*Bu kitap bir bütün değil. Çünkü bazen insan da bir bütün olamaz.* Satırlardan, alıntılardan, kırık ama derin anlamlardan oluşuyor her sayfa. Bir düşün, bir kitap var elinde; ama belki de birden çok hayatı okuyor gibisin. Bazen bir cümle, bir kitap kadar iz bırakır ya hani — işte bu kitap, o cümlelerin evi. Kimi zaman bir aşkı, kimi zaman bir yalnızlığı, kimi zaman da kelimelere bile sığmayan duyguları taşıyor satırlarında. Okurken her alıntıda kendinden bir parça bulacaksın. Belki de hiç sen olmamış birini bile anlayacaksın. Çünkü bu sadece bir kitap değil. Bu, cümlelerin arasına gizlenmiş bir yolculuk. Ve bu yolculuğa katılıp katılmayacağına sen karar vereceksin. Ne dersin...

Aile & Asker kurgusu 🪷 Kitaptan küçük bir alıntı⤵️ 🪷 Gözlerime bakmaya devam ederken sordu. “Sen benim kim olduğumu biliyor musun?” kafamı aşağı yukarı salladım. “Abim!” dedim gür bir sesle. “Abimsin sen benim!” Afalladı. Ona, sen uzaylısın desem bu kadar şaşırmazdı hani. “Ne?” dedi. “Nil ben. Kardeşinim!” 🪷 21.08.2024🍭

Sahnedeki alkışlar onun içindi... ama kimse onun kim olduğunu bilmiyordu. Derin, baskıcı ailesinden gizli, müziği sadece odasında fısıldayarak yaşamış bir genç kızdı. Gittiği edebiyat fakültesinde bulduğu gizli sıcak köşesinde mırıldandığı şarkı hayatını değiştirecekti ama derin bundan bir haberdi... Tek bir şüphelisi vardı. Ablasını kaybeden ve okula geri dönen hukuk okuyan yiğit. Görünmeyen bir kızın, kendi sesini dünyaya duyurma savaşı

Hep sonradan gelir aklım başıma…

Bütün dörtlükler im bana aiitir. Umarım beğenirsiniz, iyi okumalar hepinize :)

Bu sayfalarda bir kadın var. Ne tam kırılmış, ne tam iyileşmiş. Her kelimesi, göğsünde iz bırakmış bir duygunun yankısı. Kimi zaman bir vedada, kimi zaman çiçekli bir elbisede, kimi zaman da sessizliğin en çok bağırdığı yerde duruyor. Bu kitap, görünmeyen yerlerime dokunanların hikâyesi. Ne anlattıklarım tam, ne sustuklarım boş. Sadece yaşadım. Ve geriye bir iz kaldı.

"Sana kıyamam" diyenler değil miydi en çok bize kıyanlar. Zaten en çokta kıyamadıklarımız kıymaz mı bize?. Küçük bir gerçek; insanlar değişir, değişmez dediklerin bile. Hem yarasın hem yarabandı. "yarım kalmaz, yara kalır..."

GELME! Bitti ömür dizelerim.

Bir yangının içinden mi uyandım ya da yangın mı benim içimden uyandı bilmiyorum. Kırık katanamın parçalı yüzeyinden parlayarak şakıyan alevler gözlerimi kamaştırıyordu. Etrafıma baktım, alevlerle veballerinden arınan yüz elli yıla baktım. Dilimin ucunda unuttuğum bir isim takılı kalmıştı. Savaş meydanına haykırmak istediğim, yarısı hafızamdan silinmiş bir isim. Ama boşlukta kaybolup gitti. Elimdeki kırık katanaya baktım, bu aziz ama günahkar kılıçla kaç insanı hayatın kemiğinden sıyırıp aldığımı bilmiyordum.Parlak çeliğe eğildim, belki sonunda kendi yansımamı görebilirim diye. Ama hiçbir şey yoktu. Hiçbir zaman olmamıştı zaten. Gözlerime tutunan muğlak hayalin sesi çınladı yerde: "Ne olduğunu bilmesen de, doğrusunu biliyorsun..." Haklıydı. Kim olduğumu hatırlamasam da, ne yapacağımı çok iyi biliyordum.

Mustafa.. Seçilmiş, Kudretli, Adaletli demek.. Daha doğmamışken bile o kudretli , inançlı, adaletli, merhametli birisi olacağına dair yazılmış olan kişi.. Kaderi daha doğmamışken yazıldı.. Kader bazen bir kılıçta saklıdır, bazen bir kudrette ,bazense bir annenin güzel duasında.. Mahidevran gibi.. Mustafa onun göz bebeği.. daha doğmamışken yazıldı Şehzade Mustafa’nın kaderi, o ki altın saraylar da çürümeye pas tutmuş duvarları, kudretiyle, adalet dolu kılıcı ile ,adaletsizliği yıkmak için Allah tarafından Kudret dolu şekilde dünyaya gelecekti.. Şehzade Mustafa Manisa’da o adaletsizlikleri, taht kavgalarını yıkmak, kardeş kavgalarına son vermek, gereksiz entrikalara son vermek için gelecekti dünyaya.. bende bunu ele alarak hayranı olduğum şehzade mustafayı sizlere aktardım umarım beğenirsiniz

Şiirimi paylaşıyorum, umarım beğenirsiniz ✨

Her kelime bir adım, her satır yeni bir dönüş. Kağıdın üstünde bazen sakin bir yürüyüş, bazen koşar adım bir kaçış. Yolumu ben bile bilmem; bazen en parlak düşüncelere, bazen karanlık köşelere çıkar. Bu patika dümdüz değil. Ama her virajda başka bir hikâye saklı.

İstanbul, 1926 Gülfem, Çamlıca`nın köşklerinden birinde büyümüş, kitaplarla dolu bir dünyaya saklanmıştı. Mektebe gitmek, yazılar yazmak istiyordu– oysa ailesi ona çeyiz sandığından başka bir gelecek görmüyordu. Demir Korhan ise Haydarpaşa Hastanesi`nin genç cerrahıydı. Elleri neşter kadar keskin,yüreği savaşın yaralarıyla doluydu. Ta ki Gülfem`in mürekkep lekeli parmaklarını görünceye kadar... Gülfem`in ailesi ona mürekkep değil, koca" dayatırken, Korhan hastane koridorlarında ölüme meydan okuyordu. Cumhuriyet’in ilk kadın öğrencilerinin mücadelesi. 1926 yılında Istanbul’da kadın bir doktor nasıl okunur?

"Şeytan, meleğin kanatlarını severken yanlışlıkla kopartabilir, güzel kiracı."

Bu ben değildim, biliyordum fakat kurallar artık değişmişti. Ortada dönen bir oyun vardı ve kartlar bana uzatılmıştı. Hepsinin üzerinde resimleriyle birlikte isimleri yazıyordu. Önüme atılan diğer bir kanlı kartta ise Defne`nin adı vardı. Hepsini yan yana dizdim. Ağlamayacaktım. Ağlarsam kaybederdim. Ve intikam için hak edenlerin intiharı olacaktım. ` Harlandığın ateşte kül olursun. `

Bir kız düşünün aşık olduğu adamı unuttuğunu düşündüğü zamanlarda mutluyken bir gün kapı zili çalar ve karşısında onu görür .

Şiirlerle Öyküler

(TAMAMLANDI). ~kimsessizvehissiz_

"ya derdin ne senin!?"dedim sitem dolu sesimle bakışları koyulasti,ellerini belime daha sıkı doladı. "Derdim sensin hatun"dedi sakin ve yumuşak sesiyle bi elini belimden çekip yüzüme yaklaştırdı. Nefesim kesiliyodu."neden naptimki sana?"dedim sonunda şaşkınlık duygusundan kurtuluk konusabilmistim.yuzunde tatlı bi tebessüm yayilirken elini yanağıma koyup okşadı,bedenim bu temastan sonra içime nedenini bilmediğim bi huzur kaplamıştı.. "Bi bilsen bana neler yaptığını,gözlerini, dudaklarını, bakışlarını en ufak bi haraketinde bile beni kendine bagliyosun hatun.." Dilim tutulmus lal gibiydim sanki iri tanelerimle ona bakiyodum sadece ne yapmistimki ben..?

Wattpad`de çok sevilen öğretmen ve mafyanın aşkı. Edebiyat öğretmeni olan Süreyya`ya yıllardır aşık olan Çelebi zaman geçtikçe değişmeye, mafya halini belli etmeye başlar ve Süreyya`yı korkutur. Fakat kader ya bu, Süreyya`nın karşısına bir kurtarıcı çıkar.

"Bazı kalpler, göz göze gelmeden de l Tunay... Namazını aksatmayan, hayalleri büyük, kalbi derin bir kız. Açık ama inançlı. Sessiz ama duygulu. Hedefi belli: Polis olmak. Hayatını belli bir düzende yaşarken, hiç beklemediği bir anda bir grup mesajıyla sarsılıyor. Tanımadığı biriyle tanıdık bir his arasında sıkışıyor. Başta inkar ediyor, "Heves," diyor. Ama kalp inkarı sevmez. Ve bazı duyguların sesi, suskunlukla duyulur. O, Karadeniz`in sert rüzgarlarında yürüyen bir adamla tanışacak: Baturalp. Ciddiyetiyle, suskunluğuyla, beklenmedik cümleleriyle kalbine dokunacak. Tunay`ın dünyası değişecek. Aşk mı? Belki. Karşılıksız mı? Kim bilir. Ama şüphesiz: Sessiz bir çarpışma.-

Bu kitap; içime sığmayanları, kimseye anlatamadıklarımı, “geçer” diyerek sustuklarımı kaleme döküşümün hikâyesi.

dünyanın herhangi bir yerinde seninle çay içmek istiyorum seninle yaşanmalı bütün güzel şeyler en talihsiz acılar bile... https://www.kitapyurdu.com/kitap/askla-demlenen-huzun/721308.html adresinden kitabı satın alabilirsiniz

Herkes sahnedekini alkışlar. Peki ya sahneye çıkamayanlar? Peki ya sadece görülmek isteyenler? Elfida, bir tiyatro kulisinde yaşamı arka planda geçen, sesi duyulmayan, hayalleri hep ertelenen genç bir kız. Hayatı boyunca görünmez hissetmiş, başkalarının parlamasına hayranlıkla ama sessizlikle tanıklık etmiş biri. Ta ki bir kaza, her şeyi tersine çevirene kadar... Sahne ışıkları bu kez onun üzerine dönerken, sadece bir oyun oynamıyor artık. Kendi hikayesini, içindeki bastırılmış sesi, acıları ve haykırışlarıyla birlikte dünyaya sunuyor. Her replik bir yara izi, her bakış bir sessiz çığlık... "Beni Gör", görünmez kalmış bir genç kadının içsel uyanışını, kendini keşfetmesini ve varlığını duyurma çabasını etkileyici bir dille anlatıyor. Tiyatro sahnesi, bu hikâyede yalnızca bir mekân değil; bir dönüşümün, özgürleşmenin ve haykırılmamış duyguların yansıdığı bir aynaya dönüşüyor. Bazen birinin tek isteği vardır: GÖRÜLMEK. Ve bazen bu, dünyayı değiştirmeye yeter...

"Menekşeler kokmuyormuş doğrumu " dedi nil sevgilisine ,sarp nilin saçlarına ufak bir buse kondurdu " kim demiş kokmaz mis gibi kokuyor menekşem" . . . . . Sarp morgdaki menekşesine baktı " menekseler artık koymuyor sevgilim." Kalp hastası bir kız. Hayat b@k gibi bir oğlan kız oğlanın yaşama sebebi ama kızın sonu yakın. :)