Bozkırın tazecik fidanıydı onlar... Kök saldıkça fidanlar, tutundukça toprağa güçleşti birer ağaç dalları oluverdiler. Güneş açtıkça, yağmur yağdıkça bahar geldi. O köklenen ağaç dallarında çiçekler açmaya başladı. Bozkırın çiçekleri... ~ Sarıhisar kasabasının yiğit delikanlılarından muallim Cihangir en yakın arkadaşı Levent`in bacısı Aybüke`ye karşı beslediği hislerinin sevda olduğunu anımsayamadan kendine konduramadan, bir başkasıyla nişanlanır onun yüzüğünü parmağında taşımaya başlar parmağında ki söz başka, yüreğinde ki söz bambaşkadır. Yürek yangının ortasında kalan dalların hikayesi tam da çiçeklerin açmasıyla başlar. ~ "Ey yârim, yârenim, yağmur kuşum, derinlikli destanım, yüreğimin gürlüğü, güneşim, ayım, bağım bahçem, bostanım, gönlümün ve ahiretimin yegâne sahibi...Aykızım"

Kantoga Kasabası’na tayini çıkan genç bir öğretmen, sıradan bir hayat beklerken kasabanın sıradışı sakinleriyle karşılaşır. Yeni dönemde göreve başlayan iki gizemli öğretmen, Taine ve Journel, öğrenciler arasında hemen popüler olur; ancak ardlarında sakladıkları tuhaflıklar, baş karakterin merakını uyandırır. Kasabanın tuhaflıklarıyla öğretmenlerin gizemleri arasında sıkışan kahraman, öğrendiklerinin ardından hayatının bir daha asla eskisi gibi olmayacağını fark eder.

1990’lı yılların Kütahya’nın Domaniç köylerinde geçen bu hikâye, aşkın ve sadakatin sınavını anlatıyor. Şerife, kalbini köyün delikanlısı Veli’ye kaptırır. Evlenme vaatleriyle kandırılan genç kız, hayatını onun üzerine kurar. Fakat kader, hiç ummadığı bir kapı açar: Kasabalı eniştesi Kemal Bey’in kararıyla, Şerife kendini Halil’le evlilik yolunda bulur. Halil, dürüstlüğüyle tanınan, saf ve temiz yürekli bir köylüdür. Onun ailesi Şerife’yi bağrına basarken, Şerife kalbinin hâlâ Veli’ye ait olduğunu düşünür. Köye alışamayan genç kadın, bir yanda geçmişin hayaliyle, diğer yanda yanında sabırla duran bir yürekle sınanır. “Toprağa Düşen Aşk”, Domaniç’in dağ köylerinde, toprağa kök salan hayatların içinde yeşeren bir sevdanın hikâyesi…

Hayatlarının büyük bir kısmını yoksulluk içinde geçiren halk, ellerinde avuçlarında ne varsa tanrılara adak sunmak için göllere ve dağların zirvesine bırakıyordu. Noryla Krallığı`na baş kaldıramayan bu insanlar, başlarını eğip yaşamları boyunca fakirlik içinde kalmaya mahkûmdu. Ta ki o savaşçının gücü ve kudreti her şeyi değiştirene dek... Tanrılar hiç yenilir mi? Tanrılar hata yapar mı? Savaş yaklaşıyor. Çanlar çalmaya başladı. Uyarılar çoktan verildi. Bu savaşta kim galip gelecek?

Ailemin eski evine apar topar kaçarken ne düşündüm bilmiyordum. Her şeyi gören bilen ben bu kasabada yaşanacak olanlara nasıl kayıtsız kalabildim olacak şey değildi

Bir zamanlar Ayna Gölü Ormanın derinliklerinde olduğu Gun Işığı Ağacı’nın altındaki bir köyde beyaz bir çiçek sürgün verir.İnsanları güzelliği ile lanetleyen çiçek bunu kendi çıkarları için kullanarak zamanla korkunç bir yılana dönüştürür.Böylece insanların duygularıyla beslenerek büyük bir katliama yol açacaktır.Bu çiçek yüzünden lanetlenen Daisy üzerindeki laneti yok etmek için beyaz yılanı öldürmek zorundadır.Bunun için farklı diyarlardaki edindiği dostlarıyla beraber bu laneti yok etmeye and içmiştir.

Baskın bir aile ortamında büyüyen Elara, verdiği kaybın ağırlığını ve ve ailesinin sorunlarının hepsini sırtında taşımaktadır. Değer verdiği birini kaybetmesiyle bütün ailesi ve kendisi derinden sarsılır ve Amerika`yı terk ederek Türkiye`yeye giderler. Bütün zorluklara rağmen Elara bir şekilde hayatını burada da devam ettirir lakin ailesinin benciliğinden ve baskısından hiçbir şey azalmamıştır. Daha iyi yerlere gelmesi için ailesinin verdiği karar üzerine dört yıl sonra tekrar Amerika`ya gider lakin beklenmedik bir şekilde Amerika`nın çılgın bir grubuna düşer.

Bana dokunamazsın, Bana bakamazsın, Beni duyamazsın. Ben üç aşamalı bu lanetle yaşarken bu şatoda benimle mahkumsun. Büyülü şatoda ömrünü geçirmek ve lanetimin bir parçası olmamak için dikkatli yaşamak zorundasın. Eğer laneti kırarsan... O zaman evine dönebilirsin. Sorun da bu... Laneti neyin kıracağını on yıldır çözemedim. Sen de çözemezsin, bu imkansız. Güzel ve Çirkin`i okuyup da roller değişseydi aynı hikaye olmazdı diye düşünen herkes için.

Mahalle kurgusudur. Cezaevinden yeni çıkmış Koray`ın ve Gülbahar`ın imkansız aşkı.

Öğretmen olan Rüya yakın arkadaşları Aylin ve Leyla ile bir kasaba da görev yapmaktadırlar.Yakın arkadaşları onların ziyarete gelir ve orada kalmaya karar verirler. İk yıldır bol olan yan evlerine birileri Herşey yolunda giderken bir gün kasabadaki huzur bozulur.Bir katilin gelişi herşeyi bozar.Şehre kaçmayı beceren karakterler imiz esrarengiz hikayelerine dahil olmaya ne dersiniz? HAZIRSANIZ BAŞLIYORUZ!!!!

Bir balo, sahneye çıkan kadınları satan...Oyunun içinde oyun oynamaya var mısınız? Thana, bebekken ailesi tarafından elli bin altına satılmış, dadısı tarafından kötüye kullanılarak büyümüş bir kızdır. Dadısı yaşadıkları şatoda hizmetçi, kendi hasta kafasına göre Thana`nın annesidir.

Yıllar önce açılan bir hediye şimdi tekrar açıldı ve içindeki karanlık gizem gün yüzüne çıkarıldı. karanlık bir zaariflikle hepsinin ruhunda dolaştı ve onları kendi içine esir aldı, ölümün sırrı karanlığın içinde bir fısıltı ile "yeni oyun arkadaşların seni bekliyor, hazır mısın?" Bundan sonra bir dönüş yolu yoktu hazır olmasan da sen bir kuklaydın, süre başlamıştı. İpler dağıtılmış, saat kurulmuştu... tik tak tik tak unutmak, bazen unutmak için değildi, korumak içindi de, kötü olan hatıralar her şeyi unutturdu, bir kişi de iki kişi varoldu... ama bazı kötü hatıralar unuttuğumuz sandığımız anda geri dönerlerdi, her ipucu geçmişte saklı bıraktığımız günahlarımızı gün yüzüne çıkarırtırdı. ve bu defa kaçış yolu yok, unutmak yok, kötü anılara bile yer vermek yoktu çünkü oyun başlamıştı ve sizler bir kuklaydınız, karanlığın içindeki sırlar bittikten sonra oyun bitecekti ama bizde bitmiş olacaktık. bizler kuklaydık, sırlarımız ise bir ölümün ellerindeydi, buradan kurtulsak bile ruhlarımız her zaman burada kilitli kalacaktı...

Karşımdaki yabancının hayatımda bir yeri hep var gibiydi ya da ben öyle sanmıştım çünkü bu adam aslında hayatımın merkeziydi... Gerçek aile ,mafya vampir ,kurtadam ve kendini tanıyamamış bir kız.Bu kurguda birçok konu bir arada... Taşındığı kasabada hiç umulmadık şeylerle karşılaşan bir kız.Ailesinin işi için bir kasabaya taşındığını düşünen Angela kasabadaki olağanüstü durumlarla karşılaşır...

Bir kasabada en fazla ne olabilir ki?...

Her cevap yeni bir soru.

Gece yarısı çalan bir kapı... Kapının ardında tanımadığı bir kadın… Ve kanla yazılmış bir son.

Tanrıların unuttuğu bir mağara, adaklarla susturan bir kasaba. Yüzyıllardır mağaradaki canavara adak sunan kasabadaki Rahip bir gün mağaranın yandığına şahit olur. Mağaraya vardığında ise bir bebek bulur. Canavar tarafından katledilen Rahip canavarın bebeği bulmasını sağlar. Canavar bebeği kollar ve büyütür. Onun adını Valen koyar. Ama onun adı Valen değildir. O Lane`dir. Karanlığın çocuğu Lane.

Psikolojimin düzelmesi için yazlık kasabaya gittim en fazla ne olabilir ki?

~Geceyi aşarsam, hepsi susacak~

Bir tren sabahı. Sessiz bir kasaba. Ve geçmişiyle baş edemeyen bir adam: Leo. Onun yolu, adını hiç öğrenemediği bir kadınla kesişir. Kadın bir bilmece gibidir; gizemi, suskunluğu ve taşıdığı acıyla... Ama her kelimesi Leo’nun içindeki boşluklara sızar. Ve her sessiz an, Leo’yu kendine biraz daha yaklaştırır. “Sen Gibi Biri”, bir aşkın değil; aşka inancın, yaraların iyileşmesinin, ve zamanla örülmüş bağların romanı. Kasabanın dar sokaklarında, bir çardağın altında, göletin sessizliğinde fısıldanan bir hikâye bu. Kaybedilen geçmişler, sarı sayfalarda kalan defterler, ve en sonunda cesaretle atılmış bir adım... Belki de aradığın kişi, çoktan kalbine dokunmuştur. Adını bilmeden, seni senden önce tanıyarak. Tıpkı Leo gibi. Tıpkı Eva gibi. Bu kitapta herkes, birini bekliyor. Belki senin gibi birini.

Yine o rüyayı gördüm. Aynı sandal. Aynı deniz. Aynı ses… Ve bu gece… bu gece o ses çok daha yakındı. Yine o tanıdık sesiyle: “Melura.” Bu ismi daha önce hiç duymamıştım. Ama biliyordum. Tanıyordum. Sanki biri bir zamanlar bana bu ismi fısıldamış, ben de hafızamın derinliklerine gömmüştüm. “Melura…” Kimdi o? Ya da… kimdim ben?

Hür Ada yaşamı zor bir kasabaydı bu ada özel giriş çıkışlara sahip ve sadece belirli insanların yaşaması mümkün olan bir ada Sıra dışı güzel bir ada, Aşk ve gizemle ilginç bir kurgu Bu hikaye peyzaj mimarı olan BİGE TÜRKMENİN adaya taşınmasıyla başlıyor ve DEVRAN SAYDAMIN gizemi ile ilerliyor. Sonu ise siz belirleyeceksiniz. Bu ada yaşayanlar bir hayli enteresan ve gizemli burada yaşamak için belirli kurallar ve kanunlar var. Peki… Bige sizce bu adanın sırını çözebilecek mi ? Bu ada bize ne vaad ediyor!? Bu ada bizden neleri alıyor!? Sizce burada yaşamak için nasıl bir anlaşma yapılıyor!? Bu benim hayal dünyam hoşgeldiniz kapılarım size sonuna kadar açık gelin sizlere dünyamdan kesitler göstereyim hazır mısınız ? O zaman bölümlerde görüşmek üzere sevgiyle kalın ;)

Kuzeyin sisli gri gökyüzü altında, yüzlerce yıldır ayakta duran Ravenshire malikanesinin uyanmasına sebep olan bir olay olmuştu o gün. Sisler arasında uyuyan malikane artık uyanıyordu...

Sevgilim, bana senin beni unuttuğunu ve artık yoluma bakmamı söylüyorlar. Söyle bana, uğruna kendimi bu denli kaybetmişken senden nasıl vazgeçeyim? Sarılışını, öpücüklerini, geçirdiğimiz şehvetli geceleri, sabahları yanımda uyandığında yüzünde oluşan o sevimli gülüşlerini... Söyle bana ben nasıl unutacağım seni? Sen sevgilim, kalbimden böylesine dolup taşmışken ben nasıl vazgeçeyim? Yol göster bana birtanem, ben sensizlikle sınanmaktan çok yoruldum. Eğer bir gün bu günlük sana ulaşırsa ve bu satırları okuyorsan aç o şarkıyı, bizim şarkımızı. Hatırlamadığın için şarkıyı yazıyorum, biliyorum ki unutmak hiç istemezdin sevgilim. Tak kablolu kulaklıklarını, aç sevdanın son vuruşunu. Bu sana yazdığım son satırlar, çünkü sanırım artık hatırlayacağına dair olan umutlarımı yitirmek üzereyim. Umarım şarkıyı dinlediğinde bizim için tekrar sende bir ışık yanar. Çünkü seni karanlıklara bırakmak istemezdim. 19.09.2025 Seni çok seven, V.

Bir yalanın kaç rengi olur? Beyaz bazen masumiyetimi gizlediğim temizlik. Siyah ruhumdan sızan hazzın kokusu. Kırmızı en sevdiğim renk. Mavi bazı hayalleri oraya asıp sallandırdığım gökyüzümdü. Sarı kaçtığım gölgelerin içinde sığındığım tek aydınlık nokta. Yeşil onlara görmek istediklerini yansıttığım yansımam. Pembe dudaklarımdaki gülümsememin tonu. Kahverengi ise saçlarıma verdiğim isim fakat göremedikleri tarafımdı. Hangi rengim eksik? Bütün boyalarımı kullanırken dikkat et sende boyanma.