Gerçek hayatta Düşman olan Ekin ve Oğuzun internette tekrar tanışıp birbirine aşık olmasında beraber miyiz?

Bu bir peri masalı. Kitabı tersten okumalı.

Sadece bir kalp mi bağışlandı ona yoksa bir can mı?

"Selam." Zara selam vermesine rağmen Dark hiç oralı olmamıştı. Ona bakmayarak kısık bir sesle, "Selam," dedi. "Gerçekten inanamıyorum. Daha önce bir sürü `inek` gördüm ama hem yakışıklı olup hem de ilk gün ders çalışan birini görmedim."

Yetimhane’nin soğuğu, sokağın karanlığı… Altı kişiydi onlar, altı çocuk… Engin ve ablası Selma, Eylül, Aslı, Burak ve Ahmet.. Yetimhane de kesişen hayatları ve Selma’nın ansızın gelen ölüm haberi bu altı küçük çocuğu sokağın acımasız kollarına itmişti. Olaylar hiçte sandığınız gibi değildi. Sokak karanlık yetimhane soğuktu… Peki Selmaya gerçekte ne olmuştu ? Dram, arkadaşlık, hayatta kalma mücadelesi ve yer yer güldüren Yetimhane sizide onlar gibi bu karanlık ve dipsiz kuyuya çekecek.

Başkarakterimiz Yüzbaşı Asena Çağan, çocukluk hayalini gerçekleştirmiş, cesur ve idealist bir kadın askerdir. Görevi gereği tayin olduğu sınır bölgesindeki kışlada, kendi timine liderlik etmeye başlar. Yeni bir şehir, yeni sorumluluklar ve bir o kadar da ağır geçmişin yüküyle baş başadır. Askerî hayatın zorlukları, timin güvenliğini sağlama görevi ve acı dolu kişisel kayıplar Asena`nın ruhunda derin izler bırakmıştır. Fakat tüm bu karmaşanın içinde, güven ve bağ kurma ihtiyacı ağır basar. Asena, yalnızca bir komutan değil; aynı zamanda timindeki askerlerle güçlü bir kardeşlik bağı kuran bir abla, bir sırdaş olur. Askerî disiplinin katı sınırları içinde, duygular bastırılmak zorundadır. Ancak Asena`nın karşılaştığı kişiler arasında zamanla doğan çekim, gözle görülmeyen ama hissedilen bir bağa dönüşür. Bu ilişki, bir askerî kışlada, hem duygu hem de etik sınavları beraberinde getirir. İçsel çatışmalar, görev ile kalp arasında kalan duygular Asena`yı düşündürmeye başlar. Aşk, bu dünyada bir zaaf mı yoksa güç mü olacaktır?

0551**: Balık Köpeğisini görmedim de 0551**: Seni gördüm 0551**: Sen de beni mi görsen? 🦈 "Bizim sırt sırta verip sikemeyeceğimiz adam yok." İmge okulundan kovulur. Yeni okulunda ise öğreneceği bir şey vardır: Aile olmak için kan bağına ihtiyaç yoktur.

"Üç haftalık kayboluşun ardından Defne Aydın`ın nasıl, ne şekilde Türkiye`ye döndüğü ise hâlâ belirsizliğini koruyor. Genç şarkıcının kaçırıldığı mı, yoksa kendi isteğiyle mi ortadan kaybolduğu soruları sosyal medyada gündem oldu. Ünlü ismin, Devran Arıkan ile ne tür bir ilişki yaşadığı ise henüz netlik kazanmış değil..."

Hayat çok başka ve ben aile evinden ayrılıp başka şehre gidiyorum çünkü hep tehlikenin içindeyim ve hayatım boyunca korkuyla yaşayamam her şeyden uzaklaşıp yeni ve sakin bir hayat kuracağım ne olursa olsun hayallerinizin peşinden gidin ölümlü dünya ne olacağı belirsiz bari hayallerimizi yaşayarak ölelim ve hayat yoluna engel koysa bile ilerleyin her şeyin çözümü olduğu gibi o engelleri aşmanın da bir çözümü vardır ve hayat bir anda öyle bir şey koyar ki önünüze hayallerinizin dengesini kaybeder kendinizi bam başka bir yerde bulursunuz her şey ve herkes yabancı ve sen yapa yalnızsındır işte bazen bir yolculuk bin yol açabilir

Kardeşinin şüpheli ölümü sonrasında bu olayı kendisi araştırmaya karar veren başarılı bir avukat ve onu kendisine çalışması için tehdit eden karşı taraftan bir adam, ikisini bir araya getiren ise zorunluluktan doğan bir anlaşma... Bu hikâyede hiçbir şey onların elinde değil, her şey zorunlulukların sonucu. Her şey, kıyıya vuran yeni bir dalgayla beraber gelen bir hediye. Fakat her hediye iyi olmaz, bazıları çürük çıkar. 🌊 23.05.25

İnsanın canını en çok ne yakar? Arkadaşla kavga? Aşk acısı? Anne baba kavgası? Ya da azıcık taze yenen azar? Herkesin canına tak eden nokta farklıdır. Buna göre çektiği acının da derinliği değişir. Fırtınalar kopar içinizde ve o acı öyle bir siner ki en derinlerinize, kimse içinizde ne fırtınalar kopardığını tam olarak kestiremez o acının. Ama bir gün öyle biri girer ki hayatınıza tam da o fırtınanın soğuk yeller estirdiği kalbinize; işte o insan anlar sizin fırtınanızı nasıl dindirmesi gerektiğini. Kader dediğimiz olgu, `Her şerde bir hayır vardır.` sözünü yüzümüzde acı bir tebessümle bize öyle bir anlatır ki, bir yanımız buruk bir acı ile kıvranırken bir yanımız içimizdeki fırtınayı dindiren insana sıkı sıkı bağlanmak ister ve bağlanır da nitekim. O yüzden kemerlerinizi iyi bağlayın, İstanbul`un en nadide semtlerinden birinde prensesler gibi büyümüş Erva-Eylül Sözeri kardeşlerin karşısına Karadeniz`in hırçın dalgalarıyla yetişmiş Yaman-Yağız Mertoğlu kardeşler çıkarsa ne olur görelim. Ve unutmayın; Herkesin hayatı hiç ummadığı anda değişir. Bir de; Her şeyden önce `Destek Olmaktır` AŞK.

Güz Matemi isminde ilk kitaptır. *Mahalle kurgusu* Karganın kanat çırpışlarının ardından kulaklara Manolyanın masalı uğuldadı...

Aksiyonun En Çarpıcı Serisi 🔥 Wattpad üzerinde yayınlanan "KAN KADER" kitabıdır.

"Gölgeler ışıksız olmaz. Sen benim ışığım oldun" Bir yüzbaşı ve bir öğretmenin aşkını anlatan bir roman. Senelerdir aşkına karşılık bulamamış bir Teğmen ve onun biricik Zeyna`sının hikayesi. Tarık ve Bige`nin aşık olup bunu birbirine itiraf etmeye çalışmalarının yanısıra Serdar`ın; buzlar kraliçesi sevdiği, biricik Çimen gözlü`sü, Zeyna`sına kavuşmaya çalışmasını okumak için acele edin.

Zeynep, küçük yaşlardan itibaren hayatın zorlu yüzüyle tanışmış, ailesine destek olabilmek için gençliğini işlerle geçirmişti. Üniversite hayali ertelense de asla vazgeçmemiş, sonunda kazanmayı başarmıştı. Tam her şey yoluna girmeye başlamışken, üçüncü sınıfın sonunda annesini kaybeder. Zeynep’in tek dayanağı olan annesi artık yoktur. Babasının onu, kendi yaşında bir adamla evlendirme isteği ise bardağı taşıran son damla olur. Kaçmaktan başka çaresi kalmayan Zeynep, bir gün kendisini ölümün eşiğinden kurtaran Aras’la yollarının yeniden kesişeceğinden habersizdir. Belki de bu karşılaşma, hayatının en büyük sınavı olacaktır… "Kimi zaman bir kaçış, aslında yeniden başlamaktır..." Kitabımın tüm hakları saklıdır izinsiz olarak kopyalanması ve paylaşılması durumunda gerekli işlemler başlatılacaktır bilginize.

Bir kayıp… Bir defter… Ve hiç hesapta yokken başlayan bir kader… Helin, küçük yaşta ailesini kaybettiğinde, teyzesinin yanında ikinci bir hayat bulmuştu. Hande, onun hem koruyucusu hem de en büyük dayanağıydı. Ne yazık ki iyi insanlar güle benzerdi; güzellikleriyle çevresini aydınlatır, ama bir o kadar da çabuk solar giderlerdi. Hande de bu hayata, Helin’in on sekizinci yaş gününden sadece iki hafta sonra veda etti. Geride kalanlar yalnızca anılar değildi. Hande, en yakın arkadaşı Zümrü ile birlikte çok önceden bir plan yapmıştı. Plan, Helin’in Zümrü’nün 26 yaşındaki polis oğlu Yiğit ile evlenmesiydi. Çünkü Hande’ye göre Yiğit, Helin’in güvende olacağı tek kişiydi. Yiğit, Helin’i hem koruyacak hem de yalnız bırakmayacaktı. Tüm bu plan, sayfa sayfa yazılmış bir defterde yer alıyordu. Son isteği netti: “Evlen. O sana iyi gelecek.” Helin için bu, bir tercih değil; bir zorunluluk gibiydi. Çünkü artık kimsesi yoktu… Ve bazen, insan çaresizliğin içinde şekillenen bir kaderi kabullenmek zorunda kalırdı. Bu sadece bir evlilik hikâyesi değil. Bu, geçmişin izleriyle örülü, duyguların sessizce filizlendiği, her satırı bir sır, her adımı bir seçim olan bir yolculuk. Kader, bazen hiç açmak istemediğin bir defterle başlar…

Planlar hep kusursuzdu, ta ki o şirkete dönene kadar... Ben çizgilerle duygularını ayırmayı iyi bilen bir mimardım. Ama o çizgilerin arasına adını yazacak kadar inatçıydı. Bir proje, bir ofis, bir bakış... Ve çizgiler arasında kaybolan iki kalp.

Bir yüzbaşı ve bir aşiret ağasının yolları Şırnak’ın topraklarında kesişti. Biri görevle, diğeri suskunluğuyla savaşıyordu. İki ayrı dünya, iki ayrı yemin… Ve aralarında, adı konmamış bir bağ vardı. Devletin sert gölgesiyle aşiretin susmayan sesi çatışırken, bir bakış her şeyi değiştirdi. “Meftun olduğum gözleri, küf yeşiliydi,” dedi adam. O an, ne emir kaldı ne kural. Bir dosya açıldı, geçmişle hesap kesildi, sadakat yeniden tanımlandı. Kimi zaman bir sorgu odasında, kimi zaman dağ yollarında yürüdüler. Ama asıl mücadele, kalplerinin sessizliğindeydi. Küf Yeşili, yasak bir yakınlığın, çözülmemiş sırların ve susarak anlatılan bir aşkın hikâyesi. Sınır çizgilerinin ötesinde, duyguların tam ortasında…

Alisa, babasıyla ettiği büyük bir kavgadan sonra bir inat uğruna şatafat dolu hayatını bir kenara bırakarak okuluna en yakın mahallede ev tutar. Fakat mahalleye ayak bastığı ilk andan itibaren ne mahalleyle ne de mahallenin abisiyle yıldızları uyuşur. |Mahalle kurgusudur|

Alin, Kiraz çiçeği mahallesinde kendi halinde yaşayan bir kızdır. Ancak bu sade yaşamı, mahalleye geri dönen arkadaşının abisi Kılıç ile bozulur. Bazen bir salıncak, bir kıvılcımı doğurur. … Şimdi izninizle size soruyorum. Siz de bizimle salıncağa binmek ister misiniz? Unutmayın, salıncaklar sadece mutlu etmez. Aynı zaman da yakar. Öyle bir yakar ki mutluluk duyarsın alev almaktan. Ta ki kül olana kadar. …

Ve sonra bir, damla daha firar ederken gözlerinden, “Keşke… Keşke senin yerine ben ölseydim.” diyebildi zorlanarak.. Tam o anda geçmişin kapısını aralayan soğuk bir rüzgâr esti. Bir aşkı öldürmenin bedeli, bazen bir ömre değil… Bir ömrün ötesine uzanırdı. Onun gözlerinden yalnızca üç damla düştü toprağa. Üç pişmanlık… Üç feryat… Üç “keşke”… Ve işte o anda… Zaman geriye sardı. Genç kadına ilahi bir şans verildi. Hikâye değişecek miydi? Yoksa geçmiş, değişmeye direnecek miydi?

Yıldız küçükken İstanbul`da yaşayıp 6 yaşında antep`e taşınır. Öğretmen olunca tekrar İstanbul`a gider ve oradaki eski arkadaş grubuna yeni biri gelmiştir: Ateş. Ama sanki bu kişiyi küçükken bir kere görmüştü? Kimdi bu Ateş?

Patlama sesinin ardından gelen sessizlik... Bir anlık karanlık, bir ömürlük değişim yaratabilir. Yüzbaşı İdil Mira Karaca görevine bağlı, sert, dik durmayı ilke edinmiş bir kadın askerdi. Ta ki o operasyon, o patlama ve o yüzbaşı hayatına girene kadar. Kayra Arslan… Disiplinin vücut bulmuş hâli. Sessiz, mesafeli… ama gözlerinde insanın içini yakacak kadar derin bir bakış var. Aynı timde değillerdi, ama aynı savaşın içindeydiler. Ve bazen, bir mermi bile insanı bu kadar sarsmazdı. Çünkü bazı yaralar kanamaz , sadece kalır. Ve bazı insanlar, sadece bir görevin değil, bir kalbin bedelidir.

İnsan doğduğu anda iki kapının önüne bırakılır: Yaşam ve ölüm. Ama birini gördüğünde, asıl seçmen gereken hep diğeridir. Çünkü ölüm kapısının anahtarı bir anahtar değil… Bir mermi. Ona da “Silahın Son Mermisi” derler. Yaşam kapısının sırrı mı? Aşk. Ama aşk gururla mühürlüyse, o mührü sadece bir mermi söker. Yasemin bu hikâyeyi çok iyi biliyordu… Bildiği tek şey bilmediğiydi: O mermi, yani kaderi… aslında en yakınındaydı. . . . . . . . . . Aşk; dalgalı bir deniz… İnsan o dalgalarla savrula savrula hayatta kalır. Ama deniz bir gün sakinleşirse… Ay ışığı bile dengeni bozar. Yasemin ve Ayaz… İşte tam da o denizin ortasında, Merminin bütün kurallarını yıkarak ulaşacaklar huzura. Belki bedel ödeyerek… Belki son mermiyi ateşleyerek.

Birbirinden farklı hayatları olan iki insanın yolları bir kurşun sayesinde birleşirse...