Ela`nın rüyasından bir anlam çıkarmaya çalışmasıyla başlayan ve okulun gizli odasında saklanan defteri bulmasıyla başlayan bir maceraya hazır mısınız??

--- Adaletin peşinden koşarken, kalp de kendi yolunu seçebilir mi? Savcı Eflin Vural, yıllar önce babasının trajik ölümünün izlerini taşırken, kariyerini adaletin hizmetine adamıştır. Avukat Alaz Yücel ise zekâsı ve karizmasıyla davaların kaderini değiştiren bir isimdir. Bir duruşmada yolları kesiştiğinde, adaletin sınırları kadar kalplerinin sınırları da test edilecektir. Ama karşılarında sadece hukuk değil, kara para aklayan ve geçmişte Eflin’in babasının ölümünden sorumlu olan Nevzat Demiral vardır. Adaletin terazisi bazen eğilir, ama aşk en beklenmedik anda yükselebilir. Kimse masum değildir, herkesin bir sırrı vardır… Ve bazen doğruyu savunmak, kendi kalbinle yüzleşmek demektir. “Adaletin İki Yüzü” – Mahkeme salonunda, kimse masum değildir. ---

İlk başta her şey oldukça normal ileliyor, hiçbir şey aksi ilerlemiyordu. Deren, abisi Akif ile çok yakın olan Yağıza ilk başta hiçbir şey hissetmiyordu. Ancak bir laç ay içerisin de Yağızın garip davranışları Deren`in dikkatini çekmesi yetmezmiş gibi kalbinin de yanlış bir yola doğru kendisinden habersiz çekildiğini hissediyordu. Ne mi yapacaktı? Bilmiyordu. İkisi de onlar için donatılmış onca güzel ve doğru yolları seçmek yerine, ikisinin hayatını olduğundan daha fatklı bir evreye çevirecek o dikenli ve dökülüp yok olmaya yüz tutmuş yolu seçmişlerdi. Pişmanlar mıydı? Asla. Yorgular mıydı? Bu yolun sonunda birbirlerine ulaşmak varsa her zorluk onlar için birer ödüldü. Peki bu yolun sonunda düşündükleri gibi kavuşacaklar mıydı? İşte bunu yalnız onlar değil hiçbirimiz , hiçkimse bilmiyordu.

05**: Bu gün kantinde 3 kişiye laf çaktın, birini susturdun, bir de hocaya da "bana laf değil not verin." dedin. 05**: Sen hep böyle misin? Siz: Bu gün formumdaydım. Siz: Yarın dinlenirim, söz. 05**: Cidden garipsedim. Siz: Garip bulduysan dikkat et. Siz: Bazen garip biri, yazmaya değer olandır.

Şanlıurfa’da aşiretlerin hükmü altında yaşayan Doğu Şahımverdi, namı diğer Maraz, mertliği ve öfkesiyle tanınır. Çocukluk arkadaşı ve kan kardeşi Devran Çakıbey ile birlikte ava çıktıkları bir gün, Doğu’nun kuzeni pusu kurar. Namlu ateşlenir ve kurşun Devran’a isabet eder. Toprak kana bulanırken Devran son nefesinde nişanlısı Ezo’yu Doğu’ya emanet eder: “Borcun var sevdiğim kadın… Ezo’ya sahip çıkacaksın. Onunla evlen, benden sana kalan vasiyet budur.” Doğu’nun yüreği paramparça olur. Kuzenine öfkeyle yürür ama töreye göre her şeyin hesabı zamanında sorulacaktır. Devran’ın düğün günü köy meydanına beyaz gelinlik değil, kara tabut girer. Ezo feryat eder, Doğu ise hem emaneti, hem ihaneti, hem de törenin yükünü sırtına alır.

Kendi kaderinin tam ortasında durman gerekiyor. Çünkü kimse seni beklemiyor. Birileri seni kovalıyor. Hazır ol. Çünkü sen fark etmesen de, onlar seni izliyor. Geçmişin emareleri seni sınamak için dönüyor. Ve sen, istemesen de bu oyunun tam ortasında yerini almak zorundasın. ▪︎ Kıyametler, bilinmeyenlerin kıyısında üretilir. Kural yok. Sadece 6 aşama var. 6 aşamayı geçtin mi? Tebrikler! Artık mezunsun. Artık binlerce aşama var.

Başarılı bir doktor olan Ezel, geçmişin izlerini geride bırakıp mesleğine dimdik döner. Ne kimsenin acımasına ihtiyacı vardır ne de onu kurtaracak bir kahramana... Hastane koridorlarında güç, aşk ve sadakat arasında sıkışan bu hikâyede; Ezel’in kararlılığı, Ata’yla yaşadığı zorlu yakınlık ve yanındaki Hüseyin, Ayla, Efe gibi karakterlerle örülü dünyası okuyucuyu sarsıcı bir yolculuğa çıkarır. Çünkü her kalp, doğru kişide atmaz.

Ölüm bana her uğradığında çok şey götürüyordu... Hatırlamıyordum, geçmişini bilmiyordum. Gözlerimi açtığımda yanımda bir adam ve bir gerçek vardı." Sen bizimlesin Erzem... Altın Araf Tarikatına çalışıyorsun sen." Bu hikayede bir şah bir de mat vardı. Bu oyunu kazanmak istiyorsam şah mat yapan ben olmalıydım...

Nasıl başlardı bizim hikayemiz okulda, kütüphanede ya da başka herhangi bir yerde ancak bizimki böyle yerlerde başlamamıştı. Tam istifamı vermek üzereyken acile giren o sedyedeki o adam nasılda vazgeçmeme neden olmuştu kısa bir bakış o an içime işlemişti. Ben Mavi Rüzgarsoy hayatımı adadığım mesleğimi bırakmak üzereydim ta ki onunla tanışana kadar

Eylül Baltacı geçmişini susturmak için psikologluğu bırakıp kelimelere sığınmış bir yazardır. Ama kelimeler bazen gerçeklerden kaçmak için yeterli olmayabilir. Hayatına tesadüfen giren Kerem Eylül’ün kelimelerindeki düğümü çözüp, geçmişindeki sır perdesini aralamaya çalışır. Ne var ki Kerem bir anda kendini acımasız gerçekliğin kucağında bulur. Peki gerçek her zaman gözümüzün önünde midir?

Bahar yeni bir kasabaya taşınmıştı; fakat eski evinin çatı katında unuttuğu birkaç eşya vardı. Bu yüzden Bahar, eski evine gitti. Çatı katına çıktı ve orada tozlu raflara bakarken bir günlük buldu. Yeni evine gittiğinde, günlüğü okuduğunda hayatı tamamıyla değişti.

Aşk gerçekten var mıydı yoksa sadece bir hayalden ibaret miydi? belki de sadece masallarda varolan bir şeydi. yıllarca aşk diye bir şey yok diye gezdikten sonra tutulmuştum bir çift mavi göze. ihanetin kör hançeriyle de mahkum ediliyordum karanlık ormanların sahibine... ben Nur, Nur KARCI bu hikayeyse mecbur olduklarım ve asla seçemediklerim, hayatım...

Mardin’in en güçlü aşiretlerinden Şehimbaranlar, yıllardır Irak’ta ticaretle uğraşmakta, petrol ve inşaat sektöründe hüküm sürmektedir. Ailenin en büyük oğlu Berzan Şehimbaran (32), babasının gölgesinde büyüyüp kan davasıyla yoğrulmuş bir adamdır. Serttir, kuralcıdır, töreye bağlıdır ve aşiretin şerefini her şeyin üstünde tutar. Yıllar sonra bir kan davası, onları yeniden Midyat’a sürükler. Berzan’ın babası, annesinin üzerine genç bir kızı kuma olarak alır. O kız, düşman aşiretin kızı Berçem Kılıçhanlı (23)’dır. Saf, kırılgan, ailesinin kararlarına boyun eğmek zorunda kalan bir genç kadındır. Gerdek gecesinde Berçem’in abisi, kardeşini kurtarmak için kan döker: hem Berzan’ın babasını hem de karısını öldürür. Fakat o masum kız hamiledir… Berzan için artık tek bir yol vardır: “Babamın kanını akıtanı, kendi kanında boğacağım.” Bu intikam yeminiyle Berçem’i sahiplenir. Düşmanının kızını, babasının ölümüne sebep olan o kanın mirasçısını kendi nikâhına alır. Ama bu nikâh bir aşk değil, kan davasının en kanlı cezasıdır. Berçem için evlilik; zindan, işkence, zulüm ve her gün yeniden ölmek demektir. Ancak töre, bazen en acımasız yollardan kalpleri birbirine zincirler. Berzan, nefret ettiği bu genç kadının direnişine, sessiz çığlıklarına, gözyaşına rağmen kalbine yenilmeye başlar. Berçem ise, onu esir eden bu adamın içinde gizlenen yaralı çocuğu görür. Nefretten doğan bir aşk… Kanla başlayan bir bağın, gözyaşıyla yıkanan hikâyesi… Bu roman; Irak’tan Midyat’a, aşiretlerin kudretinden kadınların sessiz çığlıklarına, kan davasının gölgesinde imkânsız bir sevdaya uzanan bir destanı anlatır. Kan, töre, intikam, zulüm ve en sonunda kalbin diz çöktüğü imkânsız bir aşkın hikâyesi…

16 yaşında ki Zeynep`i hayatı babasının ölüm haberi ile alt üst olmuştur. Farklı bir şehire taşınması, yeni bir okula gitmesi gerekmektedir. Zeynep`i bu şehirde yeni bir hayat, zorluklar, mutluluklar ve hayatı hakkındaki gerçekler bekliyordur...

Birden arkamdan bir fısıltı duydum; "sen bana aitsin," bir el belimi kavradı. Hafifçe sıktımtan sonra devam etti, "benim kadınımsın." Yutkundum. Ben bu mafyacığın aşkıydım. Tek aşkı. Babam borçlar yüzünden beni bir mafyaya satmıştı. Artık onundum. Onun karısı, onun kadını

“İntikam ateşiyle yanan bir ruh, aşkın sıcaklığıyla erir.

Onların kaderi yıllar önce yaşanmış tek bir gece sayesinde birleşti. Bir anda karşısına çıkan ve peşini bırakmayan Atmanlı aşireti, genç kızın bütün sokaklarını çıkmaz sokağa çevirecekti. Hayatına kimseyi almayan ve düzenini kurmuş bir genç kız şimdi nasıl alışırdı etrafındaki kalabalığa? Ve bazı sırlar, hiç ortaya çıkmayacak sanılırdı... Fakat hiç bir sır sonsuza kadar saklı kalmazdı.

(Şiddet içerir) Hazal`ın babasını öldüren Mardin`nin büyük ve acımasız ağası olan Miran ağa ile berdel sonucu evlenen Hazal`ın hikayesi ...

Geçmişi Değiştir Gülen Gözler tiyatro oyunuma yetişmek için aceleyle evden çıktım. Az zamanım kaldığı için nostaljik kıyafetimle otobüse bindim. Otobüste bir tek ben vardım ve yol bitmek bilmiyordu. Şoför koltuğuna baktığımda kimsenin olmadığını gördüm. İrkilerek uyandım. Başucumda bana şaşkın gözlerle bakan kişiyi görünce korktum. Çünkü karşımda annemin on sekiz yaşlarındaki hali vardı. “Abla iyi misin?” dediğinde koluma çimdik attım. Hâlâ uyanamamıştım anlaşılan. Peki, en son ne yapmıştım? Hiçbir şey hatırlamıyordum. Ne rüya ne gerçek bilmiyordum. Odada ayna aradım. Aynaya baktığımda yüzümde bir değişiklik yoktu. Daha da önemlisi benim teyzem yoktu. Duvarda asılı takvim dikkatimi çekti. İyice yaklaşıp tarihe baktım. Tarih 8 Nisan 1978’i gösteriyordu. Yaşadığım karmaşaya inanamayarak yatağa oturdum. “Sanırım iyi değilim.” dedim. Annem bana niye abla diyordu? Geçmişe gitmek mümkün müydü ve mümkünse bunu nasıl başarmıştım? 2025 yılındaki hayatımda tiyatro oyuncusuydum. Gülen Gözler tiyatroma gidiyordum. Üstümdeki kıyafetler aynı kostümdü. Daha dün içinde olduğum yıldan hatırladığım diğer şey, babamın annemi ne kadar üzdüğü. Uyumadan önce her zaman, eğer ben olmasaydım belki çoktan boşanmışlardı diye düşünüyordum. Geçmişe dönmenin şaşkınlığını üzerimden attıktan sonra, geçmişe niye geldim bilmiyorum ama yok olma pahasına annemle babamın evlenmesini engelleyeceğim diye düşündüm. Anneme, daha iyi bir hayat yaşaması için kararlarında yardımcı olabilirdim. Bilmediğim çok şey vardı. Bu dönemin insanı olmadığım için diğerlerinin dikkatini çekmem yüksek bir olasılıktı. Ama yetmişlerin sonuna hapsoldum. İyi bir tiyatro oyuncusu olduğuma inanıyorum bu yüzden elimden geleni yapacağım. GÖREV: GEÇMİŞİ DEĞİŞTİR

Geçmiş izleri peşinde taşıyan bir gerçekti. Peki geçmiş gerçekten geçmiş miydi? İzler geçmişi yansıtırken acıyı unutmak mümkün müydü? Yaşayan ölülerin hikayesi. Yaşadığı her bir günün sonunda ölüme bir adım daha yaklaşanların hikayesiydi. Çünkü yaşadığın her gün ölüme yaklaştığın bir gündü. Ekin Elal geçmişini unutmak için tek odalı dairesinde iş başvurusu yapıp ödeyemediği kirasını ödemek için eğitimin aldığı korumalık işini yapmak istemektedir. Yüz kere başvuru yaptığı Arman şirketine yaptığı yüz birinci başvurusu kabul görmüştür. Oysa Ekin bilerek o şirkete girmek istemektedir. Yıllar önce kulağına fısıldanan bir soy ismi hayatının her yaşında kulağında çınlamıştı. Öte yandan Baran Arman çektiği acıları soğuk kişiliğinin ardına atmış çalıştığı şirketin ardında karanlık işleriyle istanbulun en büyük mafyalarından biridir. Baran`ın korumalığına başvuran Ekin bu süreçten sonra asla eskisi gibi olamayacaktı. Ne geçmişinin acılı taşların arkasında ki o gizem ne de geleceğinin yok oluşu onu eskisi gibi yapmayacaktı. "Eski Ekin gülerdi oysa şimdi duyguları alınmış bir robottan farkım yoktu yaşıyordum nefes alıyordum ama ruhum... o öleli yıllar oluyor" Aklın mı ? Mantığın mı ? Kalbin mi ? Aşkın mı ?

"Bir kere dolanırsan sarmaşığa, ne kalbini kurtarabilirsin ne de aklını..." 🌿🕳️ 📌 Bu eser tamamen özgün bir kurgu olup yazarına aittir. Fikrin, karakterlerin ve anlatımın başka bir kurgu da paylaşılması, kopyalanması veya sahiplenilmesi kesinlikle yasaktır. Emeğe saygı gösterin.

Minho aşırı serseri bir alfaydı ve ailesi yeni bir yere taşınınca mecbur oraya gitmek zorunda kaldı Aşırı soğuk biriydi Jisung ise okulda hep sorun çıkartan yaramaz bir omegaydı Aşırı yavşak biriydi Peki minhonun taşındığı yer jisungların karşı apartmanı olsa

Şaka gibi erkekle kızı nasıl karıştırırsınız?

Şu anlık açıklama yok geçmişin sırrının devam kitabı…

Çiçekler güzel olduğu için değil, mezarlarda da açabildiği için değerlidir: tıpkı sevginin çirkin bir kalpte bile filizlenebilmesi gibi. Ölüm her zaman vardı bizlere; doğarken, öğrenirken, yaşarken ve ℎ𝑖𝑠𝑠𝑒𝑑𝑒𝑟𝑘𝑒𝑛. Hep ölmüştük aslında.