Karanlık bir yolda adım adım yürüyordum. İlk defa geldiğim bu yerin huzursuzluğuyla doldum taştım. Korkutucu zifiri karanlığı iliklerime kadar hissettim. Burası o kadar soğuk ki bir an öldüğümü düşündüm. Etrafıma bakındığımda, ayaklarıma kadar dolanan uzun beyaz bir elbiseyle nereye gittiğimi bilmeden yürümeye devam ettim. Yürüdüm, yürüdüm ve yürüdüm... “Kimse yok mu?” diye bağırmam da fayda etmemişti, bilakis yankı yapan sesim daha çok ürkmeme neden olmuştu. Burası neden sesimin yankı yapacağı derecede ıssızdı? Burası neresiydi böyle? Ben bu ormana nasıl gelmiştim? Ufacık beynime dolaşan koca sorular başımın ağrımasına neden olmuştu. Ormanın içindeki uzun yolu yürümeye devam ettim, zaten yapacak başka bir şey de yoktu. Ben bu yolu yürüdükçe azalmıyor sanki daha da artıyordu. “Ah!” Ayak tabanlarıma batan dikenle yerimde sendeledim. Ben neden çıplak ayakla yürüyordum, buraya gelirken ayakkabı giymemiş miydim? Niye hiçbir şey hatırlamıyorum, lanet olsun. Ayaklarıma dolanan beyaz elbiseden bir kol uzunluğu kadar yırtıp kanayan ayağıma sardım. Ve böylece kaldığım yerden topallayarak yürümeye devam ettim. Kaç saat yürüdüm, bilmiyorum. Bu yol gitgide neden puslu olmaya başlamıştı, onu da bilmiyorum. “Kahretsin ki bu lanet yerle ilgili hiçbir bok bilmiyorum!” Avazım çıktığı kadar lanet okurken tek bildiğim şey varsa o da susadığımdı. Gece vakti ve havanın serin olmasına rağmen sanki çölde kaybolmuş bir bedeviydim. Yolunu bilmeyen, kaybolan, susuzluktan canı çıkacak biçare bahtsız bedeviydim. “Kimse var mı? Neredeyim ben!” Neden kimse sesimi duymuyordu zaten ayakta kalacak takatim bile yokken yürüyordum. Ayaklarım artık bedenime büyük bir yük olmaya başlamıştı. Üstelik içime çekilen sesimle de bağıramayacağımı anladım. Oturup hüngür hüngür ağlamak istiyorum. “Neden bir Allah’ın kulu yok, Allah’ım yardım et” diyerek tutmuş olduğum göz yaşlarını bir bir saldım. “Bu lanet kör olasıca yerde ölüp gidecektim. Allah’ım bu mu bana reva gördüğün ölüm, üstelik ailemle de veda etmemişken yalvarırım öldürme beni!” Yürümekten çok ayaklarımı yere sürte sürte gitmeye başladım. Ağlamam da nafile, bağırmam da. “Ah, o da ne?” Ayağımın sert bir şeye çarpmasıyla yeri boyladım. “Yeter ama ha! Daha ne kadar sürüneyim istiyorsun?” Ses frekansım beklemediğim bir şekilde normalin üstünde çıkarken birden ışıklar yandı. “Bir dakika, Ne? Işıklar mı yandı? Etrafım gerçekten de sarı ışıklarla aydınlanmıştı. Kafamı yukarı kaldırıp ışığa bakarken bunların ateş böcekleri olduğunu gördüm. Bir sürü ateş böcekleri, karanlığımı aydınlatıyordu. Dizlerimin çökmüş olduğu yerden kalkmaya çalıştım. Kalkmaz olaydım, ayaklarımı dolanan elbiseden kurtararak geri geri adım atmaya çalışıyordum. Zira karşımda kanlı ayaklarıma eşlik eden üç adet mezar vardı. Sara hastalığına yakalanmışım gibi titremeye başladım. Gördüğüm şey doğru muydu? Gördüğüm mezarlarla nefesim kesilmiş gibi göğsüm inip kalkıyordu. Tam üç adet mezar önümde duruyordu. Ateş böcekleri ise beni değil ortadaki mezarı aydınlatıyordu. Ama neden...

Kasabanın küçük bir yaz tatili arkadaş grubuna, geçmişi gizemli bir genç sızar. Kimse onun gerçek kimliğini bilmez. Ardından grubun etrafında gizemli kaybolmalar ve cinayetler başlar. Katil, grubun içindedir ve her bölüm farklı bir karakterin gözünden hikâyeyi aktarır. Ölüm ve sırlarla dolu bu oyun, okuru son ana kadar merak içinde bırakır.

"Işıkları kim söndürürse, en son o uyur," Bu söz, sizin de evinizde olan bir şey değil mi? Ama anlamını bilmiyorsunuz. Bu hikâyede, masum bir canın ışığını söndürenler; yani cinayet işleyen ve karanlık bir sırrı saklayanlar, huzursuz vicdanları nedeniyle rahat bir uyku yüzü göremeyeceklerdir. En son huzura erecek kişi de o karanlığı başlatan kişi olacaktır. Bir annen ölümüyle başlayan hikaye. Peki, annenizin katili aşık olduğunuz çocuğun babası çıkabilir mi? Çıkabilir... Ya da, aşık olduğunuz çocukla üvey kardeş çıkabilir misiniz? Çıkabilirsiniz... Sedef bunların hepsini bu hikayede yaşayacak... Vapur iskeleleri, beklenmedik kazalar ve unutulmaz anlar… Her sayfa hem heyecanlandıracak, hem sır verecek, hem de duygulandıracaktır. Not: Hikâyenin bir kısmı, karakterlerin grup sohbetleri ve mesajlaşmaları üzerinden ilerlemektedir. (Yarı Texting)

12 yaşindayken onda tranva bırakan şeylerin peşinde düşen doğa koral

Yağmurlu günleri sevmiyordum çünkü; bu günler bana onları daha fazla getiren günlerdi. Onlar kim mi? Cinayete kurban gitmiş olan insanların ruhları..

Bir mesaj, Soğuk bir dokunuş. Bir daha asla geri dönülmeyecek bir kapı. Eylül, sıradan bir hayat sürerken sabaha karşı gelen isimsiz bir mesajla her şeyini kaybeder. Kaçırılır. Uyandığında ise kendini toplumdan tamamen kopuk, gizli ve karanlık bir akademide bulur. Bu akademide ders yok, seçenek yok. Sadece kurallar var. Ve gölgelerin içinden gelen emirler. Eylül, buraya neden getirildiğini bilmiyor. Ama çok geçmeden anlıyor. Burası eğitim yeri değil bir tür hapishane veya kontrol merkezi. Eylül okula uyum sağlamasa da, akademi için bir tehdittir. Kime güvenebilir? Kaçmak mümkün mü? Yoksa gölgelerin içinde kalan geçmiş, sandığından çok daha karanlık mı?

Güzel yorumlarınızı bekliyorum inşallah beğenirsiniz.

Dört arkadaş, bir gizemli yeni öğrenci ve binlerce mesaj… Kanka grubunda her şey normal gibi görünse de, özel sohbetler ortaya çıkarınca işler karışır. Kim neyi saklıyor, kim kime bakıyor, kim kimin kalbini çalıyor?

Herkes onu ‘Kartal’ diye bildi. Adını ise sadece geçmişi fısıldadı... Çünkü o isim, kanayan bir yaraydı. Kartal’dı o… Gökte süzülen bir yalnızlık. Adıysa toprağın altında bir sır gibi gömülüydü. Ve onu ortaya çıkaracak tek kişi, bir kadın… ve sadece bir geceydi.”

Birbirine aşık olan alkan ve diyara geçmişte yaşanan şeyler yüzünden birbirinden uzak durmak zorundadırlar ancak her şeyi açıklıga kavuşturmak için çabalarlar.

İstemediği bir evliliğe zorlanan bir kadındı, Derya. İstemiyordu çünkü geçmişinde hatırlamadığı sevgilisine söz vermişti, onun ile evleneceğine. Ama bilmiyordu ki, evleneceği kişinin unuttuğu sevgilisi olduğunu. Geçmişin küllerinden doğan bu aşk gizlenen gerçeklerle sınanacak. Bazen en büyük sır, kalbin en derininde saklı o tek kelimedir... ♥ "Sen hâlâ benim Mavişim’sin… Ben de senin Ateşin.”

Işıl, herkesin saf sandığı ama kimsenin gerçek yüzünü bilmediği bir kızdır. Yıllar önce uğradığı ihanetin intikamını almak için sessizce beklerken, karanlık planının içine kimse fark etmeden adım adım herkesi çekmektedir. Hiçbir şey göründüğü gibi değildir—özellikle de Işıl.

"Ay ışığının altında kayıp zamanın izlerini süren Elvan, sessiz bir fırtınanın içinde yolunu bulmaya çalışıyor. Her adımı, geçmişin gölgeleriyle ve kalbin kırıklarıyla örülmüş bir yolculuğa dönüşüyor. Hüzün, merak ve umutla örülü bu hikayede, sessizlik bazen en büyük kırgınlığa, bazen de en derin güce dönüşüyor. Elvan`ın dünyasına adım at, kaybolan anların ve saklı duyguların arasında kendi yolunu keşfetmeye hazır ol."

Hayat bazen öyle dönemeçler sunar ki, insanın ne kadar güçlü olduğunu sınamak için her şeyi ardına sarmış gibidir. Hapishaneler sadece duvarlardan ibaret değildir; içinde saklanan sessizlik, korku, öfke ve umut da birer duvardır. Alaz Akkaya… Soğuk, sessiz ve sert. Dış dünyada kimseyi içine almaz, ama içinde fırtınalar koparır. Bir hata, bir anlık öfke, onu bu karanlık dünyaya sürükledi. Beş yıl boyunca yalnızlıkla ve kendi içindeki çatışmayla baş başa kalacak. Kumsal Yıldız… Genç, kendinden emin bir psikolog. İnsanların kırık ruhlarını onarmak onun mesleği, ama Alaz gibi bir mahkumla karşılaştığında ne profesyonelliği ne soğukkanlılığı onu koruyabilir. Onu ilk gördüğünde kalbi çarpacak, ama içgüdüleri ve mantığı arasında bir savaş başlayacak. Bu hikaye, sadece bir mahkum ve psikologun hikâyesi değil; öfkenin, kıskançlığın, pişmanlığın ve duygusal karmaşanın iç içe geçtiği bir dünyayı anlatıyor. Her sessizlik bir gerilim yaratır, her bakış bir savaş başlatır ve her kelime bir kalbi kırabilir. Şimdi sayfaları çevirin. Alaz ve Kumsal’ın sessiz fırtınasına tanık olun. Kimin kazanacağını, kimin kaybedeceğini… yalnızca zaman gösterecek.

Gece yarası gerçek adını bile unutmuş karanlık bir gecede yara almıştır asla unutamayacağı bir yara... İntikam peşindedir geçmişinde yaşadığı her şey için..

Oyunchat adında bir oyun uygulaması, birinci yıl dönümüne özel, en sevilen ve en çok oynanan oyunu olan vampir köylü oyununu gerçek hayata geçirmeye karar verir. Bu oyun için uygulama üyelerinden 10 kişi seçilir. Her şey planlandığı gibi gideceği düşünülürken, ilk kurbanın beklenmedik ölümü gerçekleşir. 10 oyuncu ve onları yöneten sunucu, aralarında bir katil ile yapay bir köyde sıkışıp kalırlar. Çıkmanın tek yolu ise vampiri bulmaktır. Vampiri bulmaya çalışırken ya vampirin kurbanı olacaklar yada oy birliği ile katil olacaklardır... Onlarla oynamaya var mısınız?

Gölgeler Altında, sisli bir Karadeniz kasabasında, herkesin sevdiği bir eski savcı gizemli ölümünü konu alır. Olay başta intihar gibi görünse de, genç dedektif Efe Kara küçük bir ayrıntı sayesinde bunun cinayet olduğunu fark eder. Soruşturma ilerledikçe kasabanın karanlık sırları, bastırılmış nefretleri ve gölgelerin ardındaki gerçek bir bir ortaya çıkar.

Umarımmm beğenirsinizzz. Okuduğunuzzz içinnn çokkk teşekkürlerrrr iyu okumalarrrr

Polisiye kitaplarını sever misiniz? Bir cinayeti çözmede kendinize ne kadar güveniyorsunuz? Ters köşe olacağınız bir kitabı okumaya hazır mısınız? Cevabınız "evet" ise, "Beni Kim Öldürdü?" Kitabını okuma kervanımıza katılın. Her bölüm verilen ipuçlarını toplayarak gerçek suçluyu bulun. Hilmi Günyüzü; eski doktor, düzen hastası, dikkatli ve çalışkan biridir. Sinan Çetinceviz; Cinayet amiri, boşanmak üzere olan ve hayatında her şeyin kötüye giden biridir. Ve kıyıya vuran bir ceset ikisinin de hayatını değiştirir ve artık hiçbir şey eskisi gibi olmaz.

Her aynaya baktığımda gördüğüm kişi benim yansımamdı asıl gerçekliğim ürkütücü ve aynı zamanda korkutucuydu içimde ki intikam ateşiyle dahada büyüyordu.

Bazı sesler kulağa değil, doğrudan zihne çarpar.Bazı bağlantılar Wİ-Fİ şifresiyle değil, bilinçle kurulur

Yuri yaz günü gece bir çığlık sesiyle başladı kabuslar.yedi gün bir kızı kaçıran katil kızıl ay gecesinde ayini yapmayı başarabilecek ve neden ayin yapıyor o soruları kitabı okuyorken hem heyecan hem korku hem eğlence olacaktır.

Sena geçmişini hatırlamadığı karanlık bir gecenin ardından kendini bilinmeyen bir şehrin eşiğinde bulur bu şehir hem yaşayanların hem ölenlerin nefesini içinde bulundurduğu kayıp bir dünyadır birgün karşısına çıkan farel gözleri senaya yabancı baksada içindeki ruh ondan çok daha fazlasını biliyordur çünkü farel yılar önce kaybettiği birinin izlerini senada görür ve bu izler hem gerçeği hemde teğlikeyi beraberinde getirir. Bir şehir. Bir deney. iki ruhun bir bedendeki yankısı. Kader ya onları birbirine bağlıyacak yada sonsuza dek ayıracak

O yaşlı bi adamdı Coraline ise sadece 16yaşındaydı.Coraline Fransada annesiyle yaşayan bir kız annesi hasta olduğu için hem okumaya çalışıyor hemde para kazanmaya Coraline `garip`olarak tanınmış bir kızdı içindeki tehlikeli ve güçlü hisse karşı koyamıyor toplumsal sorunlarını suç işleyerek azaltmayı planlıyor,ama Dünyanın kötülüklerine tek başına savaşacak kadar güçlü değildi .

Bir arkadaş grubundaki kızın yaşadığı olaylar....