İki yaralı birbirime merhem mi olur yoksa daha derin bir yara mı? Biri kalbinden, diğeri duygusundan noksan. Alya Altınay, kalbinde geçmişin izleri, gözlerinde intikamın ateşi. Karen Demirkan, duygusuz bir intikamın içinde kaybolmuş bir adam. İntikamın ortasında doğan bir duygu... Aşk mı yoksa yeni bir savaş mı? Bir taraf aşkı reddederken, diğeri ona sığınmaya çalışacak. Fakat infilak yaklaşıyordu. Bu patlamadan kim sağ çıkacak? Aşk mı, intikam mı? Belki de her ikisi. Belkide hiç biri. Alya Altınay`ın kaderi Karen Demirkan`ı bulduğunda ne olacaktı? Ya birlik, Ya da hiçlik. Ama bir gerçek vardı: Kaçış yoktu... Ne geçmişten, ne de ondan. Bazı kalpler iyileşmez, sadece infilak ederdi. düzenlemeye alınacak*‼️

Annem hep derdi ki; “Bir kadın kalbini yanlış adama verir, sonra o kalbi geri almak için bir ömür savaşır. ” O zaman bu dediğine anlam verememiştim ve sorgulamamıştım ama şimdi bu nasihat anlamlı ve sorgusu da bir o kadar acı. Ben şimdi bu savaşın tam ortasındayım ve bu sefer hükmeden benim. Ben kim miyim? Parla Karas. Şimdilik bu kadarını bilmeniz yeterli zaten beni çok yakından tanıyacaksınız. Geçmiş hiçbir zaman geçmeyen geçtiğini sansanız bile illa bir yerden çıkan o iğrenç leke. Ağlasanız da ortalığı katsanızda birbirine o oralarda bir yerde sizi tekrar avlamak için bekliyor. Ama bu sefer avlanan ben değil avcı. Yanımda bir Yıkım varken zamanında beni avlayan avcı sonunda bir ava dönüşecek.

Savaşmaktan korkmayan bir adam, peki neden aşktan bu kadar kokar? Aşk, en sert savaşlardan bile daha korkutucu olabilir mi? İnsan, sevdikçe kaybetmekten korkmaz mı?

mafya, aşiret, anlaşmalı evlilik. “Senin için dünyayı yakarım, Mersa.” dediğinde, nefesinin suratıma çarpması beni ürpertti. Kesinlikle ondan böyle bir hamle beklemiyordum. Nefesinin suratıma çarpmasından dolayı kendiliğinden birkaç adım geriye gittim. Sırtım duvara yaslanınca, iyice yakınıma geldi ve kafasını eğerek yüzümüzü eşitlemek yerine, bir elini çeneme yerleştirip kafamı kaldırarak ona bakmamı sağladı. “Ne bir başkası, ne de bütün dünya. Çok istiyorlarsa çıksın karşıma. Senin için gözümün kararmayacağını mı sanıyorsun?” dedi, sözlerini bir bir yapacağını biliyordum. Bunu bilmek sertçe yutkunmama sebep oldu. 05.11.24

İntikam ile yanıp tutuşan herkez kül olur. Tek istediği, ailesinin katilinden intikam almaktı Ama nereden bilebilirdi ki bu intikamın ona aile olacağını... Sessizlik bazen en derin çığlıktır. Karanlıkta gölgeler hareket eder, görünmeyen eller iz bırakır. Her damga, her fısıltı, geçmişin sırlarını taşır; ama gerçek yüzü saklar. Bir hayat kırılır, başka bir hayat intikam ve adalet arasında savrulur. Görünmeyen düşmanlar, sessiz ihanetler ve bilinmeyen planlar... Ve siz sayfaları çevirdikçe, her şeyin göründüğü kadar basit olmadığını fark edeceksiniz. Gizem, ihanet ve gölgeler arasında, karanlık bir dünyaya adım atmaya hazır olun.

Yetmiş bin kez öldüm. Yetmiş bin kez geri döndüm. Her seferinde biraz daha fazla acı, biraz daha az insanlık. Adım Atilla. Bir sabah gözlerimi açtığımda kendimi tanımadığım bir dünyada, tanımadığım bir bedende buldum. Ölüm döngüsüne hapsolmuşum. Kılıçla kesiyorlar, yakıyorlar, boğuyorlar, parçalıyorlar… Ve ben her seferinde aynı yere, aynı ana geri dönüyorum. Ama bu kez farklı bir şey var: Hatırlıyorum. Her ölümü, her çığlığı, her damla kanı hatırlıyorum. Abim yanımda öldü. Alya beni kurtarmaya çalışırken gözlerimin önünde eridi. Felix… Felix artık insan değil. Ve ben? Ben her döngüde biraz daha karanlığa gömülüyorum. Bu dünya beni kırmaya çalışıyor. Jutsu, Lilith, kristaller, yasak kitaplar, lanetli kılıçlar… Hepsi benim için burada. Hepsi beni sonsuza dek bu cehennemde tutmak için. Ama çok yakında öğrenecekler: Ölüm artık benim lanetim değil. Silahım. “Bir daha öldüğümde, bu sefer gülerek öleceğim. Çünkü bu kez sıra onlarda.” ⚠️ Uyarı: Bu hikâye sizi rahatsız edecek. Bazı bölümler okurken nefesiniz tutulacak. Bazı ölümlerden sonra kitabı kapatıp bir süre bakmak istemeyeceksiniz. Ama kapatamayacaksınız. Çünkü Atilla bir kez daha gözlerini açtığında, siz de onunla birlikte geri döneceksiniz. #darkfantasy #ölümdöngüsü #isekai #acımasız #kanveintikam Hazırsan, döngü başlıyor. Hoş geldin. Bu sefer kim ölecek?

GÜNEŞİN GÖLGESİ Bazı gölgeler, en parlak ışığın bile aydınlatamayacağı kadar karanlıktır… Güneş, yatılı okulunda yeni bir hayata başlamaya çalışıyordu. Ancak herkesin önünde olan biri, her zaman hedef hâline gelir… özellikle yanlış zamanda, yanlış yerdeyse. Bir cinayet. Bir kurban. Ve suçlanan tek bir kişi: Güneş Atabey. Ona inanan az sayıda insan vardı; kimisi sessizce destek olurken, kimisi göze alamadığı tehlikeye rağmen onun yanında duruyordu. Fakat bu okulda kimin dost, kimin düşman olduğunu anlamak neredeyse imkânsızdı. Ve bu, yalnızca bir cinayet değildi. Derine indikçe sırlar çözülüyor, maskeler bir bir düşüyordu. Güneş, farkında bile olmadan çok daha büyük bir oyunun içine çekildiğini anlıyordu… Ve unutmayın! Bâzı gölgeler, en parlak ışığın bile aydinlatamayacağı kadar karanlıktır.... Gecenin Rüzgar`ı🌜...

Hafızasını kaybetmiş bir kadın gözlerini ormanda açar. Yabancı bir adamın özel mülkünün sınırları içerisindedir. Onu buraya getiren kaybettiği zihni midir yoksa yabancı adam aslında yabancı değil midir? "Her insan, onu tanıdığın zamandaki senden ibarettir."

Liora Teniz, bir gece hayatında hiç görmediği bir adam tarafından kaçırılır. İlk ve ikinci hayatı onun ellerinde son bulur fakat yine kaçırılacağı o geceye geri dönmekten kurtulamaz. Üçüncü hayatında ise yaşayabilmek için yeraltı dünyasının frenkıranı ile sözleşmeli bir evlilik yapmak zorunda kalır. Bu kez ölmemek için öldürmeyi göze almalıdır.

Asya kan durulması için anlaşmalı evlilik yapar ama kan durmaz ailesi teker teker öldürülmeye başlarlar.

Gizlenmiş olan her şey bir gün gün yüzüne çıkar. Yıllardır kendi yasalarıyla ayakta duran gizli bir yapı: Mahfuzan. Gücün, sadakatin ve ihanete asla yer olmayan bir evren. Dışarıdan kimsenin bilmediği ama içeriden herkesin hayatıyla ödediği bir düzen. Ve bu düzenin içinde kaybolmuş kalpler… Nare, ailesi kanla susturulmuş bir kız. Onu hayatta tutan tek şey intikam. Yıllar sonra Mahfuzan’a geri döndüğünde hedefi bellidir: Asil. Bir zamanlar sevgisiyle kalbine dokunan çocukluk aşkı, şimdi gözünde en büyük düşmanı. Asil ise yıllar önce işlenmiş suçların gölgesinde yaşamaya devam ederken, Nare’nin dönüşüyle kalbinin en kırılgan yerine yeniden dokunur. Kaybetti sandığı hislerinin ortaya çıkmasıyla, kaybetmekten korktuğu gücüona yük olmaya başladı.Onu hâlâ seviyor, hâlâ korumak istiyor. Ama bilmediği şey şu: Nare’nin her gülüşünde gizli bir kin, her dokunuşunda saklı bir intikam var. Karanlık sırların, bitmeyen oyunların ve ölümcül kararların içinde, Mahfuzan sadece bir yapı değil; bir sınav. İhanetin mi, aşkın mı, yoksa intikamın mı ağır basacağını gösterecek bir sınav…

Babasının intikamını almak için bir anda ortaya çıkan oğlu düşmanının kızını kaçırıp aşık olur ve anlaşmalı evlenirler. Sonra birbirlerine aşık olurlar.

İntikam bir insanın gözünü kör ettiğinde onu ne duyguları, ne de mantığı durdurabilirdi. Çünkü söz konusu yaşadığını yaşatmaksa kimse gözünü kan bürümüş birinin önüne geçemezdi. Ve söz konusu intikamsa, masumların canının yanması kaçınılmazdı. Perdosteria. Yıllar önce dokuz krallığın birleşip kurdukları o krallık. Ve bu krallığın başına geçecek bir prenses. Aura Crowded. Bir prenses için gayet normal bir yaşam süren Aura`nın hayatında her şey yolundaydı. Arkadaşları, ailesi ve gelecekte çıkacağı tahtı... Her şey alıştığı gibiydi. Lakin tüm bu monoton hayatın tek gecede alt üst olacağından habersizdi. Anka Kuşu ve Davetsiz misafirin ziyaretiyle tüm hayatı değişecek ve kendini bir anda acımasız bir savaşın ortasında bulacaktı. Kayıplar verecek, canı yanacak, bu uğurda öldürecek ve hatta belki de ölecekti. Bu, bir prensesin hak ettiği taht için verdiği bir savaşın hikayesi. Bu, o prensesin savaşın ortasında aşkı bulma hikayesi. Bu, hayatını çalanların hayatına davetsiz misafir olan bir çocuğun hikayesi. Bu, intikamın yaktığı canların hikayesi. Bu, yapılan hataların harladığı bir yangının hikayesi. Aura kendini tam ortasında bulduğu bu yangından sağ çıkabilecek miydi?

Hırs, insanı zehirleyen bir kördüğümdür. Avcı hırslıydı, av ise korkuyordu. Ama av, avcıdan değil, onu zehirleyen hırsından korkuyordu.

"Olmayacakta" diye ekledim. "Eyvallah heja hanım" dedi burukça gülüşle "Eyvallahda kalsın" "Öyle olsun" dedi öylede olucak. "Beni en çok seven en önce terk eden oldu" Kardeşin yüzünden berdel yapılıyor. Berdel: Karadenizli erkek doğulu kız. Zaman sana göstericektir

Aile kurgusu. Öz kızlarını öldü sanan aile, Üvey kızlarını çok seven aile, Her şey ortaya çıkarsa sonra ne olur? Derin öz ailesin kabul edecek mi? Ya Derin’i ailesinden koparan kişi tanıdıkları biriyse, her şey açığa çıkınca ne olacak? Not, az miktarda bazı bölümlerde argo, küfür ve şiddet bulunmaktadır. *** Hikaye tamamen bana aittir. Kendi hayal gücümün ürünüdür. Fotoğraflar Pinterest’den alınsada kendim birleştirmiş olup, kurgunun ismi tamamen şahsıma aittir.

"UZAK DUR… YOKSA KENDİNİ KAYBEDERSİN." Yüzyıllar önce cadılarla insanlar arasındaki savaşta, insanlığı korumak için özel güçlerle doğan Koruyucular ortaya çıktı . İnsan gibi görünseler de güçleri, zekâları ve doğaları onlardan farklıydı. Cadı büyülerinin giderek arttığı son dönemde Bethany, Koruyuculardan uzaklaşıp inzivaya çekilmişti. Ancak geçmişten gelen bir lanet ve bitmeyen bir intikam, tüm planlarını tersine döndürmüştü . Şimdi Koruyucuların ona hiç olmadığı kadar ihtiyacı vardı. Bethany ise geri dönmenin eşiğindeydi. Ya lanetine rağmen Koruyucularla yeniden savaşacaktı ya da doğasına sırt çevirip milyonlarca insanı cadıların eline bırakacaktı...

Sıraç pişmanlığın ve yaptığı hataların ağırlığı altında kalmıştı, Feride ise geçte olsa masumluğun ve anlaşılmanın hazzıyla rahatça bir nefes aldı. Kader ağlarını ikisi içinde örmüştü. Biri ateş diğeri suydu günü geldiğinde mutlak sonları ateş suya karışacaktı.

Mafya kurgudur. Aşk, işkence ve argo kelimeler bulunur.

Her şey normal düzeninde ilerler ama her normal bir gün anormale döner. 〄 Her şeyin bir düzeni vardır, bir ilki bir sonu vardır. Her durumun da bir açıklaması vardır. Öyle olmalıdır. Öyle olmalıydı. Elimde kaç dakikadır tuttuğumu bilmediğim kağıdı tekrar açıp okudum. Sertçe yutkundum. Bu el yazısı abime aitti, biliyordum ama neden böyle bir şey yazdığını ve nereye kaybolduğunu bilmiyordum. Benden yardım istiyordu, hayır benden değil. Benden birine ulaşarak yardım etmemi istiyordu. Saçmaydı. Ulaşmamı istediği kişi abimin yıllarca yakın arkadaşı olup daha sonra düşmanı olan kişiydi. Neredeyse 8 yıldır görmediğim o kişiydi. En yakın arkadaşı ama sonradan en azılı olan düşmanı... Kartlar yeniden dağıtılacaktı ya da çoktan dağıtılmış ve en sondaki zor olan bana kalmıştı.

Noksanın anlamı "EKSİKTİR!" Efnan`ın hayatı, hep yarım yamalak, noksan geçmişti. Gencecik bir kızdı, aklı hep çocukluğunda kalmıştı. Gerçi, yaşamak nedir bilmemiş, hayatın en büyük darbelerini, ailesinin "EKSİK" adı altında her defasında yüzüne vurulması ile yaşamış bir candan ibaretti. Onun adı NOKSAN`dı. Lakin yenilgilerinin hayatına dahil ettiği gerçekleri de vardı. `Geçmişin İzi!" Geçmişte yaşattığı gerçeği gün yüzüne çıkarmak isterken, EKSİK`le yolları kesişmişti. Onunla hiç ummadığı bir yolda karşılaşmış ve beraber yolculuk etmeye başlamışlardı. Bir kurşun, onaları birbirine bağlamıştı. Getirdiği gerçekler insanların yalanlarına tabi tutulmuştu. Adım Efnan. Anlamı; Cennette ki güzel gözlü kız demek. Kaderin bana yaşattığı şey... `NOKSANLIK!" Ardımı hiç bırakmamıştı... `Efnan Keleş `Berzan ŞahinKara @Tüm haklar şahsıma aittir. Çalıntı veyahut kopyalama işleminde. Yasal işleme başvurulacaktır.

Asel Aden Soykan ve Arda Atlas Demirkan Travması sebebiyle temastan nefret eden bir kadın ve travması sebebiyle temas bağımlısı olan bir adam. İntikam evliliği. Acımasız, kuralcı bir adam ve asi, umursamaz, özgürlüğüne düşkün bir kadın. Asel, geçmişteki bir kaçırılma sonucu umursamaz, sürekli kulaklık takan, temastan nefret eden, gününü odasında sürekli kitap okuyarak geçiren, kulağından kulaklığını çıkarmayan, kimseye güvenemez bir kıza dönüşür. Babası mafya dünyasının bir parçasıdır; ayrıca yer altı dünyasında "KRAL" lakabıyla anılan kişinin ortağıdır. Fakat atılan bir iftirada krala ihanet ettiği söylenir. Kral da intikam için adamın "DELI PRENSES" olarak anılan kızıyla evlenir.

“Daha kaç kurban gidecek böyle? Kaç kişinin daha ölümünün sebebi olacağım? Bir kelebek uğuruna oluşan bu ayaklanma, ay ışığına ne zaman kavuşacak? Daha ne kadar tahammül etmem lazım bu karanlığa?” İki polis. İki ebeveyn. İki can. Sadece onların değil, küçük bir kızın da ölümüne sebep olan kurşunlar. Geçmişin yemin ve sözleriyle yaşamaya yemin etmiş, bildiklerinden fazlası olduğunu fark eden bir kız. Gerçekler açığa çıkınca o kişiyle empati kurmam doğru muydu? Ona acımam normal miydi? Benim verdiğim ifade sonucu içeri giren bu adamı sekiz yıl sonunda kendi laflarımla kurtarmak, savunmak ve onun için çabalamak hedefime ulaşmam için bir basamaktan mı ibaretti? Tüm bu karışıklık, çelişki, yaşananlar ve yaşanacaklar, adaletin kırılmış, hatta harabeye dönmüş olduğunun göstergesi değildi de neydi?

“Beyaz, yalnızca temiz insanların rengidir… Peki ya geçmişin seni kirletmişse?” Yetimhanede geçen sessiz yıllar, bastırılmış korkular ve affedilemeyen bir ihanet... En güvendiği kişi, Bala’nın geçmişini yeniden açar. Ve onunla birlikte, yarım kalan her şey. Gerçeklerle yüzleşmeye cesaretin var mı? Bala`nın hikâyesi, herkesin içinde gizlenen o kırık çocuğa dokunacak. Kitap şahsıma aittir.

Derin`e ailesinin trafik kazasında öldüğü söylendi. Peki ya öyle değilse? Şimdi ise ailesinin intkamini almaya çalışıyor fakat intikam alırken bir şeyi unutmamalı onun peşinde bir katil var !