&Arkadaşıyla kafasını dağıtmak için çıktığı Bar`da hayatımın hatasını yaparak, pişmanlık içinde geri döner, bulamadı işi de bulmuştur...& #kitap benimdir herhangi bir kopyalama çalma gibi durumda adli işlem başlatılacaktır#

Bir tim ,bir bebek 😉😘😁🥰👶🐤 Esir düşmüş çocukları kurtarmak için görevlendirilen Atmaca timi komutanın kurtardığı 2 yaşında ki küçük bebeği evlat edinmesini konu alıyor 4 abi 1 baba... ❗❕‼️ şiddet vs. Vardır sadece taciz tecavüz gibi olaylar yok bilginize ‼️❕❗

" Biliyor musun?" dediğinde kaşlarım çatıldı. " Neyi?" deyip yutkundum. " Gülüşün güzel." dediğinde nedense utanmıştım bu sefer. Sırıtan taraf yine o olmuştu.

Ocak ile Aralık gibi çok yakın ama bir o kadar da uzak… Abimin arkadaşı Herşey başta normaldi iki çift birbirine aşık olana kadar ama aralarındaki koca dağı alt etmek çok zordu

katilim olur musun yeniden yaşamaya inat?

"Umarım kalbinin olduğu yerde bir boşluk vardır. Çünkü ben artık orada yokum ve bir başkasının olmasını kaldıramam..." ✨ Neva Dersim, eniştesi Örsal Sonkoç tarafından sahte evrak ve tanıdık aracılığıyla akıl hastanesine kapatıldıktan sonra hastaneden çıkar çıkmaz intikam ateşi ile yürüdüğü yolun sonunda kendisini anma töreninde bulur. Kayboluşunun ardından üç hafta geçen 29 yaşındaki Örsal Sonkoç`un ölü bedenine yazlık evlerinde ulaşan polis, olayın cinayet olduğuna karar verdiğinde kurbanın eşi Hazen Sonkoç ve aile yakınları sarsılmıştır. Dedektif Kenan Emir Korkusuz, Örsal Sonkoç`un katilini ararken anma töreninde bir genç kızın söyledikleri herkesin kafasında soru işaretleri oluşturmuştur. "Ben Çilay Zümrüt. Örsal`ın sevgilisiyim..." Yoksa Örsal Sonkoç cinayeti bir aşk üçgeni yüzünden mi işlenmişti?

Gözlerini açtığında yavrunun kâbus ya da gerçeğinden geriye kalan pustu. Ölüm ya da yaşamından kalan maphustu.

Kapı açıldığında karşıma çıkan adamla gerildim. Uzun zaman olmuştu. Oldukça uzun. Ben yirmi yaşında olmuştum. O, yirmi beş. Seneler önce karşımda duran adamla, aynıydı. Sadece daha da, olgunlaşmış. Daha da devleşmiş. “Ahu..” diye mırıldandı tok bir sesle. 🦋 “Ahu!” Diye çıkışınca duraksadım. Gözlerini sıkıca yumarken, ısırdığı dudaklarıyla bir kaç küfürü yuttuğunu anlaybiliyordum. “Ben ne diyorum kızım?” “Abi-“ “Hay abini sikeyim!” Ağzım açık kaldı. “Muhabbet kuşu gibi sayıkladın. Abi de, abi.” ~~~

"Ali Asaf" ona ilk defa ismiyle seslenmiştim. "Yapma" "Neyi yapmayayım" anlamamıştım. Gözlerini kısıp "Bana ismimle seslenme. " "İyide senin ismin Ali Asaf değil mi?" Sesini yükselterek "San YAPMA dedim!İsmim Ali. Sana sadece Ali daha fazlası değil." Bu son sözleri ise kırılan kalbimin sesiydi. Ona artık Ali diyecektim sadece Ali. İsmini söylememi istesede artık benim için sadece Ali`ydi. Ruhumda iz bırakılmış nişaneler dolanıyordu. Bir bir etrafımı sarmış ve an kolluyorlardı. Kaçış yoktu ama benim de pes etmeye niyetim yoktu. Genç kurgu sevenleri kitabıma beklerim.

"Serçenin Kalbi" Bazı sessizlikler bir çığlıktan daha derindir. Bazı bakışlar bir kitabın sayfalarından daha fazlasını anlatır. Nova Akademi’nin gösterişli koridorlarında, gözlerden kaçan bir yalnızlık, saklanan bir sır ve yanlış anlaşılan duygular var. Yaz, her şeye sahip gibi görünen ama kendine bile itiraf edemediği eksiklerle dolu bir kız. Ömer ise sessizliğinde kaybolmuş, kelimelerle değil, varlığıyla iz bırakan bir çocuk. Peki, gerçekten görmek için bakmak yeter mi? Yoksa bazı kalplerin sesini duymak için cesaret mi gerek? ...

Tesadüfen tanıdığı ve ona yardımcı olan avukatın, hayatının tam merkezine oturacağını nerden bilebilirdi Delfin. --------------------------- "Avukatın var mı? Avukat olmadan mahkemeye çıkamazsın" Gözlerimi devirdim tekrardan. "Hayır yok" Bir iki dakikalık sessizliğin ardından ağzını bir iki kere açıp kapayınca bıkkınca nefesimi dışarı üfledim. "Hadi hadi çıkar ağzındaki baklayı" "Aslında senin avukatın olabilirim istersen

Gözümden düşen göz yaşımı eliyle tuttu ve parmağından aşağı akmasını izledi, bu yaptığı tuhafıma gitse`de aldırmadım ve yeniden önüme döndüm. "Larmes." Dediği ile ona döndüm ve anlamsızca bir bakış attım suratına. Ne demek istiyordu ki? Bakışlarımı görünce hala havada tuttuğu parmağını gösterdi ve tekrar konuştu. "Göz yaşları..."

*SONRADAN EKLENEN NOT* •∆• Arkadaşlar bölüm sıralarına dikkat ederek okuyun lütfen, karışık gözüküyorlar. Bir türlü düzeltemediğim için bu notu ekliyorum. •∆• 0535*******: Ne geri zekalılığımı gördün acaba? Ha hoşaf ha hoş laf ne fark eder? Eşek yine eşek. (03:50) Eşeğin yine eşek olduğu cv`sinde yazıyor olabilirdi. Siz: Eşek yine eşekmiş! Eşek hoşaftan ne anlarmışmış peh, sen önce bi onun hoş laf olduğunu öğren sonra eşeği sorgula angut. (03:51) (Görüldü)

öğle vaktinin en kavurucu olduğu zaman dünyaya gelmişti küçük kız bebek yine aynı zaman ve günde terk edildi bir yetimhane köşelerine atıldı hor görüldü ağladı sesini duyan olmadı düştü kaldıran olmadı saçını okşayan bir el olmadı minicik başıyla hayata tutundu herşeye rağmen bir ailesi olsun istedi peki buldumu o aileyi ya ilerde öz ailesi ortaya çıkarsa doğduğundan beri görmediği annesini görürse? hadi gelin hep beraber Selvinin hayatına göz atalım ❤️❤️❤️

Noksanın anlamı "EKSİKTİR!" Efnan`ın hayatı, hep yarım yamalak, noksan geçmişti. Gencecik bir kızdı, aklı hep çocukluğunda kalmıştı. Gerçi, yaşamak nedir bilmemiş, hayatın en büyük darbelerini, ailesinin "EKSİK" adı altında her defasında yüzüne vurulması ile yaşamış bir candan ibaretti. Onun adı NOKSAN`dı. Lakin yenilgilerinin hayatına dahil ettiği gerçekleri de vardı. `Geçmişin İzi!" Geçmişte yaşattığı gerçeği gün yüzüne çıkarmak isterken, EKSİK`le yolları kesişmişti. Onunla hiç ummadığı bir yolda karşılaşmış ve beraber yolculuk etmeye başlamışlardı. Bir kurşun, onaları birbirine bağlamıştı. Getirdiği gerçekler insanların yalanlarına tabi tutulmuştu. Adım Efnan. Anlamı; Cennette ki güzel gözlü kız demek. Kaderin bana yaşattığı şey... `NOKSANLIK!" Ardımı hiç bırakmamıştı... `Efnan Keleş `Berzan ŞahinKara @Tüm haklar şahsıma aittir. Çalıntı veyahut kopyalama işleminde. Yasal işleme başvurulacaktır.

Bu adam benim ölümüm olacak sanıyordum, meğer mucizemmiş.

Azad sustu. Çünkü sevdiği halde gitmeyi seçenler sonunda sessiz kalır. Boran konuştu. Çünkü sevmeyi cesaretli yapanların, korkacak hiçbir şeyi yoktu.” Roza… İki adamın arasında sıkışmış kalbin adıdır. Biri geçmişiyle acıtan, diğeri sarmaya gelen… Bir veda, bir yüzleşme. Ve bir genç kızın en gerçek tercihi. “Beyaz Güvercin” Aşkın yarım kalanından, tamamlanma ihtimaline uzanan bir hikâye. Yüreğine dokunan satırlar arasında kendini bulduğun o kitap… sadece bir karakteri değil, kendini bulacaksın. Zamanı değil, kalbini emanet edeceksin her satıra. Benimle bu yolculuğa çıktığın için öncelikle hoş geldin. Bu hikâyede yalnızla satırlar arasında gezmeyeceksin; yeri gelecek suskun bir yüreğe, yeri gelecek cesur bir seçime tanıklık edeceksin. İki adamın arasında sıkışmış bir kızın, yüreğini kendi elleriyle özgürleştirme çabasını okuyacaksın. Bu sadece bir aşk hikâyesi değil; bu, kırılmalarda büyüyen bir ruhun kendini bulma serüveni. Ve inan bana, bu kitabı okumakla kalmayacak, hissedeceksin. Yüreğine dokunan satırlarda kaybolmaya hazır mısın?

(Aşiret kurgusu) Avlu`nun duvarına yaslanmış, sigarasını çiğerlerine çekip bir ölü gibi çıkan dumanları arasında siyah gözleri uzaktan gözlerime tutundu. Her şey, oydu. Zorla evleneceğim adamdı. Rüzgarın yönü hep değişir. Kader ipliğini bağlandı parmaklarımıza. "Kim bilir. Çark her zaman döner." Ayna gibiydi. Lakin bakmak, ona böyle bakmak bağımlılık yapan maddeler kadar çekiciydi. "Kaldıramıyorum, gururum önümde öldü. Kendime kalmadım ben." "İçimde sönen kelebekleri kafese koyma. Bırak gideyim, bir silah ver öleyim." Kara gözleri kadar karanlık sesi kalbimi titrertti. "Bana kal. Benimle savaş." "Yaşanmış birşeyler olarak kalsın bizim ki. Kısa sürsün ama yaşansın."

"Şakağından öptüğümden beri çok dincim." Gülümsedim büyükçe. "O günden sonra kurşun yedin, hatırlatırım." "Buna rağmen çok dincim." dedi Yavuz. "Pozitif enerji mi verdim?" diye sordum. "Vallahi yaptın bir şeyler." diyen Yavuz bu kez izin almadan yaklaştı şakağıma. Önce ellerimi kavradı. Gülümsedi. Gülümsemesiyle öptü şakağımdan. Geri çekilmek istemedi... "Yavuz?" dedim büyük bir endiş hâlinde. "Bir gören olacak." "Olsun." dedi Yavuz azıcık geri çekilip. "Olmasın." dedim net bir dille. Dinlemedi Yavuz. Bir kez daha yaklaştı şakağıma. Bir öpücük daha bıraktı. Öpücüğü o kadar masumdu ki... Tıpkı yeni açmış bir çiçeğin yaprağına düşen ilk sabah çiyi gibiydi. Hafif, neredeyse hissedilmez. Ama aynı zamanda, o çiçeğin özünü barındırıyordu. İşte o masumiyetin ardında, bir volkanın derinlerindeki lav gibi, sabırla bekleyen bir arzu da vardı. Dudakları şakağıma değdiğinde yayılan sıcaklık, tenimi yakıp kavurmasa da, ruhumu derinden titretiyordu. Gözlerini kapattığını hissettim. Kirpiklerinin hafifçe şakağıma dokunuşu, fısıltıyla söylenen bir sır gibiydi. O an, zaman durdu. Etrafımızdaki tüm sesler kayboldu. Ne kuş sesi ne dışarıdaki hastaların sesi... Sadece onun nefesinin sıcaklığı ve dudaklarının tenime bıraktığı o tarifsiz his vardı. İçimde yeşeren karmaşık duygularla, ne yapacağımı bilemez bir halde kaldım. Kalbim, bu beklenmedik yakınlığın etkisiyle hızlanırken, zihnimde bin bir soru yankılanıyordu. "Nazelif?" dedi Yavuz sol şakağıma öpücük bırakıp. "Çok güzelsin." "Yavuz?" dedim kısık çıkan sesimle. Sağ şakağımdan öptü Yavuz. "Çok özelsin." . . Asker & Doktor"

Arabayı hiç bilmediğim bir araya soktuktan sonra durdurmuş kemerimi çözüp yönümü ona* çevirmiştim. Neden durduğumuzu bilmiyordu, birazdan öğrenecekti. Titreyen ellerimi dizinin üzerinde duran ellerine uzatıp kavradığım an vücudunun kaskatı kesilmesine sebep olan o cümleyi kurdum. "Benimle evlenir misin?" "NE?!?!" O* kendine gelince şokla bağırdı. Neden bağırdığını ilk başta anlamadım. Benimle sevgili olmak istemiyor muydu? "SENİNLE EVLENİR MİYİM?" Bağırma sırası bana geçti. "NE?! NE EVLENMESİ?" "SEN DEDİN!" "NE DEDİM!" "BENİMLE EVLENİR MİSİN DEDİN!" "SENİNLE EVLENİR MİYİM?!" "ZÜMRA SİKTİN ATTIN BİLDİĞİM HER ŞEYİ YAVRUM!" "BAĞIRMA BANA!" Bunu ona avaz avaz bağırırken söylemem trajikomikti. O* derin bir nefes alıp, "Tamam," dedi. "tamam, sakinim. Evet evet, sakinim. Şimdi az önce sorduğun soruyu tekrar et yavrum, hadi." Boğazımı temizleyip istediğini ona verdim. Daha sonra halimize gülecektim. "Benimle sevgili olur musun?" An itibariyle yanan yanaklarımı görmezden gelip kaçırmak istediğim bakışlarımı zorla gözlerinde tutmaya çalışıyordum. O* ağzı açık ayran budalası gibi bana bakarken ellerini cimdikledim. Beklemeye sabrım yoktu. "Cevap versene be adam! Evet mi yoksa hayır mı?" •∆• Benimkiler delirmiş hehehe O* yazılan kısımda adamımızın adı yazıyor normalde spoi yememeniz için değiştirdim ^^

Başak Ertunç mezun yks öğrencisidir. Tarihi çok kötüdür bir gün tarih hocasına soru yazmak için sınıf grubundan tarih hocasının numarası yerine sınıf arkadaşına yazar. Bu onların hikayesinin başlangıcıdır. Ahmet Kayaalp, Başağı ilk gördüğü andan beri beğenmiştir ancak hem kendinin aklını hemde başağın aklını karıştırmamak için susmuştur. Onlar susmuştu ancak kader susmazdı onun olayları erteleme huyu yoktur. Onların gerek komik gerek kalp kırıklarıyla döşenmiş yolunda yürümeye var mısınız?

"O sadece futbolcuların zihinlerine dokunacaktı. Ama biri, doğrudan onun kalbine temas etti..." Galatasaray`da stajyer psikolog olarak çalışmaya başlayan Aden`in işi, kendisine atanan oyuncuları dinlemek ve gözlemleyip en iyi performanslarına ulaşmalarını sağlamaktı. Ama Eren Elmalı`yla ilk göz göze geldikleri an, hiçbir seansa sığmayacak bir hikâye başladı. Gizli bakışlar, söylenmeyen cümleler, kaçarken yakınlaşan iki insan... Bu, bir aşk hikâyesi değil sadece. Bu, kendini tanımanın, birine temas etmenin ve kaçmaktan yorulan iki ruhun hikâyesi. Yavaş yavaş... Sessizce... Derinlemesine... Ve bu da tüm büyük hikâyeler gibi... Gizli bir pasla başladı.

Arkadaşlarımla çevirdiğim rastgele bir numaranın hayatım olacağını nerden bilebilirdim? Ya da maceram olacağını. Hayatımın nokta kadar yerini tüm hayatıma bırakan o numara artık her şeyimdi. Ve ben onu kaçırmamak için elimden geleni yapacaktım. Ve yapıyordum. °°°°°°° Kurgumu çok seveceğinize eminim. Hepinizi kitabıma davet ediyorum.

Kahverengi Sevdam - Tehlikenin ve Tutkunun Dansı O, mahallenin gözbebeği... Beyaz önlüğünün ardında yaraları saran ama kalbinin derinliklerinde kendi kırıklarını gizleyen bir hemşire. O, marangozhanenin talaş kokulu köşelerinde sessizce çalışan ama her an tetikte olan, gölgelerde kaybolan bir MİT ajanı. Onlar çocukluk arkadaşıydı, ta ki hayat onları farklı savaşlara sürükleyene kadar... Şimdi, biri hayat kurtarırken, diğeri hayatlar almak zorunda. Ama kimse bilmiyor; onu koruyan da o, onu en büyük tehlikeye sürükleyen de... Siyah takım elbiseli, karanlık yüzler adımlarını sayarken, her köşe başında gözler üzerlerinde. Bir adım hata, bir bakış fazlalık, bir sır fazlası... Her şey tehlikeye atabilir. Bu sevda, ölümle dans edenlerin hikayesi. Bu sevda, gölgelerle sarılanların hikayesi. Hazır mısın? Çünkü bazı sevdalar, canını alacak kadar güçlüdür.

One piece aşığı olarak , one pieceden esinlenerek yazdım . İyi okumalar