Başarılı bir veteriner olan Mavi, Ayvalık’ta bir veteriner kliniğinin başındadır. En yakın arkadaşı Lara ve Buğra ile güzel ve imrenilecek bir dostlukları vardır. Birkaç yıl önce bir haber bile vermeden başka bir şehire okumaya giden Toprak, yeniden doğup büyüdüğü şehir olan Balıkesir’e döndüğünde onu neler bekleyecektir? Çocukluğunun aşkı Mavi, eskiden tanıdığı kadın mıdır? Mavi’nin Toprak üzerinde bıraktığı etkiler hala dün gibi taze midir?

Babasının yasıyla boğuşan Alin, karşısına çıkan mavi bir kitapla kendisini daha bebekken vefat ettiği bir evrende bulacaktır.

Bir aşiretin ilk kız torunu olan İklim doktor olup Kars a gider ama beklemediği bişey vardı orda Yüzbaşı ve İstanbul un en köklü ailesi olan Kara ailesinin tek erkek olan Mehmet Kara ile tanışır

Asker konulu bir kitaptır, kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Ruh, insanın dipsiz bir kuyusudur. Sen ruhunda dolaştığını sanırsın ama onun ne kadar derin olduğunun hiçbir zaman farkına varamazsın. Ta ki biri çıkıp orayı talan edene kadar. "Yanacaksınız, yakacaklar. Canınızın acımasını önemsemeyecekler." Parmaklarına sarılı urganı sertçe gerdi. Parmak boğumları giderek beyazlaşırken gözleri, alev topuna dönüşmüştü. "Nefesinizi kesecekler." İki farklı asker; Asena Eyşan Boduroğlu ve Mete Mert Çakır. Birbirlerinden haberi olmadan aynı göreve atanırsa en fazla ne olabilir ki? "Bugün bir tehdit mektubu aldım MMÇ`den gelmiş." *Tüm hakları saklıdır.*

İnsanlar niye bir sevgiliye ihtaç duyar diye düşünüyordum. Simdi fark ettim insan sevilmeye muhtaç olarak doğar. Değer görmeye muhtaç olarak. Arkadaşlar evet sever ama diğer arkadaşlarını sevdiği gibi sever ve onlara davrandığı gibi davranır. Aile de aynı sekilde diğer cocuklarına verdiği sekilde deger verir ama bir sevgili sadece o insana ilgi verir hiç kimseye vermediği şekilde. Sadece dünyada o varmış gibi işte sevgiliyi değerli kılan buydu ama ben bir ilişki insanı değildim. Çabuk sıkılırdım özgürlüğüm kısıtlanıyormuş gibi hissederdim. Ta ki o hayatıma girene kadar.

Maria Romanov, teröristlerin elinde aylarca esir kaldıktan sonra, üzerine yapılan deneyler ve patlayan bir isyan sonucu ölümüne terk edilir. Miran Alpkan Bozkurt, Parla`yı ölü sanarak yıllarca onun kaybıyla yaşamaktadır. Fakat, yıllar sonra Parla, Maria adıyla karşısına çıkar. Eski kimliğini unutmuş ve yeni bir hayat kurmuş olan Maria, eski terör örgütü başının tehdidiyle karşılaşır. Miran, vatanına olan sarsılmaz bağlılığı ve Maria`ya duyduğu koruyucu sevgiyle, örgütü yok etmek için görevlendirilir. İki zıt dünyadan gelen bu iki insan, geçmişin sırları ve aşkın gücüyle örülü bir mücadeleye girişir. "Künye" geçmişin sırlarını, kahramanlık, kayıplar ve aşkın gücünü keşfeden iki karakterin hikayesidir.

Mavi, yıllarını sevgisizliğin, baskının ve şiddetin gölgesinde geçirmiştir. Ev dediği yer, onun için yalnızca acıların birikim noktası olmuştur. Fakat bir gün, hayatını kökten değiştirecek gerçeği öğrenir: Ona eziyet eden insanlar, aslında öz ailesi değildir. Köklerini ararken hem geçmişin yaralarıyla hem de kim olduğunu bilmenin ağırlığıyla yüzleşmek zorundadır. Mavi’nin yolculuğu; güveni, sevgiyi ve özgürlüğü yeniden keşfetme hikâyesidir.

✨İlk Kitabım✨ Başak daha küçük yaşta annesini ve daha doğmamış kardeşini trafik kazasında kaybetmiştir. En zor zamanlarında hem kuzeni hemde en yakın arkadaşı Selma yanında olmuştu. Selma ile birlikte babasından gizli hazırlandığı sınavı kazanıp en büyük hayali olan doktorluğa adım atmıştır. Bu hayaline giden yolda deniz gözlü Soral ile tanışacaktır. Peki bu ikili onları ayırmaya çalışan onca engele ve geçmişe karşı durabilecek midir? Peki sen aşkın en mavi haliyle tanışmaya var mısın? “Onun gözlerine bakmak engin bir denize bakmak gibiydi.”

~Nedenler içinde kaybolmuş bedenler~ Mâlikanede bir cinayet işlenir, polisler katili bulmaya çalışırken cinayetler aynı şekilde artar ama tuhaf olan geceleri malikanenin kilitli olmasıdır, ama cinayetler hep gece sularında işlenmiştir.

Sevmek nedir? Sevmek sadece onu görünce kalbinin hızlanması mı yoksa her gün görsen bile özlemek mi, Onun bir tebessümü için kendinden vazgeçebilecek olmak mı, Saç teline bile kıyamamak mı? Sevmek acıtır bazen kalbine öyle bir kıymık batar ki mutluluktan havaya uçtuğun zamanları bazen gözyaşları ile hatırlarsın anıların göz yaşında gizli kalır...

-beni unutma -imkansızların en güzeliydin...

"Dur, kalkma" dedi Mehmet, sesinde hem bir yalvarış hem de bir buyruk vardı. Gözleri, Serin`in gözlerinde kilitliydi. Sonra, derin bir nefes aldı ve sesi daha da alçaldı. "Beni öpersen, özgür bırakırım seni." "Sen..." dedi Serin, öfke ve şaşkınlık karışımı bir tonla. Ama Mehmet, onun lafını tamamlamasına izin vermeden konuştu. "Bir kere olsun," diye devam etti Mehmet, gözleri hâlâ Serin`in gözlerinden ayrılmıyordu. "Bana bir an, sadece bir an için, gerçekten dokunmayı dene... Ben olduğumu bilerek. Sonra istediğin yere gidebilirsin." Serin`in gözlerinden iki damla yaş süzüldü. Bu temas, ruhunu sıkıştıran bir ağırlık gibi üzerindeydi; iğrençlik, korku ve çaresizlik arasında sıkışmıştı. Ama bir şansı olabileceği umuduyla, bu işkenceye dayanmak zorunda hissetti kendini. Mehmet`in hareketleri yavaş, öldürücü bir sabırla sürdü. Serin`in dudaklarına değen her temas, onun için acının başka bir boyutuydu. Yaklaşık otuz saniye süren bu öpücük, Serin`e bir ömür gibi geldi. Mehmet, dudaklarını Serin`inkinden usulca ayırırken, ellerini yüzünden çekmedi. Sanki bu anın sonsuza kadar sürmesini istiyormuş gibi sessiz kaldı. Parmakları, Serin`in yanaklarından akan yaşları silerken, fısıldar gibi konuştu. "Şşh... Ağlama." Sonra, neredeyse varla yok arasında bir öpücük daha kondurdu Serin`in dudaklarına. Bu kez daha kısa, ama daha derindi. Serin, yerinde donakalmıştı. Nefesi düzensizleşmiş, düşünceleri dağılmıştı. İçindeki tüm duygular birbirine karışmıştı. Mehmet, ondan yavaşça uzaklaştı. Gözleri hala Serin`in gözlerinde, yüzünde ise hüzünle karışık bir teslimiyet vardı. Derin bir nefes aldı ve kelimeler döküldü dudaklarından. "Şimdi öldürmeyi başardın işte. Dudaklarınla zehirledin beni." Bir an duraksadı, sanki son bir kez söylemek için kendini toparlıyormuş gibi. "Artık özgürsün, Serin."

Aşk neydi? İşte bu kitapta onun cevabı var.

masmavi gozleri aydinlatti kalbimi/ `ilk askim

Midesi hasas olanlar okumasın! İşkence ve argo içerir. O bir melekti. “ İşkence meleği.” “ SEN BENİM MAVİMSİN, HIRÇIN MAVİM.” Midesi hassas olanlar okumasın. :)

Mavi 22 yaşında üniversiteyi istediği ülkede okumayı başarabilmişti fakat bir aseksüel olarak hayatında ki en güzel olay ile karşılaşmayı beklemiyordu...

Mavi, hayatta kimsesi olmayan, inatçı ve ürkek bir genç kadındır. Geçmişi acılarla dolu olsa da ayakta kalmayı başarmıştır. Toprak, Mavi’nin sevgilisidir; ancak onun hayatında asıl gölgede kalan kişi, Demir’dir. Demir, güçlü, koruyucu ve karanlık dünyasının içinde yalnız bir adamdır. O, Mavi’ye yıllardır gizlice aşıktır ama duygularını bastırmıştır. Ancak kader, onların yollarını sürekli kesiştirir. Aksiyon ve tehlikenin eksik olmadığı bu dünyada, Mavi ve Demir arasındaki çekim her geçen gün daha da güçlenir. Demir’in aşkı artık bastırılamaz hale geldiğinde, Mavi de ondan kaçamayacağını anlar. İkisi arasında geri dönülemez bir bağ kurulur. Ancak bu aşkın önündeki engeller büyük ve tehlikelidir. Mafyanın karanlık dünyasında, aşk bazen bir silah, bazen de en büyük zayıflık olabilir. Peki, Mavi ve Demir bu tehlikeli aşkın içinde kaybolmadan birbirlerine tutunabilecekler mi?

17 yaşında olan mavi babasının iş ortağının oğlu ile karşılaşır ve işler pekde hayal ettiği gibi gitmez..

Mavi kimi için gökyüzü kimi için deniz kimi içinse bir renkten ibaretti ama benim için mavi ondan ibaretti.

Futbol oynayan egenin kariyeri

"Bembeyaz bir odaya kapattı beni... Suçum neydi bilmeden, cezamı içime gömdüm. Duvarlar sessizdi, babam gibi. Ben o gün çocukluğumu içeride bıraktım."

"Mavi ışık nedir bilirmisin anne? "Nedir yavrum." "Sadece sevdiğimiz kişilere yaktığımız bir ışıktır anne" Ama o gün benim sevdiğim kişiye yaktığim o ışık param parça edildi. Ve bir daha yanmayacak şekilde kaldı...

Toprak kokusu, Lâl etmiş içindeki çığlıkları. Oluk oluk akan kan yağmurla bir bütün oldu. Milyonda birdi şansı İnsanoğlu Beyaz doğdu, Gri yaşadı, Siyah öldü…

İstediği okulu burslu kazanıp Batman`dan İzmir`e taşınan Açelya hayatında yaşanacak değişikliklerinin farkındaydı. Psikolojik olarak çökmüş ve ailesini kaybetmiş bir kız olarak kendi yolunu kendi çizer. Bu yolda yanında olan bir çok insanla derin bir bağ kuran Açelya kendine yeni bir aile bulur.

“Hayır anne tabii ki de ocağı açık bırakmadım.” “Umarım mavi umarım.” Telefondaki annemi kapatıp salona geçtim. O sırada en yakın arkadaşım Bige bana seslendi “Mavi bir yerden koku geliyor” Ne olamaz sanırım ocağı gerçekten kapamamışım!