Herşey Avukat Alev Ertürk`ün bir çiftin boşanma davasına bakmasıyla başladı... Avukat Alev Ertürk Mimar Ateş Eğilmez

Konu: Neslihan ve Ilgaz üniversite de hukuk okuyup sevgili olan iki gençtir. Ancak Neslihan gördükleri karşısında Ilgaz`dan ayrılır. Ilgaz da annesinin vefatından sonra üniversiteyi bırakıp başka bir şehire gider. Yıllar yıllar sonra bir mahkemede karşılaşırlar. Bu mahkeme onların arasındaki aşkı tekrar mı alevlendirecekti yoksa söndürecek miydi? Hepinizi kitaba bekliyorum. Okuyun seveceğinize ve beğeneceğinize eminim. Kitap kapağını hazırlayan meleğime teşekkürlerimi iletiyorum:))

Yaralar vardır. Yaraları alanlar vardır. Yaraları açanlar vardır. Hiç bir sebebi ya da suçu olmamasına rağmen yaraları saranlar vardır.

Şimdi siz bir savcıyla, bordo bereli bir askerin hikayesini okicaksınız. Ölümler ve ölümler kalanlar ve kalanlar hepsi bu hikayenin birer parçası.

Ordu`ya tayini çıkan Alya kendine bir ev tutar.Fakat ona evi satan adamın evi başka birilerine daha sattığını öğrenir.Mecburen evde birlikte yaşarlar.Beraber yaşamak çok zordur çünkü evde beş kişi yaşıyorlardır.Bir gün asker olan ev arkadaşı evde telefonunu unutur.Alya telefonu götürmek için askeriyeye gider.Ama bir adam onu içeriye almaz ve kavga çıkar.Bilmiyordur ki bu adam onun hayatının aşkıdır

545*******: Siz kimsiniz? Siz: AY SONUNDA Siz: Ay bi sakin olim öhm (Gönderilmedi) Siz: AY NE DİCEM Kİ (Gönderilmedi) Siz: Ne dicem bilmiom nası başlim?? (Gönderilmedi) Siz: Eşarbını yan bağlama Siz: Eşarbını yan bağlamağğ Siz: Ben söyleyim sen ağlama 545*******: ??? Kendini her an garip bir şekilde nezarethanede bulan kız, ve adalet peşinde koşan bir adam... Not: Her şey kurgudur. Argo, şiddet ve olumsuz örnek olabilecek davranışlar içerir. Şimdiden iyi okumalar:)

"Eğer bir oyunun içine girersem, kuralları koymayı idrak ederim." Efser, henüz bir çocukken cezalandırılmış biriydi. Günahların kadını olmuştu. Hayatı doğduğu itibaren ona zehir edilmişti. Ancak o hayatının zehrini avuçlarında parçaladı. Ama bunun bir bedeli vardı. Efser bir avukattı. İnsanların hakları olanı vermeyi kendine layık gördü. Diğer üç arkadaşı ile kendisine bir yol çizdi. Hayatında sadece artık bu grup ve kız kardeşi Mavi vardı. Bu grubun karşılaştığı bir cinayet, onları bir yere sürükledi. Şimdi ise karşılaştıkları tehlikeli dört adamla anlaşma yapmak zorundalar.

Mardinde bir şirketin avukatligini yapmaya baslayacagim ne olabilirki

Dişli avukat ve mafyanın karşılaşması ile başlayan masal

Tesadüfen tanıdığı ve ona yardımcı olan avukatın, hayatının tam merkezine oturacağını nerden bilebilirdi Delfin. --------------------------- "Avukatın var mı? Avukat olmadan mahkemeye çıkamazsın" Gözlerimi devirdim tekrardan. "Hayır yok" Bir iki dakikalık sessizliğin ardından ağzını bir iki kere açıp kapayınca bıkkınca nefesimi dışarı üfledim. "Hadi hadi çıkar ağzındaki baklayı" "Aslında senin avukatın olabilirim istersen

merhaba arkadaşlar bu benim 2. Textıng kitabım olucak çok profesyonel değilim yazmakta biraz saçmalayabilirim yazım yanlışlarım olursa şimdiden kusura bakmayınn

Kimsesizliğine rağmen okuyup avukat olan bir kadın Tümen. Eski nişanlısının öldürülmesi onun üzerine kalır. Suçsuzluğunu kanıtlamak için başka bir avukattan yardım alır. Yardım aldığı avukatımız Sungur. Bakalım Sungur Tümenin suçsuzluğunu kanıtlayabilecek mi?

0293***:Hola hermosa abogada ,quiero conocerte lo maş pronto posible. Laren": Manyak mısın be?kimsin? canına mı susadın? 0293*****:Nos veremos pronto cariño ,no te preocupes Laren": Yabancı numaradan olmasa hemen bulurdum seni. 0293****":¿Cree que soy una persona tan estúpida que ne revelo a sabiendas ?Me subestima ,abogado .Sólo usted puede salvarme de eşe caso. Laren ":Engel atıyorum yine yazıyorsun pis şerefsiz bekle sen elimden çekeceğin var.

"Yenilgi senin için bir zayıflık mı Aren Çakır?" "Yenilgi değil Utku yenilmek bir zayıflıktır." "Açıkla," dedim sert bir sesle. Kaşlarını çattı. "Anlamadım." Hafifçe üzerine eğildim. "Yenilgi ve yenilmek arasındaki farkı açıkla." Kelimeleri tek tek vurguladım. Arkasını dönüp gitmeye başladı."Yenilmek kişinin elinde olan bir davranıştır," dedim sesimi yükselterek. Bu Aren`i durdurmaya yetmişti."Yenilmek vazgeçmektir, acizliği kabul etmektir, savaşı terk etmek, tutsaklığı seçmektir. Ahmakça!" "Yenilgi ise hezimete uğramaktır Aren. Başarısız olursun, yenilirsin. Bir savaşa girersin, mağlup olur, yenilirsin. Elindeki her şeyi yitirirsin, yenilirsin." Derin bir nefes verdim dudaklarımın arasından. "Ama vazgeçmezsin ne kendinden ne de kendi rızanla kabul ettiğin o uğurdan." Çekingen adımlarla bana doğru döndü. “Tüm yüreğinle senden bir cevap istesem verebilir misin? O kadar cesaretin var mı yoksa gözyaşı zırhını çıkarmaya niyetin yok mu? Yenildin mi, yenilgi mi?" Başını aşağı eğdiğinde gözleriyle göz göze geldim. "Öyle kötülükle dolusun ki öyle acıyla bütünleşmişsin ki katran karası kalbini kırmaya kalkınca biri, kendini korumak için bıçaktan keskin sözlerle zırhlanan sensin. Tüm yüreğinde cesaretini toplayabilir misin yoksa duyguları toplayabilecek bir yüreğin bile yok mu?"

Herkesten uzaklaşmak isteyip balkonunda şarkı söyleyen Tanem Ezgi, insanlara daha çok yakınlaştığının farkında olsa da, her gün şarkılarını dinleyerek ona yaklaşan Barış`tan habersizdir. ↯↯↯ "Çok güzelsin Tanem. Gördüğüm en güzelsin. En güzel kız, en güzel insan ya da kalbi en güzel olan demiyorum. Sen en güzelsin. Hepsinin en güzeli." Yeşilleri yüzümde dolaşırken yutkunarak devam etti. "Ama bensiz güzelsin Tanem. Benimle olan, benimle ilgili olan hiçbir şey güzel olamaz ki..." Bakışlarında bariz bir üzüntü vardı. Bunları demeyi istemiyordu, benden ayrılmak istemiyordu ama kendini buna zorunlu tutuyordu. Ona, onun kötü olmadığını söyleyen olmamıştı. Ellerimi uzatıp iki yanına yorgunca düşmüş ellerini tuttum. Gözlerimi, içinde kaybolduğum ormanlarına sabitleyerek en yumuşak ses tonumla konuştum. "Ben güzelim, değil mi?" Başını salladı onaylarcasına. "Benim kalbim seninle, ruhum seninle, her şeyim seninle, Barış. Ben güzelsem, senin varlığından önce değildim. Beni güzel yapan sensin, senin bakışların, senin sözlerin. Seninle olan şeylerin güzel olmadığını düşünüyorsan eğer, içinde senin olduğun kalbim de kötüdür. Ben çirkinimdir." Hâlâ tereddütlü olduğunu görünce son kozumu oynadım. "Hâlâ kötü olduğun konusunda ısrarcıysan, bırak, kötü ol gitsin. Biz de beraber kötü oluruz. Çünkü bizim kötülüğümüz, iyiliklerden daha güvenilir." Bu sefer ellerindeki ellerimi o kavradı ve beni kendine çekerek sıkıca sarıldı. Kokumu derince soluduğunu hissederken duygulu, yoğun bir sesle fısıldadı. "Sessiz hayatıma ses olduğun için teşekkürler ederim. Bir Tanem..." ↯↯↯ Kitap kapağı-Ben Bütün hakları saklıdır!

Mevsim Atay,İstanbul`a yeni atanmış bir cumhuriyet savcısıydı ve geçmişiyle ilgili gereksiz olarak gördüğü ne varsa gömüp yeni bir sayfa açmıştı ya da o öyle zannediyordu.Geçmişinden bir parça olan Utkan Saraçoğlu`yla tekrardan karşılaşana dek. Kimsenin öğrenmemesi gereken 3 gerçek vardı. Bu üç gerçeğin peşine düşen kişilerden birisi aydınlık birisi de sonu olmayan o korkunç karanlıktı. O 3 gerçek kimin elinde parlayacaktı? "...Mevsim dikkatli bir insandı. O kadar incelemeye rağmen o fotoğrafta göremediği bazı detaylar vardı. Birincisi Serap`ın parmağındaki mavi kamelya çiçeği yüzüğü. İkinci detay ise fotoğraftaki Serkan`ın gözlerinin birinin kahverengi birinin mavi olmasıydı. Bir diğeri de Serkan`ın boynundaki gümüş pusula kolyesiydi. Bunların üçünü Mevsim daha önce görmüştü. Göremediği tek şey albümdeki ultrason fotoğraflarında iki minik hücrenin olmasıydı. Yaşama tutunmaya çalışan iki minik mucize..."

Hayat yüzünüze hep gülmezdi. Nefret ederdiniz, üzülürdünüz, söverdiniz. Hepsi çoğunlukla olurdu çünkü bu hayattaki varlığımız sadece mutlu olalım diye yoktu. Bu hayat bizim dersler çıkarmamız için bize kelamlarda bulunurdu. Kelepçeler ilk defa bileklerimi sardığında hissetmiştim gelecek olan zulümleri. Kelepçeler benim kötü rüyalarımdı, kabuslarımdı. Mahkûm denirdi bana. Kimse bilmezdi aslında gerçek mahkûmun kalbimde saklandığını.

Klasik gerçek ailem kurgusu Kitapta Bahsettiğim kişiler ve kurumlar gerçek hayatta yoktur ve hepsi de kurgudur

Birbirine ait olanlar, birbirlerini yara izinden tanırlar; çünkü bu yaralar, görünmez iplerle ruhlarımızı birbirine bağlar.

📢BU KİTAPTA GEÇEN KURUM, KURULUŞ VE OLAYLARIN GERÇEK HAYATLA BAĞLANTISI YOKTUR! Ben; parmaklıkların ardındaki asker, Efnan Yaman. Bir zamanlar Hayalettim. Gözle görülmeyen, kulakla işitilmeyendim. Vatan uğruna tek varlığını, canını feda edebilecek o askerdim. Ben, Efnan Yaman. Gün gelecek, intikamlar alınacaktı. O gün geldiğinde merhametten yoksun olduğunu düşündükleri kadının, acımasızlığıyla henüz tanışmadıklarını göreceklerdi. ... *Bu platformda `Gözyaşımın Düşleri` adıyla yayımlanan ilk kurgudur.

Beril yerdeydi. Beril kanlar içindeydi. Beril ölmüş müydü? Üçlü koltuğun hemen önünde sırtüstü uzanıyordu yerde. Saçları birbirine karışmış, her zamankinden daha koyu görünüyordu. Sanki kanlar kurumuş da keçeleştirmişti saçlarını. Yüzünün kenarından dökülen saçlarının bir kısmı omuzlarında bir kısmı yerdeki kan birikintisinin içindeydi. Ne zamandır orada öylece yatıyordu kanatsız melekler gibi? Bir kolu salonun kapısına doğru uzanmıştı, bana doğru, diğer kolu ise karnındaydı. Her yer kandı. Gözümün görebildiği her yer, alabildiğine kandı. Ona bakarken sanki ruhum bedenimden ayrılmış gibi kendimi izliyordum bir yandan da. Elim yüreğimde karşıma bakakalmışken bir anda dizlerim beni taşımayı bıraktı. Düşmemle beraber tok bir ses duyuldu. Eve geldiğimden beri kulaklarıma dolan ilk ses bu olmuştu. Dizlerimin acısı değildi beni kendime getiren, duyduğum bu sesti. Tekrar ayağa kalkacak gücü bulamadım ama sürünerek Beril`e yaklaştım. Kendime gelmem lazımdı, ambulansı aramam lazımdı. Yaşaması lazımdı. Titreyen ellerimle nabzını bulmak için boynuna doğru daha da yaklaştım. Kan kokusu iyice arttı. Öğürdüm. Kendimden tiksindim sonra böyle bir durumda bunu yapabildiğim için ama elimde değildi. Hayır, kan değildi beni iğrendiren, bunun Beril`e ait olmasıydı. Bu olduğu durumdu. Ona hiç yakışmazdı hareketsiz kalmak. Kanlar içinde hareketsiz kalmak hem de. Elim boynuna değdi. Parmaklarımın uçlarındaki teni soğuk geldi. "Hayır! Hayır!" Hareket eden bir şey yoktu. "Hayır, Allah`ım yalvarırım hayır!" Burnuna uzattım elimi, minik bir nefes parçası dilendim. "Allah`ım, lütfen?" Yaşlar akıyordu artık gözlerimden. Gözyaşının tenime değmediği bir santim yer kalmamıştı. Artık çenemden yere doğru damlamaya başlamıştı. O saniyede bir damlanın kayıp yere düşüşünü gördüm. Kan birikintisinin içine doğru süzüldü. Kıpkırmızı kanın gözyaşlarımla seyrelmesini izledim. Kırmızı renk bir ton açıldı. Birkaç saat önce tuvali seyreltmem gözlerimin önüne geldi. Kırmızı renkler ile Beril`i resmedişimi hatırladım. Bende onu böyle çizmiştim sanki. Kıpkırmızı, gözleri kapalı, güzeller güzeli Beril. Kaderin cilvesi miydi bu? Sinirli bir kahkaha doldu kulağıma. Benim sesim miydi, gülmüş müydüm? Utanmaz diye düşündüm. Bir kez daha güldüm sonra galiba. Sesler duyuyordum. Ağlama sesi miydi, gülme sesi miydi? Sonra yine ağlamaya başladım. İçim dışıma çıkana kadar, ciğerim delinene kadar ağladım. Beril ölmüştü. Yıllarımı paylaştığım dostum ölmüştü.

Yaptığımız seçimler bizi biz yapıyordu ve seçimlerimiz doğrultusunda yaşıyorduk hayatımızı. Kimi bir kuş gibi özgür olmayı istemişti kimi ise o kuşu avlamak. Ölmek istemişti bazılarımız çünkü bir nedeni yoktu artık onlar için yaşamanın. Bazılarımız ise daha çok tutunmuştu hayata. Kimimiz bir karıncayı bile incitemezken kimimiz bir tecavüzcü olmayı seçmişti. Bazılarımız daha çok zengin olmak istemişti bazılarımız ise kuru bir ekmeğe boyun eğmişti. Kimisi bir damla su istemişti kimisi ise o suyu onların elinden alarak ölmelerine göz yummayı seçmişti. Farklı seçimler... Farklı hayatlar... Mutlak son... Ben Lavinya Soykan. Seçimimi yapmıştım ve sonucu ne olursa olsun razıydım.

Gece yarısını çoktan geçmişti. İstanbul’un karanlık sokakları, şehrin her zamanki gibi karmaşık sırlarını saklıyordu. Alaz, odasının loş ışığında oturuyordu. Masasının üstü her zamanki gibi kağıtlarla, silahlarla ve bozuk bir düzenin parçalarıyla doluydu. Ama zihni ilk kez başka bir şeyle meşguldü. Elindeki telefon ekranına boş boş bakıyordu. Mesaj yazma kısmını açmış, bir türlü ne diyeceğini bilememişti. Çünkü Derin… Derin onun dünyasından habersiz, masum bir avukattı. Bir davada karşısına çıkmış, güçlü duruşuyla Alaz’ın dikkatini çekmişti. Alaz, bir mafya lideriydi, ama hayatında ilk kez kalbi böyle çarpmıştı. Derin, Alaz’ı tanımıyordu. Onun sadece bir “müşteri” olduğunu sanıyordu. Ama Alaz, onun her şeyini biliyordu. Nerede çalıştığını, hangi kahveyi sevdiğini, hangi gün adliyeye gittiğini… Her detay, Alaz için birer hazineydi. Artık dayanamayacağını anladığında, mesaj yazmaya karar verdi. Titreyen parmaklarıyla şu kelimeleri yazdı:

"Ali Asaf" ona ilk defa ismiyle seslenmiştim. "Yapma" "Neyi yapmayayım" anlamamıştım. Gözlerini kısıp "Bana ismimle seslenme. " "İyide senin ismin Ali Asaf değil mi?" Sesini yükselterek "San YAPMA dedim!İsmim Ali. Sana sadece Ali daha fazlası değil." Bu son sözleri ise kırılan kalbimin sesiydi. Ona artık Ali diyecektim sadece Ali. İsmini söylememi istesede artık benim için sadece Ali`ydi. Ruhumda iz bırakılmış nişaneler dolanıyordu. Bir bir etrafımı sarmış ve an kolluyorlardı. Kaçış yoktu ama benim de pes etmeye niyetim yoktu. Genç kurgu sevenleri kitabıma beklerim.

Helin Aksel tecrübeli bir boşanma avukatı bir gün bir kedi sayesinde girdiği markette mahsur kalır ve onu kurtaran Karay Çelik`e aşık olur