İsimler değişir, kimlikler silinir ama geçmiş asla peşinizi bırakmaz. Güneş, `Parla` adıyla yeni bir hayata tutunmaya çalışırken, bir yandan İstanbul`un nabzını tutan bir polis muhabiri olur, bir yandan da kayıp anılarının peşinden gider. Aşk, dostluk ve tehlikeli sırlar arasında geçen bu soluksuz hikaye, sizi bir dönüşümün kalbine davet ediyor.

"Sen ki, Meva. Nasıl bir günah işlediysen benim elime düşmüşsün. Trabzona hapsedilmişsin. Çocukluğunu çalmışlar senden, ama ona hiç sahip olamadığın için bunu fark etmemişsin bile." İki siyaset adamının yıllardır süren dostluğu; onlardan birini ölmesi ve kızını diğerine mecburen emanet etmesiyle son bulur. Erkek kardeşleri yurt dışında refah içinde yaşarken, Meva`nın payına düşen kaderde hiç tanımadığı, bilmediği bir adamla zorla evlenmek vardır. Güngör ailesinin içinde yaşamaya başladıkça ortaya çıkan sırlarla birlikte bir polisle iletişime geçer ve hayatının kumarını oynamış olur. "Bir kibrit çöpüne heba olan ailesinin intakımını almaya çalışıyor ama ailesinin umurunda bile değil. Çabalayıp çırpındığı insanlar, kız olduğu için ondan utanıp yıllarca yatılı kursa verdi. Meva kendini boş yere hırpalıyor." dedi adam, sigarasının dumanının gökyüzündeki bulutlara karışmasını izlerken.

Aşk nedir özünde? Muhhabet midir, hasret midir? Sevgi hangi kalpte yer edinir? Masum mudur kendi içinde?

Öldürme emri geldi ama kalbim işleri tıpış tıpış bozma yolunda. İşte Ajan Mila Tunca ve Seri Katil Kuzey Arman`ın hikayesi...

18 yıldır sevilmeyen bir kız gerçek ailesiyle tanışırsa?

Gerçek ailem kurgusudur. •Konu ve içerik şahsıma aittir. •Tüm hakları saklıdır.

Adana Çukurova’nın kavurucu sıcağında, bereketli toprakların gölgesinde yaşayan büyük Çakırbeyoğlu Aşireti’nin ağası Hazar, 31 yaşındadır. Çocukluğundan beri güçlü, acımasız ve sert bir lider olarak tanınmıştır. İnsanların gözü onda, sözü herkesin üstündedir. Fakat hayatın ona en büyük darbesi, sevdiği kadını kaybettiği gün vurur. Hazar’ın hayatının aşkı, narin ve masum Meryem, yıllarca onun en büyük dayanağı olmuş, ama evliliklerinin ilk bebeğini karnında taşırken kansere yakalanmıştır. Doktorlar çaresizdir. Meryem hem bebeğini doğuramaz hem de gün geçtikçe erir. Son nefesini vermeden önce Hazar’ın ellerini tutar, gözlerinden yaşlar süzülür: “Hazar… Benim ömrüm buraya kadarmış. Ama sana bir sözüm var. Eğer beni sevdiysen… çocukluk arkadaşım Dila’yla evlen. Ona sahip çık. Benim veremediğim bebeği ondan al. Çünkü o, hayata tutunacak tek dalı olmayan bir kız…” O an Hazar’ın içi paramparça olur. Sevdiği kadının dudaklarından çıkan bu vasiyet, onun için bir zincir, bir yemin haline gelir. --- Dila ise 24 yaşında, yoksulluğun gölgesinde büyümüş, yalnız bir genç kadındır. Kimsesi yoktur. Yalnızca, hayatı boyunca ona kız kardeş olmuş Bahar vardır. Dila için Bahar nefes, umut, tek aile… Bahar’ın varlığı olmasa, bu dünyada tek başına savrulacak bir yaprak gibidir. Fakat kader, Dila’nın kapısını da acımasızca çalar. Bahar doğumda hayatını kaybeder. Son nefesinde Hazar’a döner: “Dila artık senin hakkın. Onu ben senden aldım, şimdi sen ona hayat ver. Benim veremediğim bebeği ondan al…” Hazar, sevdiği iki kadının vasiyetiyle baş başa kalır. Bu söz, onun kaderini mühürler. Fakat o, sevdiğini kaybetmenin öfkesiyle yanar. Dila’ya bakarken içinde acı ve nefretin gölgesi dolaşır. Onunla evlenir, ama kalbini kapatır. --- Evlilikleri, bir aşk değil, acı dolu bir savaş olur. Hazar, Dila’yı kırmak, canını yakmak için yanında başka kadınları öper, onu görmezden gelir. Dila ise bütün bu acıya rağmen susar; çünkü içindeki tek inancı, bir gün Hazar’ın kalbini kazanabilmektir. Ama Çukurova’nın töreleri, aşiretin baskısı, Hazar’ın öfkesi ve Dila’nın sessizliği arasında yavaş yavaş filizlenen yasak bir duygu vardır: Aşk. Bir gün Dila’nın gözyaşlarına karışan sabrı, Hazar’ın içindeki taşlaşmış kalbi çatlatmaya başlar. İşte o gün, Çakırbeyoğlu ağasının gururu ile bir kadının sessiz direnişi arasında kıyamet kopacaktır.

EFSUN & ASLAN Birbirinden kopamayan iki ruh..

--- “Düşman mı, müttefik mi? Sınır ince, tehlike büyük.” Burcu, Karaçelikler`in asi ve zekâ dolu kızı… Ural, Demirkanlar`ın güçlü ve acımasız lideri… Yıllardır süren kan davası onları birbirine düşürürken, kader beklenmedik bir anlaşmayla onları aynı saflara sürükler. Arya, planını kusursuzlaştırmak için düşmanın evine taşınır; her adım bir oyun, her bakış bir tuzaktır. Ama ihanetin gölgesi ve kalbinin çarpıntısı, işler planlandığı gibi gitse bile, hiç kimseyi kurtarmayacaktır. Güç, strateji ve tehlike… Her şey bir hamlede karar bulacak. ---

Töre, bazılarına yuvadır, bazılarına ise zincir... Rozerin, daha çocuk yaşta bir kadının suskunluğuna mahkûm edildi. Aşiretin kanunlarıyla, ailesinin sessizliğiyle, toplumun göz yummasıyla… O, kendi hayatına şahitlik etmek zorunda bırakılan bir mahkûmdu. Ferman’la töre gereği evlendirildiğinde, ne bir sevgi gördü ne bir huzur. Sadece acının sessizliğine sığındı. Kızları doğduğunda umut sandığı o küçük kalp bile, toplumun vicdansız terazisinde "eksik" sayıldı. Çünkü Kardelen yürüyemeyecekti. Ve Ferman, bir bez parçası gibi fırlattı baba oluşunu. Yetmedi. O eve bir kuma daha geldi. Üstelik geçmişin karanlık hesaplarıyla dolu, Ferman’ın abisinin terk ettiği nişanlısı… Şimdi Rozerin’e her gün cehennemi yaşatmak için oradaydı. Fakat dağlar sessiz değildir. Bazen bir annenin içli ağıtıyla yankılanır. Bazen imkânsız bir aşkın göğsünde kanar. Ve bazen, en kar altında kalan Kardelen bile başını kaldırır gökyüzüne. “Dağlar Yankılandı: Kardelen”, töreyle örülmüş suskun hayatların, kırılgan kadınların ve ayakta kalmayı seçen annelerin romanı. Gelincik Bulut’tan yürek burkan, ama umudu asla unutmayan bir öykü...

Bir havuz, bir adam ve bir tesadüf… Damla, her gün olduğu gibi seansına gelirken, bugün havuzda yalnızdır. Ancak, farkında olmadığı bir göz, onu izlemektedir. Alessio Costa, bir mafya adamı, suyun derinliklerinde kaybolan bu kadına ilgi duymaya başlar. Gizem, tehlike ve çekim… İkisi de birbirine doğru çekilirken, hayatları değişmek üzeredir.

Her hücremle her uzvumla var olmaya devam ediyorum sadece. Ta ki ölümüm gerçekleşinceye kadar...

Ölüme meyilli iki insan birbirine aşık olduğunda, birbirlerinin yaşaması için mücadele ederlermiş. Sen hiç, gözün yaşarmasın diye derin nefes almaya çalışıp, gökyüzüne doğru baktın mı? Siz bu sonuçları göze alır mısınız? "Benim sana ilk başta yazmam baştan sona bir hataydı." "Senin bana yazman başından beri hayatımdaki en güzel şeydi." Kitabı okuyun pişman olmayacağınıza garanti veririm. Seveceğinize %99,999999 eminiim

klasik gerçek ailem kurgusudur Bİ ŞANS VERİN LÜTFEN EĞLENCE AMAÇLI YAZILMIŞTIR KIZIMIZI ÜVEY AİLESİ YETİMHANEDEN ALIYO AMA BİRAZ UMURSAMAZ DIŞARDAN ÇOK GÜZEL Bİ AİLE GİBİ GÖZÜKSELERDE İÇİRİDEN İŞLER FARKLIYDI PEKİ KIZIMIZI GERÇEK AİLESİ BULURSA NOLUR LÜTFEN Bİ ŞANS VERİN

Ellerim kanlıydı. Ellerimde kan vardı. Bu ellerde ruhunu öldürmüş bir kadının kanı vardı. Görünmez olmuştum artık göremiyordum kendimi, hoş aynadaki yansımam her ne kadar tersini de söylese işime geliyordu belki. Sol tarafıma dönmeden önce kesik bir nefes verdim ve bakışlarımı kendini asmış olan adama çevirdim. Şey sanırım intihar etmiş...

Küçüklüğünden beri ailesinden şiddet gördüğü sebebiyle evden kaçmak için hep okula giderdu. Asena 17 yaşındaydı abisi Azad düşman aşiretinin kızını kaçırmıştı ve berdele kurban gidicekti

Instagram: azimet340 Küçük yaşta evinde çıkan yangında hem anne babasını, hem sesini kaybeden Gül. Kalan hayatını teyzesinin yanında dilsiz Gül olarak geçirirken mahallede tanıştığı Akın. Ve Gül`ün bir organ mafyasının eline düşmesi yüzünden önce ayrılan sonra birleşen hayatlar. Gül Akın`ı çarpan bir araçla öldü sanarken Akın Gül`ü organ mafyasının elinde öldü sanıyor. Aradığın, özlediğin, öldüğünü sandığın insanı bulduğunu bilmeden bulmak, ama tanıyamamak. Sevdiklerini kaybederken aklı git gel olmak. Çocukluğum ateş ortasında kaldı benim Alevler bedenimden geçti, ruhum yandı benim. Bir yudum su eti söndürürde, yanan ruhuma bir deniz yetmedi benim. Sessiz çığlığım gökleri bulurken aklım durdu ruhum delirdi benim.

Biraz dram biraz edebiyat ve romantiklik seviyorsanız, Ahsen`in hayatına bir şans vermenizi tavsiye ederim. İyi okumalar.💙✨ Okuduğunuz her şey hayal ürünüdür.

Profesyonel hırsız Lara karsu hiç beklemediği anda, güzellik yarışmasında hırsız olarak evine girdiği adamı görür... İyi Okumalar📖

Onla var oldum Onla yaşadım Onla öleceğim

Mardin’in Dargeçit ilçesi… Toprak, sertti. İnsanlar da toprak gibi. Dağların gölgesinde, taş evlerin arasında büyüyen her çocuk törenin yasalarıyla yoğrulurdu. Kızlar için okul sadece bir kapıydı; açılırdı ama ardında genellikle karanlık bir oda beklerdi. Kumru, on beş yaşına yeni basmıştı. Gözleri kocaman, kalemi hızlıydı. Okul defterleri şiirlerle, gizli hayallerle doluydu. Öğretmeni Cahit Bey, onun zekâsını görünce “Bu kız köyden çıkacak, doktor olacak” derdi. Ama köyde böyle hayaller uzun sürmezdi. O gün kadınlar, annesinin kulağına eğilip fısıldadı: — “Kumru regl olmuş. Artık kız değil, kadın oldu.” Bu söz evin içine ateş gibi düştü. Çünkü Kumru’nun babası Hayri, borç içindeydi. Yıllar önce, Mardin’in on dört köyüne hükmeden Ciwan Asmar’dan borç almış, karşılığında tarlasını ipotek etmişti. Borcunu ödeyemeyince tek yol kızını vermekti. Ciwan Ağa, otuz üç yaşındaydı. Gözü kara, merhametsizliğiyle nam salmıştı. Bir bakışıyla köy meydanını susturur, bir sözüyle kan davası başlatırdı. Herkes ondan korkardı. Fakat Kumru’yu ilk gördüğü gün, içindeki taş kalp çatladı. Okul çantasını sırtına asmış yürürken Kumru, Ağa’nın zihnine kazınmıştı. O an kararını verdi: Bu kız onun karısı olacaktı. Aşiretin büyükleri toplandı. Odanın ortasında bir mangal közleniyor, duvarlarda silahlar asılıydı. Ciwan ağır adımlarla içeri girip Hayri’nin karşısına oturdu. — “Borç borçtur, Hayri. Tarlanı alırım, ya da kızını.” Hayri’nin gözleri yerdeydi. — “Ağa… Tarlamı alma. Kızım Kumru’yu sana verdim.” Kumru’nun annesi hıçkırıklarını yutarken, Kumru titreyen sesiyle karşı çıktı: — “Baba! Ben okumak istiyorum. Ben Ciwan Ağa’nın karısı olmam!” Ama o evde Kumru’nun sözü değil, törenin hükmü geçerdi. Ciwan, genç kıza baktı. Sertti, acımasızdı ama içinde yanıp duran bir şey vardı: Aşk mıydı, sahip olma hırsı mıydı, kendi bile ayıramadı. — “Sen benim olacaksın, Kumru. Benim gözümden bile sakınacağım.” O gece karar kesinleşti: On beş yaşındaki Kumru, otuz üç yaşındaki Ciwan Ağa’nın nikâhına verilecekti. Kumru’nun içindeki umut ateşi, bir anda küle dönüyordu. O, özgürlüğü hayal ederken, şimdi kendi cehennemine adım atıyordu.

Yaşamayı unutmuş biri için; yeni bir başlangıç ve son arasında hiçbir fark yoktu.

"Bir şey söyle Gülşehide!" Uzun zaman sonra sevdiği adam tarafından ismi telaffuz edilince içinden bir şeyler kopup gitmişti sanki. Duyduğu çatırtı, yüreğinden ayrılan buz parçasına ait olmalıydı. Bakışlarını genç adamın yüzüne tırmandırdı. Hiçbir zaman uzun uzun bakamadığı yüzün her santiminde öfke belirtisi vardı, gözleri ise ayrı bir hikayeydi. Son cümlesindeki ses tonundan da anlayabildiği üzere kırgın ve bitkin bir adamın gözleriydi bunlar. Genç adamın bakışlarını çekmemesinden cesaret alarak iki alev çukurundan çekemedi gözlerini. Şimdiye kadar bunu yapmaktan hep haya etmişti. Ama yiğitliği kadar iffetine ve ahlakına da şahit olduğu adam bakışlarını çekmeyerek ona bir şeyler anlatmak ister gibiyken nasıl çekebilirdi bakışlarını? Harelerinin güzelliği yutkunmasına sebep oldu, bir an tüm yaşananları unutarak baktı genç adama. Sevdiğine kavuşmuş bir kadın gibi, birazdan gülümseyecekler ve birbirlerine sımsıkı sarılacaklarmış gibi baktı. Aklından geçenler onu şaşırtırken adamın bakışlarının da bir anlığına yumuşadığını fark etmişti. Evet, o da onun gibi hissetmiş olmalıydı. Hayır, bu kendini kandırmaktan başka bir şey değildi. Cihangir ona karşı filizlenen hislerini koparıp atalı çok olmuş olmalıydı. Kim kendisini bırakıp giden bir kadını hayırla yâd ederdi ki? İstiğfar çekerek bakışlarını önüne indirdi ve bu efsunlu ana son verdi. Cihangir odadan çıkmak üzere hareketlendi. Onunla konuşmak isterken, olanları anlatıp bir mazeret sunsun ve yüreğindeki yerine geri konsun isterken Gülşehide`nin aralarına ördüğü duvar buna mani oluyordu. Ne ileri gidebiliyordu ne geri. Konuşmadığı yetmiyormuş gibi bir de sevdasını hararetlendiren bakışlar atıyordu ona. Derdi neydi bu kadının? Tekrar sinirlendiğini hissediyordu ancak bu sefer siniri kendisineydi. Kadının onun yüreğindeki yeri değişmemişti ki. Kadının yapacağı açıklama ancak zihnindeki dengeleri düzeltebilirdi. Boğazını temizledi. "Şimdi gidiyorum, tekrar geleceğim." dedi. "Yalnız kalacağın bu süre zarfında sorularıma vereceğin cevapları düşünmek için yeterince fırsatın olacak." Kapıdan çıkmadan önce son bir şey söylemek için masanın üstünde elleri ile oynayan kadına döndü. Gülşehide baksaydı, adamın boynundaki hareketlenmeye şahit olacaktı. "Bir dahakine bu kadar tahammülkâr olmayacağım, Gülşehide."

"Bazı insanların hayattaki tek amacı sevdikleri iken, bazılarınınki vatan savunmasıydı. Bu insanların vatan sevgisi o kadar büyüktü ki, her şeyi geride bırakırlardı." Küçük yaşta yetim ve öksüz kalmak, iki kardeşi çok zorlamıştı. Emre Özdemir, bütün zorluklara rağmen dimdik durmuş, kardeşi için yaşamıştı. Aynı zamanda babasına verdiği sözü tutup asker olmuştu. İki kardeşin çektikleri zorlukları ve yaşadıkları aşkları anlatan bir hikaye... "Tomris Hatun, siz benim umutlarım üzerine yaşattığım silahımsınız."

Bazen hayatı gelişine yaşamak lazım dertleri boş verin hayatınıza yol verin Dertler çok mesela ben uçamıyorum İyi okumalar😝🎀