İşin aslı hayatım tam bir fiyasko olma yolunda ilerliyordu.

Asıl gerçekliği kitaplarda bulmuş herkese...

Dert ve Derman 🕊⛓ Birbirine aşık ama kan davası yüzünden düşman olan yaman ali ve elzemin hikayesi... Birbirlerini gördükleri ilk an bağ oluşur aralarında fakat birbirlerinin kim olduğunu ögrendikeri zaman aralarındaki bağ kopar . Kadın adama derman olurken adam kadına dert olur....

Hayat denilen bu kavram herkese aynı davranmıyor maalesef. Kimisi iyi bir hayat yaşarken, kimisi cehennemden farksız bir hayat yaşar ve bizim buna yapacağımız hiçbir şey yoktur. Ya elimizden bir şey gelmez ya da elimizdeki mutluluk dediğimiz küçük şeyin elimizden koparılıp alınışını bir seyirci gibi izlemekten başka bir şey yapamayız. Peki, elimizde olsa koparılıp alınmasına izin verir miyiz? Bu soruya verecek bir cevabım yok maalesef. Bazı soruların cevaplarına ulaşamayız. Peki ya ulaşamazsak? O zaman bu problemler olur muydu? Olmazdı. Bazı sözler verilmeseydi, belki de başka bir kader yaşardık. Peki, en büyük çaresizlik bu değil mi? Kendi hayatının kararını başkalarına bırakmak, onların isteğiyle yaşamak en büyük mutsuzluk değil mi? Bu hayatta herkes kendi yaşadığı acıyı büyük yaşar, kendini onca ağırlığın altında gibi hisseder. Peki bu acının tarifi olur mu? Olmaz mı? Ben Semra, annesinin küçük savunmasız, babasının büyüyüp kadın olacak kadar büyük olan kızı. Ben Semra, yaşıtları oyuncaklarıyla oynarken evliliğe mahkum bırakılan. Ben Semra, annesinin mecbur olduğu, babasının istemediği kız. Ben Semra, evlenmek için küçük bedel ödemek için büyük olan bedeli ödeyen. Ben Semra, 13 yaşına kadar lise okuyup daha sonra okulundan koparılan   küçük kız. Ben Semra, babasının sevmediği, abisinin oyununa kurban giden. Ben Semra, 15 yaşında kendimden büyük dertler taşıyan. Ben Semra, okumak için çabalayan ancak okuyamayan. Ben Semra, işte bu benim hikayem. Ben Semra, işte başlıyor kara talihim. Her gece uyumadan önce herkesin şatafatlı odasına rağmen, bana dar, kahverengi bir penceresi dahi olmayan kasvetli odada yaşayan o kızım. Sahi, benim suçum neydi? Ne gibi bir hata yapmıştım ki böyle bir muameleye maruz kaldım? Kız olmam mı? Yoksa güzel olmamam mı? Yoksa erkek olarak doğmamış olmam mı? Bilemiyorum. Sahi, ben bunu hak edecek ne yapmıştım? Diye sorguluyorum. Onların sevgisini hak etmeyecek ne yapmıştım? Küçüklüğümden beri hiçbir zaman kavgacı veya utanılacak bir evlat olmamıştım. Ancak hatalı, hatasız bütün her şeyde hatalı gösterilen hep ben olmuştum. Babam, abimler bir şey yapsalar beni azarlar, beni döverdi. Beni aç bırakır, beni sevmezdi. Ben ne yaparsam yapayım hep hor görülen, sevilmeyen ben olmuştum. Adım Semra, 15 yaşındayım. Annem, babam, abilerim ve amcalarım ve onların aileleriyle birlikte yaşıyoruz. Evimiz büyük, amma huzuru ihtişamı kadar büyük mü diye sorarsanız eğer cevabım hayır olurdu. Babam beni sevmez çünkü kız olarak doğmuşum onun tabiriyle desek, "Erkek adamın oğlu olur, kızı değil." Babam beni hiç sevmez. Beni nerede görse azarlar, benim uğursuz olduğumu söyler. Bu sözü her ne kadar çok duysam da, her duyduğumda gözlerim yaşarır, kalbim acır ve sonu her zaman olduğu gibi ağlamakla biter. İnsan acıyı tattıkça büyür derler, ben aksine daha da çocuklaşıyorum. Bu gün her zamanki gibi erken kalkmıştım. Elimi yüzümü yıkayıp aşağıya indim. Babam ve amcamlar kahve içiyor, annemler de etrafı temizliyordu. Ben de annemlerin yanına geçtim. Genellikle erken kalkmam, babamın beni sabah sabah görüp tadının kaçmasını istemezdim. Mutfaktaki masaya oturup bir lokma bir şeyler koyacaktım ki, birden babamın gür sesini duymamla irkildim. Annem ve yengelerim, babaların yanına gittiler. "Nasıl olur Hamza, benim oğlum nasıl Azadoğulları`nın kızını kaçırır! Hemen gelirim, oğlumun başına bir şey gelmesine asla izin vermem." Babam, abimin düşman aşiretin kızını kaçırdığını ve heyetin kurulduğunu söyledi. Duyduğum iri adımlarla heyet bulunan yere gittiğini annemden öğrendim. Annem gözyaşlarına hakim olamamış, ağlamaya başlamıştı. Onu teskin etmeye çalıştım. Amma benim de içimde bir huzursuzluk vardı. Aradan saatler geçmişti ve halen babam, abim ve amcalarımdan bir haber alamamıştık. Biraz sonra kapı açılmıştı, kapıdan içeriye babam, abim ve amcalarım gelmişti. Sonucun halledildiğini ve abimin düğünü olacağını söylediler. Son cümleye kadar her şey normaldi. Ancak son cümle, sanki bütün ruhumu elimden almıştı. Benim berdel olarak seçildiğimi söylediler. Babamın ayaklarına kapanıp yalvardım: "Baba, baba ne olur bunu bana yapma, ne olur." diye hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Ona yalvardım, aralıksız ağlıyordum. Babam bana bunu yapamazdı, bu kadar zalim ve gaddar olamazdı. Amma olmuştu. Babam üzerime ilerleyip bana yaklaştı, ben ağzımı açacaktım ki sol yanağımın uyuştuğunu hissettim. Babam bana okkalı bir tokat atmıştı. Sol yanağım uyuşmuş, kafam sağ tarafa doğru eğilmişti. Babam yeniden vurdu. Bu sefer sağ yanağımdan hissettiğim acı beni afallatmıştı. İkinci tokat daha sertti ve bana bağırarak: "Ne zamandan beri bu evde benim sözümün üzerine söz söylenir olmuş!" dedi hiddetle. Üzerime gelmeye devam etti. Boğazıma yapıştı ve soluksuz kalacağımı bilerek daha da sıkmaya başladı. Nefessiz kaldım, bir an öleceğimi düşündüm ama olmadı. Beni bıraktı ve tiksindirici bir tonda: "Sen bundan sonra Kenan`la evleneceksin." dedi. Bu dediği adam buraların en kötü ve katı insanıydı. Babamın ayağına kapandım: "Yapma baba." dedim. Yalvardım: "Ne olur baba, ne istersen yaparım." dedim. Gözlerim yaşlardan görünmüyordu. Kendi gözyaşlarımın içinde boğuluyordum. Babam beni ite ite odaya götürdü ve saatlerce acımadan dövdü, hiç acımadan. Sanki karşısında kızı değil, en nefret ettiği düşmanı varmış gibi. Hunharca, acımadan, elindeki bütün gücü kullanarak dövdü. Kaburgalarımın kırıldığını zannettim, ölmek istedim ama ölmememe izin vermezdi. O ne isterse o olurdu! Ben kimdim ki bu konakta söz sahibi olayım? Köpek benden daha fazla saygı görüyordu. Babam hep: "Bu

Genel kurgu kitabıdır hayata karşı yenilmeyen dik duran kurgu karakteri

Umut, genç yaşında istihbarat dünyasının gölgelerine adım atan bir adamdır. Ancak hayatı, 23 yaşında öğrendiği bir gerçek ile kararmaya başlar: Tavuk karası hastalığı onun görme yetisini yavaş yavaş elinden alırken, bu gerçeği herkesten saklamak zorundadır. Görevleri ve hastalığı arasında sıkışıp kalan Umut, karanlıkla yüzleşirken en büyük düşmanının kendi korkuları olduğunu öğrenir. "Kara Sevda", hem fiziksel hem de duygusal karanlıkla savaşı anlatan, gerilim ve dram dolu bir hikaye. Karanlığın içinde umut arayan bir adamın mücadelesine tanık olun.

Ben bugün evlendim hemde Mardindeki tüm genç kızların hayranı oldukları baver ağayla bedenimdeki ruhsuz canımla cehenemde yanıyor gibiydim Konağın en üst katındaki balkona çıkmış duvarın üstünde kolların açmiş içli içli ağlıyordum derin nefes alıp kendimi boşluğa bıraktım gözlerim kapalı ölümü beklerken havada birinin kolumu tutmasıyla olduğum yerde kalakaldım burnuma gelen keskin kestane kokusu cigerlerimi hapsetmisti bu oydu kokusu girdiği her ortamda kendni belli eden baver ağaydı

Artık kuşun kanat çırpma vakti gelmişti....

Buse, yaşadığı son ilişkisinden aldığı yaralarla kalbini aşka kapatmış, hayatında sadece sınavına odaklanarak ilerlemeyi amaçlamaktadır. Ancak geçmişin gölgesinden kaçmak kolay olmayacaktır. Erim adında gizemli bir genç adam aniden hayatına girdiğinde, Buse`nin düzeni alt üst olur. Erim`in varlığı, Buse`nin kalbini yeniden keşfetmesini sağlarken, onunla ilgili gizli bir gerçeği de beraberinde getirir. Erim`in gelişi, Buse`nin bilmediği karanlık geçmişleri ve tehlikeli sırları gün yüzüne çıkarır. Buse, hayatının en büyük sınavıyla karşı karşıya kalırken, etrafındaki her şeyin göründüğünden çok farklı olduğunu keşfeder. Sevdiği adamın gerçek amacı ne? Hayatına neden girdi? Ve asıl soru: Buse, bu tehlikeli oyunun içinde nasıl hayatta kalacak?

Zulmedici bir kader... Renksiz, soluksuz hayatına mahkum olmuş bir adam... Tüm renklerini yeğenleri sayesinde yaşatan güçlü bir kadın... Ve onları bir araya getiren bir kaderin kapanı... Klişeden olabildiğince uzak, soluksuz okuyacağınız bir hikaye olması yönünde çabaladığım bir kader ezgisi -KADER KAPANI- sizlerle...

"Yemin ederim meleğim... Aldığım her nefeste, özlemin kalbimi yakıyor..." "O cennetin kapısında bekleyen bir melekti ama şeytan kanatlarını yaktı..."

Öğretmenine aşık olan genç bir öğrencinin hikayesi. Var mısınız bu yolda onlarla birlikte yanmaya...

-Yaşadığı bi olaydan dolayı sesini ve konuşmayı unutan Asude, hastanede karıştırıldığını öğrenirse... -Ve yaşadığı o koskoca 18 yılın yalan olduğunu öğrenen Asude Yeni ailesine uyum sağlayayıp alışabilecek mi? Not:Çoğu Aile kitabında olduğu gibi Klasik Çocuk karışma vakası ama ilerleyen zamanlardaki bölümlerdeki kurgu şahsıma aittir... ✔️Bi anda akla gelen ve yazmayı düşündüğüm bi kurgudur...

Yer altının Lavinia`sı ve Cellat`ının uyumu. Ölüm çiçeği Lavinia ölüm`ün adı Cellat`la nasıl bir uyum sergileyecekti.

"Evrenin Hükümdarı: ölüm yada yaşam" serisi Evrenin Serilerinin 4.Yan serisidir Bir zamanlar dünya sakin bir yerdi insanlar ve robotlar bir arada güzel bir hayat yaşarken 3 yıl önce 1 hafta süren bir felaket oldu ve canlılığın %98`i ölmüştür insanlıktan neredeyse bir avuç kadar kalmıştı hayatta kalanlardan biri olan Arata Kazuki 3 yılın ardından bu felaketin kaynağını yok etmek için maceraya çıkmıştır

İKİ FARKLI HAYAT AYNI HAYATI PAYLAŞIRMI... heryeri örtünmüştü öylece bakıyordu sadece gözleri gözüküyordu çok hoşuma gitti bilmiyorum neden "onu bana bulun hemen" Sürme gözlüm....

Mezun olduktan sonra bir kafe işleten Nazlı, dükkan sahibinin onu çıkarmasıyla yeni bir dükkan arayışına girer. Bu süreçte çocukluk arkadaşıyla yaşayan Nazlı, arkadaşıyla evden de çıkmak zorunda kalırlar. Böylece yeni bir mahalleye taşınan ikiliyi yeni maceralar beklemektedir. “Tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar: ya bir insan yolculuğa çıkar, ya da şehre bir yabancı gelir.” der Tolstoy. Bizim hikayemiz de böylece başlamış oldu.

Gece kaybolduğunda ışık çıkardı ortaya ama bilmezdi gecenin kâbusunda kaybolduğunda ışık bir daha olmayacak hayatında... Onlar ; IŞIK YÜCEL & AKTAN ÇETİN Biri ışığı temsil ederken diğeri karanlığı temsil edecek ve bunu onlar bile bilmeyecek..

Gerçek ailesini yıllar sonra bulan mafya Gece, Onun kalbini kazanan Kuzey. Bomba gibi bir kurguyla geldim bu sefer. Keyifli okumalar.

Çok acı çekmiş ve duygularını her zaman saklayan bir ruh karanlıkta boğuluyodu .

Bir tarçınlı kek meselesi...

Canını kaybettiği gün özgürlüğüne kavuşursa bir insan ne gelir başına ya da kimin başına ne getirir? Hiç keşfetmediği yerleri başka bir kişiliğe bürünmüş bir kadın keşfetmeye kalkınca gideceği yeri ya kana bular ya da kan olur... Bir baba onu öldürmeden canını aldıysa bir daha birine güvenebilir mi? Kendi mi yara olur yoksa yara mı açar? Küçük Dide büyür mü? -Büyür... -Ama aynı kalmaz, Ahsen Dide olur...

“Ne diye geldin yine? Anlamaz mısın? İstemem diyorum! Ne kırkındaki adama varırım ne de kuma olurum. Şimdi kimin adını ağzına aldıysan onunla gidesin. Bir daha kapımıza gelme!” Günçiçek sinirle bağırırken Selma Hanım hızla yerinden kalkıp Günçiçek’in koluna girdi. Kızı sinirlenirsin karşısındakinin yaşına bakmaz saçını başını yolardı valla! “Sen git Gülten, ben sana haber edecem.” Gülten hızla yerinden kalktı. Allah var korkuyordu Günçiçek’ten. “Tamam abla,” dedi Gülten hızla evden çıkarken. Gülten’in gidişiyle Günçiçek kolunu annesinden kurtarıp karşısına dikildi. Gözlerinde hayal kırıklığı vardı. “Ne haberi ana! Beni babam yaşımda adamlara mı vereceksiniz?” Selma Hanım yanlış anlaşıldığını fark ettiğinde hızla konuştu. “Yok kurban olduğum, yapar mıyım heç? Bu sefer gelen ne baban yaşındadır ne de evli. Bu sefer gelen çevre köyden Fırat Beydir.” Günçiçek’in kaşlarını şaşkınlıkla havaya kalktı. Fırat Bey mi? Fırat bey merhameti tanınan bir Beydi. Lakin bir kusuru vardı. Dilsizdi. Hatta bundan dolayı LALO derlerdi Fırat Beye. Günçiçek’in boğazında sert bir yutkunma geçti. Ne yapacaktı? Kabul edecek miydi? Düşündü. Eğer kabul etmezse laflar asla dinmeyecek, diller kız kardeşlerine kadar uzanacaktı. Daha fazla düşünmedi. İçten içe pişman olmamak için dua ederken son sözlerini söyledi. “Kabulümdür. Gelsin Fırat Bey.”

Hayattaki tek şansım doktor olabilme yolunda olmamdı, geriye kalan tüm yaşantıma ise şansızlık demek bile çok basit kalırdı....

"Gülüşü öyle güzeldi ki benim siyahlarımın içinde kalmış bir beyaz gibiydi..." Ünlü bir iş adamının (aynı zamanda mafya) katıldığı davette bir kadınla tanışır. İkisi birbirlerine ilk görüşte aşık olur. Kadın küçük yaşta anne ve babasını kaybettiği için amcasının evinde kalır. Evde yengesi ve kuzeninden şiddet gördüğü için duygusal bir boşluktadır. Adam kadına numarasını verir ve görüşmeye başlarlar. Gelin hep beraber bu hikayede neler olduğunu okuyalım.