Evla bir doktordu, insanları iyileştirmek için yetiştirildi. Tufan ise bir yırtıcıydı, insanları bastırmak için eğitildi. Aynı duvarın gölgesinde, aynı çeperin altında yollar kesişti.

YALANIN GÖLGESİNİ HİSSEDİYOR MUSUN? KADERİN SANA GÜLÜYOR MU, YOKSA ALAY MI EDİYOR? TEK BİR ŞANSIN VAR. FIRTINANIN ORTASINDA HANGİ YOLU SEÇECEĞİNİ BUL. Elirya gözlerini açtı. Saray sessiz. Zincirler sessiz. Ama fırtına… fırtına nefesini tuttu. Her adım bir tuzak. Her nefes bir oyun. Babası mı? Kader mi? Bilmiyor. Ama biliyor… Oyun başladı. Ve kaybederse… Sadece kendisini değil, krallığı da yok edeceğini biliyor. Gerçek mi? Yoksa bir yalan mı? Kim doğru söylüyor? Kim yalan söylüyor? Unutma… Bazı gölgeler kendi karanlığında büyür. Bazı prensesler kendi ateşinde yanar. Bazı kaderler ise… kırılmayı bekler. Ve artık… Kurallar yok. Savaş senin elinde. Kader nefesini tutuyor. BEN ONUN OYUNU DEĞİLİM. BEN… ONU YAKAN, GÖLGEYLE ATEŞİN KESİŞTİĞİ SON KIVILCIMIM.

Elena adında bir kızın annesi ve babası ayrılır.Elena annesinde kalır.Annesi bir hastalıktan dolayı vefat eder.Elena babasına verilir.Elena annesi vefat ettiğinde henüz 7 yaşındadır.11 yaşına kadar babası bakar.Ama Elena`nın bu yöndende yüzü gülmez.Neden diye sorarsanız Elena 11 yaşında babasını da trafik kazasında kaybeder.Elena ilk teyzesine verilir.Ama teyzesi git gide düşer ve felç kalır.Elena`ya bakamaz hale gelir.Elena devlet tarafından alınarak yetimhaneye yerleştirilir.

İki farklı bir ruh iki farklı bir insan. Ama tek bir beden. 🪞 ⚰️ 🪞 Ölüm yeni bir yaşamı belirledi. Yalan büyük bir ihaneti koynunda büyüttü. Acı kimliksizliğe bürünüp onu sahte bir bedene hapsetti. Gerçekler silik bir imgeden ibaret olarak kaldı. Yalanlar bir hayatı şekillendirdi. Hiç kimse istediği bedende değildi. Hiç kimse gerçeği köreltemezdi.

Bu kadar kolaymıydı herşey. Bu mektup satırlarında yazan herşey. Ama mecburdum. Yapıcaktım bunu. Ateşlerin içinde yanmaktansa kendimi buzu andıran o adamın kollarına bırakıcaktım.

Bu kitap serinin son kitabıdır. İlk kitabı okumadan okumayınız. Oy ve yorumlarınız noksan olmaz inşallah.

Hiçbir sinyal yok. Hiçbir çıkış yok. Sekiz kişi, dünyanın farklı ülkelerinden kaçırılıp gözlerini uzak bir ormanda açar. Her biri bir sır saklıyordur. Üç katil, onları birer birer avlamak için beklemektedir. Bu sadece bir katliam değildir, bir oyun. Kurallar basit: Sırlarını saklarsan ölürsün. Karanlığın içinde dost ile düşman, masum ile suçlu birbirine karışır.

Bebeği ile birlikte hayatını kurtarmak için kaçan bir kadın ve yollarının bir araya düşen karadenizli bir adam. Selin geçmişinden ve babasından kızı Lina ile kaçıyordu. Doğduğu andan itibaren hayat ona hiç gülmemişti. Şimdi de kızının ve kendisinin hayatını kurtarmak için bilmediği topraklara adım atıyordu. Demir askerlikten ihraç edildikten sonra memleketi Trabzon`a döner. Yaşadığı dağ evine bir gün beklenmedik bir misafir gelir. Bu misafir ikisinin de hayatını değiştirir.

"Sen kimsin? Benim için niye bu kadar çabalıyorsun sen? Ne ifade ediyorum senin için ben?" "Eğer kendine benim penceremden bakabilseydin bu soruyu sormaya utanırdın, ay yüzlü kadın." Yılların yalnızlaştırdığı bir hayatım vardı. Yaşamak için, çabalamak için, her şeyi düzeltmek için en saçmasından bir nedenim yoktu. Sadece hayatta kalmam için zorunluluklar vardı. Ama kazara tanıştığım o adam, kendisi bile bilmezken bana yeniden yaşamayı öğretti. Sebebim aşk oldu... 27 yaşındaki Aybige KARACA, Mersin`e zorunlu görevle atanan bir doktordur. Nişanlısını ziyarete gittiği gece bir trafik kazasına karışır. Zaten çalkantılı olan hayatı bu vesileyle alt üst olmaya karar vermiştir. Aybige hayatını düzlüğe çıkarmak için savaşırken yeni bir aşkın tohumunu ekebilecek midir, uğruna savaştığı hayatını kaybedecek midir? 

Bazen en sessiz görünen yerler, çok şey anlatır. Okyanus gibi... Dalgaların sessizliği, aslında boğulmuş çığlıkların yankısıdır. Derinlerinde biriken gözyaşlarını kimse görmez, ama her fırtına, susturulmuş acıların isyanıdır. Sessizlik bazen huzur değil, sadece kimsenin duymadığı bir çığlığın adıdır. Ben hep sessiz çığlıklarımın içinde boğuldum, öldüm. Kimse fark etmedi çığlıklarımı. Çünkü sessizdi, ölüm sessizliği vardı çığlıklarımda. Kimse bilmese de okyanuslarında bir sonu vardı, çok acımasız bir son. Sonsuz gibi görünürdüler, ama her dalgaları bir vedadır. Armin, her zaman kaçmıştı. Veda bile etmemişti, korkaktı. Armin için vedalar ölümdü, kaçmak ise emare. Emareleri severdi, çünkü hayatı emarelerden oluşurdu. Sevmediği tek şey; inkisarlardı. İnkisarlar ile büyümüş, kimse onu duymamıştı. Çünkü konuşmasına izin vermemiştiler. Sustu, Armin. Hep sustu... "Annen abini çok seviyordu, bunları demesi normal, konuşma Armin. Evlat acısı normal bir şey değil, anla onu Armin. Annen haklı, anneni anlamıyorsun, söyledikleri doğru Armin. Bir gün herkes gidecek, öğren Armin. Herkes senden nefret ediyor, kabullen Armin. Bugüne kadar kimse seni anlamadı, anlamayacaklarda, git Armin." "Hep sustun, söyle, değdi mi Armin?" Kafamı iki yana salladım. Kendi hıçkırıklarımda boğuluyordum. "Değmedi..." *ੈ✩‧₊˚༺♞༻*ੈ✩‧₊˚ "Canım..." Dediğimde sanki biraz daha canı acıdı. Yüzümü avuçlarının arasına alıp alnını alnıma yasladı. Gücüm kalmamış gibiydi. "Git." Diye fısıldadığımda kafasını iki yana salladı. "Git, lütfen." Dişlerini sıkıyordu, biliyordum, zordu. Ama gitmeliydi. "Gitmeyeceğim. Burada yanında kalacağım, Marsel." Hiddetle kafamı iki yana sallayınca kendine çekip sıkıca sarıldı. Ama ben sarılmadan aksine onu ittim... ve uçurumun tam ucuna doğru yürüdüm. "Yapma lan, yapma bunu bana!" "Duha, ben ve sen..." Kafamı iki yana salladım. "Olamayız, bunu iyi biliyorsun. Ben öleceğim, sen yaşayacaksın. Hayatı sana zehir edemem." Gözleri bir kuyu gibi derindi. Ve ben o kuyuya baktıkça ölmek istiyordum. "Armin," Yine adımı sadece ölümün eşiğindeyken söylüyordu. Ne zaman kendimi öldürmeye kalksam, onun için Armin oluyordum. "Adımı ölümle kirletiyorsun yine, yapma..." Konuşmasına izin vermedim. Uçurumun kenarına yaklaştıkça o da bana yaklaşıyordu. "Bu sefer yapma, söz; adını ölümle kirletmeyeceğim." Burukça gülümsedim. Kendimi geriye doğru bıraktım. Son duyduğum şey, Duha`nın acı haykırışıydı. Biz böyleydik, sürekli birbirini yaralayan iki kişi... Bu sonu ben yazmıştım. Bizi ise o bitirmişti...

“Kaçtığı karanlıkla yüzleşmeden, huzuru bulamayacaktı…” Mihriban, henüz 22 yaşında, göğsünde acıların izini taşıyan genç bir anne… Kızını kucağına alıp cehennemden kaçtığında, sığınacak tek yer, dağların ardında sert ve suskun bir adamın eviydi: Yüzbaşı Yiğit. Ancak Yiğit sadece bir asker değildi. Onun da geçmişi karanlıktı; babası bir zamanlar yeraltı dünyasının en kudretli isimlerinden biriydi. Şimdi ise Yiğit, hem babasının günahlarıyla hem de devlete sızmış tehlikeli bir mafya ağıyla yüzleşmek zorunda. Bir yanda yaraları sarmaya çalışan Mihriban, diğer yanda görevi gereği duvarlar ören Yiğit… Bu evde çatışan yalnızca iki yürek değil; geçmişin ağırlığı, ihanetin sessizliği ve adaletin ateşi de bu mücadelede yerini alıyor. Aşkın, direnişin ve yeniden doğuşun hikâyesi… Ruh-u Revan, karanlığa karşı verilen en sessiz ama en güçlü savaşın adıdır. “Yiğit nâm salar diyarı titretirmiş. Yiğidi bir ceylan gözlü yâr uslandırırmış.” Narin kitabımdan Yiğit`in hikayesidir. İki kitap birbirinden bağımsız bir şekilde okunabilir.

"Ama âşık olmak sevmek demek değildir. Nefret ederken de aşık olmak mümkündür." - Instagram: son_ruzgar2 - Wattpad: son_ruzgar - Romanika: son_ruzgar - Vaveyla: son_ruzgar - WriterUp: son_ruzgar

Özgürlüğüm için her şeyimi geride bıraktım. Ailemi, geçmişimi, adımı bile... Kaçtım. Kendi hayatımı kurmak, nefes alabilmek içindi bu kaçış. Ama kim bilebilirdi ki, beni özgür kılacağını sandığım şehir… En büyük tutsaklığım olacağını. O adam. Sessizliğiyle korkutan, bakışlarıyla hükmeden o yabancı... Onun konağında yeniden doğduğumu sandım. Meğer sadece başka bir kafese hapsedilmişim. Altın bir kafese. Ve şimdi... Kaçmak mı istiyorum, yoksa kalmak için bahane mi arıyorum, bilmiyorum.

Instagram: azimet340 Bu ve diğer hikayelerimin bütün hakları saklıdır ve tarafıma aittir. En ufak kopyalama yada taklit vs olursa hukuki işlem başlatılacaktır. ***** Dünyadaki tek desteği annesinin canına karşılık ülkenin en iyi iş adamının canı. Leyla annesinin canına karşılık Baran`ın canını almak isteyenlere yardım etmek zorunda. Can almadan can vermek, hemde kendi canı tehlikedeyken. ***** Hem Erol hem Batuhan silahlarını anında kıza doğrulturken, Baran elinde sigara hiç istifini bozmadı. " Uzak durun! İndirin silahları yoksa acımam! " Baran kaşları çatık kıza bakmaya devam etti. Kızıl saçının birazı yüzüne gelmişti yine. Gözleri elaydı. Teni beyaz dudakları soluk kırmızıydı. Kan kaybettiği için olmalıydı. Kimseden çıt çıkmıyordu. " Hanginiz vurdu lan beni." Dedi kız bir önünde duran adama, bir karşındaki Batuhan`a bakarak. " Siksinler böyle şansı." Dedi kız Baran`ın gözlerine bakarak. " İyilik yaptık diye bir kurşun yemediğim kalmıştı. Oda oldu. Bir daha iyilik yapanın... Oyunlar, planlar, yalanlar. Yalan söylemek yada rol yapmak hiç birşey. Önemli olan söylediğin yalanları unutmamaktır. Oyun içinde oyun... Peki kim kime oynuyor. Leyla Demirer. Baran Karamanoğlu.

Instagram: azimet340 Doğduğunda bile ağlamayan, hayatı boyunca da ağlayamayan bu da yetmez gibi kan görünce bayılan, gamsız görünsede içinde fırtınalar kopan Güneş.. Bir gün Bora`nın hayatını kurtararak başına bela olan Güneş`in hikayesi. =========================== Kâğıdı açarak okudum. Banka, Sniper ve Ölüm yazıyordu. Anında ayağa fırladım. "Bora? Ne oldu birden?" "Keskin nişancı." Dediğimde herkes ayağa kalktı. "Ne? Nerde.? " Kâğıdı gösterdim. "Bu kâğıda göre karşıdaki bankanın çatısı." "Kim verdi kağıdı." ***** " Bundan sonra o kız bir an bile benim yanımdan ayrılmayacak." " Neden? Sevgilin mi yoksa?" " Hayır Azrail`im. Bu gün bana suikaste kalkıştı. O yüzden dikkat et ölmesin. Onu ben öldüreceğim, ölümü benim elimden olacak." ***** "Cadı!" Dedi Bora yine arkamdan yüksek sesle bağırarak. Tekrar arkamı döndüm. "Ne var yine." Bir kaç saniyelik zamanda dahada yaklaşmıştı bana. Silâhı bana dönüktü hâlâ. "Seni burada tutarım." Dedi ve tetiğe bastı. Ben Güneş, bir Maviş`i kurtarırken kendi hayatınıda kurtaran Güneş.

Urfa’da yaşayan Efnan’nın üvey annesi ve abisinin zorbalığına dayanamayıp İstanbul’a kaçış hikayesini anlatıyor. İlk kitabım yazım hataları olabilir şimdiden kusura bakmayın. Bir şans verirseniz çok mutlu olurum.

Yalnızca bir bilet… Her şeyin başlangıcıydı. Selin, kariyer basamaklarını emin adımlarla tırmanan, planlı ve kontrolü elden bırakmayan bir iş kadınıdır. Ancak İstanbul’a yapacağı önemli bir iş seyahatinde, bir anlık dalgınlıkla yanlış uçağa binmesi, onu İzmir’e ve bambaşka bir hayatın içine sürükler. Tanımadığı bir şehirde, plansızlığın tam ortasında başına gelen komik tesadüfler, ilginç karşılaşmalar ve en önemlisi; kendine benzemez bir adam olan Tolga… Başlarda çekişmeyle başlayan bu tanışıklık, zamanla Selin’in hem kahkahalarla dolu hem de yüreğine dokunan bir yolculuğa çıkmasına neden olur. İstanbul’un kaosundan İzmir’in huzuruna, beklenmedik bir aşkın filizlenmesine ve en önemlisi kendi kalbinin sesini duymaya hazır mısınız? Yanlış bir bilet, doğru bir hayatın anahtarı olabilir mi?

Benim çocukluğum yoktu, ailem de… Vardı yalnızca o gözler. Ve o gözler gittiğinde, ben de kül oldum. ‘Gide gide bir söğüde dayandım dayandım O söğüdün allarına boyandım gelin boyandım O söğüdün allarına boyandım gelin boyandım Ben o yare dağlar kadar güvendim güvendim Güvendiğim dağlar elime geldi elime geldi Güvendiğim dağlar elime geldi elime geldi, Radyo da çalan şarkıya eşlik ediyordum. O kadar dalmıştım ki, bana bakan bir çift kehribar gözlerden haberim yoktu. En sevdiğim şarkıydı. Ve ben hiç olmayan çocukluğumu, hiç olmayan ailemi bu şarkıya gömmüştüm. ‘Ölem ben ölem ben Kurban olam ağzındaki Dile ben gelin dile ben Ölem ben ölem ben Kurban olam ağzındaki Dile ben gelin dile ben, kurban olam ben dediğimde o gözlere çeviriyordum akı beyaz içi mavi gözlerimi. ‘Yüce dağlar size var mı zararım zararım Yar yitirdim uğrun uğrun ararım gelin ararım Yar yitirdim uğrun uğrun ararım gelin ararım Ben o yari her gelenden sorarım sorarım Güvendiğim dağlar elime geldi elime geldi Güvendiğim dağlar elime geldi elime geldi, Ben hayatımda kimseye güvenmemiştim ki. Güvendiğim tek insan karşımda duruyordu. Onu da kaybedeceğimi ben nereden bilebilirdim ki? ‘Ölem ben ölem ben Kurban olam ağzındaki Dile ben gelin dile ben Ölem ben ölem ben Kurban olam ağzındaki Dile ben gelin dile ben, Öldüm ben öldüm. Kurban olduğum iki çift göze öldüm ben. Güvendiğim dağlara varmış zararım. Ben bilemedim. Ben bir yaralı kuştum, ve beş güzel dostun kardeşin arasında hep zarardım. Ben o yare dağlar kadar güvendim de o bana bakınca anlatmaya çalıştığımı gözümden niye anlamadı. Bu bir imtihan biliyorum… Ama bu sefer yüküm omuzlarımda değil, ruhumun derinliklerinde. Kalbim değil, bütün ben sınanıyorum. Tüm hakları saklıdır ve bana aittir. Gülfem&Ateş için bir söğüdün allarına hep birlikte bulanmak için buyurun.

Senelerce aldığı eğitimlerin sonucu gönderileceği ilk göreve hazırlanırken gelen bir haberle Ege, hayatının ayrım noktasında bulur kendini

“Beni duyduğunda ağlayacaksan, bir daha adımı bile anma.” Ayağa kalktı, sert bir adım attı geri. “Korkuyorsan, doğru yerdesin.” Dipnot: Okurken, "Burası çok saçma," diyeceğiniz yerler olabilir. Bu kitap, kafa dağıtmak, gülmek ve aynı zamanda cringelik tavan yapsın diye yazılmıştır. Yani ciddiye alıpta, kimseyi linçlemeyin. Teşekkürler...

Ailesinin ölümünden sonra karanlığa mahkûm edilen genç kız, kaçmaya çalışırken bilinmez mafya ile yolları kesişir. Mafya onu bir tehdit olarak göreceğine, siper olur... Yaralarını sarar, yanında tutar, asistanı yapar. Kız ise esaretten doğan bu koruyucu gölgede, hiç ummadığı bir aşka sürüklenir. "Kimi zaman en tehlikeli yer, en güvenli kalptir." :) Hem Patron Hem Mafya. Hem Korkak Hem Cesur.

İki kız kardeşin acılarla dolu hayatı. Onların hayatlarını mahveden iki erkek kardeş. Bu mahkumiyet ne zaman bitecek? İki kız kardeş ne zaman özgürlüklerine kavuşacak? Ve bu kaçış nerede son bulacak? İki Türkmen kız kardeş olan Hümeyra ve Hazel`in zorluklarla dolu kaçış macerasına hepinizi davet ediyorum. Biri gidecek diğeri kalacaktı. En kötüsü de ikisi de acı çekmeye devam edecekti. Bu Hümeyra ve Hazel`in zorluklarla dolu hikayesiydi. Oy ve bol bol yorum atmayı unutmayın lütfen. 😊🔥 🌸🌸🌸

Seninle evlenmek istemiyorum. Her istediğimiz olsaydı güzel avukatım ,şuan yataktakta olurduk.

Ada Selin Hür, ailesi tamamen katledilmiş bir kadındır. Ailesinin intikamını almak için katil olan Ada, elbette gün sonunda Kurt Kapanı`nda yargılanacağının farkındaydı. Fakat oraya amacına ulaşmadan gitmeyecekti. Mert Efe Durmaz ise onun planlarını altüst ederek daha erken yollayacaktı parmaklıklar arkasına. Ada hem oradan kurtulup ailesinin intikamını almanın yolunu bulmalı hem de hislerine engel olmalıdır. Başarabilecdk midir?

Özel gücü olan ana karakter kendisi gibi kişilerle tanışır ve olaylar ilerlemeye başlar. Lütfen ilk bölüme bir göz atın beğeneceğinize eminim..