Whispers Beyond Midnight “Gece sessiz görünür… ama bazıları o fısıltıları duyar.” Rei, sessizliğin içinde kendini bulan, geceleri sokak lambalarının altında kaybolan 16 yaşında bir gençtir. Gündüzün gürültüsünden uzaklaştıkça, gecenin karanlığında gerçek benliğine yaklaşır. Ancak bu sessizliğin içinde yalnız değildir. Yui… Gizemli, çekici ve tuhaf şekilde tanıdık biri. Onunla karşılaştığı o gece, Rei’nin hayatında bir şeyler değişmeye başlar. Gözlerinin ardında başka bir dünya saklıdır — tehlikeli, büyüleyici ve sırlarla dolu. Rei’nin geçmişi kadar karanlık olan bu şehirde, ikili arasındaki bağ zamanla güçlenirken, gece her zamankinden daha canlı hâle gelir. Ancak karanlık sadece huzur sunmaz… bazen içinden bir çağrı gelir. Romantizm, gizem, aksiyon ve gecenin içinden yükselen fısıltılar... Bu hikâyede sessizlik, en güçlü çığlığa dönüşebilir.

Gece ya kuzenine yazmak yerine yanlışlıka, Mahalle abisi olan karan`a yazarsa. Eğlence amacıyla yazılmıştırrr.

Bir yemin uğruna burdayım tek yaşama sebebimdi geri döndüm ve yılar sonra verdiğim intikamı alma vaktiydi :)

Geçmişin tek acı tarafı duygular… Anılar da gider izleri kalır… Onlar da duygular…

"Bembeyaz bir odaya kapattı beni... Suçum neydi bilmeden, cezamı içime gömdüm. Duvarlar sessizdi, babam gibi. Ben o gün çocukluğumu içeride bıraktım."

Her telden bir şiir, gel istersen...

İlk bölüme bakınnnnnnn

Sessiz sedasız bir gecenin ortasında karanlığa aydınlık veren iki şey vardı; biri gökyüzünde parlayan Hilal, diğeri de ileride oturup onu seyreden adamın elindeki sigaranın ucundaki ufak ateş. "İnsan yaşar mı ruhundaki çocuğu kaybedince? Ya da diyebilir mi ki, yaşıyorum diye dolu dolu? Diyemez bence, diyememeli. İçindeki çocuğun öldüğünü söylüyorsun ya, ben dirilteceğim onu. Hem de cıvıl cıvıl konuşan bir çocuk dirilecek içinde. Sen yeter ki izin ver."

"Baba oluyorsun!" Ailesini karşısına alarak sevmediği bir adamla evlenmişti Gazel. Bir zamanlar kalbinin ilk defa çarptığı adamı unutmak için kurduğu o yuva, sevgiyle değil sabırla ayakta kalmaya çalıştı. Yıllar boyu sustu, katlandı, çabaladı… Ama evlilik yıldönümlerinde öğrendiği ihanet, içinde tuttuğu tüm sessizliği parçaladı. Aldatıldığını gözleriyle gördüğünde, kaçacak hiçbir yer kalmamıştı. Sığındığı en yakın otel odasında geçmişinden çıkan bir hayaletle göz göze geldi: Cihan Batur. İlk görüşte âşık olduğu, ama asla “olamayacak” dediği adam. Oysa Cihan da yıllar önce başka bir kadına kalbini açmış, karşılığında sadece parayla ölçülen bir yıkım almıştı. O günden beri aşk onun için bir hayal, güven ise bir tuzaktı. Ama o gece, karşısında duran kadın başka bir şeydi. Kırık ama güçlü, sessiz ama yakıcı… Tıpkı onun gibi. Ve işte o gece, hiçbir söz vermeden, sadece bir kural koyarak birbirlerine sığındılar: sadece bir gece, sadece unutmak için. Ne geçmişin acısı konuşulacaktı, ne geleceğin belirsizliği. Fakat hayat, insanların koyduğu kurallarla hareket etmezdi. Üç ay sonra Gazel yalnız değildi. Karnında taşıdığı sır, sadece onun değil, Cihan’ın da hayatını alt üst edecek bir başlangıcın habercisiydi. Bir zamanlar bir gecede birbirlerine ait olmayı seçen iki insan, şimdi aynı güneşi bekliyordu. Çünkü bazı hikâyeler, bir gecede başlar ama bir ömür sürer. Ve bazı insanlar… birbirinin gecesinde doğan tek güneştir.

Eğitim verecek kişinin o olmasına hiç şaşırmamıştım. Karşısına gelenleri iyi darbelerle yere serdiğinde kendine güvenen bir adamın ağırlığıyla sordu. "Var mı karşıma gelen?" Usul bir nefes alıp yanına adımladım, "Ben varım." Bana baktığında alayla sırıttı önce, "Ciddi bir rakip arıyorum." diye konuştu kalabalığa dönerek. "Bir kadına yenilmekten koktun mu?" Tekrar bana döndüğünde onu gaza getirdiğimi anlamıştım. Yanıma yaklaşıp kulağıma fısıldadı. "Zaten sana yenilmedim mi sanıyorsun?" Geriye çekilerek benimle mücadele etmek istemediğini açıkça belli ederken, ben pes etmeden ilk hamlemi yaptım. Dizine sert bir tekme atıp dizlerinin üzerine düşmesini sağladım. Kolumu boynuna doladığımda yüzüne doğru eğildim. "Ben yenildim sana." diye fısıldadım kulağına. Aniden bana döndüğünde yüzü yüzüme değmişti. Sersemliğimden faydalanıp boynunda duran elimi çekip beni yere savurdu. Atik bir şekilde ayağa kalktı. Onu takip edip ayaklandım. Bunlar ona sökmemişti usta bir şekilde geri savurdu beni. "Savaşmadan yenildin, gitme deseydin." dedim sitemle. "Gitme desem... Kalır mıydın?" Yanlarımda duran kollarına dirseğimi geçirip onu yanına düşürdüm. Aynı onun gibi üzerine çıktım. Sorusuna cevap verecekken göğsümden çıkan ona ait künye aramıza sarkıyordu. "Kalmazdım." Üzerinden kalkacakken elini uzatıp boynumdaki künyeyi çekerek aldı ve beni atik bir hareketle yere savurdu. Kendisi yanıma diz çökerek fısıldadı. "Hataydı." dedi künyesini kavrayarak, "Sana vermem de, seni sevmem de hataydı." Cesaretli bir polis ve yiğit bir askerin silahların gölgesindeki, siyah aşkı...

05**: bu sefer yüzünü göremedik alara ;( "Her gerçek, bir yalanın küllerinden doğar." Küfür içerir!! AYY BEBEKLERIMM DIGER KITAP ICIN COK COK OZUR DILERIM YENI BOLUM ATAMADIGIM ICIN AMA ATMAYA CALISCAM🤍🤍 bu kitabımda bir şans verirmisiniz😭💋

Sol elinden kayan zincirin metalik sesi, boşlukta yankılandığında tüm bedenim irkildi. O ses, beynimde keskin bir çığlık gibi çınlarken gözlerimi sımsıkı kapattım ama karanlık bile beni saklamak istemiyordu. Ayak sesleri adım adım yaklaştıkça kalbim göğsümden çıkacak gibi atmaya başladı. Nefes almakta zorlanıyordum; sanki odadaki hava, onunla birlikte ağırlaşmıştı. Dizlerimin üzerinde titriyordum. ... Sol bileğimi zincirlediğinde ise eli orada kaldı. Hareket etmiyor, sadece dokunuyordu. Bu dokunuş fiziksel değil, zihinsel bir işkence gibiydi. Tam kafamın üzerine eğildiğinde, burnundan çıkan hırıltılı nefesini ense kökümde hissederken midem bulandı. O an, çığlık atmak istedim ama sesim yoktu. Yalnızca kalbimin atışlarını duyuyordum, bir de onun sessizce gülümseyen halini. Sonra, hiçbir şey söylemeden, aynı sessizlikle geri çekildi. Fakat geride, o tanıdık kokusu kalmıştı ve ben, zincire değil; o kokunun gölgesine tutsak olduğumu fark ettim.

Arkadaşlarımla staj için geldiğimiz Rusya`da eğlenmek için gece kulübünde gittik en fazla ne olabilir ki

DİKKAT! Yoğun cinselik ve şiddet içerir(+24) Bebeğinin intikamını alırım ama bir şartla? Ne şartı? Varisimin annesi olacaksın. Benim Bebeğimi doğurucaksın. Karar senin... Nee?

"Yıldızlar da kara, çünkü, son aydınlığımdı gözlerin." İlk şiir kitabım, keyifli okumalar dilerim.

Bir adam , sevdiği kadının gözlerinde kaybolurken , onu kalbinde yer bulamaması ile sarmalar ; Mahhalede çocuklukları yerdeyse birlikte geçen iki genç Murat ve Gece. Gece Muratı abisi olararak görürken , Murat her seferinden Gecenin gözlerinde kayboluyordu.

Gece, o gün o evden çıkmasaydı, belki de yaşadığı tüm bu acıları yaşamayacaktı sıradan biri olacak, sıradan bir hayatı olacaktı. Gerçi yaşadığı normal hayatı pek sıradan olmayabilirdi. Değildi.

“Nerden bilebilirdim bir merak uğruna hayatım bir gecede değişeceğini “

İçime gömdüğüm şiirleri yazıyorum.

Aile... benim için bir zamana kadar hiç bir şekilde anlamı yoktu ama gelen haber yüzünden. Her şey değişti. Hayatım çok değişikti. Gerçek olmıycak kadar da absürt.

"Sana gerçek olanlar ve yalnızca hayalden ibaret olanların daimi savaşını anlatmamı ister misin?" Çocukların öğrenmesi gereken şeyler her zaman toz pembe mi olmak zorunda? Güneş ve Gece annesinin insanları kesip biçtiği, öldürdüğü bir ortamda ne öğrenebilirdi? Pamuk şeker yapmayı mı? İnsan öldürmeyi, onların çığlıklarına kulaklarını tıkamayı öğrenmişlerdi. Bu çığlıklar bir gün kesilecek, Güneş`i sessizliğe mahkum edecekti. Habersiz yapılan bir baskın sonucu hem ikiz kardeşini hem de annesini yitiren Güneş, farklı paralel evrenlerde onları ararsa en fazla ne olabilirdi? Aşık olabilirdi. Canından öte insanların yalanları ortaya çıkabilirdi. Bütün hayatının çıkar için olduğunu öğrenebilirdi. İkizini tekrar bulabilirdi. Sonsuz dostluklar kurabilirdi. En önemlisi yaşamayı öğrenebilirdi. Tozlu ve karanlık bodrum. Sırlar. Yalanlar. Tutulmayan sözler. Gerçek dışı varlıklar. Büyük bir kehanet! "Edersen dostuna ihanet, üzerine leke bu kehanet, yansıması olandan kork, merhamet dile, merhamet dile, söylersen yalanı gerçek, gözleri seni hapsedecek, boğulursan orada, af dile, af dile." "O gece annem giderken sesimi, kardeşim giderken çocukluğumu da götürmüştü." "Ama unutma Gece, bu bir yok oluş öyküsü."

Ya gördüğüm rüyalar gerçekse neden olmasın ki denizinde bi atlası olmasın mı

*Giriş var çıkış yok grubuna eklendiniz* -noluyo lo

Güç içindeyse, onu bastıramazsın. Karanlık gözlerini dikerken, ışığın seni yakabilir. Alyssa’nın hayatı, içindeki kadim ejderhanın uyanmasıyla sonsuza dek değişir. Onunla bağ kuran tek kişi, öfkeyle hareket eden bu varlığı kontrol altına alabilecek mi? Yoksa en yakınındakiler, en büyük düşmanlarına mı dönüşecek? Aşkın gölgeleri, ihanetin kıvılcımları ve patlamaya hazır güçler arasında Alyssa kendi yolunu çizmek zorunda. Ama bu yol, ya kendini yok ederse? Savaş yaklaşıyordu. Alyssa bazıları için hedef bazıları içinse umuttu. Bağlar kurulur. Sırlar açığa çıkar. Ve ışık her zaman aydınlatmaz… Bazen yakar.

Gecenin sihirli güçleri vardır fakat kendisi dışında, ailesi dahil kimse bunu bilmiyordur.