Belki de karar vermek için çok erkendi veya geç. Her şeyin bir sebebi olmalıydı...

Bu yolda bakalim kim daha sansli cikacak ?

Mervan Ağa tabancayı havaya kaldırdı, namluyu ağır ağır çevirdi. Ağalara baktı. Sesi bu kez buz gibi çıkıyordu."Ben birini istiyorsam alırım. Kimse de bana engel olamaz! Engel olmak isteyen varsa... buyursun gelsin!" Derin bir sessizlik oldu. Kimse cevap veremedi. Kimse kımıldayamadı. Mervan Ağa tabancayı indirdi ve öfkeyle arka odaya yürüdü. Kadınların olduğu odaya girince orada da fırtına gibi esti. Herkes panikle geri çekildi. Bir tek Avşin kalakaldı. Elinde tepsi vardı. Öylece duruyordu. Gözleri kan çanağı gibi şişmiş, ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu. Titreyen dudaklarıyla bir şey söylemeye çalıştı ama sesi çıkmadı. Mervan Ağa bir an durdu. Onu öyle görünce içi bir anlığına yumuşar gibi oldu. Ama hemen ardından Diyar`ın yüzü geldi gözünün önüne. Diyar`ın kardeşi... düşmanın kanı...

İstanbul’un sessiz boğaz kıyısında, yılların tozunu üzerinde taşıyan eski bir yalı vardı. Zamanın unuttuğu bu yerde, duvarların arasında saklı sırlar, toprak kokusuyla karışmış eski sayfalarda hayat bulmayı bekliyordu. Ayla elinde büyükannesinden kalma yıpranmış günlüğüyle yalıya ilk adımını attığında, geçmişin ve geleceğin ince bir çizgide buluştuğunu henüz bilmiyordu. O an, hayatının en büyük macerasının başlangıcıydı. Aşkın, gizemin ve çözülmeyi bekleyen sırların...

(Küfür bulunur) Gerçek ailem kitabı. Alçin Elis GÜVEN mi demeliyiz yoksa Alçin Elis AZİZHAN mı? 16 yaşında olan Alçin Elis`in ailesiyle arası iyi değildi. Ailesinin gerçek olmadığını, gerçek ailesinin ise Mardin`de büyük AZİZHAN aşireti olduğunu öğrendiğinde hayatı tepetaklak olmuştur. Azıcık dram. Bolca eğlence. Bolca aksiyon. Bir tutam da kaos. Daha ne olsun ki???? Benimle yeni bir evrene var mısınız??

Ben, Beritan… Töre evliliğinin, yani berdel geleneğinin kurbanı olan bir kadınım. Kendi isteğim dışında, hiç beklemediğim bir anda, bilmediğim bir hayata sürüklendim. Karanlık bir noktaya, soğuk bir yabancıya, hiç tanımadığım bir adama adım atmak zorunda kaldım. Ve o adımı atmamdaki sebep ne sevgi ne de istekti. Sadece bir kefaretti… Bir bedeldi. Bir borçtu. Ve benim kaderim, abimin hayatını kurtarmak için ödenen bir anlaşmaya sıkışıp kaldı. Bana öğretilen tek şey, bir kadının varlığının ailesinin borçlarını kapatmak için kullanılabilecek bir araç olduğuydu. Ve ben de o araç olmuştum. O adam… Tanımıyordum onu. Gözlerinde bana ait hiçbir şey yoktu. Ne bir tanıdıklık ne de bir sıcaklık… Sadece derin, uçsuz bucaksız bir soğukluk. Aramızda ne bir bağ vardı ne de bir ortaklık. Aynı çatı altında yaşayan, birbirine mecbur iki yabancıydık. Ve bu evlilik… Bir anlaşmaydı. Bir zorunluluk. Ama her geçen gün, her dakika, her nefeste… İçimden bir şeyler kopuyordu. Aşk yoktu. Sevgi yoktu. Aramızda yalnızca intikam vardı. Kırılmış, kararmış kalplerin oluşturduğu dipsiz bir boşluk… O adamın varlığında kayboluyordum, gözlerindeki soğuklukta eriyordum. Onun da bana karşı bir hissi yoktu. Ne bir ilgi ne de bir beklenti. Sadece birbirimize yabancıydık. Ve bu yabancılık, her geçen gün daha da büyüyordu. Ama sonra fark ettim… Sessizlik, bazen kelimelerden daha fazlasını anlatır. Onun gözlerine her baktığımda, o buz gibi bakışların ardında bir şeylerin gizlendiğini hissediyordum. Acı mıydı, öfke mi, yoksa geçmişin küllerine gömülmüş bir pişmanlık mı, bilmiyordum. Ama orada bir şey vardı. Ve beni en çok korkutan şey şu: Ya o soğukluğun ardında saklanan şey, bir gün bana dokunursa… Ya ben de değişirsem? Bu bir oyun değil. Bir masal hiç değil. Kimse mutlu bir son vaat etmiyor. Ama içimde bir korku var. Ya bu zorunluluk, hislerimi benden çalmak yerine bana bilmediğim bir şeyi öğretirse? Ya nefretin içinde sıkışmış duygular, zamanla başka bir şeye dönüşürse? Ya o adam, bir gün bana gerçekten bakarsa… Ve ben de ona bakmaya başlarsam? Bilmiyorum. Tek bildiğim şey, içimde sessizce büyüyen bir ihtimal. Ve en çok korktuğum şey, o ihtimalin bir gün gerçeğe dönüşmesi…

Şarjörü doldurup atış kulaklığımı taktım. Karşımdaki hedefin kırmızı alanını delik deşik ederken rahatladığımı hissediyordum. Şarjördeki mermi bittiğinde atış kulaklığımı enseme indirip masanın üzerindeki mermilere uzandım. O sırada kulağıma dolan tok postal sesleri bana kimin geldiğini müjdeliyordu. Bir adamı yürüyüşünden tanıyor olmak garipti. Üsteğmen hala yanıma gelmemişti, merakla başımı geriye çevirdim. Arkamdaki masaya yaslanmış anlamlandıramadığım bakışlarla beni izliyordu. Bir eli yaslandığı masada, diğer eli de palaskasındaydı. Genelde omzuna asmaktan hoşlanmadığı bordo beresi ise tıpkı benimki gibi omzundaydı. Başımla kısa bir selam verip önüme döndüm. Tekrar pozisyon alıp hedefime odaklandım. Ben atış yaparken üsteğmen de yanımdaki alana girip atışa başlamıştı. Kavga eder gibiydik o an, kurşun seslerimiz ise sustuğumuz kelimelerimizi ifade ediyordu. İkimizin de kurşunları bitmişti, bakışlarımız birbirini bulduğunda yine o gizemli karaları karşıladı beni. Ben savaşmaya devam etmek ister gibi mermilere uzattım elimi, ama susmayı da beceremedim işte. ``Yurdunuzu arıyor gibisiniz üsteğmenim, gözleriniz sürekli bir arayışta sanki.`` Ona bir cevap hakkı tanımadan atış yapmaya başladım, silahımın tetiğine basmaya devam ederken yanımdaki adamın da pür dikkat beni izlediğini biliyordum. Son mermime de veda etmiştim. Başımı çevirdiğimde yine o bakışlara mahkum edildim. Aramızdaki birkaç adımlık mesafeyi sonlandırıp yanıma geldi, elini uzatıp atış kulaklığımı çıkardı. Aramızdaki tek engel o kulaklıkmış gibi biraz daha yaklaştı bana, gözlerime daha yakından baktı. ``Belki de yurdumu bulduğum için sürekli gözlerine bakıyorumdur teğmenim.`` Bordoya boyanırken aşka karışan iki yürekli askerin hikâyesi...

Kaçık bir özel hareket polisi ile çılgın bir istihbarat subayının evlat edinme süreci :)

Bir mesajla başlayan aşkı ancak ölüm bitirebilir.

Hayalle gerçek arasında bir rüya... Bu benim yaşamım değil; bana emanet edilen trajik bir sonla hapishanede ölen eski bir hocanın, bir mahkumun sigara kağıdına yazıp biriktirdiği notlardan....

Ağrı’nın sert rüzgârlarının savurduğu, kışın bile keskinliğini kaybetmediği o dağ karakolunda, genç asteğmen Cebbar Özel, yoksulluğun yoğurduğu bir iradenin içinde askerlik görevini yapmaktadır. Kahramanmaraş’ta, dört kardeşli yoksul bir ailenin ortancası olarak doğmuş, hayatın ağırlığını genç yaşta sırtlanmış bir adamdır. Disiplinli, sessiz, kendi iç kuyularına gömülmüş bir asker… Bir gece nöbeti, karakol kapısına kanlar içinde genç bir kız düşer: Zühre Yüksel. Diyarbakır’ın köklü ve acımasız bir aşiretinin 19 yaşındaki kızı. Babası onu berdelle, hiç istemediği bir adamla evlendirmeye çalışırken Zühre, birlikte nikâh masasına oturtulduğu adamın zorlamasına karşı koymuş, onu yaralayarak kaçmıştır. Ardında kan, intikam, töre ve zulüm kokan bir iz bırakmıştır. Cebbar, konuşamayan, dili korkudan kilitlenmiş bu genç kızı karakolun soğuk duvarları arasında bulduğunda, onu “koruma görevi” kendi iç sözü haline gelir. Önce bir abi gibi yaklaşır; çünkü Zühre’nin yaşadığı dehşet, onda çocukluğundan kalma yaraları uyandırır. Ancak zaman ilerledikçe, duyguların adı konulamaz hâle gelir: Aşk… ama yasak, imkânsız, töreye aykırı bir aşk. Ve bu aşk, nefretle başlar. Zühre’nin ailesi, kanlarını yerde bırakmaz. Yaralanan adam –aynı zamanda Zühre’yi yıllardır gözüne kestirmiş, karanlık bir geçmişe sahip biri– hem kızın hem de Cebbar’ın peşine düşer. Genç asteğmen kendini, üniformasının ilk kez bu kadar ağır geldiği, vicdanıyla görev arasında sıkıştığı bir savaşın ortasında bulur. Bir tarafta töre, kan davası, aşiret baskısı… Diğer tarafta dilsiz bir kızın yüreğinde filizlenen güven ve sığınma arayışı… Ve Cebbar’ın, hem kendini hem Zühre’yi korumak için vermesi gereken en büyük karar… “Arafat’a Bir Tahir Olmak”, nefretin aşka, acının iyileşmeye dönüştüğü, töre ile insanlık arasındaki görünmez sınırı sorgulayan bir hikâye. Ağrı’nın dağlarında, suskun bir kızın gözlerinde, bir asteğmenin vicdanında yeniden yazılan bir kader…

Ölüm, kabullenilmesi en zor gerçektir. Kimileri ölümle yaşar, kimileri ise ölüm hiç yokmuş gibi... Deniz, ölümü kabullenemeyen insanlardan yalnızca biridir. Sevdiği adam, Poyraz`ın ölümüyle hayatı birden altüst olur. Kendi canından geçecek kadar derin bir acı içindedir. Poyraz`ın yanına gitmeyi ve onunla yeniden kavuşmayı aklına koyduğu gece, izlediği bir reklam her şeyi sonsuza dek değiştirir. Bir imkan. Bir olasılık. Ve böylece içinde bir umut tohumu yeşermeye başlar. Ölüm artık bir son olmak zorunda değildir.

BİR VİCDAN MESELESİ... ◇◇◇◇ Savaşlar yaşanmadığı için eski devletlerin ayakta durduğu bir paralel evrende yaşayan Alya`nın hayatı Bir laboratuvarda yaşayan Alya zamanının insanını kurtarmak için bir zaman yolculuğu yaparak geçmişe gidiyor İnsanları kurtarmanın yolu ise savaştan geçiyor geçmişte vicdanının çığlıklarıyla boğuşan Alya görevini tamamlayabilecek mi? Aşık olduğu o adamın gözlerine baka baka ihanet edebilecek mi? Gelecek, geçmişi yakmaya değer mi? Milyarlar ile milyonlar arasında seçim yapmak zorunda kalan bir vicdanın hikayesi...

bir tim ve bir kız bebek bir gece vakti askeriyenin lojman kapısına bırakılan bir bebek ve görevden yeni dönmüş 4 kişilik bir tim. Ay timi.

Gerçek hayat hikayesi

Evla bir doktordu, insanları iyileştirmek için yetiştirildi. Tufan ise bir yırtıcıydı, insanları bastırmak için eğitildi. Aynı duvarın gölgesinde, aynı çeperin altında yollar kesişti.

Alan`ın saçlarında neredeyse hiç eksik olmayan bir kurdele vardır. Sade, zarif ve özenle bağlanmış. Pek çok kişi onun tarzı olduğunu düşünür, kimileri de sadece bir alışkanlık. Ama o kurdele... sadece bir aksesuar değildir. Sessizce taşınan bazı şeyler vardır ya hani - konuşulmaz, gösterilmez ama hep oradadır. Alan`ın da öyle bir tarafı vardı Ailesinin ani ayrılığıyla sarsılan Alan Ölge, annesinden ayrılıp babasının yanına taşındığında sadece ev değil, tüm hayatı değişmeye başlar. Yeni bir şehir, yeni bir okul, yeni yüzler... Ancak bu yüzlerin ardında sırlar, fısıltılar ve maskeler vardır. Sessizliğin içinde saklanan gerçekler, Alan`ın geçmişindeki çatlaklarla birleşerek onu beklenmedik karanlıkların eşiğine getirir. Gördükleriyle gördüğünü sandıkları, tanıdıklarıyla aslında kim oldukları arasında kalırken, Alan kendini sadece yeni bir hayatın değil, çok daha derin bir oyunun içinde bulur. Ve bazı maskeler... çıkarıldığında her şey daha da karanlık olabilir.

Herkesin hatası olur fakat bazı hatalar affedilmeyecek kadar büyüktür Gece Mavi`nin en büyük hatası Baran`ı çok sevmesiydi Baran`ın hatası ise Gece`yi aldatması

Ailesinin izinden gidip asker olan kız. Önder edindiği adam gibi asker olan adam. Onların hayatı... Kitaba, hem buradan, hem wattpad üzerinden ulaşabilirsiniz. WhatsApp kanalıma ve instagram hesabıma bekliyorum. Hesap isimleri; andromedayolu

Okulun sahibinin oğlu ve aynı zamanda da okulun en zorba çocuğu olan Poyraz hiç ummadığı zaman da okul birincisi Nil`e aşık olur ama karşılarına ummadığı engeller çıkar bakalım ne yapacaklr

Mafyaya satılan bir kızın hikayesi

Siz hiç evlendiğimizde Evet dedikten sorna ne düşündünüz? Mutluluk? Aşk? Hayatını geçireceğin adam? Peki ya hiç evet der demez sizi korumak için kendini öne atan kanla kaplı olan kocanızın sizin kucağına düşmesi? "Hayat bazen hiç istemediğin anda istemediğin şeyleri yaşatır ya Hejam belki ben senin istemediğin kişiyim ama sen benim istediğim istediğim zaman bana gelen en güzel lütufumsun."

Olmamaması gereken yerde olmaması gereken yakınlıkta

Okulun h*m*fobik çocuğuna aşık olan Bulut arkadaşına yazmak yerine Alaz`a yazarsa ne olabilir ki? ❗H*m*fobik olanlar gelmesin❗

Aslı abisinin arkadaşı merte aşık olması