşı baran orada akrabaları olduğu için oda yanında gitmeye karar verir Atalay babasının verdiği ceza sayesinde bir kızla tanışır ve hikayede burada başlar

Amcanızın vasiyetini öğrenmek için İstanbul`a giderken başınıza ne gelebilir ki? Eğer söz konusu olan Eda ise savaşa katılabilir, mafyalar ve entrikalarla dolu bir bataklığa çekilebilir, yıllanmış aile sırlarını gün ışığına çıkartabilir ve bunlar olurken gamsız bir şekilde ojelerinizi tazeleyip topuklularınızın ayağınızı vurduğundan şikayet edebilirsiniz. **** Kızlar aslında Wattpad kitaplarini Sezin Karameşe kıvamında trollemek için iki arkadaş ortak beraber yazdığımız bir kitap bu. Öylesine eğlenmek için okuyabileceğiniz tadında kitap diyelim biz. Hepinize iyi okumalar. (Okurken biz de dalga geçmek amacıyla yaziyoruz)

...Daha sonra eklenecektir...

Bu saklambaç çocukken oynadıklarımızdan çok farklıydı, bir ebe vardı 99 oyuncu, oyuncuların arasındaki korkak, bencil hainler vardı ve koca bir orman. Oyunun tek kuralı aslında ölümdü, ya ölürsün ya da öldürür. ... "Buraya neden geldin?" "Saklanmak istiyorum" dedim, "Saklanıp yolun sonunda kendimi bulacağım" cevabımla tatmin olmuş gibi mırıldandı, dili kırmızı dudaklarında gezindi. "Yarışmaya neden alalım seni?" "Bir hedefim yok" dedim olabildiğince açık olarak "Yolumu bulmak istiyorum, o yolun sonunda kaybolan benliğimi bulacağımın inancındayım" "Yönünü seçmezsen yolunu nasıl bulacaksın?" Siyahi kadına döndü gözlerim, geldiğimden beri ilk defa konuşmuştu. Gülümsedim "Seçtim, bu yüzden buradayım" yönüm belliydi yarışmayı kazanmak, yolumsa sonunda belirlenecekti.

"O her şeyi derinden yaşayan bir kadındı. Nefes alamıyordu, bu öyle büyük bir ihanetti ki onun için ölümle eş değer bir acıydı bu." |10.08.2025

İlk görüşte aşk var mıdır? Ya da nefretten doğan aşk? Büyük aşklar kavgayla mı başlar? Ela ve Furkan` ın aşkı, bir grup gencin hem yorucu hem de eğlenceli geçirdiği 3 ay yaz tatili...

Gecenin karanlığına ait bir kelebektim ben. Enkaza konan ve bir günlük ömründe enkaza ait bir kelebek. Çöpte bir kelebek olmazdı. Bir kelebek enkaza konmazdı. Enkazlar kelebeklere layık değildi oysaki bir kelebeğin hayaliydi enkaz. Çünkü o kelebeğe evinin enkaz olduğu öğretilmişti. Çünkü bana evimi gösterirlerken enkazı işaret etmişlerdi. Siyaha dönmüştü hayallerim. Siyaha dönüştü kanatlarım sadece enkaza ait olmak için, sadece evime ait hissedebilmek için giydirdim kefeni ruhuma.

"Hatırla Naeris, yalvarırım hatırla..."

Histerik kahkahaların vuku bulduğu bir gecede, kaybedilen bir hayatın sessiz ağıtı gömülmüştü uçurumun en dibine. Gömülen sadece bir hayat değil; gülümsemeler, hayaller, umutlar ve her şeyin ta kendisiydi. Aklın bilinmeyen kuytu köşelerine sıkıştırılan bir kaç hatıra dışında kurtuluşun adı anılmaz olmuştu. Helendi adı. Güzel, başarılı, yetenekli, kendinin farkında olan bir kadındı uçuruma gömülmeden önce. Hayalleri elinden alınmadan önce. 5 yıl önce... ... Bir şarkı çaldı, yıldızlı bir gecede. Eldeki sigara küllüğe bastırılmadan hemen önce; "Söyle uçurumdan atlayan dönebilir mi? Söyle kanadı kırık yerden kırılmış uçabilir mi?"