Her hikâye bir suskunluktan doğar; söylenmeyen, saklanan ya da ertelenen şeylerden… Benim hikâyem de işte orada başladı: küçük bir kızın kalbinde, dile gelmeyen kelimelerin gölgesinde. Bazen bir bakış ömür boyu hatırlanır, bazen de bir kayıtsızlık… Benim payıma düşen, hiç fark edilmeyen bakışlar ve sessizce atıp duran kalp çarpıntılarıydı. O, başkasının hayatına koşarken ben sustum. Sustukça içimde büyüyen yangını kimse bilmedi. Ve ben, o yangınla büyüdüm.”

Bazı aşklar vardır kavuşması mahşere kalan belki de yapılan dualar kabul olur da bu Dünya `da kavuşmak nasip olur....

Kendinden 16 yaş büyük bir adamla zorla evlendirilen Ilgın, nikahtan hemen önce ilk bulduğu fırsatta kaçar. Kaçmak için yardım istediği arabalardan hiç birisi durmaz. Birisi hariç. Deniz Bulut...

Roza derin bir nefes çekip fısıldayarak konuşmuştu. "Ben senin için kendimden bile vazgeçmişken, sen benden bile vazgeçmişsin. Ayıbım bana ahım sana kalsın." Diyerek odasına ilerleyip uyumuştu. Bazı acılar vardır ki insanın içine sessizce işler; ne bağırır ne çağırır ama her nefeste biraz daha derine iner. İki gencinki de öyleydi işte. Adını koyamadıkları bir boşlukta uyanıyorlardı her sabah; kalabalıklar arasından kaybolmuş bir yalnızlık gibi, kendi içinde susan bir çığlıkla... oysa başlarda her şey masumdu. Bir tebessümle başlayan yolculuk, bir çift gözde vadedilmiş cennet... Zannettiler ki, o elleri tutarken bırakmaz, gözler bakarken yalanlar söylenmez. Ama yanılmışlardı. Hem de en derininden. İhanet, bir yabancıdan gelseydi belki bu kadar yakmazdı içlerini. Ama sevdiği, güvendiği, gözünün içine bakıp "sana zara vermem" diyen... işte o kişilerdi, kalplerine en keskin hançeri saplayanlar. Geceler boyu onlarla kurdukları hayaller şimdi birer enkazdı. Sevda sandıkları şeyin altından yalanlar çıkmış, umutla ördükleri anıları şimdi sadece canlarını yakan hatırlatmalara dönüşmüştü. Ve o an anladı Dewran "Elini tuttuğum gün, kalbimi bıraktığımı biliyordum," dedi kendi kendine, gözlerini ufka dikmiş halde. "Meğer insan en çok, en çok güvendiği yerden yara alırmış." Sustu sonra. Çünkü bazı cümleler vardır, suskunluğun bile daha çok şey anlattığı... Ve bazı aşklar sadece acıyla hatırlanır. Aşkına ihanet edilmiş iki genç. İki yanan yürek ve bunlardan bağımsız olan diğer iki genç ile karşılaşırsa neler olur. Birbirinden bağımsız iki hikaye ama aynı acı...

Herşey o gece başladı bekli hayatımın en kötü günü olduğunu düşünüyordum ama ona olan sevgim bunu bile yok etti

Psikolojik sorunları olan bir asker ve askeri psikoloğun ölümsüz aşkı.

Biri insan değilse, her şeyi ziyan ederdi.

Buz gibi karların altında saklanan hisler, yok oldu düşünülen aşk ve tesadüf olmayan bir karşılaşma... Ama bilmiyorlar ki her kar erir... Kardelen yapılanın affı olmayacağı, aşkın bir gün ihanet edeceği, savaşın ortasında açığa çıkacak bir çiçek... Bazen yeni tanıştığın insan en derin acın çıkar. Kar tanesi kadar sessiz sanılan geçmiş, bir kurşun kadar gürültülü geçmiş ve bu geçmişte kalan iki kalp...

🌸 Bir aşk, bir isyan, bir özgürlük hikâyesi... 🌸 Defne, ailesinin baskısı ve toplumun beklentileri arasında sıkışmış bir genç kızdır. Onun için hayat; dersler, kurallar ve başkalarının karar verdiği bir gelecekten ibarettir. Ta ki Aras’la tanışana kadar… Aras, rüzgârın ve özgürlüğün çocuğu. Motorunun üstünde rüzgârı yararken, Defne’nin ruhundaki zincirleri tek tek kıran bir adam. Onunla birlikte Defne ilk kez kendi hayatını yaşamaya, kendi kararlarını vermeye cesaret eder. Ama bu yol kolay değildir. Ailesinin tepkileri, kasvetli kurallar, kıskanç bakışlar ve tehlikeli düşmanlar bu aşkın önünde durur. Defne, kalbini Aras’a teslim ederken aynı zamanda kendi özgürlüğünü, cesaretini ve kim olduğunu da keşfeder. Bu hikâye, sadece bir aşk hikâyesi değil; büyümenin, özgürlüğün ve her şeye rağmen sevmenin hikâyesi. Kalbiniz Aras ve Defne’yle birlikte çarpacak, rüzgâr saçlarınızda dolaşacak, gözleriniz belki de onlarınki kadar dolacak… 💔 Aşk, bazen bir yolculuktur. Ve bazen, o yolun sonunda kalbinizin en derininde sakladığınız cesareti bulursunuz.

Kaya kardeşler her kitapta aşk, aile, inanç ve kendi kalpleriyle sınanacaklar.

Havalı , burnu havada ama oldukça merhametli yeni mezun bir doktor düşünün , marka takıntıları, eğlenceli ortamları, dillere destan olucak güzelliği olan bir doktor. Bir de huysuz, titiz , sert , ağır abi takılan yüzbaşı düşünün . Ya doktorumuzun zorunlu görevi yüzbaşının olduğu yere çıkar ve yolları kesişirse o zaman ne olur? (Gerçek bir aşktan kurgulanmıştır…)

Asker konulu bir kitaptır, kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Ruh, insanın dipsiz bir kuyusudur. Sen ruhunda dolaştığını sanırsın ama onun ne kadar derin olduğunun hiçbir zaman farkına varamazsın. Ta ki biri çıkıp orayı talan edene kadar. "Yanacaksınız, yakacaklar. Canınızın acımasını önemsemeyecekler." Parmaklarına sarılı urganı sertçe gerdi. Parmak boğumları giderek beyazlaşırken gözleri, alev topuna dönüşmüştü. "Nefesinizi kesecekler." İki farklı asker; Asena Eyşan Boduroğlu ve Mete Mert Çakır. Birbirlerinden haberi olmadan aynı göreve atanırsa en fazla ne olabilir ki? "Bugün bir tehdit mektubu aldım MMÇ`den gelmiş." *Tüm hakları saklıdır.*

9 yıllık bir geçmiş ölen ilk aşkım için yazdığım bir kitap…

Bu bir şiir kitabıdır. Bu kitaptaki tüm şiirler bana aittir, hepsi benim yüreğimden çıkmıştır. Şiirlerime şuanlık bir ad bulamadım, belki yasım bitince onlar kendi adlarını bulurlar. Okuduğunuz şiirler benim içimdir, içimi bir tek bileceksin sevgili okurum. Ona iyi bak.

Hiç düşünmezdim aşık olacağımı… Delicesine sevip, onunla huzur bulacağımı. Nerden bilebilirdim ki, hiç olmayacak birisine aşık olacağımı?Nerden bilebilirdim ki, bu aşk için kendimi kaybedeceğimi… Onu ilk gördüğümde dünya benim için durmuştu. Bulutların üzerindeydim sanki. Keşke her aşk ölümsüz olsaydı. Ama bazı aşklar bir kelebeğin ömrü kadar kısa… Büyüleyici, tutkulu ve sonsuz sandığımız kadar kadar derin. İşte o bizdik! Leyla ve Baran`ın aşkı… Birbirine kavuşamayan ama asla birbirinden kopamayan iki ruhun hikayesi.

"Yıldızlar da kara, çünkü, son aydınlığımdı gözlerin." İlk şiir kitabım, keyifli okumalar dilerim.

En son ne zaman görmüştüm onu? 3 yıl? ya da 4? ‘’Bu bizim son görüşmemiz olacak Neva.’’ demişti Baran. Hayatımdan tamamen çıkıp giderken sadece bir cümle söylemekle yetinmişti. Altı kelime… Daha fazlasına gerek duymamıştı. Peki ya şimdi? Ne değişmişti? Beni ona hatırlatan neydi? Ansızın yanına çağırmasının bir sebebi olmalıydı. Sözünden döndürecek bir sebep.

`Can parçamı bulabilmek için sevdiğim kadından vazgeçtim ben.` Okan Paşalı `Sevdiğim kadının başkasına sevdalı olduğunu bilmeme rağmen ondan hiç vazgeçmedim. Ömür boyu beklemem gerekse bile.` Azad Yamaner `Ölmek istedim çünkü bu acıya yalnızca sonsuz bir ölüm yakışırdı.` Berfin Beylice

"Söylesene Güllü?" dedi tekrarlayarak. "Gönlünde büyük adam olabilmeyi başarabildim mi?" "Beni, senden gizleyen herkesi karşına aldığın günden beri..." Kurumuş dudaklarımı ıslatmama fırsat bile vermeden dudaklarıma kapanıp cayır cayır yanmama sebep oldu. ... • ÇOCUKLUK AŞKI •YAŞ FARKI •POLİS/HUKUKÇU •ABİMİN ARKADAŞI •YAŞ FARKI (6) Mirza Devran Polat ve Gülfem Asel Karaca çocukluk arkadaşı, aynı zamanda zamanda karşılıklı dairelerde oturan aile dostlarıdır. Günlerden bir gün Mirzalar, babasının polis oluşundan dolayı Ankara`ya taşınmak durumunda kalırlar. Bu taşınmanın üzerinden yıllar geçer ve artık Gülfem ile Mirza büyümüşlerdir. Mirza, babası gibi polis olurken Gülfem Ankara`da yani, çocukluk arkadaşı olan Mirza`nın yaşadığı şehirde Hukuk Fakültesi kazanmıştır. Gülfem okulu için Ankara`ya gittiğinde aile büyüklerinin ısrarları üzerine, Mirza ve ailesi ile birlikte aynı evde yaşamaya başlar. Yıllar önce ayrılmak zorunda kalan Gülfem ve Mirza, yıllar sonra yolları kesiştiğinde tekrar bir arada olabilmeyi başarabilecekler miydi? 170623 . . .

Açelya, liseden yeni mezun olmuş, hayalleri ve hedefleri olan zeki ve dirençli bir genç kızdır. Mezuniyet kutlaması sonrası arkadaşlarıyla gittiği bar dönüşü evlerinin önünde onu bekleyen karanlık bir araç, hayatını sonsuza dek değiştirecektir. Babasının yıllar önce aldığı ve geri ödemediği büyük bir borç yüzünden, mafya lideri Baran onu zorla alıkoyar. Açelya, borcun bedelini ödemekle tehdit edilirken, bu adamın dünyasına zorla sürüklenir. Fakat Açelya sıradan biri değildir; teslim olmak gibi bir niyeti yoktur.

“Ateş…” Üstüme yürüdüğünde korkuyla geriledim. Geri geri yürürken bir anda sırtım yatakla buluştuğunda hafif gülmüştü. Kalkmama izin vermemek için ağırlığını vermeden üstüme çıktı. “Sen, benim karımsın.” Yatağın üstündeki elime ulaşıp parmaklarımızı birbirine geçirdi. “Ne o adamın torunusun ne de o herifin kızısın, duydun mu? Sen benimsin. Benim karımsın.” “Bir yıl,” dedim, üstüne basa basa. “Bir yıllık karınım, sonrasında izimi dahil bulamayacaksın!” Sesli bir nefes verdiğinde söylediğim her bir kelime dudaklarımızı yaklaştırıyordu, ve ben karşısında nefesimi kontrol etmekte zorlanıyordum. “Göreceğiz bakalım bir yıl mı yoksa bir ömür mü?” Yüzüme iyice yaklaştığında gözlerimi sıkıca kapattım. “Seni gerçekten karım yapacağım günü iple çekiyorum,” dediği an sertçe yutkunmuştum. “İşte o gün, gerçekten benimle tanışmış olacaksın.”

“Bir veda, bazen bir başlangıcın sessiz çığlığıdır.” İzge, hayatını kurarken geçmişi ardında bıraktığını sanmıştı. Ta ki yıllar önce vedasızca giden Atlas’la, hiç beklemediği bir anda yeniden karşılaşana kadar… Şimdi geçmişle yüzleşme, kalbiyle aklı arasında bir seçim yapma zamanı. Aşk, özlem ve affetmenin sınandığı bu yolculukta…

Kocası Uygar`ı istihbarata ihanet ettiği için tutuklatan Yakut, yıllar sonra tekrar karşılaştıklarında ondan nefret etmenin ve onu sevmenin arasında, farklı duygular yaşamaya başlar.

Kaderi birdi onların. Daha ilkokul çağında vuruldu Kaya Saygıner o yanağında iki koca çukur taşıyan ela gözlü kız çocuğuna. İki inatçı keçiydi onlar ne birbirlerinden vazgeçer ne de bir araya gelirlerdi. Büyüdüler, birbirlerinin en büyük zaafları oldular. Hatalar yaptılar. Yalanlar söylediler. Birbirlerine hasret kaldılar. Aşklarından yanıp tutuştular. Ama kaderleri birdi işte onların. Eninde sonunda dönüp varacakları liman yine aynıydı. Ya kabullenecekler ya da yüreklerini kavuran ateşte kül olup sonsuzluğa ereceklerdi.

" aptal ! " dedim omzuna vurup " aptalsın aptalın tekisin ! " diyip ayağa kalktım . Oda kalkıp " ayra yapma yüzünü bana dönme ne olursun yapma aşkını içinde yaşa de senelerdir yaptığım şeyi devam ettiririm ama arkanı dönme bana abinin arkadaşıyım abin olarak görüyor olabilirsin beni " dedi dönüp ona tokat attım . " aptalsın devran korkmaz korkağın tekisin ben burda senin için kahrolurken beni sevmiyor diye istemiyor diye gecelerce ağlarken aptalca bi nedenden başkasına aşıksın diye ağlarken telefonunu açmıyorum bana ihtiyacın varken deli gibi ağlıyorum bana başkasını sevdiğini söyleyeceksin diye aşkından kahroluyorum " diye bağırırken göğsüne vurup onu itekliyordum birden beni tutup dudaklarıma yapıştı .