Berfu, hasta bir ruh. Bir cinayet; ki bu cinayet failin annesi, katilin babası olduğu bu cinayet, onu darmadağın etmiştir. Alkolün, uyuşturucunun, cinselliğin kollarına düşmüş bir gençlik. Bu roman size cennetin kapılarını vadetmiyor. Aksine bu roman, fırtınanın ortasına kalmış yaprakların gökyüzünden yeryüzüne savrularak düşmesini, ayaklar altında ezilmesini anlatıyor. Kan, ter, tütün, gözyaşı, kusmuk kokan bu dünyaya adım attığınız andan itibaren tiksineceksiniz; insanlardan, Tanrı`dan ve tabii kendinizden. ``Kaybolmayı seviyorum, Berfu. Bir yere ait olmamayı, bir kısrak gibi özgür olmayı seviyorum... Ve öldüğümde kül olup küllerimin bir çiçek bahçesine serpilmesini istiyorum. Depresif bir istek değil bu... Aksine bu sözler, içimde bir yerlerde yitirmek üzere olduğum o cılız ışığı hissetmemi sağlıyor.`` Bu hikaye rahatsız edici unsurlar içerir. On sekiz yaş ve üstü için uygundur. Psikolojik olarak kötü etkilenmek istemiyorsanız lütfen okumayın.

“Bazı çocuklar hayata başlarken ellerinden tutulmaz... Bazı sesler içimizde yankılanır, yıllarca susmaz.” Gabriel dört yaşında bir ağacın gölgesinde dizlerine sarılarak sessizliğe sığındı. Yetimhanenin soğuk duvarlarında, annesinin sıcak sesinden geriye kalan tek şey, zihninde yankılanan bir boşluktu. Yıllar geçti. Sözler sustu, arkadaşlıklar soldu. Yalnızlık onun yoldaşı, karanlık ise tek gerçeği oldu. Ama sonra bir ses... önce bir dost, sonra bir kadın... sonra yeniden doğan bir anlam. Satırlar arasında gezinirken kendi varlığını yeniden inşa eden bir çocuğun, bir adamın ve bir hayatın hikâyesi bu. Varlığın Kıyısında, karanlıkla konuşan bir zihnin içsel yolculuğu; umutla, kayıpla ve kabullenmeyle örülmüş bir hayat anlatısı. Kadir Onur Mete

Bir adam.. Sokağa düşmüş, kalbinden vazgeçmemiş. Frankowski her şeyini kaybetti, ama sesini asla Sokak lambalarının altında söylediği şarkılar, bir kadının gözlerinde yankı buldu: Mira. Bu, kalbi tükenirken bile şarkı söylemeye devam eden bir adamın son vedası. Ve belki de son duası: "Yarın Mira gelsin..."

Depresif bir 11. Sınıf öğrencisi olan Rüzgar bir gün sınıfta otururken ve camdan dışarı bakarken aşık olduğu Alya ve içerisinde bulunduğu düşünce ve duygu okyanusundan oluşan bir lise kurgusudur. İyi okumalar! <3

⸻ Mahur, buz pateni tutkusu ve haksızlığa uğramış bir kızın hikayesini yaşıyor. Ailesinin baskıları altında, hayalini gerçeğe dönüştürmeye çalışırken, rüyalarında bir yabancı beliriyor: Lodos. Yüzünü seçemediği bu gizemli kişi, Mahur’un dünyasında bir yolculuğun başladığını müjdeliyor. Ancak Lodos’un varlığı, Mahur’un hayatındaki her şeyi altüst ediyor. Ne geçmişi ne de geleceği belli olmayan Lodos, Mahur’a olan bağlılığını ne zaman tam olarak anlayacak? Bir şeytan mı, bir melek mi? Yalnızca Mahur’un kalbi ve ruhu bunu çözebilecek. Etrafındaki dostları, Roza ve Yelissa, Mahur’a hayatını anlamlandırması için destek olurken, içsel çatışmalar, sevda ve düşmanlıklar arasında gidip gelen bir yolculuk başlar. Lodos ve Mahur arasındaki bağ ne kadar derinleşirse, karanlık güçlerin etkisi de o kadar güçlenecektir. Bir kız, iki dünya, bir sır ve sonsuz bir mücadele…

Siz hiç daha sonra göremem diye birinin, yüz hatlarını ezberlemeye çalıştınız mı? 22.07.2019

Sevgili Tanrım, bazen beni unutsanda babam olduğun için teşekkür ederim.

Rüyamıza bir ağıt yaktım. Sonra seni kurtardım, ardından kendimi astım. ♆ Gök, yere düştüğünde vaat edilen cennet boğulur altın çocuğun dolmayan denizinde. Yaralı hayalperest doğar sabah yıldızının güneşinde. Kendi acısından zevk alarak oynar tragedyasındaki mükemmeli, en ön sıralara dizilmiş tanrılar karşısında. Savurur buklelerini gururla. Alkollü gecelerin uyuşuk tanrıları önyargılarıyla yüceltir hayalperestin gösterisini. Ortasına gelir sahnenin, selamlar kendisini kanatsız bırakan, yüzsüz tanrılarını. Seyircisinden akan birkaç damla gözyaşı takdir etmeye yeter mi çocuğun melodramını? ♆ "Duyuyor musun?" diye sordu kıza. Yerinde hafifçe sallanmaya başlamış sanki bir şarkıya ritim tutturuyordu. "Neyi?" diye sordu kız. "D minör..." dedi adam. "Ne diyorsun Ege bir bok anlamıyorum." diye çıkıştı kız sessizce. "K. 626 Gece, Mozart." Adam sallanıp mırıldanmaya devam ediyordu. Genç kız sabır dilercesine nefes aldı "Mozart falan yok Ege!" diye soludu dişlerini sıkarak. "Requiem, Gece, yarım kalmışların ilahisi, ölülerin ağıtı. Bizim şarkımız çalıyor. Sevgili, Lacrimosa`m çalıyor..."