Yüreğime ilmek ilmek işledin kendini.

"Tefeciden para alıp kaçarsam ne olur?" "Seni bulur."

Trafik kazazı sonrası komaya giren ve uyandığında bütün vücudu felç kalan Ayza, kendi kurduğu hayal dünyasında aksiyon, dram ve romantizm dolu bir aşk yaşarken zihni kendine geldiği zaman her şeyin bir hayal olduğunu anlar. Hayallerinde âşık olduğu dedektif sevgilisi ise gerçekte Ayza`yı iyi etmek için çaba serf eden Baybars`tır. Baybars tarafından ötenazi ile acılarına son verilir fakat o anda Ayza, elini kıpırdatmayı başarır. Hem hayalinde ki sevdiği hem de gerçekte sevdiği adam tarafından hayatına son verilen Ayza, öteki tarafa geçememiş ve bir ruh olarak sıkıştığı alemde Baybars`ın başına bela olmuştur.

Selam, ben Deniz. Evet evet, muhtemelen beni tanıyorsundur. Kaya’ların genç üyesi, Deniz Kaya derler bana. Beni ekranlarda görmüşsündür, genelde para ve gücün sembolü derler… Kıyafetimi, paramı, arabalarımı görmüşsündür. Peki ya hayatımı? Anlamak için baktın mı hiç gözlerime? Benim için her gücün bir zaafla geldiğini gördün mü gözlerimde? Hayır, görmedin. Çünkü sende bakmadın! Varis olmak için dünyaya getirildiğimi biliyor musun, annemin benden hep nefret ettiğini, kardeşlerimin benden sakladığı sırrı biliyor musun? Annenin benden neden nefret ettiğini bilmeden kaybettiğimi, babamın hayaletini sırtımda taşıdığımı biliyor musun? Peki ya Semih’in zincirlerinden kurtulup abime biat ettiğimde kaderime isyan edip tahtın dengesini bozduğumu? Ah evet, ben yaptım. Bununla da kalmadım, lideri devirdim, kan akıttım, acı çektim ama tüm bu adamlara bir kadının gücünü gösterdim. Beni bir piyon sandılar ancak ne ben bir piyondum ne de onlar satranç ustasıydı. Gece çöktü, sis dağıldı. Her gecenin bir sabahı olduğunu unutanlar yandı önce. Yakmak için yanmayı göze alanlar ateşten çıkamadı. Ama öğrendim ki Deniz’ler da yanarmış. Her şeyi düzene soktum dediğim an Semih Kaya’nın bana bıraktığı o lanetli miras beni bir adamın ayaklarına zincirledi. Geçmişte akıtılan kan, intikam isteyen adamlar ve bundan haberi bile olmayan bir varis. Ben ne yapmıştım? Miran Atalay’ı ben öldürmemiştim. Neden benim canımı yakacağını söylüyordu bu yeşil gözlü adam? “Zincirlerin şıkırtısı çabalarımın beyhude olduğunu yüzüme vuran alaycı bir melodi gibiydi. Karanlık bir odadaydım. Lanet olsun! Böyle olmayacaktı! Ben Atalay’ların evinden Lina’yı çıkartacaktım ve defolup gidecektik. Kapı kulak tırmalayan bir çığlıkla açıldı. Loş ışık bile gözlerimi yaktı. Büyük bir beden gördüm, bir tuşa bastığında ışık yandı. Bir sandalyeyi önüme çektiğinde sinirle yüzüne bakıyordum. Maskeli baloda dans ettiğim, gözlerine bakarak kandırmaya çalıştığım adam beni kandırmıştı. “Zincirler Kaya” dedi, sesi cehennemde yükselen alevlerin arasından bir fısıltı gibi geliyordu “neden boğazında biliyor musun?” Gözlerimi kıstım “lider seni öldürür” umursamadı bile beni. “Yavaş yavaş ölesin diye” Şeytanın inindeydim, cehennemin en dibindeydim ama biliyordum. Cehennemden çıkmak için şeytanla anlaşma yapmak gerekirdi.” ~Kaderine isyan et ve tahtın dengesini boz. Ancak unutma yeraltında böyledir, her güç bir zaafla gelir.

Çınar, uzun süredir tek bir satır dahi yazamayan, geçmişiyle yüzleşememiş bir yazardır. Bir sabah, tanımadığı bir kadına rastlamasıyla yıllardır uyuyan yazma arzusu yeniden uyanır. Ama bu kez kelimeler, ilhamla değil, saplantıyla şekillenir. Aylin, korkusuz bir muhabirdir. Gizemli bir adamı araştırırken, aslında kendi gölgelerinden bile kaçamayacağını anlar. Bir cinayet işlenir. Ardından derin bir sessizlik başlar. Ve bir bağ evinde, gözlerini açan Aylin artık kendi sesiyle değil, başkasının kalemiyle hayatta kalmak zorundadır. Birinin yazmak için diğerini susturduğu bu hikayede. Kim suçlu, kim kurban? Kimi sevmek, kimi susturmak isteriz? __________________ ⛓⛓⛓ __________________ Bu eseri çalan, içeriğini izinsiz kullanan ya da taklit eden herkes hakkında gerekli hukuki adımlar atılacaktır. Emek hırsızlığına sıfır tolerans!

> ❝Bir yabancıya yardım etti… Hayatını cehenneme çevirecek adamın kardeşiydi.❞ İlayda’nın sıradan hayatı, bir gecede yerle bir oldu. Artık İstanbul’un en tehlikeli adamı Baran Yılmaz’ın dünyasında. Kaçmak kolay değil. Güvenmek ise imkânsız. Masumiyetin bir bedeli varsa, o da bu aşk olabilir. 🖤 Tehlikeli bir adam, masum bir kız ve ölümüne yazılmış bir aşk hikâyesi.

Beyaz ona acıyan, küçümseyici bakışları umursamadan, dudakarını aralayıp titrek ve ciliz bir sesle, "Söyle..." demişti babasına. Keskin bakışlarının hedefi olduğundaysa acı bir şekilde tebessüm etti. Bunu yapmak bile canını çok yakmıştı. Aciz biri gibi duramamaya çalışsa da içinde birbirine karışmış olan duygularla bu hiç mümkün olmamıştı. Ejder`in bakışlarının hedefi olmasıyla sol gözünden bir damla gözyaşı aktı. Sesi duyulmayacak kadar kısık çıkmıştı. Ama içinde barındırdığı duygular tüm odayı doldurucak büyüklükteydi. Tüm bakışlar üzerindeydi, onlara bakmadan tek bir kişiye bakmaya devam ederek konuştu. "Cevabını söyle" diye söyledi kirılgan bir sesle. Ne diyeceğini biliyordu ama yine de duymak istiyordu. Alışıktı hayal kırıklıklarına. Ama babasının bilmediği bir şey vardı. Ölmek baylmak gibi kısa vâdeli değildi! Ejder gözlerini sertçe kapattığında gözünden bir damla yaş firar etti. Maskenin altında görünmeyen o bir damla boynuna doğru yol çizdi. Fısıldar gibi, "Öldürün" dediği anda duyduğu çarpmanın tok sesiyle ekranı hemen kapattı. O kadar cesur bir değildi ki, bu manzaraya bakabilsin. Beyaz bacaklarının onu taşıyamaması sonucu sertçe yere çarpar. Hüngür hüngür ağlamamak için kendini zor tutuyordu. Gözleri sızladı. Gözyaşları derisini yakarak yanağında uzun bir yol çizdi. Ama o tek bir ses bile çıkarmıyordu. O anda hissettiği burukluk ona ölüm duygusundan da ağır bir duyguyu tatdırmıştı. Arkasında bir enkaz brrakıp gitmişti Ejder. Yıkılmaz sanılan o binayı yıkıpda geçmişti...

Evin yangın alarmı çalmaya başladığında Çağla’nın sesini duydum. “Bunu yapmış olamazsın...” dediğinde onlar da dışarı çıkmıştı. Az sonra görevliler yangınla ilgilenmek için gelirlerdi. Yürüyen merdivenlerden inerken Kayra elimi tutarken bir anda beni kendisine çekti. “Gerçekten bu kadar ileri gitmene gerek var mıydı?” Başımı kaldırdım. “Doğru söylüyorsun. Daha fazlasını yapmalıydım.” dediğimde güldü. “Delirmişsin sen.” “Delirtenler sağolsun.” dediğimde beni bir çırpıda kucağına aldı.

"Burada duracaksın Tamay. Yamacımdan ayrılmayacaksın. Bunu aklına yaz." "Sizden nefret ediyorum. Ne istiyorsunuz benden? Bunca yıl sonra niye?" Köşk korumalarına onu içeri götürmelerini işaret ettim. Nefretini duymak canımı yakıyordu. Alışacaktı, alışmak zorundaydı. Brocha çok uzun süre ayakta kalamazdı ve onu ancak bu şekilde koruyabilirdim. O benim çocukluğumdan kalan tek şeydi. Onu götürmek için hareketlenen korumalardan kurtulurken bağırdı. "Bırak. Dokunmayın bana, yürüyorum. Bırakın." Sesi titriyor yine de omuzlarını dimdik tutuyordu. Korumalar onay almak için bana baktığında gözlerimi hafifçe kapatıp açtım. Tamay çoktan odasının yolunu tutmuştu. Öfkeli adımları yeri döverek, hışımla uzaklaştı. Arkasından bakarken derin bir nefes aldım. Yüzüne karşı veremediğim cevabımı söyledim. "Çünkü karşımda sen dururken bu savaşın parçası olamam."

Esaret altında, topraklarından sürgün edilen türk milletinin, bağımsızlık için verdiği mücadeleyi konu alır. Özden babasına verdiği söz ile sınır ötesine geçer. Özden ile iletişime geçen, gizli bir oluşum ile direnişin sesleri yükselir...

Bir anlaşma. Bir esaret. İmkansız bir aşkın kıvılcımı... Duru, babasının karanlık geçmişinin bedelini öderken, hayatının kontrolü otoriter bir albayın eline geçti. İlk başta tek hissettiği nefretti. Ancak aynı çatı altında, zorunlu bir birliktelik zamanla beklenmedik bir çekime dönüşecekti. "Albayın Esiri", gücün ve kırılganlığın, nefretin ve tutkunun iç içe geçtiği, İstanbul`un büyülü atmosferinde soluksuz okuyacağınız bir aşk romanı.

Bir gece, hayatında nasıl bir değişiklik yaratabilir ki? Demeyin öyle, hayatınızdan her şeyinizi alabilir ve bir başka bir şeyi verebilir. Dünya bu, bilemeyiz hiç bir şeyi. Bir gece ansızın uyanıyorsunuz, bir ses duyduğunuz için dışarı çıkıyorsunuz. Bir de ne göresiniz? Birbirlerine silah doğrultmuş iki kişi. Korkuyorsunuz ama, sizi ikisinden biri çoktan gördü bile. Şimdi iki seçeneğiniz var. Yaşamaya çalışmak mı, ölmek mi?

Şehirde nam salmış deli eşkiyanın saplantısına takılan masum bir kız.Bu hikaye Dilsu Akçalı ve Civan Hançerin hikayesi.Tanıtım kitabın içerisinde yer alıyor.

Elimde kalem olacağına parmağıma yüzük taktılar.Üniforma giyeceğime gelinlik giydirdiler daha on üç yaşımda beni evlendiler.

Bir krallık ve soydan soya geçen bir bağ... Evrenler arası kopmuş bir Ruh bağı sizce tekrar bir araya gelebilirmi ? Yada kendilerini bile tanımayan iki yabancı bu Ruh, sizce kendi benliklerini bulabileceklermi ? . . . . .

Liseli bir arkadaş grubu, okulda yaşanan paranormal olaylar ve kayıp ruhun hikayesi... Ruh fısıldadı, Yalnızca hissedenler duydu. Hissedenlerin ruhu kayıptı, Belki de yoktu. Hissedenler de bizden birisi, Belki de en incesi, Ruh istedi diye, Arkadaşlarını yok edeni...

Tutsaklık neydi? Dört duvar arasına sıkışmak mıydı yoksa birinin esaretine hapsolmak mı? Ben ruhumun esiri olmuştum. Kendimi ne zaman kaybettim bilmiyordum. Peki ya O, beni ne kadar tanımıştı? Kendimi ruhumda kaybetmiş olmama rağmen ne kadar bulmuştu beni? Yağmurun altında durmuş önümdeki hiçliğe bakıyordum. Karşımdaki uçurum muydu derin olan yoksa ruhumdaki yaraların izleri mi?.. Burası kendimi aradığım yerlerden biriydi ve şimdi arkamdan gelen yabancı sesin sözlerine şahit oluyordu. "Kimi insanın ruhundaki kesiklerdi asıl uçurum. Oysa sen o kesikleri kapatacak kadar güçlüsün." NOT!!! kitap daha önce wattpadde yayınlanıyordu buraya geçiş yaptığım için ilk bir kaç bölümdeki görsel açıklarını düzenledim.

Esaret neydi? Yalnızca birinin evine tutsak, köle olmaktan mı ibaretti? Bir odaya hapsolmak, hapseldilmek, orada kalmak zorunda bırakılmak mıydı esaret? Bir kitaba hapsolmak da esarete dahil miydi? Oradan çıkamamak, sayfalarına kendini bağlayıp oraya mahkum olmak... Koca şehre de hapsolmuş hissedebilirdi insan bazen. Karada boğulabilir, suyun derinliklerinde nefes alabilirdi mesela. Bıçak darbesi değil de, söylenen bir söz tarafından yaralanabilirdi. Fiziksel değil, psikolojik olarak şiddet görebilirdi. Bedeni gitse de ruhu, aklı kalabilirdi. Kafasını yastığa koyardı da kafasındakileri bir yere koyamazdı hani... Soluk soluğa okuyacağınız bu dünyada kaybolmaya hazır mısınız?

Hiç Viking Hikayesi Dinlediniz mi? Elbette efsaneleri duymuşsunuzdur ama daha 16 yaşında olan bir gencin tüm Norveç`i, hatta tüm İskandinav`ı, hatta ve hatta tüm Vikingleri değiştireceği bir hikayeyi dinlememişsinizdir. Pagan ve Hristiyanlık arasında kendi kanlarında boğulmalarına sebep olan bu Viking öyküsü siz izin verirseniz adalet pusulanız bile olabilir. Çünkü yaşamak için kimse aynı olmak zorunda değildir. İnanç, ırk, kan, adalet ve hatta aşk. O bizim için Barışın Hükümdarı! ◬.◬.◬ ⨀ Bu Hikaye Tarihten İlham Alınarak Kurgulanmıştır.

Hümanur Berzah 1600 yıllarında Eşkıya bir adam Köylü bir kız