Kendine bir hayat kurmak isteyen Mukaddes`in töre ile mücadelesi...

Yeniden mutlu olabilecek miyim ? Yeniden masum bir şekilde gülümseyebilecek miyim ? Yeniden mutlu anılar biriktirebilecek miyim ? Benim için bu soruların cevabı hayır . Artık mutlu olma umudumu yitirmiştim. Peki benim tüm tramvalarımın , tüm üzüntümün tüm yaşadıklarımın sebebi olan ailem gerçek ailem değilse ? Yeni bir aile yeni bir hayat demek olabilir mi ? Ölümü isteyen ben tekrar hayata tutunabilecek miyim ? Peki onun son isteğini yerine getirebilecek miyim ? Bilmiyorum . Ama bunu denemeden bilemem . Bu yüzden denemeye karar verdim. Hiç umudum yok ama belki bir umudum olur. Ben Emily Aslan bunu denemeye kara verdim.

Yetimhanede büyüyen beş arkadaş. Gelişen olaylar, kördüğüm gibi birbirine bağlanan hayatlar. Ve bununla birlikte, hiç beklenmedik bir anda ortaya çıkan aşk....

"Baba oluyorsun!" Gazel Yalçın, herkesi karşısına alıp Anıl Yılmaz ile evlendiğinde, iki yıl sonra aldatılacağını hayal etmemişti. Evlilik yıldönümlerini kutlamak için kocasını işinden almaya gittiğinde gördükleri karşısında hüsrana uğrar ve kaçmak için kendini en yakın otele atar. Cihan Batur, üç yıl önce hayatının aşkı olduğunu düşündüğü Merve Kara’ya evlenme teklifi ettiğinde; sadece parası için onunla birlikte olduğunu öğrenir. O günden sonra hiç kimseyle bir yakınlık kuramazken iş için gittiği otelde gördüğü kadınla bir anlaşma yapar. Tek bir gecelik… Her şey istedikleri gibi giderken planlarında beklenilmeyen bir sürpriz gerçekleşir ve tekrar yolları kesişir.

" Sarıl" Dedi. Sonrada belinden tutup kaldırarak, " Bacaklarını belime dola..." Kız dediğini yaparak çocuk gibi boynuna sarıldı adamın. Yüzünü boynuna gömdü ağlayarak. Toprak ellerini kızın kalçalarının altından birbirne geçirdi. Bu sayede kızı sırtını acıtmadan taşıyabilecekti. Adamlara döndü sonra. Öfkeli bakışlarla konuştu. " Bundan sonra hepiniz karımdan uzak duracaksınız.! İçinizden birini karımın gölgesinin civarında bile görürsem. And olsunki iki kaşının ortasından vururum!" Dedi ve kucağında Yeşim`le odadan çıktı.

"Bana söylemek istediğin birşey var mı?" "Birbirimize söylememiz gereken çok şey var, ama zamanımız yok." Hayatının normal ilerlediğini sanan Damla, bir gün tanımadığı kişiler tarafından daha önce hiç görmediği, mükemmel lüks bir yere kaçırılır. Fakat sonradan fark eder ki onunla beraber 1000 kişi daha buraya hapsedilmiş. Buranın kurucusu ise onları kaçırdığını değil, onları gerçek hayattan kurtardığını iddia eder. Ve burada herşey serbest. Burada ki herkes akıllarına gelebilecek herşeyi yapabilirler. Tek bir yasak var o da siyah. Damla, burada kaldığı süre boyunca kendi hayatıyla alakalı gerçekler öğrenmeye başlar. Bakalım Damla buradan çıkabilecek mi?

Mafyalıktan aşka

Bir insan en fazla kaç sene platonik sevebilir. Bir adam için gönlünü kaç sene kapalı tutabilir. Üstelik o aşkın karşılıksız olduğunu bildiği halde sadece hayatını o aşka adayabilir mi? Aslı lise zamanında ilk gördüğü anda aşık olduğu adamı kalbinde tam ONÜÇ senedir taşıyordu. Sadece bir kaç hafta süren sevgililik dönemlerinin ardından onüç sene sadece ona adamıştı kalbini. Üstelik o adamın bir başkasını sevdiğini bile bile. Ona gelmeyeceğini bile bile. Ama kader onları tekrar karşılaştırmıştı. Artık liseli gençler değil. İş kadını ve iş adamı olmuşlardı. Peki bundan sonra onları neler bekliyordu. Onüç sene içinde yaşadığı adam karşısındayken yüreğine söz geçirebilecek miydi Aslı. Peki bu kadının hala kendisini sevdiğini öğrenen Yiğit bu gerçekle ne yapacaktı. Bol dramlı bol hüzünlü bir hikaye ile karşınızdayım. Umarım diğerleri gibi bunu da seversiniz.

17 yaşındaki İdil`in anne ve babasının katilin araması ve bulduğunda katile karşı duyduğu kin ....

Bu benim ilk kitabım umarım beğenirsinizz💗💗

Ailesinden şiddet gören azra aslında ailesinin gerçek olmadığını öğreniyor

Lina, canı sıkıldığı için rastgele bir numara sallar ve ona yazmaya başlar. Yazdığı numara Lina`yı korkutmaya başladığında polise gitmeye karar verir. Ama işler hiç umduğu gibi gitmez. Yabancı bir numara onun hayatını nasıl etkileyebilirdi ki? KİTAP TAMAMEN BANA AİTTİR, ÇALINMASI VEYA KOPYALANMASI YASAKTIR.

Kendimi zor tutuyordum düşüp bayılmamak için. Allah`ım bu nasıl bir şeydi böyle. "Yalvartacak mısın kendine önünde diz mi çökeyim söyle? Eğer buysa istediğin yaparım, yalvarırım Gül" Deyip kolumu tutmaya yeltendi. Bana dokunmasına izin vermeden çektim sertçe. Gözlerimde hayal kırıklığı vardı. Başıma gelmesine en çok korktuğum şey. "Sakın! Dokunma bana! Hiçbir şey istemiyorum senden yoluma çıkma yeter." Sesimdeki hiddet beni yerle yeksan etti tıpkı karşımdaki adam gibi. Daha çok yaklaştı önümde. "Ne diyorsun sen Gül? Ağzından neler çıkıyor böyle? Amacın beni çıldırtmak mı?" Gözlerinden alevler çıkıyordu sanki. Benim gönlümde çıkan yangından habersizdi. "Rahat bırak artık beni yüzünü görmek istemiyorum. Senle ben... Ne sandın ya sen beni heh?" "Ne diyorsun sen Gül!" Demesiyle dayanamadım gözlümden akan yaşa mani olmadan düştü yere. Yekta aynı hızla baktı o yaşa yüzünde anlamsız bir duygu vardı. Görüyordum hissetmek istemesem de görüyordum her şeyi. Kolumdan tuttu kendine doğru çekti her zaman yaptığı gibi ama bu sefer farklıydı artık her şey değişmişti. Kendim sert bir şekilde çektim canımın yanmasını umursamadan. "Niye böyle yapıyorsun Gül? Ne oldu birden bire? Ulan anlamıyorum kafayı yiyeceğim. Karşıma geçmiş bana git diyorsun şu söylediklerin ne demek oluyor? Bana bir şey söyle sakinleşeceğim, geçerli sayacağım bir şey?" Sakin olamıyordu ben ise çoktan yenilmiştim sesimin dahi çıkmaya dermanı yoktu. "Sana diyecek lafım yok var git yoluna, daha da karşıma çıkma bundan sonra." Dedim ifadesiz. "Gülll... Delirtme beni bak kendime sahip çıkamıyorum." Sesi haddinden fazla sert çıkıyordu. Yediremedim kendime tüm bu olanları. Gözlerimizden çıkan o alev körüklemişti yangınımı. "Gördüm sizi, gördüm tamam mı? O kadını öptüğünü gördüm." Dememle gözlerinden hızlı bir şok dalgası geçti. Artık ne anlam ifade ederdi ki bunca şeyden sonra Ah Yekta ah..... Boynumdaki kolyeyi koparıp eline verdim sertçe. Yalancısın sen yalancı...

umarım beğenirsiniz, iyi okumalar….

Yaşadığı herşey üst üste gelirken birde kanser olduğunu öğrenen İnci daha ne olabilir derken yanında o kabus dolu hayatı yaşadığı ailenin gerçek ailesi olmadığını öğrenir.... TÜM HAKLARI SAKLIDIR.

"Bize hoşça kal değil kendine iyi bak demek düşer..."

Arkadaşımın abisi❤❤ Eylül❤‍🩹 Minel🤍 Tuğra💚 Göktuğhan🖤 (Konuşmaları yanlardaki kalplere göre olacak mesela ❤‍🩹koyduysam Eylül konuşuyor)

"Başlayalım mı küçük canavar " "Başlayalım ormanın devi " Bana bakarak sinsice sırıttığını da derince yutkundum ........

Karadeniz`in sert ve soğuk havası, senin içimi yakan bakışların. Ateş ve barut misali. Bakışların içimi yakıp geçerken, Karadeniz`in soğuk rüzgarları harlıyordu içimdeki ateşi. Ve ben yanıp kül olmaya razıydım.

Özenle çizilmiş bir hayat... Herşeyi bozan bir kız... Ölen bir baba... Felç kalan bir anne... Boşuna hapis yatan bir kız... Bir tomar para uğruna cinayete kurban giden bir kız... Herşeyden habersiz iki kardeş... Dahası özenle hazırlanmış bir hayat ama bunun dışında yaşayan iki kardeş...

Tüm hayatında ki en büyük gerçekler aslında en büyük yalanlarınsa. Hayatını, yaşamını hiç bilmedik bir yaşamın içinde bulunan Armin intikam oyunun da en büyük piyonu olur.... Ruhunda saklı kalan izler her gün iyileşecek mi , yoksa dipsiz kuyuların içinde yok olup gidecek miydi?

Ben, Beritan… Töre evliliğinin, yani berdel geleneğinin kurbanı olan bir kadınım. Kendi isteğim dışında, hiç beklemediğim bir anda, bilmediğim bir hayata sürüklendim. Karanlık bir noktaya, soğuk bir yabancıya, hiç tanımadığım bir adama adım atmak zorunda kaldım. Ve o adımı atmamdaki sebep ne sevgi ne de istekti. Sadece bir kefaretti… Bir bedeldi. Bir borçtu. Ve benim kaderim, abimin hayatını kurtarmak için ödenen bir anlaşmaya sıkışıp kaldı. Bana öğretilen tek şey, bir kadının varlığının ailesinin borçlarını kapatmak için kullanılabilecek bir araç olduğuydu. Ve ben de o araç olmuştum. O adam… Tanımıyordum onu. Gözlerinde bana ait hiçbir şey yoktu. Ne bir tanıdıklık ne de bir sıcaklık… Sadece derin, uçsuz bucaksız bir soğukluk. Aramızda ne bir bağ vardı ne de bir ortaklık. Aynı çatı altında yaşayan, birbirine mecbur iki yabancıydık. Ve bu evlilik… Bir anlaşmaydı. Bir zorunluluk. Ama her geçen gün, her dakika, her nefeste… İçimden bir şeyler kopuyordu. Aşk yoktu. Sevgi yoktu. Aramızda yalnızca intikam vardı. Kırılmış, kararmış kalplerin oluşturduğu dipsiz bir boşluk… O adamın varlığında kayboluyordum, gözlerindeki soğuklukta eriyordum. Onun da bana karşı bir hissi yoktu. Ne bir ilgi ne de bir beklenti. Sadece birbirimize yabancıydık. Ve bu yabancılık, her geçen gün daha da büyüyordu. Ama sonra fark ettim… Sessizlik, bazen kelimelerden daha fazlasını anlatır. Onun gözlerine her baktığımda, o buz gibi bakışların ardında bir şeylerin gizlendiğini hissediyordum. Acı mıydı, öfke mi, yoksa geçmişin küllerine gömülmüş bir pişmanlık mı, bilmiyordum. Ama orada bir şey vardı. Ve beni en çok korkutan şey şu: Ya o soğukluğun ardında saklanan şey, bir gün bana dokunursa… Ya ben de değişirsem? Bu bir oyun değil. Bir masal hiç değil. Kimse mutlu bir son vaat etmiyor. Ama içimde bir korku var. Ya bu zorunluluk, hislerimi benden çalmak yerine bana bilmediğim bir şeyi öğretirse? Ya nefretin içinde sıkışmış duygular, zamanla başka bir şeye dönüşürse? Ya o adam, bir gün bana gerçekten bakarsa… Ve ben de ona bakmaya başlarsam? Bilmiyorum. Tek bildiğim şey, içimde sessizce büyüyen bir ihtimal. Ve en çok korktuğum şey, o ihtimalin bir gün gerçeğe dönüşmesi…

Kan! kaç bedel ödetir. Babasını öldüren adamın kızı ile evlenmişti Ferzan. Yüreğini yakan sevda sızını baba acısı bastırmıştı. Süveydanın sırtına yüklendikleri omuzlarını bükmüştü de ses çıkarmamıştı.

Nereden geldiği belli olmayan bir davetiye ve Dünya`nın öbür ucunda bir okul. Gizem kokan geçmiş kim olduğu belli olmayan bir isim kirli geçmişinden kaçmak isteyen bir genç ve boynuna dolanan zincirli bir lanet. Yosun tutmuş taş duvarlar ortasında koyu kapkara bir is. Çıktığı yolda peşini bırakmayan tuhaflıklar. Ona gelen daveti kabul edip egitim almak için gittiği okulda onu karşılayan, planın tamamen dışında olan olaylar ve tuhaflıklar zilzilesi. Tanıştığı üç yakın arkadaşıyla çıktığı yolun sonu sende de merak uyandıracak. MADALYONA HOŞ GELDİN!

Savaşıyorduk, canımızı feda ediyorduk, bir kurşun kalbimizi delip geçerken bile son nefesimizi özgürlüğümüze veriyorduk. "Bu bir savaş, ve ben son defa özgürlüğümüz icin çırpınıyorum. Gökyüzündeki semaya bakmadan önce gözlerindeki vatanı koruyorum. Eğer bana bir ömür daha verilseydi gökyüzündeki vatanımı korurdum. Ama ben gökyüzündeki vatanıma kavuşuyorum." Bu kitapda geçen kişiler ve olaylar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.