Askeri kurgudur ilk kitabım benim desteklerseniz sevinirim tiktokta editleyip paylaşabilirsiniz iyi okumalar 🤗

Hikâyemin hangi noktasındayım bilmiyorum ama orta yerinden okuyorsun beni. Bazı adımlar atılmalı, bazı yollar yürünmeli, bazı anlar yaşanmalıydı. Bazı insanlar gitmeli, bazılarıysa kalmalıydı. Hayat bir şekilde yolunu bulmalıydı. Bir şekilde akmaya devam etmeliydi. ☆☆☆☆ Elvin Erden düğün günü sevdiği adam tarafından karnında üç aylık bebeği ile terk edilince yaşadığı şokla kaza geçirir. Kader onu Poyraz Karaaslan ile karşılaştırınca bunun gideceği noktayı ikisi de kestiremez. Kimse bilmezdi ama bir hikâye bitmeliydi ki yeni bir hikâye başlayabilsin. Bu kimin hikâyesiydi?

*askeri kurgu* Hayatın her anında toz pembeliğin içinde bulunan, yalanlar ve yılanlar. Suçlamalar ve iftiralar. Bir timsahın gözyaşı kadar sahte bir hayat yaşadığından bir haber olmayan Masal, hayatın gerçekleri ile tokat gibi yüzleştiğinde hayatının bir noktasını yıllardır beynin içinde yaşayan diğer benliğinin devir alacağından bihaberdir. Katil benliği. İkinci bir yaşam şansı yakalayan Masal, bu yolda onu büyük yıkıma uğratan Yüzbaşından her ne kadar kaçmaya çalışsa da hayat kaybolduğu okyanusta yön göstermeye pek istekli değildir. § Annesi yüzünden hafızasını kaybetmek zorunda kalan Masal hiç tanımadığı birinin hayatı yaşamak zorunda kalır, kurduğu örgütün üyeleri bile ona ulaşamaz. İçinde hep bir boşluk ve anlamsızlık vardır. Annesinin ona verdiği hat üzeriden kendine sürekli mesaj atar ancak birşeyler ters gider. Mesaj attığı kişi kendi olduğu halde yanıt başka bir yerden gelmektedir bu duruma anlam veremese de konuşmayı sürdürmek için elinden geleni yapmaktadır. Masal: Bugün alt komşunun kızı balkonda dedikodu yaparken kafasına kedim düştü... Masal: Çok şükür kedime birşey olmadı Masal: Ama kız dengesini kaybedip düştü. Tek arkadaşım: Yanlış numaraya mesaj attınız herhalde diyeceğim ama kendi kendime mesaj göndermişim gibi gözüküyor? ¢ Asker kurgusudur...

Azra içinde ki kırgınlıkla "Hakan yapma" Diyebilmişti sadece. "Ne oldu dinlemek hoşuna gitmedi mi? Sana sebep olduklarını anlatıyorum işte, niye çekindin ki? Her şeyi merak etmiyor musun? Başkasından duyacağına benden duy, senden sonra öyle işler hiç senin sandığın gibi ilerlemedi Azra... Sen her şeyi yıktın geçtin, ardında ben kaldım... Döküldüm saçıldım, toparlanamadım bir daha o eski adam olamamaya başladım. Herkes gitti sen gittin ben kaldım sadece ben.... Ben de seni beklerken her gün öldüm biraz. Ama korkmadım. Beklemek cesaret ister Azra. Sen gitmeyi seçtin. Şimdi kalkıp da hiçbir şey olmamış gibi döneceğini sanıyorsan... yanılıyorsun" dedi ve ayağa kalkıp arabaya doğru ilerledi. "Sana afiyet olsun, ben gidiyorum" Azra`nın şaşkın bakışları arasında arabasına binip uzaklaşmıştı Hakan. Onu öylece sahilde bırakmıştı.

Bizim aşkımız, rüyalarımda başlayan; zamanın sınavından geçerek en derinlerimize ilmek ilmek işleyen büyük bir sevdaydı.... Yolun sonunda ise elimizde kalan, Kaybolmuş bir bakış, koparılmış bir gülüş olacaktı. Bir kaza... Yeni bir dünyaya uyanış.... Destansı bir aşk... Kader, bazen aşkın en büyük sınavıdır. İki ruhun zaman ötesinde kesiştiği noktada başlayan bir aşk hikayesi... Zamanla kaderin çizdiği yolun kıyısına savrulan bu iki ruh daha güzel kavuşmaların baş kahramanı olacaktı. Mesafeler bitecek ve biz seninle kavuşmanın en güzelini yaşayacağız sevgilim... Bu hikaye kesinlikle bir hayal ürünüdür. Bilimsel ve tarihi bilgi içermemektedir.

Gözümden düşen göz yaşımı eliyle tuttu ve parmağından aşağı akmasını izledi, bu yaptığı tuhafıma gitse`de aldırmadım ve yeniden önüme döndüm. "Larmes." Dediği ile ona döndüm ve anlamsızca bir bakış attım suratına. Ne demek istiyordu ki? Bakışlarımı görünce hala havada tuttuğu parmağını gösterdi ve tekrar konuştu. "Göz yaşları..."

Ailesinin ölümüyle hayatının dönüm noktasını yaşayan Bala ,şimdi Mardin`in en büyük aşiretlerinden biri olan Aslabeylerden Miran ile tanışarak ikinci dönüm noktasını yaşayacak keyifli okumalar . En parlak yıldızlara ✨

Bu hikâye, bir dönemin sessiz tanıkları olan üç gencin yıllar sonra kesişen yollarında, geçmişle yüzleşmelerini anlatıyor. Görünenle görünmeyen arasında, gerçek ile hayal arasında ince bir çizgide yürürken, okuyucuyu da kendi karanlıklarında bir yolculuğa davet ediyor. Kaleme alırken sadece bir hikâye anlatmak değil, aynı zamanda kalpte gizlenen duygulara dokunmak istedim. Çünkü bazı acılar anlatılmaz, bazı sevgiler dile dökülmez, bazı sırlar ise yalnızca sessizlikle paylaşılır. Bu kitap, o sessizlikten doğdu. Sevgiyle, Rose ⚠️Telif hakları saklıdır. Bu kitabın tüm içeriği yazarın izni olmadan kopyalanamaz, dağıtılamaz veya çoğaltılamaz.

“Kumsal hadi mızıkçılık etme çekiyorum.” “Ya ben çekecektim fotoğrafı Allah’ın kıtı.” En son Deniz ve benim kavgama dayanamayan Ayla “Yeter be. Kumsal kırk yılın başında kız kıza bir fotoğrafımız olsun diye bu cahilleri tembihlemişim hadisene.”diye beni azarlayan Ayla’nın sözü bir bağırma sesiyle yarıda kesilmişti. “ALLAH BELANI VERSİN BATI!!!” diye resmen ciyakladı Deniz.

Bu mektup, adını bilmediğim ama ruhumun bir yerinde çoktan tanıdığı bir kadının suskun çığlığıydı. Onu tanımadığımı sandığım her an, aslında içimde bir yerin ona hep açık olduğunu fark ettim. Mektupta ne bir geçmişin izleri vardı, ne de geleceğe dair vaatler. Sadece saf bir bağlılık... Tanımsız, ama gerçek. Acısı, içimde yankılanan tanıdık bir melodi gibiydi. Belki de bazı insanlar, hayatımıza isimleriyle değil, hissettirdikleriyle girerler. Ve bazı mektuplar, bir insanın varlığını anlatmak için yeterince güçlüdür; adı anılmasa bile.

"Asla karım olamayacaksın. Duydun mu beni! KARIM DEĞİLSİN AMA BENİMSİN!" Duydukları ile gözleri anında doldu. Şervan genç kızın korktuğunu görerek üzerine doğru gitmeye başlaması ile Zühre geri geri adımlamaya çalıştı fakat kollarından sertçe tutulması ile durmak zorunda kalmıştı. Şervan elinin gücünü artırıken genç kız acı ile inledi. Kızın acı çekmesi hoşuna giderken elinin birini kızın çenesine götürüp sertçe sıkarak kendisine bakmasını sağladı. "Odama gel dediğimde geleceksin, berdelin kanunu budur! Karım olmayacaksın ama beni tatmin edeceksin!" Zühre duydukları ile sarsıldı. "Bırak beni bu olmayacak!" Diye bağırdı Zühre fakat kendisini yatakta bulması ile gözleri dehşetle büyüdü. Şervan Zührenin gözlerindeki korkudan tatmin olurken kızın üzerine doğru eğilerek ellerini iki yanına doğru yatağa bastırdı. "Neden? Berdeli kabul ettiysen seni becereceğimi de bilmeliydin." Zühre duyduklarının ağırlığı ile geri geri gitmeye çalışırken gözlerinden yaşları akıyordu. "B-ben bir şey yapmadım." dedi hızla sanki savunulacak bir şey yapmış gibi. Zührenin söylediklerini umursamadan genç kızın üzerine doğru biraz daha eğildi. "Az sonra imam nikahımız kıyılacak ve sen de bundan sonra cehennemim de yanmaya hazır olsan iyi edersin Zühre Şahmaran!" Wattpad kitabıdır! Wattpad: Damla_yazar Kitap kapağı: Damla_yazar

Lara ve Kaan`ın yoları çocukluklarında kesişti, ama Kader onları ayrı düşürdü. Yıllar sonra İstanbul`da yeniden karşılaştıklarında, aralarında ki Bağ hala aynıydı -bileklerindeki kalpli bilezik gibi....- Ancak bu sefer aralarındaki engeller daha büyüktü. Geçmişin izleri silinmemişti ve bazı yaralar zamanla kapanmazdı. Sevgiyle kurulan köprü, engellerle yıkılabilir miydi?

• ÇOCUKLUK AŞKI •YAŞ FARKI •POLİS/HUKUKÇU •ABİMİN ARKADAŞI •YAŞ FARKI (6) Ana karakterlerimiz olan Mirza Devran Polat ve Gülfem Asel Karaca çocukluk arkadaşıdır. Aynı zamanda karşılıklı dairelerde oturan aile dostlarıdır. Erkek karakterimiz olan Mirza’nın babası polistir. Ve bir gün tayini çıktığından dolayı, yaşadıkları yer olan Hakkari’den Ankara’ya göçmek durumunda kalırlar. Bu taşınmanın üzerinden tam 15 yıl geçer. Ve artık çocuklar büyümüşlerdir. Mirza, babası gibi polis olur. Gülfem ise Ankara’da, yani çocukluk arkadaşı olan Mirza’nın yaşadığı şehirde Hukuk Fakültesini kazanır. Gülfem aile büyüklerinin vasıtası ve ısrarları üzerine, Mirza ve onun ailesi ile yaşamaya başlar. Yıllar önce ayrılmak zorunda kalan Gülfem ve Mirza, yıllar sonra tekrar bir arada olabilmeyi başarabilecekler miydi?

Ben, Alara Bayrak... Ailemizin tek çocuğuyum. Bunu söylediğimde insanların yüzünde beliren o alaycı ifadeyi ezbere biliyorum artık. Çoğu zaman, sadece bu bilgiye dayanarak şımarık olduğumu, ilginin hep üzerimde olduğunu, hayatı kolay yaşadığımı sanıyorlar. Ama bilmedikleri çok şey var. Ben, şımarık büyütülmedim. Tam aksine, çocukluğumun büyük bir kısmı korku ve yalnızlıkla geçti. Babamın yüksek mevkisi, onun yalnızca başarılarını değil, düşmanlarını da artırmıştı. Ve onlar, en zayıf halkaya saldırmakta tereddüt etmediler. Ailenin tek çocuğu olan ben, hedef haline geldim. Kaç kez kaçırıldım bilmiyorum. Belki hatırlamak istemediğim için bu kadar silik hafızamda bazı şeyler... Belki de bir noktadan sonra saymayı bırakmamın sebebi, her birinin sonunda daha da güçsüz hissetmemdi. Saymanın bir anlamı yoktu artık, çünkü bu sayı durmadan artıyordu. Her yeni tehdit, her yeni kaçırılma, benliğimden bir parça daha koparıyordu. Ama sonra... Büyüdüm. Ve biri girdi hayatıma. Kayahan Ulutürk. Eski bir asker... Ve artık benim korumam. Onun gelişiyle her şey değişti. Onunla birlikte gelen dinginlik, varlığının getirdiği güven... Tüm o yılların bastırılmış korkularını bir bir susturdu. Daha önce hiç bu kadar gerçek hissetmemiştim. Hiç bu kadar "ben" olmamıştım. Aslında şimdi anlıyorum... Alara Bayrak hiçbir zaman tam anlamıyla yaşamamıştı. O sadece hayatta kalmaya çalışmıştı. Ama onun gelişiyle, gerçek Alara uyanmaya başladı. Şimdilik Kayahan bunu bilmiyor. Ama bir gün öğrenecek. Ben sadece onun koruduğu bir görev değilim. Ben, onunla yeniden doğan bir kadınım. "Yan benimle..." Bu sadece bir cümle değil. Bu, tüm hayatımın başlangıcı.

Asker konulu bir kitaptır, kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Ruh, insanın dipsiz bir kuyusudur. Sen ruhunda dolaştığını sanırsın ama onun ne kadar derin olduğunun hiçbir zaman farkına varamazsın. Ta ki biri çıkıp orayı talan edene kadar. "Yanacaksınız, yakacaklar. Canınızın acımasını önemsemeyecekler." Parmaklarına sarılı urganı sertçe gerdi. Parmak boğumları giderek beyazlaşırken gözleri, alev topuna dönüşmüştü. "Nefesinizi kesecekler." İki farklı asker; Asena Eyşan Boduroğlu ve Mete Mert Çakır. Birbirlerinden haberi olmadan aynı göreve atanırsa en fazla ne olabilir ki? "Bugün bir tehdit mektubu aldım MMÇ`den gelmiş." *Tüm hakları saklıdır.*

AFRA DURU YILDIZ hayatına ışık gibi giren onu hayata geri bağlayan ilk aşkı ASAF YİĞİT KAYA ile evlenmeye karar vermişti. Düğün günü her şey afra için harikaydı ta ki o ana kadar. Asaf nikah masasında onu terk edene kadar. Yıllar sonra aynı şehirde bir aradalar. Afra savcı Asaf asker. Afra hala aşık ama öfkeli asafın ise aşkından bir gram azalma yok. O şehirde yine bir aradalar. Afra ile asafı neler bekliyor hep birlikte göreceğiz...

İki çocukluk aşkını anlatan bir kurgudur. Balın Dolunay ve Uzay Pars ne kadar birbirinden nefret etsede zamanla birbirilerine olan aşkını fark edecekler. Bu sırada hâlâ birbirlerini sevmiyormuş gibi yapacaklar taa ki Balın ve ailesi İzmir`e taşınana kadar... Dikkat içinde küfür, cinsellik ve tetikleyici şeyler içerebilir! Başlangıç: 09.03.2025

“Ateş…” Üstüme yürüdüğünde korkuyla geriledim. Geri geri yürürken bir anda sırtım yatakla buluştuğunda hafif gülmüştü. Kalkmama izin vermemek için ağırlığını vermeden üstüme çıktı. “Sen, benim karımsın.” Yatağın üstündeki elime ulaşıp parmaklarımızı birbirine geçirdi. “Ne o adamın torunusun ne de o herifin kızısın, duydun mu? Sen benimsin. Benim karımsın.” “Bir yıl,” dedim, üstüne basa basa. “Bir yıllık karınım, sonrasında izimi dahil bulamayacaksın!” Sesli bir nefes verdiğinde söylediğim her bir kelime dudaklarımızı yaklaştırıyordu, ve ben karşısında nefesimi kontrol etmekte zorlanıyordum. “Göreceğiz bakalım bir yıl mı yoksa bir ömür mü?” Yüzüme iyice yaklaştığında gözlerimi sıkıca kapattım. “Seni gerçekten karım yapacağım günü iple çekiyorum,” dediği an sertçe yutkunmuştum. “İşte o gün, gerçekten benimle tanışmış olacaksın.”

Kaderi birdi onların. Daha ilkokul çağında vuruldu Kaya Saygıner o yanağında iki koca çukur taşıyan ela gözlü kız çocuğuna. İki inatçı keçiydi onlar ne birbirlerinden vazgeçer ne de bir araya gelirlerdi. Büyüdüler, birbirlerinin en büyük zaafları oldular. Hatalar yaptılar. Yalanlar söylediler. Birbirlerine hasret kaldılar. Aşklarından yanıp tutuştular. Ama kaderleri birdi işte onların. Eninde sonunda dönüp varacakları liman yine aynıydı. Ya kabullenecekler ya da yüreklerini kavuran ateşte kül olup sonsuzluğa ereceklerdi.

İçimde biraz şiir birikti sana biraz ben vardım cümlelerde bir de adının saklı olduğu şiirlerim.

“OĞLAN BİZİM! KIZ BİZİM! OĞLAN BİZİM! KIZ BİZİM!” “Sema teyze tanıyordur. Kız tarafıyız dediler içeri girerken.” “Lan sorun o değil! Düğün de alkol yok. İkisi de sarhoş!” “Büyük ihtimalle Asya’nın arkadaşları başka bir yerde içtiler ve geld-“ Piraye bunları duyuyor lakin tepki veremiyordu. Çünkü ne kız ne de erkek tarafıydılar; aynı apartmanda oturdukları Vahide teyzeye gelen davetiyeyle içeri girmişlerdi. Onun yeğenleri olduklarını söylemişlerdi. Gece arkadaşıyla eğlenmeye çıkmışlardı, sarhoş oldukları zaman yanlış verilen bir kar- Piraye düşüncelerine ona bakan yeşil gözleri yakaladığı zaman ara vermişti. Bir zarf karıştırılması sonucunda hayatlarının belirli dönemlerinde birbirlerine maruz kalacaklarını kim bilebilirdi? Asker&Muhabir Piraye Şafak&Atlas Sancak

En son ne zaman görmüştüm onu? 3 yıl? ya da 4? ‘’Bu bizim son görüşmemiz olacak Neva.’’ demişti Baran. Hayatımdan tamamen çıkıp giderken sadece bir cümle söylemekle yetinmişti. Altı kelime… Daha fazlasına gerek duymamıştı. Peki ya şimdi? Ne değişmişti? Beni ona hatırlatan neydi? Ansızın yanına çağırmasının bir sebebi olmalıydı. Sözünden döndürecek bir sebep.

Rum kız ve Müslüman Türk erkeğinin aşkının arasına giren Nüfus mübadelisini konu almakta.

" Ruhumdaki Çatlaklık" Bu kitap, kaybolmuşlukla barışmanın, acıyla dost olmanın, umudun küllerinden yeniden doğmasının şiirsel bir yolculuğu… Sayfalarında geçmişin izleri, gözyaşlarının sesi ve sessizce haykıran yürekler var. Her dize, bir vedanın yankısı; her kelime, bir özlemin hikâyesi. Bu kitap, yalnızca bir şiir kitabı değil—kayıpların, kırıkların ve içe dökülenlerin kalpten kaleme akan hikâyesi.

Çerçevenin içinde bir antik köy, birden fazla kişilik taşıyanların hikayeleriyle başlıyoruz. Karanlıklar ve aydınlıklar arasında sıkışıp kalmış bir ana karakterimiz ve onun etrafında dönen gizemli olaylarla dolu bir hikaye. Ana karakterimizin, geçmişindeki kayıplar ve duygusal acıları hikayenin tonunu şekillendirirken, yaşadığı olaylar ve karşılaştığı çatışmalar da onun iç dünyasında merak uyandıran bir gizemin başlangıcını oluşturuyor. Çölde bir serap gibi beliren Özlem`in varlığı, gerçeklik ve hayal arasında ince bir çizgiye işaret ediyor. Antik köyün eski taş duvarlarında yankılanan sessizlik, ana karakterin zihnindeki karmaşık düşüncelerle birleşerek okuyucuya atmosfer açısından zengin bir deneyim sunuyor. Geçmiş ve şimdiki zaman arasında gidip gelen bu karmaşık yapı, hikayenin ilerleyen safhalarında merak uyandıran bir yolculuğa dönüşecek gibi duruyor. Gizemlerle dolu bir dünyada başlayan bu hikaye, okuyucuyu içine çeken ve merakla dönüp her bir sayfayı yutmasını sağlayan bir başlangıç noktası oluşturuyor. Bu karmaşık dünyanın içindeki karakterler arasında dolaşırken, hikayenin ipuçlarını birleştirerek ana karakterin geçmişini ve geleceğini keşfetmeye başlayabilirsiniz. Yeni bölümler için düşünme modundayım.