Tanrılar yoktu… Ama tanrıcılık oynayanlar vardı.” Bir zamanlar ölümün eşiğine bırakılmış bir kız çocuğuydu Lavinia. Ailesi, uğruna ellerini kana bulayan çocuğu bir gün bir yük gibi terk etti. Ama kader, acımasız olduğu kadar döngüseldi. Yıllar sonra, o terk eden aile yeniden onun kapısına geldi—bu kez sığınmak için. Lavinia artık yeraltı dünyasının en önde gelen isimlerinden biriydi. Kurduğu imparatorluk, kan ve zekâyla örülmüştü. Yalnız büyüdü, tek başına savaştı ve kendine ait olmayan bir soyadını küllerinden bir marka gibi doğurdu. Ama asıl savaş, ailesi yanında belirdiğinde başladı. Geçmişin sırları, gece gibi ağır ağır çöktü hayatının üstüne. Gerçek babasını öğrendi… Yıllarca onunla aynı masalarda oturmuş, aynı savaşın içinde çarpışmışlardı. Yüz yüze gelmişlerdi. Ama birbirlerinin kim olduğunu bilmeden. Ve şimdi Lavinia, sadece ihanetin değil, kaderin de tokadını yemişti. Bir yanda yıllar önce onu ölüme terk eden ailesiyle, şimdi o sır perdesi yırtılmıştı, ve ardında başka bir oyun başlamıştı. Öte yanda kanla kurulmuş bir tahtın üstünde her an devrilmeye hazır dengeler… Bu savaş ne sadece toprak, ne de saltanat meselesiydi. Bu, Lavinia’nın geçmişiyle yüzleşip kendi kaderinin iplerini yeniden örme savaşıydı.

“Üç yaşında kaçırıldı. Hafızasında silik hatıralardan başka bir şey yoktu. Gerçek ailesini, geçmişini, kim olduğunu bile unuttu. Ona öğretilen her şey mutlak gerçekti—ya da o öyle sanıyordu. Ama bir gün, hiç sormadığı sorular cevaplarını aramaya başladı. 22 yıl boyunca inandığı gerçekler sarsılınca, kendini tehlikeli bir oyunun içinde buldu. Peki, geçmiş onu kurtaracak mı, yoksa geri dönülmez bir karanlığa mı sürükleyecek?”

"Gerçek bazen kanla yazılır..." Selis Kandemir, annesinin gözleri önünde katledilmesiyle başlayan karanlık bir geçmişin kurbanı değil, intikamını alacak bir savaşçıdır. Yıllarca süren sessizlikten sonra, eline geçen bir kolye ve isimsiz bir mektup, onu kendisi gibi geçmişi kanla yazılmış yedi kişiyle bir araya getirir. Her biri farklı acılarla yoğrulmuş, her biri gerçeğin peşinde... Ancak bu yol arkadaşlığı, sırlarla örülü. Güvenin sınandığı, dostlukla düşmanlığın iç içe geçtiği bu yolda, gerçeklik algısı paramparça olacak. Kimin geçmişi sahte, kiminki kan kadar gerçek? Ve en önemlisi: Selis, annesinin katillerini bulduğunda hâlâ aynı kişi kalabilecek mi?

Yazgıya Atılan Düğümün Hikayesi... Zinar aşiretinin ağası Viran Zinar Sipanların büyük torunu Afşin`i isteyecek zannederlerken asıl isteyecekleri kişi Nalin Sipan`dır. Fakat Nalin bu evliliği onaylamaz ama kader bir şekilde ağlarını örer.

Düzenlenecektir* Viraha 1: Unuttuklarımız Viraha 2: Vazgeçtiklerimiz 🖤 Karanlığın içinden bir ses yükseliyor…
“Gerçek bazen en tehlikeli yalandır.” Bir adım atılıyor.
 Bir silah doğruluyor.
 Bir isim fısıldanıyor. Ve bütün sırlar, tek bir kurşunla dağılmaya hazır. Aybüke’nin adımları, artık geri dönülmez bir yolun taşlarına vuruyor.
Dost bildikleri, düşmana dönüşüyor.
Gölgelerden çıkan her yüz, yeni bir ihanetin habercisi. Dost ile düşman arasındaki çizgi bulanıklaşırken, en yakınında duranların bile yüzleri maskelerle gizlenir. Bir karar, bir adım, bir söz… 
Her şeyin kaderi değişir. Bu defa sadece hayatlar değil; gerçekler de ölümle sınanacak.
Ve gerçeğe en çok yaklaşan, en çok kaybedecek. İhanetin gölgesinde, aşkın sınavında, ölümle yüzleşirken…
 Bir tek soru kalır:
 Kime güveneceksin? “Benim yolumdan gel, seni en büyük kralları bile yöneten bir soytarı yapayım. Tüm dünyayı da senin şaklabanın.” Zaman daralıyor…
Her şey yanıyor… Bir çığlık. Bir dua. Bir kahkaha…
 Ve gerçek, herkesin kanını akıtacak kadar keskin. “Burası başlangıç değil.
Burası sonun doğduğu yer.” Sonra yalnızca o cümle kalıyor: “Öldürsene beni, Elmas. Hadi, öldür.” Bu defa sadece bir timin değil, bir milletin kaderi yazılacak. Ve kaderin adı: Vazgeçtiklerimiz.

Bir kızın hayat hikayesi....

Geri döndügü mahallede kapısını ilk açan yıllardır görmediği abisinin en yakın arkadaşıdır.Tanıdık bir tebessüm,geçmişten gelen güvenli bir sıcaklık taşır.Tanıdık bir yüzle başlayan sade ve içten bir hikaye.

"Bu şiir kitabı, aşkın en saf, en yakıcı ve en buruk hallerini dizelere döküyor. Özlemin gölgesinde, kalbin sessiz çığlıklarını, sevginin hem tatlı hem acı izlerini bulacaksınız. Her bir satır, kaybedilen bir anın, dokunulamayan bir hayalin ve yeniden yeşeren umudun yankısı. Aşk acısının derinliklerinde kaybolmaya, özlemin sızısında kendinizi bulmaya hazır mısınız?"

🏰 Canavarların gerçek olduğu bir dünya; Bu canavarlar bizlerdik . Ruhsal dayanıklığımız düştüğünde acımasız birer yırtıcı canavarlara dönüşüyorduk. * Sıradan bir insan olan ben artık hayatımın tamamen değişmesine karar vermiştim. Bende tıpkı diğer savaşçılar gibi av değilde avcı olabilirdim. Benim için önemli tek bir şey vardı; güç. Belkide karanlık gözlerin sahibi bu gücü elde etmeme engel olacaktı.

Gerçek ailem ve Asker kurgusudur. "Hazal Sevdiği adama çevirdi bakışlarını "Altay artık dayanamıyorum lütfen bir şey yap! Altay bir adım geriye gitti. Verdiği bütün sözleri yok saydı "Anneme saygısızlık etme ! Hazal saygısızlık etmemesine rağmen duyduğu hkaretlere daha fazla dayanamayıp karşılık verince yüzüne yapışan tokadın acısını ölünceye dek unutmayacaktı.

Çok güzel olcak inş

Sen mi karanlığın içindesin? Yoksa karanlık mı senin içinde?

Çocukluğunu yaşayamamış göktuğ 17 yıl evlat acısı çekmiş acılı bir aile (Sert,ağır başlı ve güçlü bir karakterimiz var Kitabimızda ön yargıda var)

İki yaralı birbirime merhem mi olur yoksa daha derin bir yara mı? Biri kalbinden, diğeri duygusundan noksan. Alya Altınay, kalbinde geçmişin izleri, gözlerinde intikamın ateşi. Karen Demirkan, duygusuz bir intikamın içinde kaybolmuş bir adam. İntikamın ortasında doğan bir duygu... Aşk mı yoksa yeni bir savaş mı? Bir taraf aşkı reddederken, diğeri ona sığınmaya çalışacak. Fakat infilak yaklaşıyordu. Bu patlamadan kim sağ çıkacak? Aşk mı, intikam mı? Belki de her ikisi. Belkide hiç biri. Alya Altınay`ın kaderi Karen Demirkan`ı bulduğunda ne olacaktı? Ya birlik, Ya da hiçlik. Ama bir gerçek vardı: Kaçış yoktu... Ne geçmişten, ne de ondan. Bazı kalpler iyileşmez, sadece infilak ederdi. düzenlemeye alınacak*‼️

Her bedenin benliğinin altında başka bir hikaye yatar. Her hikayenin bir acısı, Her acının bir zaafı vardır. Peki ya zaaflar öldürür mü? Zaaflarını gizleyen, kapalı perdelerin ardına saklayan, hâlâ çocuk olan yetişkinlerin hikayesi. Bir ajan merkezi tarafından çocukluğundan beri ajan olarak yetiştirilen Filiz, bir gün görevi için bir cinayet işler. Her şey yolundadır. Görevinin tamamlandığını sanıyordur. Ta ki iki yıl sonra öldürdüğü adamın çok daha karanlık işleri olduğunu öğrenene dek. İnsanların üzerinde deney yaptıklarını ve bu şekilde bir çeşit ilaç ürettiklerini öğrenen Filiz, ekibiyle birlikte bu çeteyi çökertmek için harekete geçer. Ama bu görevde aşkı bulacağından ve geçmişiyle yüzleşeceğinden habersizdir. "Ya şah sandığımız aslında sadece bir piyonsa?" ŞAH ve MAT Birbirinin kimsesi olmuş, kimsesiz çocukların hikayesi...

Var olmayan adalet yazılmaya geliyor!

Üçüncü Dünya Savaşı`nın yorgun askerleri, kendi halkının kurşunlarına boyun eğmek zorunda kalmıştır. İşgal kuvvetlerinin ülkede yönetimi ele geçirmesiyle, kaosun tam ortasında Nilüfer Karaca; vatanını kurtarmak için direnişin ilk kıvılcımı olacaktır. Yılbaşı gecesi; kırmızı maskesiyle, düşmana karşı yaptığı bir hamle, çaresiz halkın yüreğinde umut ışığına dönüşür. Ama bu kez savaş sadece düşmana karşı değil, ihanete, zulme, korkuya ve en önemlisi de... Aşka karşıdır. "Savaşın ortasında aşk bir seçenek değil belki ancak ben bir tek senin gözlerine baktığımda zaferi hissedebiliyorum Nilüfer..." **BU KİTAPTAKİ KİŞİ VE KURUMLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR. GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA İLGİSİ YOKTUR.** Kitabın bütün yasal hakları bana aittir. Bölümler her pazar.

Tek gecelik iliskiye girdiğiniz adam hocanız çıksaydı ne yapardınız? O gece birbirlerine yabancıydılar. Sabah olduğunda ise birbirlerinin cehennemi. Dora, Alaz’ı unuttuğunu sandı. Ta ki onu okulunda, yeni hocası olarak görene kadar. Küllerinden doğan bir bağ vardı aralarında; yasak, karmaşık ve geri dönüşsüz. Bir yanda geçmişin kanlı sırları, diğer yanda kalplerini esir alan bir çekim... Ve en sonunda, “Karma” herkesten intikamını alacaktı.

Yine yalnızlığa bir adım, yine karanlığan binlerce adım. Geçmiş zormudur iddia edildiği gibi, yoksa kuruntudan ibaret midir söylendiği gibi. * * * * * * * * * * * * Elzem Asral kamran, her şeyden habersiz İtalya`da hayatını sürdüren bir Türk vatandaşıdır. Beklenmedik olaylar sonucunda yıllar sonra ilk defa Türkiye`ye ayak basmıştır. Hakikatlerse sandığından daha yakınındadır.

Nora, bir gece barda içeceğini yudumlarken genç bir adam hayatına dahil olmaya çalışır. Bir yandan bu gizemli adamın bir tehdit mi yoksa yakınlaşma çabasında mı olduğunu anlamaya çalışırken, diğer yandan geçmişten gelen bilmediği sırlar ve belalar başına dert olur. Yıllar öncesinde kaçtığı karanlık, onu emici bir şekilde içine çeker. Nora`nın her şey için gücü vardır ama esaret karşısında çaresiz kalır. Nora`nın hikâyesi...

Kanlıdere’nin taşkın suları yıllardır sırlarıyla birlikte akıyor. Dağların gölgesinde, Karadeniz’in sert rüzgârlarıyla savrulan iki köy: Gurcana ve Furcuna… Bir zamanlar Gurcana’lıların toprağı olan, bereketli ve stratejik arazi, tarihin acımasız bir tuzağı sonucu Furcuna köyünün eline geçmişti. Yüzyıllardır süren düşmanlık, nesiller boyunca kanla, gururla ve inatla taşındı. Köylerin başındaki adamlar, Kanlıdere kıyısındaki bu toprağı yeniden almak için kararlılık ve kurnazlık ile savaşmak zorundadır. Fırtınalar kadar taşkın, Karadeniz kadar hırçın bu mücadelede aşk, ihanet, cesaret ve gurur iç içe geçiyor. Her adımda geçmişin gölgesi ve sırları, günümüzün çatışmalarına hükmediyor. “FurTina Ardında”, sadece bir toprak mücadelesi değil; Mazinin yüküyle yaşayan insanlar, geleceği birlikte mi yoksa karşı karşıya mı inşa edecek? sorusunu soran bir hikaye.

"Önüm arkam sağım solum ebe, saklanmayan sobe" Normal bir hayat yaşıyordum, ta ki annem ve babam boşanmaya karar verip başka bir şehire taşınana kadar. Yeni okul, yeni arkadaşlar ve dopdolu bir lise hayatı bana zorlu gelirdi fakat artık daha zor olan bir şey vardı. O da oynamam gereken bir ölüm oyunuydu. Daha ilk günden yaşadığım şeyleri sindiremezken artık sınıf arkadaşlarımla birlikte bir yaşam mücadelesi vermem gerekiyordu. Peki ben buna hazır mıydım?

Ön Söz Üsteğmen Kıvılcım`ın kaleminden: Hayat bana savaşmayı küçük yaşta öğretti. Kimi zaman elimde bir silah, kimi zaman yalnızca suskunluğumla yürüdüm ateşin içinden. Kayıplarımdan bir ev yaptım, acılarımdan bir zırh. Bir çocuğun elinden alınan masumiyeti, bir kadının sırtına yüklenen sorumluluğu taşıdım. Ve tam her şeyin bittiğini sandığım yerde, gökyüzünden inen bir adam çıktı karşıma. Ateş Uras. Adı gibi içimi yakan, ama kalbimi ilk kez sükûnetle dolduran bir isim. O bir pilottu, ben bir askerdim. Farklı yolların savaşçılarıydık ama aynı kaderin izini sürüyorduk. Kendime bile itiraf edemediğim hislerimle, en tehlikeli görevlerin tam ortasında tanıdım onu. Bu kitap bir savaşın, bir ihaneti ortaya çıkarma mücadelesinin hikâyesi. Ama aynı zamanda, gökyüzüyle yeryüzü arasında sıkışmış iki yaralı ruhun birbirine dokunuşunun da hikâyesi… Bu bir intikam hikâyesi değil sadece. Bu, kirletilmiş bir masumiyetin, çalınmış bir çocukluğun ve devrilmeyen bir kadının hikâyesi. Bu, kimin gerçekten düşman olduğunu anlamak için canını ortaya koyman gereken bir dünyanın hikâyesi. Ve unutma: Ateşi yakmaya bir kıvılcım yeter. Ama o kıvılcımı söndüreceğini sananlar… Henüz kül olmamış bir yangını hiç görmemiştir. 🔥 Kapağı yaptığı için @the_older`e çok teşekkür ederim. Tüm haklara şahsıma aittir, kopyalayıp paylaşan olursa işlem yapacağım. Bilginize. @dadaaa

Gerçek ailem kurgusu,ama erkek versiyon… (B x b) vardır(!)

HERHANGİ BİR ÇALINTI DURUMUNDA UYARI YAPILMADAN GEREKLİ İŞLEMLER BAŞLATILACAKTIR... GÜÇLÜ KADINLAR SERİSİ-1 Her yüksek kahkahaların altında derin bir sessizlik yatar... °°°°°° "Dikkat et" Kulağımı teyit geçen mermiyle kafamı eğip koşmaya devam ederek, binaya yaklaştım. "Dakika ver Gölge" Kulağımda ki cihaza dokunup, cevap verdim. "Üç dakika, on saniye" dedim sakin bir tonda. "Dakika ver dedi-" Kulaklıktan kesildiğini belli eden cızırtılı sesle, sırtımı yasladığım duvardan telaşla kaldırdım İşte şimdi gerçekten bitmiştim. _________________________ "Bugün buradan bir kişi sağ çıkacak" deyip karşımda pişkince sırıtan şerefsize baktım. "Dua et ki ben sağ çıkmayayım, diğer türlü senin cehennemine kucak kucak odun taşıyacağım" dedikten sonra yerde yatan ölmemiş adamlardan biri gözüme çarparken, silahımdan çıkan kurşunla son nefesini verdi. Tetiğin ucunu tekrar karşımdaki yaşayan tek şerefsize çevirirken, ortamda tek el silah sesi duyuldu. °°′°°°°°° "SEN DE KİMSİN BÖYLE?" BEN GÖLGE`YDİM Karanlığa mecbur bırakılmış, kaderin siyahlığına bulanmış bir geçmişe sahip, şu anın en sessiz ve en tehlikeli askerlerinden biriyim. Ben Artemis Dora KIZILHİSAR namı diğer GÖLGE...