Hafızasını kaybetmiş bir kadın gözlerini ormanda açar. Yabancı bir adamın özel mülkünün sınırları içerisindedir. Onu buraya getiren kaybettiği zihni midir yoksa yabancı adam aslında yabancı değil midir? "Her insan, onu tanıdığın zamandaki senden ibarettir."

Evli ve travmaları olan bir kız ve 17 yıldır kaybetikleri kızlarının acısını yaşayan aile. Arabadan inip eve doğru ilerledi tam bahçenin ortasına geldiğinde iki el silah sesi duydu. İki adım geri gidip kulaklarını kapadı. gözleri kararıyordu. duyduğu son şey "kızımı ver Özdemir" oldu

Yolunu kaybeden yaprak, elbet birgün evini bulur... Rüzgar dindiğinde.

Babasinin annesini öldürdügü haberini alan ciwan yıkılır. kendini suçlamaya başlar.daha annesinin vefatından yirmi dört saat geçmeden intihar eder.intihar etmeden önce ise çok yakin kardeşi gibi gördügü bir arkadaşına not yazarak kardeşi berfeyi emanet eder.ya bu çok güvendigi dostu ilerleyen zamanlarda duygularina engel olamayip kendisini abisi gibi gören kiza saplantılı bir şekilde aşk olursa.ve genç kizi hayatına mahkum ederse. kitabımda şiddet, argo kelime18 sahneler vardir ona göre okuyun.hergün bir yada iki bölüm atıyorum. Yaralı serçe kitabıdır.sadece ismi ve kapak resmi değişti.

Savaş zamanında doğan bir aşk... Biri asker diğeri köylü bir kız İkisininde yüreği yangın yeri... Benim adım Elfida feda edilen demek, gözden çıkarılan ama diğer anlamı veda etmek. İşte o benim için hiç kolay olmadı. Herkes benden bir fedakarlık bekledi, herkes benden bir vedayı yüreğime sığdırmamı bekledi ama kimse Elfidanın mutluluğuyla ilgilenmedi. Taki o gelene kadar... Nefretin kalbi hiç bir zaman yenemediği, her daim sevginin galip geldiği bir hikaye...

"Her kilidin bir anahtarı vardır, tıpkı her kalbin bir sahibi olduğu gibi... Yıllar önce birbirlerini bulabilmek için mühürlerini bedenlerine kazıyan Asena ve Yaman, kaderin sert rüzgarlarıyla savrulmuştu. Yıllar sonra, karşılaştıklarında ise Yaman, geçmişin izlerini unutmuş, Asena`yı bir terörist sanarak vurmuştu. Oysa mühürleri onları bir araya getirmek için oradaydı... Adaletin, aşkın ve kaderin kesiştiği bu yolculukta, mühür gerçekten sahibini bulabilecek mi?"

Yıllardır yakalanamayan, her cinayetinde bir siyah gül, bir tarih ve bir sayı bırakan gizemli bir seri katil, "Kayıp Gölge" adıyla tüm ülkenin kabusu hâline gelir. Soruşturmanın başına getirilen Başkomiser Murat, katilin peşine düşerken bir yandan da kendi geçmişine dair karanlık sırlarla yüzleşmeye başlar. Bu zorlu davada ona, yeni tanıştığı ve işine fazlasıyla bağlı olan Amir Hazan eşlik eder. Aralarındaki görüş farkları ve gerginlik, iş birliğini zorlaştırırken; katilin zekice kurduğu psikolojik oyunlar ikisini de bir kumar masasına sürükler. Her ipucu bir seçimdir. Her seçim bir bedel. Kayıp Gölge, birbirine yabancı iki polisin, cinayetlerin ardındaki karanlık sırları çözmeye çalışırken hem birbirleriyle hem kendi geçmişleriyle verdiği mücadeleyi anlatan çarpıcı bir psikolojik olarak ilerlerler.

Okulda ismi bela olarak anılan Deniz Mehir Karaca sürekli bulaştığı adamın aslında başına bela olacağını bilmiyordu. Geçmiş ve şimdi arasında gelgitlere uğrayan Deniz artık kendini değiştirmeye yemin etmiş gibiydi. Yemininin bozulmasına sebep olacak şey ise küçük motorcu çetesinin iki gizli üyesiydi. Gizli üyelerin asıl amacı Denizin başına aldığı beladan onu uzaklaştırmak ve bir hırs uğruna dağılmasını engellemekti. Denize göre oldukça saçma olan bu olay zamanla gerçekliğini kanıtlamış ve Denizin sekteye uğramasına neden olmuştu. Peki, Deniz aynı yolun yolcusu olduğu Asil ile beraber mi savaşacaktı, yoksa dik başlılığını sürdürerek karşı mı gelecekti? ••• Gözlerime yerleşen duygusuzluğun aksine bağırıp çağırmak, elimdeki kaskı beynine geçirmek istiyordum. Başımı kaldırdım “Ben Denizim,” inatla Mehir diyeceğini bilerek devam ettim. “Yüzmeyi bilen kurtulur, bilmeyen boğulur” Beni dumura uğratan, alık alık yüzüne bakmamı sağlayan şey ise sözleri olmuştu. “Boğulduğum Denize zaafım bitmiyor” •••

"Aşkın unutuşa, geçmişin ihanete yenik düştüğü bir hikâyede; gerçekle yalan, kalple akıl arasında kalan bir aşkın savaşı..." Unutulmaya mahkum bırakılan bir aşk… Saklanan bir hayat… Ve yeniden atan bir kalp… "Biz birbirimizin sıfır noktasıydık" Deva Alkım Erendiz & Ferman Erendiz

Korku en büyük silahtır ve herkes bu silahı bir gün kendine sıkmak zorundadır. Çünkü ilkler her zaman korkuyu,korku acıyı acı ise hüsranlar çıkarır ortaya. "İlk darbe herzaman ilke atılır." "Zamanla ise o ilk hep çürük kalır" "Arkadaki ise sadece izleyici kalır" Normal bir hayatı olan Eliz Erber bir gün ansızın çiçek ve not alması ile hayatının düzeni yavaş yavaş değişmeye başlar ve ortaya yeni sırlar çıkmaya başlar ama çıkan sırlar,yaşanılan olaylar bazı duygulara engel olamaz . "Güneş yıldızlar görünsün diye batar. Karanlık ışığın olsun yolun hep aydınlık olsun yıldız çiçeği"

Her şeyini kaybetmişti. Ailesi tarafından reddedilmiş, sevdiği adam tarafından ihanete uğramış, karnında taşıdığı bebekle sokaklarda kalmıştı. Ama o yıkılmadı. Çisem`in hayatta kalma mücadelesi, yalnızca kendisi için değil, doğmamış çocuğu ve bu dünyanın hor gördüğü tüm "istenmeyenler" içindi. Bir ara sokakta başlayan tesadüf, onu sadece geçmişiyle değil, geleceğiyle de yüzleştirecekti. Bu bir kurtuluş hikâyesi değil. Bu, küllerinden doğmaya yemin etmiş bir kadının yeniden var olma hikâyesi.

Bir şehir, iki yabancı ve kaderi değiştiren bir kelebek etkisi. Alp Taner, altı aydır kendini mahkûm ettiği o dairede, duygularını zihninin ardına kilitlemiş bir hayaletti. Geçmişte yaptığı tek bir tercih yüzünden, ailesinden ve kardeşlerinden kopmuş, yalnızlığı kendine bir kalkan yapmıştı. Onun için bu şehirde kimse yoktu. Ta ki, karşı komşunun kapısından gelen beklenmedik o kayıp ilanı, Alp`in o kilitli kapısını zorlayana dek. Asu Berrak Akay ise beş yıl önceki bir kazanın gölgesinde, kayıp bir kahkahanın peşinden giden bir genç kadındı. Onun hayatı, bir abinin anısı ve asla bitmeyecekmiş gibi görünen bir suçluluk duygusunun etrafında dönüyordu. Şimdi, kader onları tam da en savunmasız oldukları anda, karşı karşıya getiriyordu. Alp`in zoraki yalnızlığı, Asu`nun gönüllü acısıyla çarpışmak üzereydi. Alp`in zihninde kurduğu duvarlar, Asu`nun kalbindeki o sessiz yeminle yıkılacak mıydı? İki yara, iki umut. Karşı komşudan başlayan bu beklenmedik yakınlaşma, ikisine de yıllardır kurmaya cesaret edemedikleri yeni bir yuva vaat edebilir mi? Gözlerimin içine baktı, "Düşünmezsen hissedemezsin Asu." Sesi sanki odanın duvarlarına çarpmış ve bana doğru geri gelmişti. "Ben böyle yaparak hayatıma devam ediyordum. Ta ki sen karşıma çıkana kadar..." her bir kelimesi kalbimin kanatlanmasına neden oluyordu. "Sen benim bu hayata karşı ördüğüm bütün duvarlarımı yaktın, yıktın. Sen benim tekrar hissetmemi sağladın... Sen beni tekrar hayata döndürdün..." Ben mi yapmıştım bütün bunları? Onda bu kadar etki bırakabilmiş miydim gerçekten? "Sen beni beklemediğim anda beklemediğim yerden vurdun Asu. Tam kalbimden..."

Her hikâye bir başlangıçla başlar. Bizimki ise bir sonla başladı. Ştt çıtır tüm hakları saklı. 🦑 Instagram--> D0lun1y

BİR YANDA KANUN, DİĞER YANDA KAOS. İKİSİNİN ORTASINDA ATEŞE YÜRÜYEN BİR KADIN. Bu, kör bir düğümün hikayesi. Kayıp bir kardeş. Sahte bir kimlik. Biri kanun, biri kaos. İki adam. Ve düğümün tam ortasında bir kadın: Umay Güneş. O, düğümü aşkla çözeceğini sandı. Ama aşk, düğümü daha da sıktı. Artık tek bir yol kalmıştı: Düğümü çözmek değil, kılıçla kesmek. Ve Umay`ın kılıcı, onun kamerası olacaktı. Her gün başkalarının kayıp hikayesini anlatan Sunucu Umay Güneş, bir gün kendi trajedisinin başrolü oldu. Umay Güneş için her şey, kardeşi Yekta`nın kaybolmasıyla başladı. Bu kayıp, onu sadece polis kayıtlarına değil, Yekta`nın "Ilgaz Yücel" adıyla yarattığı gizli hayata ve o hayatın merkezindeki acımasız lider Mirza "Alaz" Atahan`a götürdü. Soruşturmayı yürüten Amir Borahan, Umay`ın vicdanı olmaya çalışırken, Alaz onun zaafı oldu. Ama bilmediği bir şey vardı: Alaz, bu hikayedeki herkesin kaderini elinde tutuyordu ve Umay`ın aşkı, o kaderi değiştirmek için yeterli olmayacaktı. İhanetle bilenmiş bir kadın, şimdi en büyük kozunu oynamak için ekran karşısına geçiyor.

🎬 Çatlak Kalp`te Aşk "Kırılan her kalp, biraz daha sessiz sever..." Derin Karaca... Sessiz, içine kapanık, gözleri hep yere bakan bir lise son sınıf öğrencisi. Herkes onun sıradan, silik bir kız olduğunu sanıyor. Kimse bilmiyor babasından gördüğü şiddeti, geceleri yastığına akıttığı gözyaşlarını... Ve kimse bilmiyor, onun içindeki çığlığı bir günlüğe hapsettiğini. Atlas Ayaz Gürsoy... Zenginliğin gölgesinde büyümüş, isyankâr ve alaycı. Lisenin "sorunlu çocuğu" olarak bilinse de, kimse onun da annesi tarafından terk edildiğini, babasının varlığıyla yokluğu arasında sıkışıp kaldığını bilmiyor. Atlas, her şeyi var ama içi bomboş bir dünyanın içinde sıkışmış. Bazen bir kalbin çatlaması, iki kalbin birleşmesine neden olur. Bazen aşk, en karanlık yerlerde filizlenir. Ve bazen... iyileşmek için önce tamamen kırılmak gerekir. Bir motosikletin arkasında başlayan yolculuk, onları hem birbirlerine hem de kendilerine götürüyor. Gözyaşlarıyla ıslanan gecelerde, fısıltıyla söylenen cümlelerde ve çatlak kalplerin tam ortasında bir aşk büyüyor...

Geçmişinden kaçmak için adına kadar her şeyini değiştiren bir kadın ve acımasız bir baş savcı... Yolları kesiştiğinde her şey bir tesadüfen ibaretti fakat sonra her şey değişti, birbirlerine mahkumdular ama hesaba katmadıkları bir seri katil onların yörüngesinde dolaşırken neler olabilirdi ki? SENİN İHANETİN KALBİMDEKİ ESARETİMDEN DAHA AĞIRDI...

Yonca Lina Gümüş ve Petek Işıl Gümüş ikizler Abileri Toprak Doruk ve Atlas Ali Bir yaşında annelerini kaybeden kız ikizler birbirlerine baglanirlar. İki yaşında Lina kacirilir. 5 yaşında işe bulunur. Bulunduktan sonra canından çok sevdiği kardeşi onu kıskanmaya başlar. 3 yıllık eziyetin üstüne 5 yıl kardeşinin kıskançlığını çeker fakat sonra kardeşi pişman olur ama iş işten geçmiştir. Lina kız kardeşinin onu sevdiğine bir türlü inanamaz fakat kardeşi onu herşey den çok seviyordur 17 yaşlarında Lina in uçurumdan atlayıp intahar ettiğini öğrenirler fakat ortada ceset yoktu. Yani cesedi göstermezler. Işıl kardeşinin olduğunu kabullenmez bir yıl boyunca her gün kardeşinin mezarına gider ve bir yılın sonunda Lina ile ortak arkadaşlarıni toplayip birlikte kardeşini aramaya baslarlar

Eski zamanda geçen güçlü bir kadın ve ölü bir korsan hikayesi fantastik kurgu ve macera arası bir kitap olucaktır. İçeride kötü örnek oluşturabilicek bir çok sahne mevcuttur. Derin bir nefes aldı Coralline, "Ah, sevgilim, burada olman gerekirdi." Tekrar dolan gözleri, ne kadar özlediğine dair kanıt niteliğindeydi. Coralline, hüzün yüzünden sürekli uyumaya çalışan bedenine karşı geldi. Ayağa dikildi ve hem ailesini hem de mürettebatını alan suya doğru adım atmaya başladı. Artık bitmişti, onlarla buluşmak için adımlıyordu. ··· İlerideki sandığı fark etmesiyle yanına koştu. Muhtemelen içi çoktan boşalmıştır düşüncesiyle kapağını kaldırdı. "Ah hayır, Tanrım! Kafayı yemiş olmalıyım. Bu... bu bir oyunsa hiç komik değil!" Sandığın içi altın sikkelerle doluydu. Şans bir kez daha onunlaydı ya da başka bir lütuf... Dolan gözlerine yine engel olamamıştı; lakin bu seferki mutluluktandı. "Teşekkürler Tanrım!" Arkasından gelen ses ile irkildi: "Rica ederim." Arkasını döndüğünde, yüzünde derince bir çizik olan genç bir oğlanla karşılaştı. "Sen de kimsin? Boşuna umutlanma, ilk ben gördüysem benimdir!" kızgınlıkla söyledi cümlelere bir kahkaha ile cevap almıştı. "Sakin ol bir kaç altın için senimi kırıcam ufaklık" Ağır adımlar ile genç adama doğru yaklaştı. "Derhâl kendine gel ki  ufaklık dediğin kız canını almasın!" — Senin teşekürler dilin bu mu? Derin bir nefes alıp devam etti genç adam. — eğer ben olmasaydım yedi kat suyun altında köpek balıkları için ön atıştırmalık olmuştun. — dalgamı geçiyorsun? Eğer beni kurtarmadaydın bu benim yararıma olurdu aptal herif. Öfkeden deliye dönen genç Carollinenin üzerine doğru adımladı. — kendine gel derhal! Sana iyilik yapmayı denedim yerden bitme ne kadar inkâr dahi etsen hayatını kurtardım. Şirince kıkırdadı Coralline. — güldürme beni aptal balık! Genç adamın yüzünde ki sinir belirgin bir şekil almıştı.

Psikolojik sorunları olan bir asker ve askeri psikoloğun ölümsüz aşkı.

Işılay, Ilgaz ve Ilgın... 17 yıl önce anneleri tarafından üçüzler ayrılmıştı. Işılay ve Ilgaz`ı yetimhaneye bırakan anneleri Ilgın ile Şanlıurfa`dan kaçıp İstanbul`a yerleşmişti. Işılay ve Ilgaz birbirine aile olurken Ilgın tek başına , annesinden sevgi göremeden büyümüştü. Kader üçüzleri 17 yıl sonra bir araya getirdi. Bundan sonra ne olacaktı ? Üçüzler birbirine alışacak mı? Kardeşleri, abileri ve babası ile mutlu olacaklar mı ? Yıllardır yalnız olan üçüzler bir anda kendilerini kocaman bir ailede bulurlar. Üçüzlerin yeni hayatına davetlisiniz.

Adalet artık mahkeme salonlarında değil, kanla ağırlaşan bir terazide tartılıyor. Bir kefesinde kalp, diğerinde beyin… Hangisi ağır basarsa hüküm ona göre veriliyor. Kendini “adaletin unutulmuş hafızası” ilan eden bir katil, suçluların kalplerini sökerek onları gerçekten kalpsiz bırakıyor. Onun için bu, bir cinayet değil; dünyanın unuttuğu adaleti geri getirmenin tek yolu. Yasal boşluklara sığınan, cezasız kalan suçlular birer birer terazinin kefesine düşerken geriye sadece kanlı bir denge kalıyor. Toplum onu bir canavar, bir deli, bir katil olarak görse de o, kendisini sessiz çığlıkların sesi, karanlıkta adaletin nefesi olarak tanımlıyor. Ama asıl soru şu: Adaletin terazisinde son kalp sizin olursa, hangi kefeye düşeceksiniz?

Tüm belalar başınıza 3 dakika 46 saniyede gelse ne olurdu? Ya da bunu önceden biri size haber verseydi... merakların son bulduğu noktaya hoşgeldiniz

Bazen hayatın altı üstünden daha iyi olabiliyormuş. Güneş bazen doğmak istemez ama görevi budur ve görevini gerçekleştirmezse bir daha asla yaşam olmaz. Yaşam olmazsa da onun varlığının bir anlamı kalmaz. Bizlerin var olmasının bir nedeni vardır. Belki savaş belki intikam belki de sadece başka birinin var olması için var olan bir piyon.

“Geçmişin gölgesinde, aşk en yasak yerde filizlendi.” Ahsen Güneri, on yaşındayken annesiyle babasının boşanma davasında bir seçim yaptı: annesini değil, babasını seçti. Üç yıl sonra, annesine benzediği gerekçesiyle aynı baba tarafından evden kovuldu. O geceden sonra ortadan kayboldu. Ne bir iz ne bir ses… Sadece sustu. Ankara’da başlayan bu sessizlik, yıllar sonra İstanbul’un karanlık sokaklarına uzanacaktı. Polis olan babası Kenan Güneri, dört yıl boyunca onu aradı; görevden alındı. On yıl daha aradı; umudunu ve akıl sağlığını kaybetti. Dayanamadı, intihar edip yoğun bakıma kaldırıldı. Devlet, yıllar önce kapanan dosyayı yeniden açtı ve başına onu en iyi anlayacak kişiyi getirdi: Başkomiser Ecevit Karayel’i. Ecevit bu dosyayı kayıp bir kızı bulmak için değil, yıllar önce haksız yere kendisini hapse attıran Kenan’dan hesap sormak için aldı. Ama hesap başka, hayat bambaşkaydı. Soruşturma ilerledikçe kimliği belirsiz bir kadın ona yardım etmeye başladı. Onu doğru izlere yönlendirdi, geçmişin kapalı kapılarını araladı. Ecevit o kadına güvenmeye, onu düşünmeye, hatta ona kapılmaya başladı. Bilmediği tek şey vardı: O kadın, aradığı Ahsen’in ta kendisiydi. Ahsen, başka bir kimlikle Ecevit’in hemen yanı başındaydı. Ona geçmişiyle yüzleşmeyi öğretiyor, aynı anda kalbinin en derin yerlerine dokunuyordu. Aralarında doğan şey, geçmişle, sırlarla ve kan bağıyla yasaklanmış bir aşktı. Çünkü Ahsen, yalnızca kayıp bir kadın değil; Ecevit’in asla âşık olmaması gereken tek kişiydi. Bu bir kayıp vakası değil. Bu, bir kimliğin çöküşü, bir aşkın doğuşu, bir adamın kendi geçmişine karşı yürüttüğü psikolojik savaşın hikâyesi. Ankara’dan İstanbul’a uzanan bu yolculukta bazı sesler yalnızca kaybolmaz…

Yıllar önce aslında severek ayrılan bir çift varmış. Kız, boşandıklarını hamileliğini söyleyeceği gün öğrenmiş ve telefonları açılmadığında istenmediğini düşünüp bebeği babasına söylemeden kendi başına büyütmeye karar vermiştir. Peki ya erkek başrolümüz gerçekten boşandı mı? Ya da ölesiye sevdiği sevdalandığı kadının telefonlarını bilerek mi açmadı? Yekta Atacan ve İpek Kırmacı çiftinin güzeller güzeli kızları Peri`yle birlikte yaşadıklarını yaşamış oldukları hayatları görmeye ve hissetmeye hazır mısınız?