"Arslan geri dönemez misin?" Derin bir nefes alıp parmaklarımla gözyaşlarımı sildim. "Lütfen geri dön ne olur! Sana çok ihtiyacım var ne olur! Arslan ne olur geri gel." Gözlerim masadaki rapora gitti. "Ben... ben ne yapacağımı bilmiyorum, korkuyorum. Sana çok ihtiyacım var lütfen. Yanımda olmana çok ihtiyacım var, kendimi çok yalnız hissediyorum. Lütfen mesajımı alınca ara beni olur mu?" ▪︎ -Siz: Hala sinirin geçmedi mi? Seninle konuşmam lazım. -Siz: Lütfen cevap ver artık acil konuşmamız gereken bir konu var. -Siz: Kaç ay oldu sakinleşmedin mi? Sana her şeyi açıkladım neden böyle davranıyorsun en azından konuşabiliriz değil mi? -Siz: Cevap vermeyecek misin? -Siz: Mesajları görünce geri dön lütfen! -Siz: Kaçarak bir şeyler halledilmiyor bunu biliyorsun. Aramızdaki sorunu aşamıyorsun tamam ama bu başka bir konu, benim senle gerçekten konuşmam gerek. -Siz: Seninle konuşmamız gereken bir konu var acil diyorum. Neden cevap vermiyorsun? -Siz: Tamam o zaman sana son kez bu mesajı atıyorum bir daha seni rahatsız etmeyeceğim ama bil ki bana ulaşamazsan çok geç olacak her şey için... Bazı şeylerin telafisi olmayabilir zamana bırakılamayan ne olur bana ulaş. Kitabın kurgusu bana aittir. Tüm hakları bana ait ve saklıdır.

ASKERİ KURGUDUR! . Alya, Diyarbakır’ın naçizane bir köyüne atanan bir öğretmendir. Alya, atandığı köyü tanımak için küçük bir gezintiye çıkar. Olacaklardan habersiz bir şekilde kırlara doğru yürümeye başlar. “Hey, dur!” Alya, arkasını döndüğü zaman gördüğü insanla şok oldu. Bu bir askerdi. “Kimsin?” Karşısındaki asker ona doğru silah tutunca, Alya irkildi. Ve o an arkasına bile bakmadan koşmaya başladı. Ta ki bir mayına basana kadar.

--- “Bazı hayatlar, bir başkasının günahıyla yanar.” Rize’nin yeşil yamaçlarında, ailesinden başka derdi olmayan genç bir kız… Ve bir sabah, tüm hayatını altüst eden bir karar. Şilan, istemediği bir evliliğe sürüklenirken, kimsenin bilmediği bir sırrın bedelini öder. Adını, geçmişini ve hayallerini geride bırakıp, Mezopotamya’nın suskun ama kudretli ağası Baran Rêvîndar’ın karısı olur. Fakat bu evlilik ne sevgiyle başlar, ne de merhametle. Baran’ın gözleri geçmişin acısıyla kaplı, kalbi ise duvarlarla örülü. Şilan ise kendi içine kapanmış bir sessizlikle savaşırken, bir aşk değil; bir direniş yazmaya başlar. İhanetin gölgesinde kalan iki yürek, birbirine tutunmadan hayatta kalabilecek mi? Yoksa bu evlilik, sadece bir ceza mıydı? Bir kızın zorla ellerinden alınan hayatı... Bir adamın kalbine gömdüğü sırlar... Ve yavaş yavaş büyüyen, yasak bir bağ... Bu roman, yalnızca bir aşk hikâyesi değil. Bir kadının suskunluktan çığlığa dönüşen yolculuğu. Bir adamın karanlıktan kurtulma savaşı. Ve en çok da, kaderin yeniden yazıldığı bir hesaplaşma...

Cizre`den başlayıp Diyarbakır`da biten bir aşk destanı...

"Allahım, bana kaçırdığım iki geline dayanma gücü ver," dedi adam. "Kaçırmasaydın! Aldın sırtına koşa koşa zorla arabaya bindirdin. Eşkıya mısın? Çek sağa, inmem lazım. Çek!" dediğimde, adam arabayı ani bir frenle sağa çekti. Sert ve öfkeli bir şekilde "İn hadi," diye bağırdı. Ödüm koptu. Hava kararmaya başlıyordu. "Ormanın ortasındayız," demeye çalıştım. "O zaman kes sesini, delirtmeyin beni," dedi. Yanımdaki kız gülüyordu. Kollarımı göğsümde birleştirip surat asarak oturdum. Araba tekrar yola koyuldu. "Sinirlendirme, yoksa Ali ve Veli ile tanışabilirsin. Ve tanışman çok kısa sürebilir," dedi adam. "Ali ve Veli kim? Ne saçmalıyorsun?" diye sordum. "Belindeki silahlar bebeğim, onlara isim veriyor. Deli çünkü, ailede bir akıllı yok. Abim beni nikahımdan kaçırıyor, şaka gibi..."

Seninle Midyat gördüm o gün gonumlumde bir nefes oldun bana be HATUNUM

Ben Türküm.Ben Berrayım.sadece 17 yaşına bastığımda önceden anlaşmalı bir berdele mahkum olduğumu öğrendim.Berdel genelde Güneydoğu Anadolu bölgelerinde olmaz mı ? Ben izmirdeyim İzmir`de doğdum,büyüdüm. 17 yaşına girdiğinde mutlu olmam gerekiyordu ama pastamı üflediğim gibi o geldi ,gelmez olaydı.

"İçimde küçük bir umut vardı biliyor musun? Belki seversin belki bu gönlündeki acı geçer de beni de seversin diye bekledim?. Ama ankafım ki sen kapattın kalbini. " Üzerime doğru bir adım atınca geri çekildim. "Nazenin bir dinle lütfen. " Kafamı olumsuz anlamda sallayıp "Konuşacak birşey yok Miran. Yolun açık olsun " Parmağımdaki yüzüğü çıkartıp avucuna bıraktım.

İnsanın kaçmak doğasında var değil mi? İnsan okuldan kaçar? Yemek yapmaktan kaçar? Arkadaşlarından kaçar? Ailesinden kaçar? Peki kaderinden? Ya kaçtığının adamın kollarında bulursan kendini? Ya bu adama aşık olursan? Mutlu olabilir misin? Yasmin&Savaş

Herşey kızımla Diyarbakır da halamın kızının düğünü için gittiğim gün başladı. Yazılar kısa olacak sizi sıkmayan güzel bir kitap olacak.

Bir sokak çocuğu ve bir kabadayının çevresinde gelişen, Aşk, dram ve macera ile dolu 70 yıllardan 90 lı yıllara kadarki Diyarbakır ve Türkiye deki siyasal olaylar.

Yıllar sonra tekrar karşılaşan iki aşık. Annesini kaybetmiş bebekle yalnız kalan bir adam. Düğününde tüm ailesine mahçup olan bir kadın.

Yıllardır içinde tuttuğu sevgisini gizlice yaşamıştı. Hakkari yüksekovada başladığı göreviyle bir yıl sonra sevdiği adamı görmüştü. Yıllardır aynı tutkuyla sevmeye devam ediyordu.

Berdel ve Töre serisi arıyorsanız hoşgeldiniz . . . Lina `nın hikayesine ...

Geçmişte paramparça olan bir aşk... Birbirini tekrar bulan iki yaralı kalp... Yarım bırakan bir adam... Paramparça olan bir genç kız...

O, bir cana umut olmaya ant içmişti. Beyaz önlüğünün ardında, yorgun ama vazgeçmeyen bir kalp vardı. Hastalarına şifa, ailesine sığınak, sevdiklerine omuz olan bir kadın: Dr. Umay Ömür Dağlı. O, gözünü kırpmadan ölüme yürümeye yemin etmişti. Savaşın gölgesinde, karanlığın ortasında bile dik durmayı bilen bir askerdi. Vatanına kalkan, düşmana korku, sevdiklerine huzur olmuş bir adam: Barlas Tuna Denizhan. Biri yaşatmak için savaştı, diğeri yaşanacak bir dünya kurmak için. Biri ölümün sınırında görev yaptı, diğeri yaşamın kıyısında umut verdi. Biri keskin bir kılıç, diğeri merhem gibi bir dokunuştu. Farklı yollarda yürüdüler... Zaman, onları ayırdı. Ama kader, yıllar sonra aynı noktada yeniden buluşturdu. Peki bu defa birbirlerinin yarım kalan hikâyesini tamamlayabilecekler mi? Haydi, birlikte keşfedelim... ••• ♡ ALINTI ♡ "Yıllar geçti... `Ne kadar uzun yaşamışsın` dediler. Ama kimse anlamadı... Ben sadece seni bekleyerek yaşadım." Bu sözlerimle gözleri gözlerime kenetlendi. Ne geçmiş kaldı aramızda, ne kırgınlık. Sadece o anın sessizliği ve gözlerindeki derinlik... Usulca, neredeyse bir fısıltıyla sordu: "Gerçekten... o kadar uzun mu bekledin beni?" Gülümsedim. Başımı hafifçe eğdim. Ve yanıtım, yüreğimden olduğu gibi çıktı: "Zamanı bile unuttum beklerken." Birden yanaklarına ince bir kızarıklık yayıldı. Saklayamadığı mahcubiyetini, bakışlarının içine gizledi. O an anladım... Beklemek zordu, ama ona kavuşmak her şeye değmişti. TÜM HAKLARI BANA AİTTİR. KEYİFLİ OKUMALAR DİLERİMM 🖤