“Adalet mi önce gelir, aşk mı? Ya kalp ikisine de dayanmazsa?” Komiser Varkan Eren Erel, disiplinli, zeki ve görevine sadık bir polis. Onun için hiçbir dosya kişisel değildir — ta ki Beliz Türkmen’in adı bir suçun ortasında geçene dek… Beliz, kalp rahatsızlığıyla yaşamaya çalışan genç bir kadın. Sessizdir ama içine attığı çığlıklar büyüktür. Tek bir yanlış adım, onun sadece özgürlüğünü değil, canını da alabilir. Ve o adım, bir sabah sorgu odasında atılır. Yasa dışı örgütlere para aktarımıyla suçlanan Beliz, aslında masumdur. Ama gerçek ortaya çıkmadan kalbi durmak üzeredir. Varkan Eren için artık her şey değişmiştir. Bu bir görev değil; bir kurtarma savaşıdır.

Gökyüzünden binlerce yıldızın kaydığı o gün iki genç yan yana, biraz da diz dize otururlarken oldu her şey. Oğlan kıza, onu ilk gördüğü andan beridir sevdiğini söyledi. Kız ise utançla parmakları ile oynadı. Bu memlekete geldi geleli adetlerine uyum sağlamakta güçlük çekiyorduysa da hisleri öyle değildi ya. O da besbelli seviyordu oğlanı. Yine de söz etmeye ar etti. Nasıl derdi? Babası bacaklarını kırardı! Babasını da hatırlayınca irkildi, yüzünde açan çiçek soldu, ayaklandı hemencecik. Gideyim diyecekken oğlan da kalktı. Oğlan pervasızdı, gönül çelmekle pek bir anılırdı. Şu mahallenin bütün kızları; güzeli, çirkini, uzunu, kısası, derlisi toplusu hep birden şu oğlan bana baksa diye ah ederdi. Bakardı oğlan, çapkındı zira. Ergenliğinin orta yerinde ulaşabildiği tüm kızlara elini sürerdi. İyi yürekliydi ama. Eli ayağı tutmayan yaş almış komşularının varsa elinde öte beri, alır evlerine kadar taşırdı. Yahut darda kalmış küçük bir çocuk görünce sarılır, güvenlice evine yollardı. Her iyi gibi onun da kusuru vardı. İşte o kusur da Mahruze`nin göğüs kafesine sığmaya çalışan kalbini paramparça ediyordu. Gitmeye yeltendi, oğlan tutuverdi bileğinden. "Biraz daha kalsan?" Kalırdı Mahruze. Zaten anneciği de onun annesiyle sohbete dalmıştı. Kahveler içilmiş, sonra da ters çevrilmişti. Anneciği pek iyi bakardı kahve falına. Mahruze`ye de bakardı. Sonra hoşuna gitmemiş gibi, `Al yıka şunu, içine de hiç bakma!` diye uyarırdı. Mahruze inanmazdı ama işte insanoğlu, bir telvede kader arardı. O da karmakarışık şekilleri gördüğünde epeyce anlam çıkarmaya çalışır ama bir türlü çıkaramayınca da yakalanırdı annesine. Gülerdi annesi ama yarımca. `Merak etme,` derdi. `Senin bahtında güzellik var. Var da sen ciğersizin birine tutulacağın için,` deyip elini sallardı. Hakikati söylemişti annesi. Ciğersiz değilse de kahpeydi gözleri. Bir baktığına bir daha bakmazdı, istemezdi işte. Çekindi Mahruze, gözlerini indirdi. Oysa gözleri tüm ışıkları içine almış gibi parlarken indirmesin istedi oğlan. Şöyle doya doya baksa, o gözlerden ufacık öpse... Bir deli cesaretti vurdu göğsünü, tuttu kızın çenesinden, kaldırdı başını gözleri değsin diye gözlerine. İçi kanatlandı oğlanın. Oğlan da kulağına Ahmet ismi okunduğu andan beridir böyle gözler görmediğine yemin ederdi. Ahmet zaten olur olmadık yeminler ettiğinden bir kıymeti olur mu bilmezdi. Taştı içinde taşıyamadığı sözler. "Gözlerin ne güzel!" Yaklaştı biraz kuş gibi titreyen kıza. "Şu dünyayı içine almış, sığdırmış gibi..." Az kalsın yıkılıyordu Mahruze. Daha evvelinden böyle sözler işitmediğinden ne diyeceğini de bilemedi. Az sonra Ahmet iyice sokulup kızın gözlerinin üzerine derin bir öpücük bırakınca ister istemez tutundu ona. Ahmet bir kere fırsatı bulmuştu ya gözlerden şakaklarına, yanağına ve en son kor gibi görünen dudaklarına bastırdı dudaklarını. Mahruze yitip gidecekti besbelli. Fakat derinlerde bir yerlerde babasının sesini duyunca toparlandı. Oysa, `Ulan!` demeliydi Ahmet`e. `Daha geçen günlerde 10`lardan afili Esma ile sen?` Diyemedi ama... Diyecek gibi de değildi hiç. Kaçtı durdu Ahmet`ten. Ahmet`e de sevda oluverdi bu kaçma kovalama işi. O kaçtıkça kovaladı, kovaladıkça kızın özünü özümsedi. Ne güzeldi Mahruze, hem içi hem dışı... *** Gençlik hevesi iki genci kıskıvrak yakaladığında aşkın ateşine yakalandılar. Ancak onlardan evvel çizilen yolları ayrıldığında bir daha karşılaşabileceklerini düşünmemişlerdi. Yıllar yılları kovalayıp kuyruklarını yakaladığında bir adalet sarayında bir davanın iki tarafı olarak karşılaştılar. Ancak artık gözlerde aşktan evvel vicdan perdesi vardı...

İki Cumhuriyet Savcısı`nın çocukluktan gelen bağı ve aralarına giren mezarlar, duvarlar, dikenli yollar.. ᴏ̈ʟᴍᴇᴋ ɪ̇sᴛᴇᴍɪʏᴏʀᴜᴍ sᴏɴ ʏᴇᴍɪɴ-ᴀşᴋ ʜɪᴋᴀʏᴇsɪ- ɪ̇sɪᴍsɪᴢ ɢᴏ̈ᴢʟᴇʀ-ᴛᴇxᴛɪɴɢ ᴘᴀʀᴍᴀᴋʟıᴋʟᴀʀ ᴀʀᴅıɴᴅᴀ şᴀʀᴋı ᴏ̈ɴᴇʀɪʟᴇʀɪ 𝟺𝟿𝟽 ᴋᴍ-ᴛᴇxᴛɪɴɢ ɴᴀᴘıʏ`ᴏsᴜɴ ᴍᴇsᴇʟᴀ-ʏᴀʀı ᴛᴇxᴛɪɴɢ ʙᴏᴋs ᴛᴏʀʙᴀsı-ᴛᴇxᴛɪɴɢ ᴀᴋıʟsıᴢ ɪʟᴇ ᴋᴀʟᴘsɪᴢ-ᴛᴇxᴛɪɴɢ sᴇɴ ʙɪʟᴍᴇᴢsɪɴ-ᴛᴇxᴛɪɴɢ ᴀʏ ʏᴜ̈ᴢʟᴜ̈ᴍ-ʏᴀʀı ᴛᴇxᴛɪɴɢ Kitaplarımı okumanızı öneririm. İyi okumalarrrr.

Aşkın cinayeti`ni işleyebilecek tek kişi en aşık olandır.

“Kanunu yazan kalem, vicdandan nasibini almamışsa; her satır, suçun manifestosudur.”

Unutmamak için!

İki polis, iki ebeveyn, iki candı ölenler. Sadece onların değil benim de ölümüme sebep olmuştu o kurşunlar. Yemin etmiştim onların isteklerini yerine getirmeye, öyle yaşamaya. Benim bildiklerimden fazlası olduğunu nereden anlayabilirdim ki? Onların katilleriyle empati kurabilmem normal miydi? Ona acımam normal sayılır mıydı? Daha önce benim verdiğim ifade yüzünden içeri giren bu adamı sekiz yıldır içinde olduğu bu hapishaneden kurtarmak için çabalamam normal olabilir miydi? Yaşananlar adaletin kırık olduğunun göstergesi değildi de neydi?

❝Sanrılardan ibaretti sanki bütün yaşananlar... Boğazıma oturan o koca yumru, elimden kayıp giden, bir daha da sahip olamayacağım hayallerim, hayatımdı sanki... Ağlayamadım. Bağıramadım. Durduramadım. 26 yıllık yaşamımın, 7 yılında adım atmadığım şehirde, onun tarafından bir başıma bırakılmıştım. Son umudumda da dalından acımasızca koparılıp alınmış gibi hissediyordum... Varlığımdan nefret eden insanlarla doluydu etrafım. Kaçmak isteyip, kaçamadığım bir labirentin içimdeydim sadece. Karanlık yolumu aydınlatan tek bir mumum vardı. Cılız ateşi bir sağa, bir sola savrulurken, koşmam için umut olmuştu bana... Yoktu. Artık o da yoktu. Karanlığın ortasında bir başımaydım. "Sözler hiçbir zaman tutulmaz anne... tutulmaz. Dedim sana. Ben ne sevmeyi hak ediyorum, ne de sevilmeyi. O gün... o gün ölmesi gereken bendim. Bendim." Ucunda oturduğum kayalara içindeki nefreti döküyormuş gibi çarpan o hırçın dalgalar, sanki sesim olmaya çalışıyordu. Gök gürledi. Bulutlar ağladı... Göğsüme ince bir sızı yayıldı. "Beni sevdiğine inanmamıştım zaten..." Titreyen dudaklarımı zapt etmeye çalışırken, gözlerimi karşımdaki hırçın denize çevirdim. "...şayet sen bile sevmekten vazgeçtin." Karadeniz acımasızdı. Aldığını vermez, verdiğini de acımadan ellerinin arasından alırdı... sonra elinde avucunda bir şey kalmazdı. Almıştı. Hepsini ellerimin arasından çekip almıştı. Ben Güneş. Kolu kanadı acımadan koparılan, omuzlarına tonlarca yük konulan kadın.❞ 🌑 0 4 /0 3 /2 0 2 4 ALINMASI, KOPYALANMASI VE ÇALINMASI DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR 🖇 Written by: simaara 🪶

Şafak Keskin, şehrin en gizli sokaklarında kendi çetesiyle yaşayan bir hırsızdır. Düzenin getiremediği adaleti, kendileri sağlıyorlardır ve kötülerin cezalandırılmadığı bir dünyada onların cezalarını kendileri veriyorlardır. Bir gün yanlışlıkla Mira Yankı adlı genç bir kızın telefonunu çalarlar ve Mira, Şafak`tan onunla konuşmaya devam etmesini ister. Şafak ise kullandığı diğer kimlik olan polis kimliğiyle Mira`nın hayatına girer. Mira`nın ise üniversite sınavına hazırlanmaktan başka yaşadığı hayatla sorunları vardır. Aynı zamanda platonik bir aşık olan Mira`nın telefonunun çalınmasıyla asıl hikayesi başlar. Bunca problemi arasında bir de aşık olduğu çocuğu unutmak için bir hırsızla flört anlaşması yapar ama işler hiç de düşündüğü gibi gitmez.Kendisini sivil polis gibi tanıtan bir hırsıza aşık olmak üzeredir. * mira.yanki: hem belki başka bir hayatta öyleyizdir hirsizim: nasılızdır mira.yanki: babam polis değildir mira.yanki: sen hırsız değilsindir mira.yanki: ben Berke`den hoşlanmıyorumdur mira.yanki: ve birbirimize aşık iki normal insanızdır hirsizim: başka bir hayatta? mira.yanki: başka bir hayatta. *ilk bölümler texting, diğer bölümler normaldir*

Kader bizim peşimizde gezen bir gölgedir. Gözükmesi için bir ışığın, bir ateşin varlığı yeterlidir. Ben bunu her daim karanlıkta kalarak çözdüğümü sanmıştım. Işık yoktu benim dünyamda, aydınlık kavramı beraberinde acıyı, beraberinde unutulması gereken her anı ve keşkeleri getiriyordu. Ateş ısıtmazdı, sadece yakmak ve acı çektirmek için vardı. Bu da kader gibi, içine atıldığım oyunun kuralları gibi değişmeyecek sanmıştım. Oysa ki her şey çevresinde döndüğüm her sınır, onun bana yaklaştığı her adımda ardına bakmadan yok olmuştu. Ben Kül. Ama gerçekten bir ateş tarafından yakılıp sonrasında kalan harabe, o harabede en son ölen Kül.

Gölge Kral kitabının devamı

Zamanın durduğu yerde kader yeniden yazılır . Peki? Zamansızlık bir cezamıydı yoksa bir kurtuluş kıvılcımı mı? Zamansız Kader: Ölüm Sermonosi , karanlık bir mesajın berberinde sürüklediği bir kadının mahzenin en sessiz noktasında adaletin çığlıklarını kendi sistemiyle yazan bir adamın ve zihnin en derin kodlarına kadar uzanan bir hesaplaşma hikayesi . Bu hikayeyi zamansız kalan herkese adıyorum … Kitapta bulunan tüm kurul kuruluşlar , karakterler,mekanlar bir hayal ürünü olmakla beraber tetikleyici ögelerin bulunması sebebiyle bu eser yetişkinler içindir. Argo ve küfür eylemi içerir!

Çocukluklarından beri sürekli didişen 2 genç,yıllar sonra yeniden karşılaşır ve birbirlerine aşık olurlarsa sizce neler olur 😉Kapak için @leydiasteria arkadaşımıza çok teşekkürler ❤️

Kendi evrenlerindeki eşitlik dengesinin bozulması üzerine öldürülen kadınlar, baskı ve şiddetle büyüyen çocuklar artar. Bunun üzerine on farklı eyaletten on bir farklı özelliklere sahip genç kadın buna sebep olan gücü araştırmaya karar verir. Gelecek nesillerin özgürlüğünü korumak ve zorla ellerinden alınan güçlerini geri almak için savaşa giderler. Hiç beklemedikleri şeylerle karşılaşan bu kadınlar birçok insanın güzellik algısına da uymuyor, alışılmışlığın dışındaki güzellikleri ile adeta varoluşsal bir özgürlüğü temsil ediyorlardı.

Tanıtım Yazısı - Gölgelerdeki Adalet Adalet sadece mahkeme salonlarında mı dağıtılır? Ya da kanunların ulaşamadığı yerde, gölgelerde başka bir adalet sistemi mi işler? Erinç Dirim, gündüzleri saygın bir akademisyen, geceleri ise suçluları kendi kurallarıyla cezalandıran gizemli bir adam. Tehlikeli dünyasında yalnız değil; intikam ve adalet ateşiyle dolu bir hacker dehası olan Anıl Güz ve Erinç’in sırrını çözmeye kararlı zeki ve meraklı tez öğrencisi İlke Kargın da bu karanlık oyuna dahil oluyor. Onların her adımı, adaletin kanunla yürüdüğüne inanan, vicdanı ve görevi arasında sıkışıp kalmış Başkomiser Cem tarafından izleniyor. Bu kovalamaca İstanbul’un suç haritasını sonsuza dek değiştirecek. Gölgedeki Adalet, zekice kurgulanmış bir gerilim ve suç hikayesi. Her sayfasında masumiyet ve suç arasında ki ince çizgi sorgulanırken, adaletin farklı yüzleri gözler önüne seriliyor. Bu soluksuz maceraya katılmaya hazır mısın?

Başarılı bir savcı ve babası suça karışmış masum kadın. Hayat bazen bizi yanlış seçimlere yönlendirir.... Dur bir dakika, hayat mı yönlendirir yoksa biz mi seçeriz?

"Yasemin çiçeği acılarımızı hatırlatmak içindi " 🌺 ~Karsu Yıldırım ~🌺 Küçük yaşta annesini kaybeden Karsu ; annesinin ölümünden sonra hayatı kaymıştır. Ve hayatını değiştiren kişiden intikam alacağına yemin etmiştir . Yılar sonra bir şirkete işe girer ve bu şirket geçmişinin izlerine aittir. Karsunun intikam ateşi harlanır ve intikamını almak için bir maceraya katılır. Ya intikamını alacaktır yada intikam yolunda kaybolup gidecektir . Adaletin ve intikam almak için attıldığı macera onu nasıl bir yola sürükliyecek? Ya anka kuşu olup küllerinden doğacaksın yada ateş adam olup olay çıkaracaksın. Sen hangisini tercih edersen ? 🔥 Bizimle bu macerada var mısınız?🩸

"Bir kurşun bir aşkı bitirir; bir intikamı başlatır"... Sevdiği kadını, karanlık dünyanın kirli hesapları uğruna kaybeden masum bir adam... Adaletin kapıları yüzüne kapandığında,kendi adaletini kurmaktan başka yol bulmaz... Kalbi acıyla , zihni öfkeyle dolarken , intikamın gölgesinde yürüdüğü bu yol onu hem düşmanlarına hem de kendi karanlığına yakınlaştırır. Dram ile polisiye türünü buluşturan bu hikaye, aşkın kaybını ve adalet arayışının gölgesinde doğan intikamı sorgulatıyor.

Adını unutmaya çalışan bir kadın Adının her yere yazan bir adam Arada fısıldayan anılar... Gelen notlar ve takılar Savcı Azra Mafya Demir Bu savaşta ya adalet kazanacak ya da aşk...

Gündüzleri saygın bir avukat… Geceleri ise karanlığın en acımasız yüzü. Vera Ateşkesen, çocuk yaşta anne ve babasının idamına tanık oldu. Adalet arayan bir anne, özgürlüğün peşinde koşan bir baba… İkisi de hükümetin karanlık elleriyle susturuldu. Yıllar sonra Vera, iki kimliğiyle yaşamını sürdürür: Mahkeme salonunda güçlü bir avukat, geceleri ise kadınlara şiddet uygulayanların ve adaletten kaçanların celladı. kurduğu gizli örgüt, yalnızca kurbanlara umut değil, zalimlere kabus olur. Vera’nın yolu, sıradan suçlulardan çok daha büyük bir hedefe çıkar: Anne ve babasının kanıyla beslenen o kirli devleti yıkmak. Adaletin ışığı mı, yoksa intikamın kanı mı? Vera Ateşkesen’in hikâyesi, bu sorunun cevabında saklı…

"Kim bir mafyanın işlediği cinayeti ihbar edebilir ki? Hem de kanıtlarıyla beraber? Kim bu yürek yemiş it?" diyerek öfkeyle elindeki bardağı sıktı Turan. İç çeken Kadir ise elindeki dosyayı uzattı, dosyayı alıp açan Turan`ın kaşları havalandı dosyadaki fotoğrafı görünce. Bir kadın. Aslında daha çok bir çocuk sayılırdı bu kız. Ufak yüzü, uzun perçemli dalgalı saçları ve mavi gözlü bir kızdı karşısındaki. "Kim bu Kadir? Dalga mı geçiyorsun sen benimle?" "Hayır abi. Bu kadın seni ihbar etmiş. Kanıtları bile bu vermiş. Cesareti takdire şayan gerçekten. Sen sorgu için emniyete girdiğinde o tam o an çıktı yanından geçip. Mahkemede gazetecilerin arasında oturup izledi mahkemeni ve hatta sen cezaevi aracına bindirirken de izliyordu." "Bu kız çocuğu nasıl yapsın lan o dediklerini!?" "Kız çocuğu dediğin 28 yaşında eski savcı."

“Adalet her zaman mahkeme salonlarında sağlanmaz.” Savcı Lavinia Özdemir… Soğukkanlı, zeki ve güzelliğiyle büyüleyici bir kadın. Onun için adalet bir görev değil, kişisel bir takıntı. Suçlular yasadan kaçarsa, Lavinia’nın adaleti gecikmez—gölgeden gelir. Ancak karanlıkta onu izleyen başka biri daha vardır. Eski bir savcı, şimdi yeraltı dünyasının en tehlikeli ismi: Maskeli Adam. Lavinia’yı tanımıyor, ama ona saplantılı. Takıntısı bir hayranlık mı, yoksa yaklaşan bir ölüm fısıltısı mı? Gecenin içinde birbirine bakan iki siluet. Gerçek, yansımalar kadar bulanık. Güven, ihanet kadar keskin. Ve bu hikâyede… kim av, kim avcı belli değil.

Isabella Wizard... Adaleti kendi elleriyle yaratan, kendinden önce sevdiklerini düşünen arkadaşlarıyla eğlenmek için gittiği ülkede hayatının aşkını bulan...

Demir ve İnci Kâinat biri polis biri avukat olan çift yumurta ikizleridir. Etafta organlarından olan ölü çocuklar bulunmaya başlamıştır. Onlara bunları yapanları aramaya koyulurlar. Geçmişte anne ve babasını elim bir kazada kaybeden ikizler kendilerini bu dava peşinde değil bir anda kendi geçmişlerinin peşinde bulurlar. Bakalım onları geçmişte neler bekliyordur.

Bir yıkılış, bin diriliş demekti. Ben kendimi İstanbul`da tek başıma ararken bir anda sessizce gelip yanan umut ışığım beni bulmama neden olmuştu. "Sen benim sessiz umut ışığımsın."