Kızı olduğunu öğrenen adam, annesi tarafından terk edilen 3 yaşındaki kız

Bir silah, iki kalp… Karanlığın içinden çıkan tek bir kurşun, her şeyi değiştirdi. Geçmişin gölgeleri saklandıkları yerden bir bir fısıldarken, iki yaralı ruh birbirine çarptı. Biri intikamın, diğeri aşkın izini taşıyordu…

Mafya kurgudur. Aşk, işkence ve argo kelimeler bulunur.

Asker konulu bir kitaptır, kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Ruh, insanın dipsiz bir kuyusudur. Sen ruhunda dolaştığını sanırsın ama onun ne kadar derin olduğunun hiçbir zaman farkına varamazsın. Ta ki biri çıkıp orayı talan edene kadar. "Yanacaksınız, yakacaklar. Canınızın acımasını önemsemeyecekler." Parmaklarına sarılı urganı sertçe gerdi. Parmak boğumları giderek beyazlaşırken gözleri, alev topuna dönüşmüştü. "Nefesinizi kesecekler." İki farklı asker; Asena Eyşan Boduroğlu ve Mete Mert Çakır. Birbirlerinden haberi olmadan aynı göreve atanırsa en fazla ne olabilir ki? "Bugün bir tehdit mektubu aldım MMÇ`den gelmiş." *Tüm hakları saklıdır.*

24 saat bir katille aynı oda da.. Sen onu sıradan bir katil mi sandın? Dünyaca ünlü duygusuz katil Song Kang`tan bahsediyoruz burda.

"Vesvâs: Son Yok" adlı kitabımdaki Zühre karakterinin hikayesidir. (Kan gömleğine yapışmıştı. Titreyen parmaklarımla kumaşın düğmelerini yırtarken, bir anlığına gözlerini açtı. Bakışı, ölümün bile geri çekileceği türdendi. “Dokunma!” dedi, sesi boğuk ama kesin. Sanki her hece bıçak sırtındaydı. “Yaran kötü.” dedim. “Eğer—” “Elini çek!” Bir an bile tereddüt etmeden söyledi. Ama ben çektim mi? Hayır. Diğer eliyle beni itti. Geriye doğru sendeledim düşmemek adına... Tam o anda gözüm, yırtılan gömleğin altından görünen tenine kaydı.Dövmeyle kaplı gövdesinden sanki nereye bakacağımı biliyormuşum gibi göğsündeki dövmeye takıldı gözlerim... Karanlık tenine kazınmış bir yılan… Ve o yılanın dişlerinin hemen altına kazınmış, kanla yazılmış gibi duran bir kelime: MÂRAN.) Herşey köyde, tek odalı bir evde o zamanlar bir çok yaşıtımın hayalini bile kurmaktan çekindiği üniversite hayatına atılımım ile başlamıştı... Fakat işler hiçte istediğim gibi gitmemişti. Okumak uğruna bir çok zorluktan geçtiğim, yıllardır hayalini kurduğum ve nihayetinde okumak için gittiğim o büyük şehirde, insan tacirlerinin eline düşeceğimi bilemezdim? Bu da yetmezmiş gibi dünyanın bir diğer tarafında, koca bir şehri esir almış eli kanlı çete üyelerinin bir taht uğruna yaptıkları güç yarışlarının içine düşeceğimi de bilemezdim? Brezilya... ` Çıkış Yok ` denilen labirenti andıran bu sokaklardan çıkmanın tek bir yolu vardı. En güçlüyü bulmak ve onu yönetmek... Söylendiği kadar kolay olmayacaktı. Bulduğum gizemli kitap ve beraberinde yaptığım büyü ile ödemem gereken bir bedel olduğunu geç farketmiştim. Başıma iyi şeyler gelmemişti. Bana hiç acımamışlardı. Kimseye acımamıştım... Öldürdüğüm insanlar ve uğruma öldürülenler... Ben Zühre... O kadının deyişiyle ansızın gökyüzünde belirip tüm dengeleri alt üst edecek; Kanlı Yıldız.

Türk Hava Kuvvetlerinde Olan Kadın Ve Türk Kara Kuvvetlerinde Olan Adamın Hikâyesi... "Havadan gelen nefes karaya vurmasaydı, Çiçek toprağa kavuşmazdı. Çiçek oksijen bulması için toprağa karışması gerekirdi. Ve Hava ve Kara Birleşirdi. Toprak ve Çiçek Buluşurdu. Bu ne demekti? Bu Tam olarak şu demekti. Bir Makine, Bir İnsan Tek Vücut Olduğunda Yeryüzü Ve Gökyüzü Birleşir Bir Savaşçı Doğar."

"Ben seni sevmek için tek bir nedene tutundum o kadar imkansızlığın içinde," dedi gözlerime bakarken. Gözleri acıyla bakıyordu. "Sen beni sevmek için bir neden bile bulamadın mı?" dedi eliyle bir işareti yaparak. Kalbim acıyla kasıldı. Nefesim kesildi. "Seni sevmek için tek bir nedenim bile yoktu," dedim buz gibi bir sesle. "Sen seni sevdiğime inanmak istedin sadece. Ben de bozmadım." Yüzü acıyla kasıldı. Benim aksime acısını dışa vuruyordu. "Anladım," dedi kısık bir sesle. Bir kaç saniye kendini toplamak için gözlerini kapattı. Geri açtığında artık bana bakan gözlerinde hiç bir ifade yoktu. "Sana tek bir soru soracağım. Yaptın mı? Yattın mı o adamla?" "Evet," dedim acımasızca, duraksamadan.

💥 Yedi Mermi, Bir Mısra 💥 Gece susar, şehir nefesini tutar, kalpler kırılır… Ve susan kalplerin attığı tek ses, merminin tıkırtısıdır. Arya, yaralı bir şiir gibi hayatın karanlık sokaklarında dolaşırken, geçmişinin hayaletleri peşini bırakmaz. Emre, devletin gölgesinde kaybolmuş, ruhundaki savaş hiç bitmemiş bir adamdır. Aralarındaki sessizlik, yedi merminin soğuk yükü kadar ağırdır. Bir adım, bir kelime, bir mısra yeterdir her şeyi değiştirmeye... ya da yok etmeye. Bu hikaye, susturulmuş acıların, çözülemeyen sırların ve kanla yazılmış aşkın hikayesidir. Bir mermi, bir mısra; bazen hayatı kurtarır, bazen gömer. Eğer hazır değilsen, bu karanlık labirente adım atma. Çünkü burada susmak, ölümle eşdeğerdir. Yedi Mermi, Bir Mısra seni içine çekecek; nefesini kesecek, ruhunu yaralayacak… Ve son mısra söylenene dek, çıkmana izin vermeyecek. 🌟 Kitap kapağı @kriyus1873 tarafından yapılmıştır. Kendisine de tekrardan çok teşekkür ederim.

Konuşmazlarmış ne bağırır ne de mırıldanırlarmış. Cellatlar, sessizlikle yontulmuş adamlarmış. Adımları, infaz edeceği kişinin deli gibi çarpan yüreğinin aksine, ağır ve kayıtsızmış. Korkunç cüsselerinin arkasında hangi yüzü taşıdıkları bir sır perdesiymiş. Bir tek gözleri varmış yalnızca bu dünyaya ait. Fikirleri, ağır iş görmüş damarlı elleri, suskun dilleri birilerinin ağzından çıkacak iki kelimeye aitmiş. Vur de vururlarmış, öldür de öldürürlermiş. Toprak altına girenin de onu toprağa sokanın da isteği dışında gerçekleşirmiş bu durum. Fakat bu dünyada onlara ait bir şey daha varmış gözleri dışında. Zira söylenene, işitilene zincir vurulur da görülene vurulmazmış. Tıpkı yüzlerini kapatan bir bez parçası gibi, isimlerini de bir yamayla kapatırlarmış. Ve yazarlarmış kanlı ellerle yenisini.

Doğum gününde abisi tarafından terk edilen bir kız çocuğu ve çok küçük yaşta annesi öldürülen bir çocuğun hikayesi

Benim hikayem hiç karanlık olmadı, Aydınlığı yaratabilecek güce her zaman sahiptim. Ben masum değilim, sessiz hiç değilim. Ben kendi kaderini tayin etme gücünü söke söke almış Masayı bir tekmeyle dağıtmış ve bu uğurda her şeyi aleve vermiş biriyim. Size küllerin öyküsünü bıraktım, geri kalanlardan bir hatıra.

Ben Açelya Gündoğan... Soy ismimde gündoğan yazsa bile bana hiç bir zaman gün doğmadı. Bu hayatta tek istediğim bana ve Ayla`ya dokunmamaları. O benim tek ailem ve onunda gitmesine izin veremem. Asıl konuya gelecek olursak peşimde bir adam var ve ben bu hikayede sadece kurbanım. Kendimden daha çok Ayla`yı düşünüyorum çünkü bu adam tam bir pisikopat ve Ayla sürekli yanımda. Ona bir şey yapmalarından korkuyorum. Ama bilmeleri gerekir. Beni bir oyunun içine koydularsa ben bu oyunu sert oynarım!

İtalya`nın en büyük düşman 2 aileleri ve varisleri. Sadece tatil yapmak için yurtdışına giden mafia ailesinin büyük kızı Rosa, düşmanı tarafından kaçırılabileceğini nerden bile bilirdi ki. 15+ Yaş için uygundur.

Hiç bilmiyorum. Nerede olduğumu, neden burada olduğumu. ‘Öğren’ kafamın içinde dönen müzik gibi. ‘Kurtarmak,öldürmek,ölmek’ hayatımın felsefesi şu kısacık üç kelimeyken çiçek bahçesi beni nasıl kabul edecekti. Irmaklar kırmızıya boyanacak, içindeki temiz insanlar kirlenecek ve bana saldıracaktı. Ayak basacaktım o bahçeye ve herşey kararacaktı.

"Sen kimsin? Benim için niye bu kadar çabalıyorsun sen? Ne ifade ediyorum senin için ben?" "Eğer kendine benim penceremden bakabilseydin bu soruyu sormaya utanırdın, ay yüzlü kadın." Yılların yalnızlaştırdığı bir hayatım vardı. Yaşamak için, çabalamak için, her şeyi düzeltmek için en saçmasından bir nedenim yoktu. Sadece hayatta kalmam için zorunluluklar vardı. Ama kazara tanıştığım o adam, kendisi bile bilmezken bana yeniden yaşamayı öğretti. Sebebim aşk oldu... 27 yaşındaki Aybige KARACA, Mersin`e zorunlu görevle atanan bir doktordur. Nişanlısını ziyarete gittiği gece bir trafik kazasına karışır. Zaten çalkantılı olan hayatı bu vesileyle alt üst olmaya karar vermiştir. Aybige hayatını düzlüğe çıkarmak için savaşırken yeni bir aşkın tohumunu ekebilecek midir, uğruna savaştığı hayatını kaybedecek midir? 

"Sen ve ben sevgilim tamamen kalpazan hislerimizin esiriyiz." Kalpazan: sahte hisler demektir.

Silah... Mermi... Ve bir oyun... Tehlikeli bir oyun... Ölümün oyun, silahların ise oyuncak olduğu bir dünya. Umursamaz ebeveynler ile dolu bir dünya. Birbirlerini öldürmeyi oyun sanan çocuklar. Şirketlerle iş birliği yapan hükümet, Halkını korumak için mücadele veren bir devlet... Bir insan başına en fazla ne kadar bela açabilir? Bir insan tehlikenin kalbine en fazla ne kadar inebilir? Küçüklük hatanızın bedelini büyüyünce ödemek ne kadar adil? Can alan bir oyunu görmezden gelen ailelerin suskunluğu, kendi çocukları canlarından olana kadardı. İnsan kötü bir şeyin ucu ona dokunmadığı sürece görmezden gelir ve susar. Onların suskunluğu onlarca çocuğun canına mâl oldu.

Instagram: azimet340 Bu ve diğer hikayelerimin bütün hakları saklıdır ve tarafıma aittir. En ufak kopyalama yada taklit vs olursa hukuki işlem başlatılacaktır. ***** Dünyadaki tek desteği annesinin canına karşılık ülkenin en iyi iş adamının canı. Leyla annesinin canına karşılık Baran`ın canını almak isteyenlere yardım etmek zorunda. Can almadan can vermek, hemde kendi canı tehlikedeyken. ***** Hem Erol hem Batuhan silahlarını anında kıza doğrulturken, Baran elinde sigara hiç istifini bozmadı. " Uzak durun! İndirin silahları yoksa acımam! " Baran kaşları çatık kıza bakmaya devam etti. Kızıl saçının birazı yüzüne gelmişti yine. Gözleri elaydı. Teni beyaz dudakları soluk kırmızıydı. Kan kaybettiği için olmalıydı. Kimseden çıt çıkmıyordu. " Hanginiz vurdu lan beni." Dedi kız bir önünde duran adama, bir karşındaki Batuhan`a bakarak. " Siksinler böyle şansı." Dedi kız Baran`ın gözlerine bakarak. " İyilik yaptık diye bir kurşun yemediğim kalmıştı. Oda oldu. Bir daha iyilik yapanın... Oyunlar, planlar, yalanlar. Yalan söylemek yada rol yapmak hiç birşey. Önemli olan söylediğin yalanları unutmamaktır. Oyun içinde oyun... Peki kim kime oynuyor. Leyla Demirer. Baran Karamanoğlu.

Onların hikayesi bir düğün ile başladı ama Kanlı bir düğün 🔥🔪 sen benim cehennemimsin ve ben sadece sana mahkûmum

Gerçeklikle alakası yoktur.

Bugün tam bir ay oldu buraya geleli. Dört duvarın arasındayım. Küf kokuyor burası, biraz da is. Derin bir koku çekiyorum içime, işte diyorum kendime; İşte benim yaşama sebebim bu. Zar zor sığdığım yatak bu gece bana dar olmakta kararlı, uyku denen o lanet şey girmiyor gözüme. Bedenim bir külçeden farksız, dört gündür uyumamışım. Yine girmiyor. Gözümü her kapattığımda cesetler beliriyor o karanlıkta. Ceset denmez ona, olsa olsa leştir o. Derdi amcam yanımda olsaydı. Haklı, leşti her biri. `İlk günler kusarsın sürekli, uyuyamazsın, rüyana girer kabus ederler.` Demişti amcam, şimdi söylediği her şeyi yaşıyorum. Apansız bir ürperti geliyor engel olamadığım, rüyalarımı kabus ediyorlar epey bir vakittir. Bunların hepsi birkaç aya mazi olacak, biliyorum. Ne artık rüyama girecekler, ne de leşlerini görünce kusacağım. Ben artık öldürmek için yaşayacağım. Ben kim miyim? Ben Dinçer, Dinçer Demirsoy. Başka da hiçbir şey değilim zaten. Hayatta bir şey olmak için işte şimdi tam da buradayım. Tek bir kelimeyle anlatamadığım bu şehirdeyim. Ölü kentteyim, ölü zırhlarının içindeyim, leşlerin her gün daha da arttığı bir mezarlıktayım.

Hayat bazen en beklenmedik anda karşımıza çıkar — bir bakışla, bir cümleyle, hatta bir sessizlikle. Arya ve Aras’ın hikayesi de tam böyle başladı. Birbirine zıt iki kalbin, aynı anda atmaya başlamasının öyküsü bu. Bir kadının içindeki cesaretle, bir adamın içindeki sevginin kesiştiği yerde doğan bir hayatın hikayesi.

Bir kadın aldatılırsa ne olabilir ki...

Bordo Bereli cesur bir askerin ve başarılı bir doktorun hikâyesi... "Halide sana deli gibi aşık!" En yakın arkadaşım, sevdiğim adama sırrımızı söylerken, duvarın dibinde gizlice onları izliyordum. Tüm bedenim heyecan ve korkuyla titriyordu, Ali Deniz`in insanın içini üşüten sesini duyduğumda kalbim buz tutmuştu. "Şimdi git o arkadaşına söyle! Bin tane kalbim olsa birini bile ona vermem!"