Teni haddinden fazla bana yakındı Tek bir farkla beni küçümsüyordu keza başkası gelse o da ôyle düşünürdü. Fakat bilmiyorlardı ki onların mezarlarını şüphesiz ben kazacaktım........

Beklenmedik Anda Hayat, bazen tek bir anla değişir. Ne geçmişin yükü ne de geleceğin planı, o anın gücüne karşı koyamaz. Bu hikâye, sıradan bir günde başlayan sıra dışı bir yolculuğun, beklenmeyen bir karşılaşmanın ve karanlıkta saklı kalan gerçeklerin öyküsü. Kahramanımız, sırlarla örülü bir dünyanın eşiğinde, kime güveneceğini bilmeden yol alırken; dostlukla, acıyla ve kendi karanlığıyla yüzleşmek zorunda kalır. Attığı her adımda bir sır çözülürken bir diğeri ortaya çıkar. Peki, geçmişin gölgesinden kaçmak mümkün mü? Yoksa bazı sırlar, ortaya çıktığında her şeyi yok etmeye mi gelir? “Beklenmedik Anda”, genç bir kalbin büyüme sancılarını, geçmişin izlerini silmeye çalışan bir ruhun sessiz çığlıklarını ve her şeyin bitti sanılırken aslında oyunun yeni başladığını fısıldayan o gizemli anları anlatıyor.

O, adaletin simgesi. O, şehrin en tehlikeli adamı. Bir dava dosyasıyla başlayan mücadele, kalplerdeki en büyük savaşa dönüşecek.

Türkiye`deki bütün şehirlerin efsanaleri anlatan bir kitap yazıyorum umarım beğenirsiniz

"Geçmiş, sandığından daha tehlikeli." Asude, 1970`lerde Nilüfer`in bedeninde uyanır. Yabancı yüzler, fısıldayan gölgeler ve adını bilen ama kim olduğunu bilmemesi gereken insanlar... Her adımında biri onu izliyor. Ve zaman, onu kurtarmak yerine, ölüme biraz daha yaklaştırıyor. Bir sabah gözlerini açtığında, artık kendi zamanında değilsin. Yabancı yüzler, eski kıyafetler, taş sokaklardan yükselen tanıdık olmayan sesler... Fakat bu şehirde seni bekleyen bir sır var; hem geçmişi hem geleceği değiştirebilecek kadar güçlü bir sır.

"Oysa ben çocuklumu severdim meyerse sevdiğim sadece oymuş" ve içimde tekrarladım geri döndü benim için...

4 ajan seri katiller karmalar,deliciler,katılar

Hiçbir zaman adil olmayan bir zamanda sonsuzluğumuzu arıyoruz.Özgürlüğün peşindeyiz.Kartal hapisanesi kimisine göre korkunç kimisine göre eğlence Alev Göktaşı yıldırım benim avukatım Esila Şeker ve mahkumum Aybora akay kimisine göre basit bir avukatım. Kartal hapisanesinde yolunda gitmeyen birşeyler vardı? bir katil yoksa bir suikastçı mı dedektif tarafım canlanmaya başladı. gizli bir adım vardı dedektif olarak bana kara gölge derler. gerçeği ortaya ölüme bile meydan okuyan kız çocuğu olacaktım. kurtuluşun kıyısındayız....

Kod adı "Kaçak" olan kadın ajan, görev sırasında karanlık ve iz bırakmayan bir mafya örgütünü ortaya çıkarmaya çok yaklaşır. Ancak mafya, onu fark eder ve peşine düşer. Artık sadece saklanan değil, izlenen kişidir. Mafya’nın yüzü yok, adı bilinmiyor, ama gölgesi her yerde. Kaçak, hem gizlenmek hem de bu görünmeyen düşmanı açığa çıkarmak zorunda. O artık sadece bir ajan değil, sessiz savaşın tek yaşayan tanığıdır.

Ait olduğu yeri bulma yolculuğunda kendini bambaşka duygularda bulan bi kadının hikayesi

Yolculuğa çıkan genç kızın yanına, gizemli bir yaşlı kadın oturacaktır. Yaşlı kadının garip hareketleri, genç kızın dikkatini çekecek ve Hikayenin sonuna doğru asıl gerçek ortaya çıkacak…

“Viper... indir o silahı, bir yere gitmiyorum...” diye yalvaran sesini duydum, ama artık fark etmezdi. Yıllarca savaştım, içimdeki bu öfke ve acıyla. Artık kaçacak yerim kalmamıştı. Onu sevdiğimi sanmıştım, belki de bir zamanlar doğruydu, ama gerçek şuydu ki... bu dünyada kimse sevgiye layık değildi. Benim dünyam karanlıktı ve o karanlıkla barışmıştım. Victor birden üzerime atladığında silahı almaya çalıştı, o anda panikledim ve tetiği çektim. Boşluğa doğru ateş eden silah, sanki dünyamı da paramparça etmişti. Bir anda elimden kayıp gitmişti silah. Yere çöktüm ve bağırmaya başladım, o anın içinde başka hiçbir şey yoktu, sadece o yankılanan sesim. Victor yanıma geldi, gözleri üzerimdeydi ama ben artık tükenmiştim. İçimdeki her şey bitmiş, yorulmuştum. Yorulmuştum yaşamaya, savaşmaya, duygularımla baş etmeye. Her şeyin ağırlığı omuzlarıma çökmüş gibiydi, bu savaşın kazananı yoktu, sadece yitip giden bir ben vardım.

“Kalbimdeki Yılanlar ve Siyah Mumlar”, karanlığın en derin köşelerinde yankılanan bir fısıltının romanı. Psikoterapist Biricik Tenebris, geçmişi sırlarla örülü bir kadın. Gündüzleri danışanlarının acılarına tercüman olan bir dinleyici, geceleri ise kendi içindeki boşluklarla savaşan bir hayalet. Her şey, karanlık geçmişi olan bir adamın dosyasının masasına bırakılmasıyla başlar: Levent Zafran. Bu, sadece bir terapi süreci değil. Bu, kalbin, aklın ve kaderin iplerini çözen, ölümle yaşam arasında asılı kalan bir dans. Biricik ne kadar uzak durmak istese de, Zafran’ın geçmişi, onun kendi geçmişiyle örülmüş gibidir. Her terapi seansı, onları biraz daha gerçeğe yaklaştırırken, okuyucuyu da sisli bir labirentin içine çeker. Aşk mı? Güç mü? Yoksa sadece derin bir hesaplaşma mı? İçsel savaşların, gizemli bağlantıların ve çarpıcı yüzleşmelerin romanı bu.

Bu kitaptaki olayların gerçek mi yoksa bir hayal mi olduğunu anlayacak olan bir kişi var sadece... Oda bu kitabı okuduğunda anlayacak .

“Ve unutmayın… karanlık sizi öptüğünde, ruhunuzun lekesi artık ebedidir.”

"Savcı, sus artık! Daha fazla canımı yakma." Onaylamaz anlamda başını salladı. Susmayacaktı, içimi parçalamaya devam edecekti. "Hani diyordun ya `keşke o arabanın önüne atladığımda ölseymişim` diye. Haklısın, keşke o gün annem yerine sen ölseymişsin. O zaman bugün kardeşim yaşıyor olacaktı." Gözyaşlarım durmuyordu ama kimse bana inanmıyordu. Onun karşısında ilk defa ağlıyordum. Çaresizliğimi görmüyor muydu? Gerçi ne bekliyordum ki? Bizim öykümüz nefretle başlamıştı ve nefretle bitecekti. Bu saatten sonra o sadece hayatımdaki hayal kırıklığı olarak kalacaktı.

"Bazı ateşler yakmak için değil, karanlığı aydınlatmak için yanar…” Hazal, geçmişin külleri arasında küllerinden doğan bir Anka gibi yükseldi. Ama karanlığın içindeki eski bir yüz—Ilgaz Çetin —ona yeniden savaş açtı. Aile sırları, karanlık hesaplar ve içinden çıkılamayan bir gölge…Hazal, karanlığın tam ortasında kendine bir ateş yaktı. Ve o ateş, sadece onu değil, geçmişin her yalanını da yakacaktı. Bu hikâye bir kadının sadece hayatta kalma değil, karanlığa meydan okuma mücadelesi ve intikam alma mücadelesi

Gölgeler.. Yüzyıllardır var oldukları fısıldanan, ışığı çalan kadim varlıklar. Mira, sıradan bir hayat yaşarken kendini, kimsenin cesaret edemediği tehlikeli bir arayışın ortasında bulur: Gölgelerin sırrını çözmek. Acıların ardından tek inandığı şey Gölgelerin Saf olduğuydu. Yanında, geçmişi sırlarla örtülü tehlikeli bir yol arkadaşı; karşısında ise kim olduğunu bile bilmediği, her adımını izleyen düşmanlar vardır. Gerçek, sandığından daha karmaşık;kader, sandığından daha acımasızdır. Ve Mira, cevaplar ararken kendisi hakkında bile bilmediği büyük bir sırrın perdesini aralayacaktır.

"Gecenin insanları gecede, gündüzün insanları ise gündüzde kalır. Peki ben nerede kalacağım?" Gündüzü günün iyi saatleri olarak tanımlayan ve geceye kötülükleri bırakan insanların içinde, Beren hepsini bir arada yaşıyordu. Kendisini hiçbir yere ait hissetmiyordu, gece ve gündüz bile onu kabul etmiyordu. Ait olduğu tek yer ölüm gibi gelmeye başlamıştı... Güvensizlikler, hatalar, yalanlar ve yine sırlar... Hayat acıydı, o da bu acı hayatını köz olarak tanımlardı. Mecazen ama derin bir anlam ile öfke ve acı demekti. Tıpkı kendisi gibi... Bu sefer Beren özünden değişmeyi deneyecekti, artık Kanlı Zambak değil, Köz olacaktı... Özü gibi yanacaktı.

Kadeh, başarılı bir psikologtur lakin geçmişi yakasını hiç bırakmamaktadır. Beş yıl önce babasını kaybeden Kadeh, yalnız kalmıştır. Kendisine atılan bir iftira sonucu babasına ait bir akıl hastanesine kapatılan Kadeh orada sadece kafa dinleyecek ve bir ay kalacaktır. Bir aylık sürede hiç tahmin edemeyeceği şeyler yaşayan Kadeh, geçmişteki gömülü sırlarının tek tek ortaya çıktığını fark eder. "Geçmiş karanlığımda boğulmuştu ama yok olmamıştı."

Bazı geceler, sessizlik uyandırır. Bazı sabahlar ise hiç doğmaması gereken bir güne başlatır. Bir sokak... Yerde yatan bir beden... Ve geriye kalan tek şey: sorular. İlayda, sadece haber peşinde koşan bir muhabirdi. Ama o sabah, gördükleri ve öğrendikleri onu yalnızca bir hikâyenin değil, kendi hayatının da başkahramanı yaptı. Her adımda başka bir yalan, her yüzün ardında başka bir gölge vardı. Bu, yalnızca bir cinayetin değil, gerçeğin, güvenin ve insanın kendi karanlığıyla yüzleşmesinin hikâyesi. Çünkü bazen asıl korkman gereken katil değildir... Geride kalanlardır.

Mehmet efendi bir gün hususi dükkanında elleri ile ilmek ilmek işlediği saatlerinden hanımına en güzelini bulup mutlu etmeye çalışırken dış kapının açılması ile bir gıcırtı yayılır kulaklarına ve ardından hayatını değiştirecek o sözler çıkar müşterinin ağızından. “Bunu tamir edebilir miyiz?”

İstanbul’un kalbinde gerçekler gölgelerin ardında saklı. Adalet mi, ihanet mi? Kimin oyunda, kimin piyon olduğu belli değil. Bu şehirde asıl güç, görünmeyenlerin elinde.

Gece Frekansı, geçmişin hatalarıyla yüzleşen, pişmanlıkları ve arayışları keşfeden bir yolculuğa davet ediyor. Zaman ileriye akar, ama bir özür ya da itiraf, geçmişin izlerini silmeye yetmez. Bazı hatalar geri alınamaz, ama bu gece, kaybolan sesler bir kez daha duyulmak istiyor.

İki dünyada`da istenmeyen kişiler,intiharlar,kurtarıcılar,İki dünyada`da istenmeyen kişileri alevli zindanlara atma,kaçış,bir kızın kurtulma şansı,kurtulurken iki dünya ARASINDA KALAN oysa............