Güz Matemi isminde ilk kitaptır. *Mahalle kurgusu* Karganın kanat çırpışlarının ardından kulaklara Manolyanın masalı uğuldadı...

(DİKKAT! KİTAP DRAM VE SAF AŞK İÇERİR. UYGUNSUZ SAHNELER BENİM KİTAPLARIMDA YER EDİNMEYECEĞİ İÇİN ONA GÖRE OKUMAYA BAŞLAYABİLİRSİNİZ) Gecenin koyuluğunda, asaletini gururla göstermek isteyen beyazlar içindeki Ay, bütün ihtişamıyla yeryüzüne ışıklarını yaymıştı. Eskimeye yüz tutmuş yaşanmışlıklarla dolu olan gölün üstündeki tahta yolda ayakta dikilen Efsun’un yüreğindeki ateşin yükselişi, dudaklarındaki acı kıvrılmanın sebebi olmuştu. Başını yukarı kaldırıp gökyüzündeki parıltılara baktı. Parlaklıklarını birbiriyle yarıştıran yıldızları önceden izlemeyi severdi; lakin şimdilerde onları boş gözlerle izlediğini biliyordu Efsun. Üstünde durduğu tahta iskelenin hafif sallantıyla oynadığını fark etti, lakin başını gökyüzünden indirmemişti. Gelenin kim olduğunu, içindeki o garip güvenden ve burnuna ilişen kokudan anlamıştı. Yanında dikilen Aliyle birlikte başını indirdi ve ayın parlaklığıyla ışıldayan gölü izlemeye başladı. Bir müddet sükûnete boğdukları benlikleriyle, ikisi de unutulmaya yüz tutmuş bu iskelenin üstünde yan yana durmuş, gölü izlemeye devam etmişlerdi. Gölün üstündeki tahta yolun kenarlarında yosunlar oluşmuş; üstündeki kurbağaların sesleri, onların sessizliğinin aksine şakıyorlardı. "Gerçek manada başlıyoruz artık, hazır mısın?" dedi, tıpkı görünümü gibi sesi de sert olan Ali. "Hep bu anı bekledim" dedi Efsun. "Kalbimdeki bu acının yankısını kesme vakti geldi," diye devam etti. "Tekrar nefes alabilmemiz için" dedi Ali, bakışlarını çevirip Efsun’a bakarak. "Bu uğurda bir an olsun yok olmasından korkmadığım canımı kaybetmek varsa bile, bitirelim bu işi" dedi Efsun’da başını çevirip Ali’ye bakarak. Gökyüzünde, iki ayrı yerde çakan şimşeklerin mükemmel bir uyumla çizgilerini kaydırıp birbirlerine dokundurdukları o anda, Efsun ve Ali’nin de bakışları öyle dokunmuştu birbirlerine. İkisinin de yüzünü aydınlatıp, o sessizliğin mahzenine çekip demirden parmaklıklara hapsetmişti. Ali, karşısındaki Efsun’un dediğiyle yutkunup arkasını dönerek geldiği yöne yürümeye başlamıştı. Geçmişin karmaşıklığı, geleceğin sırlarıyla dolu olan bu hayatta, yaşama gayeleri ikisi için de ne olacaktı?”

Dostunu uzağında tut. Düşmanın ile evlen. İkisi de birbirinin sonu olabilecek kadar tehlikeliydi. İkisi de bunun farkında değildi. Sahte bir imza. Gerçek duygular. Ve iki güçlü ruhun birbirine sığınışı... Vera için aşk, sadece bir tehlike daha demekti. İnanç içinse Vera, hayatı boyunca aradığı fırtınaydı. Adam, kadına yaslanacak kadar güveniyordu. Kadın ise adamı yok edecek kadar kurallara bağlıydı. Kusursuz bir plan. Kusursuz bir aşk. Ve ölümcül bir bağ. Güldürecek, ürpertecek, kalbini titretecek bir hikâyeye hazır ol. Çünkü bazı aşklar, yaşamak için savaşmaya değer. İz bırakacak bir aşk için risk almaya var mısın? Komedi unsurları, ölümcül sözler içerir. Psikolojik dayanıklılığınız yoksa, geri dönün.

Alphengard... karanlık şatonun duvarları içinde öğrenciler yalnızca iki yolda yürür: Büyücülük ya da suikastçılık. Lenora`nın sıradan hayatı, eline ulaşan mektupla tamamen değişir ve yepyeni bir dünyanın kapıları aralanır. Burası korkunç yaratıkların ve canavarların gezdiği, güç ve cesaretin sınandığı bir evren. Lenora burada yalnızca hayatı değil, kalbini değiştirecek bir aşkı ve gerçek dostluğu keşfedecek. Şimdi sıra sende. Alphengard`ın kapılarını araladın. karanlık ve gizem dolu bu dünya ya hoş geldin. hazır ol, çünkü bu yolculuk unutulmaz olacak.

Su, üniversitesindeki bir yardım kulübünde çocuklara destek olmanın huzurunu yaşarken kulübün kurucusu ve başkanı olan Tamer’e karşı içinde filizlenen duygularla baş başa kalır. Hukuk okuyan, prensiplerine sıkı sıkıya bağlı Tamer’in koyduğu tek bir kural vardır: Ekip içinde aşk yasaktır. Ama Su’nun kalbi bu kurala uymayı reddeder. Duygularından vazgeçemeyen Su, bir gün cesaretini toplayıp Tamer’e bir anonim hesaptan yazar. Mesajlar birbirine dokundukça aralarındaki mesafe de yavaşça erir. Tamer, bu gizemli kişinin kim olduğunu sezse de konuşmayı sürdürür. Çünkü bazı hisler inkar edilemeyecek kadar güçlüdür. Gerçekliğimde soluklanmaya dair. 1’ den bir nefes kadar 2’ye. Kendi rengini ararken arafta kalanlara…

Sahi neydi o klişe? "İki farklı dünyanın insanlarıyız" klişesini çok duymuşuzdur. Peki iki gönül sevince seyran olan samanlık bu iki farklı dünyayı birleştirebilecek mi? Tüm Türkiye tarafından tanınan ünlü fenomen Esen Doğaner arkadaşından notları istemek için telefon numarasını alıp Yüzbaşı Rüzgar Gökturan `a yazar... "S-sen o komutansın." "Hangi komutan?" "Benim favori hocamın komutanı hayran olduğum komutan"

Sesizce attığım adımlar ,artık sesiz değildi…

Mafya kurgudur. Aşk, işkence ve argo kelimeler bulunur.

Vega Manon bir zamanların en acımasız MMA dövüşçüsüyken şimdi küçük bir sahil kasabasında, sakin bir kafede şarkı söyleyerek hayatını sürdürmektedir. Her sabah kahve kokusuyla uyanır, her gece mikrofonun başına geçtiğinde geçmişini boğmaya çalışır. Ama bazı yaralar sesle değil, sessizlikle konuşur. Darien Arzhel ise hâlâ ringin kralı. Soğukkanlı, stratejik ve rakip tanımaz. Bir akşam girdiği kafede, sahnedeki kadının sesinde tanıdık bir kırılmayı fark eder. Gözlerinin içine baktığında ise artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır. Vega`nın karanlık geçmişi, 13 yaşında yaşadığı bir travmayla şekillenmiş, ringdeki kimliği "Kod 13" olarak yeniden doğmuştur. Ama şimdi biri geçmişini kazımaya başlıyor. Ve bu kez kaçmak, savaşmaktan çok daha zor. Aşk mı, güven mi, hayatta kalmak mı? Bazen en büyük dövüş, ringin dışında başlar...

Ahıl Nur Çevik, yıllar boyunca kalbinin derinlerinde taşıdığı duygularla yüzleşmeye hiç hazır değildi. Lise yıllarında, hastane stajındayken tanıştığı Akgün Akkurt hayatına tesadüfen girmiş, aynı hızla da çıkıp gitmişti. Birkaç kelime, birkaç anı, sonra ayrılık… Aradan geçen yıllarda yolları farklı yönlere savurdu. Ahıl, çocukluk hayalini gerçekleştirip askeri doktor olmayı seçti. Akgün ise vatanı için üniforma giymeyi… İkisi de bambaşka yollarda yürürken kader, onları yeniden aynı noktada buluşturdu: Askeriye. Ahıl, yıllar önce kalbine dokunan o genci unutmaya çalışsa da artık karşısındaydı. Akgün ise gözlerinde hâlâ saklı duran o ışığı görmezden gelemiyordu. Görev, disiplin ve mesafe… Ama aynı zamanda yarım kalan bir hikâyenin ikinci perdesi. Peki, yıllar önce yarım kalan bu bağ, askeriyenin katı kuralları arasında yeniden filizlenebilir mi? Yoksa geçmişin izleri, geleceğin önüne bir kez daha duvar mı örecek?

Sadece derslerine odaklanmış insanlarda aşık olabilir. İnek diye dalga geçilen insanlarda birini sevebilir. Ve ben bunu en net şekilde öğrendim. Harun : Ya incitirsem seni seni severken? Kapak tasarımı @nisaauthor 🤎🤎çok teşekkürlerrr 🥹🥹

Ejderhalar… Çoğu masalda prensesin hapsedildiği karanlık kulenin gardiyanı, bazen de tenha mağaralarda biriktirdikleri ganimetleri saklayan kötü canavarlar. Masalın sonlarında cesur bir şövalye ortaya çıkar ve kötü ejderhayı öldürerek halkın kahramanı ilan edilir. Sizce bu kadar basit olabilir miydi her şey? Hayır, bunlar sadece çocuk masallarında olur. Burada değil. Ejderhalar evrenimizi şekillendiren canlılardır. Onlar kâinatın denge taşları, özgürlüğün daimî temsilcileridir. Uçsuz bucaksız gökyüzünde kanat çırparak yeryüzündeki bütün canlılara hükmederler. Peki, bir ejderhanın ölmesi diyarların karanlığa sürüklenmesine sebep olabilir miydi? Belki de olurdu… Bilinenin aksine her karanlık kötü değildir, aydınlığın da karanlığa ihtiyacı vardır. Tıpkı aydınlık ve karanlığın sürekli değişmesi gibi biz de değişiriz. Hiçbir zaman olduğumuz yerde kalmayız. Alisa`nın da hayatı değişti ve o bu kadar hızlı olacağını tahmin etmemişti. Ama oldu, bilmediği geçmişi yüzünden başka bir diyara sürgün edildi. Onu öldürmeye çalışan saplantılı bir katil ve kendisinin gizemli geçmişi peşini orada da bırakmadı. Yaşadıkları sadece başlangıçtı. Bugünü tehlikelerle doluydu, geleceği ise sorularla…

Yüzyılın kışı diyorlardı o seneki kışa... Yabani, bir kısrak gibi kişneyerek şahlanmış da şahlanmış alabildiğine hoyratça esiyordu poyrazı karayeli... Buzdan geceler hüküm sürerken, biri vardı yatağında ter döken. Onun adı anaydı... Yüreğine matem çökmüştü oğlu, her anacığım dediğinde. Ayağı taşa takılsa oğulların ve kızların, ne zaman anacığım deseler; her bir kelimenin hecesi kanatlanıp yol bulur ve anaların yüreğine konardı... Uyku tutmamış sabaha kadar, yasa bürünmüştü Edibe kadın. Oğlu, ateşler içinde "anacığım" diye inledikçe, anasının yüreğine kızıl oklar saplanmıştı. Biri daha vardı rüyasında kabuslar gören. Yaman`ı can evi, mahremi, sürekli kendisinden kaçıyordu... Sabah olup uyandığında bedeninde bir ağırlık vardı, elinde olsa yataktan hiç çıkmazdı. Emektar elleriyle gözlerini yokladı, gözleri hala ıslaktı. Bu yaşlarda neyin nesiydi? Sabaha kadar rüya görmüş ve rüyasında ağlamıştı ama gözlerindeki ıslaklık sanki gerçek gibiydi...

Gece adındaki üniversite öğrencisinin hayatının normal olduğuna kendini inandırması ve daha sonra Gece`ye saplantı bir şekilde aşık olan Ayaz`ın ortaya çıkmasıyla birlikte Gece`nin aslında hayatının aslında normal olmadığı fark ettiği bir hikayedir. Aslında mesele hiç bir zaman normal olmamak değildi. Aslında mesele normal olmadığını kabullenememekti

BİR ÖLÜM KAÇ SIR SAKLAR? 🕯️ “Alevsar.” “Alev ve hasar kelimelerinin birleşimi.” “Senin gibi. Senin yaktığın ateşle kalbime bıraktığın hasar gibi.” 🕯️ BİRİNCİ KİTAP: ALEVSAR İKİNCİ KİTAP: İNKİSAR Yaman Çakır, ailesinin geçmişindeki sırları çözmeye çalışan, intikamı, hırsı ve vicdanı arasında sıkışıp kalmış bir suç çetesi lideridir. Karısının ölümünden sonra etrafındaki herkese karşı güvenini yitiren Yaman’ın, beklenmedik anda, çocuk doktoru olan Gökçe’yle yolları kesiştiğinde ikisi birbirlerinin hayatında bir denge unsuruna dönüşür. Yaman’ın adalet arayışı ve içindeki çatışmalar, Gökçe ile arasındaki duygusal bağa zarar verecek midir? Peki, Gökçe, Yaman’ı anlamaya çalışırken, zaman zaman onun karanlığına kapılma riskiyle mücadele edebilecek midir? 🕯️ Gökçe, hayata karşı direnen, kendi yolunu bulmaya çalışan bir kadınken, Yaman otoriter ve kontrolcü yapısıyla onun karşısına çıkar. İlk başlarda birbirlerine meydan okuyan bu iki karakter, zamanla hem kendilerini hem de birbirlerini keşfetmeye başlarlar. Gökçe, tutsak olduğunu düşündüğü yerde aslında özgürleşirken, Yaman da kalbinin duvarlarını yavaş yavaş yıkar. Tutkulu bir mücadele, derin duygular ve kaçınılmaz bir çekim, onları geri dönüşü olmayan bir yola sürükler.

Enes: Fotoğraf Enes: Şimdi 😉 Eflan: Uçarak geliyorum 🤤

Ayliz gözlerini açtığında Barlas’ı tanımıyordu… Ama kalbi tanıyordu. Adını hatırlamayan bir kadının, bir adamın kokusuyla titremesi… Dokunuşuna nefesi kesilmesi… Onu görür görmez içindeki o tuhaf “tamamlanma hissi”— mantıklı değildi. Barlas ise her şeyi biliyor gibi bakıyor, ama hiçbir şey söylemiyordu. Ayliz her “Biz kimdik?” dediğinde Barlas sadece gülümsüyordu: “Önemli olan… yanımdasın.” Ama bazı geceler Barlas’ın fısıltılarını duyuyordu: “Henüz hatırlamıyor.” Ayliz kaçtıkça Barlas’ın koluna çekildi, Barlas sustukça Ayliz’in kalbi bağlandı. Ve Ayliz fark etti: Bilmediği bir geçmiş, Barlas’a her dokunduğunda bedeninde kıvılcım oluyor; anlam veremediği bir sıcaklık kabarıyordu. Sanki Barlas bir zamanlar ona “ev” olmuştu. Sanki ruhu, onunkini daha önce bulmuştu. Sanki unuttuğu bir söz, hâlâ göğsünde atıyordu. Ama anılar geri döndükçe… Ayliz’in hissettiği aşk kadar güçlü başka bir şey daha vardı: Karanlık. Geceleri gözlerinin önüne gelen yabancı ışıklar… Fısıltılar… Ve bir çocuğun çığlığı. Ayliz her “Bu neydi?” dediğinde Barlas’ın yüzü biraz daha soluyor, gözlerindeki o korku biraz daha büyüyordu. Sanki Ayliz hatırlarsa… sadece kalbi değil, kaderi de değişecekti. Belki de unutmak, bir korunmaydı. Belki de aşk, en tehlikeli hafızaydı. Belki de Ayliz ve Barlas’ın hikâyesi… çoktan yarım kalmış bir yerden yeniden başlıyordu. Ve tek bir gerçek vardı: Ayliz, Barlas’tan uzaklaştıkça nefes alamıyordu. Barlas’a yaklaştıkça ise… gölgeler uyanıyordu.

Hayat çok başka ve ben aile evinden ayrılıp başka şehre gidiyorum çünkü hep tehlikenin içindeyim ve hayatım boyunca korkuyla yaşayamam her şeyden uzaklaşıp yeni ve sakin bir hayat kuracağım ne olursa olsun hayallerinizin peşinden gidin ölümlü dünya ne olacağı belirsiz bari hayallerimizi yaşayarak ölelim ve hayat yoluna engel koysa bile ilerleyin her şeyin çözümü olduğu gibi o engelleri aşmanın da bir çözümü vardır ve hayat bir anda öyle bir şey koyar ki önünüze hayallerinizin dengesini kaybeder kendinizi bam başka bir yerde bulursunuz her şey ve herkes yabancı ve sen yapa yalnızsındır işte bazen bir yolculuk bin yol açabilir

"Şehrin sahibiydi. Aren Sergei Markov." "Onun eli, benim cehennemim." Lina Aslan, Tuna ile ilişkisinde giderek daha derin sorunlarla karşılaşır. Tuna, uyuşturucunun karanlık ve kontrolsüz bataklığına saplandıkça öfkesini kaybeder, ilişkilerini yıpratır. Lina, bir gün Tuna`yı uyarmak ve konuşmak için yemeğe davet eder. Yemekte Tuna yeniden kriz geçirir, öfkesine yenik düşerek Lina`ya tokat atar. Tam o anda, Yeraltı dünyasının en güçlü ve korkulan figürlerinden biri, şehrin gerçek sahibi Aren Sergei Markov içeri adım atar. Aren, acımasız bir kararlılıkla Tuna`nın elinden Lina`yı kurtarır, gözünü kırpmadan Tuna`yı vurur. Lina, ilk kez gerçek bir güven duygusunu hissederken, bu güven kısa sürer. Aren`in düşmanları, İstanbul`un karanlık köşelerinden peşlerine düşer. Lina, eski yaşamını geride bırakmak zorunda kalır; artık kendini, tehlike ve ihanetin iç içe geçtiği bir dünyanın tam ortasında bulmuştur. Hayatını korumak için tek çaresi, şehrin hakimi ve acımasız patronu Aren`in yanına sığınmaktır. Artık her adımı, her nefesi tehlikeyle dolu bir oyun sahnesinde atılacaktır. "Bir yabancıydı. Bir kurtarıcı. Bir katil. Hangisiydi bilmiyordum. Ama bir şeyden emindim: O gece bir ceset kaldırılacaktı, ama asıl ölen ben olmuştum." "Kediden kaçtın... ama artık aslanın evindesin, Burası merhametle değil, kanla kuruldu. Ve burada hayatta kalmak istiyorsan korkuyu selamlamak zorundasın."

"Bu şiir kitabı, aşkın en saf, en yakıcı ve en buruk hallerini dizelere döküyor. Özlemin gölgesinde, kalbin sessiz çığlıklarını, sevginin hem tatlı hem acı izlerini bulacaksınız. Her bir satır, kaybedilen bir anın, dokunulamayan bir hayalin ve yeniden yeşeren umudun yankısı. Aşk acısının derinliklerinde kaybolmaya, özlemin sızısında kendinizi bulmaya hazır mısınız?"

Sevmeyi bilen, incitmeden, kırmadan seven adam, merhameti, şefkati ve sevgisiyle sarmalayacaktı canından çok sevdiği kadının yaralarını... Merhametine aşık olacaktı kadın adamın. Çünkü çok yakışıyordu merhamet adama... Güzel seven, merhametli adamla aşkı öğrenecek kadının hikayesi ... Leyal❤Mirza *Dilem= Gönül ilacı

Kitab içeriği Öğretmen-öğrenci ilişkisi içeriri

Zeynep, küçük yaşlardan itibaren hayatın zorlu yüzüyle tanışmış, ailesine destek olabilmek için gençliğini işlerle geçirmişti. Üniversite hayali ertelense de asla vazgeçmemiş, sonunda kazanmayı başarmıştı. Tam her şey yoluna girmeye başlamışken, üçüncü sınıfın sonunda annesini kaybeder. Zeynep’in tek dayanağı olan annesi artık yoktur. Babasının onu, kendi yaşında bir adamla evlendirme isteği ise bardağı taşıran son damla olur. Kaçmaktan başka çaresi kalmayan Zeynep, bir gün kendisini ölümün eşiğinden kurtaran Aras’la yollarının yeniden kesişeceğinden habersizdir. Belki de bu karşılaşma, hayatının en büyük sınavı olacaktır… "Kimi zaman bir kaçış, aslında yeniden başlamaktır..." Kitabımın tüm hakları saklıdır izinsiz olarak kopyalanması ve paylaşılması durumunda gerekli işlemler başlatılacaktır bilginize.

Alin, Kiraz çiçeği mahallesinde kendi halinde yaşayan bir kızdır. Ancak bu sade yaşamı, mahalleye geri dönen arkadaşının abisi Kılıç ile bozulur. Bazen bir salıncak, bir kıvılcımı doğurur. … Şimdi izninizle size soruyorum. Siz de bizimle salıncağa binmek ister misiniz? Unutmayın, salıncaklar sadece mutlu etmez. Aynı zaman da yakar. Öyle bir yakar ki mutluluk duyarsın alev almaktan. Ta ki kül olana kadar. …

Ahsen ile Timur ilk kez karşılaştıklarında başına bunların geleceğinden habersizdir...