"Kurşunların arasında, yılların arkasında saklanan bir bakış... Bir çocukluk sözü, bir savaşın ortasında yeniden yankılanır." Aybüke ve Demirhan... Biri annesinin mezarında sessizce ağlayan bir çocuk, diğeri ablasının mezarına gözyaşlarını gömen bir asker yürek... Rize`de rastgele kesişen iki küçük kalp, yıllar sonra Hakkâri`de bir terör baskınında yeniden karşılaşır. Aybüke artık bir öğretmen, Demirhan bir asker. Kurşunlar havada süzülürken, o bakış bir kez daha bulur birbirini. Ve bir göz rengi... her şeyi hatırlatır. Kırık çocukluklardan, kanlı çatışmalara uzanan bu hikâyede; aşk, zaman tanımaz...

Korktuğun alevdir, çakacağın kibritin ise senin kendi ellerindir. Ve unutma, korktukların her zaman için senin efendindir. Seversen zaaf edinirsin, sevmezsen de duygularını yitirirsin. Şimdi sen seç, hangisi daha çok tüketir seni? Sustukların mı yoksa, vazgeçtiklerin mi? 🕯️: Detaylı açıklamayı, ilerleyen zamanlarda yazacağım. Şimdilik, bir doktorun ve askerin hikâyesi olarak kalsın.

Hayata dair hatırladığım ilk andaydım. Yine aynı evin bahçesinde eli yüzü toprak içinde kalmış ben ve karşımda onun ne kadar zaman geçerse geçsin çözemeyeceğim bakışları. "Dönmüşsün." İki yıl sonra karşımda onu böyle görmek her şey tamamlandı hissi vermişti. Ya da her şey asıl şimdi yarımdı ve yeni başlıyordu. "Döndüm."

En son on iki yıl önce ayak bastığı Hakkâri’ye annesinin nişanı için gelen Ahsen Sezi, çocukluk aşkı K.Üsteğmen Arslan Kılıçsoy’la karşılaşır. Ancak aradan geçen yıllar ve yaşanan değişimler iki genci bambaşka noktalara sürüklemiştir. Ortak olaylarda denk gelen Ahsen ve Arslan aralarındaki eski bağı koruyabilecekler midir yoksa o bağ hiçe sayılıp anı olarak mı kalacaktır?

Çocukluğundan beri tek gerçek aşkı olan Ensar`ı başına gelen bir olay sonucu unutmak zorunda kalan Ela, terk ettiği İstanbul`a iş sebebiyle geri döner ve unutulan, geçmişte kalmış bu hikaye yeniden başlar.

Geçmişten gelen bir aşk olup yıllar sonra karşılaşan çiftin her geçen gün yeni bir gerçek öğrenmesiyle bir türlü yakınlaşamazlar ve bunlarla baş etmek için birlik olduklarını anlatan bir hikayedir.

Senden büyüğüm kızım! Abin sayılırım ben senin!" demişti küçük çocuk sinirle. "Değilsin lan! Değilsin işte?" diye cırladı küçük kız. "Lan mı?" gözlerini kocaman açarak şaşkınlıkla kıza bakıyordu çocuk. Ne kadar değişik bir kızdı bu böyle! Daha sonra kaşları hızla çatıldı. Boyundan büyük lafları vardı bu bücürün. Tam konuşacakken; "Kızım ayıp! Lan denir mi?" diye çıkıştı annesi, karşısındaki çocuğun annesine mahcubiyet dolu bir bakış fırlatırken. Emre abisi "Anne bir de kızına yarmagül diyoruz diye kızıyorsun" deyip bir kahkaha savurdu. Bunu duyan küçük çocuk da gülmeye başlamıştı! Küçük kız kaşlarını çattı usulca, sinirlenmişti onlara. Hemen bir şeyler düşündü ve basit planını o an uygulamaya koydu: hem abisi hem de o gıcık çocuk alınlarına birer taş yemiş ve kahkahaları, yerini tüm mahalleye yayılan, acı bir feryada bırakmıştı... 🖤Leyla Gül & Ömer 🖤 Yarmagül adında yayınlanan ilk ve tek kitappad kitabıdır... Tamamen şahsıma aittir!

Ailesinin izinden gidip asker olan kız. Önder edindiği adam gibi asker olan adam. Onların hayatı... Kitaba, hem buradan, hem wattpad üzerinden ulaşabilirsiniz. WhatsApp kanalıma ve instagram hesabıma bekliyorum. Hesap isimleri; andromedayolu

Kaderi birdi onların. Daha ilkokul çağında vuruldu Kaya Saygıner o yanağında iki koca çukur taşıyan ela gözlü kız çocuğuna. İki inatçı keçiydi onlar ne birbirlerinden vazgeçer ne de bir araya gelirlerdi. Büyüdüler, birbirlerinin en büyük zaafları oldular. Hatalar yaptılar. Yalanlar söylediler. Birbirlerine hasret kaldılar. Aşklarından yanıp tutuştular. Ama kaderleri birdi işte onların. Eninde sonunda dönüp varacakları liman yine aynıydı. Ya kabullenecekler ya da yüreklerini kavuran ateşte kül olup sonsuzluğa ereceklerdi.

Kalp akıl işi değildi. Kalbe söz geçiremezdin. Eğer sevdiyse, sevme diyemezsin. Dinlemezdi. Onu sevmek istememiştim ama en çok da onu sevmiştim. O ise beni hiç sevmemişti. Onun için çocukluğundan öylesine bir hatıraydım sadece. Nazlı`ydım ben. Nazlı Aladağ. Babasının Nazlı kızı. Annesinin baş belası. Abilerinin kıymetlisi. Onunsa hiçbir şeyi. Emre. Benim kalbimin en büyük yanlışı. ************ Hâlâ eski Naz`sın." "Değilim," dedim keskin bir tonla. Eski Nazlı severdi onu, çok aşıktı ona. "Çok zaman geçti üstünden. Büyüdüm ben." "Evet," dediğinde gözleri gözlerimi buldu. Gözlerimin içine bakarak konuştu. "Büyümüşsün." "Niye geldin?" Sesim istemsiz sitemli bir şekilde çıkmıştı. "Sıkılmıştın buralardan, öyle diyordun abime en son?" abime dediğim kısmı özellikle bastırmıştım. "Naz, sen bana sinirli misin?" "Ben sana niye sinirli olayım, Emre?" dedim kendimle çelişip, sinirli konuşurken. "Sen benim hayatımda mısın ki sana karşı herhangi bir duygu besleyeyim?" Şaşırmıştı. "Biz beraber büyüdük, Naz. Değil miyim hayatında?" "Değilsin!" dedim bir hışımla. "4 yıl oldu, Emre. 4 yıl. Öyle senin her yaz burada olmandan bahsetmiyorum ben. 4 yıldır hiç gelmedin sen. Arayıp sormadın bile. Sence sen benim hayatımda mısın?" ***

Bir varmış, bir yokmuş”la başlar her hikâye; Ama yalnızca adam kadını sevdiğinde, bir ömürlük mutlu son yazılır.Ayrı kalan kalpler bir gün yeniden birleştiğinde, ya her şey olur, ya da hiçbir şey. Çünkü bazı aşklar vardır; ya kalpten kalbe köprü kurar, ya da sonsuza dek yıkılır.

Buğlem Çelik & Demir Uraz Taşkın Yazar & Ceo Başlamamış ya da yarım kalan aşklar tamamlanmak ister. Bizim hikayemizde başlamamış-Daha doğrusa başlayamamış bir aşk hikayesi... Bir sokakta başlayan ve yine aynı sokakta ayrılmak zorunda olanda bizdik. Ben Buğlem Çelik yıllar sonra çocukluk aşkım Demir Uraz Taşkın ile bir davette karşılaşıp hayatı değişen kişiyim. Göz göze geldiğimiz o ilk an farkındaydım. Bu sefer ismediğimiz bir ayrılık söz konusu değildi. Artık ikimizde çoçuk değildik. İkimizde farkındaydık.

Daha dokuz yaşında olan Buse’nin annesinin bir anda Taner diye biriyle gelmesi ve babasının annesiyle Buse’yi kapı önüne koymasıyla başlıyor. Taner Buse’yi ve annesini alıp İzmir’e kendi evine götürüyor vee orada olanlar oluyor. Buse Yiğit ve Aslı’yla tanışıyor ve hiç beklemediği bir anda Efe’yle de Tanışıyor. Annesinin Buse’ye kötü davranışları devam ediyor ve buseye üvey kardeş dünyaya getiriyor. Her şeyin zamanla daha da karmaşık oluyor. Ama unutmuyoruz her şey zamanla geçer.

Ortaokulda hoşlandığı çocukla büyüyünce Üsteğmen olan Baran`la karşılaşan Duru`nun hikayesi

Elif ve Kenan çocukluk arkadaşı. İki yakın Aile . Bu iki ailenin değişen ilişkilerine gelin bir göz atalım .

"Seninle ilgili en büyük yanılgım; beni düşündüğünü sanmamdı."

Küçük kız kendi halinde takılırken hayatına 17 yaşında birine aşık olur ve hayatı tepe takla olur o günden sonra hayatında başına gelecek her olayı yaşar dost kazığı aşk acısı ailesiyle arası bozulması ve en son kendini kaybetmesi...

Sevgi; zamanı unutturan bir huzur, mekânı anlamlı kılan bir varlıktır. Yanındaysa dünya tamam, yoksa her yer biraz eksiktir

27 yaşindaki Asra komutanın iflah olmaz aşki devammi edicek

Leon ve Arden aslında çocukluk arkaşılar fakat bir sebepten dolayı ayrılıyorlar. Bu süreçte ikiside kariyerlerine odaklanıyor ve Arden eskrimci, Leon ise futbolcu oluyor. Olaylar Leon`un Arden`in okul takımına transfer olmasıyla başlıyor.

Çocuklar büyür ve değişirlerdi. Alışkanlıkları, yaşam tarzları yaşadıklarıyla şekillenir, birçok şey unutulmaya mahkum bırakılırdı. Peki ya çocukluk aşkları? Kalır mıydı sonsuza dek? Yoksa unutulurlar mıydı? Ölüme aşık bir kadını döndürebilir miydi hayata? İnandırabilir miydi tekrar sevileceğine? Yoksa yetmez miydi gücü hiçbirine? Öylece kayıp gider miydi sevdiğim ellerinden? Bazı visaller mahşere kalmıştı ancak masal devam edecekti geride kalanlarla...

Daha küçücük bir kız cocuguyken babasının kara fikirlerine teslim olan ama büyüdüğünde beklediği gibi gelismeyen kızın hikayesi....

Her şey çok büyüktü... Ben küçücüktüm. Kalbim bir çocuğun kalbiydi, ama acılar büyüklere aitti. Kimse bana nasıl sevilir, nasıl unutulur, nasıl affedilir öğretmedi. Ben sadece sustum... Ve büyüdüm. Bu kitap, suskun kalmış bir kalbin sesi. Kırılmışlıkların, yarım kalmış cümlelerin, çocukluğun masumiyetine sıkışıp kalmış anıların bir günlüğü... "Ben Daha Çocuktum", her satırında bir çocuğun gözünden hayata bakıyor; büyümek zorunda kalanlara, erken büyüyenlere ve çocukluğunu kalbine gömenlere yazılmış bir mektup. Sen de bir zamanlar çocuktun... Belki hâlâ öylesin.

Yıllar önce açılan bir hediye şimdi tekrar açıldı ve içindeki karanlık gizem gün yüzüne çıkarıldı. karanlık bir zaariflikle hepsinin ruhunda dolaştı ve onları kendi içine esir aldı, ölümün sırrı karanlığın içinde bir fısıltı ile "yeni oyun arkadaşların seni bekliyor, hazır mısın?" Bundan sonra bir dönüş yolu yoktu hazır olmasan da sen bir kuklaydın, süre başlamıştı. İpler dağıtılmış, saat kurulmuştu... tik tak tik tak unutmak, bazen unutmak için değildi, korumak içindi de, kötü olan hatıralar her şeyi unutturdu, bir kişi de iki kişi varoldu... ama bazı kötü hatıralar unuttuğumuz sandığımız anda geri dönerlerdi, her ipucu geçmişte saklı bıraktığımız günahlarımızı gün yüzüne çıkarırtırdı. ve bu defa kaçış yolu yok, unutmak yok, kötü anılara bile yer vermek yoktu çünkü oyun başlamıştı ve sizler bir kuklaydınız, karanlığın içindeki sırlar bittikten sonra oyun bitecekti ama bizde bitmiş olacaktık. bizler kuklaydık, sırlarımız ise bir ölümün ellerindeydi, buradan kurtulsak bile ruhlarımız her zaman burada kilitli kalacaktı...

Uzak mesafe arkadaşlığından aşka? Çocukluk arkadaşına aşık olmayıp görev nedeniyle Göktuğ kaybolduktan sonra onun hasretini çeken Derin.