“Hayatından saçan ışığı sen yakalayamazsan, senin sokaklarına lambalar da yaksalar aydınlanamazsın.” *GENÇ KURGU* +18 Bazı sabahlar aynada kendini tanıyamaz insan. Bazı sabahlarsa, aynaya bakmaz. Adel ikisini de yaşamaya alışmıştı. Duvardaki demir yatak, gıcırdayan kapı, yemekhanede eksilmeyen o aynı çorbanın kokusu... Hepsi aynıydı. Ama o gün, bir şey farklıydı. Geceden kalma bir iz gibi, parmaklarının arasında kurumuş bir şey vardı. Kir değil. Boya değil. Kan... olabilir miydi? *TELİF HAKLARI SAKLIDIR.* Hikaye kendime aittir.

GÜLSEREN GERÇEK AİLE ADALET Mİ ADALETSİZ Mİ GERÇEKLER Mİ YALANLAR MI HATUNLARIN SIR GİBİ DİYARI AİLEMİZ BÜYÜCEĞİZ GÜLSERENİM [GERÇEK AİLE GÜNLÜĞÜM DEFTERİM ANILAR GÜLSEREN AYDIN TAŞLAR KARAKALEM]

Bir kalp kolay affeder miydi ihaneti?... İhanete beslediği sevdası yeniden filizlenir miydi?..

Ben Okyanus, büyük bir Yangın`dan çıkmayı başarmış ama Kül`e dönmüş bir Okyanus. Okyanus, boğardı. Boğmalıydı. Kendine zarar vermezdi. Ben Okyanus`tum, öyleyse niye kendi kendimi boğuluyordum? Okyanus, yıllarca yaşadıklarına rağmen büyük bir çaba ile hayatına devam etmiştir. Hayatına gerçek ailesinin girmesi ile yaşadıkları tekrarlarlar. Önüne bir sürü engel çıkacaktır. Okyanus`ta boğulacak mıdır? Yangın`da küle mi dönüşecektir? "Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya, Şanlıurfa. Emredin, komutanım!" "Yüzbaşı Deniz Akif Alabora, Şanlıurfa. Emredin, komutanım!"

Rüzgar estikçe tenimi okşuyor, bir ferahlama geliyordu ama içimdeki boğukluğu atmaya yetmiyordu. Nasıl hissediyordum? Kırılmış, çaresiz... Elim kalbime gitti. Kalbim acıyordu. Bunca yıl sonra gerçekler gün yüzüne çıkmıştı ve bu oldukça büyük bir yüktü. Ben o yükün altında eziliyordum. Gerçekler ağrıma gitmişti belki de...

" Günahların rüzgarı olsaydı yeryüzünde hiç kimse kalmazdı. " 🕯️ Emira bilinmeyen bir fantastik dünyada gizemli kapıları aralayrak gizemli sırlara ulaşır. Ondan saklanan ve öğrenilmesi istenmeyen sırları keşfeder. Bu sırlar açığa çıkarken yaşamında onu derinden sarsan bir aşk onu bulur. Ama sandığı şeylerin çok farklı olduğu gerçeğiyle yüzleşir. Aşk, ihanet ve dostluk... Bu üç kelime onun hayatında büyük bir devrim yaratır. ⚖️🛡️⚖️

Geçmişe gömülü bir sır yüzünden aşkları yarım kalmış iki masal kahramanı. Aslan ve Şirin. Yıllar sonra onları bir araya getiren kader geçmişin perdesini yeniden aralarken, hayatlarını alt üst edip onları ayıran sır, gün yüzüne çıktığında onları yeniden kavuşturmaya yetecek mi? Haydi gelin, birlikte görelim…

Deniz, bir holdingde sekreterlik (asistanlık) görevine başlar. Görevi, üç yakışıklı patronun günlük işlerini düzenlemektir. Ancak bu üç adamın da görünüşlerinin ardında gizledikleri karanlık ve duygusal sırlar vardır: Ege: Gizli ve karanlık bir BDSM dünyasında yaşar. Eren: Geçmişinden silip atamadığı bir aşkın gölgesinde yaşamaktadır. Efe: Cinselliğini toplumdan saklayan, gizli bir hayat sürmektedir. Ege, Deniz’in masum ama güçlü duruşundan etkilenir. Onu, kendi karanlık dünyasına çekmek ister. Başta Ege’ye ve arzularına karşı direnen Deniz, zamanla teslim olmanın verdiği ceza ve haz arasında gidip gelir. Eren ve Efe`yle de zaman içinde dostluk bağları kurar. Onlar hakkında kimsenin bilmediği sırlar öğrenir. Arzular, sırlar, teslimiyet, sadakat ve özgürlük arasındaki sınırları keşfeden çarpıcı bir hikâyeye davetlisiniz. Not: Cinsellik ve şiddet sahneleri içermektedir. +18 için uygundur.

*** "4 yaşımda imkânsız olmuşuz biz." dedim, ağlamamaya çalışarak. "İmkânsız?" diye sordu, sorgu dolu bir ifadeyle. "Değil miyiz?" diye sordum. İstesem de sesimin titremesini engelleyememiştim. "Değiliz. Olsaydık benim karım olmazdın." dedi. *** Her gece bahçede oturuyor, karanlık gökyüzünde ışıl ışıl parlayan yıldızları seyrediyorum. Seni aklıma getirmemeye çalışıyorum, seni aklıma getirmemeye çalışınca bile seni aklıma getirmiş oluyorum. Ben aslında seni unutmak gibi bir ihtimali bile, seni unutacağım derken yok ediyorum. ***** Wattpad`de yayında.

Kimi hayatlar vardır, doğarken başlar tükenmeye. Henüz adını bile öğrenmeden omzuna acının yükü bırakılır, kalbine sevgi yerine korku yerleştirilir. Armina… O, böyle bir hayatta büyüdü. Ne babasının sıcak bir selamına ne de abisinin koruyucu bir bakışına sahip olabildi. Bir evin içinde, her gün biraz daha yitip giden bir çocuktu o. Ve annesi… Tek sığınağı, tek nefesi. Ama bazı doğum günleri kutlama değil, yıkım getirir. Bazen bir mum üflenmeden sönmek zorunda kalır, bazen bir pasta kesilmeden kana bulanır. Bu kitap, karanlığın ortasında doğan bir kadının, hayatta kalma savaşını, güce dönüşen yaralarını ve düşmanıyla kurduğu beklenmedik bağları anlatıyor. Armina’nın hikâyesi sadece bir intikam ya da başarı öyküsü değil; aynı zamanda yeniden doğuşun, acıdan doğan adaletin ve düşmandan aşka uzanan o tehlikeli yolun hikâyesi. Bazı kadınlar ağlamaz, bazı kadınlar diz çökmez… Bazı kadınlar geçmişine mezar kazıp, geleceğine taht kurar. Ve Armina… Tam da onlardan biri.

"Ali Asaf" ona ilk defa ismiyle seslenmiştim. "Yapma" "Neyi yapmayayım" anlamamıştım. Gözlerini kısıp "Bana ismimle seslenme. " "İyide senin ismin Ali Asaf değil mi?" Sesini yükselterek "San YAPMA dedim!İsmim Ali. Sana sadece Ali daha fazlası değil." Bu son sözleri ise kırılan kalbimin sesiydi. Ona artık Ali diyecektim sadece Ali. İsmini söylememi istesede artık benim için sadece Ali`ydi. Ruhumda iz bırakılmış nişaneler dolanıyordu. Bir bir etrafımı sarmış ve an kolluyorlardı. Kaçış yoktu ama benim de pes etmeye niyetim yoktu. Genç kurgu sevenleri kitabıma beklerim.

Azra içinde ki kırgınlıkla "Hakan yapma" Diyebilmişti sadece. "Ne oldu dinlemek hoşuna gitmedi mi? Sana sebep olduklarını anlatıyorum işte, niye çekindin ki? Her şeyi merak etmiyor musun? Başkasından duyacağına benden duy, senden sonra öyle işler hiç senin sandığın gibi ilerlemedi Azra... Sen her şeyi yıktın geçtin, ardında ben kaldım... Döküldüm saçıldım, toparlanamadım bir daha o eski adam olamamaya başladım. Herkes gitti sen gittin ben kaldım sadece ben.... Ben de seni beklerken her gün öldüm biraz. Ama korkmadım. Beklemek cesaret ister Azra. Sen gitmeyi seçtin. Şimdi kalkıp da hiçbir şey olmamış gibi döneceğini sanıyorsan... yanılıyorsun" dedi ve ayağa kalkıp arabaya doğru ilerledi. "Sana afiyet olsun, ben gidiyorum" Azra`nın şaşkın bakışları arasında arabasına binip uzaklaşmıştı Hakan. Onu öylece sahilde bırakmıştı.

Karşılarına çıkan zorluklara beraber göğüs germek zorunda kalan iki insan... Zorunlu evlilik iki kalbi bir araya getirecek miydi? Geçmişleri teker teker gün yüzüne çıkan iki insanın hayatı nasıl bir yol izleyecekti? Ölüm, bir adım ensesinde olan genç kızı korumak için çaba gösteren bir adam...

Asel GÜNEŞ babasının işlerinden dolayı Van`a taşınır ve Alp ile tanışır. Alp geçmişinden kaçamıyordur. Arkadaş olarak konuşurlar ama ikisi de arkadaş olmak istemiyordur. Alp eski yaşadığı olaylar yüzünden kimseye güvenemiyor ve kimseyi sevemiyor. Zamanla eskileri öğrenen Asel neler yaşayacak bakalım. Geçmişinden kurtulamayan Alp ve her şeye rağmen elini bırakmayan Asel...

Saklanmış duygular Susturulmuş bir geçmiş Ve yanlış zamanda Yanyana gelmemesi gereken iki yabancı Bazı hikayeler yeniden yazılmaz Ama bazıları... Hiç bitmemiştir zaten Bir şans vermenizi öneririm, ilk kurgum ancak alışılmışın disinda bir kurguduurr.

Yılarca sevdiği kadın yanına almak için uğraştı sonunda yanına almayı başarabildi ama bilmediği birşey vardı oda sevdiği kadının geçmişi ❤️‍🔥

Hayatının bütün yükünü sırtlanmış genç bir kız ve onun hep yanında olan arkadaşları, peki ya bir gün o kızın hayatına gerçek ailesi girerse...

Akademi’nin kütüphanesi sabah güneşiyle parıldarken, içimde huzur değil, bir çeşit tedirginlik vardı. Dün gece gördüğüm rüya hâlâ zihnimi kemiriyordu. Siyah bir göl, aynadaki suretim kararıyor, ardından o tanımadığım ama kanımda yankılanan ses... “Soyun yankısı, uyanmak üzere…”

Bir kadın vardı rüyalarımda.. gözlerinde çok eski bir fotoğrafın izleri vardı.Dudaklarının kıvrımında bir veda vardı.Veda ediyordu kadın.İnsan ,hiç kavuşmadan veda edebilir miydi?

Bir okul, bir eğitim kampı, bir aşk. Bir güç, bir bedel, bir çığlık. Bir kız, bir geçmiş, bir hikaye. Bir ses, bir Seda, bin sessizlik. °°° Vampirler ve insanların savaşı, yapılan hileler sonucu sona erdiğinde dünyada yalnızca üç tür kalmıştır. Vampirler, cadılar ve insanlar. Cadılar, sayı bakımından oldukça az oldukları için kimsenin gözüne batmadan yaşarken vampirler her yere dağılmış olsalar bile kendilerini insanlardan gizlemektedirler. İnsanlar ise, çoğu zaman hiçbir şeyden habersiz bir şekilde dünyayı kullanmaya devam ederler. Bir şeyleri öğrenenler, vampir olmak zorunda kalır, çünkü insanlar güvenilmezdirler. Seda`nın hikayesi de böyle başlar, bir şeylere şahit olmakla. Bir şeylerin ortasında kalmakla. Seda, hayatının başrolünü yıllar önce yapmış, hikayesinin sonunda ölmemiş ama hayatı yerle bir olmuş 17 yaşında bir kızdır. Yeni açılan bir yatılı okulda, yalnızca kendisi gibi olanların yanında kalmaya başladığında geçmişi peşini bırakmaz. Seda`nın, bir yandan geçmişini korumaya çalışırken bir yandan da yavaş yavaş hayatına dahil olan şeyleri sindirmesi gerekmektedir. Geçmişi, onun zaafıdır ve zaaflar oynadığında ortaya çıkacak zararlar herkesin suçu ancak tek bir kişinin yüküdür. Bu işin sonunda, sağ çıkabilen çok az kişi vardır. Ve sağ çıkmak, bedenin yaşaması ve ya kalbin atması değildir çoğu zaman. Her şeye rağmen iplerini elinde tutabilmektir. O ipleri ateşe vermemektir. Benliğini gizlemek zorunda kalan ve bazen, sırf onun için gizlediği benliğini, yine onun yüzünden kaybeden herkese...

"Her kilidin bir anahtarı vardır, tıpkı her kalbin bir sahibi olduğu gibi... Yıllar önce birbirlerini bulabilmek için mühürlerini bedenlerine kazıyan Asena ve Yaman, kaderin sert rüzgarlarıyla savrulmuştu. Yıllar sonra, karşılaştıklarında ise Yaman, geçmişin izlerini unutmuş, Asena`yı bir terörist sanarak vurmuştu. Oysa mühürleri onları bir araya getirmek için oradaydı... Adaletin, aşkın ve kaderin kesiştiği bu yolculukta, mühür gerçekten sahibini bulabilecek mi?"

Oldukça yaralı ve zorlu bir çocukluk geçiren, Karabay Holdingin sözde varisi olan 27 yaşındaki Nilüfer Karabay ikizi`nin ölümüyle beraber, ölüm ve yaşam arasında çok sık gidip gelen düşüncelerle, zorlu geçen bir geçmişle ve saklanmış gizemlerle dolu bir hayat geçirir. Nilüfer Karabay`ın bu karmaşık hayatına oldukça gizemli, eski Kuleli Askeri Lisesi mezunu olan bir iş adamı olan Yusuf Ali Orbay`ın el atmasıyla bir anda düzenler değişir, kartlar yeniden dağıtılır ve yıllarca gizlenmiş olaylar yavaş yavaş gün yüzüne çıkmaya başlar. Boluda, herkesin hayaletli çiftlik olarak adlandırdığı bu ormana yakın çiftlikte neler dönüyor? Peki... Cemiyetin gözde ailelerinden biri olan Karabay ailesinin gerçek yüzü ne? - "Annesinin yuvasız çiçeği derler ona." "Adı yok mu?" "Nilüfer, kökü olmayan yuvasız Nilüfer." - ✉¹ꜱâʏᴇ`ᴅᴇɴ ᴘᴏꜱᴛᴀ: Nilüfer`in mektupları yolda. Posta kutularınıza bakmayı unutmayın.

Zeynep, sıradan bir genç kız gibi görünüyordu. Ta ki bir gece, geçmişine ait karanlık bir sırla yüzleşene kadar... Evinde bulduğu gizemli bir dosya, tüm hayatını altüst etti. Gerçek ailesi sandığı insanlar birer yabancıydı. Ve onu yıllardır bekleyen bir hakikat vardı: kim olduğunu bilmeden yaşadığı her gün bir yalandı. Zeynep, iz sürmeye başladığında kendini devletin bile unuttuğu tehlikeli bir komplonun ortasında bulur. Kaçırılan çocuklar, susturulan tanıklar ve karanlık bir proje: Kod 17. Peşindeki gölgeler yaklaşırken Zeynep’in sadece gerçeği değil, hayatta kalmayı da başarması gerekecek. Aile kan bağı mıdır, yoksa yüreğin güvendiği midir? Gerçek Ailem, geçmişin izini süren güçlü bir kızın nefes kesen, aksiyon dolu hikâyesini anlatıyor. Kimliğini, cesaretini ve özgürlüğünü keşfetmeye hazır mısın?

Bütün krallık, üzerinde bir gölge gibi dolaşan korkunun farkındaydı. Nehirlerin kenarındaki köyler, dağların tepe noktalarında kuytularda yaşamaya çalışan yoksullar, hepsi saraydan gelen tek bir haberin yankısını duymuştu: Vampirler geri döndü. Ama saray, hiç de göründüğü gibi değildi. İçeride, saray duvarlarının kalın gölgesinde, prenses Ysadora bir sırra daha yakın hissediyordu. Kütüphanenin tozlu raflarında geçen her saniye, zamana karşı bir savaştı. O kadar eskiydi ki bu odalar, her bir taş ve her bir kitap, gözden kaçan bir geçmişin yankısıydı. Bir zamanlar bu kütüphanede annesi gezinmişti; şimdi ise bu sessiz odada yalnızca Ysadora vardı. Ama o yalnızlık, bir sığınak değil, tüyler ürpertici bir esaret gibiydi. Ysadora, elleriyle kitabın sayfalarını çevirirken bir başka dünyaya adım attı. Sayfalar kanla yazılmıştı. Bazen bu kitaplar ona kaybolan bir çağın ve tükenmiş bir gücün izlerini gösterse de, bazen içinde başka bir şey hissediyordu. Bir şeyin farkına vardı. Kitap, bir zamanlar kaybolan bir gücün, zamanın çok ötesine gidebilen bir lanetin izlerini taşıyordu. Hava ağırlaştı. Duvarda, bir gölge bir an için parladı. Eski bir söz vardı, "Bir hanenin kalbinde bir kan izi kalır, zaman içinde büyür." O an, prenses bunun ne anlama geldiğini tam olarak hissetti. Bir anda, dışarıda ormanın derinliklerinden bir ses yükseldi. Yüksek, uğuldayan bir çığlık. Korku, yavaşça saray duvarlarına sızdı. İçeri girmesi gereken bir korku vardı, bir tehdit vardı, bir şey yaklaşıyordu. Ve dışarıda, sarayın muhafızları, ellerinde bir vampirle geri dönerken, sarayın içindeki tüm sessizlik bozuldu. Ysadora kitabı kapadı. Gözleri, başka bir dünyaya bakan bir bakışla uzaklara odaklandı. İçindeki fırtına, tüm bu olanların çok daha büyük bir kısım olduğunu anlamasına neden olmuştu. Fakat bu sır, her geçen dakikada daha da büyüyordu. Karanlık, çok yakındı.

Eğer birinin gözyaşları kalbinize akıyorsa ondan gidemezsiniz..."     "Zemheriydi onun adı. Kaderimize yazılan yolun bekçisi... Bizi zorlu sınavlardan geçiren bazen savurup atan bazen de birbirimize kenetleyen zemheriydi..." Her seçim bir vazgeçiş değil miydi zaten? Her yol ayrımı bir son, Her yol ayrımı yeni bir yön değil miydi? Bizim seçimlerimizdi yol ayrımlarımız. Seçim yaptık. Kazandık sandık ama aslında kaybettik. En çok da kendimizi... *** Sevdiğiniz ölseydi siz yaşar mıydınız? Gavina, yaşarken ölmeyi seçti. Kaybettiği sadece sevdiği değildi. onunla birlikte kendini de kaybetti. Bir yol ayrımında buldu onu Toprak. Her şeye rağmen vazgeçmesin istedi. Nerden bilebilirdi ki onun için her şeyden vazgeçeceğini... Bir yol ayrımında tanıdı onu. Yıllar sonra buldu o kokuyu. Yağmur sonrasındaki toprak kokusu gibi... *** Bazen bir insanı bulmak, kendini kaybetmeyi göze almaktır… Toprak kokusu gibi siner yüreğe... Derin, sarsıcı ve suskun… Bazı izler silinmez, bazı aşklar anlatılmaz sadece yaşanır, sessizce. ©Tüm Haklar: Gavina TOMRİS © Tüm Hakları Saklıdır. Şiirler Şahsıma aittir.