" Ben Anneyim Ama Hiç Anne Olamadum Annelik Hissini İçinde Yaşadım Dışa Vuramadım , Ben Hicran Senelerce Öz Oğluma Kendimi Ablası Olarak Tanıtan Hicran , Şimdi Sırrlarımın Gömüldüğü Suskun Topraklara , Gaziantep`e Geri Dönüyoruz , Geçmiş Er Yada Geç Karşıma Çıkacak , Ve Benimde Bundan Sonra Korkum Yok , Cesaretim Çok " Bir Annenin Dramını Anlatan , Gaziantep Topraklarında Geçen İntikam , Aşk Ve Nefreti Barındıran SUSKUN TOPRAKLAR`I Okumanın Tam Zamanı 🤍🤍🤍

Sen benim cehennemimsin ve ben cenneti arkamda bırakarak geldim sana. Bu hikâye en başından ihanetle çevriliydi ve aşk bile bile yanmaktır... Çok konuşmayacağım sevgilim, hikâyenin aptalı bendim. Sen ateştin ve yaktın sadece. Ardına dönmeyi bilmeyen bendim. Çocukluğuma ver, boyumdan büyük işlere kalkışmak hep huyumdur. Sadece bu sefer gerçekten yaralanacağımı göremediğim için beni mazur gör. Artık bir geri dönüş yok. Hiçbir zamanda, hiçbir ihtimalde. Yalnızlığında boğulman dileğiyle... -Sarışın

Geçmişi unut.. Yeni bir gelecek yarat..!

"Buzdan bir hayata, ateşten bir aşk düştü." Karam… İstanbul’un zarif sokaklarında baleye tutunmuş bir kadın. Ama soyadında karanlık taşıyor. Gözlerinin ardında saklanan sırlar, geçmişten gelen bir gölge gibi peşinde. Ailesi, yeraltı dünyasının susturulmuş çığlığı. Araz… Bir zamanlar bir kalbi kurtaran doktordu. Şimdi elleri kanlı, yüreği sessiz bir adam. Karadeniz’in hırçınlığını taşıyor damarlarında. Babasının mirası, onun kaderi oldu. Sakladığı şey ise yalnızca silahlar değil… Yıllardır gömülmüş ölüler, unutulmamış günahlar var topraklarında. Bir sokakta kesişen yol, Bir bakışta tanınmayan tanıdıklık. Karam’ı kurtardığında, aslında kendini de ateşe atmıştı. Ve o ateş, zemheride yanıyordu. Yalanlar, geçmişten gelen kan izleri, ölü sanılan dedeler, saklanan cesetler… Her şey ortaya çıktıkça, aşk bir yangına dönüşüyor. Ama bazen yanmadan sevemezsin. Bazen tüm sevdiklerin ölür… Sen hayatta kalırsın. Ve bu, bir kurtuluş değil; kefarettir. "Zemheri Ateşi", buzun içindeki kıvılcımla yanmaya başlayan bir aşkın, sırlarla örülmüş kanlı bir geçmişle yüzleşmesinin hikâyesi. Bu romanda herkes susar. Ama kalpler bağırarak konuşur.

Bugün tam bir ay oldu buraya geleli. Dört duvarın arasındayım. Küf kokuyor burası, biraz da is. Derin bir koku çekiyorum içime, işte diyorum kendime; İşte benim yaşama sebebim bu. Zar zor sığdığım yatak bu gece bana dar olmakta kararlı, uyku denen o lanet şey girmiyor gözüme. Bedenim bir külçeden farksız, dört gündür uyumamışım. Yine girmiyor. Gözümü her kapattığımda cesetler beliriyor o karanlıkta. Ceset denmez ona, olsa olsa leştir o. Derdi amcam yanımda olsaydı. Haklı, leşti her biri. `İlk günler kusarsın sürekli, uyuyamazsın, rüyana girer kabus ederler.` Demişti amcam, şimdi söylediği her şeyi yaşıyorum. Apansız bir ürperti geliyor engel olamadığım, rüyalarımı kabus ediyorlar epey bir vakittir. Bunların hepsi birkaç aya mazi olacak, biliyorum. Ne artık rüyama girecekler, ne de leşlerini görünce kusacağım. Ben artık öldürmek için yaşayacağım. Ben kim miyim? Ben Dinçer, Dinçer Demirsoy. Başka da hiçbir şey değilim zaten. Hayatta bir şey olmak için işte şimdi tam da buradayım. Tek bir kelimeyle anlatamadığım bu şehirdeyim. Ölü kentteyim, ölü zırhlarının içindeyim, leşlerin her gün daha da arttığı bir mezarlıktayım.

Bu sadece bir balo değil, büyüdüğümüz şehrin koynundan denize karışan bir veda gibiydi. İzmir`in kıyısından açıklara doğru ilerleyen yat, yeni hayatıma yelken açıyordu sanki. Vedalaşırken, bazı duygular çoktan gelmişti: kabulleniş, yalnızlık, çaresizlik. Bir odaya girdiğimizde gördüklerimle kıkırdamam aniden kesildi. Oda silah doluydu. Sanki bir savaş gemisinin içindeymişiz gibi. Camın dışarısından yata doğru bir bot geldiğinde barmen bota atlamamızı emretti. Biz sesimizi çıkaramıyorduk. "Gelmezsek ne olur?" Naz sorduğunda barmen çevik bir hareketle cebinden silahını çıkarıp ikimize doğru tuttuğunda nefesim kesildi. "Acelemiz var, hızlı ol." Arkamızdan bir ses yükseldiğinde o tarafa baktım. Yat...Alevler içindeydi.

İtilin sularında sürüklenen bir adam ve Volganın yalanlarında boğulan bir kız

Her cevap yeni bir soru.

"İkimizden biri ölmeliydi, kendimi seçtim." KAPALI PERDELER ARALANDI! 30 YILLIK BİR SIR! İHTİŞAMIN ARDINDA Kİ VAHŞET! Bazı ayrılıklar, sadece bir veda değildir… bir suskunluğun başlangıcıdır. Yedi yıl önce Dr. Bilge Sezin, hayatının en doğru bildiği adamı nikâh masasında terk etmek zorunda kaldı. O gün, sadece bir aşkı değil… içinde taşıdığı tüm umutları da geride bıraktı. Zorunda bırakıldığı o kararın yankısı ise, yıllarca peşini bırakmadı. Bir fırtına gecesinde, yolu ağır bir kaza sonucu yaralanan bir yabancıyla kesiştiğinde, Bilge’nin kalbi yıllar öncesinin çırpınışlarını hatırladı. Yaralı adamı hastaneye taşıyan eller, bir zamanlar onun ellerini tutan ellerdi belki de. Ama o, şimdi kendine Altay Baybars diyordu. Gözlerinde tanıdık bir gölge, dudaklarında yabancı bir suskunluk vardı. Hafızasını yitirmiş gibiydi… ya da öyle görünüyordu. Bilge, geçmişin açılmamış defterleriyle yüzleşirken, adam bambaşka bir oyunun içindeydi. Gerçek adı Yiğit Alakurt olan bu adamın gelişi, bir karşılaşmadan fazlasıydı. Geri dönüşü bir rastlantı değil, dikkatle örülmüş bir görevdi. Ama hangi görev, kalbin sesini tamamen susturabilirdi? “Hizmetkâr”, aşk ile intikamın birbirine düğümlendiği, suskunlukların çığlıkla yarıştığı bir hikâye. Sırlar, yalanlar ve saklı kalan geçmiş, gözlerden saklanan bir hakikat gibi adım adım ortaya çıkarken, bazen en derin izleri kelimeler değil… sessizlik bırakır. Çünkü bazı yüzleşmeler, bir ömür bekler. Ve bazı geri dönüşler, geçmişi temize çekmek için yazılmıştır.

❝ꜱᴇᴠɢɪʏʟᴇ ʙᴀᴋᴛığıᴍ ᴅüɴʏᴀᴍ, ꜱᴇꜱꜱɪᴢᴄᴇ ʏıᴋıʟᴅı.❞ 🪷

❝Sanrılardan ibaretti sanki bütün yaşananlar... Boğazıma oturan o koca yumru, elimden kayıp giden, bir daha da sahip olamayacağım hayallerim, hayatımdı sanki... Ağlayamadım. Bağıramadım. Durduramadım. 26 yıllık yaşamımın, 7 yılında adım atmadığım şehirde, onun tarafından bir başıma bırakılmıştım. Son umudumda da dalından acımasızca koparılıp alınmış gibi hissediyordum... Varlığımdan nefret eden insanlarla doluydu etrafım. Kaçmak isteyip, kaçamadığım bir labirentin içimdeydim sadece. Karanlık yolumu aydınlatan tek bir mumum vardı. Cılız ateşi bir sağa, bir sola savrulurken, koşmam için umut olmuştu bana... Yoktu. Artık o da yoktu. Karanlığın ortasında bir başımaydım. "Sözler hiçbir zaman tutulmaz anne... tutulmaz. Dedim sana. Ben ne sevmeyi hak ediyorum, ne de sevilmeyi. O gün... o gün ölmesi gereken bendim. Bendim." Ucunda oturduğum kayalara içindeki nefreti döküyormuş gibi çarpan o hırçın dalgalar, sanki sesim olmaya çalışıyordu. Gök gürledi. Bulutlar ağladı... Göğsüme ince bir sızı yayıldı. "Beni sevdiğine inanmamıştım zaten..." Titreyen dudaklarımı zapt etmeye çalışırken, gözlerimi karşımdaki hırçın denize çevirdim. "...şayet sen bile sevmekten vazgeçtin." Karadeniz acımasızdı. Aldığını vermez, verdiğini de acımadan ellerinin arasından alırdı... sonra elinde avucunda bir şey kalmazdı. Almıştı. Hepsini ellerimin arasından çekip almıştı. Ben Güneş. Kolu kanadı acımadan koparılan, omuzlarına tonlarca yük konulan kadın.❞ 🌑 0 4 /0 3 /2 0 2 4 ALINMASI, KOPYALANMASI VE ÇALINMASI DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR 🖇 Written by: simaara 🪶

17 yıl boyunca babası tarafından acılar çekmiş annesini ölümü ile suçlanan Arel

Karanlığın içinde yolunu arayan bir ruh... Sare, yıllardır içinde saklı tuttuğu cesareti, kendi gölgesinden sıyrılarak bulmak zorunda. O evde sadece bir silüet gibi yaşamış olabilir, ama şimdi ilk defa kendi hikayesini yazmaya hazırlanıyor. Bir karar, bir kaçış, bir bilinmezlik... Ancak ışık, her gölgeye dokunmaz. Peki ya Sare`nin gölgesi? O, geçmişinin ağırlığından kurtulabilecek mi, yoksa geçmişi onu sonsuza dek esir mi alacak? Bir kadının kendini yeniden bulma hikâyesi... Bir yolculuk, özgürlüğe uzanan bir isyan... Ve gölgenin içindeki ışık.

Gizli saklı oyunlar, düşmanlar ve savaşlar. Söylesene Nilüfer, Üç Vadi`de hiç saklanır mı sırlar? Kayla Ahu Tuna ailesini acı bir şekilde kaybettikten sonra Wattpad platformunda kendi hikayesini yazmaya başlar. İşler yolundadır ta ki yeni sıra arkadaşıyla tanışıp, kendini bir katilin hedefinde bulana kadar.

"Aa tövbe tövbe, sevgili falan ne diyon abi sen ayıp günah, çarpılırsın bak." "Milletin içinde bana sevgilim derken hiçte ayıpta günahta değildin, hayırdır." Daha önce tatsız bir karşılaşma yaşadığınız kişi sizinle aynı sınıfa düşerse ne olur?

"Onu aldatan eski asker sevgilisine yazarken nerden bilebilirdi ki başka bir askere yazacağını..." Hikaye sadece bu kurgudan ibaret değil aslın da ana karakterimizin çok travmalı bir yaşantısı ve tehlikeli hayatını ele alıyor. Sizi de peşinden sürükleyecek eğlenceli ve bir o kadar koşuşturmalı hayatı olan karakterimize yardım etmek ister misiniz? Asla pişman olmayacağınız bir kitap iyi okumalar ballarımmm 🎀

8 yaşında abisiyle evlat edinen bir kızımızın hikayesi adı Defne gül olcak ama bilmiyoki evlat edinildiği aile unun öz amcadının ailesi ölüyo kızımız bu gerçeği 18 zine 3 ay kala yaşıyor. Umarım ilginizi çeker bu benim ikinci hesabım ilk hesabımın şifresini unuttum tekrar hesapla yine sizinleyim.

Hayat felsefem mi? Yalan söyle. Yoksa bu iş olmaz.

Lisenin en güzel zamanlarını düşünün. Sınav kaygısı yok, gelecek kaygısı yok…Sadece gençlik, eğlence ve aşk var! İşte tam o yıllarda iki kişi giriyor kızımızın hayatına. Biri hiç tanımadığı sadece aynı okulda olduğu bir anonim, diğeri ise dünya yakışıklısı üst komşusu. Bu kızımız kimi seçer, ne olur bilmem ama aşkın kazanacağından eminim.

Söyle o kalbine başkasını sevmesin. Yoksa kalbininde kendininde katili olursun... "Saymaya başla!" Kesik nefeler alırken titiryordu. Gözleri korkuyla adama baktı. "Bir, iki, üç..." Sertçe yere inen balta ile avazı çıktığı kadar bağırdı. Kan soluk tenine renk getirirken çığlığı taş duvarlarda yankılandı. Gözleri karardı. Midesi alt üst olurken hıçkırıklarla ağlıyordu. "Yeter! Dur, yeter!" Bağırışı duvarlarda yankılandı. Kulaklarına çarpan kendi sesi bile yabancıydı. Titreyen ellerini üzerindeki yabancı ellere bastırdı. Zayıfça üzerindeki elleri itmeye çabaladı. "Tekrar say!" Korkudan nefesi kesiliyordu. Gözleri kan çanağına dönmüştü. Yanağından süzülen kanı hissediyordu. Kimin veya neyin kanı olduğunu anlayamayacak kadar beyni uyuşmuştu. Gözlerini sımsıkı kapatırken bunun bir kâbus olduğunu düşünmek istedi. "Tekrar say! Yoksa daha kötüsü olur!" Bunun boş bir tehdit olmadığını biliyordu. Hıçkırıklarla ağlamaya devam ederken kafasını aşağıya eğdi. Bunu görmek istemiyordu. "Bir, iki, üç..." Balta bir kere daha sertçe yere indi. Bağırışı duvarlara tokat misali çarptı. İğrenç kan kokusu burnuna doldu. Yüzündeki sıcak kan kusmasına neden oldu. Bu kabus ne zaman biterdi, bilemiyordu. Kollarını kurtarmak için çırpındı. Başarısızlık ile daha çok ağladı. Adam ona doğru adımladı. Onun çenesini sertçe tuttup kendisine bakmasını sağladı. Onun gözlerine bakarken titriyordu. Adamın kanlı eli onun çenesindeydi. Kabus kurtulunamayacak kadar karanlıktı. "Sevdiğin her şeyin sonu bu olacak..." "Her sevdiğin bir gün toprak olacak ve hepsi sadece senin yüzünden olacak ufaklık..."

Aşk bazen bir kalbin içinde başlar, bazen üç kalbin ortasında boğulur... Nehir bir sır değil, bir fırtına. Emirhan onun yanında “sevgilim” demenin huzurunu yaşarken, Ege farklı bir gerçeklikle onunla aynı yolda yürüyor. Ama Nehir’in gözleri bazen başka bir isme, Samet’e takılı kalıyor. Gözyaşları sessiz, kalbi karmakarışık. Ve tüm bu karışıklığın ortasında bir kişi var: Her şeyi bilen ama kimseye söylemeyen, olayları izleyen ve gerçeklerin bir gün patlayacağını bilen sessiz tanık. Yalan Üçgeni, gençliğin tutarsız duygularını, gizli ilişkilerin yarattığı gerilimi ve bir aşkın kaç kişiye zarar verebileceğini anlatan çarpıcı bir hikâye. Her bölümde daha da içinden çıkılmaz hale gelen bu üçgen, sonunda sadece kalpleri değil, dostlukları da kıracak. Bu hikâye, bir aşk hikayesi değil. Bu, bir strateji savaşı. Ve her savaşta olduğu gibi… kazanan yok.

"Bir hilalin uğruna ne güneşler batıp duruyor..." "Av avlanır, avcı avlar." "Bu beyaz kar artık temiz değildi. Çünkü bu kar onlarca insanın canını almış, kanını yutmuştu." "Bugün tam 45 evin ocağı sönmüştü. 45 ailenin feryadı Türkiye`nin her bir yanından duyulacaktı. Bugün onlarca çocuk şehit evladı olarak anılacaktı. Kimisi babasının intikamını almak için izinden giderek asker olacaktı." Hem karısını hem de arkadaşını aynı günde kaybetmiş komutan...Kızı onun için bir umut olmuşken o da elinden alınmıştı. Daha 8 yaşındayken babası şehit düşmüş bir çocuk. Büyüdüğünde ise onun gibi asker olmuştur. Küçük bir köyde genç kız. Ailesi adını koymaya bile tenezzül etmemişler. Sırlarla dolu bir hikâye. Aşk ile dostluğun bir arada olduğu kitap.

"Onu biz öldürmedik ama hepimiz bıçağı eline verdik."

Masal Karadağ tıranvalarla dolu bir hayat gerçek sandığı yalanlar güvendiği sahte insanlar masal Karadağ 16 yaşında bir kız yılar sonra gerçek ailesi buluyo dağa doğrusu onlar onu buluyo

abisi arabayla bi kıza çarpmıştı ama bilmediği bişey vardı bu kız gerçek kardeşiydi üvay ailesini çok seven gökçe onların gerçek ailesi olmadıklarını öğrenince napcak 17 yıl sonra hayatı altüst olmuştu (BENCE Bİ ŞANS VERİN EMİNİM SEVCEKSİNİZ)