Uyarı: Kitapta geçen kişi, kurum, olaylar, yer ve mekanlar tamamen hayal ürünüdür! Geçmişindeki bütün acılara rağmen ayakta kalmayan çalışan Elfin Sare Erzel. Her gün bıkmadan,usanmadan çalıştığı dükkanın karşındaki mezarlıktaki mezarlara beyaz karanfil ekiyordu. Peki bir Askerin babasının mezarına karanfil dikerken Askerle kaba bir şekilde karşılaşırsa ne olur? Yaralı bir kadın fakat çiçeklerle kendini yaşama adamış ve ayakta durmaya çalışan bir kadının hikâyesi...

Çiçek adlı, karanfil kokulu bir kız vardı, yaşadıklarına rağmen gülmeyi unutmayan. Bir kız vardı onca şeye rağmen mutlu olabilen. Bir kız vardı ne yaşarsa yaşasın vazgeçmeyen… Ama bir adam vardı ona bu hayattan umudunu kestiren. Bir adam vardı ona hayatı zindan eden. Bir adam vardı onun sevdiğini elinden alan… O adam sayesinde artık gülmeyen bir kız vardı…

Güzelliğin en sessiz hâliyle ölümün en keskin yüzü aynı çiçekte buluşmuş. Bu bir uyarı değil, bu bir hatıra. Her şeyin başladığı yerde, bir çiçeğin gölgesinde son bulan sessiz bir intikamın yankısı...