Efruz Kandemir... Kocaman bir karanlığın ortasına bırakılmış küçücük bir kızdan ibarettim. Ama bu sadece içimdekilerdi. Dışarıdan bakıldığında karanlığı üzerine geçirmiş, kalbinde ne sakladığı belli olmayan tehlikeli bir kadındım. "Hayatıma giren erkekleri önünde sonunda öldürürüm!" Alparslan Aksoy... Bazı meslekler fedakarlıklar gerektirir; senden bir parça ister. Bazı meslekler ise hayatını ele geçirir; senden imkânsızı ister. Benden istenen bütün hayatımdı. Ancak bu mesleği seçtiğimde bunu biliyordum. Bilerek kabul ettiğim gerçeklerden kaçmak korkaklık olurdu. "Ben vatanına ihanet eden bir kadına aşık olmam!"

Almanya`ya gitmesi için yanında birine ihtiyaç duyan Melisin, yaşadıkları, yeni tanıyacağı insanlar hayatında nasıl değişiklikler yapıcak? "Sana yardım ede bilecek tek adam benim" dedi bana dik dik bakarak. "Senin gibi kendini beğenmiş birinden yardım istemiyorum" dedim "Ben kendi başımın çaresine kendim bakmasını bilirim". Cebinden bi kart çıxarıp Resepsiyon bölmesine koydu"İhtiyacın olunca ara küçük hanım"

Herkesin kendine sorması gereken bi soru vardır adamım. Ben kimim demeli insan kendine. İçimden geçen şarkı sözünü fısıldadım. "Ben kimim? " Ben Lâl, bi ekim sabahı bu saçma salak dünyaya gelmiş dünyaya geldikten iki hafta kadar sonra zorla ailesinde kabul görmüş ve zorla o eve girmiş. Öyle zorlama olmuş ki bu durum sırf yetimhaneye gönderilmeyim diye hastane görevlileri tarafından hasta olmamama rağmen hastaneye yatırılmış büyük ihtimalle o sırada da karışmıştım. Ben Lâl. İsmimi bile sessiz sakin bi bebek olduğum için bana bakan hemşireler vermiş 17 yıl önce ilk anneme hemşire söylemiş ismimi "bu kızın ismini Lâl koyduk biz ." Demiş. Orda ağlayan o bebek şimdi büyüdü ve bugün diğer annesine söyledi. "Benim ismim Lâl." Ama hemşireler koymuş demeyi yediremedim kendime. Sizin gibi onlar da sevmezdi beni diyemedim. Sadece Lâl dedim. Ben Lâl. Konuşmayı gerçekten sevmiyorum, belki bugüne kadar kimseyle yakın olamadığım için Lâl olmuşumdur onu da bilmiyorum ama tek bi kişinin yanında vazgeçiyorum ismimden. Tek bi kişi söküyor dilimdeki kilidi. Ben Lâl. Bu dünyadaki tüm kimsesizlikleri tatmış kendi kendime kimse olmuştum. Ben yalnızlığıma sığınmış yalnızlığımı bu dünyadaki tek arkadaşım yapmıştım. Ben Lâl, defalarca kez terk edilmiştim ama tek bi terk edişi yedirememiştim kendime. Ben Lâl asla Lâl olmayı istememiş ama Lâl olmak zorunda bırakılmıştım. Ve ben Lâl, şimdi feriştahı gelse Lâl olmayı bırakmaz bıraktırmalarına izin vermezdim.

"Bana ocüymüş gibi bakmayı kes. İnsanım." Ciğerlerime hapsettiğim nefesi saldım. Dakikalardır o ağacın ardından beni izlediğini anlatmayacağımı düşünüyorsa eğer yanılıyordu. Çünkü kendini fazlasıyla belli etmişti. Derin bir nefes aldıktan sonra dolunaya baktım. Bu gece beni aydınlatmak ona düşmüştü. "Ayrıca göbeğin sana pek yardımcı olmuyor. O ağaç senden birkaç beden daha küçük." Beklediğim gibi birkaç homurtu duyduğumda ağacın arkasına saklanan genç çocuk kendini açık etti. Titreyen bedenini gördüğümde sıkkın bir nefes bıraktım. "Şu gözlerini çek üzerimden velet."dişlerimi sıkarak söylediklerim onu daha da korkutmuş gibi titremesi arttığında kendimden bir kez daha iğrendim. Üzerimde üniformam ile birçok çocuğun hayalini süslerken başka bir çocuğu benliğimle korkutuyordum. "Korkacak bir şey yok. Bir tanıdık." Kaşlarımla arkamdaki mezarı işaret ettiğimde çocuk kalkan kaşları ile bana sanki bir hayaletmişim gibi bakmaya devam etti. "Ne var ulan?! Babamızın mezarına ziyarete geldik işte! Niye mezardaki benmişimde dirilmişim gibi bakıyorsun?" Sağ elinin işaret parmağı titrek bir şekilde havalanıp arkamdaki açık mezarı işaret ettiğinde "Babanın mezarını mı kazdın yani?"diye sordu. Sanki çok normal bir şeymiş gibi sakince omuzlarımı silktim. "Senin mezarını mı kazmalıydım?" "Hayır tabiki de!"diye cırladığında diğer eliyle hızlıca ağzına kapattı. "Abla Allah`ını kitabını seversen senin akşam akşam başka işin yok muydu ya?!" "Niye lan? Bu akşam müsait değil miydi?"

20 yaşındaki Matt Grays, doğduğundan beri babası tarafından bir ajan olarak yetiştirilmiştir. Zamanla işinde çok başarılı ve yetenekli bir genç haline gelmiştir. Bir gün babası onu Rich Vit kasabasına, David Park’ın kızı Misilina’ya yakınlaşması ve ondan David’in işlediği suçları, yaptığı yolsuzlukları öğrenmesi için göndermiştir. Matt için bu görev çocuk oyuncağıdır. Ancak ne babasının ne de kendisinin hesaba katmadığı bir şey vardır. Matt bu görevde bir çok insanla bağ kurmuş, Misilina’ya karşı bir şeyler hissetmeye başlamıştır. Matt görevini tamamlayıp babasını gururlandırabilecek midir, yoksa her şeyden vaz mı geçecektir? Belirsiz, Lara Bülbül

Sert ve soğuk bir adam Naif ve kırılgan bir kadın

Saat 2`ye doğru odanın kapısı çalındı. İki kız ve bir erkek içeriye girdi. Ömer, Selin ve Nil, selamlaştıktan sonra beklemeye başladım. Tip olarak üçü de birbirine benziyorlardı. Uzun siyah düz saçlar, koyu siyah gözler ve biraz ürkütücü soluk beyaz tenleri vardı. Üçüz gibiler gibi görünüyorlardı ama aslında üçüz değillerdi. Ortadaki halıyı kaldırıp yerde oturmamı söylediklerinde hemen onların dediğini yaptım. Ömer, yanıma elinde bir bıçakla geldiğinde, kendimi geriye çektim. "Korkma, üç damla kan ve yedi arkadaş sana gerçek kimliğini gösterecek." Derya, "Sera, istersen yapmayalım," dedi. Elimi uzatarak yapmak istediğimi ve bu konuda istekli olduğumu göstermek istedim. Derya ise bu âyine katılmak istemediğini söyleyerek kenarda bizi izlemeye başladı. Ömer, "Her bir damlada benim söylediklerimi tekrar etmeni istiyorum. Kızlar, siz de." Kafamı onaylayarak salladım ve kızlarda "Tamam," dediler. Ömer,"Tam kırk tane mum var, onları etrafımıza dizin." dedi. "Niçin kırk tane?" diye sordum. Ömer, "Her bir damlada on tane mum yanmalı." cevabını verdi. "Kırk tane olduğunu söyledin, üç damla kan akacak dedin. Son onu neden kullanmıyoruz?" diye sordum. Nil, "Yazı elinde belirdiğinde, son onu yakacağız." dedi. Kızlar mumları dizdi ve hepsi etrafımı sararak bir çember oluşturdular. Ömer, "Elinin tam ortasına küçük bir kesik atacağım. Acımayacak, korkma," dedi. "Tamam," dedim. Ömer, dediği gibi elimin ortasına bir çizik atmış ve kanaması için sıkmıştı. Kanamaya başladığında, Ömer odada dönüp kızların yanına gitmişti. Ömer, "Beni tekrarlayın. Elini aşağıya doğru tut ki damla damla kan aksın." dedi. Kafamı onaylayarak, elimi aşağıya tuttum. Elimden bir damla kan aktığını hissettiğimde, hepsi gözlerini kapattı. "Pronađite sebe." Önce onlar, sonra ben tekrarladık ve 10 mum yanmıştı. İkinci damla yere düştüğünde tekrar aynı şekilde Ömer söyledi, kızlar söyledi, sonra ben tekrarladım. Üçüncü ve son damladaydı sıra. Yere akan damlayı hissettim ve hep birlikte "Pronađite sebe" dedik. Bittiğinde elimde hafif bir yanma hissettim. Ellerimi çektim ve elimdeki yanma hızla geçti. Elimde Tengri yazısı belirmişti. Daha önce duymadığım bir inançtı bu. 40 mumun hepsi birden söndüğünde, neler olduğunu anlamaya çalıştılar ve hatta korktular. Derya, "Sorun ne?" diye sordu. Selin, "Burada olmaması gereken bir şey." dedi. Ömer bileğimdeki  harfini fark ettiğimde, elimi bırakmış ve korkmuşçasına benden uzaklaşmıştı. "Neler oluyor?" diye sordum. "Aman Tanrım, sen bir lanetli ucube gibisin!" dedi Selin. Dediği anda diğer kızlar hızla Ömer`in yanına gitti. Gözlerinde büyük bir öfke vardı ve birlikte odadan çıktılar. Bu durum beni şaşırtmıştı. Sembol, yavaşça bileğimden kaybolurken, kızların gözlerinde büyük bir korku gördüm. Şimdi aklım karışmıştı. Bu sembol ne anlama geliyordu ve neden kızlar birdenbire "ucube" diyerek kaçmışlardı? O an, ne yapacağımı ve bu gelişmenin ardındaki sırrı çözmek için nasıl ilerleyeceğimi bilemiyordum.

Yalanlar can alır mıydı? Onlarınki almıştı. Yıllar sonra bir araya gelen bir arkadaş grubunun eski günleri yad etmek için gitmeye karar verdikleri dağ evinde bir cinayet işlendi. Atan dokuz kalpten birisi durdu, durduruldu. Yanan dokuz mumdan birisi söndü, söndürüldü. Onlar on dokuz Ocak sabahına bir ceset ve bir katil ile uyandılar. Bu cinayeti kim, neden işlemişti? Katili bulmak zordu, onlar önlerinde yanan bir mum olmadığı sürece kusursuz yalancılardı. Ama her yalancı elbet bir gün mum ışığında yansıyan gölgesiyle yüzleşmek zorunda kalırdı. Değil mi?

Özel Karay Müzik Koleji’nde resitalden önce bırakılan resitalden sonrakiyle aynı olmayacak. Herkes yalana bulaşacak. Yalanlar resitali kanla başladı; yalanla son bulacak. Sanat Karay herkesin korktuğu, okulun istenmeyen kızıyken katılımın zorunlu olduğu piyano resitalinde kaderinin notalarını yalanların çaldığından habersizdi. Piyanonun tuşlarından akan yalan onunda parmaklarına bulaşmıştı. Artık gerçeği bulmaktan başka çaresi yok. Tabii onunda… Onun adı Devrim. Devrim Dinçer Demiralp. Yalanlar resitalinin baş şüphelisiyken, deliller onun aleyhine işlerken yanında bir tek o vardı. Sanat. Yalanlar resitali onları bir araya getirdi. Etraflarını saran engeller, karanlık sırlar ve ihanetlere rağmen gerçeği bulabilecekler mi? Üzerlerine bulaşan yalandan kurtulabilecekler mi? Bu hikayenin adı Yalanlar Resitali. Bu hikaye yalan söyleyen aptalların değil; yalanlar resitalinin kurbanlarının hikayesi. (Not: Kitap, hassas temalar ve şiddet unsurları içermektedir ancak özendirici veya teşvik edici değildir.)

Gecenin karanlığı onların tekrar karşılaşmasının şahidi olmuştu. Onlar artık birbirini çok iyi tanıyan iki yabancıydı. O geceki trajadik karşılaşma kaderlerinin birbirleri için yazılmış olduğunu tekrar göstermiş oldu belki de ama ikisi de kaderin onlar için düzenlediği bir oyun olduğu düşüncesinden bir haberdi.

Bu kitapta geçen tüm olaylar hayal ürünüdür.

Ama neden? Ben senden hiçbir şey talep etmemiştim oysa ki, dedi kadın, Yapmak zorundaydım beni de anla, dedi adam, kadın başına hayır anlamında sağa sola salladı, "güvene dayalı bir evliliğimiz yok, belliki baştan hataydı" dedi kadın ve gitti adam elini uzattı tutmak istedi gitmemesi için, kadının gitmesini isteyen kendi değil miydi zaten neydi şimdi bu……

Aden Asi, küçük bir çocuğun piyona öğretmeni olarak işe başladığında olacaklardan habersizdi. Geçmişin yansıması geleceğe kavuştuğunda, domino taşları etkisi koca konağın pencerelerini parçalamaya başlamıştı.

Irmağın yalan dolu ama bir o kadarda aşkla dolu hayatı. Siz ilk görüşte aşka inanır mısınız işte karakterlerimizde ilk görüşte aşka inanmıyor ama ikisinde aşktan habersizdir. Bakalım Irmak yalanlarda dolu hayatıyla başa çıkabilecek mi? Yalanları kaldırabilecek mi? Peki Bora onun yanında olabilecek mi?...

Gerçekler nereye kadar saklanır? Söylenen yalanlar hep sır olarak mı kalır? Peki, bu yalanların sonucunda hüküm kimi cezalandırır? Yalan söyleyeni mi, yoksa yalanlara kananı mı?

İnsan kırıldığında o parçaları birleştirecek insanlar olmalı yanında.

BUNLARIN YAŞANMASINI BEN MI ISTEDIM SANIYORSUNUZ SIZ HA!! BEN ÇOK MU MERAKLIYIM TANIMADIĞIM INSANLARIN YANINDA OLMAYA?

🌙Ve bazen insanlar sadece yalanlarda yaşamak ister . Çünkü bilirki bazı gerçekler kaçılacak kadar korkunçtur. Hatta yatağın altındaki canavardan bile .Bu yüzden o gece korktuğum canavarın mekanında yattım . Yatağımın altında herkesten ve herşeyden o canavara sığındım . Ama zaman geçtikçe anladım ki önemli olan bir canavarın sizi koruması değildi, koruma adı altında size en büyük zararı vermesiydi...🌙

"Ben Hilal kendime gezegen oluşturdum ve sevdiğim adam ile doldurdum. O da kendine bir gezegen oluşturdu içinde benim olmadığım. Ben sevdiğim adamın yollarına güller serdim. O, serilen gülleri başka kadın için topladı. Ben onu sevdim oda sever sandım. Sevdi ama beni değil... Gezegen demişti bana doğru ama hangi gezegenin ismi olduğumu söylememişti. Söylemesine gerek kalmadan ben kendim buldum. Ben yanlışlıkla keşfedilmiş Üranüs Gezegenim. " Yanlıştı duygular yanlış kişiyeydi. Hissettikleri yanlıştı. Yaptığı davranışlar yanlıştı. Birini bu kadar sevmek bile yanlıştı. Her şey burada yanlıştı. Doğruyu görmek uzun sürecekti. O zamana kadar ellerinde ne kalırdı? İşte orası bilinmiyor. Gelin sizde Yanlış Gezegeni okuyun bide... Not; Okunma ve beğenme sayısının az olmasına aldanmayın. İlk bölümlerde pes edip çıkmayın devam edin emin olun ilerleyen bölümler saracaktır. Bir şans ver birşeyler kazanırsın ama kaybetmezsin.

Hazal, yaşadığı bir olay üzerine yıllardır zorla tutulduğu yerden kaçmak zorunda kalır. Hiç beklemediği bir anda karşısına çıkan ve bazı şeylerin karşılığında onu koruyabileceğini söyleyen deniz gözlü adam, Hazal`ın hiç tahmin edemeyeceği biri çıkmıştır. Hazal peşindekilerinin pençesinden kurtulmak için asla tanışacağını bile düşünmediği bu adamla bir anlaşma yapar. Fakat çıktığı bu yeni yol hiç de umduğu gibi olmaz. Birdenbire klanların yönetiminde olan yeraltı dünyasının tam merkezinde olan Hazal; sandığından bile çok daha fazla tehlikeli olan bir dünya, çözülmesi gereken sırlar, ağlarını gittikçe ören yalanlar, her geçen gün daha da artan şüpheler ve daha çok fazlasıyla kendisini karşı karşıya bulur. Peki bu koyu deniz mavisi gözlü adam, vadettiği gibi onu koruyacak mıdır? Yoksa Hazal`ın kendisini asıl koruması gereken kişi o mudur? (YAKAMOZ üç kitaptan oluşacak bir roman serisidir. Birinci kitap tamamlanmıştır. İkinci kitap devam etmektedir.) NOT: Cinsellik ve işkence gibi +18 sahneler mevcuttur. Wattpad’de yayınlanma tarihi: 18 Şubat 2022 Kitappad`de yayınlanma tarihi: 16 Ocak 2025 Wattpad’de çok daha aktifim. Wattpad`deki tüm güncel bölümler burada da yayımdadır. İyi okumalar dilerim.

Arkamda duyduğum adım sesleriyle soluğum kesildi. Olduğum yerde kaldım. Sokağı kaplayan lağım kokusu midemi bulandırmaya yetmişti. Ensemde arkamdaki kişinin nefeslerini hissediyordum.. Ben daha ne olduğunu anlayamadan saçlarımı kavradı ve göz göze gelmemizi sağladı. Gözlerindeki nefreti çok net bir şekilde görüyordum.. Artık eline düştüğüme göre bazı şeyler için çok geçti...

❝Yüreğindeki ateşin içinde cayır cayır yanıyordu kadının ruhu. Mahkum edildiği hayatı istememişti oysa... çocukluğu gibi çalınıp alınmıştı gençliği de. Güvendiği her limanın onu yarı yolda bırakmasına da alışmıştı, diğer birçok şeye alıştığı gibi. Şimdi ise içine düşmüş olduğu bir diğer bilinmezliği anlamaya çalışıyordu. AŞK`tan haberi olmayan bir kadındı o, güvenemezdi. Sevemezdi de... Sevmeyi bilmeyen adam ise ona AŞıK olamazdı. Üzer ve kırardı... Bu hikayenin birden fazla kahramanı vardı, lakin hepsi galip gelir miydi... işte orası büyük bir muammaydı. Kıran kırılırdı, üzen üzülürdü. Ama adalet er ya da geç yerini bulurdu.❞ 🌑 3 0 / 1 0 / 2 0 2 1 ALINMASI, KOPYALANMASI VE ÇALINMASI DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR 🖇

Zehre annesini kaybetmesinin ardından resmen bütün hayatı dağılırken kendisine gelen gizli bir kutu ile aslında doğru sandığı bütün yanlışların peşine düşmeye karar verir. "Bir bakış bir bakışa neler anlatır, bir bakış bir bakışı senelerce ağlatır." Yayım tarihi:Çarşamba

Bugün tam bir ay oldu buraya geleli. Dört duvarın arasındayım. Küf kokuyor burası, biraz da is. Derin bir koku çekiyorum içime, işte diyorum kendime; İşte benim yaşama sebebim bu. Zar zor sığdığım yatak bu gece bana dar olmakta kararlı, uyku denen o lanet şey girmiyor gözüme. Bedenim bir külçeden farksız, dört gündür uyumamışım. Yine girmiyor. Gözümü her kapattığımda cesetler beliriyor o karanlıkta. Ceset denmez ona, olsa olsa leştir o. Derdi amcam yanımda olsaydı. Haklı, leşti her biri. `İlk günler kusarsın sürekli, uyuyamazsın, rüyana girer kabus ederler.` Demişti amcam, şimdi söylediği her şeyi yaşıyorum. Apansız bir ürperti geliyor engel olamadığım, rüyalarımı kabus ediyorlar epey bir vakittir. Bunların hepsi birkaç aya mazi olacak, biliyorum. Ne artık rüyama girecekler, ne de leşlerini görünce kusacağım. Ben artık öldürmek için yaşayacağım. Ben kim miyim? Ben Dinçer, Dinçer Demirsoy. Başka da hiçbir şey değilim zaten. Hayatta bir şey olmak için işte şimdi tam da buradayım. Tek bir kelimeyle anlatamadığım bu şehirdeyim. Ölü kentteyim, ölü zırhlarının içindeyim, leşlerin her gün daha da arttığı bir mezarlıktayım.

Onu ölümden kurtaran sevgilisinin ölümüyle yıkılan ve intikam yemini eden Kibrit her yeri ateşiyle yakmaya başlamıştır bile. Fakat henüz gerçekleri bilmiyordur.... Peki öğrenince bu intikamdan vazgeçecek miydi?