Bay Bilinmeyen: Uzaktan seviyorum seni, kokunu alamadan, boynuna sarılamadan,yüzüne dokunamadan,sadece seviyorum... Pamuk şekeri: Hep böyle şeyler mi yazacaksın Bay Bilinmeyen:Hislerimi ancak böyle belli edebiliyorum Pamuk şekeri: Kimsin bay bilinmeyen Bay bilinmeyen : Kim olduğumu bilmeden de beni sevebilir misin pamuk şekerim? Bilinmeyenin kim oldugunu hep beraber okuyarak öğrenelim ister misiniz ??

Berlin duvarı yıkılmadan önce yaşanan yasak bir aşk hikâyesi

Mervan Ağa tabancayı havaya kaldırdı, namluyu ağır ağır çevirdi. Ağalara baktı. Sesi bu kez buz gibi çıkıyordu."Ben birini istiyorsam alırım. Kimse de bana engel olamaz! Engel olmak isteyen varsa... buyursun gelsin!" Derin bir sessizlik oldu. Kimse cevap veremedi. Kimse kımıldayamadı. Mervan Ağa tabancayı indirdi ve öfkeyle arka odaya yürüdü. Kadınların olduğu odaya girince orada da fırtına gibi esti. Herkes panikle geri çekildi. Bir tek Avşin kalakaldı. Elinde tepsi vardı. Öylece duruyordu. Gözleri kan çanağı gibi şişmiş, ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu. Titreyen dudaklarıyla bir şey söylemeye çalıştı ama sesi çıkmadı. Mervan Ağa bir an durdu. Onu öyle görünce içi bir anlığına yumuşar gibi oldu. Ama hemen ardından Diyar`ın yüzü geldi gözünün önüne. Diyar`ın kardeşi... düşmanın kanı...

Karanlığı düşünün, etrafta hiçbir ışık hüzmesinin olmadığını. Sadece hayal edin, o ıssızlığın içinde bir şule ne kadar kıymetlidir ademoğlu için. Korkmaz en basiti, yaşamı hisseder, umudu kazanır ve yahut yeniden doğar. Çünkü o karanlıkta ölüme terk edilişinin ardından kim veya ne olduğunu bilmediği bir nur ona el uzatmıştır. Kaan karanlıktı bu hikâyede Efsun ise o hale. Kaan karanlığında ölmeyi beklerken hayatta değer verebileceği parıltıyı gördü ve ona tutundu. Efsun ise Kaan için bu kadar kıymetli olduğunu bilmeden çekti çıkardı o kuyudan. Sonunda ise Kaan geçmişini, ağıl da bulduğu ziya nın gölgesinde bıraktı....

Ben, Beritan… Töre evliliğinin, yani berdel geleneğinin kurbanı olan bir kadınım. Kendi isteğim dışında, hiç beklemediğim bir anda, bilmediğim bir hayata sürüklendim. Karanlık bir noktaya, soğuk bir yabancıya, hiç tanımadığım bir adama adım atmak zorunda kaldım. Ve o adımı atmamdaki sebep ne sevgi ne de istekti. Sadece bir kefaretti… Bir bedeldi. Bir borçtu. Ve benim kaderim, abimin hayatını kurtarmak için ödenen bir anlaşmaya sıkışıp kaldı. Bana öğretilen tek şey, bir kadının varlığının ailesinin borçlarını kapatmak için kullanılabilecek bir araç olduğuydu. Ve ben de o araç olmuştum. O adam… Tanımıyordum onu. Gözlerinde bana ait hiçbir şey yoktu. Ne bir tanıdıklık ne de bir sıcaklık… Sadece derin, uçsuz bucaksız bir soğukluk. Aramızda ne bir bağ vardı ne de bir ortaklık. Aynı çatı altında yaşayan, birbirine mecbur iki yabancıydık. Ve bu evlilik… Bir anlaşmaydı. Bir zorunluluk. Ama her geçen gün, her dakika, her nefeste… İçimden bir şeyler kopuyordu. Aşk yoktu. Sevgi yoktu. Aramızda yalnızca intikam vardı. Kırılmış, kararmış kalplerin oluşturduğu dipsiz bir boşluk… O adamın varlığında kayboluyordum, gözlerindeki soğuklukta eriyordum. Onun da bana karşı bir hissi yoktu. Ne bir ilgi ne de bir beklenti. Sadece birbirimize yabancıydık. Ve bu yabancılık, her geçen gün daha da büyüyordu. Ama sonra fark ettim… Sessizlik, bazen kelimelerden daha fazlasını anlatır. Onun gözlerine her baktığımda, o buz gibi bakışların ardında bir şeylerin gizlendiğini hissediyordum. Acı mıydı, öfke mi, yoksa geçmişin küllerine gömülmüş bir pişmanlık mı, bilmiyordum. Ama orada bir şey vardı. Ve beni en çok korkutan şey şu: Ya o soğukluğun ardında saklanan şey, bir gün bana dokunursa… Ya ben de değişirsem? Bu bir oyun değil. Bir masal hiç değil. Kimse mutlu bir son vaat etmiyor. Ama içimde bir korku var. Ya bu zorunluluk, hislerimi benden çalmak yerine bana bilmediğim bir şeyi öğretirse? Ya nefretin içinde sıkışmış duygular, zamanla başka bir şeye dönüşürse? Ya o adam, bir gün bana gerçekten bakarsa… Ve ben de ona bakmaya başlarsam? Bilmiyorum. Tek bildiğim şey, içimde sessizce büyüyen bir ihtimal. Ve en çok korktuğum şey, o ihtimalin bir gün gerçeğe dönüşmesi…

Her gülen mutlu değildi . Her kadın çocuk , Her erkek adam olamadı. Hayat hiçkimseye adil davranmazken bazılarına daha acımasızdır . Livia sizi kendi hikayesiyle etkilemeye geldi , Her kadının içinde sessiz bir güç yatar...

Sesizce attığım adımlar ,artık sesiz değildi…

Bir tutulma aynı anda kaç hayatı etkileyebilir?. 💕 Gerçek miydi herşey yoksa yalan mı? Bir araç mıydım onun için yoksa gerçekten sevmişmiydi beni? 🖤 Vatan mı Aşk mı? Hangisini seçersem seçeyim kahrolan ben olacaktım.. ZG4566LM

"Sonuçlara göre....." Tek bir adım hayatımda bir çok şeyi değiştirecekti. Ya geri.. Ya ileri .. Seçimim en başında belliydi.... ** Gerçek ailem hikâyesidir. Güzel şeyleri keşfetmek için sabır ve tek bir adım yeterlidir. ** Olumsuz öğeler içerebilir !!!

Sema hayatı boyu az konuşan ve hatta bazen hiç konuşmayan bir kızdı onun böyle olmasının nedeni ailesi idi. Gerçek ailesinde şaşırtıcı derecede herkes ona iyi davranacak ama bilmedikleri şey ise kızlarının fazla kavqacı olduqu idi. Bunuda çok erken zamanda anlayacaklardı.

Sanki insanların ayakları altında ezilen, her adımda biraz daha değersizleşen bir araziydim. Kara topraklarım susuzluktan, en çok da değersizlikten çatlamıştı; ne bir yeşerme ümidi ne de uğruna uğraşılacak bir verim kalmıştı. Herkes ezip geçmiş, kimsenin ayak basmayacağı bir çöle dönmüştüm adeta. Ta ki bir gün, avuçlarında masumiyetin safiyetine sahip izlerle küçük bir erkek çocuğu gelene dek. Hiç tereddüt etmedi, avuçlarında gizlediği beyaz nilüfer tohumunu kurumuş kara topraklarımda sakladı. Yıllardır çektiğim su hasreti, küçücük bir erkek çocuğunun küçücük elleriyle bana emanet ettiği o umutla son bulmuştu. O umut bana o gece yağmuru getirdi. O umut beni o gece bataklığa dönüştürdü

İstanbul dışında bir köyde yaşayan Yasemin ve ailesinin hayatı, beklenmedik bir cinayetle altüst olur. Ailenin en büyük çocuğu Yaman, müebbet hapis cezasına çarptırılır ve Ağrı Patnos Kapalı Cezaevi’ne gönderilir. Yasemin, ailesini geride bırakıp abisini oradan çıkarmak için Harabî Aşireti’yle bir anlaşma yapar. Ama her şey bununla sınırlı değildir. Yasemin, planın ilk parçası olan evliliği gerçekleştirir: Candar Aslanataş ile evlenir. Ancak bilmedikleri bir şey vardır: Candar’a karşı kurdukları plan başarıya ulaşmış, kitabın ilk sayfasından itibaren başlattıkları savaşta galip gelmişlerdir . ~"Her şeyin sonu güzeldir . Eğer güzel değilse bilki hâlâ son değildir ." ~

Bir gün çarpıştığı adam ve ansızın kapısına dayanan geçmiş, Ahunaz`ın hayatını nasıl değiştirecek? Prensesler gibi büyütülen Ahunaz`ı, o geçmişin karanlık kuyusunda neler bekliyor? Bana uzun uzun baktı. Gözlerinin içi hâlâ o bildik, tehlikeli gölgelerle doluydu. Sonra sesi alçaldı, ama vurgusu daha ağırdı: "Ahunaz... O masumiyetini, güzelliğini, kalbini... güzel olan neyin varsa, hepsini koparacaklar senden."

BİR ÖLÜM KAÇ SIR SAKLAR? 🕯️ “Alevsar.” “Alev ve hasar kelimelerinin birleşimi.” “Senin gibi. Senin yaktığın ateşle kalbime bıraktığın hasar gibi.” 🕯️ BİRİNCİ KİTAP: ALEVSAR İKİNCİ KİTAP: İNKİSAR Yaman Çakır, ailesinin geçmişindeki sırları çözmeye çalışan, intikamı, hırsı ve vicdanı arasında sıkışıp kalmış bir suç çetesi lideridir. Karısının ölümünden sonra etrafındaki herkese karşı güvenini yitiren Yaman’ın, beklenmedik anda, çocuk doktoru olan Gökçe’yle yolları kesiştiğinde ikisi birbirlerinin hayatında bir denge unsuruna dönüşür. Yaman’ın adalet arayışı ve içindeki çatışmalar, Gökçe ile arasındaki duygusal bağa zarar verecek midir? Peki, Gökçe, Yaman’ı anlamaya çalışırken, zaman zaman onun karanlığına kapılma riskiyle mücadele edebilecek midir? 🕯️ Gökçe, hayata karşı direnen, kendi yolunu bulmaya çalışan bir kadınken, Yaman otoriter ve kontrolcü yapısıyla onun karşısına çıkar. İlk başlarda birbirlerine meydan okuyan bu iki karakter, zamanla hem kendilerini hem de birbirlerini keşfetmeye başlarlar. Gökçe, tutsak olduğunu düşündüğü yerde aslında özgürleşirken, Yaman da kalbinin duvarlarını yavaş yavaş yıkar. Tutkulu bir mücadele, derin duygular ve kaçınılmaz bir çekim, onları geri dönüşü olmayan bir yola sürükler.

Hayat çok başka ve ben aile evinden ayrılıp başka şehre gidiyorum çünkü hep tehlikenin içindeyim ve hayatım boyunca korkuyla yaşayamam her şeyden uzaklaşıp yeni ve sakin bir hayat kuracağım ne olursa olsun hayallerinizin peşinden gidin ölümlü dünya ne olacağı belirsiz bari hayallerimizi yaşayarak ölelim ve hayat yoluna engel koysa bile ilerleyin her şeyin çözümü olduğu gibi o engelleri aşmanın da bir çözümü vardır ve hayat bir anda öyle bir şey koyar ki önünüze hayallerinizin dengesini kaybeder kendinizi bam başka bir yerde bulursunuz her şey ve herkes yabancı ve sen yapa yalnızsındır işte bazen bir yolculuk bin yol açabilir

Siz hiç evlendiğimizde Evet dedikten sorna ne düşündünüz? Mutluluk? Aşk? Hayatını geçireceğin adam? Peki ya hiç evet der demez sizi korumak için kendini öne atan kanla kaplı olan kocanızın sizin kucağına düşmesi? "Hayat bazen hiç istemediğin anda istemediğin şeyleri yaşatır ya Hejam belki ben senin istemediğin kişiyim ama sen benim istediğim istediğim zaman bana gelen en güzel lütufumsun."

Kardelen, yetimhanenin soğuk duvarları arasında dünyaya gözlerini açmıştı. Annesi orada çalışan bir hizmetliydi, fakat minicik bebeğini kucağında bir kez koklayıp sessizce bırakıp gitmişti. Ne kimse soru sordu ne de yadırgadı bu durumu; sadece titreyen o küçücük bedeni kucaklayıp büyütmeye çalıştılar. Yıllar geçti... Kardelen artık on iki yaşına basmış, masum bakışlarıyla içine kapanık ama bir o kadar da sevgi dolu, tatlı bir kız olmuştu. Çocuk ruhu, büyüyen bedeninin içinde hâlâ saklıydı. Ve işte o gün geldi... Yetimhanenin kapısından içeri giren bir aile, kalabalığın içinde onun mahcup gülüşünü fark etti. O an her şey değişti; Kardelen`in kaderi, o bakışlarla birlikte yeni bir yola doğru akmaya başladı.

Ölüm, kabullenilmesi en zor gerçektir. Kimileri ölümle yaşar, kimileri ise ölüm hiç yokmuş gibi... Deniz, ölümü kabullenemeyen insanlardan yalnızca biridir. Sevdiği adam, Poyraz`ın ölümüyle hayatı birden altüst olur. Kendi canından geçecek kadar derin bir acı içindedir. Poyraz`ın yanına gitmeyi ve onunla yeniden kavuşmayı aklına koyduğu gece, izlediği bir reklam her şeyi sonsuza dek değiştirir. Bir imkan. Bir olasılık. Ve böylece içinde bir umut tohumu yeşermeye başlar. Ölüm artık bir son olmak zorunda değildir.

Gerçek hayat hikayesi

friendtolovers kurgusudur. ❗❗ ÇOĞUNLUKLA TEXTİNG ÜZERİNE YOĞUNLAŞILAN BİR KURGUDUR. tuğra; bal çiçeğini neden bu kadar çok sevdiğini öğrendim, tuğra; sebebi gerçekten hayran olunası bir sebepti, tuğra; çiçekleri çok severim, tuğra; ama şimdi bal çiçeklerini daha çok seveceğim, tuğra; umarım hep böyle kalır bal çiçeği :,) tuğra; iyi ki varsın bade, tuğra; hep iyi ki olarak kalacaksın benim için, tuğra; canım arkadaşımsın sen benim, dostum sırdaşım :-D görüldü√√ » bir tarafta onu arkadaşı olarak gören tuğra, bir tarafta ona delicesine aşık olan bade, bu iki taraf için her şey oldukça zorlu ilerleyecektir, özellikle Bade Korhan için, onun tek isteği sevgisinin karşılığını alabilmek ve onun sevdiği kadar kendisinin de sevilmesi, bunlar olursa, badenin aşamayacağı hiçbirşey yoktur bu hayatta. | onları okumaya hazır olun çünkü sahalara geri döndük, herşey güzel ilerleyecek onlar için, yani umarım, bu sefer yeni başlangıçlara hazır olun🪽 ¶ yayınlanma tarihi: 21 kasım 2025

Benim adım Gülnaz hatırlarda gizlidir benim adım ben içimdeki marazı bilirim her aynaya baktığımda yüzümden çok içimdeki yangını görürüm gözlerime sinmiş kırgınlıkları, dudaklarıma yapışmış suskunlukları taşırım benim hikâyem gül kokusuyla değil, dikenin kanıyla yazılmıştır kimse bilmez omuzlarıma yüklenmiş ağırlığı kimse duymaz gecelerime düşen sessiz çığlığı ama ben bilirim, içimde saklı kalan fırtınayı ve bilirim, bir gün o fırtına her şeyi yerle bir edecek… (ilk yayımlandığında yaklaşık 9k okunmuştu)

Kendimi bir genelevin içinde bulmayı beklemiyordum. Senelerce o dört duvarın arasına hapsolacağımı da. Kaçmayı denedim. İzin vermediler. Bu dünyadan uzaklaşmayı da denedim. Engel oldular. Sonra gözlerinin ardında saklamayı başaramadığı vahşi bir hayvan taşıyan, gördüğüm en güzel gülümsemeye sahip genç bir polis geldi ve bana dışarıdaki dünyayı gösterdi. Sonsuz olasılıkları. Şansın varlığını. Hayatın belki de görmeye asla imkânım olamayacağı güzelliklerini. Karanlığın içinde bana bir umut verdi. Beni bırakmayacağını, benim için her şeyi yapacağını söyledi. Ve böylece hayatımı mahvetti.

Bir mahalle kurgusunu hep kızın dilinden okuduk. Bu hikayede karşılıksız seven bir erkek. Peki onun aşkı nasıl? Başına neler gelecek. Sevdiği kıza aşkını itiraf edecekken tamamen kaybetmesi sonunda neler olacak. Kul hayal kurarken kader gülermiş.. Herşey bitti dediği zamanda hayatın tepetaklak olması onlara neler yaşatacak? Gelin hep beraber bu hikayeye ortak olalım.

"Beni öldüren kurşun değildi; mayın tarlasında bırakan adımlardı." Yağız, genç yaşında annesizliğin açtığı boşlukla büyümüş, idealleri dışında hayata tutunacak çok az şeyi olan bir matematik öğretmenidir. Çanakkalede ki sıradan ve sessiz yaşamı, ilk atamasının Diyarbakır’ın Ergani ilçesine çıkmasıyla değişir. Tek düşüncesi derslere girip çıkmak, kimseyle bağ kurmadan görev süresini tamamlayıp gitmektir. Ta ki sınıfın arka sırasındaki, gözlerinde yılların yükünü taşıyan o sessiz kıza; Nazlı’ya denk gelene kadar. Sürgün edilmiş bir ailenin kızı, babasının günahıyla damgalanmış bir hayatın taşıyıcısı. Geleceği ile idam fermanı arasında ince bir çizgide yürüyen genç bir kadın.. Farklı kültürlerden ve dünyalardan gelen bu iki insan, birbirlerinden uzak durmaya çalıştıkça daha da yaklaşırlar. İkisi de sessizdir, yaralıdır, hislerini söyleyemez. Öğretmen–öğrenci çizgisi, törelerin duvarı ve gerçeklerin soğukluğu aralarında bir mayın tarlası kurar. Anlatılmayan cümleler, tutulmayan bakışlar, bastırılan hisler… İki yıl boyunca ikisi de kendinden kaçarken, birbirlerinden kaçamazlar. Tarihi gecenin ardından gelen bir itiraf, bir söz, bir umut…Ve ardından bir terk ediş. Yağız günün birinde geri döndüğünde, hayat çoktan kararını vermiştir. Nazlı yoktur. Diyarbakır’ın sokaklarında ise tek bir cümle dolaşır. “Mehmet, kız kardeşini öldürdü.” Yağız, bu sözle yıkılır. Bir mezarın başında adını fısıldar. Bir gurur, bir töre, bir yanlış karar yüzünden sevdiği kızı kaybettiğini düşünür. Ama gerçek… Gerçek bambaşkadır. Mezarlıkta saklanan bir nefes, yıllardır aranan bir yüz, birdenbire açılan eski bir kapı…Hepsi tek bir anda Yağız’ın yüzüne çarpar. Bu hikaye, sadece bir öğretmen ve bir öğrencinin değil; sessizliğe mahkûm edilmiş bir coğrafyanın, hayalleri susturulmuş bir kız çocuğunun ve vicdanıyla çatışan bir adamın hikayesidir. Her doğru bir tehdit, her kelime bir patlayıcıdır. Ve bazen, insanın kalbiyle aklı arasında kalan adımlar, en ağır bedeli ödetir.

Sevmeyi bilen, incitmeden, kırmadan seven adam, merhameti, şefkati ve sevgisiyle sarmalayacaktı canından çok sevdiği kadının yaralarını... Merhametine aşık olacaktı kadın adamın. Çünkü çok yakışıyordu merhamet adama... Güzel seven, merhametli adamla aşkı öğrenecek kadının hikayesi ... Leyal❤Mirza *Dilem= Gönül ilacı