Hafızasını kaybetmiş bir kadın gözlerini ormanda açar. Yabancı bir adamın özel mülkünün sınırları içerisindedir. Onu buraya getiren kaybettiği zihni midir yoksa yabancı adam aslında yabancı değil midir? "Her insan, onu tanıdığın zamandaki senden ibarettir."

Ne zaman ölücem bilmiyorum. Belki yarın belki yarından da yakın.

Hayatına son vermek isteyen bir kadın ve ölümün tanrısı. Silva intihar etmek üzere bir uçurumdan atladığında kendini beş tanrının hükmettiği Wienor`da bulur. Ölüm Krallığı`nda Ölüm Sarayında kendini bulan Silva yaşama son bir şans vermek isterken büyük bir tehlike sinsice diyara sızmaktadır. Ölüme ardından da Ölüm Tanrısına çekilen Silva kendinin de normal bir insan olmadığını öğrendikten sonra tehliklerle ve aşkıyla karşı karşıya kalacaktır. En korkunç sonun, ölümün tanrısıyla mutlu bir son düşlemek mümkün mü, üstelik kıyamet bu kadar yakınken? "Dile Ay Işığı, iste, emret. Ben de senin için her şeyi mümkün kılayım." Başlangıç Tarihi: 31.08.2024

"Ölüm bizi ayıramadı... Ama aşkımız dünyayı yıkacak." Meyruhn Kasabası`na adım attığımda, geçmişimin sadece bir kabustan ibaret olduğunu sanmıştım. Yanılmışım. Ben İdil. Bir doktorum. Bir yabancıyım. Ve ölümle dans eden bir ruhun - Seleneia`nın - yeniden doğmuş yankısıyım. Kieran, gözlerime her baktığında kaybettiği aşkını görüyor. Ama ya ben? Gerçekten onun sevdiği kadın mıyım? Yoksa sadece bir lanetin devamı, intikam için seçilmiş bir silah mıyım? Geceleri kan kokusuyla uyanıyorum. Rüyalarımda, bir bıçağın soğukluğu tenime işliyor. Ve Kieran`ın fısıltısı, zihnimin derinliklerine kazınıyor: "Bedenin onlara ait olabilir... ama ruhun bana ait." Bu kasabada sırlar uyuyor. Gölgeyle mühürlenmiş yeminler, zamanı bekliyor. Aşkın, ölümle; inancın, lanetle sınandığı bu hikâyede herkesin bir bedeli var. Hiçlik geri dönüyor. Ve hiçbir ruh, kaderinden kaçamayacak.

Üvey abisinin ölümüyle başlayan talihsizlikler bir bir Ceylan’ı takip etmeye ve etrafında kim barsa zarar görmesine nerden oluyordu.

Gözlerim gözlerini buldu, beni gördüğü an gülümsedi. Yüzündeki o özel gülümsemeden hiçbir şey kaybetmemişti. "Günlerdir neredesin? Taehyung! Yapma lütfen! Korkuyorum, buraya gel." Göz yaşlarım çoktan usul usul yere damlamaya başlamıştı. "Benim güzel yanım, mutluluğum. Seni kendimden daha çok sevdiğimi unutma tavşancık..."

"İntikam için yaşamak mı? Yoksa hayatı sevdiğin için mi yaşamayı tercih edersin.?"

Önce özgürlüğünü sonra sevdiklerini kaybeden bir hastadan bahsediyoruz; Leyla Altun. "Ölümün ucuna gelince öğrenilirmiş gerçekler. Çünkü sen yaşarken saklanırmış herşey, sen üzülme, kırılma diye. Ama gerçeklerin gözünün önünde tarihe dönüşmesi, incitir. İnsanı da,insanlığı da.. " Yazardan ilk kitap:)

" Günahların rüzgarı olsaydı yeryüzünde hiç kimse kalmazdı. " 🕯️ Emira bilinmeyen bir fantastik dünyada gizemli kapıları aralayrak gizemli sırlara ulaşır. Ondan saklanan ve öğrenilmesi istenmeyen sırları keşfeder. Bu sırlar açığa çıkarken yaşamında onu derinden sarsan bir aşk onu bulur. Ama sandığı şeylerin çok farklı olduğu gerçeğiyle yüzleşir. Aşk, ihanet ve dostluk... Bu üç kelime onun hayatında büyük bir devrim yaratır. ⚖️🛡️⚖️

Boynumdaki soğuk demir aniden tenimden ayrılıp yere düştüğünde baygın bakışlarım pencereden yatağın yanına kaydı. Bir yandan uzun süre nefessiz kalmanın etkisiyle öksürüyor, derin derin soluklar alıyordum. Yatağın yanında benden başka bir kişi olması gerekirken iki kişi vardı. Biri beni az önce öldürmeye çalışan kişiydi ve yüzü bana dönüktü, yatağa daha yakın bir yerde duran kişiye korkuyla bakıyordu. Kimdi beni ölümün huzurlu kollarından ayıran? Boynumdan süzülen sıcak kanımı hissettiğimde elimi morardığına emin olduğum boğazıma götürdüm, az önce bıçağın açtığı biraz derin, ince ve uzun olan yarayı tuttum ama acı hissetmedim. Beni öldürmeye çalışan adam, arkası bana dönük olan uzun boylu adama bıçağı savurdu ama sanki orada hiç kimse yokmuş gibi bıçak adamın içinden dumana temas etmiş gibi geçip gitti. Görüntüyü gördüğümde gözlerimin irileşemesini engelleyemedim, ne yani hayaletler gerçek mi? Yoksa bu başka bir şey mi, sonunda kafayı mı yiyiyorum? Açıklama: İnce, karanlık sınırlar... Berfin, zihninde sürekli yaşadığı karanlık bir mağaradan sıyrılmaya çalışırken bir yandan da geçmişini hatırlamak için çabalıyor. Bir gün yaşadığı korkunç bir olay sonrasında hafızasını kaybeden Berfin, terapilerle geçmişine dönmeye çalışırken rüyalarında ve gerçek hayatta yaşadığı olaylar arasındaki ince çizgiyi fark edememeye başlar. Karmaşık duygularla baş etmeye çalışırken yaşadığı her olay onu daha da derin bir kuyuya itiyor. Berfin, geçmişini aydınlatmak için verdiği mücadelede hem kendi iç dünyasıyla hem de dış dünyadaki zorluklarla karşılaşıyor. Bu kurgu, hafıza kaybı, kimlik arayışı, fantastik evren gibi derin konuları ele almaktadır. Berfin`in içsel yolculuğuna eşlik ederken, insanın zihninin karmaşıklığı ve dayanıklılığı hakkında düşündürücü sorularla karşılaşacaksınız. Roman; fantastik, psikolojik gerilim, gizem gibi unsurlarını bir araya getirerek sizi ilk sayfadan son sayfaya kadar sürükleyici bir deneyime davet ediyor. Yayımlanma Tarihi: 13/03/2025

Her cevap yeni bir soru.

Kerem Çelik Ünlü bir iş adamı aynı zamanda her yerde aranan bir katil Alara Özdemir Kerem Çelik`in sekreteri aynı zamanda onu ölümden döndüren kişi Alara Birgün rastgele numara çevirerek mesajlar yazarken mesaj yazdığı numara patronuna aittir Ve o mesaj ile patronu sandığı katil ölümden döner Tek bir sorun vardır ki Alara mesaj attığı kişinin patronu olduğunu bilmezken, Kerem Mesaj atan kişinin asistanı olduğunu bilmiyor

" BU BİR AJAN KİTABIDIR" "intikam! intikam istiyorum. Benden alınan he şeyi ,yıllardır dağ taş demeden aradığım annemin mezarını!" dedim bağırarak. Son söylediklerim onu şaşırtmıştı ama hemen toparlandı. " Sana neden inanayım? " dedi. Bana inamasını beklemiyordum. " Bana inanmana ihtiyacım yok" onaellerinle getireceksin!" Desteğiniz benim için en büyük motivasyon sizden isteğim yorum ve yıldızlarınızı eksik etmeyin iyi okumalar❤️❤️

Bazı hayatlar dışarıdan bakıldığında sıradan görünür.Ama perde arkasında korkularının şekillendirdiği bir sessizlik hüküm sürer... Kardelen `in tek günahı onun kızı olmaktı...

Karanlığın içinde sessiz bir fısıltı yükseliyor… Adaletin terazisi, bu sefer devletin en derin sırlarının gölgesinde sallanıyor. Ben Lara Yılmaz. Ankara’nın soğuk, gri koridorlarında büyüdüm; adaletin adını yazdım, haklıyı savundum. Ama bu sefer farklı. Elime geçen “kod adı” sadece bir isim değil; içinde hayatımı, kimliğimi, geçmişimi saklayan bir kalkan. Savcı olmaktan çok daha fazlası gerekiyordu şimdi bana. Askeri birliğin kalbine gizlenmiş karanlık sırları ortaya çıkarmak, sadece kanun kitaplarının arasında değil, çatışmaların, ihanetin, kurgulanmış yalanların içinde savaşmak demekti. Yüksekova’nın buz tutmuş dağlarında, her adımda bir tehlike, her yüzleşmede bir sır saklı. Bana eşlik eden sert ve sırlarla dolu Yüzbaşı Alper Erdem, sadece bir muhafız değil; aynı zamanda çözemediğim bir bilmecenin ta kendisi. Sivil hukukla askeri disiplinin birbirine karıştığı bu yerde, hangi tarafın gerçek düşman olduğunu anlamak mümkün değil. Güven, burada lüks; hayatta kalmak ise zorunluluk. Bu hikâye, sınırların ötesinde saklanan yalanları, kendi içindeki savaşları ve unuttuğunuz ya da bilmediğiniz adaletin en çetin sınavını anlatıyor. “Kod Adı: Savcı” sadece bir görev değil, kimliklerin parçalandığı, kalplerin sınandığı ve cesaretin yeniden yazıldığı bir destan. Bir adım at. Gözlerini aç. Bu savaşta kimin yanında olacağına sen karar ver.

Burası bir okul değil. Burası cehennemin en sessiz, en karanlık köşesi. Burada öğretmen ölüm, sınav hayatta kalmaktı.

"Gerçekler karanlıkta saklanır. Ama her sırrın bir bedeli vardır." Barın Bozdağ... Güçlü, acımasız ve zeki. Yardımsever bir iş insanı maskesinin ardında, yeraltı dünyasını yöneten bir mafya lideri yatıyor. Onun kuralları basit: Güçlüysen yaşarsın, zayıfsan yok olursun. Erna... Sessiz, gözlerden uzak bir üniversite öğrencisi. Ama kimsenin bilmediği bir sırrı var. O, gölgelerde gerçekleri arayan bir gazeteci. Sahte bir kimlikle, şehrin en tehlikeli isimlerinin peşinde. Ve bir gün... Yolu, yanlış adamla kesişiyor. Bir haber... Karanlık dünyada dalga etkisi yaratıyor. Bir isim... Tüm dengeleri değiştiriyor. Ve artık Erna`nın peşinde, hiç kaçamayacağı bir gölge var. Bazı gerçekler, öğrenildiğinde geri dönüşü olmayan bir yola sokar. Ve bu yolda yalnızca en güçlüler hayatta kalır. ⚡ Karanlığın içinde nefes kesen bir güç savaşı... Hayatta kalmak için ne kadar ileri gidebilirsin? ⚡

Henüz bebekken birbirinden ayrılan ikiz kardeşlerin yıllar sonra ölüm ile yolları tekrar kesişti.

“Geçmişin gölgesinde, aşk en yasak yerde filizlendi.” Ahsen Güneri, on yaşındayken annesiyle babasının boşanma davasında bir seçim yaptı: annesini değil, babasını seçti. Üç yıl sonra, annesine benzediği gerekçesiyle aynı baba tarafından evden kovuldu. O geceden sonra ortadan kayboldu. Ne bir iz ne bir ses… Sadece sustu. Ankara’da başlayan bu sessizlik, yıllar sonra İstanbul’un karanlık sokaklarına uzanacaktı. Polis olan babası Kenan Güneri, dört yıl boyunca onu aradı; görevden alındı. On yıl daha aradı; umudunu ve akıl sağlığını kaybetti. Dayanamadı, intihar edip yoğun bakıma kaldırıldı. Devlet, yıllar önce kapanan dosyayı yeniden açtı ve başına onu en iyi anlayacak kişiyi getirdi: Başkomiser Ecevit Karayel’i. Ecevit bu dosyayı kayıp bir kızı bulmak için değil, yıllar önce haksız yere kendisini hapse attıran Kenan’dan hesap sormak için aldı. Ama hesap başka, hayat bambaşkaydı. Soruşturma ilerledikçe kimliği belirsiz bir kadın ona yardım etmeye başladı. Onu doğru izlere yönlendirdi, geçmişin kapalı kapılarını araladı. Ecevit o kadına güvenmeye, onu düşünmeye, hatta ona kapılmaya başladı. Bilmediği tek şey vardı: O kadın, aradığı Ahsen’in ta kendisiydi. Ahsen, başka bir kimlikle Ecevit’in hemen yanı başındaydı. Ona geçmişiyle yüzleşmeyi öğretiyor, aynı anda kalbinin en derin yerlerine dokunuyordu. Aralarında doğan şey, geçmişle, sırlarla ve kan bağıyla yasaklanmış bir aşktı. Çünkü Ahsen, yalnızca kayıp bir kadın değil; Ecevit’in asla âşık olmaması gereken tek kişiydi. Bu bir kayıp vakası değil. Bu, bir kimliğin çöküşü, bir aşkın doğuşu, bir adamın kendi geçmişine karşı yürüttüğü psikolojik savaşın hikâyesi. Ankara’dan İstanbul’a uzanan bu yolculukta bazı sesler yalnızca kaybolmaz…

Yonca Yarkın, hayatını paylaşmaktan hiç sıkılmadığı ikizinin cansız bedeniyle karşılaştığında, hayatındaki her şeyin sonsuza dek değişeceğini biliyordu. Şimdi geriye sadece iki şey kalmıştı: Acı ve intikam. Alara neden gitti? Gerçekten kendi isteğiyle mi? Yoksa onu bu yola iten, arkasında gizlenmiş bir şeyler mi vardı? Günlüğü açıp geçmişin karanlık sayfalarına dalmak mı, yoksa en baştan bir yol çizmek mi? Yonca, bu soruların cevabını bulmak için geçmişin ipuçlarını takip etmeye hazır. Ama bu yolculukta yalnız olmayabilir... Ve öğrendikleri, onu asla geri dönüşü olmayan bir noktaya sürükleyebilir. Gerçek, bazen en karanlık yalanlardan bile daha tehlikelidir. Ama bazı sessiz çığlıklar, en yüksek haykırışlardan bile daha derin yankılanır... ❝ Bu hikâyede, sırlar gömülü, adalet kanlı ve intikam kaçınılmaz. Ama en önemlisi: Bazen en sessiz çığlıklar, en büyük patlamalara yol açar. ❞

Kalbim kalbine dokunsa elim eline değmeyecek. Kalbim kaderime ahraz kalacak. Sen sevdama düşsen bile ömrüm ömrüne sığmayacak.

İki yarım hikâyedir aslında birbirini tamamlayan. Görünmez ip dediğimiz bir değil birçok yerden bağlar iki yüreği bir birine. İki yarım hayat birleşir ve koca bir ömür olur. Ne zaman gelir karşına çıkar kimse bilemez çünkü kader planla hareket etmez.Yarın uyandığında hiç kimse ne olacağını bilemez.Çünkü kader bir oyun ve insanlar sadece onun istediği doğrultuda sahnelenen aktörler.

"Kimi karanlıklar, içimizde doğar... Biz fark etmeden." Gözlerimi açtığımda yine o sokaktaydım. O olayın yaşandığı, gri taşların her anı hatırlattığı, soğuk sokakta. Birdenbire gözlerim karardı. Soğuk bir sis sardı etrafı. Yine o lanetin içine çekiliyordum. Geçmiş… o uğursuz geçmiş, zihnimin en kuytu köşelerinden kalkıp bedenime saldırıyordu. Göğsümde bir sancı başladı. Kalbim sanki pençeleniyordu. Yine o görüntüler: arabada ailelerimiz, Heval’in çığlığı, denize çakılma anı… ve suyun içindeki o siluet. "Ben seni seçtim…" "Hayır!" diye bağırdım. “Beden senin, ruh benim.” Boğuluyordum. Yine. Yine… ama bu bir rüya mıydı? Yoksa onun lanetiyle gerçek mi oluyordu? Bir çığlık attım ve gözlerimi açtım. Ter içinde kalmıştım. Yatağımın çarşafları dağılmıştı. Yorgan yere düşmüş, pijamam sırtıma yapışmıştı. Buydu bu kadardı . Ben buydum işte içinde lanetliyle yaşayan genç bir kız. Ve sanırım artık yaşamak istemiyorum...

"İnsan tanrı tarafından yaratıldığında temizdir; fakat Erlik, insanın ruhunu kirletir." Çolpan; hayatı boyunca hiçbir tanrının varlığına inanmamış, tanrılar varsa bile umursamamıştı. Ta ki o güne dek, kendisine seslenen arkadaşına bakmak için sarktığı balkon demirlerinden aşağıya düşmüş, oracıkta hayatını kaybetmişti. Hayatın orada o şekilde bittiğini düşünse de hayat asıl şimdi başlıyordu. Ama bir değişiklik vardı, artık ciğerlerini dolduran havaya muhtaç değildi... *Küfür ve argo içerir*

Ölmek hep hayaldi şimdi gerçek mi oluyor... Ölmek her şeyden kurtulmanın en basit yolu olduğunu düşünen bir kızımız "Ne çocuğu? " "Kız çocuğu" dedi bana