Kaya kardeşler her kitapta aşk, aile, inanç ve kendi kalpleriyle sınanacaklar.

Annesini doğarken kaybetmiş bir kızı hayat güzellikler sunar mıydı? Canından çok sevdiği Ayşe’sini Abisinin karısı olarak görmeye dayanır mıydı Murat ? Gelin hep beraber Murat ve gül ayşenin hikayesini okuyalım ve yaşayalım 🌸

Vuslat Serisi 2. Kitap "Vuslatın ardından geriye, sadece kırık bir kalp kaldı." Hayattaki en büyük korkusuyla bir kez daha yüzleşmek zorunda kalan Erva, Kerem`in kaybıyla yeniden sarsılmıştı. Onun yokluğunda geçirdiği aylar, ömründen yıllar çalmış gibiydi. Sözleri yarım kalmış, duası yarım kalmış, kalbi ise sessizce paramparça olmuştu. "Kaderin sustuğu yerde, sabır konuşur," derlermiş. Erva, acının içinde yeniden nefes almayı, yarım kalmış duaların ardında bir anlam bulmayı öğrenirken, kalbinde hâlâ sönmemiş bir ışık vardı. Acılarına eklenen kötü rüyalar, onu sürekli bir karanlığa sürüklerken o her seferinde minik de olsa bir umuda tutunuyordu. Ne kadar derin bir kayıp yaşarsa yaşasın, bir yerlerde onun için atan bir kalbin varlığını hissediyordu. Gün yeniden doğarken başkalarına umut olsa da onlar için tehlike artıyordu. Silahlar patlamaya, geçmişin acısı bir bir ortaya çıkmaya devam ediyordu. Belki de vuslat, her zaman kavuşmak demek değildir. Bazen vuslat, bir kalbin diğerine ulaşabilmesi için sessizce sabretmesidir. Erva’nın yolu, kayıplarla, sırlarla ve yeniden doğan umutlarla örülmüş bir yoldu. Ve bu yolun sonunda bir ihtimal, kalbinin gerçek sahibine yeniden kavuşacaktı. ... Kitabımın tüm hakları bana aittir. (Ç)alınması veya kopyalanması durumunda hukuken gerekli işlemler yapılacaktır. Başlangıç: 03.11.2025

Asker konulu bir kitaptır, kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Ruh, insanın dipsiz bir kuyusudur. Sen ruhunda dolaştığını sanırsın ama onun ne kadar derin olduğunun hiçbir zaman farkına varamazsın. Ta ki biri çıkıp orayı talan edene kadar. "Yanacaksınız, yakacaklar. Canınızın acımasını önemsemeyecekler." Parmaklarına sarılı urganı sertçe gerdi. Parmak boğumları giderek beyazlaşırken gözleri, alev topuna dönüşmüştü. "Nefesinizi kesecekler." İki farklı asker; Asena Eyşan Boduroğlu ve Mete Mert Çakır. Birbirlerinden haberi olmadan aynı göreve atanırsa en fazla ne olabilir ki? "Bugün bir tehdit mektubu aldım MMÇ`den gelmiş." *Tüm hakları saklıdır.*

|Üç yıl önce boşanan Ceren ve Aras, 6 yaşındaki kızları Ada’nın hastalığıyla yeniden bir araya gelir. Ada, en zor günlerinde anne ve babasının yan yana olmasını ister; onlar da geçmişin gölgesine rağmen birbirlerine katlanarak aynı evi paylaşır. Geçmişe dair unutulmuş anılar, yılların ardında kalan duyguları sinsice yeniden alevlendirir ve saklı kalan yaralarını yeniden ortaya çıkarır.|

🌸 Bir aşk, bir isyan, bir özgürlük hikâyesi... 🌸 Defne, ailesinin baskısı ve toplumun beklentileri arasında sıkışmış bir genç kızdır. Onun için hayat; dersler, kurallar ve başkalarının karar verdiği bir gelecekten ibarettir. Ta ki Aras’la tanışana kadar… Aras, rüzgârın ve özgürlüğün çocuğu. Motorunun üstünde rüzgârı yararken, Defne’nin ruhundaki zincirleri tek tek kıran bir adam. Onunla birlikte Defne ilk kez kendi hayatını yaşamaya, kendi kararlarını vermeye cesaret eder. Ama bu yol kolay değildir. Ailesinin tepkileri, kasvetli kurallar, kıskanç bakışlar ve tehlikeli düşmanlar bu aşkın önünde durur. Defne, kalbini Aras’a teslim ederken aynı zamanda kendi özgürlüğünü, cesaretini ve kim olduğunu da keşfeder. Bu hikâye, sadece bir aşk hikâyesi değil; büyümenin, özgürlüğün ve her şeye rağmen sevmenin hikâyesi. Kalbiniz Aras ve Defne’yle birlikte çarpacak, rüzgâr saçlarınızda dolaşacak, gözleriniz belki de onlarınki kadar dolacak… 💔 Aşk, bazen bir yolculuktur. Ve bazen, o yolun sonunda kalbinizin en derininde sakladığınız cesareti bulursunuz.

Meryem ve Dağhan bir operasyon sırasında tanışır ve aralarında beklenmedik bir aşk başlar. Ancak, görevleri ve geçmişleri, onları ayırır. Meryem , MİT ajanı olarak gizli görevler yaparken, Dağhan da askerlik görevini sürdürür. Aşkları, her ikisini de tehlikeye atar, ancak onlar aşkları için her şeye rağmen savaşmaya kararlıdır. Ama aralarında ki kopmayan o bağ vardır ki birbirlerine olan sevdalarından vazgeçmemiştir.

"Söylesene Güllü?" dedi tekrarlayarak. "Gönlünde büyük adam olabilmeyi başarabildim mi?" "Beni, senden gizleyen herkesi karşına aldığın günden beri..." Kurumuş dudaklarımı ıslatmama fırsat bile vermeden dudaklarıma kapanıp cayır cayır yanmama sebep oldu. ... • ÇOCUKLUK AŞKI •YAŞ FARKI •POLİS/HUKUKÇU •ABİMİN ARKADAŞI •YAŞ FARKI (6) Mirza Devran Polat ve Gülfem Asel Karaca çocukluk arkadaşı, aynı zamanda zamanda karşılıklı dairelerde oturan aile dostlarıdır. Günlerden bir gün Mirzalar, babasının polis oluşundan dolayı Ankara`ya taşınmak durumunda kalırlar. Bu taşınmanın üzerinden yıllar geçer ve artık Gülfem ile Mirza büyümüşlerdir. Mirza, babası gibi polis olurken Gülfem Ankara`da yani, çocukluk arkadaşı olan Mirza`nın yaşadığı şehirde Hukuk Fakültesi kazanmıştır. Gülfem okulu için Ankara`ya gittiğinde aile büyüklerinin ısrarları üzerine, Mirza ve ailesi ile birlikte aynı evde yaşamaya başlar. Yıllar önce ayrılmak zorunda kalan Gülfem ve Mirza, yıllar sonra yolları kesiştiğinde tekrar bir arada olabilmeyi başarabilecekler miydi? 170623 . . .

Her telden bir şiir, gel istersen...

Bütün liseli kızlar aynıydı. Ama sen, zinciri kırdın." Leya, Atlas Kıraç`ın dudaklarına mühürlediği yemin ve bileğindeki o çözülmez düğümün gücüyle, yeni hayatına adım attı. Artık o, Kıraç Holding`in stajyeri değil, hayallerinin peşinden koşan, zincirsiz bir üniversite öğrencisiydi. Atlas`la aralarındaki yasak aşk, mesafeye rağmen sürecekti. Çünkü bu aşk, kütüphanelerin karanlık köşelerinde, maun masaların üzerinde atılmıştı; kırılmazdı. Ama mesafe, yeminleri dahi yıpratır. Atlas, yüzlerce kilometre uzakta, Leya`nın yeni ve renkli hayatını kontrol edememenin acısıyla boğuşurken, Leya, kampüsün cazibesiyle ve yeni özgürlüğüyle tanışıyordu. Yanı başında ise, Atlas`ın çocukluk arkadaşı ve şimdi Leya`nın en yakın sırdaşı olan Cansu vardı. Cansu, bu imkansız aşka başından beri şüpheyle bakarken, Leya`ya olan yakınlığı, Atlas`ın kontrolsüz kıskançlığını ve yanlış anlamaları tetikliyordu. Atlas, Leya`yı korumak için elinden geleni yaparken, farkında olmadan onu itiyordu. Leya ise, Atlas`a olan aşkıyla, nihayet elde ettiği özgürlüğü ve Cansu ile kurduğu dostluğu arasında sıkışıp kalmıştı. Her telefon konuşması, her nadir buluşma, bu karmaşık düğümü daha da yıpratıyordu. O tutku dolu yaz bitti. Şimdi geriye kalan tek şey, mesafenin, sırlar birikintisinin ve imkânsız bir bağın yükü. Peki, aşkın en tutkulu hali, kopmanın en acı hali olabilir mi? Leya ve Atlas`ın düğümü artık çözülme tehlikesiyle karşı karşıya. Çünkü bu seferki savaşları, birbirlerine karşı değil, mesafeye, yanlış anlamalara ve yeminlerini sınayan yeni gerçeklere karşı verilecektir. Yıpranan Düğüm serinin ikinci kitabıdır.

Ben seni seviyorum...kardeşimden farksız o hem 5 yaş küçük...ufaklıkla ne işim olur... Dizlerimin üzerinde eğilip kapıya biraz daha yaklaştım.. -Bin gönlüm olsa birini vermem.. Benim gözüm sadece seni görür... Hem görmedin mi erkek çocuğundan farksız.. Kıskanacağın son kişi bile değil... Titreyen dizlerimle ayağa kalktım... Perdeyi araladım.. Balkona çıktım.. Semih gelen sesle başını bana çevirdiğinde.elinde telefon öylece kaldı... Gözlerine baktığımda anlamıştı onu duyduğumu.. Balkonda duran kitabımı aldım ve tekrar içeri girdim... Kapıyı kapatıp perdeyi çekmeden son kez yüzüne baktım.. Ve o perdeyi kapattıktan sonra yıllarca onun olduğu tek bir gün açmadım...

Aslında bazı hayatlar vardır ki sanki kaderi daha doğmadan karamsar yazılmış. Sadece herşey yolunda gitsin istersin... herşey olumlu olsun ve zorluklarla uğraşmak istemezsin... Sahra aslında bu olumsuzluklara rağmen gülmeyi başarmanın vücut bulmuş haliydi. Sahra en kurak topraklarda bile yeşermeyi başaran bir fidan gibiydi. En büyük okyanusta bile dalgalara karşı savaşan bir yosun gibiydi. Atlas ise okyanusların en karanlık merkezi gibiydi. Atlas yağmurlu hava da bile susuz kalmış bir bitki gibiydi. İkisi de bu hale nasıl geldi? Birbirlerini iyileştirebilecekler mi?

Lise aşkım, sen hep içimde bi ukte kalansın.

Bir İstanbul vardı. Aşıkları kavuşturdu. Bir Mardin vardı. Aşıkların dönüm noktası oldu. İlk görüşte birbirlerine aşık olan Bala ve Miran Mardin de hayatlarının sınavını vereceklerdi. Bu yolda engeller hiç bitmeyecekti. Küçüklüğünden beri imtihanda olan Bala şimdi pes mi edecekti? Miran vazgeçecek miydi? Birlikte kül oldular. Lavinia ölüm çiçeği demekti ama lavinialar yanınca küllerinden yeniden doğabilecekler miydi? Siz de Mardin yolculuğunu okumak isterseniz bu kitabıma beklerim.Yıldızlı okumalar✨ Miran: Senden gelen her şey başım gözüm üstüne. Bala: Teşekkür ederim. Miran: Etme. Edilecek bir şey yapmadım. Bala: Beni mutlu ettin. Bu bir şey değil mi? Miran: Bu benim için her şey. Miran: Sen kollarımda huzur bulurdun. Bala: Şimdi o kolların nefes aldırmıyor Miran. Ben artık lavinia kokuyorum. Ölüm kokuyorum.

Ben Zeynep Siraça çocukluktan beri aşım ama tek sebebim var. Abim

Yıldız küçükken İstanbul`da yaşayıp 6 yaşında antep`e taşınır. Öğretmen olunca tekrar İstanbul`a gider ve oradaki eski arkadaş grubuna yeni biri gelmiştir: Ateş. Ama sanki bu kişiyi küçükken bir kere görmüştü? Kimdi bu Ateş?

Kendinden 16 yaş büyük bir adamla zorla evlendirilen Ilgın, nikahtan hemen önce ilk bulduğu fırsatta kaçar. Kaçmak için yardım istediği arabalardan hiç birisi durmaz. Birisi hariç. Deniz Bulut...

“OĞLAN BİZİM! KIZ BİZİM! OĞLAN BİZİM! KIZ BİZİM!” “Sema teyze tanıyordur. Kız tarafıyız dediler içeri girerken.” “Lan sorun o değil! Düğün de alkol yok. İkisi de sarhoş!” “Büyük ihtimalle Asya’nın arkadaşları başka bir yerde içtiler ve geld-“ Piraye bunları duyuyor lakin tepki veremiyordu. Çünkü ne kız ne de erkek tarafıydılar; aynı apartmanda oturdukları Vahide teyzeye gelen davetiyeyle içeri girmişlerdi. Onun yeğenleri olduklarını söylemişlerdi. Gece arkadaşıyla eğlenmeye çıkmışlardı, sarhoş oldukları zaman yanlış verilen bir kar- Piraye düşüncelerine ona bakan yeşil gözleri yakaladığı zaman ara vermişti. Bir zarf karıştırılması sonucunda hayatlarının belirli dönemlerinde birbirlerine maruz kalacaklarını kim bilebilirdi? Asker & Muhabir Atlas Alsancak & Piraye Şafak

RIHTIMDA BATMIŞ GEMİLERİM Olmak ile olmamak arasındayım azizim. Rıhtıma yanaşmış gemilerin birer birer batıyor, ufuk çizgisi kararmış, deniz artık beni çağırmıyor. Bir martı çığlığı kadar kısa umutlarım, ve sen yoksun ne yana dönsem sessizlik akıyor. Gecenin içi tuzla dolu, rüzgâr yüzüme eski bir şarkı taşıyor, adı sen olan, sesi unuttuğum bir şarkı. Kıyıda duran fener bile yorulmuş, ışığı titriyor, belli ki o da beklemekten usandı. Bir zamanlar denize attığım şişeler vardı, her birinde sana yazılmış bir cümle. Belki biri karaya vurdu, belki hiçbiri çıkmadı suyun yüzüne, ama ben hâlâ o şişelerin peşindeyim belki biri hâlâ yüzüyordur, bana dönüyordur sessizce. Deniz, azizim, deniz artık dostum değil. Ne zaman gözlerine benzese, arkasından bir fırtına kopuyor. Ne zaman sussam, bir dalga gelip içimdeki bütün limanları yıkıyor. Gözlerim alıştı karanlığa, ama kalbim hâlâ gündüzü arıyor. Bir rüya gibi geçiyor şehir, bir gölge gibi ben. Ve biliyorum, sabah olduğunda hiçbir gemi kalmayacak bu rıhtımda. Ama belki… belki de batmak, var olmanın en sessiz hâlidir azizim. VEDAT TÜRKER

☆☆☆☆ Lise son sınıf öğrencisi genç bir kız ve bir aşiret ağası. Birbirlerinden habersiz yüreklerinde yeşerttikleri sevdaları... Şanlıurfa topraklarında yaşanan masalımsı bir aşk hikayesi. Yakıp yıksa bile bir adamın sevdası bu kadar güzel ve özel olabilir miydi?... Yaşanan onca zorluklara rağmen bir sevda böylesine güzel yaşanabilir miydi? Ey benim yürek sızım, cananım, sevdam Şanlıurfa toprakları şahidim olsun ki seni yüreğime sultan eyledim... Ben Boran Mertoğlu yüreğinde küçücük bir kadına kocaman sevda besleyen bir aşiret ağası, ruhuma sevdasıyla deva olacak küçük, masum bir kadına tutuldum... Küçük bir kadının aşkı ne kadar yakıcı olabilirdi? Sevdiği adama imkansız gözüyle bakarken ve onu imkansızım diye severken, kader onlara nasıl bir sürpriz hazırlıyordu? Ben Menekşe yüreği çölde kalmış bir yolcu, sonbahar da hoyrat rüzgarda kuru bir yaprak, solmuş bir çiçek gibiydim takii o gece karası gözleri görene kadar işte o gün ben yeşerip bir çiçek oldum ve o benim can suyum oldu...

Herşey o gece başladı bekli hayatımın en kötü günü olduğunu düşünüyordum ama ona olan sevgim bunu bile yok etti

Her hikâye bir suskunluktan doğar; söylenmeyen, saklanan ya da ertelenen şeylerden… Benim hikâyem de işte orada başladı: küçük bir kızın kalbinde, dile gelmeyen kelimelerin gölgesinde. Bazen bir bakış ömür boyu hatırlanır, bazen de bir kayıtsızlık… Benim payıma düşen, hiç fark edilmeyen bakışlar ve sessizce atıp duran kalp çarpıntılarıydı. O, başkasının hayatına koşarken ben sustum. Sustukça içimde büyüyen yangını kimse bilmedi. Ve ben, o yangınla büyüdüm.”

(POLİSİYE ROMANTİK BİR KURGUDUR) Bizim aşkımız, rüyalarımda başlayan; zamanın sınavından geçerek en derinlerimize ilmek ilmek işleyen büyük bir sevdaydı.... Yolun sonunda ise elimizde kalan, Kaybolmuş bir bakış, koparılmış bir gülüş olacaktı. Bir kaza... Yeni bir dünyaya uyanış.... Destansı bir aşk... Kader, bazen aşkın en büyük sınavıdır. İki ruhun zaman ötesinde kesiştiği noktada başlayan bir aşk hikayesi... Zamanla kaderin çizdiği yolun kıyısına savrulan bu iki ruh daha güzel kavuşmaların baş kahramanı olacaktı. Mesafeler bitecek ve biz seninle kavuşmanın en güzelini yaşayacağız sevgilim... Bu hikaye kesinlikle bir hayal ürünüdür. Bilimsel ve tarihi bilgi içermemektedir.

Instagram: azimet340 Küçük yaşta evinde çıkan yangında hem anne babasını, hem sesini kaybeden Gül. Kalan hayatını teyzesinin yanında dilsiz Gül olarak geçirirken mahallede tanıştığı Akın. Ve Gül`ün bir organ mafyasının eline düşmesi yüzünden önce ayrılan sonra birleşen hayatlar. Gül Akın`ı çarpan bir araçla öldü sanarken Akın Gül`ü organ mafyasının elinde öldü sanıyor. Aradığın, özlediğin, öldüğünü sandığın insanı bulduğunu bilmeden bulmak, ama tanıyamamak. Sevdiklerini kaybederken aklı git gel olmak. Çocukluğum ateş ortasında kaldı benim Alevler bedenimden geçti, ruhum yandı benim. Bir yudum su eti söndürürde, yanan ruhuma bir deniz yetmedi benim. Sessiz çığlığım gökleri bulurken aklım durdu ruhum delirdi benim.

" Solmuş bir gül , ihanetin ardından tekrar yeşerir miydi?..." Saklanan sırlar. İhanetin gölgesinin ardında kalmış kalpler. Hangi göz yaşı dindirebilirdi ki bu ateşi?. " Sevmek bazen yetmiyormuş. Ben bunu öğrendim . " Efnan Alaz & Macit Keskiner