0530** : İyi akşamlar. Tanıdık motor tamircisi olan var mı? 0534** : İyi akşamlar. 0534** : "Rıfat usta- 0537*** " buyrun.

"Aşk bedel ödetir, Meva..." dedi alev topuna dönmüş gözlerini gözlerime esir ederken. Büyük bir gayretle bedenini ileriye doğru itelediğim sırada bileğimi kavrayıp, "Annenin katili ben değilim." Diyebildi. Durgundu. Güçlü omuzları çöküntüye uğrarken, dehşetle baktı bir kez daha yüzüme. Bir şey demesine fırsat vermeden asileşen gözlerimi gözlerine dikip cevap verdim. "Annemin değil, yok olan duygularımın katilisin. Tüm hakları saklıdır! Aksi takdirde yasal işlemler başlatılacaktır!

Şarjörü doldurup atış kulaklığımı taktım. Karşımdaki hedefin kırmızı alanını delik deşik ederken rahatladığımı hissediyordum. Şarjördeki mermi bittiğinde atış kulaklığımı enseme indirip masanın üzerindeki mermilere uzandım. O sırada kulağıma dolan tok postal sesleri bana kimin geldiğini müjdeliyordu. Bir adamı yürüyüşünden tanıyor olmak garipti. Üsteğmen hala yanıma gelmemişti, merakla başımı geriye çevirdim. Arkamdaki masaya yaslanmış anlamlandıramadığım bakışlarla beni izliyordu. Bir eli yaslandığı masada, diğer eli de palaskasındaydı. Genelde omzuna asmaktan hoşlanmadığı bordo beresi ise tıpkı benimki gibi omzundaydı. Başımla kısa bir selam verip önüme döndüm. Tekrar pozisyon alıp hedefime odaklandım. Ben atış yaparken üsteğmen de yanımdaki alana girip atışa başlamıştı. Kavga eder gibiydik o an, kurşun seslerimiz ise sustuğumuz kelimelerimizi ifade ediyordu. İkimizin de kurşunları bitmişti, bakışlarımız birbirini bulduğunda yine o gizemli karaları karşıladı beni. Ben savaşmaya devam etmek ister gibi mermilere uzattım elimi, ama susmayı da beceremedim işte. ``Yurdunuzu arıyor gibisiniz üsteğmenim, gözleriniz sürekli bir arayışta sanki.`` Ona bir cevap hakkı tanımadan atış yapmaya başladım, silahımın tetiğine basmaya devam ederken yanımdaki adamın da pür dikkat beni izlediğini biliyordum. Son mermime de veda etmiştim. Başımı çevirdiğimde yine o bakışlara mahkum edildim. Aramızdaki birkaç adımlık mesafeyi sonlandırıp yanıma geldi, elini uzatıp atış kulaklığımı çıkardı. Aramızdaki tek engel o kulaklıkmış gibi biraz daha yaklaştı bana, gözlerime daha yakından baktı. ``Belki de yurdumu bulduğum için sürekli gözlerine bakıyorumdur teğmenim.`` Bordoya boyanırken aşka karışan iki yürekli askerin hikâyesi...

"Birbirimizi kurtaramadığımız her anda biraz daha öldürdük." Psikiyatrist Mihra Aksa Erguvan, mesleğine tutkuyla bağlı, sakin ve kontrollü bir kadındır. Ancak üç aydır seanslarına düzenli olarak gelen genç danışanı Kübra Yılmaz, bir sabah ormanın derinliklerinde cansız bulunur. Bu ölüm, sadece bir vakayı değil, Mihra`nın hayatındaki en kırılgan dengeleri de paramparça eder. Olayın başına atanan Savcı Vural Sipahi, doğruların peşinde inatla yürüyen bir adamdır. Adalet onun için bir inançtır. Fakat bu dava, onu geçmişin tozlu sayfalarına, çocukluğunun karanlık sokaklarına sürükleyecektir. Çünkü kader, yıllar önce yolları ayrılan iki insanı; Mihra ve Vural`ı yeniden karşı karşıya getirir.

"Üç haftalık kayboluşun ardından Defne Aydın`ın nasıl, ne şekilde Türkiye`ye döndüğü ise hâlâ belirsizliğini koruyor. Genç şarkıcının kaçırıldığı mı, yoksa kendi isteğiyle mi ortadan kaybolduğu soruları sosyal medyada gündem oldu. Ünlü ismin, Devran Arıkan ile ne tür bir ilişki yaşadığı ise henüz netlik kazanmış değil..." . . . Defne Aydın, hayallerini sahne ışıklarıyla büyüten genç bir şarkıcıydı. Hayatında yalnızca iki arkadaşı ve onu seven dinleyicileri vardı. Bir gecede alkışlardan kelepçelere, özgürlükten karanlığa sürüklendi. Defne Aydın, yabancı bir ülkede alıkonuldu, öldürülmek istendi. Devran Arıkan. Güçlü, tehlikeli, kaçışı olmayan bir adam. Defne`yi kurtardı ama aynı zamanda onu kendine bağladı. O bir kurtarıcı mıydı, yoksa hayatına giren en büyük felaket mi? Bu, minnetle başlayan bir yakınlık. Korkuyla büyüyen bir tutku. Ve gitmek istedikçe daha çok çekildiği bir aşktı. Devran onun kalkanıydı. Ama aynı zamanda kafesiydi. Ve aralarında, her nefeste hissedilen bir gölge vardı: Akdeniz belası. Bu hikâyede aşk, güven kadar tehlikeli.

Kırılmış kalpler, silinmiş hayaller ve yıkılmış hayatlar... Onların bir çok ortak noktası vardı. Birbirlerine şans verdiklerinde bunu daha iyi anlamışlardı. Umay ve Teoman ülkenin uçlarında farklı şehirlerde yaşayan iki kişiydi. Onları bir araya getiren geçici görev olmuştu. Her ikisinin de paramparça olmuş hayatı ve duyguları vardı. Bölünmüş hayatlarını toparlamak için de birbirlerine ihtiyaçları vardı... `Tüm hakları saklıdır`

Eskişehir`den gelen bir Tarih Öğretmeni…  Beste Suerdem.. Hayatındaki tek ciddi ilişki annesinin bastırdığı çeyiz takımıyla sınırlı. Evlilik baskısından kaçarak geldiği İstanbul’da, iki yakın arkadaşıyla birlikte kurduğu bekar evinde hayata sıfırdan başlıyor. Sadece çamaşır makinesini değil, kendi hayatını da yeniden kuruyor. Ama hayat bu ya, tam “Kendi çağımı başlatıyorum” dediği anda, üst daireye çevik kuvvet kadar çevik ama duygular konusunda yavaş çalışan bir komşu taşınıyor. “Ya Tutarsa” dediği şey evlilik değil aslında. Bir kadının hem kendini bulma, hem de kahkahalarla kaybolma hikâyesi. Nasreddin hocanın `ya tutarsa` sözünü hayat felsefesi yapan Beste`nin hikayesine sizlerde hoşgeldiniz❣️

"O gece gökyüzünde tek bir yıldız bile yoktu. Sanki tüm yıldızlar kaymış gitmişti. Dilek tutmak istedim ama göremedim yıldızlar. O günden sonra da zaten bir daha dilek tutmadım"

Kaçık bir özel hareket polisi ile çılgın bir istihbarat subayının evlat edinme süreci :)

#mahalle #çocuklukaşkı #yetişkiniçerik Çocukluktan gelen bir bir aşka sahip olan iki genç birlikte geçiremedikleri yılları hiç unutmadılar. Aydilge farklı yerlere savruldu zorluklarla karşılaştı. Yaman ise onu aramaktan asla vazgeçmedi. Ve zaferi yalnızca vazgeçmeyenler kazanırdı.

"Karanlık mı ışığı tüketir, yoksa ışık mı karanlığa diz çöktürür ?" Bir adam, ondan çalınan hayatın hesabını sessizce biriktirdi; karanlığını büyüttü, öfkesini bekletti. Geri döndüğünde ise en zayıf noktayı hedef aldı: Bir babanın dünyasını... bir kızın kaderini. Işığın içinden çekilip gölgelerin kucağına bırakılan genç kadın, bir anda korkunun, çaresizliğin ve tutkuya dönüşen bir esaretin ortasında kaldı. Babası, yıllar sonra fark ettiği hatalarının ağırlığıyla kızını geri almak için kirli oyunlara başvururken; adam, kalbine sinsice sızan o ışıltının, planlarını yakıp kül etmeye başladığını anlayacaktı. Karanlıkla aydınlığın birbirine karıştığı o yerde, ihanetin, öfkenin ve yasak duyguların hükmettiği bir savaş başladı. Ve hiçbiri şunu hesaplayamadı. Bazen en büyük tehdit, tutulmaması gereken bir kalptir.

"Söylesene Güllü?" dedi tekrarlayarak. "Gönlünde büyük adam olabilmeyi başarabildim mi?" "Beni, senden gizleyen herkesi karşına aldığın günden beri..." Kurumuş dudaklarımı ıslatmama fırsat bile vermeden dudaklarıma kapanıp cayır cayır yanmama sebep oldu. ... • ÇOCUKLUK AŞKI •YAŞ FARKI •POLİS/HUKUKÇU •ABİMİN ARKADAŞI •YAŞ FARKI (6) Mirza Devran Polat ve Gülfem Asel Karaca çocukluk arkadaşı, aynı zamanda zamanda karşılıklı dairelerde oturan aile dostlarıdır. Günlerden bir gün Mirzalar, babasının polis oluşundan dolayı Ankara`ya taşınmak durumunda kalırlar. Bu taşınmanın üzerinden yıllar geçer ve artık Gülfem ile Mirza büyümüşlerdir. Mirza, babası gibi polis olurken Gülfem Ankara`da yani, çocukluk arkadaşı olan Mirza`nın yaşadığı şehirde Hukuk Fakültesi kazanmıştır. Gülfem okulu için Ankara`ya gittiğinde aile büyüklerinin ısrarları üzerine, Mirza ve ailesi ile birlikte aynı evde yaşamaya başlar. Yıllar önce ayrılmak zorunda kalan Gülfem ve Mirza, yıllar sonra yolları kesiştiğinde tekrar bir arada olabilmeyi başarabilecekler miydi? 170623 . . .

Berdel ile evliliğe kurban giden özel harekat polisi İdil Diana Makrou ile Yüzbaşı Asır Kayra Arslanın hikayesi

O bir kahramandı.. o adalet olmayan bu yerde gerçek adaleti hak edene hakkını vermeye yemin etmiş bir adamdı..o Savaş Kralhan idi. Ve ben Zehra Kralhan olarak hep onun yanında olacak ona hep destek olacaktım..

55 K OKUNAN AMA SİLİNEN KİTAP Avukatlık okuyan Defne Yalçın, sıradan bir öğrenciyken bir dosyaya rastlamasıyla hayatının en tehlikeli dönemine sürüklenir. Yıllar önce kapatılmış bir cinayet dosyası… sahipsiz bir delil… ve geçmişten gelen karanlık bir yüz. Defne ne kadar kaçarsa kaçsın, onu izleyen biri vardır. Sessiz, sabırlı, adımlarını tek tek takip eden biri. Mesajlar, gölgeler, değişen küçük ayrıntılar… derken tehdit artık fısıltı olmaktan çıkar. Bu sırada Komiser Bora Arslan, genç kızın etrafındaki tuhaflığı ilk fark eden kişidir. Başta bir tehdit sanırken, kısa sürede bunun basit bir takip değil; planlı, soğukkanlı ve derin bir saplantı olduğunu anlar. Defne’yi korumak onun görevidir, fakat bu görevin sınırları her adımda daha da ağırlaşır. Ve kapı kapanmıştır artık. Defne gerçeğe yaklaştıkça, katil ona daha çok yaklaşmaktadır. Bir dosyanın açtığı kapı… Bir katilin sessiz gölgesi… Ve adalet uğruna atılan her adımın bedeli… Bu hikâyede herkes bir sırrın peşinde, ama bazı sırlar hayatta kalmak için saklanmalıdır

Bazen bazı şeyler yaşanması gerekir ve bu şeylerle hayatlar tamamen değişirdi. Kimi zaman iyi, kimi zaman ise kötü anlamda değişirdi. Yıllar önce Melis ailesinden koparılmasıyla çok şey değişmişti. Peki ya ailesine tekrardan geri kavuştuğunda neler değişecekti? Çok şey değişecekti. Onları bilinmezliğin içinde gizli bir oyun bekliyordu... ( DİP NOT : Gerçek aile kurgusu arayanlar, polisiye yani katil bulma tarzında arayanlar, lise kurgusu arayanlar ve aile içi ilişkileri okumak isteyenler buraya davet edebilirim sizi. Çünkü burada hepsi var.) INSTAGRAM : _knur_5_ İLK BÖLÜM YAYINLAMA TARİHİ : 21.02.2025 SON BÖLÜM YAYINLAMA TARİHİ : ??.??.????

Bir avukat karşı komuşusunun kız kardeşinden şikayetciydi.

Acı dolu geçmişine rağmen dimdik durabilen güçlü kadın karakterin hayatı...

Kaçıp gitmek bazen doğru bir seçenek değildir. Kaçtığın yer arkandan gelir. Geçmiş peşini asla bırakmaz

Vuslat Serisi 2. Kitap "Vuslatın ardından geriye, sadece kırık bir kalp kaldı." Hayattaki en büyük korkusuyla bir kez daha yüzleşmek zorunda kalan Erva, Kerem`in kaybıyla yeniden sarsılmıştı. Onun yokluğunda geçirdiği aylar, ömründen yıllar çalmış gibiydi. Sözleri yarım kalmış, duası yarım kalmış, kalbi ise sessizce paramparça olmuştu. "Kaderin sustuğu yerde, sabır konuşur," derlermiş. Erva, acının içinde yeniden nefes almayı, yarım kalmış duaların ardında bir anlam bulmayı öğrenirken, kalbinde hâlâ sönmemiş bir ışık vardı. Acılarına eklenen kötü rüyalar, onu sürekli bir karanlığa sürüklerken o her seferinde minik de olsa bir umuda tutunuyordu. Ne kadar derin bir kayıp yaşarsa yaşasın, bir yerlerde onun için atan bir kalbin varlığını hissediyordu. Gün yeniden doğarken başkalarına umut olsa da onlar için tehlike artıyordu. Silahlar patlamaya, geçmişin acısı bir bir ortaya çıkmaya devam ediyordu. Belki de vuslat, her zaman kavuşmak demek değildir. Bazen vuslat, bir kalbin diğerine ulaşabilmesi için sessizce sabretmesidir. Erva’nın yolu, kayıplarla, sırlarla ve yeniden doğan umutlarla örülmüş bir yoldu. Ve bu yolun sonunda bir ihtimal, kalbinin gerçek sahibine yeniden kavuşacaktı. ... Kitabımın tüm hakları bana aittir. (Ç)alınması veya kopyalanması durumunda hukuken gerekli işlemler yapılacaktır. Başlangıç: 03.11.2025

Instagram: zamaninsilgisi Wattpad uygulamasında yayımlanma Tarihi 19 Aralık 2021 ⚖ (Kişi, kurum ve kuruluşlarla alakası yoktur. Her şey bir kurmacadır.) ⚖ Yirmi yıl sonra ülkesine yalnızca bir düğün için döndüğünü sanıyordu. Ama Rana’nın geçmişi, aralanmayı bekleyen kapı onu ailesinin terkedilmiş evine sürükledi. Orada bekleyen sırlar, sadece çocukluğunu değil, bugünkü hayatını da alt üst edecekti. Yanında kim olduğunu bilmeden götürdüğü yabancı, aslında hiç de yabancı değildi. O adam bir savcıydı ve geçmişin tozlu raflarındaki sırlar artık yalnızca Rana’nın değil, onun da meselesiydi. Bazen bir dönüş, her şeyin başlangıcıdır…

Hazan, Annesinin ölümünden sonra dayısının zulmünden kaçan , bilmediği babasını bulan bir kadın, gerçek ailesiyle yaşadıkları, bir yandan anne olmaya çalışırken. Bir yandan kardeş olabilecek mi?

Hayat iki çizgi arasındaydı. Doğum ve ölüm. Başlangıç ve bitiş. Arada geçen süreye yaşam denirdi. Yaşamın hayat olması için iyi şeyler yaşamak gerekirdi. Geriye küllerin kalsa dahi küllerinden doğmak lazımdı. Küllerinden doğmak anka kuşuna özelse, anka kuşu olmak lazımdı… Ben küllerinden doğacaktım, küllerin karanlığına karşı aydınlık olacaktım. İçimdeki karanlık karadeliğe rağmen yaşayacaktım. Hayat buysa, ben seve seve göğüs gerecektim. Bu da benim karanlığımı aydınlığa çevirme hikayem…

"Bunu bana sen yaptırdın kara dalyam..." Türkiye, yirmi yedi yıldır bir seri katilin gölgesinde yaşıyor. Kurbanlar değişiyor, şehirler değişiyor, ancak cinayet stili ve o uğursuz Kara Dalya çiçeği asla değişmiyor. Bu katil, bir kişi mi, yoksa ardında karanlık bir örgüt mü var? Emniyet Amiri Tuğkan, Komiser Selim ve Siber Polis Ferhat`ın hayatları bu çözülmez gizeme adanmış durumda. Fakat bir doğum haberi, o yağmurlu gecede hayatlarını sonsuza dek değiştirecek bir kırılma anı yaratıyor. Yirmi yedi yıl sonra... Genç ve hırslı Cumhuriyet Savcısı Alev Keskinöz, bu çözümsüz davanın peşini bırakmaya niyetli değil. O, adaletin yerine gelmesini takıntı haline getirmiş durumda. Çünkü Kara Dalya, ondan en değerli varlıklarını almıştır. Ancak Alev, davayla olan mesafesini koruyamaz. Bir mektup, bir kanlı imza, onu doğrudan hedefe oturtur. Artık o sadece bir savcı değil, davanın en kritik parçasıdır. Kabuslar, katili bulana kadar peşini bırakmayacak. Ya da katil, Alev`i bulana kadar. "Gerçekten gerçeği bulabileceğini mi sanıyorsun Alev? Daha çok toysun, ve çok cesur. Ama benim dünyamda cesur ve aptal kahramanlara yer yok." Gülümsemekle yetindi Alev. "Cesur olduğum doğrudur Azad, ama ne toyum ne de aptal. Yaşayıp göreceğiz kimin kazanacağını." Gerçeklik algınızı yerle bir edecek, tahtından edilen bir kraliçenin yeniden doğuş hikâyesine hoş geldiniz. "ARTIK BEN BİLE KENDİMİ TUTAMAM. İNTİKAM ARZUSUYLA DOLMUŞ BİR KADININ ÖNÜNE HİÇ KİMSE ENGEL OLAMAZ, ARTIK KADINLARIN DEVRİ. BEN ALEV KESKİNÖZ, YAKACAĞIM." İyi okumalar. @Tüm Hakları Saklıdır.

Bugün tam bir ay oldu buraya geleli. Dört duvarın arasındayım. Küf kokuyor burası, biraz da is. Derin bir koku çekiyorum içime, işte diyorum kendime; İşte benim yaşama sebebim bu. Zar zor sığdığım yatak bu gece bana dar olmakta kararlı, uyku denen o lanet şey girmiyor gözüme. Bedenim bir külçeden farksız, dört gündür uyumamışım. Yine girmiyor. Gözümü her kapattığımda cesetler beliriyor o karanlıkta. Ceset denmez ona, olsa olsa leştir o. Derdi amcam yanımda olsaydı. Haklı, leşti her biri. `İlk günler kusarsın sürekli, uyuyamazsın, rüyana girer kabus ederler.` Demişti amcam, şimdi söylediği her şeyi yaşıyorum. Apansız bir ürperti geliyor engel olamadığım, rüyalarımı kabus ediyorlar epey bir vakittir. Bunların hepsi birkaç aya mazi olacak, biliyorum. Ne artık rüyama girecekler, ne de leşlerini görünce kusacağım. Ben artık öldürmek için yaşayacağım. Ben kim miyim? Ben Dinçer, Dinçer Demirsoy. Başka da hiçbir şey değilim zaten. Hayatta bir şey olmak için işte şimdi tam da buradayım. Tek bir kelimeyle anlatamadığım bu şehirdeyim. Ölü kentteyim, ölü zırhlarının içindeyim, leşlerin her gün daha da arttığı bir mezarlıktayım.