Bu gerçekten farklı sıradan değil be.. Bu kız kimsesiz annesi babası askerdi öldü abisi onu terk etti ama gizliden takip etti bu kız bu kız isminin anlamı olan ışık saçan parlayan kız karanlığın ta kendisi oldu.. Bu kız Ezgi Karasoy...

Herşey 1 saatlik tanışmanın sonunda Asya`nın, Duman`ı takip etmesiyle başladı... Selam okurum bu kitabı yazmamın sebebi normaş deftere yazdığımda yakınlarım tarafından çok ilgi gösterilmesi ve bunu farklı platformlarda yaymamı istemesi üzerine defterime yazdığım kitabımı bu platforma geçiriyorum umarım seversiniz keyifli okumalar :) -Smut Olan Yerlerde Uyarı Vardır Rahatsız Olacakların Okumaması Tavsiye Edilir-

Yetim bir itfaiye şefi ve onun annesiz oğlu. yalanlarla yanlışlarla büyümek zorunda kalan adam. Barut Aslan. Muhtarın doktor kızı. Yalnız aşık. Sevdasını kalbine gömmüş bir kadın. yalnız bir adamla adamın yalnızlığına kendini gömmüş kadının aşkını okumaya hazır mısınız?

Bazı insanlar acı çektiğinde hasta derler ağladığında çocuk kimse gelip karşına sen iyi misin diye sormaz hatalara bakar seni sen olduğun için değil hatalı olduğun için görürler çok ağlarsın hasta olursun çorba yapanın olmaz ama hata yaparsan yıllarca yüzüne vururlar . Bu benim hikayem..

Mahperi. "Mahpare`m." Kamer gibi. Peri kadar güzel.

Kimsezizdim. Benimle gurur duyan bir annem, saçımı okşayan bir babam. Beni seven bir ailem yoktu. Sonra hayatıma dans girdi. Dans ederken özgürdüm. Bir yetimhanede zorbalık görmüyordum. Güzel Yetimhanesi benim büyüdüğüm, acı çektiğim, nefret ettiğim bir yerdi. Dans kursuna gidebilmek için müdürden yediğim o dayağı unutamıyordum. Normalde de şiddet görüyordum ama hiç biri bu kadar ağır değildi. Zorla müdürü ikna ettikten sonra bir kursa yazılmıştım. Ancak orada da öğretmenden şiddet görüyorduk. Hiç bir zaman pes etmeyi düşünmedim. Çünkü ben böyleydim. Dans için bu dünyaya gelmiştim.

"Seni polise vermemem için sadece tek bir sebep söyle." Dedi sakince. . . . Sokakda yaşayan 3 kız Galatasaray`ın şampiyonluk kutlamasında kimseye fark ettirmeden araklama yapacaktır. Ancak bilmedikleri şey o şampiyonluk kutlamasında polisler ve ajanlar da bulunmaktadır. Dijital platforma geçirdiğim ilk kitabımdır. Acemice yazılmıştır. Ona göre okuyunuz🙏🏻

( Kısa hikaye ) Instagram: azime340 Genç bir kız Zümrüt... Yetim, dilsiz... Genç bir adam Murat... İstemediği evliliğinden ve ölen karısından sonra iki günlük bebeği ile kalan. Doğuran her kadın anne olabilir mi? Yada doğurmadan anne olabilir mi insan.

Küçüklüğü yetimhanede geçen küçük bir kızın hikayesi bu :)

"Hayat bazen en ağır yükleri en narin omuzlara yükler." Dilay, küçük yaşta ailesini kaybetmiş, kardeşi Esma’ya hem abla hem anne olmuş genç bir kadındır. Zorluklarla geçen hayatında bir gün, parkta küçük bir kızla tanışması, kaderini tamamen değiştirir. Ceylin’in babası Yusuf Emiroğlu’nun yaptığı teklif, Dilay’ı hiç beklemediği bir dünyanın içine çeker. Ancak bu yeni hayat, sadece sıcak bir yuva ve masum bir sevgi getirmeyecektir. Yusuf’un geçmişi, Dilay’ın peşine düşen gölgeler ve beklenmedik bir ihanet, onları büyük bir tehlikenin içine sürükleyecektir. Peki, Dilay ve Yusuf bu fırtınanın içinden sağ çıkabilecek mi? Ve en önemlisi, Ceylin bu hikâyenin sonunda hala gülümseyebilecek mi? Kesinlikle kopyalanmasına ya da bir yerde paylaşılmasına iznim yoktur. Aksi takdirde gerekli işlemler başlatılacaktır bilginize.

Maria daha bebekken yetimhaneye verilir. Üniversitesi yurtludur ve yurtta yaşar. Birgün çok ünlü bir mağazanın defilesi olucaktır. 10 öğrenci seçilmiştir ve 10 öğrencilerden biri de maria`dır Maria ve arkadaşları defile alanına gelirler defile olur ama defile olurken bir takım aksilikler yaşanır bakalım hikâyemizde ne olucak...

Güzel Sanatlar`da okuyan Ayşe`nin hayatını konu alan genç kız edebiyatı türünde bir hikâyedir.

Zaman geçer izi kalır derler ya işte ben tam onu yaşıyordum.Zaman geçmişti ama izleri hayatımda, ruhumda, bedenimde,ellerimde kalmıştı. . . . . Ben Saygın Sayar türkiye`nin hatta dünya`nın sayılı zenginlerinden biriyim . . . . Kim bilebilir ki çöpten bir milyarderin çıkacağını?

Bahsedilen tarih:1868 Molkie kasabasın`da Helena adında bir kız doğar, Helena annesi pamale, kızının kızıl saçlı doğması`nın Pamela kızının cadı olduğu düşüncesin`de olur. Bir yılın ardında helena`nın kekeleyerek konuştuğunu görünce kocası jahson helena`yı öldürme fikri sunar yoksa başları bela geliceğini söyler. Jahson fikri asla kabul etmez. Pamela onu öldürmese eve terk edeceğini söyler jahson önünü durdurmaz. Pamela helena ve jahson`u terk eder. Pamela artık araların da yoktu. jahson ve helena artık baş başa kalmışlardı, jahson bu durum`dan yıkılma`yım kendisi demir hanede külçeleri veya kılıçları keskinleştirim evi geçindiriyordu. Helena`yı da yanında çırak olarak yetiştiriyordu. Hem anne hemde baba olmaya çalışıyordu. Ara sıra anne özlemi çeksede helena, bu durumdan asla şikayetçi değildi. 15 yılın ardından jahson kalp krizi geçirir. Pamela evlenmişti evlendiği kişinin başka birinden kızı vardı. Pamela jahsonun öldüğünü öğrenince hela`nın durumundan mutlu olur,pamela aklına bir fikir gelir. helenayı yanına alır ancak art niyeti farklıdır. Helenayı hizmetçi yapıcaktı, ve başarmıştı da. Helena evin hizmetçisi olmuştu, yıllarca laf aşağlanma`ya maruz kalıyordu. Helena bu durumdan çok yıpranmış`tı ancak kimsesi yoktu, gidebileceği veya yakını, her gün bu durumdan kalbini hancer gidim geliyordu. Her gün eziyet çekerek gideceğini düşünür. O gün`e kadar.

Dünya üzerine adalet hakim ve savcının dudakları arasındadır. Karar verildi...

Baharın hayat mücadelesi Bu hayatta anne ve babası olmayanlar hayata 1-0 geriden başlarmış Lütfen çalmayınız Öylesine yazılmıştır

Orhan Bey öfke ve hayret içerisinde, -Ben Kayra mutlu olsun diye her şeyi yaptım o ise beni aldattı! Hayatta en çok sevdiğim insan oydu. Şimdi elimde ne var ... geriye bir tek sen ile ben kaldık. -...abi -Ne var? -...geriye sen kaldın abi -Ne diyorsun Ela? -Gözünü aç abi , duvara konuşuyorsun... -...ela? (gözden kaybolur)..Ela!? Ela!

Yetimhanede tanışıp arkadaş olan dört gencin hayatta kalma mücadelesinin anlatıldığı bu kitapta hayallere yer yok. Çünkü kimse onlara hayal kurmayı öğretmedi. *Dram ve arkadaşlık ağırlıklı bir roman olacaktır. Kötü çocukların değil iyi çocukların hikayesi.

küçük çocuklar bazen ailelerinden nefret ederler. Ama anne ve baba küçük bir çocuk için her şeydir. bir yuva. bir kahraman. bir arkadaş. Ama bazı şanssız çocuklar vardır. Ne yuvası vardır nede bir kahramanı. İşte ben o şanssız çocuklardan biriydim. Hep yarımdım, yalnızdım. Bu hayatta tek başıma ayakta durmaya çalışıyorum ve kolay olduğunu söyleyemeyeceğim. Küçük bir kafede çalışıyorum maaşım biraz az ama tek başıma yaşadığım için yetiyor gerçi bazen kira ödemekte zorlanıyorum. Bir gün kafedeyken bir adamdan sipariş alıyordum ki birden içeriye polisler doldu. Meğer sipariş aldığım adam bir suçluymuş. Beni rehin aldı ve boynumu neredeyse nefes alamayacağım kadar sıktı silahını kafama dayadı o an öleceğime emindim. Adam kalın bir sesle "Şimdi buradan çıkmama izin vereceksiniz ve beni takip etmeyeceksiniz yoksa kız ölür." dedi. Sonra polisler silahlarını indirdiler. Adam beni alıp kapıdan çıktı. beni arabaya attı. Ve arabayı sürmeye başladı. ne olacağını bilmiyordum.

Şahınşah...Hükümdarlar hükümdarı. Aslında her şey bir oyundan ibaretti. Düzen kuruluydu ve asla şaşmayacak kadar netti kurallar. Eğer masada bir söz verildiyse... Ya sözünü tutardın ya da ölürdün, Zirve`de işler böyle ilerlerdi. Kimsesizlere kimse olurdun. Eğer zor gelirse yokluğu yuva bilirdin. Düşmanı sırtından vurursan namert değil, ibretlik olurdun. İkiye bölündük biz. Kalbimiz kadar parçalansaydık, iki yetmezdi...silinirdik. Yetime yuvayız, asıl yetim bizken. Savaştığımız yolda koruyanımız yok. Aynı yolda yürüdüğümüz kimseye güvenmeyiz. Bizim yolumuz pes etmelere alışık. Gönlümüz yaman. Sevda sözlükte hiç yazmadı. Varlığı yaksa da dile alınmadı. İnce bir sızı oldu, derinlerde yandı. Sönmezdi, sönseydi sevda olmazdı. Sessiz çığlıklarımız duyulsaydı, Zirve`de tek bir kuş kalmazdı. Herkesin gideceğini bilirdik, herkes olmadan silerdik. Kurallarımızı kağıda dökmedik, dökseydik ezberlerdik. Silah ezbere çekilmez, cepten çıktıysa patlamadan indirilmez. Bilirdik. Sildik mi tam sileriz, silerlerse hiç var olmamışız gibi gideriz. Zirve`de yaşamak boğulmak gibiydi. Burası boğularak ölenlerin isimsiz mezarları ve hiç geri alınamayacak günahlarının bedel yeriydi. "Günahların kadar ağla, Şahınşah." ... "Ahu`m, zarif kadınım." Dönüp bakmadım. Ahu`yu içimde defnedeli uzun zaman olmuştu. Ahu; güzel, ince, zarif kadın demekti. Elleri silah tutmaktan nasır tutmuş, gözleri binlerce bedeni cansız görmüş, yüreğine bombalar yağmış gıkı çıkmamış, omuzları dertlerini taşıyamamış çökmüş, Ahu öleli çok olmuş. "Benim adım Neslihan, Kanlı. Neslihan! Bilir misin Neslihan ne demek?" Gözleri bitmek üzere olan sigaramı buldu. Derin bir nefes daha çektim atmadan önce. Yanına doğru yürüdüm. Elleri cebinde yine en ukala duruşunu sergiliyordu. Kırmızıya boyalı dudaklarımı araladım ve sigaramın son dumanını yüzüne doğru üfledim. Boynundaki damar hareketlendi. Yüzüme yerleşen acı dolu tebessümle izledim onu. "Söyle." Sert sesi ile fısıldadı. Dudaklarım, boynuna değerken konuştum, "Benim adım Neslihan, Kanlı. Soylu demektir Neslihan. Soysuz köpeklerin cirit attığı bu alemde, Neslihan benim adım. Soyumla soy katmaya geldim bu dehlize. Ve sana yemin ederim ki Zirve`nin başına geçmeden varlığımı silmek isteyen herkesi sileceğim bu alemden." Arkama döndüm ve topuklarım kırılacak duruma gelecek kadar sert bastım zemine. Kapıyı açtım ve çıkmadan önce son kez gözlerine baktım. "Unutma Kanlı, senin de canını alacağım. Soysuzluğunu ispat ettiğim gün şerefin ayaklarım altında seriliyken, derinden yere paspas yapacağım. Gelen geçen üzerine basacak, ama en çokta bu gün hakkını yediğin yetimlerin ayakkabılarını temizleyeceğiz üzerinde. O gün gelene kadar yediğine içtiğine dikkat et, şayet ben ve yetimler ucuz mal sevmeyiz." Yüzümdeki şuh gülümseme ve kendimden emin tavrım onu çıldırttı. Neslihan bu aleme bomba misali düşmüştü. Unutmayın sevgili okuyucularım, her insan kaderini, geçmişini ve geleceğini kendi yazardı. Bir zamanların piçi Neslihan, soyunu baştan sona tekrar yazmıştı. Sahi Zirve`de herkes piçti. Konu orta yer çocuğu olmak değildi. Hiçbir zaman öyle olmamıştı. Konu atıldığın ortaya sahip olmaktı. Bir zamanların piçi Neslihan,şimdi zirveye bir başına tırmanıyordu. İşin ilginç yanı Zirve`de onu bekleyenlerden habersizdi. ... Yordemsu. Tüm haklar şahsıma aittir. Çalıntı durumunda gerekli işlemleri başlatacağımdan asla kuşkunuz olmasın. Hikayenizin esin kaynağı olarak hikayemi kullanmayın. Keyifli okumalar.

Leyli 17 yaşında her türlü acıları çekmiş yetim bir kızdı. Leylinin Klasofobisi ve Megali fobisi vardı. Büyük binalar, arabalar, hayvanlar hatda gökteki uçaktan bile korkup hep gözlerini kapatıp eleriyle kulaklarını tıkardı korktuğu için. Her kes onu deli sanıyordu ve bu yüzden ondan uzak duruyorlardı. Hiç bir arkadaşı yoktu. Bir gün Leylinin hayatını değiştiren kişiler geldi. Kızı evlatlık edindiler. Leyli onlara alışa bilicekmi yoksa her kes gibi onlarda Leylini deli sanıp yetimhaneye gerimi bırakıcaklar. Bilmek istiyorsanız okuyun.

Karanlık sadece ışıksızlık mıdır ? Yoksa insan aydınlığın içinde de karanlıkta mıdır? Echer ailesinin gözbebeği , biriciği ve güzel kızıydı. Her şey şahane ilerlerken aniden başına gelen kötü kaza yüzünden şu koca dünyada bir başına kalır . Daha 5 yaşında çocukluğunu yaşayamamış, kimsesiz kalmış sahipsiz bir başına Echer... Bu da onun hamdan yanıp pişme öyküsü. Sizleride bu öyküyü okumaya davet ediyorum. Hoşgelin dostlar 🌹😊

Bir rüya mıydı seninle var olmak hezeyan ? Sen benim kaderimin ta kendisiyken reva mıydı bu mesafe ? ................................................... Bir kız düşünün, küçücük yaşında hem yetim hem öksüz kalmış .Kızı hayata bağlayan tek bağı o kalbinin en derine bağlamış habersiz. Ne onun bağladığından haberi var , ne de bağlananın bağlandığından bir kalbe. Küçücük yürekte büyüyüp filizlenen bir aş okumaya ne dersiniz ? O zaman sizi nacizane dünyama buyur etmek isterim.