Havaalanına ayak bastığımda, içimde bir şeyler vardı. Ne kadar soğuk, ne kadar farklı bir dünyaya adım attığımı hissettim. İstanbul’a gelen her Fransız öğrenci gibi, ben de buraya alışabileceğimi düşünmüştüm, ama ne kadar zor olacağını tahmin edemedim. Hava, hiç de Paris gibi değildi. Burası çok kalabalıktı, gürültülü ve boğucu. İnsanlar bir orman gibi, birbirine sürtünerek hareket ediyordu. “C`est étrange…” (Garip…) diye mırıldandım, kendi kendime

Bazı insanlar kalbini susturur, bazılarıysa onu diri diri mezara gömer. Ben büyürken geçmişin karanlık gölgeleri peşimden hiç ayrılmadı. Ve yıllar boyunca bir çift göz, uzaktan beni izledi—hiç farkında olmadım. Atlas… O hep oradaydı ama ben onu hiç görmedim. Adını bile bilmezken kaderimin çoktan onun ellerine yazıldığını bilmiyordum. Beni bulduğunda, hayatımın kontrolünü çoktan kaybetmiştim. Soğuk, suskun, ama bir o kadar tanıdık bir adamdı. Bana baktığında içimde yıllardır susturduğum fırtınalar uyanıyordu. Ona güvendim… Belki de en büyük hatam buydu. Çünkü bazı adamlar severken bile öldürür. Ve bazı aşklar, insanı hayatta tutmaz; sürükleyip karanlığa gömer. Atlas’ın gözlerinde hem beni kurtaracak ışığı, hem de sonumu gördüm. Geçmişin kanla yazılmış sırları, tek tek önümde açıldı. Ben kaçtım, o sustu. Ben sevdim, o öldürdü. Şimdi her gece rüyamda bana sadece bir şey soruyor: “Neden?” Cevabını bilmiyorum. Belki de hiç bilmeyeceğim. Bu bir aşk hikayesi değil; bu, kalbini ona veren bir kızın mezar sessizliği. Beni öldürdü, evet. Ama ben hâlâ onun içindeyim. Ve bu, en ağır ceza.

Hayat domino taşlarına benzer. Nasıl taşlar birbirlerini iterek ve birbirlerini tetikleyerek yoluna devam ederlerse seni de bazı şeyler tetikler. İstemediğin bir hayatın baş karakteri oluverirsin. İstemediğin bir yerde, istemediğin kişilerle yaşamaya mahkûm eder seni hayat. Yolda ya da çevrende görüp de olmaz dediklerini daha inadına sende yaşarsın. Kaçmaya çalıştığın geçmişin aynen karşına geçmese de soğuk nefesini ensende hissedersin. Gölgesi bir adım ilerinde, gerçeği de bir adım gerinde yer alır. O Derin Yade SARAÇ`tı. İstemediği bir hayatın baş kahramanı, geçmişinden kaçmaya çalışsa da kaçamayan yaralı bir kız çocuğu... --------- Bu hayatta en çok ailenize güvenebilirdiniz değil mi? Ama o en büyük darbeyi ailesinden yedi. Daha hayatı yeni öğrenirken, hayatı bembeyaz bir yaprakken birdenbire siyaha boyandı onun yaprağı. Öyle koyuydu ki o siyah ton kimse silemedi. O ay ışına bakmaya doyamayan değil miydi? Şimdi ise o ay ışığından tiksinecek raddedeydi. Bu hayatta güvenebileceği kişi sayısı bir elin parmağını bile geçemezdi. O Emre KARAHAN`dı. Herkese güvenemeyen, ihanete uğramış, onu büyütmeyi başaracak olan kişiyi bekleyen bir çocuk...

0543*:Sen benimsin Derin. 0543*:Seni seviyorum. 0543*:Sadece benim olur musun?

18 yaşındaki Derinin ilk kez bakıcılık yapacağı bu hikayeye bir şans verin derim😁 !!!yaş farkı var ve birazcık cinsellik içeriyor!!! bu kitap eğlence amaçlı yazılıyor, ciddiye almayın cringe:`)

Hüzünlü Aşklar Serisi - 1 Delfin tüm kalbiyle tutunduğu öfkesi ve gururu ile yıllar boyunca kendi kabuğunda kalmıştı. Bu öfke ve gurur ile sarmaladığı kabukta yalnız değildi tabii. Hayatındaki tek güzel duygu olan sevginin tek sahibi olan oğlu Merih de vardı. Her ne kadar oğlu en sevgisiz hissettiği anında dünyaya gelse de geri kalan her gün sevgiye boğmuştu Delfin oğlunu. Karısından yıllardır bir haber bekleyen ünlü oyuncu Derin Uçar`ın kulağına ise magazinin karısı olduğunu öğrendiği haberi çalınır. Ne yapacağını düşünürken bir de üstüne karısının ülkeye döndüğünü öğrenir ve soluğu onun yanında alır. Ona sırrının açığa çıktığını söylediğinde Delfin de ona kendi sırrını, yani öldü sandığı oğlunun yaşadığını söyler. Derin bu şok edici haber üstüne öfke ve mutlulukla kavrulurken ne yapacağını bilemez ama mutluluk duygusu ağır basar. Çünkü hâlâ sevdiği karısı ile tekrar bir aile olma şansı vardır. Ne yaparsa yapsın karısını sevmektedir. Ve Delfin`in de kendisini her şeye rağmen sevdiğine emindir. Aşklarına duyduğu güvenle Delfin`e tekrar birlikte yaşamalarını söyler. *** Canı yanmış bir kadından daha korkuncu daha tehlikelisi daha kötüsü daha paramparçası yoktur... ***

Derin, başarılı bir şekilde şef olarak Ağrı`ya, askeriyeye atanmıştır. Fakat o askeriyede de beklediğinden daha fazlası olacaktır.

Bir savaşın içindesindir ve sen o savaşı sen kendi gerçeğin bilirsin takı birisi sana gerçek hayatı tanıtana kadar D.

Genç kız gözlerini aralamaya çalıştı, ancak parlak bir ışık onu engelledi. Kısık gözleriyle ışığın kaynağına baktığında, bir spot ışığının üzerine odaklandığını fark etti. Durumu kavrayamadan etrafını incelemeye başladı ve karşısındaki kırmızı koltuklarda binlerce seyircinin kendisini izlediğini gördü. Şaşkınlıkla çırpınmak, bağırmak istedi. Ama nafileydi. Ne bir parmağını oynatabiliyordu ne de sesi çıkıyordu. O an, ayak bileklerine ve el bileklerine sıkıca dolanmış ipleri fark etti. Hemen ardından, bir kukla gösterisinde olduğunu anlaması uzun sürmedi. Başını sağa çevirdiğinde, gözleri bağlı ve ağzı açık iki genci gördü. Sol tarafına baktığında ise, gözleri açık ama ağızları bağlı bir erkek ve bir kızla göz göze geldi. Hepsi, tıpkı kendisi gibi gençti. İçini derin bir korku kaplarken, sağındaki gözleri bağlı ve ağzı açık olan genç dikkatini çekti. İpler onun ellerindeydi. Kuklacı oydu. Kuklacı, içlerinden biriydi. Genç kız dehşet içinde bağırmaya çalıştı, fakat kimsenin onu duymadığını düşünüyordu. Ta ki uzun kahküllü, sofistike bir giyim tarzına sahip, şık ve güzel bir kız ayağa kalkana kadar. Genç kız, onun sesini duyduğunu sanarak daha da hiddetle bağırdı, ona doğru yürümeye çalıştı. Ancak fark etti ki o genç kız ona değil, kuklacıya doğru ilerliyordu. Kız, kuklacıya yaklaştı, onun elinden ipleri aldı ve diğerlerini serbest bıraktı. Genç kız şaşkınlık içinde serbest kalmanın sevincini yaşıyordu, fakat yine de olduğu yerden kıpırdamadı. Diğerleri gibi kaçmak yerine beklemeyi seçti. Çünkü merak ediyordu. O kızın, kuklacıya ne yapacağını görmek istedi. Genç kız, kuklacının elinden tutup onu birkaç adım öne sürüklediğinde, yukarıya doğru çıkan bir ip fark etti. O ip, kuklacıya bağlıydı. "Anlatsana, Kuklacı" dedi. "Bu kuklaların ipleri parmaklarına değil de, kalbine mi dolandı?"

"Çünkü ucubeler, en tuhaf sırlara sahiptir..."

Disosiyatif bozukluk hastası bir kızın hikayesi...

"İhanet ve Anılar benim kırmızı çizgimdi. Altuğ Altan Karabayır ise, benim anılarımın içini ihanetle doldurmuştu." Altan, bir gece kayıplara karışır bunun üzerine eşi Derin, büyük bir çöküntü yaşar. Bu üzüntüsünü hırsa çevirir ve o tüm ülkenin korktuğu suikastıçıyı bulmaya karar verir. Peki ya her şey Derin`in düşündüğü gibi gitmezse? Çünkü o adamı bulduğu zaman hiç bulmamayı tercih edecektir. Çünkü o adam öldü sandığı kocasından başka değildir. Şimdi de Derin bir karar vermesi gerekiyor, Aşk mı yoksa İntikam mı? Duygularını kana mı bulayacak yoksa, duyguları ilk günkü gibi canlı mı tutacak? Nefes kesen yeni bir kanlı ve aşk dolu oyuna hazır mıyız?

Düşmanının kızı ile evlenen Buğra ve onun pis oyunlarına alet olan Derin.

Gece`nin abisinin arkadaşı Deniz, Gece ile kardeşi gibi ilgilenip koruyordu. Fakat Gece bu durumdan hiç memnun değildi. İkisinin zıtlaşarak geçirdiği bu sürecin sonu ne olacak acaba?

5 ORTAOKUL ÖĞRENCİSİ OKULDAN GELİRKEN GİZEMLİ OLAYLAR YAŞIYOR

Sıradan insanları özel yapana aşk dedi, ademoğlu. O ise tesadüf...