Aile kurgusu. Öz kızlarını öldü sanan aile, Üvey kızlarını çok seven aile, Her şey ortaya çıkarsa sonra ne olur? Derin öz ailesin kabul edecek mi? Ya Derin’i ailesinden koparan kişi tanıdıkları biriyse, her şey açığa çıkınca ne olacak? Not, az miktarda bazı bölümlerde argo, küfür ve şiddet bulunmaktadır. *** Hikaye tamamen bana aittir. Kendi hayal gücümün ürünüdür. Fotoğraflar Pinterest’den alınsada kendim birleştirmiş olup, kurgunun ismi tamamen şahsıma aittir.

“Bu delilikse ben zaten deliyim. Onun için bir hiç olmaktansa cehennemi olmayı yeğlerim.” *** Liora Teniz, bir gece hayatında hiç görmediği bir adam tarafından kaçırılır. İlk ve ikinci hayatı onun ellerinde son bulur fakat yine kaçırılacağı o geceye geri dönmekten kurtulamaz. Üçüncü hayatında ise yaşayabilmek için yeraltı dünyasının frenkıranı ile sözleşmeli bir evlilik yapmak zorunda kalır. Bu kez ölmemek için öldürmeyi göze almalıdır.

Asil Sarban, dokuz yaşındayken ailesini bir gecede kaybetti. Olay kayıtlara “talihsiz bir kaza” olarak geçti; dosya hızla kapandı, sorular cevapsız kaldı. Asil içinse o gece zaman durdu. Yıllar sonra, dışarıdan bakıldığında sıradan bir üniversite öğrencisi olan Asil, geçmişiyle sessiz bir hesaplaşma içindedir. Unutmadı. Affetmedi. Sadece bekledi. Çocukken anlamlandıramadığı ayrıntılar, büyüdükçe yerli yerine oturmaya başlar. Dosyalardaki boşluklar, susturulan insanlar ve güçlü bir ismin gölgesi Asil’i gerçeğe biraz daha yaklaştırır. İntikam onun için bir öfke patlaması değil, sabır işidir. Her adımı planlı, her hareketi kontrollüdür. Ancak gerçeğe yaklaştıkça Asil şunu fark eder: İntikam, düşmanı yok etmeden önce insanın içini yakar. “Asil Sarban” geçmişin küllerinden doğmaya çalışırken, okuyucu şu soruyla baş başa kalır: İntikam adalet midir, yoksa kaybedilenlerin üzerine eklenen yeni bir kayıp mı? İntikam – Küller, travma, adalet ve sessiz öfke üzerine kurulmuş psikolojik bir yüzleşme hikâyesidir.

Baş karakterimiz Alya Aydın, İstanbul’da babası ve annesiyle birlikte yaşamaktadır. Ancak trajik bir şekilde annesini bir trafik kazasında kaybeder. Bu olayın ardından babasıyla birlikte İzmir’e taşınmak zorunda kalırlar. Yeni şehirde, babası Alya’yı bir devlet okuluna kaydettirir. Devlet okulunda bir gün yapılan bir duyuru hayatını değiştirir: Demirhan Koleji’ne 5 burslu öğrenci alınacaktır. Alya, bu sınava katılır ve büyük bir başarı göstererek %100 burslu olarak koleje kabul edilir. Okula başladığında, yanında 5 yeni arkadaşıyla birlikte hayatının belki de en heyecanlı dönemine adım atar. İlk günlerinden birinde, Alya Aras Demirhan ile karşılaşır. Aras, sert ve kendine güvenen bir karakterdir ve aralarında ilk başta çatışmalar yaşanır. Hikaye ilerledikçe Aras, Alya’ya karşı karmaşık duygular beslemeye başlar. Başta zorbalık ve sert davranışlar Alya’yı etkilerken, zamanla Aras’ın bu davranışlarının ardında gizli bir sevgi ve takıntı olduğu ortaya çıkar. Alya ise başlangıçta Aras’ı sadece bir “düşman” ya da “rakip” olarak görür, ancak Aras’ın hisleri ve ilgisi hikaye ilerledikçe Alya’nın hayatında önemli bir yer edinir.

Alya iki sey için and içti; Biri vatan. Diğeri intikam. Ailesini bir kaza görünümlü suikastte kaybeden. Ölüm ile dirilip Alya olan Leyla’nın verdiği yaşam mücadelesi ve içindeki öfkenin nasıl intikama dönüştüğünü okuyacağınız. Ailesini ondan alan gizli bir örgüt olan Hançer’in beş yıldızı adlı örgütü yok etmeye yemenin eder. Aksiyon, teşkilat tarzında ilerlerken ihanetleri ve sırlarıda peşinden getiren bir hikayeye sahiptir. O zaman ne diyelim; Alya’nın hikâyesi nasıl başlasın? Bir varmış bir yokmuş ile mi? Yoksa, evvel zaman içinde diye mi? Kitap İnkspired uygulamasında ve Web sitemde yayındadır. İnkspired uygulamasında 22k olup birçok okura ulaşması ile beraber 3.kitaba kadar da yayındadır orada. YouTube üzerinden soranlar olmuştu o nedenle atıyorum. İyi okumalar.☺️ YouTube kanalıma beklerim ( VATAN YAZARI)

❛İki aslan karşı karşıya gelir, biri kral seçilemez yoksa kraliçe ölür.❜ 🕸 ❝Seni kurtların önüne attığım için benden nefret ediyor olmalısın.❞ Gözleri birkaç saniye daha bedenimde dolaştığında bunu öyle rahatça yapıyordu ki buna hakkı olmadığını düşünmek için o merceğin altında olmaktan daha güçlü bir şeye ihtiyaç vardı. ❝Sesin İpek,❞ dediğinde ismim onun asla bilmemesi ama onun ustaca eriştiği bir sır gibi, bir günah gibi tınladı bir kişinin huzursuzluğuyla üç senedir ezilen evimin salonunda. ❝Sesini duymama izin ver.❞ ❝Senden nefret etmiyorum.❞

Konu, mağduriyetten kalkan bir kadının, kendisine haksızlık eden erkeğe karşı kurduğu, duygusal ve profesyonel yükselişle dolu stratejik intikam ve yeniden doğuş mücadelesini işlemektedir. ♣️ Bu, bir kadının enkazdan zirveye yükselişinin, kalbini kıran adama karşı sessizce inşa ettiği gücün ve aşkın sadece beyaz değil, aynı zamanda en keskin siyah tonlarına sahip olabileceğinin hikayesi. Peki, bu oyunda gerçekten kazanan kim olacak? Aşkın masumiyetine inanan masum kız mı, yoksa oyunu kuralına göre oynadığını sanan ama aslında kendi tuzağına düşen mağrur erkek mi?

ULYSSES YAYINLARI TARAFINDAN BASILIYORRR Hayatının bütün yükünü sırtlanmış genç bir kız ve onun hep yanında olan arkadaşları, peki ya bir gün o kızın hayatına gerçek ailesi girerse...

BİR TÖRE MESELESİ.... İnsan, hiç tanımadığı bir yabancıyla ömrünü birleştirir mi? Onlar evlendi. Aşkın, tutkunun ya da isteğin değil, yalnızca ailelerinin gölgesinin emriyle. O, kalbinin buzdan bir zırhla kaplandığı bir dünyadan geliyordu. Nefretin ve kinin dokuduğu bir aile tarafından büyütülen Berken Saburer, hayatında en ufak bir sevgi kırıntısı dahi görmemişti. O, bölgenin sayısız işi, gücü elinde tutan en zengin ailesinin, asık suratlı ama herkesin tanıdığı yakışıklı veliahtıydı. Diğer yanda ise, dünyası tamamen güneş ışığıyla örülüydü. Ailesinin koşulsuz sevgisiyle büyüyen Eflin, babasının üzerine atılan kara bir iftiranın kurbanıydı. O, annesinin hayattaki tek tesellisi, babasının ise gözünün nuruydu. Oysaki bu iki ruhun birbirlerinden habersiz, bambaşka hayalleri vardı. Birbirlerine nefes kadar yakın mesafede olsalar da, yörüngeleri asla kesişmeyecek kadar uzaktılar.

İki yaralı birbirime merhem mi olur yoksa daha derin bir yara mı? Biri kalbinden, diğeri duygusundan noksan. Alya Altınay, kalbinde geçmişin izleri, gözlerinde intikamın ateşi. Karen Demirkan, duygusuz bir intikamın içinde kaybolmuş bir adam. İntikamın ortasında doğan bir duygu... Aşk mı yoksa yeni bir savaş mı? Bir taraf aşkı reddederken, diğeri ona sığınmaya çalışacak. Fakat infilak yaklaşıyordu. Bu patlamadan kim sağ çıkacak? Aşk mı, intikam mı? Belki de her ikisi. Belkide hiç biri. Alya Altınay`ın kaderi Karen Demirkan`ı bulduğunda ne olacaktı? Ya birlik, Ya da hiçlik. Ama bir gerçek vardı: Kaçış yoktu... Ne geçmişten, ne de ondan. Bazı kalpler iyileşmez, sadece infilak ederdi. Lütfen yorumlarda konudan sapmayın, ya da başka bir kitap tanıtımı yapmayın‼️ Kitabımın hakları tamamen bana aittir. Çalınması ya da kopyalanması durumunda yasal işlem başlamaktan kaçınmam‼️

Ailesi bildiği insanların gerçek ailesi olmadığını öğrenen nazlının hayatı bir anda alt üst olur. Ancak herşey bitti derken asıl herşey yeni başlar zaten babası bildiği adam babası olmadığı ortaya çıktığına göre gerçek babası kimdir? Acı insanı kaç kere yıkar kaç kere öldürür, sevdiğin insanlardan mı yoksa sevmeye mecbur bırakıldığın insanlarla mı yıkar hayat insanı? Nazlı artık bir kararın eşiğindedir. Nazlı ruhunun infazına mı karar verecek yoksa ruhunu serbest mi bırakacak?

İmkânsız neydi? Belki de imkânsız olan bizdik. Asıl imkânsız olan ise, onun gözlerinde saklı duran o büyülü aşktı. Biz, farklı dünyaların insanlarıydık… Birimiz Yunanistan’ın saygın bir bakanı, diğerimiz Türkiye’nin üniformasıyla sınırları bekleyen bir asker. Ve aramızda duran tek şey, sessizce akan Meriç’ti. Ama o nehir… Onun mavilikleri, gözlerine benzeyen o derin sular… Her şey beni ona biraz daha çekiyordu. Gözlerinin benim olmasını istedim; yalnız bana bakmasını, yalnız beni sevmesini… Geçmişim peşimi bırakmazken, tek dayanağım olan dedemin gölgesi her adımımda üzerimdeyken bile, kalbimi ona teslim ettiğimi nihayet kabul etmiştim. Çünkü ne olursa olsun, ben onun kalbinde bir mülteciydim. Ve biliyordum… Bu aşk ya beni o nehirde boğacak, ya da adını bilmediğim bir özgürlüğe taşıyacaktı.

Mafya kurgudur. Aşk, işkence ve argo kelimeler bulunur.

Karanlığın hükmettiği bir masada, kanla yazılmış yasalar vardır. Ve o yasalar, kimseye nefes aldırmaz. Kumsal Karaman, zalim babasının gölgesinde büyümüş; annesinin sessiz çığlıklarıyla, kardeşinin masumiyetiyle hayata tutunmaya çalışan genç bir kadın… Ne annesi onu hatırlar, ne babası onu görür. O sadece, aile denilen kara mirasın sessiz taşıyıcısıdır. Ama bir gün, kapısına kader gelir. Masanın en tehlikeli ailesi bir hata yaptığında, açığı kapatacak tek kişi vardır: Kumsal. Yıllar önce büyük bir savaşı durdurmak için yapılan kan anlaşması yeniden masaya sürülür. Ve Kumsal, yeraltı dünyasının en korkulan lideri Tuğrul Ateşoğlu’na “bedel” olarak sunulur. Tuğrul… Babasıyla birlikte kendi tahtını tırnaklarıyla kazanmış, kan donduran bir canavara dönüşebilen fakat adaletsizliğe asla tahammülü olmayan bir adam. Gölgesi bile şehirleri titreten biri. Kumsal’ın kaderi onunla kesiştiğinde, ikisinin de karanlığı başka bir şeye dönüşmeye başlar. Bu bir aşk hikâyesi değil… Bu bir kaçış değil… Bu, iki kırık ruhun kanla mühürlenmiş bir dünyada hayatta kalma mücadelesi. Ve bazen en büyük savaş, insanın kendi kalbiyle olandır. “Kanla doğulur. Kanla söz verilir. Ve bazen kader, en sessiz fısıltıda bile kan ister.”

"Karanlık mı ışığı tüketir, yoksa ışık mı karanlığa diz çöktürür ?" Bir adam, ondan çalınan hayatın hesabını sessizce biriktirdi; karanlığını büyüttü, öfkesini bekletti. Geri döndüğünde ise en zayıf noktayı hedef aldı: Bir babanın dünyasını... bir kızın kaderini. Işığın içinden çekilip gölgelerin kucağına bırakılan genç kadın, bir anda korkunun, çaresizliğin ve tutkuya dönüşen bir esaretin ortasında kaldı. Babası, yıllar sonra fark ettiği hatalarının ağırlığıyla kızını geri almak için kirli oyunlara başvururken; adam, kalbine sinsice sızan o ışıltının, planlarını yakıp kül etmeye başladığını anlayacaktı. Karanlıkla aydınlığın birbirine karıştığı o yerde, ihanetin, öfkenin ve yasak duyguların hükmettiği bir savaş başladı. Ve hiçbiri şunu hesaplayamadı. Bazen en büyük tehdit, tutulmaması gereken bir kalptir.

Adım Josef Auri Ardner ama herkes bana Auri der. 27 yaşındayım.Dün doğum günümdü 17 Nisan Çarşamba fakat kimse pasta getirmedi.Sadece borcum olan Guleti ve adamları beni biraz dövdüler.Aslında her Çarşamba dayak yerim ve bu benim tek rutinim oldu. Ailemi hiç tanımadım, beni büyüten bay ve bayan Ardner`de onları hiç tanımamış.Onlar ölünce kimsem kalmadı. Kendimi büyük bir boşlukta hissettim ve onlardan kalan biraz para, fazlaca kredi ile girişimciliğe atıldım.Geleceğin teknolojisi olarak gördüğüm kripto para sektörüne girdim.Arkadaşım Daw ile kendi çevreci Token projemizi çıkarmıştık.Proje ile ilgili gittiğim konferanslar bir hayli artmıştı. Prag`da yaşayan Josef, Blockchaın girişimi başarısız olduktan sonra maddi olarak çok zor duruma düşer.Çeteler`den borç alır ama başı beladan kurtulmayan Josef iyice batağa saplanır.Üstüne üstlük kız arkadaşı da onu terk eder ve ruhsal bunalımlarıyla baş başa kalır.Hiç ummadığı bir anda iş teklifi alır ve hayatında yeni bir sayfa açtığını zanneder.Fakat bu iş onun düşündüğü gibi para kazanma arzusu üzerine kurulu değildir.Bu iş farklı hayatların yaşam mücadelesi üzerine kuruludur.Artık hayatı eskisinden çok farklı olarak, Vampirler ve oyunlar üzerine kurulmuştur.

İki düşman ailenin senelerce olan düşmanlığı yüzünden birbirinden ayrılan iki insan…

Bu katran buzduvar kalpli bir kadının ateşe düşmeden yanmasının hikayesi, Bu bir adamın sizi tüm zorluklara rağmen seveceğinin hikayesi…

Kaç kez öldüm? Kaç kez geri döndüm? Her seferinde biraz daha fazla acı, biraz daha az insanlık. Adım Atilla. Bir sabah gözlerimi açtığımda kendimi tanımadığım bir dünyada, tanımadığım bir bedende buldum. Ölüm döngüsüne hapsolmuşum. Kılıçla kesiyorlar, yakıyorlar, boğuyorlar, parçalıyorlar… Ve ben her seferinde aynı yere, aynı ana geri dönüyorum. Ama bu kez farklı bir şey var: Hatırlıyorum. Her ölümü, her çığlığı, her damla kanı hatırlıyorum. Abim yanımda öldü. Alya beni kurtarmaya çalışırken gözlerimin önünde eridi. Felix… Felix artık insan değil. Ve ben? Ben her döngüde biraz daha karanlığa gömülüyorum. Bu dünya beni kırmaya çalışıyor. Jutsu, Lilith, kristaller, yasak kitaplar, lanetli kılıçlar… Hepsi benim için burada. Hepsi beni sonsuza dek bu cehennemde tutmak için. Ama çok yakında öğrenecekler: Ölüm artık benim lanetim değil. Silahım. “Bir daha öldüğümde, bu sefer gülerek öleceğim. Çünkü bu kez sıra onlarda.” ⚠️ Uyarı: Bu hikâye sizi rahatsız edecek. Bazı bölümler okurken nefesiniz tutulacak. Bazı ölümlerden sonra kitabı kapatıp bir süre bakmak istemeyeceksiniz. Ama kapatamayacaksınız. Çünkü Atilla bir kez daha gözlerini açtığında, siz de onunla birlikte geri döneceksiniz. #darkfantasy #ölümdöngüsü #isekai #acımasız #kanveintikam Hazırsan, döngü başlıyor. Hoş geldin. Bu sefer kim ölecek?

Bir zehir. Bir ihanet. Kayıp bir veliaht. İsis Krallığı`nın parlak gelecek vaat eden Prensi, en güvendiği elinden içtiği bir kadehle her şeyini kaybetti: Tahtını, sağlığını ve özgürlüğünü. Şimdi, en amansız düşmanının zindanlarında, bilinmez bir kaderi bekliyor. Ahrimen İmparatorluğu`nun gururlu Prensi için bu, zaferin en tatlı ödülüdür. İntikam, soğuk ve karanlık duvarlar arasında, yavaş ve acımasızca alınacaktır. Ancak bazı bağlar, nefretten daha güçlüdür. Kadim bir kehanet, görünmez zincirlerin şakırtısını fısıldar karanlığa: "Bedenler birbirini hissedip, ruhlar kenetlendiğinde... Zincir parlayacak. Ve iki ruh, bir daha asla ayrılamayacak." Bu bir kurtuluş hikayesi değil. Bu, kuralların çiğnendiği, yasakların kapısının aralandığı ve kaderin, iki düşmanı görülmemiş bir bağla kenetlediği bir hesaplaşma. Prensesler artık kulelerde beklemiyor. Onlar, kuralları yıkıp yasak olanın peşine düşüyor. Karanlık Fantazi | Düşmanlar | Politik Entrika | Yasak Bağlar

Bir zamanlar diye başlayan bir hikayemiz yoktu bizim. Bir bakirenin gözyaşında saklıydı bizim kalemimiz. Bir günahkarın teninde gizliydi sayfalarımız ve... Cehennemde yanan ruhların kefaretiydi bizim satırlarımız.

Ben Okyanus, büyük bir Yangın’dan çıkmayı başarmış ama Kül’e dönmüş bir İstihbarat Ajanı.   Karanlık ve fırtınalı bir Okyanus, Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya...   Okyanus, içine çektiği herşeyi hırçın dalgaları ile boğardı. Mahvolurdu ama kendini kaybetmezdi. Ben Okyanus’tum, öyleyse neden kendi kendimi boğuyordum?   Okyanus’un, yıllar boyunca kendini korumak için zorlukla inşa ettiği duvarları onu yeni bulan gerçek ailesi yıkmayı başarabilecek miydi?   Okyanus’ta boğulacak mıdır?   Yangın’da Kül’e mi dönüşecektir?   Yoksa komutanının orman gözlerinde kaybolacak mıdır?   Nefret ettiği gökyüzünü tekrar sevmeye başladığında her şeyin üstesinden gelmeyi öğrenebilecek miydi?   Peki ya, Kızıl ailesi? Aile sırları, Okyanus’un bilinmeyen geçmişi...   Alabora Timi ve Kızıl Timi neden birlikte görev almaya başladı? Çözülmesi gereken askeri bir sır vardı ama herşey de küçük bir kızda saklıydı... Okyanus mu? Kül mü? Yoksa her ihtimalde de Okyanus’un Kül`ü müydü? “Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya, Şanlıurfa. Emret, komutanım!”   “Yüzbaşı Deniz Akif Alabora, Şanlıurfa. Emret, komutanım!”

Bir imza, iki ayrı yabancıyı tek bir çatı altında birleştirdi. Bir anlaşma ile başlayan evlilikleri, zamanla en büyük sınavlarına dönüştü. Çünkü yatak odasının duvarları, hiçbir anlaşmayı tanımadı. Bir bakış ve bir dokunuş bütün sınırları yok etti. Leyla Öztay`ın ve Rüzgar Sancaktar`ın hikayesine hoşgeldiniz.

Her aşkın bir hikâyesi, her hikâyenin mutlu ya da mutsuz bir sonu vardı. Pervane, sonu uçuruma çıkan bir yoldu. 15/06/2020

Babasının ölümü sonrası katilini aramış ve bulan Mafya lideri Boran intikam ateşi ile kavrulur. Babasının katili olduğunu düşündüğü adamın öldüğünü fakat geriye tek kızının kaldığını öğrenir. (...) "Lamia Lival, hemşireyim"