Akın, Eflin`in adını unutamamıştı. Ama büyürken, onu anmak da kendini inkâr gibiydi. Eflin ise... Onu çoktan affetmişti. Ama asla unutamamıştı

Bir varmış, bir yokmuş”la başlar her hikâye; Ama yalnızca adam kadını sevdiğinde, bir ömürlük mutlu son yazılır.Ayrı kalan kalpler bir gün yeniden birleştiğinde, ya her şey olur, ya da hiçbir şey. Çünkü bazı aşklar vardır; ya kalpten kalbe köprü kurar, ya da sonsuza dek yıkılır.

"Bazı sessizlikler haykırmaktan daha gürültülüdür." Kardeşini kaybeden bir gazeteci, adaletin peşinde bir kadın, geçmişin izinde saklı bir hikâye… Mira’nın dünyasında kelimeler silah, sessizlik ise bir çığlıktır. "LEVLA " Bir travmanın, bir sırrın ve bir kadının iç yolculuğu. Şimdi okuyun. Çünkü bazı hikâyeler, geç kalındığında acıtır.

Sevda: Gün gelip de kader hesabını sorsa, Sevda: Çek cezanı, senin aşktan anladığın buysa, Sevda: Benden sonra kimse değerini biçemez... ••• Abimin arkadaşı-Yaş farkı-Çocukluk aşkı Bütün haklar yazarın üzerindedir! Çalıntı durumunda işlem yapılacaktır

Her bedenin benliğinin altında başka bir hikaye yatar. Her hikayenin bir acısı, Her acının bir zaafı vardır. Peki ya zaaflar öldürür mü? Zaaflarını gizleyen, kapalı perdelerin ardına saklayan, hâlâ çocuk olan yetişkinlerin hikayesi. Bir ajan merkezi tarafından çocukluğundan beri ajan olarak yetiştirilen Filiz, bir gün görevi için bir cinayet işler. Her şey yolundadır. Görevinin tamamlandığını sanıyordur. Ta ki iki yıl sonra öldürdüğü adamın çok daha karanlık işleri olduğunu öğrenene dek. İnsanların üzerinde deney yaptıklarını ve bu şekilde bir çeşit ilaç ürettiklerini öğrenen Filiz, ekibiyle birlikte bu çeteyi çökertmek için harekete geçer. Ama bu görevde aşkı bulacağından ve geçmişiyle yüzleşeceğinden habersizdir. "Ya şah sandığımız aslında sadece bir piyonsa?" ŞAH ve MAT Birbirinin kimsesi olmuş, kimsesiz çocukların hikayesi...

"Ben Yazgı Karaşan. Karanlıkların körlüğünde bir ışık buldum ve bu ışık doğrultusunda ölmeye bile ant içtim. Ben bir söz verirsem tutarım, Dünya`yı daha yaşanır bir hale getirebilecek tek kişi benim madem size de sözüm olsun gerekirse insanlığı yakarım. Çünkü Dünya ve Evren bizim gibi kirli canlıları hak etmiyor."

Bazen bir gün, her şeyin özeti olabilir. Sabah uyanıyorsun ama neden kalktığını bilmiyorsun. Sokağa çıkıyorsun, kimse gözünün içine bakmıyor. İşe gidiyorsun, sistem işliyor ama içinde bir şey duruyor. Bu hikâyede ne büyük olaylar var ne kahramanlar. Sadece biri var - herkes gibi görünen biri. Günlük hayatın sessiz çığlıkları, iç sesle dış dünyanın çatışması, kalabalıklar içinde görünmez olmak... Eğer bazen "burada olmamalıydım" hissine kapılıyorsan, bu sadece bir hikâye değil. Bu, bizim hikâyemiz olabilir.

Bir gazeteci. Bir seri katil. Ve ikisinin de çocuklukları aynı yangında yandı. Maral, geçmişinden kaçtığını sanıyordu. Ama Merza’da biri geçmişi kazımaya başladı. İz bırakmayan cinayetler, zakkum çiçekleri ve bir gölge: Hayalet. O, kötülüğü cezalandırdığını söylüyor. Ama ya kötülük tanımı yanlışsa? “İyi İnsan Mezarlığı”, suçun, sistemin ve suskunluğun iç içe geçtiği bir şehirde geçen psikolojik ve politik bir roman. Bazen bir çığlık bile delil olabilir. Ve bazı hayaletler sadece geçmişte yaşamaz.

Savaş bölgesinde hayata tutunmaya çalışan küçük Fatıma`nın hayallerine ulaşmak için çocukluk aşkını terk etmesinin ardından yıllar sonra aynı operasyonda denk düşmesini konu alıyor. "Kusura bakma ama hayallerim ve bir başkası arasında kalsam ben daima hayallerimi seçerim. Ve sen de hayallerimin arasındasın."

Ailesinin izinden gidip asker olan kız. Önder edindiği adam gibi asker olan adam. Onların hayatı... Kitaba, hem buradan, hem wattpad üzerinden ulaşabilirsiniz. WhatsApp kanalıma ve instagram hesabıma bekliyorum. Hesap isimleri; andromedayolu

Adam bana doğru yaklaştı önümde diz çöktü eliyle yanağımda kurumaya dönmüş yaşı sildi ve “prensesler ağlamaz bilmiyor musun yoksa?” Dedi. Şaşırmıştım, ilk defa biri bana prenses demişti. Oysa babamda annemde prenses diye bir şey yok demişti bana. Tekrar prenseslerden bahsedersem ceza verirlerdi. Durdum hiç tanımadığım adama bakarken bakışlarım anneme kaydı ve “prenses diye bir şey yoktur.” Dedim. Afallamış gibi bakmıştı. Şaşırmıştı galiba. Ama neden şaşırmıştı ki? bu durumlar bana artık normal gelmeye başlamıştı.

En son on iki yıl önce ayak bastığı Hakkâri’ye annesinin nişanı için gelen Ahsen Sezi, çocukluk aşkı K.Üsteğmen Arslan Kılıçsoy’la karşılaşır. Ancak aradan geçen yıllar ve yaşanan değişimler iki genci bambaşka noktalara sürüklemiştir. Ortak olaylarda denk gelen Ahsen ve Arslan aralarındaki eski bağı koruyabilecekler midir yoksa o bağ hiçe sayılıp anı olarak mı kalacaktır?

Çocukluk arkadaşı olan Derin ve Mete on yılın ardından tekrardan takipleşmeye başlar. Ve yarım kalan aşk küllerinden yeniden doğar.

İntihar eşiğine gelmiş insanların bedenlerine girerek onları yaşama bağlamaya çalışan Ruh gezgini Margaret ve hayattan hiç bir ümidi kalmayan Alfredonun yolları Collega kasabasının küçük kütüphanesin de aynı kitaba dokunmalarıyla başlar. Margaret yaşatmak Alfredo ise ölmek için aradıkları bu kitabın onları geçmişin tozlu raflarına geri taşımasıyla oldukları güne kadar olan tüm rastlantılarını da onlara geri hatırlatacaktır. Bu tesadüfte yaşammı kazanacaktı yoksa ölümmü ? Aşkmı yaşatacaktı yoksa anılarmı öldürecekti ? "Bir bilinmezlik içindeyken ruhuma takılan Marconun yeşil gözlerine tutunarak yaşamayı seçmiştim hayatın benim için planladığı kaderi bilmeden." " Sen tüm evrende benim Turunçgilimsin Maggy" " Bazı kitaplar okunmaz, yaşanır. " Bazı ruhlar ise sadece sessizlikte bulunur. "

“Bazı yazlar kalbini kapatırsın. Bazı yazlar, kalbin sana oyun oynar…” Bu yaz, Riley için sıradan bir yaz olmalıydı. Güneşin kavurduğu sokaklar, eski mahallelerin balkonlarından sarkan renkli havlular ve çocukların neşeli sesleri... Her şey tanıdıktı. Ta ki Ethan çıkıp gelene kadar. Ethan her zaman oyunbozan olmayı severdi. Sözleriyle, bakışlarıyla, inadına gülümsemesiyle Riley’nin duvarlarına çarpmaktan hiç yorulmadı. Oysa Riley aşkı çoktan kapının dışında bırakmıştı. Ya da en azından öyle sanıyordu. Kimi aşklar sessiz başlar, kimi aşklar yazın ortasında inatla filizlenir. BU YAZ AŞKA KARŞIYIM, kalbinle inatlaşmanın, geçmişle hesaplaşmanın ve yaz güneşinin altında filizlenen bir hikayenin romanı. KARŞIYIM SERİSİNİN 1. KİTABIDIR.

Bu kurguda ki kurumların gerçek ile bağlantısı yoktur! Durum ve olaylar hayal ürünüdür.  `Kırıldıkça güzelleşen Lotus çiçeği...` Kendini vatanına adamış MİT personelini Zeren Yalçın ona verilen yeni görev için yaşadığı yerden terör yuvası diye adlandırılan bölgeye Vali olarak atanır. Yeni bir ekip, yeni bir hayat... Eski Yüzbaşı`na verilen görev de Zeren Yalçın gibidir. Bir görevinden sonra emekli olmak zorunda kalan Barlas Karadağ yeni Vali`nin koruması olur. Bir ekip kurar, yeni bir hayata başlar. Barlas Karadağ arkasında bırakmak zorunda kaldığı geçmişi Zeren Yalçın`ın geleceğidir. Gerçekler, yalana dönüşmüş bu yalanlar bir bir ortaya çıkmaya başlamıştır. "Evim var sanıyordum yokmuş, senle tanıştıktan sonra bildiğim evin ev olmadığını anladım."

Kaderi birdi onların. Daha ilkokul çağında vuruldu Kaya Saygıner o yanağında iki koca çukur taşıyan ela gözlü kız çocuğuna. İki inatçı keçiydi onlar ne birbirlerinden vazgeçer ne de bir araya gelirlerdi. Büyüdüler, birbirlerinin en büyük zaafları oldular. Hatalar yaptılar. Yalanlar söylediler. Birbirlerine hasret kaldılar. Aşklarından yanıp tutuştular. Ama kaderleri birdi işte onların. Eninde sonunda dönüp varacakları liman yine aynıydı. Ya kabullenecekler ya da yüreklerini kavuran ateşte kül olup sonsuzluğa ereceklerdi.

Yarım kalan bir melodiyle başlar her şey. Bir kız... beyazlar içinde, geçmişini arar. Bir adam... hiç var olmamış bir hayalet gibi fısıldar kulağına. Ve bir çınar ağacı... her şeyi sessizce izler. Ama bu bir roman değil yalnızca. Bu, parçalanmış bir zihnin onarmaya çalıştığı geçmişin hikayesi. Melodi bir çığlıktır. Kayıp bir çocukluğun, susmuş bir annenin ve bir odanın camından görünen ağacın melodisi. Bu hikayede gerçekle hayal, sessizlikle çığlık arasında yalnızca bir perde kadar mesafe var. Ve bazen en büyük kurgu, yalnızca tek bir kişinin gerçeği olur.

Kalp akıl işi değildi. Kalbe söz geçiremezdin. Eğer sevdiyse, sevme diyemezsin. Dinlemezdi. Onu sevmek istememiştim ama en çok da onu sevmiştim. O ise beni hiç sevmemişti. Onun için çocukluğundan öylesine bir hatıraydım sadece. Nazlı`ydım ben. Nazlı Aladağ. Babasının Nazlı kızı. Annesinin baş belası. Abilerinin kıymetlisi. Onunsa hiçbir şeyi. Emre. Benim kalbimin en büyük yanlışı. ************ Hâlâ eski Naz`sın." "Değilim," dedim keskin bir tonla. Eski Nazlı severdi onu, çok aşıktı ona. "Çok zaman geçti üstünden. Büyüdüm ben." "Evet," dediğinde gözleri gözlerimi buldu. Gözlerimin içine bakarak konuştu. "Büyümüşsün." "Niye geldin?" Sesim istemsiz sitemli bir şekilde çıkmıştı. "Sıkılmıştın buralardan, öyle diyordun abime en son?" abime dediğim kısmı özellikle bastırmıştım. "Naz, sen bana sinirli misin?" "Ben sana niye sinirli olayım, Emre?" dedim kendimle çelişip, sinirli konuşurken. "Sen benim hayatımda mısın ki sana karşı herhangi bir duygu besleyeyim?" Şaşırmıştı. "Biz beraber büyüdük, Naz. Değil miyim hayatında?" "Değilsin!" dedim bir hışımla. "4 yıl oldu, Emre. 4 yıl. Öyle senin her yaz burada olmandan bahsetmiyorum ben. 4 yıldır hiç gelmedin sen. Arayıp sormadın bile. Sence sen benim hayatımda mısın?" ***

Bir aşk hikayesi...

"Bırak o güzel ruhun başkalarının hatalarıyla kirlenmesin." 7 yerinden bıçaklandı. 4 defa kalbinden, sevdiğini lanetledi. Karnından, orada uçuşan kelebekleri lanetledi. Boynundan, onu severken aldığı nefesi lanetledi. Bacak arasından, kadın oluşunu lanetledi. Baharın adı Bahar oldu ama ona hiç Bahar gelmedi. Olan Kelebek`e oldu. Yine özgürlüğü çalınan o oldu. Halbuki Kelebek`in kalbinde bir fısıltı yatıyordu. Özgürlüğün fısıltısı. Fısıltı Adam onun özgürlüğü oldu ve kalbinin en derinliklerinde sönmesi mümkün olmayan bir yangın başlattı. Özgürlük için son kez fısıltadı. Son muydu? Baş mıydı? Yoksa büyük bir hata mıydı?

Kendimi güzel diye adlandıramazdım belki. Ne boyum uzundu, ne nefes kesen güzelliğim vardı; ne gözlerim renkliydi ne de ince belim, güzel bir fiziğim, kadife gibi sesim, bembeyaz tenim... Hikayelerden fırlamış bir kız değildim anlayacağınız. Zaten benimki de hikaye değildi. Hayattı. Yalnızca okuduğum öykülerdeki o güzel ve saf kızların, yakışıklı ve mükemmel erkeklerle olan aşk hikayeleri yoktur hayatta. Yolda yürürken güzel diye adlandırmayacağınız insanların da bir evlilikleri, sevdaları, hayatları olduğunu görürsünüz. Ben o sıradan insanlardan biriydim. Ne tesadüflere, planlara, çekişmelere; ne de eli silahlı adamlara, mafyalara, belalara dair bir iz vardı hayatımda. Aşkı güçlü kılan kalpteki zincirlerdir, yaşanan çekişmeli ve kaçırılmalı olaylar değil. Her aşkta ortak tek bir şey vardır, o da kaybetme korkusudur. Çünkü bir yerde sevgi varsa korku da baş gösterir. Sevileni kaybetme korkusu. İşte bu korkuyu herkes yaşar. Ben Hülya. Beraber büyüdüğümüz kapı komşum Sefa`ya aslında âşık olduğumu onu kaybedebileceğimi fark edince anladım. O ise zaten yıllardır kalbinde benim için bir sevda büyütmüştü.

O gün yeni taşındığı evinde otururken karşı eve baktı.Uzun uzun sanki bir şey hissetmişti o an.Nerden bilebilirdi?Neden hissetmişti doğrusu onu..O aşkını neden bir kez daha hissetmişti

Ana karakterimiz Deniz`in küçüklüğünden yaşadığı şeylere ortak olacağız.Denizin küçük yaştan annesini kaybetmesi ile teyzesi ile hayata tutunmaya devam eder. On dokuz yaşına geldiği vakit kazandığı üniversite ile gittiği şehirde yeni yelkenler açmaktadır. Yeni yelkenlere yol açarken Sevgili Denize eşlik edeceğiz, hepinize iyi kumalar dilerim. İnstagram hesabımdan takip etmeyi unutmayın!!!

Göksu Turan, askeri alanda yani bir timde uzun zamandır görev yapan bir doktordur. Diğer doktorlar gibi o da bir kişinin doktorluğunu yapmaktadır. Ancak doktorların baş şefi emekli olunca timin başı olan üsteğmen Fetih Karaer`in doktorluğunu yapmaya başlar. Ancak bir gün saldırı olur ve Göksu ve tim ayrılmak zorunda kalır. Bir sene sonra Göksu bilmeden time geri gelir.