Balım ve Ateş’in anlaşmalı evlilikle başladıkları ortak hayatta yaşanan olayları ve bir çok gizli olan olaylar ortaya çıkıyor.

(İlk kitabım o yüzden hatalar olabilir)

Bu hikaye bir kurgu eseridir ve gerçek hayatta gördüğünüz veya duyduğunuz hiçbir kişi, yer veya olaydan esinlenmemektedir. Eğer bu hikayeyi okurken rahatsız olursanız veya bu tür temalara hassas iseniz lütfen okumayı bırakın. + Devam edip başlamadan önce,bu hikayenin sadece bir kurgu eser olduğunu ve herhangi bir kişi veya gruptan esinlenmediğini tekrar hatırlatmak istiyorum. Ayrıca bu hikayeye bazı İngilizce ve Türkçe kelimenin yer verdiği, bu kelimelerin kullanımını açıklayacağım.

Bu kitap ters köşeli,askeri ve hüznü barındırır ve sürükleyicidir . spoiler vermek istemediğimden direkt okumaya başlayabilirsiniz.🙂

Nefretten aşka geçmişten gelen kırgınlıklar ve zoraki bi evlilik okurken heycana kapılıcağınız espirili komik bi seriyle geliyorum karşınıza inşallah iyi ilerleriz. Seriyi beğenmeniz ümidiyle bölümlerde görüşürüzzzz😊

"Lan adi köpek bıraksana beni" "Sus!" "Susmamkine" "Abin ne şırmartmış be seni!"

Seviliyorsunuzzz

Bundan kaç asır önce bilmediğim bir zaman diliminde Adem yaratılmıştı. Meleklerin içinde, herkesten üstün bir insanken, tek bir baş kaldırma onu dünyaya göndermişti. Boyun eğmem demişti, şeytan. Kibir, öfke insanoğluyla birlikte yaratılmıştı. Bu gerçek göz ardı edilmiş ve iyi ve kötüyü oluşturacak tüm gerçekler Adem’in dünyaya adımını atması ile başlamıştı. Koca bir dünyada, hiçbir şey yokken tek kalmıştı. Yasaklı elmayı yemiş, iradenin insan için ne kadar zor olduğunu göstermişti. Kibirlenecek kadar büyük, irademize sahip çıkamayacak kadar basittik oysa. Buna rağmen eşimiz yaratılmıştı ardından. Kendimize yetemeden, sahip çıkamadan bir başkasının kaburga kemiğinden yaratıldığımızı öğrenmiştik. Havva gelmişti dünyaya. Adem için. Havva, Adem’e gelmeyi tercih etmiş miydi? Bilinmezdi. Sadece ona gelmek zorundaydı. Bir zorakilik onu bir adama ait yapmıştı. Onların aitliği Habil’le, Kabil’in oluşmasına neden olmuş, kötünün habercisi olmuştu. Ne ben Havva’ydım ne o Adem. Ama biz birbirine mecburiyetle ait olacak Hazel ve Arhan’dık. İyi ve kötünün arasında sıkışmıştık. Ne iyinin habercisi ne kötünün habercisi olmak istiyorduk. Biz koca dünyada iki farklı insanın, istediği şekilde yaşayabileceğini bağırmak isterken varoluşumuza neden olan büyük bir gerçeği unutuyorduk. Bizi buna bırakan Şeytan’ı. Ailelerimizi belki de kaderimizi.

Bade, Neva’nın hayatında güneş gibi parlayan bir yıldızdı. Ancak, bir gün aniden kayboldu ve geriye yalnızca karanlık bir boşluk bıraktı. Bade`nin intiharı, Neva’nın dünyasını altüst etti; şimdi, en iyi arkadaşının ardında bıraktığı sırlarla dolu bir labirentte yol alması gerekiyor. Neva, Bade’nin kaybıyla birlikte geçmişin derinliklerine inmeye, yaşanmışlıkların gölgelerini keşfetmeye zorlanır. Onun ruhunu anlamak için bıraktığı ipuçlarını takip ederken, yalnızca arkadaşının yaşamını değil, kendi kimliğini de sorgulamak zorunda kalacaktır. Bade’nin sırları, Neva’yı beklenmedik bir gerçekle yüzleştirecek; kaybın, aslında yaşamın derinliklerinde saklı bir anlam taşıdığını gösterecektir.

Suskunluğu maskelediğiniz oldu mu peki? Benim oldu. Bazen bir dilsiz olduğum da oldu, bazen bir sağır olduğum da. Bazense acılarımı gülüşlerimle örtbas ettiğim de oldu. Dudaklarımın kenarına geçici olarak misafir ettiğim gülüşlerimi gölgeleyen şeyler yaşadıklarımın pençeleriydi. Oysa zamanla geçecek dedikleri o efsaneyle avuttuğum çok olmuştu kendimi. Derken bir gün geldi: Bir anda, hiç ummadığım bir günde ve bir yerde aniden karşıma çıkıveren bir adamı hayatımın merkezi yapacağımı düşünmezken, o çıktı karşıma. Karşıdan geldiğinde ezkaza çarpıştığım o adam... Sizin de sadece ufak bir çarpışmanın hayatınızı bu denli değiştireceği aklınızın ucundan dahi geçmezdi, değil mi? Benim de geçmemişti. Hayatımı değiştiren bu tesadüf, beraberinde bana bir şey de getirmişti. Gözlerim buluşunca bir çift gözle, doğru diye benimsediğim bütün düşüncelerimin bozguna uğrayacağını ve temelini kurduğum bu düşüncelerimin altından bir fay hattı gibi geçeceğini de bilemezdim. Klasik bir karşılaşma fakat hayatını değiştirecek bir aşk. Hayat bu ya, karşıma çıkan bu adama deli gibi aşık olacağımı da hesaba katmamıştım hiç. Bütün hayatımı ters yüz edecek bir çarpışmaydı bu. Olacaklardan bihaber. Ve şimdi, sonunu bilmediğim bu yola, kendimden emin bir şekilde adımlarken hiç şikayetçi değildim. İmkansızlık derecesi gözümü korkutmuyordu; imkansızlık derecesi ne kadar yüksek veya düşük olsun... Korkmuyordum. İşte o gün, çarpıştığım bu adamın hayatımda edineceği yerden habersizdim elbette. Cesaret şarabının tadına bakan dudaklarım sessiz bir yeminle o gün bağlamıştı kendini o adama. O bir denizdi ve ben de boğulmayı göze alan o kızdım. Ben, Efser Gece Şen. Hiç olmadığım bir kişiliği üzerime giyinecek, baştan aşağı tutku çiçeğinin suyuyla yıkanacaktım. Bildiğim bir şey vardı ki, ilk defa pes etmeyip, savaşacaktım. İşte bu benim hikâyemdi. -UykuluHatun. 15.02.2015

"kimsin" "kim olduğum önemli değil" "Kim olduğun önemli değilse neden yazdın" "Canım sıkıldığı için" Wattpad yazdığım kitabı buraya aktarıcam umarım hoşunuza gider

Ben Buse, 25 yaşında üniversiteden 2 sene önce mezun oldum. Hayatım boyunca aşık olmamayı, sevilmemeyi kaderim olarak tanımladım. Her aşık olduğumda daha fazla ve daha fazla acı çekiyorum, hayatımda aşık olmaya yer yok. Saçma düşüncelerime devam edemeden telefonumdan gelen bildirim sesi dikkatimi dağıttı..

Selam,bu kitap bir mücadele kitabıdır

Sevgi ölümün bekçisi miydi sahiden? Aşkın tohumları her zaman iyiliğin topraklarına mı ekilirdi yoksa kötülüğün topraklarına ekildiğinde herşeyi silip atarmıydı tek bir kalemde... Kötülüğe körü körüne inanılan bu dünyada aşka yer varmıydı ... Böylesine saf bir duygunun adını kirletebilir miydiniz sonunuz olduğunu bildiğiniz halde? Ben aşkı hissetmedim , ben aşkı onun gözlerinde gördüm ilk defa... Ben aşkı kalbimden değil ,bir çift okyanus bakışlardan öğrendim... Ama imkansızdı... Ben bir katildim . O benim yanıma yakışmayacak kadar masum. Ben vazgeçilendim. O vazgeçilemeyen. Ben hep o aşkı kirletendim. O ise bu aşkı yaşatacak olan topraktı. . . . Biz imkansızın imkan bulmuş hâli gibiydik

"Seni çok seviyorum, sensiz nefes bile alamıyorum ama anla beni sen bir suçlusun ben ise savcı..."

Sen den bana kalan izler...

Kulaklarıma bir şarkının mırıldanması dolmuştu. Dengesiz sesteki mırıltılar sanki yardım ister gibi bağırıyordu. O kendini bilmez mırıldanış nedensizce çok hoşuma gitmişti. Neden? Benim bölgeme nasıl gelmişti? Hiçbir şey bilmiyordum. Düşünmüyordum, düşünmek istemiyordum. Gözlerim dans eden bedene ilişti. Dansı çok narin olsa da o mırıltı.. Sanki her şeyden kaçmak istiyormuş gibiydi. Tahtımdan kalkıp dans eden bedene doğru yürümeye başladım. Her etrafında dönüşünde siyah elbiseside onunla birlikte dönüyordu. Gözlerini hiç açmamıştı. Belkide göreceklerinden korkuyordu? Neler yaşadığını kim bilebilirdi ki? Dönerken kendime doğru çektim. Bir elimi beliyle, diğer elimide eliyle buluşturdum. Birlikte dans etmeye başlarken kafasını kaldırdı ve bana gülümsedi. "Neden gözlerini açmıyorsun?" Onu etrafından çevirdiğimde bir şey söylemek yerine gülümsemeye devam etti. Yanağıma bir öpücük kondurup benden uzaklaştığında sadece onu izliyordum. Sanki hareket edersem beni hissedecek gibiydi. Eğer beni hissederse korkucağını da biliyordum. Kırmızı dolunayın altında bana gülümsedi ve dediği şey "Teşekkür ederim." olmuştu. Etrafa dağılan kırmızı parçalar sanki dolunay gibiydi. İkisi de kırmızıydı. Sanki birbirleri için yaratılmışlardı... Gecenin karanlığında ikisi de bir çiçek gibi parlıyordu. Tahtıma doğru yönelirken kulaklarımda hala o mırıltı vardı.

Kitap yazıyorum.

Altarafı en yakın arkadaşımın düğününe gideceğim en fazla ne olabilir ki?

İstanbuldan karadenize taşınan bir aile… Bitmeyen sevdalar yeni başlangıçlar samimi bir mahalle…. Ey haydi kitabıma buyurunuz🌸

Wattpad de Zeynep kitabımın düzenlenmiş hali olarak burada yayında olacak.

Adam, abisinin katili olduğunu düşündüğü kadının peşine düşer ve kadınla yanlışlıkla bağ kurarsa... Dela Ezgi Abacı. Abisinin söylemiyle Dela. Babasının söylemiyle Ezgi. Bir beden içinde acının hakimiyetini sürdürdüğü iki karakter... Alaz Ali Aldar. Kanlı koltuğun asıl sahibi. *** Abisinin ölümünü bile içine atan adam, benim yaralarım için gözyaşı döküyordu... *** 🥂 TIMARHANE KAÇKINI 🥂

Arkadaşlar bu bir tanıtımdır her bir kişi takip ettiğinde yani koşi gelecektir. Daha öncedende yazmıştı ama sildim bu arada masal⭐ bunu görüyorsa bana ulaşsın Not: seviliyorsunuz

Abim beni her dakika elliyordu artık onu okadar çok seviyordum ki o gaydi bende artık yavaş yavaş gay oluyordum ve olmuştum son kez ilişkiye girdik ve bitti

Meyra`nın babası şehit düştükten sonra annesi ile memleketine döner. Onu neler bekleyeceğinden habersiz, yıllar sonra çocukluk arkadaşı olan Ömer`in görev yaptığı yere öğretmen olarak atanır.