kurbagaprenses: Çirkin kızlar da sevilmek ister ve her öpülmeyi bekleyen kurbağa prens olmaz. 🐸 Sevilmenin kurallarını yeniden yazıyoruz. Burada ne badem gözler ne elma yanaklar ne bal dudaklar ne de fındık burunlar var. Tüm algıları yıkıyoruz ve heybetli bir çirkin kız kulesi örüyoruz. Bu arada saçlarımız da küt ve kıvırcık o yüzden kuleden salıp prensi yukarı çekemiyoruz. Çirkef aşklar diyarına hoş geldiniz. Mahallemiz de bol bol küfür, iç gıdıklayan aşk ve çay yanına bolca samimiyet var. Tek yapmanız gereken bir kase çekirdek ve bir bardak kola almanız. Sonrasında mahalle de koşturup maç yapacağız, bahçelere dalacağız, duvar üstünde çekirdek çitleyeceğiz, yeri geldiğinde kavga edeceğiz ve nihayetinde de müthiş bir aşkın ilk paragraflarını yazacağız. Bu hikaye çirkin bir kızın içimize hüzün bulutlarından yağmur yağdıracağı fakat aşkıyla yağmurdan sonra güneşi açtıracağı bir hikaye. Günebakan mahallesine hoş geldiniz. -Lale Başlangıç: 04/08/2024

Kül Kapanı, dar sokakların görünmeyen duvarlarında sıkışmış bir genç kızın, kendi kaderine hükmetme mücadelesini anlatıyor. Tuğba, evinin içinde babasının öfkesine, mahallesinde geleneklerin ağırlığına mahkûm edilmiştir. Kara Ömer ise sessizliğiyle bile gölge düşüren, herkesin çekindiği ama kimsenin tam çözemediği bir adamdır. Birbirine değmemesi gereken iki hayat, bir gecenin karanlığında aynı yangının içine düşer. Tuğba’nın özgürlük isteği büyüdükçe, onu susturmaya çalışan sesler de yükselir. Aile, mahalle… Ve aralarında saklı bir gerçek: Küllerin altında bekleyen bir isyan. Bu hikâye, susanların sesini, görünmeyenlerin gölgesini ve özgürlüğün bedelini anlatıyor.

Dostunu uzağında tut. Düşmanın ile evlen. İkisi de birbirinin sonu olabilecek kadar tehlikeliydi. İkisi de bunun farkında değildi. Sahte bir imza. Gerçek duygular. Ve iki güçlü ruhun birbirine sığınışı... Vera için aşk, sadece bir tehlike daha demekti. İnanç içinse Vera, hayatı boyunca aradığı fırtınaydı. Adam, kadına yaslanacak kadar güveniyordu. Kadın ise adamı yok edecek kadar kurallara bağlıydı. Kusursuz bir plan. Kusursuz bir aşk. Ve ölümcül bir bağ. Güldürecek, ürpertecek, kalbini titretecek bir hikâyeye hazır ol. Çünkü bazı aşklar, yaşamak için savaşmaya değer. İz bırakacak bir aşk için risk almaya var mısın? Komedi unsurları, ölümcül sözler içerir. Psikolojik dayanıklılığınız yoksa, geri dönün.

Üçüncü Dünya Savaşı`nın yorgun askerleri, kendi halkının kurşunlarına boyun eğmek zorunda kalmıştır. İşgal kuvvetlerinin ülkede yönetimi ele geçirmesiyle, kaosun tam ortasında Nilüfer Karaca; vatanını kurtarmak için direnişin ilk kıvılcımı olacaktır. Yılbaşı gecesi; kırmızı maskesiyle, düşmana karşı yaptığı bir hamle, çaresiz halkın yüreğinde umut ışığına dönüşür. Ama bu kez savaş sadece düşmana karşı değil, ihanete, zulme, korkuya ve en önemlisi de... Aşka karşıdır. "Savaşın ortasında aşk bir seçenek değil belki ancak ben bir tek senin gözlerine baktığımda zaferi hissedebiliyorum Nilüfer..." **BU KİTAPTAKİ KİŞİ VE KURUMLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR. GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA İLGİSİ YOKTUR.** Kitabın bütün yasal hakları bana aittir. Bölümler her pazar.

Gerçek Ailem kurgusu ama kızımız 5 aylık hamile ve kocasına çok aşık bakalım Asel`i neler bekliyor

Bir kayıp… Bir defter… Ve hiç hesapta yokken başlayan bir kader… Helin, küçük yaşta ailesini kaybettiğinde, teyzesinin yanında ikinci bir hayat bulmuştu. Hande, onun hem koruyucusu hem de en büyük dayanağıydı. Ne yazık ki iyi insanlar güle benzerdi; güzellikleriyle çevresini aydınlatır, ama bir o kadar da çabuk solar giderlerdi. Hande de bu hayata, Helin’in on sekizinci yaş gününden sadece iki hafta sonra veda etti. Geride kalanlar yalnızca anılar değildi. Hande, en yakın arkadaşı Zümrü ile birlikte çok önceden bir plan yapmıştı. Plan, Helin’in Zümrü’nün 26 yaşındaki polis oğlu Yiğit ile evlenmesiydi. Çünkü Hande’ye göre Yiğit, Helin’in güvende olacağı tek kişiydi. Yiğit, Helin’i hem koruyacak hem de yalnız bırakmayacaktı. Tüm bu plan, sayfa sayfa yazılmış bir defterde yer alıyordu. Son isteği netti: “Evlen. O sana iyi gelecek.” Helin için bu, bir tercih değil; bir zorunluluk gibiydi. Çünkü artık kimsesi yoktu… Ve bazen, insan çaresizliğin içinde şekillenen bir kaderi kabullenmek zorunda kalırdı. Bu sadece bir evlilik hikâyesi değil. Bu, geçmişin izleriyle örülü, duyguların sessizce filizlendiği, her satırı bir sır, her adımı bir seçim olan bir yolculuk. Kader, bazen hiç açmak istemediğin bir defterle başlar…

“Ben Bilim İçin Gelmiştim… Yani Bir Nebze.” Ben Elva. Psikoloğum. Yüksek lisans öğrencisiyim. Aşka inancım var ama modern erkeklere yok. Şaka değil, bilimsel veri gibi konuşuyorum: Son üç yılda İstanbul’da tanıştığım erkeklerin %87’si konuşmaya “Kanka gibi takılalım mı?” diye başladı. %10’u “seni üzmem” sözünün patentini almaya çalıştı. Kalan %3? Onlar hâlâ düşünmede. Ben de dedim ki: > “Kızım sen niye kendini İstanbul erkeklerine feda ediyorsun? Karadenizli erkek sevdasına düşmüşsün, git orada saha araştırması yap!” Evet, evet… Psikolog olduğum için tüm ani kararlarımı “saha araştırması” kılıfına sokabiliyorum. Dönem ödevi: Kültürel bağlamda erkek davranışları. Ama benim iç sesim: Karadenizli erkek bulcam, bakacam, inceleyecem. Gözlem yapacam. En çok da gözüm üstünde duracak bir tane bulacam. Annem tabii inanmadı. — “Kızım sen araştırma için Karadeniz’e mi gidiyorsun, koca bulmaya mı?” — “Anne! Bilim diyorum sana bilim!” — “Hee… Bilim deyince Rimelini 6 çeşit almışsın. Rimelle mi araştırma yapacan?” Babam daha dürüst bir yorum yaptı: — “Kızım ben Karadenizliyim, neyin peşindesin? Karadenizli erkek dediğin huysuz olur. Hırçın olur. Şivesi olur. Sen bunları nereden öğrendin?” — “Dizilerden.” — “He işte o yüzden yanlış biliyorsun zaten.” Ama karar alındı bir kere. Ev arkadaşım bile anlamaya çalıştı: — “Elva cidden gidiyon mu?” — “Evet.” — “Peki bilimsel çalışmanın araştırma sorusu ne?” — “Karadenizli erkeklerin şive kullanımı ile duygusal samimiyet düzeyi arasında bağlantı var mıdır?” — “…Sen var ya, gerçekten manyaksın.” Valizimi hazırlarken kendime bile itiraf edemediklerim vardı. Mesela: ✔ Hırçın görünüşlü ama içi pamuk erkeklere düşmem ✔ “Gel de çay içek” diyen ses tonlarına erim ✔ Şiveli konuşana otomatik olarak gülümsemem ✔ Dalgayla kavga eden adamlara anlam veremem ama yine de hoşuma gider Ve işin acısı: Hiçbir İstanbul erkeği bunları karşılamıyor. Kararında sertlik eksik. Şive hakeza. Bir de sürekli “ya tatlım biz konuşuyoruz ama adı yok işte” kafasında geziyorlar. Ben de ne yaptım? Bilet aldım. Tek yön. Çünkü dönüş tarihini… kader belirleyecekti. (Daha doğrusu kredi kartı limitim, ama kader daha şiirsel duruyor.) Uçağa binerken telefonumu uçak moduna aldım ve kendi kendime dedim: > “Elva, bu bir sosyolojik saha çalışması. Erkek incelemeye gitmiyorsun. Kesinlikle gitmiyorsun. Yeminle gitmiyorsun.” İç sesim: He tabii… Uçaktan inince burnuma çarpan o tuzlu rüzgâr… İşte o anda kararımın doğruluğuna %300 emin oldum. Çay kokusu, mısır ekmeği kokusu, hafif bir yağmur… Ve her yerden birileri bağırıyor: — “Uşaaağğğ gel buraya!” — “Hamsi bitmiş deyyyy!” — “Yağmur geliyiii!” Ben: Evet. İşte burası. İdeal erkek profilinin üreme alanı. Kendimi antropolog gibi hissediyordum. Hatta valiz tekerleği bozulduğunda teyzelerden biri bana: — “Nere gidisun kız?” dediğinde bile profesyonel kaldım: — “Araştırma yapmaya geldim.” Teyze göz kırptı, bana şöyle dedi: — “Bakim… Yalan söliyin de ne araştırmasi? Kim nasip etse sana?” Kızardım. Ama belli etmeyeceğim için yüzümün tamamını saçımla kapattım. İşte böyle başladım hikâyeme… Saf bilim. Bol Karadeniz. Şive takıntısı. İdeal tip arayışı. Aşka dair tez yazmaya çalışan psikoloğun kaçak romantik macerası. Tek bilmediğim şey? Henüz tanımadığım bir adamın şivesiz, İstanbullu, kültür dışı bir mimarın bütün analizlerimi altüst edeceği. Ama o sonraki bölümlerin konusu. Şimdilik sadece Elva’nın Karadeniz’e geliş hikâyesi burada dursun. --- İstersen şimdi 1. Bölüm – Mert ile ilk çarpışma bölümünü yazayım mı? Yoksa tanıtımı daha da uzatalım mı?

Sesizce attığım adımlar ,artık sesiz değildi…

İnsanlar; tekdüze, kendileri gibi basit hayatlarına devam etmekteyken bir anda bedenlerini iki metre üzerinde havada bulmuştur. Bu olay, toplum üzerindeki hiyerarşiyi, düzeni ve çatlakları sorgulamak için gayet uygundur. Bade Zeren Soylu, iki metre üzerinde bulduğu bedeniyle ve aslında her zaman bir yükseklikle sınanmış ruhuyla yüzleşecektir. Aynı zamanda aşkı ve sevgisi için de savaşmayı, güçlenmeyi öğrenecektir.Herkes gibi. ..."Doğru ya sizin dünyalarınız farklı, anlamamış olabilirsiniz. Burası dediğim yer bizim otlağımızdır, otlağın sahibi olan ve ineklerini otlatmak için otluğa çıkaran her çoban gibi burayı da ben otlanacak uzunluğa gelene kadar yetiştiriyorum. Bizim ineklerimiz yok fakat ilgileneceğimiz, büyüteceğimiz milyonlarca ottan insanlarimiz var. Ve yeniden gözlerini açtıkları yerde ise beslenecekleri, köklerinden suyu emecekleri bir toprak yok, toprağın üzeri kaygan betonlarla kaplı. Onları eski otlaklarindan söktüm ve orayı harap ettim, küçücük bir yangın alevlendi ve orada unutulan birkaç otta yandı. Görevim buydu, çünkü otlar, bu kabus geceyi her animsadiginda bu aciz, şekilsiz bedenlerini korkutacak tanrisal bir gücün varlığına inanmaliydi. Bunu biz istemedik, onlar bu tanrıya inanmak istediler. Yalan söylememeliyim, bazen o birkaç ot için üzülüyorum; eğer onlar da bu betondan yeni evlerine gelebilseydi, belki de bizim için daha uysal, lafdinler olurlardı. Ama birilerinin de feda edilmesi gerekir. Kurada onlar çıkmıştı. Yine de diğer otlar, bu yanan arkadaşlarına üzülmemis hatta fark etmemişlerdi. Sadece yanan otların aileleri, hala daha onların yaşadıklarını sadece o kargasanin içerisinde kaybolduklarini düşünüyordu. Sonuçta otlar gereksiz, endişeli ve saçmasapan yaratiklardir; hiçbir amaçları olmayan hayatlarini bir amaç, gaye üzerinde gezindirmeliydik, bu amaca korku da diyebilirsiniz. Ne isterseniz o şekilde adlandirin ama bu olay, ikisidir de."

Eylül, Güzel Sanatlar Fakültesinde okuyan bir ressam adayıdır. Bir gün tüm cesaretini toplayıp yıllardır platonik olduğu, konservatuvar öğrencisi tüm okulun deyimiyle "Soğuk Atlas`a" yazar. Ama işler beklediği gibi gelişmez.

Veronica`nın babası Marc Moure, dünyaca ünlü bir suç yazarıydı. Son kitabında ele aldığı insan psikolojisi öylesine sarsıcı, öylesine dahiceydi ki... eser, yayımlandıktan kısa süre sonra yasaklandı. Marc ise tıpkı kitabındaki bir sahnede betimlendiği gibi ölü bulundu. Yıllar geçti. Kitabın yarattığı gölgede biri büyüdü. Marc`ın eserini adeta ilahi bir metin gibi gören bu kişi, onun yarım kalan mirasını tamamlamayı takıntı haline getirmişti. Ama kendi kalemiyle değil... Bu görev, yazarın geride bıraktığı tek kişiye, Veronica`ya ait olmalıydı. Ne pahasına olursa olsun...

Güz Matemi isminde ilk kitaptır. *Mahalle kurgusu* Karganın kanat çırpışlarının ardından kulaklara Manolyanın masalı uğuldadı...

Altı mühür. Altı krallık. Ve bir ihanet… Bir zamanlar uyum içinde yaşayan Astravariler ile Krallıklar savaştı, savaşın sonunda altı mühürle korunan denge sonsuza dek bozuldu. Bu dengesizlik, birçok kişi gibi Lyra’nın kardeşi Sered’i de yavaş yavaş ölümün kollarına itti. Lyra, ölmekte olan kardeşini kurtarmak için yasaklı diyarlara doğru yola çıktığında yalnızca Elareth’i aradığını sanır. Oysa bu yolculuk, onu kendi kökleriyle ve saklı gerçeklerle yüzleşmeye zorlayacaktır. Elinde yasaklı çiçekle evine dönmeye çalışırken yolu, Solaris Krallığı’nın başmuhafızı Caeron —nam-ı diğer Gölge Avcısı — tarafından kesilir. Solaris zindanlarına kapatılan ve Astravarilerle işbirliği yapmakla suçlanan Lyra kardeşini kurtarabilmek için hayatta kalmak zorundadır.

Ada’nın bursu kesilir. Yurt çıkmadığı için öğrenci evi kiralıyordur ve kira artışıyla baş edemez. Beşevler Metro çıkışı–Gazi kampüs birleşiminin kalabalığı arasında, Can`ın aklına parlak (!) bir fikir gelir: “Kanka, tarot falı bak! Sana sahte kimlik yaparız: Madam Astra!” Ada ilk başta ölümüne karşı çıkar. Ama başka yolu yoktur. Gazi Üniversitesi`nin kampüsünde bir kafede, arkada küçük bir köşede kurduğu masa ile gizli falcılık kariyeri başlar. Gözlük, şal, parfümlü tütsü, uydurma mistik tavırlar… Öğrenciler bu gizemli falcıyı hemen konuşmaya başlar.

Ilgaz`ın hayatı, bir kararın hiç de onun isteği dışında alınmasıyla altüst oldu. Zorla evlilik, özgürlüğünü elinden aldı ve kalbini tutsak etti. Ares... beklenmedik bir şekilde hayatına giren o isim. Aralarındaki ilişki, sevgi ve zorunluluk arasında sıkışan bir dengede şekilleniyor. Ilgaz, kendi yolunu bulabilecek mi, yoksa başkalarının çizdiği sınırlar içinde mi hapsolacak? Bu, sadece bir başlangıç... Sessiz çığlıklar, kırık umutlar ve cesaret dolu bir hikaye sizi bekliyor....

Vega Manon bir zamanların en acımasız MMA dövüşçüsüyken şimdi küçük bir sahil kasabasında, sakin bir kafede şarkı söyleyerek hayatını sürdürmektedir. Her sabah kahve kokusuyla uyanır, her gece mikrofonun başına geçtiğinde geçmişini boğmaya çalışır. Ama bazı yaralar sesle değil, sessizlikle konuşur. Darien Arzhel ise hâlâ ringin kralı. Soğukkanlı, stratejik ve rakip tanımaz. Bir akşam girdiği kafede, sahnedeki kadının sesinde tanıdık bir kırılmayı fark eder. Gözlerinin içine baktığında ise artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır. Vega`nın karanlık geçmişi, 13 yaşında yaşadığı bir travmayla şekillenmiş, ringdeki kimliği "Kod 13" olarak yeniden doğmuştur. Ama şimdi biri geçmişini kazımaya başlıyor. Ve bu kez kaçmak, savaşmaktan çok daha zor. Aşk mı, güven mi, hayatta kalmak mı? Bazen en büyük dövüş, ringin dışında başlar...

Alisa, babasıyla ettiği büyük bir kavgadan sonra bir inat uğruna şatafat dolu hayatını bir kenara bırakarak okuluna en yakın mahallede ev tutar. Fakat mahalleye ayak bastığı ilk andan itibaren ne mahalleyle ne de mahallenin abisiyle yıldızları uyuşur. |Mahalle kurgusudur|

Siz; kim olduğumu merak edersen hiç çekinme ara beni Kimliksiz; psikopat herif ararım merak etme Kimliksiz; bulursam ne yapacağıma inanmazsın... Siz; ben seni muhatap almıyorum. Yürü anca gidersin... Kimliksiz; kim olduğunu öğrendiğim zaman kaçacak delik arayacaksın; benden söylemesi...

Gerçekleşen bir kehanet son bedenlerine hapsolan reenkarne ruhlar...

Umudu tükenmek üzere olan bir kızın gittiği yeni kolejinde bir adamla karşılaşması üzerine yeni olayların içinde kendini bulması

İlk sezon düzenlenmiştir, ikinci sezon düzenlenecektir. (TAMAMLANDI!) En kısa zamanda düzenlenecektir, Keyifli okumalar dilerim. *Asker Kurgusu *Wattpad`de var. “Sen çok güzel konuşuyorsun.” “Güzel olduğun için. Hem söyleyen önemli değil, söyleten önemli.” Küçükken kitaplarda ki aşkın yalan olduğuna inanırdım. Ta ki hastane çıkışı kaçırıldığım terörler tarafından karşıma çıkan ela gözlü askere tutulduğumun farkına vardığım vakit. O aşık olduğum ela gözlerin içinde barındırdığı güven ve huzur. Güneşin her zaman yüzüne vurduğu vakit ortaya çıkan o gamzeleri ve gamzelerine eşlik eden o muhteşem, hayran olduğum ela gözleri. Kendisiyle öğrendiğim tek kelime, ve o kelimenin içinde bana yaşattığı muhteşem sevgi. Aşk… Terörler tarafından kaçırılan genç doktor, kendini hiç beklemediği bir anda mermilerin içinde bulur. Terör örgütü liderinin yaralanması ve göğsüne saplı kurşunu çıkartmaları için kaçırılan doktor, ve doktorun orada olduğunu bilmedikleri için operasyona geçen Atmaca timi. Peki üsteğmen Ömer Asaf, depoda gördüğü yeşil gözlere tutulup kalırsa, yahut Genç doktor İkra ona bakan o güzel ela gözlerin nefesini kestiğini hissederse. Temiz, masum ve bir o kadar aşk dolu bir kitap sizleri bekliyor. Bakmadan geçmeyin :)

Yüzyılın kışı diyorlardı o seneki kışa... Yabani, bir kısrak gibi kişneyerek şahlanmış da şahlanmış alabildiğine hoyratça esiyordu poyrazı karayeli... Buzdan geceler hüküm sürerken, biri vardı yatağında ter döken. Onun adı anaydı... Yüreğine matem çökmüştü oğlu, her anacığım dediğinde. Ayağı taşa takılsa oğulların ve kızların, ne zaman anacığım deseler; her bir kelimenin hecesi kanatlanıp yol bulur ve anaların yüreğine konardı... Uyku tutmamış sabaha kadar, yasa bürünmüştü Edibe kadın. Oğlu, ateşler içinde "anacığım" diye inledikçe, anasının yüreğine kızıl oklar saplanmıştı. Biri daha vardı rüyasında kabuslar gören. Yaman`ı can evi, mahremi, sürekli kendisinden kaçıyordu... Sabah olup uyandığında bedeninde bir ağırlık vardı, elinde olsa yataktan hiç çıkmazdı. Emektar elleriyle gözlerini yokladı, gözleri hala ıslaktı. Bu yaşlarda neyin nesiydi? Sabaha kadar rüya görmüş ve rüyasında ağlamıştı ama gözlerindeki ıslaklık sanki gerçek gibiydi...

Hıza düşman olan bir kadın ve hız tutkunu olan bir adam… Ne kadar yakınlaşabilirdi? Peki ya onların aşkları birbirlerine bu kadar zıtken ne kadar ileriye gidebilirdi? Kenan ve Eylül… Kenan ünlü bir rally pilotu. Tek hedefi şampiyonlukken, çok yakın arkadaşının rally test sürüşü sonunda hayatını kaybetmesiyle hayatı alt üst olur. Eylülse bir polis. Annesini yakın zamanda aşırı hız yapan biri yüzünden kaybetmiş. Peki bu ikisini buluşturan sadece acılarının benzerliği mi? Hız, ikisinin hayatından da birşeyler aldı ancak Kenan hıza daha da çok sarıldı Eylülse hıza tamamen düşman oldu. Eylül mü aşkı için hıza alışacak yoksa Kenan mı hızdan ayrılacak? Bu ikilinin hikayesini okumaya hazır mısınız?

Kaderden kaçamazsın, istemediğin kadar ister, nefret ettiğin kadar seversin. Farklılıklar çıkmaz sokak olur, sonuna bakmadan koşarsın. Dengesiz, ukala tavırları ruhunda yer bulmuş bir adamla, huysuz ve asi bir kızın evlenmesi ne kadar doğruydu? Karakterleri zıtlaşmışken, yaşamsal farklılıkları bunlara harmanlanmıştı. Bahsettiğim şey, birinin doğrusu, onun yanlışıyken; onun doğrusu, birinin yanlışıydı. Hazırsanız, başlıyorum.

lyra küçük yaşta ailesini kaybemişti ve şuan ona amcası bakıyordu lyranın hayatında olan dışışeyler vardı