“Dermanı kalmamış halime rağmen dudaklarımdan sessiz bir fısıltı yükseldi  "kızım, meleğim,Sare`m" Bartın’ın küçük bir kasabasında başlayan hikaye, uzak diyarlara uzanan bir aşkla boyut değiştiriyordu. Abla kardeşin karadenizle başlayan yolculuğu , beklenmedik karşılaşmalar dostluklar ve aileyle şekillenirken aralarındaki o büyük sevdayı anlatan bir aşk hikayesi İKİ YABANCI. Asel Sağlam & Eymen Sarıkaya

Kardelen, yetimhanenin soğuk duvarları arasında dünyaya gözlerini açmıştı. Annesi orada çalışan bir hizmetliydi, fakat minicik bebeğini kucağında bir kez koklayıp sessizce bırakıp gitmişti. Ne kimse soru sordu ne de yadırgadı bu durumu; sadece titreyen o küçücük bedeni kucaklayıp büyütmeye çalıştılar. Yıllar geçti... Kardelen artık on iki yaşına basmış, masum bakışlarıyla içine kapanık ama bir o kadar da sevgi dolu, tatlı bir kız olmuştu. Çocuk ruhu, büyüyen bedeninin içinde hâlâ saklıydı. Ve işte o gün geldi... Yetimhanenin kapısından içeri giren bir aile, kalabalığın içinde onun mahcup gülüşünü fark etti. O an her şey değişti; Kardelen`in kaderi, o bakışlarla birlikte yeni bir yola doğru akmaya başladı.

WATTPADDE 1 MİLYON OKUNAN KOYU GRİ İSTEK ÜZERİNE ŞİMDİ KİTAPPEDDE.🎉.

‼️DÜZENLENECEK‼️ Ferman Dinlemez Gönül Yıllar önce çocukluk aşkıyla yolları ayrılan Ayliz hayatına devam etmenin yollarını kendi çapında bulmuştur. Ancak bir gün hiç beklemediği bir anda karşısına `o` çıktığında ne yapacağını bilemez. Tıpkı onunla eskisi gibi olup olmayacağını bilmediği gibi... "Tutuklusunuz hanımefendi." "Niye polis bey? Kalbinizi mi çaldım?"

Kalpler ve Engeller Sema, Rize’nin sisli sokaklarında yürürken, içindeki fırtınayı bastırmaya çalışıyordu. Kalbi hâlâ Tamer’in gözlerinde yankılanıyordu; yıllar geçmesine rağmen hisleri ilk günkü kadar canlıydı. Ama gerçek hayat, çocukluk masumiyetinden çok uzaktaydı. Ailesi, onun geleceğini planlamış, uygun gördükleri genç bir adamla evlenmesini istemişti. “Bunu kabul etmelisin, Sema. Senin için en iyisi bu,” demişti annesi bir akşam, mutfakta çayını yudumlarken. Sema başını salladı, ama içten içe bir isyan vardı. O aşkı, o bağlılığı, yıllar boyunca sessizce taşıdığı Tamer’i nasıl unutabilirdi? Bu sırada Tamer, Artvin’de kendi hayatıyla boğuşuyordu. Babasının baskısı ve ailesinin beklentileri, onu Sema’dan uzaklaştırmaya çalışıyordu. Ama her adımda aklı, Sema’nın dağlarda oynayan çocuk yüzüne gidiyordu; o yüz, her engel karşısında ona güç veriyordu. Bir akşam, Rize’deki eski çay bahçelerinden birinde karşılaştılar. Tamer’in gözleri, Sema’yı gördüğünde aniden aydınlandı. Sema, çiçek tarlalarındaki o masum gülümsemesini hatırladı. Kalplerindeki yılların hasreti, sessiz bir patlama gibi içlerinden yükseldi. “Seni görmek… hâlâ imkânsız gibi geliyor,” dedi Tamer, sesi titreyerek. Sema, gözlerinde hem hüzün hem de umutla cevap verdi: “Ama ben hâlâ buradayım… seni bekliyorum.” Tam o sırada, başka bir karakter devreye girdi: Sema’ya talip olan genç adam, yakışıklı ve ailesinin güçlü bağlantılarına sahipti. O, Sema’nın elini tutmak için oradaydı. Sema’nın kalbi sıkıştı; ama Tamer’in varlığı, korkularını bastırdı. “Gözlerini ondan ayırma,” fısıldadı Tamer, sessizce. “Ben buradayım, yıllardır beklediğim yerdesin.” O gece, dağların arasındaki çay bahçesinde, üç kişinin hikâyesi birbirine dolandı: Sema’nın kalbi Tamer’de, ama gerçekler ve aile baskısı başka yönlere sürüklüyordu. Göz göze geldiklerinde, sessiz bir anlaşma yaptılar; birbirlerinden kopmayacaklardı, ne olursa olsun. Gece ilerledikçe, sis yavaş yavaş çöktü, ama Sema ve Tamer’in içindeki yangın sönmedi. Karadeniz’in rüzgârı, yaylaların sessizliğini taşırken, iki yürek yılların özlemiyle birbirine tutunuyordu. Ve ikisi de biliyordu: bu aşk, sadece kalplerde değil, her kararlarında, her bakışlarında, her sessiz çığlıklarında yaşayacaktı. Fakat kaderin yolları hâlâ onları sınayacaktı. Ailelerin planları, toplumun kuralları ve yeni devreye giren kişiler, onları birbirinden ayırmak için bekliyordu. Ve Sema ile Tamer, bir kez daha, aşklarının ne kadar güçlü olduğunu kanıtlamak zorundaydı.

Geceye tutunmuş kalp

"Bu deniz hep böyle hırçın mıdır?" diye sordum yavaş bir sesle, merakıma yenik düşerek. "Öyledir." dedi Polat. "Karadeniz`in aşkı da kendi gibi hırçın olur." Kirpiklerimi usulca kaldırarak ona baktım, onun da bana baktığını bilmeden. Bakışlarımız denk düştü. Bir anlık sessizlikte Karadeniz`in uğultusu aramıza doldu. Gözlerimi kaçırmam gerektiğini biliyordum ama yapamadım. Polat da kaçırmıyordu. "Peki sence?" diye sordu, sesi her zamankinden daha yumuşaktı. Kaşlarımı hafifçe çatarak başımı yana eğdim. "Ne, bence?" "Karadeniz`in aşkı... ya da aşkın kendisi. Hırçın mı sence?" dedi. Yüz ifadesinde cevabımdan fazlasını arar gibi bir şey vardı. "Bilmiyorum," dedim hafif bir sesle. "Belki aşk, kiminle yaşadığına bağlıdır. Herkesin fırtınası kendine, değil mi?" Dudakları muzipçe kıvrıldı fakat gözleri hala son derece ciddiydi. "Seninkisi nasıl peki?" diye sordu gerçekten merak ediyormuşçasına. Yutkundum. "Benimki... sakin. En azından şimdilik." Utandım gözlerimin içine anlamlı bir şekilde bakmasından. Tekrar denize bakmak istedim fakat Polat çenemden nazikçe kavrayarak kafamı çevirmemi engelledi. Yüzünü yüzüme biraz daha yaklaştırdığında kalbim sertçe göğüs kafesime vurdu. "Sakindir... " dedi baskın bir tınıda. "ama hep öyle kalmaz. Bir gün o dalga kıyıya vurur." Oysa ki en çok korktuğum şeylerden biri buydu. Dalganın kıyıya vuracak olması...Gözlerimi ondan kaçırarak göğsüne çevirdim. Göğsüyle bakışırken, "Ya kıyı hazır değilse?" diye mırıldandım istemsizce. Polat`ın sesi sanki beni rahatlatmak ister gibi daha alçak ve samimi bir tona büründü. "Bazen kıyıyı hazırlamak da dalganın işi olur." . . . . . Polat & Esin.

Karadeniz`in kalbi sisliyse, aşk da puslu başlar. . . Bu hikaye... Karadeniz`in sisli dağlarına sakladığı sırların, gecenin koynunda fısıldayan rüzgârların ve bir bakışla ömrü devrilen insanların hikayesi. Ne bir başlangıcı vardır onun, ne de söylenmiş bir sonu. Sadece bilenlerin sustuğu, bilmeyenlerin içinde kaybolduğu bir masaldır... Fakat masallar hiç bu kadar acımasız olamaz. Neva Thia

On altı yıl boyunca aile sevgisinden yoksun, vatanına ihanet edilmesi için yetiştirilmiş bir kız. Tam kurtuldum derken kendini başka bir cehennemde bulur ve orada bazı gerçeklerle yüzleşir, ya da gerçek sanılan yalanlarla. Fakat daha sonrasında yaşadığı veya yaşamak zorunda bırakıldığı hayat ona başka bir kapı açar. Öz ailesini...

İstanbul’un karanlık sokaklarında iki ailenin adı yankılanıyordu: Karasular ve Kılıçlar. Bir zamanlar dost, hatta çocuklarını birbirine sözlemiş iki aile… Şimdi ise düşman. Hazan Karasu, ailesinin kanla yazılmış mirasını devralmak zorunda kalan bir kadın. Adar ise, babasının ölümünden sonra, cevabını bulamadığı sorularla yanıyor. Suç Karasulara yıkılmıştır… ama gerçek gölgelerin ardında gizlidir. Bir aşk mı kurtarır onları, yoksa düşmanlık mı her şeyi yıkar? Mavzera… bir silahtan çok daha fazlası, kalplerine kazınmış bir söz. Ve her şey, yeniden başladıkları o anla değişecek.

Karadeniz`in hırçın dalgalarını oraya buraya savuran Deniz bir savcıdır. Her gün gördüğü rüya bir gün gerçekleşir ve aynı rüyayı gören Karadeniz`in sert ve soğuk esen Poyraz`ı ile beraber aşka düşer... Peki ya Poyraz`ın rüyasıyla alakası var ise?

Yıllar süren kan davası artık son bulmak üzeredir. Aileler, yıllardır süren düşmanlığa son vermek için Su’yu Ateş ile evlendirme kararı alır. Su, bu evliliğe zorla ikna edilir, çünkü ailesi tarafından küçüklüğünden beri hor görülmüş ve susturulmuştur. Ateş ise bu evliliği yalnızca barış için kabul eder… ama karşısına çıkan bu sessiz kızın gözlerindeki fırtına onu derinden sarsar. Birbirlerinden nefret ederek başlayan evlilik, zamanla geçmişin küllerinde alevlenen bir aşka dönüşecektir. Fakat aşkları sadece ikisini değil, tüm Karadeniz’in kaderini değiştirecek bir sırla sınanacaktır…

"Bir kader,bin düğüm.." ⚓️

Bazen bir insan pardon bir beyaz atlı prensini bekler kadınlar Hazal hayatına giren adamı tanımıyor onun bir beyaz atlı prens olduğunu bilmiyordu... Tıp öğrencisi olan Hazal bir günün arsından eve gider misafir diye beklediği adam ile evleneceğini öğrenir ve zaten altüst olmuş hayatı daha da altüst olmuş gibi hisseder Belkide bu sadece bir histir... Unutmayın Beyaz Atlı Prens mutlaka gelir sizi bulur Kuzey Hazalı buldu tüm karanlıklara tüm silahlara tüm çatışmalara rağmen...

İnsanlar acılarından kaçmak için çeşitli nedenlere baş vururlar. Kimisi hayata veda ederken,kimisi hayata tutunmaya çalışır. Kimisi olgunlaşırken,kimisi çocuk kalır. Peki,ben kimdi`m? On altısında hayatının kabusunu yaşayan genç kızmı,yoksa yirmi altısında olan olgun kadınmı?

Öncelikle kendimi tanıtayım ben öğretmen bir anne babanın en küçük kızıyım ben büyük bir abim bir de ablam var hayatımı merak ediyorsanız ev okul ve stajer olarak gittiğim büyük bir inşaat şirketi arasında geçiyor. Aa bu arada adımı söylemeyi unuttum ben Bilge bu hikaye benim.Benimle beraber mutluluğumu paylaşmak ister misiniz nasıl sevdiğimi nasıl sevildiğimi. Bu kitapta gözyaşı sadece sevinçten akacak zaten ağlatan hayata inat bir nebze güldürebilirsem ne mutlu bana belki herkese saçma gelebilir olaylar ama bu hikaye gerçek olayların komik hali var bu sadece Bilge nin değil Barış`ın da hikayesi 💚💙

Bir çift lacivert gözlerinde; bir Karadeniz acısı geçti. Acısı aslında sevdiği kadının bu topraklarda ölmesiydi. "Bu topraklar sevdiğimi alırken nasıl sevebilirim burayı?" diye haykırdı,var gücüyle. Sesi tüm Karadeniz dağlarında yankı etmişti. Sanki dağlara hesap soruyor,bir cevap bekliyordu. Ama aldığı cevap,yankı eden sesiydi... "Belki de bazı şeyler geri alınmalıydı?" diye sordum,sesim onun yanında bir fısıltı gibi çıkmıştı. Bana döndü ve söylediği sözler, kalbimi uçurumdan atmış kadar olmuştu. "O zaman seni de almalıydı bu topraklar!" diye bağırdı, yüzüme. Her bir kelimesi içimdeki kalbin kan pompalamasına engel oluyordu. Dudaklarımı birbirine bastırıp onun bana karşı olan nefretine sadece gülümsedim. Tıpkı her zaman yaptığım gibi. Gülümsedim... Dilara & Arslan Başlangıç tarihi: 01/02/2024 Bitiş tarihi: 29/04/2024

Aşk iki inatçı ve tutkulu bir kızın Rize gitmesiyle başlıyor olaylar

Günün birinde sevdasını tek taraflı yaşayan her kadın görücü usulüne evet der. Kendini kandıran her kadın `artık bitti!` Dediği zaman bulur gerçek aşkı. Deniz. Deniz Aksel Savcı Deniz Aksel. Günün birinde onu en yakın arkadaşıyla aldatan adamı, dokuz yıllık sevdam dediği adamı geride bırakmaya yemin etti. Trabzonlu kızlar yemin ettiyse, kanı canı uğruna dönmez yemininden. Denizde öyle olacaktı, belki de kötü bir gelecek olur diye düşünmesine rağmen yıllardır kaçtığı o gerçekleri aslında en doğru kararı olacaktı. Deniz Aksel ve görücü usulüne evet demesiyle hayatı yeniden başlıyordu. Deniz Aksel ve Barlas Dağlının masalına hoşgeldiniz. Çok yakında sizlerle... 8.11.24🪻

"Bu bir son mu ? " Hayır binbaşım bu bir başlangıç...

Bu hikaye efsanevi yaratıklar veya fantastik canavarlarla ilgili değildir. Bir Karadeniz aşk hikayesidir

Mit Teşkilatı Saldırısı

Bu bir Karadeniz hikayesidir. Babası tarafından katil denilerek psikolojik şiddete maruz kalan Miray`ın babasından kaçarken çocukluk aşkı ile denk gelir. Lakin oda babası gibi onu katil diyerek suçlaması ile Mirayın hayatı daha da alt üst olur. "Bir iz vardı sırtımda. Bu iz sırtıma bıçak dayayan insanların izleriydi. Onların günahlarının izleriydi." Karadeniz`inn hırçın dalgalarından korkan ama asla ondan vazgeçmeyen bir adam ile Karadeniz`e aşık olduğu kadar nefret eden kadın`ın hikayesi. Mavzerin Gölgesi`ne hoşgeldiniz! * * * Bu hikaye sürekli düzeltilmeye maruz kalmıştır. (Hikayede gerçekleşen olayların gerçeklikle alakası yoktur.)

Yusuf Ateş ve Zeynep Yıldırım`ın muhteşem ve zorlu bir tanışması ile güzel yollara çıkacaklardır.

Bitmiş bir hayattı benimkisi, heves etmeye hakkı olmayan, mutlu olunca peşinden geleni ezberleyen, kimse tarafından sevilip önemsenmeyen biriydim ben. Herşey bittiğinde kendimi hayatın akışından bir nebze soluklanmak için Rize’de bulmuştum kendimi. İşte bitti dediğim anda başladı benim hikayem… “Araf’taki okyanusun netliğiydi bizimkisi…”