Arya yeni bir haber muhabiriyken saçma bir şekilde ıssız bir ormana haber için gittiğinde etrafta seri katiller dolaşırken onu biri kurtardı. Peki kim ona kıyamamıştı??? "Bir ip vardı bizi birbirimize bağlayan, bir ip vardı bizi ayıran..."

Adını aldığı denizden daha sert, daha hırçın nasıl olabilirdi bir insan? İşte Asi Dizdar tam olarak öyle biriydi. Annesi adını koyarken Karadeniz’in hırçın, dize gelmez dalgalarına bakarak koymuştu kızının adını. Neşeliydi, hoyrattı ve biraz da deli. Ama mahalleli onun bu halini severdi. Adı gibiydi fakat neşeyle, mutlulukla, sevgiyle parlayan gözlere sahipti. Ta ki deniz gözlü, güneş saçlı annesini kaybedene kadar. Hayat Asi’ye, karanlık ve kasvetli Karadeniz havasının hakim olduğu on altıncı yaş gününün sabahında ilk darbesini attı. Aldığı ilk keskin darbe annesinin sonsuza kadar gidişiydi, ikinci ve en güçlü darbe ise çocukluğundan beri hep bambaşka gözlerle baktığı abisinin arkadaşının gidişiydi. Asi kalbine iki darbe aldı. İlkinde kalbi çatladı, ikincisinde ise paramparça oldu. Arık o sevgiyle ışıl ışıl parlayan gözleri Karadeniz’in ta kendisi oldu. Karanlık, kasvetli ve buz gibi. Ta ki seneler önce kalbinin paramparça olmasına neden olan o adam ansızın bir bahar günü çıkıp gelene kadar. Yirmili yaşlarında onu yalnızlığa terk eden o kahvenin en sevdiği tonu olan gözler bu sefer büyük bir tutkuyla ona bakıyordu. Sevda diyordu sevdiği adam, bu bakışa. Peki sarsılmış güvenine rağmen sevdiği adamın sözleri, gözleri ve sevgisi ne kadar gerçekçiydi? Büyük bilinmezlikler, ufak yanlış anlaşılmalar, oldukça kalabalık ortamlar, şen kahkahalar ve senelerce bastırılmış sevdalarla dolu bir mahallede Asi’yi neler bekliyordu? ⤜→ Karadeniz hırçın ama Asi ondan da hırçın. Ama ne derler bilirisiniz. Karadeniz`in hoyrat, hırçın, deli kızı Asi`nin sevdaya ve yaşamaya olan umudu bittiği yerde Ural Soner`in inadı başlar. Unutmayın burası Karadeniz. Sevdaluk olmasaydı, Karadeniz de olmazdı.

Bu kitap pano reklamı olmadan yükselecek hedef 40.00 Ablası yüzünden berdel kararı ile evlendirilen Zerdanın hikayesi asi ile olan uzun yolculukları. Tam bir berdel kitabı değil sadece tüm yollar 30. Bölümlerde buna bağlanacak aşırı iyi detaylar var onlar çok güzel Unutmayın kitapta biter ama aklınızın bir ucunda devam edicek olan bir hikayedir !unutma duygusuz okuyucu vardır!

Bu Kitabın gerçek kişi veya kurumlarla bir ilgisi yoktur. Tamamen hayal ürünüdür. Ben Dilvan... Dilvan TİMURAĞAOĞLU. Mardin Kızıl Tepede, Kikan aşireti adı altında yaşamaya çalışıyorum, Babamsız... Annem Meral TİMURAĞAOĞLU. Ankara`da doğup büyümüş babamla İstanbul`da tanışmışlar ve severek evlenmişler... Bu şehirde büyük bir sevgiyle yaşamışlar ve evliliklerinden 2 sene sonra abim Berzan TİMURAĞAOĞLU dünyaya gelmiş... Abimden 2 sene sonra da ben... Mardin`i çok seviyorum ama buralarda yaşayamam. Başıma ne geldiyse bu topraklarda geldi. Gitmek istedim hem de bir çok kez, ama ya dedem saçlarımdan sürüye sürüye geri getirdi ya da başıma bela ettikleri Erbani aşiretinden Aram MİRANOĞLU geri getirdi... Ben 10 yaşındayken dedelerimiz söz vermişler aşirete ve birbirlerine ben ve Aramı evlendireceklerine dair... Ben bunu ancak 18 yaşımda öğrendim...

Asil`e gelen yarış teklifi onu ve ailesi bildiği arkadaşlarını tehlikeli ve tutku dolu yeni gizemli bir Fırtınaya ve teklifin sahibine (Barış Atltay) iter.

Bu şehir; bizim sessiz haykırışımıza şahit. Sevdalılar Kervan`ının en talihsiz sevdalılarıyız. Sevip kavuşamayan sessiz âşıklarıyız. Kimi severken yaşlanır, kimi özlerken... Biz hem sevip hem de özlerken yaşlandık. Söz yürekten gelir, dilden çıkar. Eğer duymak istersen bu sevdayı? Dikkat et! Dokunursan yanar, dinlersen ağlayacaksın! Mısralarımız bir ok gibi delip geçecek taş bağlamış kalbini! Sevdanın en güzeline şahit olacaksın. Belki sen de yitip gitmiş bi` sevdanın küllerinden doğmasına vesile olacaksın. Aciz gökyüzünün büyük aşkı, siyahın beyaza esiri Anka kuşuyduk biz. Biçare sevdalı yüreğimiz toprağa kavuştuğunda bir Asi ve Ömer vardı desinler... 5846 Sayılı Kanun gereğince hikayelerim koruma altındadır. İznim olmadan çalındığında veya kopyalandığında, yapanlar hakkında yasal işlem başlatılacaktır!

"Niye gitmeme izin vermiyorsun? Neden beni sana, kendini de bana mahkum ediyorsun? Bırak gideyim ne olursun?" Önünde diz çökmüş bir vaziyette yalvarıyordum artık. Belki bu, onunla adam akıllı ilk konuşmamızdı ve ben bitmiş bir haldeydim. Şu an kalkıp, kapıyı çarpıp çıksam her şey bitecekti sanki. Ama yapamıyordum. Buna ne gücüm vardı ne de inancım. Affedilmek istiyordum artık. Karşımda bana nefret kusan adam beni affetsin istiyordum. Ancak o zaman hayatıma devam edebilirdim. Son bir gayret kafamı kaldırıp gözlerinin içine baktım. Gözlerimdeki yaşlar görüşümü kısıtlasa da o buğulu kehribar gözleri görebiliyordum. Uzun zaman sonra ilk defa net bir şekilde gözlerimin içine bakıyordu. Bu durumdan cesaret alarak tekrar konuşmaya başladım. "Ben senin için neyim baba? Hiç mi değerim yok? Kimim ben!" "Katilsin! Karımın katili!" *** İdil, herkes gibi hatalar yapan sıradan bir kız çocuğuydu. Ama yaptığı tek bir hata kendi dahil etrafındaki herkesin hayatına mal oldu. Elinde kalan sadece annesine ait bir mezar, kendisinden nefret eden yarım kalmış bir aile ve asla silip atamadığı `katil` damgasıydı.

𝐘𝐞𝐧𝐢 𝐛𝐢𝐫 ş𝐞𝐡𝐢𝐫. 𝐘𝐞𝐧𝐢 𝐛𝐢𝐫 𝐨𝐤𝐮𝐥.𝐕𝐞 𝐠ö𝐥𝐠𝐞𝐥𝐞𝐫𝐢𝐧 𝐚𝐝ı𝐧ı 𝐟ı𝐬ı𝐥𝐝𝐚𝐝ığı 𝐛𝐢𝐫 ü𝐧𝐢𝐯𝐞𝐫𝐬𝐢𝐭𝐞...𝐒𝐞𝐫𝐚 𝐠𝐞ç𝐦𝐢ş𝐢𝐧𝐝𝐞𝐧 𝐤𝐚ç𝐦𝐚𝐝ı. 𝐎𝐧𝐮 𝐲𝐚𝐧ı𝐧𝐝𝐚 𝐠𝐞𝐭𝐢𝐫𝐝𝐢.𝐀𝐦𝐚 𝐊𝐚𝐫𝐚çı𝐧𝐚𝐫’𝐝𝐚 𝐛𝐚𝐳ı ş𝐞𝐲𝐥𝐞𝐫 𝐬𝐞𝐧𝐢𝐧𝐥𝐞 𝐠𝐞𝐥𝐦𝐞𝐳; 𝐬𝐞𝐧𝐢 𝐨𝐫𝐚𝐝𝐚 𝐛𝐞𝐤𝐥𝐞𝐫.𝐊𝐢𝐦𝐢 𝐢𝐧𝐬𝐚𝐧𝐥𝐚𝐫 𝐬𝐞𝐬𝐬𝐢𝐳𝐥𝐢ğ𝐢𝐲𝐥𝐞 𝐤𝐨𝐧𝐮ş𝐮𝐫,𝐤𝐢𝐦𝐢 𝐠ö𝐳𝐥𝐞𝐫𝐢𝐧𝐢𝐧 𝐢ç𝐢𝐧𝐞 𝐛𝐚𝐤𝐦𝐚𝐝𝐚𝐧 𝐬𝐞𝐧𝐢 çö𝐳𝐞𝐛𝐢𝐥𝐢𝐫.𝐕𝐞 𝐛𝐚𝐳ı 𝐲𝐞𝐫𝐥𝐞𝐫 𝐯𝐚𝐫𝐝ı𝐫... 𝐀𝐝ı𝐦 𝐚𝐭𝐭ığı𝐧𝐝𝐚 𝐬𝐚𝐝𝐞𝐜𝐞 𝐳𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐝𝐞ğ𝐢𝐥, 𝐠𝐞𝐫ç𝐞𝐤 𝐝𝐞 𝐛ü𝐤ü𝐥ü𝐫.𝐁𝐮𝐫𝐚𝐬ı 𝐨 𝐲𝐞𝐫.𝐕𝐞 𝐛𝐮, 𝐬ı𝐫𝐚𝐝𝐚𝐧 𝐛𝐢𝐫 𝐛𝐚ş𝐥𝐚𝐧𝐠ıç 𝐝𝐞ğ𝐢𝐥.

Düşmandan aşka mı? Güldürmeyin beni. Nefes kesici bir aşktan düşmana ile karşınızdayım...

Hiçbir aşk iyiliğe evrilemezdi. Hiçbir sevgi,nefrete kolay dönüşmezdi. Onun getirdiği aşk ölümden geliyordu. Ölümden gelen bir duygunun sonu cehennemde biterdi. Cehennemin kapılarına mühürlenmiş bir aşk, ihanete boyun eğerdi. Şeytanın boynuzlarını değil; kafasını kestiğinde kahraman olacağına inanıyordu. Güçlü Derin Ulay. Kaçtığı savaşta elini tuttuğu herkesi şeytanla olan anlaşmasında gözünü kırpmadan harcardı.

"Hayatımda açan ilk Çiçeksin sen. Tamda bu sebepten ben bu kapıyı çalar dururum." Gözlerimi açmaya cesaretim yoktu. Dışarıya hart hurt olan adam bana gelince şair oluyordu sanki. Böyle konuşmasın bana böyle bakmasın istiyordum. Sonra parmağının ucu değse ağzından çıkacak her kelimeyi merakla bekliyordum. Elimi göğsünden indirmeye çalıştığımda önce direndi sonra izin verdi. Bakışlarımı gözlerine kaldırmadım ki beni ikna edemesin. "Sağır birisinin kapısını sonsuza kadar çalsan ne olur Kutay?" Bir soru değildi bu. O da elbet farkındaydı ona söylemek istediklerimin. İncilerini gözüme sokarcasına güldü yine. Ayşem`inki gibi olmasada o küçük gamzeler belirdi dudaklarının kenarında. "Belki çöp atmaya çıkarsın be Çiçek. Bendeki bu umut var ya yapay çiçeği bile sulatır bana." 🌼🌼 "Bahar dalı narin olur be Çiçek. Bırak da ehil eller sevsin olmaz mı?"

Ben Hayat ismimin ta kendisi olmaya geldim ben bu hayatta bir Hayat Aksoy geçti dedittiricem Tabi bunları söylerken soy adımın ve hatta hayatımın değişeceğini bilmiyordum...

"Zorla Sevda" - Kısa Özet Serra, kan davalarıyla yoğrulmuş bir mafya ailesinin asi ve güçlü kızıdır. Ağabeyi Kadir’in ölümünden sonra ailesi, iki düşman mafya arasında barış sağlamak için onu, kardeşinin katili olduğu söylenen Cemil Karabey ile zorla evlendirmeye karar verir. Serra için bu evlilik, bir mahkûmiyetten farksızdır. Ancak zamanla, Cemil’in sadece soğuk ve acımasız bir mafya varisi olmadığını, onun da kendi içinde savaşlar verdiğini fark eder. Bu evlilik sadece bir ateşkes değil, aynı zamanda yeni bir savaşın da başlangıcıdır. Serra, kendini Cemil’in karanlık dünyasında bulurken, hem kendi ailesinin hem de Cemil’in düşmanlarının entrikalarına karşı mücadele etmek zorunda kalır. Zorla başlayan bu evlilik, zamanla tutkulu bir aşka dönüşmeye başlarken, ikili geçmişin sırları ve ihanetiyle yüzleşir. Serra ve Cemil, düşmanlarına karşı birlikte savaşırken, aşklarının gerçekten kader mi yoksa bir lanet mi olduğunu keşfetmek zorunda kalacaklardır…

Asi bir kız olan,erkek gibi davranış sergileyen yadigaril aşiretinin en küçük kızı olan Azad yadigaril ve kutlusoy ahiretini ortanca oğlu olan Barad kutlusoy`un kaderlerini birleşmesini konu alan bir kitap ile karşınızdayım töre ve berdel okurlarına tavsiye ederim

Sokakta yaşanmış olaylar

Kavga ve yıkımmı arıyosunuz ... Onun vücut bulmuş haliyim . Yani ben ASİ...

Yaşamaktaki asıl hedef neydi tam olarak ? Başarı Güç Özgürlük Yoksa sadece hayatta kalmaya çalışmak mı ? Bütün amacı kendisini hayatta tutmaya çalışan bir kızın yaşama çabasıydı bu. Kendisini kral zannedenlerin aslında sadece bir piyon olduğu bir hayat.

“O, herkesin baş belası. Benimse en büyük sınavım…” Nilsu, kurallara uyan, sessiz ve kendi halinde bir kızdı. Hayatı boyunca dikkat çekmemeye çalışmış, derslerine odaklanmış ve kendini korunaklı bir dünyada tutmuştu. Ta ki ateş yolları kesişene kadar… Ateş, okulun asi çocuğu, başına buyruk ve tehlikeli biriydi. Kimseye hesap vermez, hiçbir kurala uymazdı. Onun girdiği yerde karmaşa, peşinden de belalar eksik olmazdı. Ama ne olduysa, bir gün nilsu hayatına karıştı ve işler hiç beklenmedik bir hal aldı. Zıt dünyaların kesiştiği bu hikâyede, aşk ve tehlike iç içe geçiyor. Peki, bir baş belası ve bir kurallar kraliçesi gerçekten yan yana durabilir mi? Yoksa bu, en baştan kaybedilmiş bir savaş mı? “Kuralların yıkılmak içindir yaratıldı nilsu hanım” “Kalbim de kırman için mi yaratıldı peki?”

Hayatı bir işten ibaret olmasından sıkılan asi artık çabalamak kendini görmek istiyor. “Evren beni böyle yaratmasaydı, senin kaderin olmak isterdim.”

Asi ve Altan, çocukluklarının masum dünyasında birbirlerine en güvenli liman olmuştu. Ama yıllar, onları ayrı düşürdü ve kader, sessiz bir oyun oynamaya başladı. Altan tehlikelerle örtülü bir özel operasyonun tam ortasındaydı. Fakat beklenmedik bir karışıklık, Asi`nin kardeşi sanılarak kaçırılmasına ve düşmanların eline düşmesine yol açar. Artık Altan`ın görevi, yalnızca düşmanları alt etmek değil; aynı zamanda Asi`yi karanlığın pençesinden kurtarmaktı. Siyah İnci`in gölgesinde örülen bu labirentte, ihanet ve sırlar her köşede pusuda bekliyor.

...hemen yan odanın kapı aralığından içeriye baktım. Kloms ve Dren yoktu. Sadece 15-16 yaşlarında kitap okuyan bir çocuk vardı. İçeri giren kadın elinde ki iğne ile yavaş yavaş çocuğa ilerledi. Gölgesi çocuğun üzerine düştüğünde çocuk bakışlarını kadına kaldırdı. Kadın iğneyi kavrayarak hızla çocuğun ağzını kapadı ve şah damarının hemen yanına iğneyi sapladı. Gözleri kayan çocuğa kocaman büyümüş gözlerimle bakarken görevli kadın çocuğu kucağına aldı ve kapıya doğru yöneldi. Hızlı adımlarla odaya döndüm. Lanet olsun. Burada neler oluyor?