Soğuk bakışlı bir adam… Fırtınaların ortasında savrulan genç bir kadın… Ve kaderin onları aynı kıyıya sürüklemesi. Liman Savar, hukuk fakültesinde okuyan sıradan bir öğrenciydi. Ta ki babasının karanlık bir mafya babasına borçlandığını öğrenene kadar. Borcun bedeli, imzalanmış bir senet değil; kızının hayatıydı. Tam da o anda karşısına çıktı Kuzey Arvas. Küllü buz mavisi gözleri, buz gibi duruşu ve kimseye yaklaşmayan tavrıyla soğuk bir CEO. Ama Kuzey sadece iş dünyasının güçlü bir ismi değildi; karanlık sırları, geçmişin gölgeleri ve tehlikeli bağları vardı. Bir yanda onu borcun karşılığı olarak isteyen mafya… Bir yanda istemeden de olsa Liman’ı koruyan, ama aynı zamanda en çok korkması gereken adam Kuzey. Okyanusun ortasında bir fırtına gibi, iki yabancının yolu aynı limanda kesişti. Ama her liman güvenli değildir… Bazen en tehlikeli yer, kalbin sığındığı yerdir.

(🔞 içerik uyarısı!) Çeçenistan`ın derinliklerinde bir kız yaşardı. Koyu kızıl saçları, mavi gözleri vardı. Yaptığı kafkas danslarıyla insanları büyülerdi. Zarif bedeni dans ederken, şarap kızılı saçları sallanırdı. Kafkas dansı yapmayı severdi kızıl. Birşeyi yapmak zorunda kalmaktan nefret ederdi. Ailesi ise tam olarak Çeçen kızını zorluyordu, özellikle kafkas danslarında. Bir gün kafkas dansı için çağrıldığı bir kafes dövüşü programında tanıştığı Türk dövüşçü, onun hayatını değiştirmişti...

Oyuncuğa yıllarca ara vermiş, özel hayatını medyadan sır gibi gizleyen bir oyuncu ile yapım şirketi sahibinin hayatı bir noktada kesişir...

Anicca; Her şeyin hatta hayatın ve duyguların bile geçici olduğu ve değişime tabii olduğu anlamını taşır. Peki aşk; geçici ve değişime açık mıdır? Ya da hayat ve duygular gelip geçici midir? Bir bilinmeyen numara, bir platonik aşk ve sürekli bir kaçış... Genç adam; yalnızlığının, korkularının ve kaybolmuş kalbinin peşinden sürüklenirken, sırlar yüzeye çıkacak. Aşk, duyguların en karmaşık hissiydi. Duyguların en saf haliyle birleştiği yerdi. Kalbinin en derinlerinde küf tutmuş, bazen korkarak, bazen umutla beklediğin bir duyguydu. Bu kitap, gerçek bir hayat hikayesinden esinlenerek yazılmıştır. Ancak isimler, mekanlar, tarihler ve bazı olaylar gerçeği tamamen yansıtmamaktadır. Bu isimle çıkan ilk kitaptır. Tüm hakları saklıdır!

"Eğer bir kalbim olsaydı... onu sana verirdim." Raven, Kalpsiz Cadılar Klanı`nın varisi. Duygular yasak, sevgi zayıflık, aşk, imkânsız. Çünkü o, doğduğu anda kalbi bedenden alınan lanetli bir soyun mirasçısı. Gücünü duygusuzluğundan alan, gözyaşı dökmeyen, sevgiye yer olmayan bir dünyanın parçası. Klanın kaderini taşıyan Raven, ilk kez köyünün sınırlarını aşıp bağ kurmak üzere yola çıktığında karşısına çıkan tek şey bir erkek değil, geçmişiyle yüzleştiği karanlık bir sır ve içinden çıkamayacağı kadar tutkulu bir aşktır. Aaron... Kaderinin en tehlikeli ve en unutulmaz parçası. Raven, kendi türünün ona ihanet ettiğini öğrenir. Şimdi yapması gereken tek şey tüm cadılara hükmeden Yüce Cadı`yı devirmek ve onun yerine geçmektir. Gölgeyle mühürlenmiş topraklarda, büyüyle çizilmiş sınırların, karanlık ormanların, kutsal kanların ve susturulmuş kalplerin arasında; bir cadının kaderi, bir adamın sevgisiyle sınanacak. Köyler yanarken, inançlar yıkılırken ve cadı avcılarının nefesi ensesindeyken... Raven ya kalpsizliği seçerek annesinin kızı olacak. Ya da kalbini ona verecek. “Büyüyle doğdu. Aşkla uyanacak. Dünya, onların karanlıkla kutsanmış hikâyesini fısıldarken var olmayan biri kaybettiğini ona bağışlayacak,”

Üvey ailesi tarafından bir gecede evden kovulan Bloom Krynn, dolunay ışığında sokaklarda yalnız yürürken beklenmedik bir trafik kazası geçirir. Gözlerini açtığında, bildiği dünyadan çok uzak, ait olması gereken bir yerde olduğunu fark eder. Artık kaderi, sırlarla dolu yeni bir dünyada başlamıştır.

Yetimhane’nin soğuğu, sokağın karanlığı… Altı kişiydi onlar, altı çocuk… Engin ve ablası Selma, Eylül, Aslı, Burak ve Ahmet.. Yetimhane de kesişen hayatları ve Selma’nın ansızın gelen ölüm haberi bu altı küçük çocuğu sokağın acımasız kollarına itmişti. Olaylar hiçte sandığınız gibi değildi. Sokak karanlık yetimhane soğuktu… Peki Selmaya gerçekte ne olmuştu ? Dram, arkadaşlık, hayatta kalma mücadelesi ve yer yer güldüren Yetimhane sizide onlar gibi bu karanlık ve dipsiz kuyuya çekecek.

Aşk bazen mecburiyetle başlar, bazen de bir sığınma ile... Ama ne olursa olsun, kaderin yazdığı notalar asla susmaz. Behram Atasoy, yıllar sonra babasının mirasını devralmak için Mardin’e döner. Ailesinin karanlıkta tuttuğu bir berdel anlaşmasıyla Aydan Aksoy’la evlendirilmesi, hayatını altüst ederken; bu zoraki evlilik kısa sürede beklenmedik bir tutkuya dönüşür. Ancak Behram’ın geçmişten gelen ezeli düşmanı Ferzan Ateş’in Mardin’e dönmesiyle her şey yeniden tehdit altına girer. Bu topraklarda bir başka hikâye ise sessizlikle başlar… Dijvan Azamet. Yalnızlığı seçmiş, geçmişiyle duvarlar örmüş bir adam. Ve bir gece kapısı çalınır. Nur… Kaçarken yolunu kaybetmiş bir kadın. Sığınacak bir yer değil, içinde huzur bulacağı bir bakış arar. Dijvan ona sadece kapısını değil, zamanla yaralı kalbini de açar. Kelimeler az, sessizlik çoktur ama duygular gürültülüdür. Aşk, güvenin kıyısında usul usul yeşerir. Tam her şey yoluna girmeye başlamışken, hayat bir anda yön değiştirir. Çünkü geçmiş hiçbir zaman gerçekten geride kalmaz Ve tam kalpler birbirine yaklaşırken, Dijvan’ın gömülü sandığı geçmişi bir anda karşılarına çıkar. Hiç hesapta olmayan biri… Planları altüst eden bir sır… Ve bir aşkın geleceğini belirsizliğe sürükleyen bir dönüş. Çünkü bazen en büyük sınav, aşk henüz başlamışken gelir…

Ve sonra bir, damla daha firar ederken gözlerinden, “Keşke… Keşke senin yerine ben ölseydim.” diyebildi zorlanarak.. Tam o anda geçmişin kapısını aralayan soğuk bir rüzgâr esti. Bir aşkı öldürmenin bedeli, bazen bir ömre değil… Bir ömrün ötesine uzanırdı. Onun gözlerinden yalnızca üç damla düştü toprağa. Üç pişmanlık… Üç feryat… Üç “keşke”… Ve işte o anda… Zaman geriye sardı. Genç kadına ilahi bir şans verildi. Hikâye değişecek miydi? Yoksa geçmiş, değişmeye direnecek miydi?

Karanlığın hükmettiği bir masada, kanla yazılmış yasalar vardır. Ve o yasalar, kimseye nefes aldırmaz. Kumsal Karaman, zalim babasının gölgesinde büyümüş; annesinin sessiz çığlıklarıyla, kardeşinin masumiyetiyle hayata tutunmaya çalışan genç bir kadın… Ne annesi onu hatırlar, ne babası onu görür. O sadece, aile denilen kara mirasın sessiz taşıyıcısıdır. Ama bir gün, kapısına kader gelir. Masanın en tehlikeli ailesi bir hata yaptığında, açığı kapatacak tek kişi vardır: Kumsal. Yıllar önce büyük bir savaşı durdurmak için yapılan kan anlaşması yeniden masaya sürülür. Ve Kumsal, yeraltı dünyasının en korkulan lideri Tuğrul Ateşoğlu’na “bedel” olarak sunulur. Tuğrul… Babasıyla birlikte kendi tahtını tırnaklarıyla kazanmış, kan donduran bir canavara dönüşebilen fakat adaletsizliğe asla tahammülü olmayan bir adam. Gölgesi bile şehirleri titreten biri. Kumsal’ın kaderi onunla kesiştiğinde, ikisinin de karanlığı başka bir şeye dönüşmeye başlar. Bu bir aşk hikâyesi değil… Bu bir kaçış değil… Bu, iki kırık ruhun kanla mühürlenmiş bir dünyada hayatta kalma mücadelesi. Ve bazen en büyük savaş, insanın kendi kalbiyle olandır. “Kanla doğulur. Kanla söz verilir. Ve bazen kader, en sessiz fısıltıda bile kan ister.”

"Söylesene tiyatro ışıkları kapandığında sen , hala sen misin?"

Bilmiyorum kii seni nasıl severim.

Bu bir anlaşmalı evlilik kurgusu. En azından onlar öyle sanıyordu. Savaş Ali pusulası bozuk bir gemi. Asude`nin kıyılarına demir atınca öğrenecek pusulasız da yön bulabileceğini. Pamuklara sarılarak büyütülen Asude... Egenin huzurlu kıyılarından Karadenizin hırçınlığına düştüğünde anlayacak oyun oynamanın meşakkatini. Bir denklemde olmaması gereken her şey bir araya geldi. Savaş Ali evlilik baskısından kurtulmak için Asude`ye bir teklifle gitti. Onun için uygun gelin zaten seçilmişti ama Savaş için bu kabul edilemezdi. Madem kaçamıyordu evlilikten, gelinine de kendi karar verebilirdi. Babaannesi bir gelin sahibi olacaktı, onun istediğinin tam tersi özelliklerde olması Savaş`ın suçu sayılmamalıydı. Ya da bu kanıya Asude`yi tanımadan varmasa mıydı? Savaş için bu plan her şeyiyle mükemmeldi aslında. Ayarsız dilini, ipe sapa sığmaz gülümsemelerini, oyunbaz hallerini görene kadar çok da emindi. Sonra onun aslında bir GÖNÜLÇELEN olduğu ile yüzleşti. İKİ OYUNBAZ, VASAT BİR PLAN VE PİYANGODAN ÇIKAN AŞK! Her şeyin karma karışık olması için lazım olan her şey onların elindeydi...

"Şehrin sahibiydi. Aren Sergei Markov." "Onun eli, benim cehennemim." Lina Aslan, Tuna ile ilişkisinde giderek daha derin sorunlarla karşılaşır. Tuna, uyuşturucunun karanlık ve kontrolsüz bataklığına saplandıkça öfkesini kaybeder, ilişkilerini yıpratır. Lina, bir gün Tuna`yı uyarmak ve konuşmak için yemeğe davet eder. Yemekte Tuna yeniden kriz geçirir, öfkesine yenik düşerek Lina`ya tokat atar. Tam o anda, Yeraltı dünyasının en güçlü ve korkulan figürlerinden biri, şehrin gerçek sahibi Aren Sergei Markov içeri adım atar. Aren, acımasız bir kararlılıkla Tuna`nın elinden Lina`yı kurtarır, gözünü kırpmadan Tuna`yı vurur. Lina, ilk kez gerçek bir güven duygusunu hissederken, bu güven kısa sürer. Aren`in düşmanları, İstanbul`un karanlık köşelerinden peşlerine düşer. Lina, eski yaşamını geride bırakmak zorunda kalır; artık kendini, tehlike ve ihanetin iç içe geçtiği bir dünyanın tam ortasında bulmuştur. Hayatını korumak için tek çaresi, şehrin hakimi ve acımasız patronu Aren`in yanına sığınmaktır. Artık her adımı, her nefesi tehlikeyle dolu bir oyun sahnesinde atılacaktır. "Bir yabancıydı. Bir kurtarıcı. Bir katil. Hangisiydi bilmiyordum. Ama bir şeyden emindim: O gece bir ceset kaldırılacaktı, ama asıl ölen ben olmuştum." "Kediden kaçtın... ama artık aslanın evindesin, Burası merhametle değil, kanla kuruldu. Ve burada hayatta kalmak istiyorsan korkuyu selamlamak zorundasın."

"Seninle konuşmamız lazım." "Ne oldu beyefendi." "Bakın hanımefendi yanlış anlaşılmak istemiyorum. Niyetim ciddi." dedi. Ne için bu kadar ciddiydi acaba? "Hangi konuda?" "Oradan bakınca bir saçmalık gibi hatta sapıklık gibi bile gelebilir ama ben sizinle evlenmek istiyorum. Dediğim gibi niyetim ciddi." 🍋🍋🍋 * Bölüm atılmaya devam edilmektedir.

Amerika`ya bebek bakıcılığı yapmaya giden Efsa, bebeklerin abisinden birinin dikkatini çeker.

"Gök gözlü"diye bir ses duyunca arkamı döndüm revirin önünde duruyor anlamsız gözler ile bana bakıyordu " Anlayamadım?"dedim elimdeki şırınga ile ona doğru döndüm Gök gözlü demişti doğru duyduğuma emindim ama bu ne demekti? "Gök gözlü " Dedi tekrar bu sefer bana doğru bir Adım attı "gözlerin gök yüzüne benziyor" Dedi sesinde bir netlik vardı

O çok yakınımızda, ellerimizin arasında; nefesi nefesimize karışıyor, saçlarımızı okşuyor parmak ucuyla. İşitiyorum buğulu sesini camlarımda ve her buğulu ses yankılandığında derinlerinde her bir kuyunun, yeniden düşüyor zemine; iki metre üzerinden. Rattenberg, kurucusuz; kendi başına kalmış bir halktır. Bir gün, topraklarının etrafı çevrilir; art arda unutulacak, yosunlaşmış sözler verilir yeni babalarına. Halk, hiyerarşinin acı tadıyla tanışır ve bir bataklığa düşer. Bu bataklıktan, iki metre üzerine çıkmak da onların elindedir; bir ömür çamura bulanmak da. " Belki de, çamura bulanmak, onun izleriyle yıkanmak ve alnının ortasına kara bir leke gibi balçığın ismini kazımak; iki metre üzerine çıkmaktan, kalabalık salonlarda titreyen sesini aramaktan daha huzur vericidir..."

"Bu şiir kitabı, aşkın en saf, en yakıcı ve en buruk hallerini dizelere döküyor. Özlemin gölgesinde, kalbin sessiz çığlıklarını, sevginin hem tatlı hem acı izlerini bulacaksınız. Her bir satır, kaybedilen bir anın, dokunulamayan bir hayalin ve yeniden yeşeren umudun yankısı. Aşk acısının derinliklerinde kaybolmaya, özlemin sızısında kendinizi bulmaya hazır mısınız?"

Bir gecede her şey susar. Sesler, kelimeler, çocukluk… Annesi ve babasının şehit edilmesiyle, hayatın en ağır sessizliğine düşen küçük bir kız, neşesini de elma ağaçlarında bırakarak büyür. Sığındığı evde sevgi vardır; ama sevgi her zaman iyileştirmez. Hayatlarına giren bir adam ve oğlu, onun dünyasını daraltır. Kelimeleri susar, çocukluğu gölgelerin altına saklanır. Yemez, içmez, konuşmaz… Kendini hayattan çekerken ruhu yavaş yavaş karanlığa sürüklenir. Tam da her şeyin kaybolduğu yerde, hayatına bir adam girer. Baba olmanın ne demek olduğunu bilmeyen bu küçük yüreğe, ilk kez güvenmeyi, sevilmeyi ve yeniden çocuk olmayı hatırlatır. Onu karanlıktan çıkarırken, içindeki gücü, direnci ve unuttuğu vahşi doğayı da uyandırır. Sarı Bavul, yıkımın içinden filizlenen umutla; sessizliğin içinden yükselen bir bağla örülü bir roman. Çocukluğunu geri kazanmak için sarp kayaları tırmanan, düşse de ayağa kalkmayı öğrenen bir kızın hikâyesi…

Açıklama sonradan eklenecektir.

Bu bir şiir kitabıdır. Bu kitaptaki tüm şiirler bana aittir, hepsi benim yüreğimden çıkmıştır. Şiirlerime şuanlık bir ad bulamadım, belki yasım bitince onlar kendi adlarını bulurlar. Okuduğunuz şiirler benim içimdir, içimi bir tek bileceksin sevgili okurum. Ona iyi bak.

Gecenin koyuluğunda, asaletini gururla göstermek isteyen beyazlar içindeki Ay, bütün ihtişamıyla yeryüzüne ışıklarını yaymıştı. Eskimeye yüz tutmuş yaşanmışlıklarla dolu olan gölün üstündeki tahta yolda ayakta dikilen Efsun’un yüreğindeki ateşin yükselişi, dudaklarındaki acı kıvrılmanın sebebi olmuştu. Başını yukarı kaldırıp gökyüzündeki parıltılara baktı. Parlaklıklarını birbiriyle yarıştıran yıldızları önceden izlemeyi severdi; lakin şimdilerde onları boş gözlerle izlediğini biliyordu Efsun. Üstünde durduğu tahta iskelenin hafif sallantıyla oynadığını fark etti, lakin başını gökyüzünden indirmemişti. Gelenin kim olduğunu, içindeki o garip güvenden ve burnuna ilişen kokudan anlamıştı. Yanında dikilen Aliyle birlikte başını indirdi ve ayın parlaklığıyla ışıldayan gölü izlemeye başladı. Bir müddet sükûnete boğdukları benlikleriyle, ikisi de unutulmaya yüz tutmuş bu iskelenin üstünde yan yana durmuş, gölü izlemeye devam etmişlerdi. Gölün üstündeki tahta yolun kenarlarında yosunlar oluşmuş; üstündeki kurbağaların sesleri, onların sessizliğinin aksine şakıyorlardı. "Gerçek manada başlıyoruz artık, hazır mısın?" dedi, tıpkı görünümü gibi sesi de sert olan Ali. "Hep bu anı bekledim" dedi Efsun. "Kalbimdeki bu acının yankısını kesme vakti geldi," diye devam etti. "Tekrar nefes alabilmemiz için" dedi Ali, bakışlarını çevirip Efsun’a bakarak. "Bu uğurda bir an olsun yok olmasından korkmadığım canımı kaybetmek varsa bile, bitirelim bu işi" dedi Efsun’da başını çevirip Ali’ye bakarak. Gökyüzünde, iki ayrı yerde çakan şimşeklerin mükemmel bir uyumla çizgilerini kaydırıp birbirlerine dokundurdukları o anda, Efsun ve Ali’nin de bakışları öyle dokunmuştu birbirlerine. İkisinin de yüzünü aydınlatıp, o sessizliğin mahzenine çekip demirden parmaklıklara hapsetmişti. Ali, karşısındaki Efsun’un dediğiyle yutkunup arkasını dönerek geldiği yöne yürümeye başlamıştı. Geçmişin karmaşıklığı, geleceğin sırlarıyla dolu olan bu hayatta, yaşama gayeleri ikisi için de ne olacaktı?”

❝ Baron örgütü liderliğinde olan Kamer çetesi İtalya’ya da büyük bir vurgun yaptı. İtalya’da dün sabaha karşı, uyuşturucu kaçakçılığı ve silah ticareti yapılan bir depoda yangın çıktı. FBI ve polis ekiplerinden aldığımız bilgiye göre vurgunu yapan Baron örgütü liderliğinde olan Kamer çetesi olarak bilinmektedir. Kamer çetesi, yapmış olduğu kaçakçılık sonrası depoyu yakmışlardır! Çok sayıda ölü ve yaralı vardır! Kırmızı bültenle aranan Baron kod adlı örgüt ve çete kurucusu, tüm dünya tarafından aranmaktadır. Yaklaşık yedi yıldır aranan Baron’un henüz kimliği tespit edilememiştir. ❞ Bu kurguda geçen kişi ve olaylar tamamen hayal ürünüdür! Gerçekle hiçbir alakası yoktur. Bu kurguda geçen karakter ve kelimeler bir başka kurgudan alınmamıştır. Benzerlikle çalıntıyı karıştırmayın! Fikir şahsıma aittir! Başka kurgulara benzememektedir. Okudukça anlayacaksınız ne demek istediğimi, bunun bilincinde yorum yapmanız rica olunur!

Eylül, Güzel Sanatlar Fakültesinde okuyan bir ressam adayıdır. Bir gün tüm cesaretini toplayıp yıllardır platonik olduğu, konservatuvar öğrencisi tüm okulun deyimiyle "Soğuk Atlas`a" yazar. Ama işler beklediği gibi gelişmez.